Psyche
alle pijlers
Door baas aangesproken op defensieve houding; terecht?
maandag 9 februari 2009 om 16:34
Weliswaar een topic die 'werk' en 'relatie' gerelateerd is, maar ik wil mijn situatie toch onder deze pijler zetten, omdat het volgens mij meer te maken heeft met de 'psyche' van oftewel mijn baas of die van mezelf....
Kort de situatie:
Ben advocaat op een groot kantoor, commerciele omgeving maar een goede work/life balans. In relatie met leidinggevende lastige start gehad omdat ik het moeilijk vond in te schatten wat ik aan hem had. Na verloop van tijd prima. Ben zwanger geworden, kindje bleek aangeboren afwijking te hebben. Spannende tijd, dochter is geboren en geopereerd en nu in goede doen. Na verlof terug in werkomgeving, bekroop mij gevoel dat er onderhuidse spanningen waren. Gesprek met baas gehad waarin hij stelde mij nog 'uit de wind' te houden gezien de situatie, maar dat ik me moest realiseren dat het een commerciele organisatie was. Wat ik nu aan werk verzette was 'bruikbaar' maar ik zou er niet op afgerekend worden en ik was ook nog niet 'op niveau'. Alsof ik op een sociale werkplaats wat aan het aanbeunen was, terwijl ik gewoon goed mijn werk deed. Mijn verdedigende reactie werd gekwalificeerd als over-emotioneel en te fel. Ik voelde dat ik zowel inhoudelijk wat betreft werk als wat betreft mijn reactie op zijn stellingname niet serieus werd genomen. Baas is nogmaals terug gekomen op gesprek. Hij snapt mijn defensieve houding niet, zegt dat het 'voor mijn eigen bestwil' is en dat hij eigenlijk juist dankbaarheid had verwacht.
Nou wil ik best nadenken waar dat vandaan komt, waarom ik zo in mijn wiek geschoten ben, daarbij uiteraard ook zijn rol betrekkend.
Wat is nu wijsheid? Heeft iemand een idee, of kan ik misschien eens met psycholoog, of iemand van HR praten, herkent iemand dit?
Kort de situatie:
Ben advocaat op een groot kantoor, commerciele omgeving maar een goede work/life balans. In relatie met leidinggevende lastige start gehad omdat ik het moeilijk vond in te schatten wat ik aan hem had. Na verloop van tijd prima. Ben zwanger geworden, kindje bleek aangeboren afwijking te hebben. Spannende tijd, dochter is geboren en geopereerd en nu in goede doen. Na verlof terug in werkomgeving, bekroop mij gevoel dat er onderhuidse spanningen waren. Gesprek met baas gehad waarin hij stelde mij nog 'uit de wind' te houden gezien de situatie, maar dat ik me moest realiseren dat het een commerciele organisatie was. Wat ik nu aan werk verzette was 'bruikbaar' maar ik zou er niet op afgerekend worden en ik was ook nog niet 'op niveau'. Alsof ik op een sociale werkplaats wat aan het aanbeunen was, terwijl ik gewoon goed mijn werk deed. Mijn verdedigende reactie werd gekwalificeerd als over-emotioneel en te fel. Ik voelde dat ik zowel inhoudelijk wat betreft werk als wat betreft mijn reactie op zijn stellingname niet serieus werd genomen. Baas is nogmaals terug gekomen op gesprek. Hij snapt mijn defensieve houding niet, zegt dat het 'voor mijn eigen bestwil' is en dat hij eigenlijk juist dankbaarheid had verwacht.
Nou wil ik best nadenken waar dat vandaan komt, waarom ik zo in mijn wiek geschoten ben, daarbij uiteraard ook zijn rol betrekkend.
