Psyche
alle pijlers
Dochtertje overleden
donderdag 21 december 2017 om 11:23
Wat ik moet neertypen weet ik niet. Vorige week is mijn dochtertje plotseling overleden in haar slaap. Wiegendood. De wereld staat stil. Iedereen zegt dat tijd de pijn minder zal maken. Ik weet niets meer. Mijn hele wereld is opgehouden te bestaan. ik wil er zelf niet meer zijn. Ik weet niet meer wat ik moet. Hoe kan ik ooit nog leven zonder haar?
donderdag 21 december 2017 om 12:28
Gecondoleerd, wat een groot verlies.
Je bent onzichtbaar moeder, maar je bent wel een moeder.
De stilte in huis is oorverdovend, pijnlijk bijna voelbaar.
Besef dat je nu niets hoeft, nu mag je doen wat jij/jullie willen. Er is geen goed of fout. Iedereen rouwt anders, ook binnenshuis.
Wij hebben een paar sessies relatietherapie gevolgd, omdat met name mijn man bang was om 'ons' kwijt te raken.
Daar kregen we als tip om de eerste maanden zelf te rouwen, ieder op zijn/haar manier en na een maand of 4 zijn we gestart met de therapie.
Je wereld staat nu stil. De pijn zal blijven, maar beter handelbaar worden. Soms komt het in alle hevigheid terug, soms verwacht je het en andere keren blijft het uit.
Wij zijn 5.5 jaar verder inmiddels, maar op sommige dagen voelt het als gister. Er gaat geen dag, geen uur voorbij dat ik niet aan onze kleine denk. Voor altijd in het hart.
Heel veel sterkte.
Je bent onzichtbaar moeder, maar je bent wel een moeder.
De stilte in huis is oorverdovend, pijnlijk bijna voelbaar.
Besef dat je nu niets hoeft, nu mag je doen wat jij/jullie willen. Er is geen goed of fout. Iedereen rouwt anders, ook binnenshuis.
Wij hebben een paar sessies relatietherapie gevolgd, omdat met name mijn man bang was om 'ons' kwijt te raken.
Daar kregen we als tip om de eerste maanden zelf te rouwen, ieder op zijn/haar manier en na een maand of 4 zijn we gestart met de therapie.
Je wereld staat nu stil. De pijn zal blijven, maar beter handelbaar worden. Soms komt het in alle hevigheid terug, soms verwacht je het en andere keren blijft het uit.
Wij zijn 5.5 jaar verder inmiddels, maar op sommige dagen voelt het als gister. Er gaat geen dag, geen uur voorbij dat ik niet aan onze kleine denk. Voor altijd in het hart.
Heel veel sterkte.
donderdag 21 december 2017 om 12:39
Heel veel sterkte! Dikke knuffel 
Uit ervaring weet ik dat de pijn en de uitzichtloosheid minder worden. Uiteindelijk zie je het daglicht weer.
Wel merk ik bij mezelf dat je het niet zoals de mensen tegen je gaan zeggen "een plekje kunt geven". Daarvoor is de wond te diep. Je leert ermee leven. Mijn leven is sinds 18 april 2008 voor altijd veranderd, maar ik kan wel weer genieten. De zon gaat weer schijnen.
Heel veel sterkte nogmaals, zo vreselijk verdrietig
Uit ervaring weet ik dat de pijn en de uitzichtloosheid minder worden. Uiteindelijk zie je het daglicht weer.
Wel merk ik bij mezelf dat je het niet zoals de mensen tegen je gaan zeggen "een plekje kunt geven". Daarvoor is de wond te diep. Je leert ermee leven. Mijn leven is sinds 18 april 2008 voor altijd veranderd, maar ik kan wel weer genieten. De zon gaat weer schijnen.
Heel veel sterkte nogmaals, zo vreselijk verdrietig
donderdag 21 december 2017 om 13:06
Ik weet wat je doormaakt. 2 jaar geleden is mijn zoontje overleden. En ik ben ook nog steeds aan het rouwen. Minder intens dan voorheen maar er is geen dag die voorbij gaat zonder aan mijn jochie te denken.
Ik wens jou heel veel kracht en dat je jezelf het gunt om te rouwen. En als je hulp krijgt aangeboden pak die dan aan. En blijf praten met je partner.
donderdag 21 december 2017 om 13:39
Wat ontzettend verdrietig.
De wereld draait door, maar hij staat voor jou nu even stil. Er zal niets zijn wat jouw pijn nu kan verzachten, alleen de tijd kan daarin iets betekenen. Maar ik hoop dat je wel wat steun kunt halen uit dit topic, en dat je lieve mensen om je heen hebt die er nu voor je zijn.
