Dochter start op de basisschool en moeke heeft het moeilijk

Mijn dochter wordt over een paar maanden 4 jaar en start dan op de basisschool. Ik merk aan mezelf dat ik de nieuwe fase die gaat aanbreken enorm spannend vind; er gaat, voor mijn gevoel, veel veranderen. Ik ben er lichtelijk sentimenteel onder. Gedachtes als "we sluiten een fase af", "we moeten haar gaan loslaten" bladiebloe, blijven rondspoken in mijn hoofd. Ik merk dat ik moeilijk afstand kan nemen hiervan want de laatste weken heb ik last van gedachten die mij een schuldgevoel geven. Ik vraag me vaak af of we haar tot nu toe genoeg bagage hebben meegegeven zich staande te houden op school (de grote wereld), hebben we genoeg tijd met haar besteed, hebben we deze eerste 4 jaar zo goed mogelijk samen doorgebracht? Allemaal irreële ideeën want het is een vrolijk meisje dat makkelijk sociaal contact legt en zich goed kan handhaven in groepen. Man en ik hebben beiden altijd parttime gewerkt, dus qua tijd samen doorbrengen weet ik dat zij en haar jongere broertje niks tekort komen. Het idee dat we het niet goed doen zit echt in mijn hoofd en het heeft weinig te maken met de werkelijkheid. Ik denk soms zelfs met weemoed terug aan de dagen dat ik haar borstvoeding gaf en voel me dan ineens schuldig dat ik dat niet langer dan 4 weken heb kunnen doen. My god, ik ben ineens die overbeschermende moeder....

Normaalgesproken heb ik weinig last van schuldgevoelens en dit soort negatieve gedachten, ik mag mezelf gelukkig prijzen met een optimistische en positieve kijk op dingen . Maar goed, het kan niet altijd feest zijn natuurlijk. Er staat veel te veranderen in de komende maanden; basisschool dus, verhuizing naar een nieuw (te gek) huis, nieuwe job voor mijn man en daarnaast zit ikzelf in een reorganisatie waardoor het onduidelijk is welke functie ik vanaf begin 2020 ga doen... Dit zijn dingen die me wel wat onzeker maken.

Ik vertrouw er echt wel op dat we over een tijdje in rustiger vaarwater zitten en het naar de achtergrond verdwenen is. Toch ben ik benieuwd of meer moeders/vaders dit herkennen in aanloop naar de basisschool en hoe jullie ermee omgaan?

Veel dank voor reacties!