Wat is nu wijsheid? Heeft iemand een idee, of kan ik misschien eens met psycholoog, of iemand van HR praten, herkent iemand dit?
maandag 9 februari 2009 om 16:41
maandag 9 februari 2009 om 16:52
Tja, in hoeverre kan je je eigen werk helemaal objectief beoordelen...maar goed, wat betreft declarabele uren en clienttevredenheid presteer ik goed. Mijn 'pijn' zit hem dan ook juist op het punt dat ik hard werk maar dat net wordt gedaan alsof dat niet uitmaakt. Alsof mijn inzet niet van belang is, juist omdat er 'rekening wordt gehouden met'.
Mijn reactie was dat ik me niet serieus genomen voel, dat het net is alsof ik hier voor spek en bonen zit en dat alles wat ik zeg wordt afgedaan als hormonaal
Zwieber, het is niet zozeer dat ik de kans krijg het rustiger aan te mogen doen - voor mij gelden dezelfde regels als voor ieder ander. Het is meer dat wordt gesteld dat er rekening met me wordt gehouden door mij 'uit de wind te houden' wat defacto bekent dat ik op een zijspoor wordt gezet. En verzet daartegen is zinloos, want voor mijn eigen bestwil.
Wuiles, baas vindt me nog niet op niveau wat betreft kwaliteit en declarabiliteit, dat kan natuurlijk. Wat ik nu zo jammer vind is dat hij daar dan niet inhoudelijk op in gaat, maar het allemaal onder de mantel van het 'rekening houden met' veegt en mij zo machteloos maakt.
Mijn reactie was dat ik me niet serieus genomen voel, dat het net is alsof ik hier voor spek en bonen zit en dat alles wat ik zeg wordt afgedaan als hormonaal
Zwieber, het is niet zozeer dat ik de kans krijg het rustiger aan te mogen doen - voor mij gelden dezelfde regels als voor ieder ander. Het is meer dat wordt gesteld dat er rekening met me wordt gehouden door mij 'uit de wind te houden' wat defacto bekent dat ik op een zijspoor wordt gezet. En verzet daartegen is zinloos, want voor mijn eigen bestwil.
Wuiles, baas vindt me nog niet op niveau wat betreft kwaliteit en declarabiliteit, dat kan natuurlijk. Wat ik nu zo jammer vind is dat hij daar dan niet inhoudelijk op in gaat, maar het allemaal onder de mantel van het 'rekening houden met' veegt en mij zo machteloos maakt.
maandag 9 februari 2009 om 17:12
Fyrin, om te beginnen niet meegaan in de labelling "defensieve houding", een totaal uit zijn verband gerukt stopwoordje, wat een eigen leven is gaan leiden en werkelijk iederren in een hoek kan plaatsen, zonder dat hij/ zij zich ook werkelijk defensief opsteld. Krijg de indruk dat hier het aloude virus weer de kop op heeft gestoken van "niet goed weten, hoe om te gaan met iemand die van een lange afwezigheid (i.c. zwangerschapsverlof) terugkeert. In je afwezigheid is er "zoveel"gebeurd en er waren zeker momenten dat een extra paar handen geen kwaad konden ... en dan lagen die paar handen (de jouwe Fyrin), lekker te 'zwangerschapsverloffen'. Dat kan voor misplaatste irritatie zorgen en tja als zo iemand dan terug is,...roep je wel eens iets waar je spijt van hebt..en je helaas te groot voor voelt om terug te trekken en een goede escape kaart is "defensief" roepen...
Opinions just like love do not pay any bills
maandag 9 februari 2009 om 17:29
quote:Fyrin schreef op 09 februari 2009 @ 16:52:
Tja, in hoeverre kan je je eigen werk helemaal objectief beoordelen...maar goed, wat betreft declarabele uren en clienttevredenheid presteer ik goed. Mijn 'pijn' zit hem dan ook juist op het punt dat ik hard werk maar dat net wordt gedaan alsof dat niet uitmaakt. Alsof mijn inzet niet van belang is, juist omdat er 'rekening wordt gehouden met'.
