Psyche
alle pijlers
Dochter met tics
maandag 3 juli 2017 om 08:59
Zoals de titel het al zegt, mijn dochter van 9 heeft last van tics.
Het wordt nu zo erg dat ik een afspraak heb gemaakt bij de huisarts omdat het haar nu echt in de weg gaat zitten.
Wat begon met trekken met haar mond is nu dat ze heel vaak schudt met haar hoofd, snuift met haar neus, haar tong uitsteekt, knippert met haar ogen en steeds haar middelvingers opsteekt. Het valt ook behoorlijk op wat het allemaal nog vervelender maakt. En zoals het vaak werkt met tics, hoe meer de aandacht erop gevestigd is, hoe erger het wordt. Probeer er daardoor luchtig mee om te gaan, gelukkig is het hierdoor wel goed bespreekbaar en durft ze thuis zichzelf te zijn. Maar dat doet me vaak wel zeer te zien hoe erg het is. Het maakt haar verdrietig en ze zei gisteren dat ze zich zo schaamt. Gisteren was ze leuk aan het spelen met een paar meiden en dan zie ik hoe ze bezig is met die tics. Eerder leek ze het nog een beetje in te kunnen houden, maar dat lukt nu niet meer.
Het is zelfs zodanig dat ze nu opziet tegen bezoekjes naar de kapper of tandarts. Stil liggen lijkt onmogelijk
Weet niet zo goed wat te verwachten van de huisarts.
Heb gelezen dat er een behandeling is met medicatie maar dat er erge bijwerkingen zijn.
Heeft er iemand ervaring mee, met tics, en/of de behandeling ervan?
Het wordt nu zo erg dat ik een afspraak heb gemaakt bij de huisarts omdat het haar nu echt in de weg gaat zitten.
Wat begon met trekken met haar mond is nu dat ze heel vaak schudt met haar hoofd, snuift met haar neus, haar tong uitsteekt, knippert met haar ogen en steeds haar middelvingers opsteekt. Het valt ook behoorlijk op wat het allemaal nog vervelender maakt. En zoals het vaak werkt met tics, hoe meer de aandacht erop gevestigd is, hoe erger het wordt. Probeer er daardoor luchtig mee om te gaan, gelukkig is het hierdoor wel goed bespreekbaar en durft ze thuis zichzelf te zijn. Maar dat doet me vaak wel zeer te zien hoe erg het is. Het maakt haar verdrietig en ze zei gisteren dat ze zich zo schaamt. Gisteren was ze leuk aan het spelen met een paar meiden en dan zie ik hoe ze bezig is met die tics. Eerder leek ze het nog een beetje in te kunnen houden, maar dat lukt nu niet meer.
Het is zelfs zodanig dat ze nu opziet tegen bezoekjes naar de kapper of tandarts. Stil liggen lijkt onmogelijk
Weet niet zo goed wat te verwachten van de huisarts.
Heb gelezen dat er een behandeling is met medicatie maar dat er erge bijwerkingen zijn.
Heeft er iemand ervaring mee, met tics, en/of de behandeling ervan?
maandag 3 juli 2017 om 09:16
Ik heb een zoontje die daar met tussenpozen ook last van heeft, dat varieert dan van kuchen, oogtics, trekken met zijn mond etc. Hij is echter wel iets jonger, en we hebben daar de huisarts al eens voor bezocht. Deze gaf echter aan dat tics veel voorkomen bij kinderen, dat het vaak weer overgaat. Ze verdwijnen na verloop van tijd ook, of de ene tic maakt plaats voor de andere. Hij heeft er zelf geen last van.
In jouw geval, waar je dochter zich er wel echt echt bewust van is en er last van heeft zou ik zeker de huisarts bezoeken.
In jouw geval, waar je dochter zich er wel echt echt bewust van is en er last van heeft zou ik zeker de huisarts bezoeken.
maandag 3 juli 2017 om 09:25
Tics hebben meestal te maken met spanning, met stress (als je het neurologische hebt uitgesloten.) Dus de HA zal vragen naar de thuissituatie, school etc. En vaak wordt er vorm van therapie aangeraden om het kind te leren omgaan met de spanning. Vriendin van mijn zus het ook, best hevig. Maar nu, kleine twee jaar later, merk je er niets meer van!
