Psyche
alle pijlers
Diagnoses
dinsdag 31 december 2024 om 03:17
Hoi
Ik vertel/vraag of wat dan ook het hier want mijn omgeving snapt begrijpt of wil het niet begrijpen of zich inleven, of op zijn minst het proberen.
Ik heb diagnoses gekregen van:
Cptss/adhd/persoonlijkheid stoornis/depressie/paniekaanvallen en moet nog meer onderzoeken gedaan worden.
Ik snap niet waarom vandaag de dag er nog steeds zo een taboe er van gemaakt wordt!
Mensen willen zich vaak niet proberen in te leven of er over te informeren want dat past niet in de maatschappij van nu.
Er word nog altijd vaak naar de andere kant gekeken of gezegd/gedacht van liever ver dan dichtbij.
Wij hebben er zelf ook niet voor gekozen.
Ik ben iemand die veel heeft meegemaakt geleerd van het leven op basis van vallen en opstaan! Heel veel slechte dingen maar daar heb ik ook van geleerd op sommige vlakken. Ik ben iemand die heel open is en voor mij is niks raar of erg! Met mij kan je over alles praten en ik ben iemand die als ik iets niet weet dan lees en informeer ik me er over. Mensen weten hoe ik ben en komen altijd naar mij toe als ze willen praten of ergens mee zitten.
Ja nu heb ik er dingen aan overgehouden maar ik ben net als iedereen een persoon die ook gewoon normaal functioneert. Ja ik zelf functioneer anders omdat ik het nu niet meer goed Aankan. Van de zomer was het zo erg dat ik niet meer wou.
Uiteindelijk toch gezegd tegen mezelf:
Nog 1x kom op nog een laatste kans!
Ik loop al jaren met problemen rond.
Maar nu zie ik het steeds meer dat mensen het nog steeds raar vinden of denken dat je gek bent ofzo.
Ik zou gewoon heel graag iets doen of maken waardoor dit thema niet wordt gezien als iets taboes of vreemd.
Meningen van anderen hierover?
Of wat denken jullie hiervan?
Sorry als het niet echt een vraag of wat dan ook is ik denk ook dat ik me hart gedachte wilde vertellen
Groetjes
Ik vertel/vraag of wat dan ook het hier want mijn omgeving snapt begrijpt of wil het niet begrijpen of zich inleven, of op zijn minst het proberen.
Ik heb diagnoses gekregen van:
Cptss/adhd/persoonlijkheid stoornis/depressie/paniekaanvallen en moet nog meer onderzoeken gedaan worden.
Ik snap niet waarom vandaag de dag er nog steeds zo een taboe er van gemaakt wordt!
Mensen willen zich vaak niet proberen in te leven of er over te informeren want dat past niet in de maatschappij van nu.
Er word nog altijd vaak naar de andere kant gekeken of gezegd/gedacht van liever ver dan dichtbij.
Wij hebben er zelf ook niet voor gekozen.
Ik ben iemand die veel heeft meegemaakt geleerd van het leven op basis van vallen en opstaan! Heel veel slechte dingen maar daar heb ik ook van geleerd op sommige vlakken. Ik ben iemand die heel open is en voor mij is niks raar of erg! Met mij kan je over alles praten en ik ben iemand die als ik iets niet weet dan lees en informeer ik me er over. Mensen weten hoe ik ben en komen altijd naar mij toe als ze willen praten of ergens mee zitten.
Ja nu heb ik er dingen aan overgehouden maar ik ben net als iedereen een persoon die ook gewoon normaal functioneert. Ja ik zelf functioneer anders omdat ik het nu niet meer goed Aankan. Van de zomer was het zo erg dat ik niet meer wou.
Uiteindelijk toch gezegd tegen mezelf:
Nog 1x kom op nog een laatste kans!
Ik loop al jaren met problemen rond.
Maar nu zie ik het steeds meer dat mensen het nog steeds raar vinden of denken dat je gek bent ofzo.
Ik zou gewoon heel graag iets doen of maken waardoor dit thema niet wordt gezien als iets taboes of vreemd.
Meningen van anderen hierover?
Of wat denken jullie hiervan?
