Psyche
alle pijlers
Een topic waar alles er mag zijn en ook weer mag verdwijnen
dinsdag 1 november 2022 om 08:55
Zoals de titel al aangeeft: een gedeelde veilige plek om verder te kunnen schrijven en naar hartelust ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: voor iedereen die van avocado’s houdt, voor wie zijn hart wil luchten maar geen ruimte durft in te nemen, voor wie wacht op januari en voor wie dat niet alleen hoeft te doen. Hier mag het samen 
Vanwege de veiligheid en dat alles in dit topic ook weer mag verdwijnen: NIET QUOTEN
Vanwege de veiligheid en dat alles in dit topic ook weer mag verdwijnen: NIET QUOTEN
bloemenvaasje wijzigde dit bericht op 17-01-2024 22:33
10.73% gewijzigd
maandag 4 december 2023 om 23:07
Dan morgen dus niet, en hulp vragen bij die waardeloosheid en daarnaar handelen?
Huisarts bv?
Of coach?
Heb je die eerlijk verteld wat er speelt?
Olle, we vullen de leegte die niet te vullen is.
Hangt de trigger morgen ook samen met je meisje?
Ik zal aan je denken.
Bloem, tijdelijk pauze, even op krachten komen? Even extra bijtanken bij je praat-van-je-af peut?
Ik begrijp je wanhoop momenteel compleet vrees ik, en ik zou idd ook denken 'tabee en aju'. Sterker nog, ik ging al niet meer slapen.
Jij doet t nog. Gaat nog.
Is dit ook iets om in traumatherapie te bespreken? Ik neem aan dat zij ook willen dat je het af kan maken, en niet alleen hun programma afraffelen. Daar zal toch soms even extra tijd voor coping en emotieregulatie bij horen?
Heb je ondertussen wel handvatten wat bij jou werkt om de spanning kwijt te raken of hoe je heftige emoties kan verdragen?
Kan me indenken dat je die maar tot bepaalde hoogte hebt hoor.
Hier werkt yoga ineens kalmerend op mn lijf.
Uit het niets.
Waar in meestal de zenuwen krijg en wil knallen is het nu russssstttt.
Ik durf alleen absoluut niet naar de les, dus doe thuis af en toe een YouTube lesje.
1 op 1 zou serieus een optie zijn bij een vertrouwd iemand.
Ware het niet dat ik al failliet ga aan coach en reflex.
Huisarts bv?
Of coach?
Heb je die eerlijk verteld wat er speelt?
Olle, we vullen de leegte die niet te vullen is.
Hangt de trigger morgen ook samen met je meisje?
Ik zal aan je denken.
Bloem, tijdelijk pauze, even op krachten komen? Even extra bijtanken bij je praat-van-je-af peut?
Ik begrijp je wanhoop momenteel compleet vrees ik, en ik zou idd ook denken 'tabee en aju'. Sterker nog, ik ging al niet meer slapen.
Jij doet t nog. Gaat nog.
Is dit ook iets om in traumatherapie te bespreken? Ik neem aan dat zij ook willen dat je het af kan maken, en niet alleen hun programma afraffelen. Daar zal toch soms even extra tijd voor coping en emotieregulatie bij horen?
Heb je ondertussen wel handvatten wat bij jou werkt om de spanning kwijt te raken of hoe je heftige emoties kan verdragen?
Kan me indenken dat je die maar tot bepaalde hoogte hebt hoor.
Hier werkt yoga ineens kalmerend op mn lijf.
Uit het niets.
Waar in meestal de zenuwen krijg en wil knallen is het nu russssstttt.
Ik durf alleen absoluut niet naar de les, dus doe thuis af en toe een YouTube lesje.
1 op 1 zou serieus een optie zijn bij een vertrouwd iemand.
Ware het niet dat ik al failliet ga aan coach en reflex.
maandag 4 december 2023 om 23:57
Corona leugen is te link met de kinderen.
Weg is wel optie, maar durf ik alleen met echte reden.
Hierin ben ik echt een watje en meteen weer bang.
Was vorige week ook al niet op hun apps ingegaan om dingen op te lossen.
He Olle, zullen we ruilen?
Ga ik naar het ziekenhuis, laat jij je vertroetelen die mijn ouders die echtv poeslief zullen zijn. Maar echt.
