Psyche
alle pijlers
Een nieuwe diagnose krijgen (autisme)
dinsdag 28 februari 2017 om 18:17
Sorry hoor, daar ben ik weer.... Ondertussen mijn derde of vierde topic op deze pijler. Helaas. Ik zou graag willen dat het anders was en dat ik goed in mijn vel zat, maar dat is dus niet het geval. Dit verhaal zal misschien wat warrig zijn, omdat ik op het moment een beetje het benul van de volgorde van bepaalde gebeurtenissen kwijt ben. Maar ik zal mijn best doen om er een samenhangend verhaal van te maken.
Afgelopen vrijdag ben ik eigenlijk soort van ingestort. Ik had op dat moment echt het gevoel dat ik mezelf iets aan zou gaan doen. Ik voelde me agressief en verdrietig tegelijk. Kon op een gegeven moment alleen nog maar huilen en ik dacht echt even dat ik ging flippen. Helaas heb ik dit al een aantal keer eerder gemaakt en zonder uitzondering is dit altijd op tijden dat mijn hormonen uit balans zijn (rond eisprong en de dagen voor de menstruatie). Hierdoor is bij mij ook de diagnose PMDD gesteld en hier slik ik nu antidepressiva en anticonceptie voor. Dit haalt de scherpe randjes er enigzins af, maar afgelopen maand was het dus weer helemaal mis. De dagen erna voelde ik me ook nog erg instabiel en ook nu gaat het nog niet echt goed.
Maar ik heb dus een goed gesprek gehad met mijn moeder vorige week en die vertelde mij dat ze een documentaire had gezien over autisme, "het is hier autistisch", en dat ze mij hier heel erg in herkende. Ik heb de docuemtaire toen ook bekeken (sommige stukken wel doorgespoeld, omdat niet alles relevant was, aangezien ik bijvoorbeeld geen verstandelijke beperking heb zoals sommige mensen uit deze documentaire), en ik herkende inderdaad veel van wat er gezegd werd.
Vervolgens heb ik met mijn schoonmoeder gebeld. Mijn schoonzus heeft namelijk ook autisme en vanuit de schoolomgeving kent zij dus best veel kinderen met deze aandoening. Ik heb haar op de man af gevraagd: denk je dat ik autisme zou kunnen hebben? Herken je dit in mij? En ook zij beaamde dat ze wel eens met mijn schoonvader het erover heeft gehad dat ze bepaalde dingen in mij herkende... Ook mijn zus zei direct dat ze het herkende en mijn man was ook niet echt verbaast dat ik me erin herkende.
Kortom: vanuit mijn omgeving komen van meerdere mensen signalen dat ik wel eens autistisch zou kunnen zijn. En hoe meer ik erover lees (want ja, ik ben altijd vrij extreem als ik me ergens in interesseer, dan wil ik ook alles erover weten en kan het moeilijk loslaten!) hoe meer ik denk dat ik wel degelijk autisme heb.
Maargoed, nu dus het probleem: ik heb jarenlang moeten knokken om erkenning te krijgen dat ik PMDD had. Schema's invullen, gesprekken bij de huisarts, gesprekken bij een psychiater... En nu heb ik eindelijk de erkenning dat ik inderdaad slechter functioneer door hormonen, en nu heb ik dus een groot vermoeden dat er meer speelt / dat die gevoeligheid voor hormonen mogelijk voortkomt uit autisme. Maar om eerlijk te zijn durf ik niet echt naar de huisarts toe om dit te bespreken. Het gevoel dat bij mij opkomt is dat hij wel zal denken dat ik gestoord ben dat ik nu toch weer denk dat ik wat anders heb.