Sorry als het niet echt een vraag of wat dan ook is ik denk ook dat ik me hart gedachte wilde vertellen
Groetjes
dinsdag 31 december 2024 om 08:49
Met 5 van deze flinke stoornissen en er komen er misschien nog meer bij, kan het lastig zijn voor mensen die niet heel dichtbij staan om mee om te gaan, te reageren, juist te vermijden.
En ik snap wel dat ze ook niet altijd tijd/zin/gelegenheid hebben om zich daarin te verdiepen bij af en toe contact.
Als mijn direct en close familielid/vriend hiermee dealt, zou ik nog wel moeite willen doen om er iets van te begrijpen. Maar voor de rest zou het me al snel te veel moeite zijn.
En ik snap wel dat ze ook niet altijd tijd/zin/gelegenheid hebben om zich daarin te verdiepen bij af en toe contact.
Als mijn direct en close familielid/vriend hiermee dealt, zou ik nog wel moeite willen doen om er iets van te begrijpen. Maar voor de rest zou het me al snel te veel moeite zijn.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
dinsdag 31 december 2024 om 09:58
Mijn ervaring is dat mensen zich wel willen inleven, maar simpelweg niet kunnen. Dan zeg ik dat ik blij voor ze ben, want blijkbaar hebben ze dan nog nooit zo "diep" gezeten.
En eerlijk gezegd verwacht ik ook niet dat anderen zich volledig kunnen inleven. Het is onrealistisch.
Ik heb een kind met ASS. Met regelmaat begrijp ik niet hoe zij dingen beleeft. Ik heb een angststoornis en ben door een depressie gegaan en er is PTSS bij me geconstateerd. Ik ben een open boek, dus ook open over wat ik mankeer. Als een ander daar moeite mee heeft, dan zijn we geen match.
En eerlijk gezegd verwacht ik ook niet dat anderen zich volledig kunnen inleven. Het is onrealistisch.
Ik heb een kind met ASS. Met regelmaat begrijp ik niet hoe zij dingen beleeft. Ik heb een angststoornis en ben door een depressie gegaan en er is PTSS bij me geconstateerd. Ik ben een open boek, dus ook open over wat ik mankeer. Als een ander daar moeite mee heeft, dan zijn we geen match.
dinsdag 31 december 2024 om 10:28
Dit denk ik ook. Ik heb een kennis met een aantal stoornissen, en ik vind het erg moeilijk om me er echt in te verplaatsen. Ook omdat ze er niet open over is. Dat is haar goed recht, maar dan is het, vind ik, ontzettend moeilijk om bepaald gedrag te plaatsen en te begrijpen waar het vandaan komt.Flipflop schreef: ↑31-12-2024 09:58Mijn ervaring is dat mensen zich wel willen inleven, maar simpelweg niet kunnen. Dan zeg ik dat ik blij voor ze ben, want blijkbaar hebben ze dan nog nooit zo "diep" gezeten.
En eerlijk gezegd verwacht ik ook niet dat anderen zich volledig kunnen inleven. Het is onrealistisch.
Ik heb een kind met ASS. Met regelmaat begrijp ik niet hoe zij dingen beleeft. Ik heb een angststoornis en ben door een depressie gegaan en er is PTSS bij me geconstateerd. Ik ben een open boek, dus ook open over wat ik mankeer. Als een ander daar moeite mee heeft, dan zijn we geen match.
Ik wil het echt begrijpen, maar ik vind dat moeilijk.
dinsdag 31 december 2024 om 10:35
Vervelend dat je t zo ervaart. Hier ook diagnoses maar ik ervaar t anders. Ik ervaar wel begrip of interesse. Dat mensen t ook echt begrijpen, dat hoeft van mij niet. Ik begrijp mezelf soms al niet. Ik hoop gewoon dat ze me geloven, dat ze geloven dat ik t soms moeilijk heb met mezelf.
Je zegt dat je iets wil doen of maken waardoor die thema niet meer als taboe wordt gezien. Mooie gedachte, waar denk je aan?
Wat zou jou helpen?
Je zegt dat je iets wil doen of maken waardoor die thema niet meer als taboe wordt gezien. Mooie gedachte, waar denk je aan?
Wat zou jou helpen?
dinsdag 31 december 2024 om 10:50
Wat een onzin.Hetiswathetis42 schreef: ↑31-12-2024 06:59Het klinkt hard, maar als het voor jou geen taboe is wie of hoe je bent dan is het voor de andere mensen ook geen taboe meer.