En ons eruit liegen waarom er thuis zitten.
Weg is wel optie, maar durf ik alleen met echte reden.
Hierin ben ik echt een watje en meteen weer bang.
Was vorige week ook al niet op hun apps ingegaan om dingen op te lossen.
He Olle, zullen we ruilen?
Ga ik naar het ziekenhuis, laat jij je vertroetelen die mijn ouders die echtv poeslief zullen zijn. Maar echt.
En ons eruit liegen waarom er thuis zitten.
dinsdag 5 december 2023 om 06:33
Je hebt vast geen migraine hè Avo? Of een vriendin waarvan de de tante net overleden is en die echt je steun nodig heeft? Een werkvergadering waar je niet onderuit kan is helaas niet zo realistisch nu vrees ik.
Weet Lief iets van de rol van je ouders, en zou hij kunnen snappen waarom het juist morgen extra ingewikkeld is als ze langskomen? Zo ja, dan zou ik 'gewoon' (klinkt makkelijker dan het is natuurlijk) bij hem aangeven dat dit zoveel triggert, dat alles wat je de afgelopen dagen hebt bereikt weer op losse schroeven komt te staan. Dan zou ik serieus een dag doen alsof ik ziek ben (ben je natuurlijk ook, dus ach), en je boven opsluiten. Ik snap dat je dan ook niet eerlijk naar de kinderen kan zijn, want die moeten natuurlijk niet betrokken worden in een leugentje. Maar ik vind dat voor een bezoek van deze mensen op deze specifieke dag vrijwel alles geoorloofd is. Zijn ze zou helemaal gek?
Selune, wat rot dat het zo slecht gaat. Ik denk dat Avo gelijk heeft, en dat het wel heel belangrijk is dat je een plek hebt waar je mag zeggen dat het niet meer gaat.
Ik snap wat coach zegt, eerlijk en kundig. Maar ook dat het jou verwarring en paniek geeft. Want wat kan er dan nog wel? Kan je dit naar haar benoemen? Kan je benoemen dat je wel behoefte hebt aan ventileren, en of dit bij haar mag totdat je andere hulp hebt gevonden? Kan zij je verwijzen naar andere hulp?
Weet Lief iets van de rol van je ouders, en zou hij kunnen snappen waarom het juist morgen extra ingewikkeld is als ze langskomen? Zo ja, dan zou ik 'gewoon' (klinkt makkelijker dan het is natuurlijk) bij hem aangeven dat dit zoveel triggert, dat alles wat je de afgelopen dagen hebt bereikt weer op losse schroeven komt te staan. Dan zou ik serieus een dag doen alsof ik ziek ben (ben je natuurlijk ook, dus ach), en je boven opsluiten. Ik snap dat je dan ook niet eerlijk naar de kinderen kan zijn, want die moeten natuurlijk niet betrokken worden in een leugentje. Maar ik vind dat voor een bezoek van deze mensen op deze specifieke dag vrijwel alles geoorloofd is. Zijn ze zou helemaal gek?
Selune, wat rot dat het zo slecht gaat. Ik denk dat Avo gelijk heeft, en dat het wel heel belangrijk is dat je een plek hebt waar je mag zeggen dat het niet meer gaat.
Ik snap wat coach zegt, eerlijk en kundig. Maar ook dat het jou verwarring en paniek geeft. Want wat kan er dan nog wel? Kan je dit naar haar benoemen? Kan je benoemen dat je wel behoefte hebt aan ventileren, en of dit bij haar mag totdat je andere hulp hebt gevonden? Kan zij je verwijzen naar andere hulp?
dinsdag 5 december 2023 om 07:09
Maisnon, lief weet t en komt niet verder dan 'ja, dat snap ik'.
Met dank aan de pillen heb ik uiteindelijk toch geslapen en niet gedroomd.
Ik kijk wel of ik nog wat durf te verzinnen.
Selune, goed dat je aanvraag gedaan hebt. Je hoeft ook niet weer helemaal emdr of sggz. Maar je verdient wel hulp.
Voor jou, maar juist ook voor die twee fantastische jonge mensen die je al zo mooi en veilig groot gebracht hebt.
Je klinkt namelijk echt niet oke.
Met dank aan de pillen heb ik uiteindelijk toch geslapen en niet gedroomd.