Nu hoef ik niet persé een extra stickertje, maar ik ga binnenkort (alweer!) gesprekken voeren met een specialist. Dit is voor mij de 6e keer in 10 jaar tijd dat ik vastloop en dus hulpverlening krijg. En elke keer helpt het wel (even), maar niet afdoende. Het enige waarvan ik zeg dat het écht heel goed heeft geholpen is cognitieve gedragstherapie, maar helaas was dit kortdurende hulpverlening. Ik denk dat ik veel verder had kunnen komen als ik langdurige hulp had gekregen op dit gebied. En ik ben bang dat als op de momenteel ingeslagen weg qua hulpverlening wordt doorgegaan, het probleem niet wordt opgelost, omdat de oplossing bij PMDD anders is dan bij autisme.
Maar hoe dan ook: ik voel me aardig in de war en vraag me af wat ik zou moeten doen: bespreken bij de psycholoog waar ik binnenkort een intake bij heb ivm PMDD klachten of toch terug naar de huisarts met het vermoeden van autisme? Ik weet het eigenlijk niet echt meer en wil gewoon zo snel mogelijk geholpen worden, omdat ik mezelf steeds verder voel afglijden momenteel. (Dit wordt overigens vooral getriggerd doordat ik mijn baan kwijt ben geraakt en nu ook enorm met mijn ziel onder mijn arm loop en constant overprikkelt word doordat ik veel alleen thuis zit met een enorm actieve peuter)
Afgelopen vrijdag ben ik eigenlijk soort van ingestort. Ik had op dat moment echt het gevoel dat ik mezelf iets aan zou gaan doen. Ik voelde me agressief en verdrietig tegelijk. Kon op een gegeven moment alleen nog maar huilen en ik dacht echt even dat ik ging flippen. Helaas heb ik dit al een aantal keer eerder gemaakt en zonder uitzondering is dit altijd op tijden dat mijn hormonen uit balans zijn (rond eisprong en de dagen voor de menstruatie). Hierdoor is bij mij ook de diagnose PMDD gesteld en hier slik ik nu antidepressiva en anticonceptie voor. Dit haalt de scherpe randjes er enigzins af, maar afgelopen maand was het dus weer helemaal mis. De dagen erna voelde ik me ook nog erg instabiel en ook nu gaat het nog niet echt goed.
Maar ik heb dus een goed gesprek gehad met mijn moeder vorige week en die vertelde mij dat ze een documentaire had gezien over autisme, "het is hier autistisch", en dat ze mij hier heel erg in herkende. Ik heb de docuemtaire toen ook bekeken (sommige stukken wel doorgespoeld, omdat niet alles relevant was, aangezien ik bijvoorbeeld geen verstandelijke beperking heb zoals sommige mensen uit deze documentaire), en ik herkende inderdaad veel van wat er gezegd werd.
Vervolgens heb ik met mijn schoonmoeder gebeld. Mijn schoonzus heeft namelijk ook autisme en vanuit de schoolomgeving kent zij dus best veel kinderen met deze aandoening. Ik heb haar op de man af gevraagd: denk je dat ik autisme zou kunnen hebben? Herken je dit in mij? En ook zij beaamde dat ze wel eens met mijn schoonvader het erover heeft gehad dat ze bepaalde dingen in mij herkende... Ook mijn zus zei direct dat ze het herkende en mijn man was ook niet echt verbaast dat ik me erin herkende.
Kortom: vanuit mijn omgeving komen van meerdere mensen signalen dat ik wel eens autistisch zou kunnen zijn. En hoe meer ik erover lees (want ja, ik ben altijd vrij extreem als ik me ergens in interesseer, dan wil ik ook alles erover weten en kan het moeilijk loslaten!) hoe meer ik denk dat ik wel degelijk autisme heb.
Maargoed, nu dus het probleem: ik heb jarenlang moeten knokken om erkenning te krijgen dat ik PMDD had. Schema's invullen, gesprekken bij de huisarts, gesprekken bij een psychiater... En nu heb ik eindelijk de erkenning dat ik inderdaad slechter functioneer door hormonen, en nu heb ik dus een groot vermoeden dat er meer speelt / dat die gevoeligheid voor hormonen mogelijk voortkomt uit autisme. Maar om eerlijk te zijn durf ik niet echt naar de huisarts toe om dit te bespreken. Het gevoel dat bij mij opkomt is dat hij wel zal denken dat ik gestoord ben dat ik nu toch weer denk dat ik wat anders heb.