Mijn reactie was dat ik me niet serieus genomen voel, dat het net is alsof ik hier voor spek en bonen zit en dat alles wat ik zeg wordt afgedaan als hormonaal
Zwieber, het is niet zozeer dat ik de kans krijg het rustiger aan te mogen doen - voor mij gelden dezelfde regels als voor ieder ander. Het is meer dat wordt gesteld dat er rekening met me wordt gehouden door mij 'uit de wind te houden' wat defacto bekent dat ik op een zijspoor wordt gezet. En verzet daartegen is zinloos, want voor mijn eigen bestwil.
Wuiles, baas vindt me nog niet op niveau wat betreft kwaliteit en declarabiliteit, dat kan natuurlijk. Wat ik nu zo jammer vind is dat hij daar dan niet inhoudelijk op in gaat, maar het allemaal onder de mantel van het 'rekening houden met' veegt en mij zo machteloos maakt.Hoe kan het dat jij en je leidinggevende kennelijk andere normen hanteren?
Tja, in hoeverre kan je je eigen werk helemaal objectief beoordelen...maar goed, wat betreft declarabele uren en clienttevredenheid presteer ik goed. Mijn 'pijn' zit hem dan ook juist op het punt dat ik hard werk maar dat net wordt gedaan alsof dat niet uitmaakt. Alsof mijn inzet niet van belang is, juist omdat er 'rekening wordt gehouden met'.
Mijn reactie was dat ik me niet serieus genomen voel, dat het net is alsof ik hier voor spek en bonen zit en dat alles wat ik zeg wordt afgedaan als hormonaal
Zwieber, het is niet zozeer dat ik de kans krijg het rustiger aan te mogen doen - voor mij gelden dezelfde regels als voor ieder ander. Het is meer dat wordt gesteld dat er rekening met me wordt gehouden door mij 'uit de wind te houden' wat defacto bekent dat ik op een zijspoor wordt gezet. En verzet daartegen is zinloos, want voor mijn eigen bestwil.
Wuiles, baas vindt me nog niet op niveau wat betreft kwaliteit en declarabiliteit, dat kan natuurlijk. Wat ik nu zo jammer vind is dat hij daar dan niet inhoudelijk op in gaat, maar het allemaal onder de mantel van het 'rekening houden met' veegt en mij zo machteloos maakt.Hoe kan het dat jij en je leidinggevende kennelijk andere normen hanteren?
maandag 9 februari 2009 om 18:08
heb je "harde cijfers" qua clienttevredenheid en uren?
En vraag om uitleg wat er nog niet op niveau is.
Maar blijf rustig (altijd geweest naar hem toe mag ik hopen?) en voer je strijd niet te ver door. Er is een moment dat je hem lekker in zijn sop gaar mag laten koken, jij weet dat jij wel gelijk hebt.
En vraag om uitleg wat er nog niet op niveau is.
Maar blijf rustig (altijd geweest naar hem toe mag ik hopen?) en voer je strijd niet te ver door. Er is een moment dat je hem lekker in zijn sop gaar mag laten koken, jij weet dat jij wel gelijk hebt.
maandag 9 februari 2009 om 18:24
Ik kan mij jouw reactie voorstellen en die van je werkgever ook. Als hij oprecht het gevoel heeft dat hij jou "uit de wind" houdt, en dus rekening met je houdt, en jij daar boos om wordt, dan is dat voor hem niet leuk om te horen. Anderzijds, als jij vindt dat jij optimaal presteert en helemaal niet zulke "bescherming" nodig hebt, en er wordt niet geantwoord op inhoudelijke vragen over je functioneren, dan is dat voor jou ook niet fijn en waarschijnlijk zelfs erg frustrerend.
Ik zou inderdaad eens bij HR gaan praten. Wellicht vindt je leidinggevende het moeilijk om jou aan te spreken (wil hij de situatie voor jou niet moeilijker maken) en spreekt hij wel vrijuit tegen HR. Vervolgens zou HR kunnen proberen om jullie weer iets vrijer met elkaar te laten communiceren en een bemiddelende rol aannemen.