Ik kijk wel of ik nog wat durf te verzinnen.
Selune, goed dat je aanvraag gedaan hebt. Je hoeft ook niet weer helemaal emdr of sggz. Maar je verdient wel hulp.
Voor jou, maar juist ook voor die twee fantastische jonge mensen die je al zo mooi en veilig groot gebracht hebt.
Je klinkt namelijk echt niet oke.
dinsdag 5 december 2023 om 08:12
Wat ik uit de reacties begrijp is het qua seks toch anders bij mij. Sinds ik voor mezelf kies is de stap er naar toe zo ver en moeilijk. En zo makkelijk om te zeggen ik ben moe. Maar eigenlijk ben ik gewoon heel verdrietig en niet in de stemming. Ik kan er overheen stappen. Maar ik geef al zoveel. Dus beetje moeilijke situatie. Ergens diep van binnen wil ik gewoon dat iemand bij me komt en ziet dat het meisje het moeilijk heeft. Zelfs mijn eigen man wacht ik op. Als ik zichbaar ziek ben gaat dat goed. Maar met het onzichtbare niet. Ik wil het vertellen maar na de periode van ik kan het zelf wel, kwam een drukke periode met zakenreizen, problemen op school, feestdagen en werk en school met alle extra regeldingen. Zit mezelf gewoon helemaal weg te cijferen. En dan weer schuldig te voelen dat ik zo moet zeuren. Uiteindelijk ben je toch altijd alleen. En bovendien ik red het zo al maanden, dus wat zeik ik. Dus gewoon doorgaan. Zolang je ademt draait alles door. Zo blijf ik dus in het cirkeltje hangen.
Ik voel mij sinds donderdag ziekjes. Oor- en keelpijn en buik rommelt regelmatig. Vanmorgen met beetje hoofdpijn wakker geworden. Koffie erin en dan zakt het straks vast wel.
Ik voel mij sinds donderdag ziekjes. Oor- en keelpijn en buik rommelt regelmatig. Vanmorgen met beetje hoofdpijn wakker geworden. Koffie erin en dan zakt het straks vast wel.
dinsdag 5 december 2023 om 08:49
Moeilijk he, dat meisje dat nog steeds troost en geborgenheid zoekt.
Ik denk dat niemand ooit dat gat kan vullen.
Dat het ook voor ons als volwassene niet goed is om dat te proberen.
Maar ik snap de behoefte zo goed.
Olle heeft wel een mooie manier lijkt het, door de gesprekken met haar man. Dat hij nu vaker een hand op haar hoofd legt en laat merken dat hij ziet dat het zwaar is.
Ik denk dat het kleine meisje niet direct aangesproken hoeft te worden om toch het gevoel te krijgen er te mogen zijn.
Dat het in kleine dingen zit.
Ik vind het eigenlijk heel goed dat je niet tegen je zin in sekst. Dat zou toch het normaal moeten zijn?
En als je je zo overbelast en ongezien voelt heeft zelfs een traumaloos mens geen zin lijkt me.
Hoop dat het je lukt om bij je man aan te geven wat je van hem nodig hebt.
Die (lieve) lummels snappen vaak niets van ons en hebben heel directe communicatie of opdrachten nodig.
Wat zou je concreet graag van n willen?
Elke dag een oprecht moment van knuffelen en ik-zie-je?
Regelmatig een kopje thee en even een kneepje in je hand houdt-vol?
Ik heb grote stress.
Coach komt hierheen omdat ik niet mag rijden en dat voelt fout en stout en met tegenzin.
Ouders vanmiddag. Bang en spanning en ik kan dit niet meer goedmaken.
En bij mijn voordeur staat een trekker waarvan ze de aanhanger versieren met sinterklaasvlaggen, een troon en zakken.
Dus ik denk dat ik geluk heb dat een van de plaatselijke vieringen vanuit hier vertrekt.
Ik heb alle deuren al op slot en de radio aan enzo..
Ik denk dat niemand ooit dat gat kan vullen.
Dat het ook voor ons als volwassene niet goed is om dat te proberen.
Maar ik snap de behoefte zo goed.
Olle heeft wel een mooie manier lijkt het, door de gesprekken met haar man. Dat hij nu vaker een hand op haar hoofd legt en laat merken dat hij ziet dat het zwaar is.