Nu hoef ik niet persé een extra stickertje, maar ik ga binnenkort (alweer!) gesprekken voeren met een specialist. Dit is voor mij de 6e keer in 10 jaar tijd dat ik vastloop en dus hulpverlening krijg. En elke keer helpt het wel (even), maar niet afdoende. Het enige waarvan ik zeg dat het écht heel goed heeft geholpen is cognitieve gedragstherapie, maar helaas was dit kortdurende hulpverlening. Ik denk dat ik veel verder had kunnen komen als ik langdurige hulp had gekregen op dit gebied. En ik ben bang dat als op de momenteel ingeslagen weg qua hulpverlening wordt doorgegaan, het probleem niet wordt opgelost, omdat de oplossing bij PMDD anders is dan bij autisme.
Maar hoe dan ook: ik voel me aardig in de war en vraag me af wat ik zou moeten doen: bespreken bij de psycholoog waar ik binnenkort een intake bij heb ivm PMDD klachten of toch terug naar de huisarts met het vermoeden van autisme? Ik weet het eigenlijk niet echt meer en wil gewoon zo snel mogelijk geholpen worden, omdat ik mezelf steeds verder voel afglijden momenteel. (Dit wordt overigens vooral getriggerd doordat ik mijn baan kwijt ben geraakt en nu ook enorm met mijn ziel onder mijn arm loop en constant overprikkelt word doordat ik veel alleen thuis zit met een enorm actieve peuter)
dinsdag 28 februari 2017 om 18:26
quote:7102 schreef op 28 februari 2017 @ 18:24:
Laat alles gewoon testen. Diagnose vragen mag hier niet.Ik hoef hier ook geen diagnose hoor. Maar ik vraag me wel af wat nu de beste weg is om te bewandelen: naar de huisarts gaan of wachten tot mijn intake bij een GGZ instelling en daar dan mijn vermoeden neerleggen, ondanks dat de huisarts me daarheen heeft gestuurd ivm PMDD klachten?
Laat alles gewoon testen. Diagnose vragen mag hier niet.Ik hoef hier ook geen diagnose hoor. Maar ik vraag me wel af wat nu de beste weg is om te bewandelen: naar de huisarts gaan of wachten tot mijn intake bij een GGZ instelling en daar dan mijn vermoeden neerleggen, ondanks dat de huisarts me daarheen heeft gestuurd ivm PMDD klachten?
dinsdag 28 februari 2017 om 18:31
quote:Bumba1985 schreef op 28 februari 2017 @ 18:26:
[...]
Ik hoef hier ook geen diagnose hoor. Maar ik vraag me wel af wat nu de beste weg is om te bewandelen: naar de huisarts gaan of wachten tot mijn intake bij een GGZ instelling en daar dan mijn vermoeden neerleggen, ondanks dat de huisarts me daarheen heeft gestuurd ivm PMDD klachten?
Dit kun je prima bespreken bij de intake bij de GGZ-instelling.
Als je teruggaat naar je huisarts kan die weinig meer doen dan evt een aanvulling schrijven op de verwijzing die er nu gedaan is, maar qua wachttijd zal het weinig uitmaken.
[...]
Ik hoef hier ook geen diagnose hoor. Maar ik vraag me wel af wat nu de beste weg is om te bewandelen: naar de huisarts gaan of wachten tot mijn intake bij een GGZ instelling en daar dan mijn vermoeden neerleggen, ondanks dat de huisarts me daarheen heeft gestuurd ivm PMDD klachten?
Dit kun je prima bespreken bij de intake bij de GGZ-instelling.