Sterkte!
Ik zou inderdaad eens bij HR gaan praten. Wellicht vindt je leidinggevende het moeilijk om jou aan te spreken (wil hij de situatie voor jou niet moeilijker maken) en spreekt hij wel vrijuit tegen HR. Vervolgens zou HR kunnen proberen om jullie weer iets vrijer met elkaar te laten communiceren en een bemiddelende rol aannemen.
Sterkte!
maandag 9 februari 2009 om 22:51
Ik ken je soort werkomgeving en functie (en de type partners...
Maar inderdaad wat meer vragen voordat ik een inschatting kan maken (zoals het een advocaat betaamt):
- hoe lang ben je al terug van verlof?
- is je verlof verlengd door gezondheid van je kindje?
- hoe zit je mbt % urennorm?
- ben je van fulltime naar parttime gegaan na verlof
- moet je daarbij ook weer eigen praktijk opbouwen nu je terug bent?
- welke leeftijdscategorie zit je baas?
- zijn er andere problemen die op het budget kunnen drukken?
Maar inderdaad wat meer vragen voordat ik een inschatting kan maken (zoals het een advocaat betaamt):
- hoe lang ben je al terug van verlof?
- is je verlof verlengd door gezondheid van je kindje?
- hoe zit je mbt % urennorm?
- ben je van fulltime naar parttime gegaan na verlof
- moet je daarbij ook weer eigen praktijk opbouwen nu je terug bent?
- welke leeftijdscategorie zit je baas?
- zijn er andere problemen die op het budget kunnen drukken?
dinsdag 10 februari 2009 om 09:50
Dank voor jullie reacties. Wil me inderdaad niet in een hoek laten drukken of laten 'labellen' als defensief, maar ben ook echt wel bereid om naar mijn eigen houding te kijken. Het was/is bij mij ook wel lastig 'goed doen' rond dit onderwerp. Door de gezondheid van dochter en alle, goedbedoelde, 'steunbetuigingen' ben ik het zat om als een soort halve labiele zool benaderd te worden. Ik heb altijd mijn best gedaan om gewoon goed te werken, wat betreft uren en wat betreft niveau, ondanks alles. Het lijkt net of die inspanningen niet gezien worden nu baas zegt dat hij 'rekening met me houdt'. Alsof ik die tijd net zo goed niet zo mijn best had hoeven doen, omdat dat toch niet had uitgemaakt. Maar goed, hij is ook maar een mens. Waarschijnlijk had veel beter gewerkt als hij had gezegd 'goh, wat goed dat je nog zo functioneert ondanks alles, als dadelijk alles achter de rug is dan gaan we eens kijken hoe verder'. Maar ja, je kunt natuurlijk ook weer niet eisen dat je baas altijd de juiste toon aanslaat.
Hiltje, ben in aug teruggekomen van verlof, en in januari weer drie weken met zorgverlof geweest wegens operatie. Werk nu 80%, hiervoor fulltime, zit op 95% van urennorm, eigen praktijk kon ik zo weer inspringen (en is nog beperkt, ben 2e jrs medewerker), baas is 41 en heeft 3 kinderen en vrouw met flexibele baan, en hij baalt omdat hij 2 medewerkers tegelijk met verlof had, waarvan er 1 niet eens is teruggekomen
Nummerzoveel, denk dat jij inderdaad wel gelijk hebt. Ik ga eerst nog eens met hem praten voordat ik hr er bij haal. Dan wordt het misschien nog 'groter'.
Wuiles, uren zijn objectief natuurlijk, maar kwaliteit niet. Als ik iets goed vind, kan baas dat anders zien, maar goed, ik kan echt wel inschatten of iets een 6 of een 9 is wat betreft niveau. Gelukkig kwam hij later wel met concrete voorbeelden, dan kun je tenminste inhoudelijk in discussie.