Ik denk dat het kleine meisje niet direct aangesproken hoeft te worden om toch het gevoel te krijgen er te mogen zijn.
Dat het in kleine dingen zit.
Ik vind het eigenlijk heel goed dat je niet tegen je zin in sekst. Dat zou toch het normaal moeten zijn?
En als je je zo overbelast en ongezien voelt heeft zelfs een traumaloos mens geen zin lijkt me.
Hoop dat het je lukt om bij je man aan te geven wat je van hem nodig hebt.
Die (lieve) lummels snappen vaak niets van ons en hebben heel directe communicatie of opdrachten nodig.
Wat zou je concreet graag van n willen?
Elke dag een oprecht moment van knuffelen en ik-zie-je?
Regelmatig een kopje thee en even een kneepje in je hand houdt-vol?
Ik heb grote stress.
Coach komt hierheen omdat ik niet mag rijden en dat voelt fout en stout en met tegenzin.
Ouders vanmiddag. Bang en spanning en ik kan dit niet meer goedmaken.
En bij mijn voordeur staat een trekker waarvan ze de aanhanger versieren met sinterklaasvlaggen, een troon en zakken.
Dus ik denk dat ik geluk heb dat een van de plaatselijke vieringen vanuit hier vertrekt.
Ik heb alle deuren al op slot en de radio aan enzo..
dinsdag 5 december 2023 om 09:06
Avo, je hoeft het ook niet goed te maken, alleen maar te verdragen. Klinkt zo makkelijk, lijkt me godsgruwelijk moeilijk.
Goed dat coach komt, ook al voel je je schuldig dat zij naar jou komt.
Over vanmiddag dacht ik nog: als je dan niet kan voorkomen dat ze komen, kan je het dan inperken qua tijd? Kan je strategisch een ingrediënt voor het eten vergeten zijn zodat je even kan ontsnappen/na een x-tijd het zelf kan beëindigen als het te veel wordt?
Goed dat coach komt, ook al voel je je schuldig dat zij naar jou komt.
Over vanmiddag dacht ik nog: als je dan niet kan voorkomen dat ze komen, kan je het dan inperken qua tijd? Kan je strategisch een ingrediënt voor het eten vergeten zijn zodat je even kan ontsnappen/na een x-tijd het zelf kan beëindigen als het te veel wordt?
dinsdag 5 december 2023 om 09:44
Olle: ik heb het stukje gemist over ziekenhuis, maar ik begrijp dat je vandaag door iets zwaars moet: heel veel sterkte. We denken allemaal aan je en staan onzichtbaar als steun dichtbij.
En wat goed dat je je niet laat chanteren! Wat een knappe stap weer.
Zoals jij schrijft over de relatie van jou en je man is echt heel mooi. Fijn dat jullie dus echt naar elkaar luisteren. Heel liefdevol.
Monstrea: beterschap!
Selune: wat heftig ook allemaal zeg. Jij hebt zeker recht op een goed leven. Een fijn leven. Ik heb wel wat te vinden over de levens van de mensen die hier de oorzaak van zijn.
Avo: weer droomloos doorgekomen? Hoeveel uur lukt het slapen nu ongeveer?
Wat naar dat vandaag je ouders komen. Als ik jouw vriendin in het echte leven was had ik je gebeld op een afgesproken tijdstip en heel hard en hysterisch gegild aan de telefoon, zo hard dat je ouders het konden horen zodat je direct de deur uit moest vliegen vanwege paniek. Daarna mogen ze vinden van mij wat ze willen.
Kun je met een lekke band ergens staan? (hun band lek prikken?)
Een emmer water bij de wasmachine leegkiepen en dus 'acute lekkage' moeten oplossen?
Wat een hel trouwens dat ze voor jouw deur staan op te tuigen. Gordijnen dicht, muziek aan. Aan de andere kant van het huis blijven.
En wat goed dat je je niet laat chanteren! Wat een knappe stap weer.
Zoals jij schrijft over de relatie van jou en je man is echt heel mooi. Fijn dat jullie dus echt naar elkaar luisteren. Heel liefdevol.
Monstrea: beterschap!