Als je teruggaat naar je huisarts kan die weinig meer doen dan evt een aanvulling schrijven op de verwijzing die er nu gedaan is, maar qua wachttijd zal het weinig uitmaken.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
dinsdag 28 februari 2017 om 18:52
quote:ella70 schreef op 28 februari 2017 @ 18:37:
Maar waar heb je last van en waar? op je werk of in relaties ? waarom denkt jouw familie dat je wel eens autistisch zou kunnen zijn, wat voor trekken zien ze bij jou?
Waar ik last van heb:
- Vaak weinig aansluiting vinden; mijn interesses wijken heel erg af en zijn vaak vrij intens
- Moeite met praten over koetjes en kalfjes
- Moeite met vriendschappen goed houden; ik wil wel, maar het loopt toch elke keer mis zonder dat ik dat wil
- Op het werk té eerlijk mijn mening geven over dingen die niet goed gaan binnen het bedrijf, wat deels heeft meegewerkt aan de keuze om mijn contract niet te verlengen
- Regelmatig (ongewild) mensen kwetsen, omdat ik gewoon niet doorheb dat iets wat ik zeg anders kan worden opgevat dan wat ik bedoelde
- Overprikkeld raken van verjaardagen, feestdagen etc. Daarna ben ik soms echt dagen kapot en kan niks hebben
- Regelmatig 'tijd voor mezelf' nodig hebben, oftewel: gewoon even alleen moeten zijn. Als dit niet gebeurt dan ben ik op een gegeven moment ook doodop.
- Gekke obsessie met bepaalde getallen (dit vind ik niet storend, maar lijkt me wel een autistisch trekje)
Dit is zo wat er in me opkomt
Maar waar heb je last van en waar? op je werk of in relaties ? waarom denkt jouw familie dat je wel eens autistisch zou kunnen zijn, wat voor trekken zien ze bij jou?
Waar ik last van heb:
- Vaak weinig aansluiting vinden; mijn interesses wijken heel erg af en zijn vaak vrij intens
- Moeite met praten over koetjes en kalfjes
- Moeite met vriendschappen goed houden; ik wil wel, maar het loopt toch elke keer mis zonder dat ik dat wil
- Op het werk té eerlijk mijn mening geven over dingen die niet goed gaan binnen het bedrijf, wat deels heeft meegewerkt aan de keuze om mijn contract niet te verlengen
- Regelmatig (ongewild) mensen kwetsen, omdat ik gewoon niet doorheb dat iets wat ik zeg anders kan worden opgevat dan wat ik bedoelde
- Overprikkeld raken van verjaardagen, feestdagen etc. Daarna ben ik soms echt dagen kapot en kan niks hebben
- Regelmatig 'tijd voor mezelf' nodig hebben, oftewel: gewoon even alleen moeten zijn. Als dit niet gebeurt dan ben ik op een gegeven moment ook doodop.
- Gekke obsessie met bepaalde getallen (dit vind ik niet storend, maar lijkt me wel een autistisch trekje)
Dit is zo wat er in me opkomt
dinsdag 28 februari 2017 om 19:00
dit kan je gewoon bespreken bij de GGZ intake. Ze gaan je heus niet alleen beoordelen op basis van wat de huisarts aangeeft, het is hun eigen professionaliteit om breder te kijken. Niet iedereen zal exact die diagnose krijgen waar hij/zij oorspronkelijk voor was aangemeld (ik ken er meer die met burn out naar GGZ gaan en ADHD of autisme bleken te hebben). Dus gewoon zeggen als je daar komt, zij kunnen daar onderzoek naar doen als zij denken dat dat aan de hand is bij jou.
dinsdag 28 februari 2017 om 19:00
Geef bij de intake aan dat je autisme vermoedt (en je omgeving ook).
Cognitieve gedragstherapie kan ook voor mensen met autisme heel goed werken. Zeker wanneer de behandelaar er rekening mee houdt dat het mogelijk autisme kan zijn dat meespeelt.
Het is overigens een heel bekend verschijnsel dat vrouwen met autisme eerst andere labels krijgen voordat men hen herkent als autistisch.
Succes!