De wereld draait door, maar hij staat voor jou nu even stil. Er zal niets zijn wat jouw pijn nu kan verzachten, alleen de tijd kan daarin iets betekenen. Maar ik hoop dat je wel wat steun kunt halen uit dit topic, en dat je lieve mensen om je heen hebt die er nu voor je zijn.
donderdag 21 december 2017 om 13:42
Lieve Thistime, wat immens verdrietig voor jou en je partner.
Het is volstrekt normaal om je slecht te voelen, het zal altijd lijken of er een belangrijk onderdeel in je leven ontbreekt. Of dat ooit beter wordt? Waarschijnlijk niet gauw, maar de rauwe rand van je verdriet en het scherpe gevoel van pijn in je hart zullen mettertijd iets zachter worden.
Heel veel sterkte en mijn oprechte deelneming bij dit onwaarschijnlijk grote verlies.
Mogen je geliefden rond je een steun voor je zijn, ik hoop het zo voor je.
Het is volstrekt normaal om je slecht te voelen, het zal altijd lijken of er een belangrijk onderdeel in je leven ontbreekt. Of dat ooit beter wordt? Waarschijnlijk niet gauw, maar de rauwe rand van je verdriet en het scherpe gevoel van pijn in je hart zullen mettertijd iets zachter worden.
Heel veel sterkte en mijn oprechte deelneming bij dit onwaarschijnlijk grote verlies.
Mogen je geliefden rond je een steun voor je zijn, ik hoop het zo voor je.
donderdag 21 december 2017 om 13:44
Ook voor jou een warmesmart79 schreef: ↑21-12-2017 12:28Gecondoleerd, wat een groot verlies.
Je bent onzichtbaar moeder, maar je bent wel een moeder.
De stilte in huis is oorverdovend, pijnlijk bijna voelbaar.
Besef dat je nu niets hoeft, nu mag je doen wat jij/jullie willen. Er is geen goed of fout. Iedereen rouwt anders, ook binnenshuis.
Wij hebben een paar sessies relatietherapie gevolgd, omdat met name mijn man bang was om 'ons' kwijt te raken.
Daar kregen we als tip om de eerste maanden zelf te rouwen, ieder op zijn/haar manier en na een maand of 4 zijn we gestart met de therapie.
Je wereld staat nu stil. De pijn zal blijven, maar beter handelbaar worden. Soms komt het in alle hevigheid terug, soms verwacht je het en andere keren blijft het uit.
Wij zijn 5.5 jaar verder inmiddels, maar op sommige dagen voelt het als gister. Er gaat geen dag, geen uur voorbij dat ik niet aan onze kleine denk. Voor altijd in het hart.
Heel veel sterkte.
smart79
donderdag 21 december 2017 om 13:45
Ook voor jou een warmelindybopophelia schreef: ↑21-12-2017 13:06
Ik weet wat je doormaakt. 2 jaar geleden is mijn zoontje overleden. En ik ben ook nog steeds aan het rouwen. Minder intens dan voorheen maar er is geen dag die voorbij gaat zonder aan mijn jochie te denken.
Ik wens jou heel veel kracht en dat je jezelf het gunt om te rouwen. En als je hulp krijgt aangeboden pak die dan aan. En blijf praten met je partner.
lindybopophelia
donderdag 21 december 2017 om 13:45
En voor jou jamesbondfan eveneens een warmejamesbondfan schreef: ↑21-12-2017 12:39Heel veel sterkte! Dikke knuffel
Uit ervaring weet ik dat de pijn en de uitzichtloosheid minder worden. Uiteindelijk zie je het daglicht weer.
Wel merk ik bij mezelf dat je het niet zoals de mensen tegen je gaan zeggen "een plekje kunt geven". Daarvoor is de wond te diep. Je leert ermee leven. Mijn leven is sinds 18 april 2008 voor altijd veranderd, maar ik kan wel weer genieten. De zon gaat weer schijnen.
Heel veel sterkte nogmaals, zo vreselijk verdrietig
anoniem_360208 wijzigde dit bericht op 21-12-2017 13:46
0.49% gewijzigd
donderdag 21 december 2017 om 14:11
Woorden schieten tekort. Wat een onbeschrijflijke pijn en inmens verdriet. Alles wat ik wil zeggen voelt zo leeg en klein. Ik hoop dat je lieve mensen bij je hebt om je verdriet mee te delen. Wellicht op termijn professionele hulp bij rouwverwerking.
Ik wens je heel veel kracht lieve vrouw.
Wat vreselijk om te lezen dat er meerderen zijn die hun kind hebben verloren. Afschuwelijk. Dikke knuffel voor jullie.
Ik wens je heel veel kracht lieve vrouw.
Wat vreselijk om te lezen dat er meerderen zijn die hun kind hebben verloren. Afschuwelijk. Dikke knuffel voor jullie.