De mensen rondom jou zijn dus niet het probleem, het taboe zit tussen je oren.
En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.
dinsdag 31 december 2024 om 10:51
Wat bedoel je?pompelmoentje schreef: ↑31-12-2024 10:47Tegenwoordig heeft het gros een diagnose. Rekening houden met elkaar is mooi, dat was het altijd al. Maar je moet ook verder, langzamerhand is het ook nooit goed.
dinsdag 31 december 2024 om 10:53
Ik leg liever zelf uit wat een bepaalde diagnose voor mij betekent. Er zijn er zoveel inmiddels, dat je op internet echt niet gaat vinden wat het hebben van mijn problemen betekent. Juist irritant als iemand alles op gaat zoeken en gaat verdiepen, want dat gaat totaal voorbij aan wie ik ben. In het dagelijks leven heb ik geen last van alles wat op internet staat, maar van de problemen die ik heb. Een klein verschil. Maar een diagnose zegt niet gelijk wat dat voor mij is.
dinsdag 31 december 2024 om 13:55
Er is weinig begrip en tolerantie voor over het algemeen, mensen zijn meer met zichzelf bezig en vinden jou leuk als je iets toevoegt aan hun leven.
Eigen familie en mensen van vroeger kan helemaal lastig zijn, als zij hebben bijgedragen aan het ontstaan van je trauma zullen ze dat nooit erkennen dus je blijft tegen een muur praten.
Ik heb ook een verleden met depressies en trauma's en heb me daardoor ook altijd erg eenzaam gevoeld. Ben er ook wel heel erg kwaad over geweest. En heb me een tijdje ingezet voor goede doelen rondom stigmatisering van jongeren met diagnoses. Ik voelde me altijd de underdog, verstoten, onbegrepen en afgewezen en die gevoelens hadden een uitlaatklep nodig.
Het is uiteindelijk gewoon een eenzame strijd, voor een ieder die lijdt aan psychische problemen denk ik. Ook van GGZ hulpverleners valt niet altijd veel te verwachten op dat gebied, ik voelde me veel meer gezien bij "alternatieve" holistische therapeuten.
Eigen familie en mensen van vroeger kan helemaal lastig zijn, als zij hebben bijgedragen aan het ontstaan van je trauma zullen ze dat nooit erkennen dus je blijft tegen een muur praten.
Ik heb ook een verleden met depressies en trauma's en heb me daardoor ook altijd erg eenzaam gevoeld. Ben er ook wel heel erg kwaad over geweest. En heb me een tijdje ingezet voor goede doelen rondom stigmatisering van jongeren met diagnoses. Ik voelde me altijd de underdog, verstoten, onbegrepen en afgewezen en die gevoelens hadden een uitlaatklep nodig.
Het is uiteindelijk gewoon een eenzame strijd, voor een ieder die lijdt aan psychische problemen denk ik. Ook van GGZ hulpverleners valt niet altijd veel te verwachten op dat gebied, ik voelde me veel meer gezien bij "alternatieve" holistische therapeuten.
vrijdag 3 januari 2025 om 00:39
Ik snap het volkomen! Ik sta nu te wachten op euhm intake gesprek heb het verkennend gesprek al gehad maar moet wachten want overal wachtlijst. Ik ben niet iemand van hulp vragen of praten dus ik weet niet wat ik er van ga verwachten! Het moet wel klikken anders werkt het voor mij al niet.bijtie schreef: ↑31-12-2024 13:55Er is weinig begrip en tolerantie voor over het algemeen, mensen zijn meer met zichzelf bezig en vinden jou leuk als je iets toevoegt aan hun leven.
Eigen familie en mensen van vroeger kan helemaal lastig zijn, als zij hebben bijgedragen aan het ontstaan van je trauma zullen ze dat nooit erkennen dus je blijft tegen een muur praten.
Ik heb ook een verleden met depressies en trauma's en heb me daardoor ook altijd erg eenzaam gevoeld. Ben er ook wel heel erg kwaad over geweest. En heb me een tijdje ingezet voor goede doelen rondom stigmatisering van jongeren met diagnoses. Ik voelde me altijd de underdog, verstoten, onbegrepen en afgewezen en die gevoelens hadden een uitlaatklep nodig.