Cognitieve gedragstherapie kan ook voor mensen met autisme heel goed werken. Zeker wanneer de behandelaar er rekening mee houdt dat het mogelijk autisme kan zijn dat meespeelt.
Het is overigens een heel bekend verschijnsel dat vrouwen met autisme eerst andere labels krijgen voordat men hen herkent als autistisch.
Succes!
dinsdag 28 februari 2017 om 19:19
Wat Case-je zegt klopt: veel vrouwen met autisme krijgen allerlei andere stempeltjes en opeens blijkt het dan toch autisme te zijn. Ikzelf ben ook pas halverwege de twintig 'erkent' als autist.
Op dit moment lijk je niet lekker in je vel te zitten en ik kan je vertellen: daar gaat een diagnose nu toch niets aan helpen. Breng eerst even rust en regelmaat terug in je leven. Als je die diagnose zou willen krijgen, kan dat over een tijdje ook nog wel. Een traject om een diagnose te krijgen kan best zwaar (en lang) zijn en los daarvan zijn er lange wachtlijsten. Plus: het lost niet zo gek veel op. Er zijn wel behandelingen, maar veel komt neer op rust en regelmatig creëren in je leven.
Persoonlijk zou ik als ik jou was het autisme-verhaal even op een zijspoor zetten of er wat dingen over lezen en pas over een tijdje ermee 'aan de gang' gaan.
Op dit moment lijk je niet lekker in je vel te zitten en ik kan je vertellen: daar gaat een diagnose nu toch niets aan helpen. Breng eerst even rust en regelmaat terug in je leven. Als je die diagnose zou willen krijgen, kan dat over een tijdje ook nog wel. Een traject om een diagnose te krijgen kan best zwaar (en lang) zijn en los daarvan zijn er lange wachtlijsten. Plus: het lost niet zo gek veel op. Er zijn wel behandelingen, maar veel komt neer op rust en regelmatig creëren in je leven.
Persoonlijk zou ik als ik jou was het autisme-verhaal even op een zijspoor zetten of er wat dingen over lezen en pas over een tijdje ermee 'aan de gang' gaan.
dinsdag 28 februari 2017 om 19:55
Wacht op je contact met het Ggz, leg daar duidelijk al je kaarten op tafel. Geef aan hoe je je voelt, wat je denkt waarom je dit denk. Noteer het allemaal op voorhand als je denkt dat dit je kan helpen.
Maar zoals al eerder gezegd, het etiket gaat er niet voor zorgen dat je je beter voelt.
Probeer een beetje structuur en regelmaat in je leven te brengen. Je hebt een kleuter lopen zeg je, die heeft er ook baat bij als je dit doet.
Leg er voor mijn part de klok bij en kijk hoe je voelt erbij na een tijdje.
8u opstaan, klaarmaken ( jij en de kleuter) - ontbijten 8.30, de kleuter laten spelen, mss doe je even mee, mss lees je je krant. Tussendoortje om 10u, enz, ... enz, ....
De regelmaat zal je rust geven als je ass hebt en een kleuter vindt dit meestal helemaal niet erg. Op school/opvang doen ze het immers ook.
Maar zoals al eerder gezegd, het etiket gaat er niet voor zorgen dat je je beter voelt.
Probeer een beetje structuur en regelmaat in je leven te brengen. Je hebt een kleuter lopen zeg je, die heeft er ook baat bij als je dit doet.
Leg er voor mijn part de klok bij en kijk hoe je voelt erbij na een tijdje.
8u opstaan, klaarmaken ( jij en de kleuter) - ontbijten 8.30, de kleuter laten spelen, mss doe je even mee, mss lees je je krant. Tussendoortje om 10u, enz, ... enz, ....
De regelmaat zal je rust geven als je ass hebt en een kleuter vindt dit meestal helemaal niet erg. Op school/opvang doen ze het immers ook.
dinsdag 28 februari 2017 om 19:57
dinsdag 28 februari 2017 om 21:05
Bedankt voor alle reacties.
