Dominante, veel vloekende vader

Ik, bijna 40. Mijn vader was altijd al redelijk chagrijnig en dominant naar mij toe, maar sinds het overlijden van mijn moeder is het eigenlijk alleen maar erger geworden. Als iets niet goed gaat, snel genoeg of op de door hem bedachte manier, dan vloekt en scheldt hij alles aan elkaar. Ik ben zelf niet technisch, mijn vader wel. Als hij tegen mij zegt om iets te halen (vragen is er niet bij) (bv. een stuk gereedschap) en ik kan het niet binnen enkele minuten vinden, dan wordt hij chagrijnig en roept ie dat ie het beter zelf wel kan pakken. Hij zegt dan ook tegen me dat ik “voor iemand met een hoge opleiding dan niet zo erg slim ben”. Hij pretendeert ook alles beter te weten, ondanks dat je aantoont dat sommige dingen toch echt anders zijn. Zegt ook dat bepaalde keuzes die ik maak stom zijn en ik dan ‘gek ben’ en dat ik naar hem moet luisteren, maar als later blijkt dat ik toch een goede keuze heb gemaakt, gaat hij ook ineens zeggen dat hij ook zoiets wil. Tegenover m’n oma doet hij ook zo (tot zelfs een paar keer huilens van haar toe). Verder legt hij in mijn relatie met mijn partner vooral de nadruk op het negatieve, wat (volgens hem) niet goed gaat en waarom mijn partner eigenlijk niks is. Als hij bij ons thuis komt gaat hij altijd eerst even een soort controlerondje doen; kijken of het netjes en schoon is en als hij vindt dat er iets onvoldoende schoon is, dan zegt hij dat we beter moeten schoonmaken. Echter, op feestjes en bij anderen is hij de ‘vrolijkheid’ zelve, is erg graag aan het woord/in de belangstelling en aanwezig. Omdat hij veel kan vertellen, maakt niet uit wat een ander ervan vindt. Mijn vader doet aan de andere kant veel voor mij en ik hou van hem, maar hij geeft mij nooit een positief gevoel (of complimentje) en zuigt naar mijn gevoel alleen maar energie i.p.v. dat het energie geeft. Wie heeft er ook ervaring met zo’n situatie? Tips om er mee om te gaan, of om zaken te kunnen veranderen?