maandag 3 juli 2017 om 09:26
Ik had vroeger zelf een aantal tics. Ze begonnen toen ik 7 was en een aantal zijn gebleven tot ik een jaar of 11 was. De tics bestonden uit trekken met mijn mond zodat mijn ooghoek omlaag ging (vergelijkbaar met vrouwen die mascara opdoen), mijn keel schrapen en kraakjes vanuit mijn keel maken. Soms moest ik een bepaald plekje op het schoolbord aanraken omdat ik anders niet rustig naar huis kon en was ik dus de hele dag bezig met wanneer ik naar het bord toe zou kunnen lopen. In groep 7 begon ik met mijn knokkels te kraken en dat doe ik tot op de dag van vandaag nog steeds, maar alle andere tics zijn verdwenen (ook al moet ik toegeven dat ik wel weer de aandrang voel keelkraakjes te maken nu ik erover schrijf).
Mijn ouders namen mij destijds mee naar de dokter en die zei daar het waarschijnlijk vanzelf weer over zou gaan. Helaas reageerden zowel mijn juf in groep 4 als mijn ouders er nogal boos op, alsof het iets was wat ik doelbewust deed en waar ik nu maar even mee op moest houden. Daardoor was ik vaak zo gefocust op het inhouden van mijn tics dat als ze eenmaal begonnen ik ook een tijdje niet op kon houden.
Als ik volledig op iets gefocust was, verdwenen de tics vaak een tijdje. Zo kon ik helemaal opgaan in tekenen destijds, en ook tijdens de balletles kon ik me vaak voldoende focussen om ze niet te hebben.
Inderdaad lastig dat de tics van je dochter zo zichtbaar zijn! De mijne waren irritant maar niet aanstootgevend. Ik kan me voorstellen dat mensen die haar niet kennen weleens boos op je dochter worden vanwege het opsteken van haar middelvingers, wat dan voor haar weer meer druk legt op het inhouden. Leeftijdsgenootjes vinden er vaak niet zoveel van, althans bij mij was dat zo. Het was gewoon een feit: o Zeekraal doet haar kraakjes en kucheltjes weer.
Ik denkt dat tics te maken hebben met impulsbeheersing: inmiddels kan ik eraan denken zonder het te moeten doen, maar destijds was dat ondenkbaar.
Heeft je dochter momenten dat ze ergens zo in opgaat dat de tics naar de achtergrond verdwijnen? Sport, hobby? Hoe gaat haar docent ermee om?
Vindt je dochter geheugenspelletjes leuk? Bv allemaal dingen op tafel leggen, goed naar kijken, ogen dicht en dat jij dan 1 ding weghaalt, waarna zij moet zeggen wat er volgens haar niet meer op tafel ligt.
Veel succes en een knuffel, want ik snap dat het vervelend is om je dochter zo te zien worstelen!
Mijn ouders namen mij destijds mee naar de dokter en die zei daar het waarschijnlijk vanzelf weer over zou gaan. Helaas reageerden zowel mijn juf in groep 4 als mijn ouders er nogal boos op, alsof het iets was wat ik doelbewust deed en waar ik nu maar even mee op moest houden. Daardoor was ik vaak zo gefocust op het inhouden van mijn tics dat als ze eenmaal begonnen ik ook een tijdje niet op kon houden.
Als ik volledig op iets gefocust was, verdwenen de tics vaak een tijdje. Zo kon ik helemaal opgaan in tekenen destijds, en ook tijdens de balletles kon ik me vaak voldoende focussen om ze niet te hebben.
Inderdaad lastig dat de tics van je dochter zo zichtbaar zijn! De mijne waren irritant maar niet aanstootgevend. Ik kan me voorstellen dat mensen die haar niet kennen weleens boos op je dochter worden vanwege het opsteken van haar middelvingers, wat dan voor haar weer meer druk legt op het inhouden. Leeftijdsgenootjes vinden er vaak niet zoveel van, althans bij mij was dat zo. Het was gewoon een feit: o Zeekraal doet haar kraakjes en kucheltjes weer.
Ik denkt dat tics te maken hebben met impulsbeheersing: inmiddels kan ik eraan denken zonder het te moeten doen, maar destijds was dat ondenkbaar.
Heeft je dochter momenten dat ze ergens zo in opgaat dat de tics naar de achtergrond verdwijnen? Sport, hobby? Hoe gaat haar docent ermee om?
Vindt je dochter geheugenspelletjes leuk? Bv allemaal dingen op tafel leggen, goed naar kijken, ogen dicht en dat jij dan 1 ding weghaalt, waarna zij moet zeggen wat er volgens haar niet meer op tafel ligt.