Hiltje, ben in aug teruggekomen van verlof, en in januari weer drie weken met zorgverlof geweest wegens operatie. Werk nu 80%, hiervoor fulltime, zit op 95% van urennorm, eigen praktijk kon ik zo weer inspringen (en is nog beperkt, ben 2e jrs medewerker), baas is 41 en heeft 3 kinderen en vrouw met flexibele baan, en hij baalt omdat hij 2 medewerkers tegelijk met verlof had, waarvan er 1 niet eens is teruggekomen
Nummerzoveel, denk dat jij inderdaad wel gelijk hebt. Ik ga eerst nog eens met hem praten voordat ik hr er bij haal. Dan wordt het misschien nog 'groter'.
Wuiles, uren zijn objectief natuurlijk, maar kwaliteit niet. Als ik iets goed vind, kan baas dat anders zien, maar goed, ik kan echt wel inschatten of iets een 6 of een 9 is wat betreft niveau. Gelukkig kwam hij later wel met concrete voorbeelden, dan kun je tenminste inhoudelijk in discussie.
dinsdag 10 februari 2009 om 10:12
Hoi Fyrin,
Ik begrijp je gevoel en als ik dit zo lees vind ook dat je wel gelijk hebt.
95% van de uren norm is gewoon veel (neem aan dat die rond de 1400-1500 ligt?). Ik neem dan wel aan dat er niet te veel hoeft te worden afgeboekt. Een heleboel advocaten op grote kantoren - ook zonder kinderen- hebben moeite die norm te halen. Dus in jouw situatie vind ik dat echt knap.
Kwaliteit is subjectief inderdaad. Aan de andere kant, die bevalling heeft niets met je hersenen gedaan en ik kan me niet voorstellen dat je kwaliteit echt gezakt is. Tenzij je echt fouten hebt gemaakt of clienten ontevreden zijn (en zelfs dat gebeurt de beste wel eens).
Het kan zomaar zijn dat het eigen frustratie en projectie is van baas. Die kerel is er natuurlijk vol voor gegaan, heeft alles opzij gezet om partner te worden.
Even een theorietje (want ken baas uiteraard niet)
Toch wellicht een klein stukje discriminatie: nu met kind en problemen ben je (in ieder geval voorlopig in zijn ogen) geen maatschapsmateriaal en hij vreest voor je betrokkenheid en motivatie. Dat gevoel kan voor hem versterkt worden door de andere medewerker die zwanger werd en hem gepeerd is. Grote kans dat hij zelf ook onder druk staat in de maatschap mbt zijn afdelingsresultaten. Hij realiseert zich dan heus wel dat zijn frustraties naar jou weer niet helemaal eerlijk zijn dus beslist hij dat hij je er niet op kan afrekenen. Maar hij vindt het wel weer nodig om je dat te vertellen.
Ik vind het echt niet normaal om je in eerste jaar na zwangerschap en dat extra verlof af te rekenen op een 95% urennorm...
Ik zou niet met HR gaan praten (op de grote kantoren worden die echt wel overruled door de partners). Ook hoef je je niet direct naar een psycholoog te spoeden als je dat zelf niet nodig vindt.
Wel zijn grote kantoren vaak bereid om coaching voor medewerkers te regelen en te vergoeden. Daar zou je wel naar kunnen vragen. Inhoud van gesprekken is geheim en dan kan je lekker gecoacht worden om met lastige baas om te gaan en wellicht nog op zoek te gaan naar baas waarbij het wel echt klikt (want dat schortte er vanaf het begin al beetje aan).
Ik begrijp je gevoel en als ik dit zo lees vind ook dat je wel gelijk hebt.