Het is uiteindelijk gewoon een eenzame strijd, voor een ieder die lijdt aan psychische problemen denk ik. Ook van GGZ hulpverleners valt niet altijd veel te verwachten op dat gebied, ik voelde me veel meer gezien bij "alternatieve" holistische therapeuten.
Heb het gevoel dat bijna niemand het of me snapt en dat is frustrerend.
Heb al meerdere keren rare gedachtes gehad en dat heb ik jaren geleden ook gehad alleen nu wordt het steeds meer
Ik ben na zolang vechten gewoon mentaal op maar goed we zullen zien
Dank je voor het berichtje
Groetjes
vrijdag 3 januari 2025 om 00:41
Ik zeg ook niet dat dat is zoals je jezelf voelt of wat dan ook maar dan kan iemand wel een beetje een beeld er van krijgen en misschien een beetje meer leren weten over wat het is in het algemeenCelaena schreef: ↑31-12-2024 10:53Ik leg liever zelf uit wat een bepaalde diagnose voor mij betekent. Er zijn er zoveel inmiddels, dat je op internet echt niet gaat vinden wat het hebben van mijn problemen betekent. Juist irritant als iemand alles op gaat zoeken en gaat verdiepen, want dat gaat totaal voorbij aan wie ik ben. In het dagelijks leven heb ik geen last van alles wat op internet staat, maar van de problemen die ik heb. Een klein verschil. Maar een diagnose zegt niet gelijk wat dat voor mij is.
Voor mij is het ook anders dan wat er staat maar zo iemand dat doen van lezen informeren op internet dat zou al best veel kunnen veranderen
Dank je voor je berichtje
Groetjes
vrijdag 3 januari 2025 om 00:56
Ik hoop dat jij zelf nooit het zelfde ervaart of mee maakt want anders zou je dit niet zeggenpompelmoentje schreef: ↑31-12-2024 10:47Tegenwoordig heeft het gros een diagnose. Rekening houden met elkaar is mooi, dat was het altijd al. Maar je moet ook verder, langzamerhand is het ook nooit goed.
Groetjes
vrijdag 3 januari 2025 om 01:01
Vrijdagmiddag schreef: ↑31-12-2024 10:35Vervelend dat je t zo ervaart. Hier ook diagnoses maar ik ervaar t anders. Ik ervaar wel begrip of interesse. Dat mensen t ook echt begrijpen, dat hoeft van mij niet. Ik begrijp mezelf soms al niet. Ik hoop gewoon dat ze me geloven, dat ze geloven dat ik t soms moeilijk heb met mezelf.
Je zegt dat je iets wil doen of maken waardoor die thema niet meer als taboe wordt gezien. Mooie gedachte, waar denk je aan?
Wat zou jou helpen?
Ja begrijpen hoeven ze van mij ook niet hoor maar misschien wel beetje meer fijn om interesse te hebben of tonen. De dag dat ik me verhaal vertel ik denk dat iedereen dan achterover gaat.
Mensen die ook maar een deel weten of eigenlijk niks maar toch iets die zeggen tegen me dat ze niet snappen hoe ik toch nog een glimlach kan tonen.
Iets doen? Ja zou dat wel willen doen daar mee bedoel ik misschien iets met social media of schrijven of toespraken doen.
Me verhaal vertellen en hoe ik het meemaak of erin sta.
Op dit moment sta ik er niet heel goed in maar dat komt denk ik ook wel weer goed.
Dank je voor je berichtje
Groetjes
vrijdag 3 januari 2025 om 01:05
Ik respecteer jou gedachten over dat mensen zich wel zouden willen inleven ik denk helaas zelf dat ze dat ook niet willen.Flipflop schreef: ↑31-12-2024 09:58Mijn ervaring is dat mensen zich wel willen inleven, maar simpelweg niet kunnen. Dan zeg ik dat ik blij voor ze ben, want blijkbaar hebben ze dan nog nooit zo "diep" gezeten.
En eerlijk gezegd verwacht ik ook niet dat anderen zich volledig kunnen inleven. Het is onrealistisch.
Ik heb een kind met ASS. Met regelmaat begrijp ik niet hoe zij dingen beleeft. Ik heb een angststoornis en ben door een depressie gegaan en er is PTSS bij me geconstateerd. Ik ben een open boek, dus ook open over wat ik mankeer. Als een ander daar moeite mee heeft, dan zijn we geen match.