Veel succes en een knuffel, want ik snap dat het vervelend is om je dochter zo te zien worstelen!
maandag 3 juli 2017 om 09:36
Veel mensen denken dat Tourette alleen schreeuwen en schelden is maar het is ook tics.
Ik kan je vooral adviseren dat wat je ook doet: ga niet naar een Tourette patiëntenbijeenkomst met haar. Er zijn Tourette patiënten die de tics van anderen overnemen en dan thuiskomen met een heel nieuw arsenaal.
En wat ik vaker gezien heb bij mensen met tics is dat zingen/musical/toneel als hobby geschikt is omdat het vertrouwen geeft dat je lichaam niet een tic is maar tics heeft. Vaak zijn die tics er niet als men zingt etc.
Ik kan je vooral adviseren dat wat je ook doet: ga niet naar een Tourette patiëntenbijeenkomst met haar. Er zijn Tourette patiënten die de tics van anderen overnemen en dan thuiskomen met een heel nieuw arsenaal.
En wat ik vaker gezien heb bij mensen met tics is dat zingen/musical/toneel als hobby geschikt is omdat het vertrouwen geeft dat je lichaam niet een tic is maar tics heeft. Vaak zijn die tics er niet als men zingt etc.
maandag 3 juli 2017 om 09:50
Daar heeft het bij jonge kinderen dus niets mee te maken.
Heel veel jonge kinderen hebben tics. En dat staat volledig los van Tourette.
maandag 3 juli 2017 om 09:54
Inderdaad klinkt als Gilles de la Tourette syndroom. De verschijnselen beginnen tussen 4 en 15 jaar. Na de puberteit kan het minder worden.
Syndroom van Gilles de la Tourette
Syndroom van Gilles de la Tourette
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
maandag 3 juli 2017 om 09:57
Maar bij kinderen is het meestal helemaal geen Tourette. Bij de meeste kinderen gaan de tics weg.retrostar schreef: ↑03-07-2017 09:54Inderdaad klinkt als Gilles de la Tourette syndroom. De verschijnselen beginnen tussen 4 en 15 jaar. Na de puberteit kan het minder worden.
Syndroom van Gilles de la Tourette
maandag 3 juli 2017 om 09:57
ik heb als kind ook last gehad van tics, en soms nog wel een beetje. Zo'n topic lezen helpt ook niet, ik ga me meteen op mijn lichaam focussen en roep zo tics op. Een gestresste thuissituatie had er wel mee te maken, maar ook een wat neurotische persoonlijkheid en het in stand houden van de tics door er veel aandacht aan te schenken. Schenk er sowieso zo weinig mogelijk aandacht aan. "Hou er eens mee op" helpt niet. Wat mij hielp was de zichtbare tics in mijn gezicht te vervangen door onzichtbare- mijn bilspieren samenknijpen. Dat was niet zo'n probleem en als het niet zo'n probleem is gaat het vanzelf weer over, bij mij althans.
maandag 3 juli 2017 om 09:58
Dat veel kinderen tics hebben klopt. Maar TO's dochter heeft complexe tics (middelvinger opsteken bijvoorbeeld) en dat wordt wel degelijk al op jonge leeftijd gekoppeld aan Tourette.
Knipperen met je ogen of mond verrekken is een enkelvoudige tic.
maandag 3 juli 2017 om 10:00
ik heb als kind ook last gehad van tics, en soms nog wel een beetje. Zo'n topic lezen helpt ook niet, ik ga me meteen op mijn lichaam focussen en roep zo tics op. Een gestresste thuissituatie had er wel mee te maken, maar ook een wat neurotische persoonlijkheid en het in stand houden van de tics door er veel aandacht aan te schenken. Schenk er sowieso zo weinig mogelijk aandacht aan. "Hou er eens mee op" helpt niet. Wat mij hielp was de zichtbare tics in mijn gezicht te vervangen door onzichtbare- mijn bilspieren samenknijpen. Dat was niet zo'n probleem en als het niet zo'n probleem is gaat het vanzelf weer over, bij mij althans.
maandag 3 juli 2017 om 10:06
Nou ja hopelijk. Je denkt er natuurlijk het beste van maar je moet meerdere mogelijkheden niet uit het oog verliezen. Ik neem aan dat de artsen deze mogelijkheid uitgebreid onderzocht hebben of anders moet dat nog gebeuren. Heeft ze geen Gilles de la Tourette, dan is dat toch alleen maar een opluchting?