95% van de uren norm is gewoon veel (neem aan dat die rond de 1400-1500 ligt?). Ik neem dan wel aan dat er niet te veel hoeft te worden afgeboekt. Een heleboel advocaten op grote kantoren - ook zonder kinderen- hebben moeite die norm te halen. Dus in jouw situatie vind ik dat echt knap.
Kwaliteit is subjectief inderdaad. Aan de andere kant, die bevalling heeft niets met je hersenen gedaan en ik kan me niet voorstellen dat je kwaliteit echt gezakt is. Tenzij je echt fouten hebt gemaakt of clienten ontevreden zijn (en zelfs dat gebeurt de beste wel eens).
Het kan zomaar zijn dat het eigen frustratie en projectie is van baas. Die kerel is er natuurlijk vol voor gegaan, heeft alles opzij gezet om partner te worden.
Even een theorietje (want ken baas uiteraard niet)
Toch wellicht een klein stukje discriminatie: nu met kind en problemen ben je (in ieder geval voorlopig in zijn ogen) geen maatschapsmateriaal en hij vreest voor je betrokkenheid en motivatie. Dat gevoel kan voor hem versterkt worden door de andere medewerker die zwanger werd en hem gepeerd is. Grote kans dat hij zelf ook onder druk staat in de maatschap mbt zijn afdelingsresultaten. Hij realiseert zich dan heus wel dat zijn frustraties naar jou weer niet helemaal eerlijk zijn dus beslist hij dat hij je er niet op kan afrekenen. Maar hij vindt het wel weer nodig om je dat te vertellen.
Ik vind het echt niet normaal om je in eerste jaar na zwangerschap en dat extra verlof af te rekenen op een 95% urennorm...
Ik zou niet met HR gaan praten (op de grote kantoren worden die echt wel overruled door de partners). Ook hoef je je niet direct naar een psycholoog te spoeden als je dat zelf niet nodig vindt.
Wel zijn grote kantoren vaak bereid om coaching voor medewerkers te regelen en te vergoeden. Daar zou je wel naar kunnen vragen. Inhoud van gesprekken is geheim en dan kan je lekker gecoacht worden om met lastige baas om te gaan en wellicht nog op zoek te gaan naar baas waarbij het wel echt klikt (want dat schortte er vanaf het begin al beetje aan).
woensdag 11 februari 2009 om 22:33
Heb het even snel gelezen en ben het deels eens met hiltje, het is ook zijn probleem.
Maar daarom juist heeft hij ook recht van spreken. Hij wordt voor een groot deel afgerekend op het werk dat zijn medewerkers verzetten. Daar mag hij dus ook bepaalde eisen aan stellen.
Zoals ik je post lees vind ik je leidinggevende nog helemaal niet zon klootzak. Hij geeft aan dat hij je situatie kent, daar rekening mee houdt, en dat ook nog een poosje wil doen, maar dat die situatie wel moet veranderen. Dat lijkt me heel redelijk. Ik begrijp dat het (extra) verlof krijgen ook geen groot probleem was.
Je bent in dienst voor een bepaald aantal uren, een bepaald salaris etc. Daar staan bepaalde verwachtingen en eisen tegenover, waar je aan moet voldoen. Je leidinggevende zal een oprechte reden hebben om te zeggen dat je werk hier nog niet aan voldoet.
Jij hebt uiteraard het volste recht na te vragen waar je dan precies tekort schiet, hier worden de zaken voor jou ook duidelijker van.
Ik kan me overigens heel goed voorstellen dat je ontzettend je best doet en tevreden bent over je prestaties. Maar dit kan (onbewust voor jou) toch op een ander niveau liggen dan 'vroeger'.
Ik zou niet te boos worden op je leidinggevende, maar proberen te achterhalen wat hij nou precies bedoelde en waar je tekort schiet. Doe er juist je voordeel mee. Hij probeert je iets te vertellen, niet te verwijten. Tenminste, zo lees ik het.
Maar daarom juist heeft hij ook recht van spreken. Hij wordt voor een groot deel afgerekend op het werk dat zijn medewerkers verzetten. Daar mag hij dus ook bepaalde eisen aan stellen.