Selune: wat heftig ook allemaal zeg. Jij hebt zeker recht op een goed leven. Een fijn leven. Ik heb wel wat te vinden over de levens van de mensen die hier de oorzaak van zijn.
Avo: weer droomloos doorgekomen? Hoeveel uur lukt het slapen nu ongeveer?
Wat naar dat vandaag je ouders komen. Als ik jouw vriendin in het echte leven was had ik je gebeld op een afgesproken tijdstip en heel hard en hysterisch gegild aan de telefoon, zo hard dat je ouders het konden horen zodat je direct de deur uit moest vliegen vanwege paniek. Daarna mogen ze vinden van mij wat ze willen.
Kun je met een lekke band ergens staan? (hun band lek prikken?)
Een emmer water bij de wasmachine leegkiepen en dus 'acute lekkage' moeten oplossen?
Wat een hel trouwens dat ze voor jouw deur staan op te tuigen. Gordijnen dicht, muziek aan. Aan de andere kant van het huis blijven.
dinsdag 5 december 2023 om 09:45
Lieve Avo, ik vind het zo naar voor je dat het niet goed gaat en dat je zo aan het overleven bent. Weet niet zo goed wat te zeggen, alles voelt stom. Maar ik vind het knap dat je volhoudt en dat je hulp vraagt en accepteert. Ik hoop dat vandaag snel voorbij is. En dat je inderdaad misschien even met een excuus de deur uit kan. Of met een zogenaamde migraine op bed of iets. Het is allemaal al moeilijk genoeg.
Here am I in my little bubble
dinsdag 5 december 2023 om 10:38
Met coach was t goed.
Ze was niet boos.
En niet teleurgesteld dat ik ouders niet tegengehouden had.
Door er met haar over te hebben wel wat rust gekomen.
1) als ze er zijn schiet ik toch wel in een rol, dat moment is niet het naarst. De angst vooraf en emoties achteraf zijn erger.
2) Niet proberen dissociatie tegen te gaan, maar te gebruiken en goed in te zetten.
Liefst een deel dat het meisje afschermt. (geen idee hoe dat bewust werkt, maar we vonden het logisch klinken.
3) binnen laten en 'meedoen' is niet fout, het is belangrijk om de spanning en angst te reguleren. Het is oke dat ik ze niet af wil zeggen. (wil. het kan. ik kan dat. ik kan praten. en bellen. het is een keuze. en die keuze is oke. Het levert me ook wat op.)
4) nu vast appen dat ik wat ziekig ben. Als ik dan echt paniek wegmoet vanmiddag kan ik daarop teruggrijpen en naar bed gaan.
5) daarna pillen en verdoven en dus veiligheid garanderen op die manier.
Ze was niet boos.
En niet teleurgesteld dat ik ouders niet tegengehouden had.
Door er met haar over te hebben wel wat rust gekomen.
1) als ze er zijn schiet ik toch wel in een rol, dat moment is niet het naarst. De angst vooraf en emoties achteraf zijn erger.
2) Niet proberen dissociatie tegen te gaan, maar te gebruiken en goed in te zetten.
Liefst een deel dat het meisje afschermt. (geen idee hoe dat bewust werkt, maar we vonden het logisch klinken.
3) binnen laten en 'meedoen' is niet fout, het is belangrijk om de spanning en angst te reguleren. Het is oke dat ik ze niet af wil zeggen. (wil. het kan. ik kan dat. ik kan praten. en bellen. het is een keuze. en die keuze is oke. Het levert me ook wat op.)
4) nu vast appen dat ik wat ziekig ben. Als ik dan echt paniek wegmoet vanmiddag kan ik daarop teruggrijpen en naar bed gaan.
5) daarna pillen en verdoven en dus veiligheid garanderen op die manier.
dinsdag 5 december 2023 om 11:01
En, emo, coach vroeg naar het meisje.
Uit zichzelf. Of we haar geen naam konden geven.
Of ik meer kinderen gewild had. Nou, voila tadaaaa.
Ik weet, voel dat ze gelijk heeft, dat dat ooit de toekomst en oplossing is.
Dat ik mijn eigen meisje kan koesteren en troosten. Haar niet meer zo enorm afwijs.
Maar spannend gesprek.
Lukte te vertellen over haar, dat meisje al een naam heeft.