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
maandag 3 juli 2017 om 10:09
maandag 3 juli 2017 om 10:24
Ik las net over de medicatie die wel wordt voorgeschreven bij GDLT, antipsychotica. Dat zou ik mijn kind echt niet aandoen, tenzij ze een psychose zou hebben dan. De bijwerkingen zijn niet mals en de gevolgen voor een ontwikkelend brein niet duidelijk. Er zijn wel therapien voor blijkt. Ik denk dat het mij echter niet zou hebben geholpen, al dat geproblematiseer. Ik vond het zelf wel prettig trouwens om te lezen destijds dat tics en dwangmatige trekjes bij kinderen vaak voorkomen en een teken zijn van creativiteit en intelligentie. Ach...
maandag 3 juli 2017 om 10:27
@Hannaeva: de tijdsduur van de kwaal wordt volgens mij nergens vermeld. En wie "ze" zijn en hoe je dat weet ook niet. Je mag denken wat je wil maar meningen tegenover andere meningen op een forum zetten alsof het een universele waarheid is, is vrij zinloos. Tot er meer factoren en feiten duidelijk worden blijven er meerdere mogelijkheden open.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
maandag 3 juli 2017 om 10:31
Troeteltje schreef: ↑03-07-2017 09:19Heb mij laten vertellen dat tics kunnen voortkomen uit spanningen. Is er bij je dochter sprake van spanningen? Nare dingen die gebeurd zijn? Onzekerheid, pesten, onveiligheid?
Hier sluit ik mij volledig bij aan. Heb zelf last van tics. En die komen "tevoorschijn" bij spanning. Dat gebeurd al bij het kijken van een spannend tv-programma.
Kan me voorstellen dat het feit dat ze erg zich van bewust is al spanning oplevert. Ik bedoel: "ik wil niet dat mijn vriendinnetje/ tandarts het ziet". Dat brengt al spanning met zich mee en daardoor heeft ze juist de tics.
maandag 3 juli 2017 om 10:39
Het is geen mening. Dit is de richtlijn die artsen/medische wereld aanhouden. Gebaseerd op ervaring en onderzoek. Dat hier mensen over Tourette beginnen is dus onterecht en kan tot onnodige zorgen bij TO leiden. Daarom vind ik het belangrijk om aan te geven dat daar geen aanwijzing voor is.retrostar schreef: ↑03-07-2017 10:27@Hannaeva: de tijdsduur van de kwaal wordt volgens mij nergens vermeld. En wie "ze" zijn en hoe je dat weet ook niet. Je mag denken wat je wil maar meningen tegenover andere meningen op een forum zetten alsof het een universele waarheid is, is vrij zinloos. Tot er meer factoren en feiten duidelijk worden blijven er meerdere mogelijkheden open.
Ik vind het gevaarlijk en onnodig om te beginnen over Tourette terwijl die aanwijzingen er (volgens de wetenschappelijke consensus) niet zijn.
Het is wel belangrijk dat To weet (en dat wist ze ook al volgens mij) dat tics heel veel voorkomen bij kinderen en meestal vanzelf overgaan.
Slechts zeer zelden is het Tourette en daar is hier geen aanwijzing voor.
maandag 3 juli 2017 om 10:45
Beter nog is om niet uit te gaan van Tourette aangezien het dat zelden is bij kinderen met tics.retrostar schreef: ↑03-07-2017 10:06Nou ja hopelijk. Je denkt er natuurlijk het beste van maar je moet meerdere mogelijkheden niet uit het oog verliezen. Ik neem aan dat de artsen deze mogelijkheid uitgebreid onderzocht hebben of anders moet dat nog gebeuren. Heeft ze geen Gilles de la Tourette, dan is dat toch alleen maar een opluchting?
maandag 3 juli 2017 om 10:47
Mijn zoontje heeft jaren (eigenlijk al vanaf zijn 2e) verschillende tics gehad en steeds gingen ze na een paar maanden weer weg, maar er kwam steeds weer iets anders voor terug. Uiteindelijk heeft hij via de HA, na een paar onderzoeken in het ziekenhuis (1 van zijn tics had te maken met z'n ogen) een doorverwijzing gehad voor cognitieve gedragstherapie. Met een hele fijne orthopedagoog is hij er zo grotendeels van af gekomen. Af en toe zie je nog weleens wat opkomen als hij enthousiast of zenuwachtig is, maar het gaat heel erg goed. Succes!!!