Zoals ik je post lees vind ik je leidinggevende nog helemaal niet zon klootzak. Hij geeft aan dat hij je situatie kent, daar rekening mee houdt, en dat ook nog een poosje wil doen, maar dat die situatie wel moet veranderen. Dat lijkt me heel redelijk. Ik begrijp dat het (extra) verlof krijgen ook geen groot probleem was.
Je bent in dienst voor een bepaald aantal uren, een bepaald salaris etc. Daar staan bepaalde verwachtingen en eisen tegenover, waar je aan moet voldoen. Je leidinggevende zal een oprechte reden hebben om te zeggen dat je werk hier nog niet aan voldoet.
Jij hebt uiteraard het volste recht na te vragen waar je dan precies tekort schiet, hier worden de zaken voor jou ook duidelijker van.
Ik kan me overigens heel goed voorstellen dat je ontzettend je best doet en tevreden bent over je prestaties. Maar dit kan (onbewust voor jou) toch op een ander niveau liggen dan 'vroeger'.
Ik zou niet te boos worden op je leidinggevende, maar proberen te achterhalen wat hij nou precies bedoelde en waar je tekort schiet. Doe er juist je voordeel mee. Hij probeert je iets te vertellen, niet te verwijten. Tenminste, zo lees ik het.
donderdag 12 februari 2009 om 13:48
Nog even wat 'soulsearching' gedaan. Volgens mij is het probleem dat hij het (uiteraard) met name van zijn kant ziet, de 'offers' die hij moet brengen door mij als medewerker te hebben (verlof, parttime werken, op tijd naar huis) en zie ik natuurlijk met name mijn kant (nooit dag thuis met ziek kind, altijd op tijd, weinig vrjie dagen opnemen, genoeg dec. uren). Ik wil waardering van hem voor mijn input, hij wil mijn waardering voor zijn 'rekening houden met'. En ik word 'defensief' als hij doet alsof ik een gevalletje liefdadigheid ben, terwijl ik in mijn eigen visie nu juist - ondanks alles - nauwelijks 'rekening houden met' behoef.
Annepanne, je hebt voor een deel gelijk hoor, zo'n klootzak is het ook niet, snap hem juist heel goed, en wil hier ook met hem uitkomen.
Annepanne, je hebt voor een deel gelijk hoor, zo'n klootzak is het ook niet, snap hem juist heel goed, en wil hier ook met hem uitkomen.
donderdag 12 februari 2009 om 13:58
Ik werk bij een groot it bedrijf en *ken* het soort gesprekken waar je het over hebt. Afhankelijk van de mood van de manager doe je het goed of doe je het minder.
Mijn persoonlijke ervaring is dat "hakken in het zand" nooit nooit nooit goed werkt, hoe gelijk je mogelijk ook hebt.
Ik probeer in voorkomende gevallen hoogstens wat verbaasd te zijn en dan direct in het gesprek te vragen of hij/zij dat wil toelichten. En ook al ben ik het volledig oneens met de analyse van de persoon, ik probeer te reageren alsof ik op zijn minst erover na ga denken.
Na het gesprek besluit ik soms het gesprek te negeren, soms probeer ik gewoon een wat andere schijn te wekken (het is immers veelal perceptie) en soms moet ik bekennen dat ze gewoon gelijk hadden.
Mijn persoonlijke ervaring is dat "hakken in het zand" nooit nooit nooit goed werkt, hoe gelijk je mogelijk ook hebt.
Ik probeer in voorkomende gevallen hoogstens wat verbaasd te zijn en dan direct in het gesprek te vragen of hij/zij dat wil toelichten. En ook al ben ik het volledig oneens met de analyse van de persoon, ik probeer te reageren alsof ik op zijn minst erover na ga denken.