(ik was vroegah vroegah heel erg gedissocieerd)
Zegt ze doodleuk 'weet ik toch. heb vroeger toch wel tegenover andere delen gezeten. En ik zie toch dat je nu meer een bent. Maar ze is er nog wel merk ik. En ik geef om jou, en zij is een deel van jou, dus ik geef ook om haar.'
Sowieso ging ze lief doen en me steeds vertellen hoe goed het was dat ik sommige dingen hardop zei, zodat ze tegengas kon bieden. En dat ze het logisch vond dat ik het dacht of voelde, en dat dat er ook mag zijn, we dat moeten accepteren. Maar dat zij het wel anders mag zien en dat mag blijven vertellen.
Ik vind het zo heftig dat ze dingen aanneemt, niet perse wil veranderen maar wil werken met mijn werkelijkheid. Niet teleurgesteld of boos is als ik dus met mijn ouders afspreek, maar trots is dat ik het wil bespreken en lijkt te begrijpen waarom het zo belangrijk is om het 'goed' te houden.
En tegelijkertijd met mij afcheckt waar de angst zit, waar het moeilijkste moment zit, of er enig reeel gevaar is, wat me op zou luchten.
En dan steeds weer niet boos of teleurgesteld is.
En dat ik daar steeds bang voor ben, en dat ik dat steeds vaker check.
En uitprobeer/mijn best doe om haar af te stoten. Dat ze dat weet en merkt en toch vasthoudt, voor ons allebei, ook als ik loslaat en wegduw.
Omdat ik na 30 jaar in haar hart zit en daar niet meer uitkom.
En daar moet ik heel hard om huilen steeds. Dus dat heeft ze vriendelijk nog even 3 keer herhaald.
Sorrie.
Heel autobiografisch verslag he?
Ik moet een dagboek denk ik, ipv een forum.
Maar ik vind het zo ontzettend verwarrend en eng en euforische en OMG.
En het maakt dat ik de middag ook wat beter aandurf.
En nu ga ik falen. Want gèèn boodschappen doen ivm alle vieringen en het tegen het lijf lopen van verkleede mensen.
En ik ga ook niet schoonmaken. Ik ga dom even een spelletje doen en misschien als het lukt nog heel even mijn ogen dichtdoen.
(van 3.00 tot 7.00 vannacht. Zonder dromen.)
Uit zichzelf. Of we haar geen naam konden geven.
Of ik meer kinderen gewild had. Nou, voila tadaaaa.
Ik weet, voel dat ze gelijk heeft, dat dat ooit de toekomst en oplossing is.
Dat ik mijn eigen meisje kan koesteren en troosten. Haar niet meer zo enorm afwijs.
Maar spannend gesprek.
Lukte te vertellen over haar, dat meisje al een naam heeft.
(ik was vroegah vroegah heel erg gedissocieerd)
Zegt ze doodleuk 'weet ik toch. heb vroeger toch wel tegenover andere delen gezeten. En ik zie toch dat je nu meer een bent. Maar ze is er nog wel merk ik. En ik geef om jou, en zij is een deel van jou, dus ik geef ook om haar.'
Sowieso ging ze lief doen en me steeds vertellen hoe goed het was dat ik sommige dingen hardop zei, zodat ze tegengas kon bieden. En dat ze het logisch vond dat ik het dacht of voelde, en dat dat er ook mag zijn, we dat moeten accepteren. Maar dat zij het wel anders mag zien en dat mag blijven vertellen.
Ik vind het zo heftig dat ze dingen aanneemt, niet perse wil veranderen maar wil werken met mijn werkelijkheid. Niet teleurgesteld of boos is als ik dus met mijn ouders afspreek, maar trots is dat ik het wil bespreken en lijkt te begrijpen waarom het zo belangrijk is om het 'goed' te houden.
En tegelijkertijd met mij afcheckt waar de angst zit, waar het moeilijkste moment zit, of er enig reeel gevaar is, wat me op zou luchten.
En dan steeds weer niet boos of teleurgesteld is.
En dat ik daar steeds bang voor ben, en dat ik dat steeds vaker check.
En uitprobeer/mijn best doe om haar af te stoten. Dat ze dat weet en merkt en toch vasthoudt, voor ons allebei, ook als ik loslaat en wegduw.
Omdat ik na 30 jaar in haar hart zit en daar niet meer uitkom.