Ze hoeven zich ook niet veel in te leven maar een beetje meer begrip of euhm dat je niet gelijk met de nek wordt aangekeken zou in mijn geval heel veel schelen.
Ik ben zelf ook heel open en als iemand me raar aankijkt of wat dan ook dan is het voor mij ook gewoon makkelijk doei hoor. Maar misschien andere mensen zitten er wel mee en zeggen niet zo snel doei of tot nooit.
Dank je wel voor je berichtje
Groetjes
vrijdag 3 januari 2025 om 01:07
Ja en dat vind ik nou zo jammer dat het veel moeite zou zijn.himalaya schreef: ↑31-12-2024 08:49Met 5 van deze flinke stoornissen en er komen er misschien nog meer bij, kan het lastig zijn voor mensen die niet heel dichtbij staan om mee om te gaan, te reageren, juist te vermijden.
En ik snap wel dat ze ook niet altijd tijd/zin/gelegenheid hebben om zich daarin te verdiepen bij af en toe contact.
Als mijn direct en close familielid/vriend hiermee dealt, zou ik nog wel moeite willen doen om er iets van te begrijpen. Maar voor de rest zou het me al snel te veel moeite zijn.
Ik respecteer jou mening wel hoor!
Maar ik denk dat iedereen zo denkt en dan worden mensen zoals ik of met minder klachten snel al in een hoek gezet of aan de kant gezet
Snap je me ?
Dank je voor het berichtje
Groetjes
vrijdag 3 januari 2025 om 01:08
Hoop dat je zelf nooit zo terecht komtHetiswathetis42 schreef: ↑31-12-2024 06:59Het klinkt hard, maar als het voor jou geen taboe is wie of hoe je bent dan is het voor de andere mensen ook geen taboe meer.
De mensen rondom jou zijn dus niet het probleem, het taboe zit tussen je oren.
Dan praat je wel anders
vrijdag 3 januari 2025 om 06:40
Mentalwarrior07 schreef: ↑03-01-2025 01:07Ja en dat vind ik nou zo jammer dat het veel moeite zou zijn.
Ik respecteer jou mening wel hoor!
Maar ik denk dat iedereen zo denkt en dan worden mensen zoals ik of met minder klachten snel al in een hoek gezet of aan de kant gezet
Snap je me ?
Dank je voor het berichtje
Groetjes
Maar het is toch bijna geen doen om van kennissen/een collega/een verder familielid met 5 stevige diagnoses uit te vinden wat ze hebben, hoe ze reageren, hoe ik moet reageren, wat ik moet en juist niet mág doen en op welk moment?
En als je dan meerdere mensen in je omgeving hebt met een of meerdere diagnoses?
Ik heb nog zoveel andere rollen/dingen te doen, het kost me voor zo’n oppervlakkig contact te veel tijd en energie.
Ik zet je niet in een hoek of aan de kant, maar vind het niet reëel om te verwachten dat iedereen je altijd begrijpt en op de voor jou en op dat moment juiste manier reageert.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
vrijdag 3 januari 2025 om 06:47
Mentalwarrior07 schreef: ↑03-01-2025 01:05Ik respecteer jou gedachten over dat mensen zich wel zouden willen inleven ik denk helaas zelf dat ze dat ook niet willen.
Ze hoeven zich ook niet veel in te leven maar een beetje meer begrip of euhm dat je niet gelijk met de nek wordt aangekeken zou in mijn geval heel veel schelen.
Ik ben zelf ook heel open en als iemand me raar aankijkt of wat dan ook dan is het voor mij ook gewoon makkelijk doei hoor. Maar misschien andere mensen zitten er wel mee en zeggen niet zo snel doei of tot nooit.
Maar als iemand dat bij jou doet trek je je dat persoonlijk aan omdat jij diagnoses hebt en mensen interesse in je hadden moeten tonen, hadden moeten vragen wat je hebt en wat de gebruiksaanwijzing is?
Verdiep jij je in iemand ‘die je raar aankijkt’ om uit te vinden wat daar aan ten grondslag ligt, of is het inderdaad snel ‘doei’ omdat je daar geen tijd/zin/interesse in hebt?
himalaya wijzigde dit bericht op 03-01-2025 09:54
10.45% gewijzigd
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
vrijdag 3 januari 2025 om 09:46
Ik denk niet dat dit het juiste moment is voor TO.
En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in