Een nieuwe diagnose krijgen (autisme)

Sorry hoor, daar ben ik weer.... Ondertussen mijn derde of vierde topic op deze pijler. Helaas. Ik zou graag willen dat het anders was en dat ik goed in mijn vel zat, maar dat is dus niet het geval. Dit verhaal zal misschien wat warrig zijn, omdat ik op het moment een beetje het benul van de volgorde van bepaalde gebeurtenissen kwijt ben. Maar ik zal mijn best doen om er een samenhangend verhaal van te maken.



Afgelopen vrijdag ben ik eigenlijk soort van ingestort. Ik had op dat moment echt het gevoel dat ik mezelf iets aan zou gaan doen. Ik voelde me agressief en verdrietig tegelijk. Kon op een gegeven moment alleen nog maar huilen en ik dacht echt even dat ik ging flippen. Helaas heb ik dit al een aantal keer eerder gemaakt en zonder uitzondering is dit altijd op tijden dat mijn hormonen uit balans zijn (rond eisprong en de dagen voor de menstruatie). Hierdoor is bij mij ook de diagnose PMDD gesteld en hier slik ik nu antidepressiva en anticonceptie voor. Dit haalt de scherpe randjes er enigzins af, maar afgelopen maand was het dus weer helemaal mis. De dagen erna voelde ik me ook nog erg instabiel en ook nu gaat het nog niet echt goed.



Maar ik heb dus een goed gesprek gehad met mijn moeder vorige week en die vertelde mij dat ze een documentaire had gezien over autisme, "het is hier autistisch", en dat ze mij hier heel erg in herkende. Ik heb de docuemtaire toen ook bekeken (sommige stukken wel doorgespoeld, omdat niet alles relevant was, aangezien ik bijvoorbeeld geen verstandelijke beperking heb zoals sommige mensen uit deze documentaire), en ik herkende inderdaad veel van wat er gezegd werd.



Vervolgens heb ik met mijn schoonmoeder gebeld. Mijn schoonzus heeft namelijk ook autisme en vanuit de schoolomgeving kent zij dus best veel kinderen met deze aandoening. Ik heb haar op de man af gevraagd: denk je dat ik autisme zou kunnen hebben? Herken je dit in mij? En ook zij beaamde dat ze wel eens met mijn schoonvader het erover heeft gehad dat ze bepaalde dingen in mij herkende... Ook mijn zus zei direct dat ze het herkende en mijn man was ook niet echt verbaast dat ik me erin herkende.



Kortom: vanuit mijn omgeving komen van meerdere mensen signalen dat ik wel eens autistisch zou kunnen zijn. En hoe meer ik erover lees (want ja, ik ben altijd vrij extreem als ik me ergens in interesseer, dan wil ik ook alles erover weten en kan het moeilijk loslaten!) hoe meer ik denk dat ik wel degelijk autisme heb.



Maargoed, nu dus het probleem: ik heb jarenlang moeten knokken om erkenning te krijgen dat ik PMDD had. Schema's invullen, gesprekken bij de huisarts, gesprekken bij een psychiater... En nu heb ik eindelijk de erkenning dat ik inderdaad slechter functioneer door hormonen, en nu heb ik dus een groot vermoeden dat er meer speelt / dat die gevoeligheid voor hormonen mogelijk voortkomt uit autisme. Maar om eerlijk te zijn durf ik niet echt naar de huisarts toe om dit te bespreken. Het gevoel dat bij mij opkomt is dat hij wel zal denken dat ik gestoord ben dat ik nu toch weer denk dat ik wat anders heb.



Nu hoef ik niet persé een extra stickertje, maar ik ga binnenkort (alweer!) gesprekken voeren met een specialist. Dit is voor mij de 6e keer in 10 jaar tijd dat ik vastloop en dus hulpverlening krijg. En elke keer helpt het wel (even), maar niet afdoende. Het enige waarvan ik zeg dat het écht heel goed heeft geholpen is cognitieve gedragstherapie, maar helaas was dit kortdurende hulpverlening. Ik denk dat ik veel verder had kunnen komen als ik langdurige hulp had gekregen op dit gebied. En ik ben bang dat als op de momenteel ingeslagen weg qua hulpverlening wordt doorgegaan, het probleem niet wordt opgelost, omdat de oplossing bij PMDD anders is dan bij autisme.



Maar hoe dan ook: ik voel me aardig in de war en vraag me af wat ik zou moeten doen: bespreken bij de psycholoog waar ik binnenkort een intake bij heb ivm PMDD klachten of toch terug naar de huisarts met het vermoeden van autisme? Ik weet het eigenlijk niet echt meer en wil gewoon zo snel mogelijk geholpen worden, omdat ik mezelf steeds verder voel afglijden momenteel. (Dit wordt overigens vooral getriggerd doordat ik mijn baan kwijt ben geraakt en nu ook enorm met mijn ziel onder mijn arm loop en constant overprikkelt word doordat ik veel alleen thuis zit met een enorm actieve peuter)

Even een korte update voor wie dat interessant vind:



Ik kreeg eergister een brief dat ik eind juni een intake zou krijgen. Maar het gaat momenteel gewoon helemaal niet lekker met me, dus gister zat ik weer huilend bij de dokter en heb alles eruit gegooid, ook mijn vermoeden dat ik autisme heb en daardoor elke keer weer terugzak. De huisarts nam dit héél serieus en heeft direct de instelling gebeld en gevraagd of ik niet eerder op intake kon komen omdat 3,5 maand wachten echt te lang was. Nu kan ik komende woensdag al komen



Ik ben nu wel direct enorm nerveus. Hopelijk lukt het me om de klachten straks goed onder woorden te brengen zodat ik de juiste hulp ga krijgen.

quote:IBIopviva schreef op 21 maart 2017 @ 15:01:

Hoe is het gegaan met je intake?



Lief dat je ernaar vraagt. Ik dacht dat ik al in dit topic ook een update had gegeven, maar blijkbaar is daar iets in misgegaan.



Ik heb dus vorige week een intake gehad. Hierbij heb ik het vermoeden dat ik autisme heb neergelegd. Opzich namen ze dit wel serieus, maar er staat een flinke wachtrij voor autisme gerelateerde klachten. Dus waarschijnlijk krijg ik eerst hulp bij mijn depressieve klachten en sta ik ondertussen ook op de wachtlijst voor een gesprek met een psychiater om te testen of ik daadwerkelijk autisme heb.



Echter of dit uiteindelijk ook daadwerkelijk het plan van aanpak gaat worden, dat hoor ik als het goed is komende maandag

@ Orkenflow: bedankt dat je me hierop wijst. Hoogbegaafdheid ben ik als kind voor getest, maar ik heb wel een hoog IQ, maar niet hoog genoeg voor hoogbegaafdheid.



@ Solomio; ik herken dat wel, liever een andere diagnose willen...

Inmideels ben ik me er verder in aan het inlezen en herken heel veel van mezelf in andere mensen die autistisch zijn. Maar ik laat het wel aan de professionals over of het inderdaad zo is.

Even een update: ze zagen voldoende grond om me het diagnose traject in te laten gaan.

Volgens zeggen zou ik binnen 4 weken een afspraak hebben en dan vervolgens kan het hele proces nog wel enkele maanden in beslag nemen omdat je meerdere afspraken hebt voordat alle onderzoeken zijn afgerond...