En daar moet ik heel hard om huilen steeds. Dus dat heeft ze vriendelijk nog even 3 keer herhaald.
Sorrie.
Heel autobiografisch verslag he?
Ik moet een dagboek denk ik, ipv een forum.
Maar ik vind het zo ontzettend verwarrend en eng en euforische en OMG.
En het maakt dat ik de middag ook wat beter aandurf.
En nu ga ik falen. Want gèèn boodschappen doen ivm alle vieringen en het tegen het lijf lopen van verkleede mensen.
En ik ga ook niet schoonmaken. Ik ga dom even een spelletje doen en misschien als het lukt nog heel even mijn ogen dichtdoen.
(van 3.00 tot 7.00 vannacht. Zonder dromen.)
anoniem_65cc5baf55376 wijzigde dit bericht op 05-12-2023 11:34
0.06% gewijzigd
dinsdag 5 december 2023 om 11:25
Wat een ontzettend fijne coach! En wat een perfecte timing ivm je ouders.
Van 3 uur s middags tot 7 uur s' ochtends? Typefoutje denk ik
Maar tot 7 uur 's ochtends klinkt heel fijn en goed. Dat is een mooie tijd.
Nu inderdaad geen boodschappen. Creatief koken (je voorraad ff checken, noem hier naar op wat je hebt en ik verzin een recept voor je haha), dat houdt je dan ook weer even bezig.
Van 3 uur s middags tot 7 uur s' ochtends? Typefoutje denk ik
Maar tot 7 uur 's ochtends klinkt heel fijn en goed. Dat is een mooie tijd.
Nu inderdaad geen boodschappen. Creatief koken (je voorraad ff checken, noem hier naar op wat je hebt en ik verzin een recept voor je haha), dat houdt je dan ook weer even bezig.
dinsdag 5 december 2023 om 12:41
helemaal eens met coach (ze klinkt heel stabiel en lief): wat er nu is en wat je nu doet is ok en helemaal logisch en prima. Just getting through the day. Alles op zn tijd Avo. Prachtige lijst die jullie hadden opgesteld. Ik denk aan jou vanmiddag en met speciale aandacht en waardering voor het deel dat het kleine meisje gaat beschermen. Lijkt me mooi om ooit de naam van het kleine meisje te kennen. Ik heb het gevoel alsof ik haar al een beetje ken (best vaak heb ik haar in gedachte al getroost 
Het grappige vind ik dat ik haar niet alleen als bang, verdrietig enzo voel, ze heeft ook een optimistische en energieke vibe. leuk kind
Het grappige vind ik dat ik haar niet alleen als bang, verdrietig enzo voel, ze heeft ook een optimistische en energieke vibe. leuk kind
dinsdag 5 december 2023 om 16:14
Avo, ik ga even omlabelen. Je faalt niet, juist niet. Je geeft een grens, voelt aan wat je nodig hebt om bij te komen van iets heel pittigs en je voor te bereiden op iets anders heel pittigs. Dat is dus hele goede zelfzorg.
Wat een ontzettend fijne coach, en wat maakt ze het goed concreet samen met jou, met respect voor alle delen van jou. Ik ben het met haar eens dat het niet erg is als je iets niet kan of niet wil, omdat dat op dat moment te moeilijk/niet veilig/ te schaamtevol of te ingewikkeld is. Soms is nee zeggen en voor jezelf kiezen zo ongelofelijk zwaar en ingewikkeld dat het ondergaan van dat wat zo moeilijk is (bezoek van ouders) op dat moment toch te verkiezen is. Dat is niet erg, dat mag er zijn, ook als wij soms anders opties aandragen.
Wat een ontzettend fijne coach, en wat maakt ze het goed concreet samen met jou, met respect voor alle delen van jou. Ik ben het met haar eens dat het niet erg is als je iets niet kan of niet wil, omdat dat op dat moment te moeilijk/niet veilig/ te schaamtevol of te ingewikkeld is. Soms is nee zeggen en voor jezelf kiezen zo ongelofelijk zwaar en ingewikkeld dat het ondergaan van dat wat zo moeilijk is (bezoek van ouders) op dat moment toch te verkiezen is. Dat is niet erg, dat mag er zijn, ook als wij soms anders opties aandragen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