Qua regelmaat probeer ik dit inderdaad al aan te brengen. Ik plan nu de avond van tevoren mijn hele dag in. Al merk ik dan wel weer dat ik meer stress krijg als er een kink in de kabel komt, bijvoorbeeld ik zou om 11 uur ergens zijn, maar de persoon met wie ik zou gaan is later, dan vind ik dat best lastig, omdat ik dan weer met alles moet gaan 'schuiven' voor mijn gevoel.
Qua oppas gaat ons zoontje 3 ochtenden naar de peuterspeelzaal. Nu is het een weekje vakantie. Best pittig, maar gelukkig heb ik nu open kaart gespeeld over mijn gevoelens en willen mijn ouders en zusje ook wat opvangen. Wat heel erg prettig is, maar me tegelijk ook weer een zwak gevoel geeft omdat ik het niet allemaal zelf kan. Want ik ben erg streng voor mezelf, ik moet alles zelf kunnen en vind het moeilijk om hulp te vragen.
@Impala: ik woon in Zuid-Holland. Hopelijk krijg ik hier ook een goede psychiater, maar zo niet dan ga ik wel verder zoeken inderdaad.
Qua regelmaat probeer ik dit inderdaad al aan te brengen. Ik plan nu de avond van tevoren mijn hele dag in. Al merk ik dan wel weer dat ik meer stress krijg als er een kink in de kabel komt, bijvoorbeeld ik zou om 11 uur ergens zijn, maar de persoon met wie ik zou gaan is later, dan vind ik dat best lastig, omdat ik dan weer met alles moet gaan 'schuiven' voor mijn gevoel.
Qua oppas gaat ons zoontje 3 ochtenden naar de peuterspeelzaal. Nu is het een weekje vakantie. Best pittig, maar gelukkig heb ik nu open kaart gespeeld over mijn gevoelens en willen mijn ouders en zusje ook wat opvangen. Wat heel erg prettig is, maar me tegelijk ook weer een zwak gevoel geeft omdat ik het niet allemaal zelf kan. Want ik ben erg streng voor mezelf, ik moet alles zelf kunnen en vind het moeilijk om hulp te vragen.
@Impala: ik woon in Zuid-Holland. Hopelijk krijg ik hier ook een goede psychiater, maar zo niet dan ga ik wel verder zoeken inderdaad.
woensdag 1 maart 2017 om 09:24
woensdag 1 maart 2017 om 09:28
quote:Bumba1985 schreef op 28 februari 2017 @ 21:05:
Qua oppas gaat ons zoontje 3 ochtenden naar de peuterspeelzaal. Nu is het een weekje vakantie. Best pittig, maar gelukkig heb ik nu open kaart gespeeld over mijn gevoelens en willen mijn ouders en zusje ook wat opvangen. Wat heel erg prettig is, maar me tegelijk ook weer een zwak gevoel geeft omdat ik het niet allemaal zelf kan. Want ik ben erg streng voor mezelf, ik moet alles zelf kunnen en vind het moeilijk om hulp te vragen.Het hebben van een peuter is erg zwaar voor iedereen. Genoeg mensen die momenten voor zichzelf nodig hebben en dat op de één of andere manier regelen. Wees niet te streng voor jezelf.
Qua oppas gaat ons zoontje 3 ochtenden naar de peuterspeelzaal. Nu is het een weekje vakantie. Best pittig, maar gelukkig heb ik nu open kaart gespeeld over mijn gevoelens en willen mijn ouders en zusje ook wat opvangen. Wat heel erg prettig is, maar me tegelijk ook weer een zwak gevoel geeft omdat ik het niet allemaal zelf kan. Want ik ben erg streng voor mezelf, ik moet alles zelf kunnen en vind het moeilijk om hulp te vragen.Het hebben van een peuter is erg zwaar voor iedereen. Genoeg mensen die momenten voor zichzelf nodig hebben en dat op de één of andere manier regelen. Wees niet te streng voor jezelf.