Na het gesprek besluit ik soms het gesprek te negeren, soms probeer ik gewoon een wat andere schijn te wekken (het is immers veelal perceptie) en soms moet ik bekennen dat ze gewoon gelijk hadden.
donderdag 12 februari 2009 om 14:25
Tja, ik heb ook bij een groot commercieel kantoor gewerkt en ben eerlijk gezegd blij dat ik er niet meer werk. Partners van dergelijke kantoren zien gewoon het liefst 100% gezonde en gecommiteerde jonge mensen die hun eyes on the money hebben en zich volledig inzetten voor hun carriere. Als je om welke reden dan ook, niet helemaal in het plaatje past, is dat lastig en vervelend. Natuurlijk kan de partner waarvoor jij werkt, dat niet zo zeggen over je kindje. Hij moet immers nog wel een menselijke uitstraling behouden, maar dit is natuurlijk wel waar het over gaat. Ik heb precies hetzelfde ervaren (andere situatie) en heb de advocatuur verlaten voor een omgeving waarin declarabele uren, zichtbaarheid op kantoor en dat soort geneuzel geen halszaken zijn.
Ik zou me afvragen of je nog wel voor zo'n man/ zo'n kantoor wil werken. Voor mij was de keuze simpel omdat ik mijn werk inhoudelijk ook al niet interessant vond. Ik kan me voorstellen dat als dat wel het geval is, de keuze wat lastiger wordt. Sterkte ermee en laat je niet kisten!
NB: niet naar HR gaan. Die kunnen toch niets doen tegen de wil van een partner. Wellicht wel een idee om samen te gaan en te spreken over coaching oid? Of samen te spreken met een andere partner van de afdeling?
Ik zou me afvragen of je nog wel voor zo'n man/ zo'n kantoor wil werken. Voor mij was de keuze simpel omdat ik mijn werk inhoudelijk ook al niet interessant vond. Ik kan me voorstellen dat als dat wel het geval is, de keuze wat lastiger wordt. Sterkte ermee en laat je niet kisten!
NB: niet naar HR gaan. Die kunnen toch niets doen tegen de wil van een partner. Wellicht wel een idee om samen te gaan en te spreken over coaching oid? Of samen te spreken met een andere partner van de afdeling?
if we all light up, we can scare away the dark...
donderdag 12 februari 2009 om 15:39
Hoi Fyrin,
ik kan me wel voorstellen dat dit een lastige situatie voor je is. Vroeger (al lijkt het een vorig leven!) heb ik zelf in zo'n omgeving gewerkt waar het meer om de gouden eieren leek te gaan dan om de kip die de gouden eieren moet leggen. Tegenwoordig coach ik binnen mijn bedrijf mensen die met dit soort situaties te maken hebben. Ik vind het in ieder geval heel goed van je dat je ook je eigen rol in het geheel kritisch wilt bekijken ipv dat je jezelf in een slachtofferrol laat manoeuvreren. Gelukkig zijn er ook veel manieren waarop je met je eigen gedrag het gedrag van een ander kan sturen dus ongetwijfeld is er ook voor jou een werkbare situatie te bereiken. Ik wens je veel succes ermee!
ik kan me wel voorstellen dat dit een lastige situatie voor je is. Vroeger (al lijkt het een vorig leven!) heb ik zelf in zo'n omgeving gewerkt waar het meer om de gouden eieren leek te gaan dan om de kip die de gouden eieren moet leggen. Tegenwoordig coach ik binnen mijn bedrijf mensen die met dit soort situaties te maken hebben. Ik vind het in ieder geval heel goed van je dat je ook je eigen rol in het geheel kritisch wilt bekijken ipv dat je jezelf in een slachtofferrol laat manoeuvreren. Gelukkig zijn er ook veel manieren waarop je met je eigen gedrag het gedrag van een ander kan sturen dus ongetwijfeld is er ook voor jou een werkbare situatie te bereiken. Ik wens je veel succes ermee!
