Een topic waar alles er mag zijn en ook weer mag verdwijnen

01-11-2022 08:55 3632 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Zoals de titel al aangeeft: een gedeelde veilige plek om verder te kunnen schrijven en naar hartelust ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: voor iedereen die van avocado’s houdt, voor wie zijn hart wil luchten maar geen ruimte durft in te nemen, voor wie wacht op januari en voor wie dat niet alleen hoeft te doen. Hier mag het samen :heart:


Vanwege de veiligheid en dat alles in dit topic ook weer mag verdwijnen: NIET QUOTEN
bloemenvaasje wijzigde dit bericht op 17-01-2024 22:33
10.73% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Avo: heb je nog van die wonderpillen voor vannacht zodat je tenminste een beetje rust kunt pakken?

Selune: goed bezig door naar je teamleidster te stappen. Zo te lezen is de boodschap overgekomen. Nu dus wat meer rust tot eind januari. Hopelijk ga je dat ook zo ervaren. :hug:

Ik had een druk weekend en was daardoor weinig hier te vinden. Zaterdag lootjes en gedichten met en bij familie. Het was wel confronterend hoe weinig ik weet van bepaalde sibling (Hanke, ik jat jouw term hier even). Mijn oudste broer had mijn zus getrokken en ik kon het gedicht gewoon echt niet volgen vanwege de vele inside informatie. Zij gaan vaak samen met aanhang op vakantie, wonen in dezelfde stad en doen regelmatig dingen samen, dus het is wel logisch allemaal, maar ik blijf het toch niet leuk vinden. Dan geven ze bijv een excursie cadeau en gaan ze zelf ook mee en dan denk ik, het is toch een kleine moeite om te vragen of ik dat misschien ook leuk vind.

Verder draaide de middag natuurlijk veel en vooral om kindje van mijn broer. Logisch en begrijpelijk, maar ook daar heb ik een 'achterstand' op mijn broer en zus.
En ik vind het ook niet leuk dat ik moeite heb gedaan om cadeautjes voor schoonzus (in het buitenland) uit te zoeken en ze zich nog niet eens bedankt heeft. Ik zal wel eens vragen via whatsapp, maar dat zou eigenlijk niet nodig hoeven te zijn. Zij was er dus niet bij, maar mijn broer is inmiddels weer thuis.

Het was een gezellige middag, maar ook confronterend dus.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Alle reacties Link kopieren Quote
@Avo wat goed dat je zijn goed gesprek met coach kon hebben en dat je contact met wel gehad hebt. Ik kan me voorstellen dat zo'n politieauto dan weer vanalles oproept, maar je klinkt echt wel heel veel beter. Ik hoop dat het je gelukt is om niet weg te glijden vannacht :hug:

@Diva hier is dat wat jij beschrijft ook, maar dan aan man's kant van de familie. Schoonzus & zwager zijn heel dik met zwagers zus en totaal niet met ons. We, en vooral ik, hebben heel erg geprobeerd dat te veranderen, maar op een gegeven moment kun je niet anders dan accepteren. Zij bepalen zelf met wie ze close zijn, helaas moet dat van twee kanten komen. Maar jammer een pijnlijk is het wel :hug:
selune wijzigde dit bericht op 14-01-2024 17:19
29.65% gewijzigd
Forever is a hell of a long time
.
anoniem_65cc5baf55376 wijzigde dit bericht op 15-12-2023 20:54
99.80% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Diva, dat is mooi kut he. Zo vervelend als je niet opdezelfde lijn zit. Snapt dat je dat verdrietig vind en sommige dingen niet kan plaatsen. Waarschijnlijk vinden sommige hun leven zo prima. En of het nou familie of vrienden zijn zonder is dan ook prima. Maar wel heel treurig ja.

Misschien inderdaad eens vragen en als volwassenen praten. Moet je daar wel de kracht voor hebben natuurlijk.maar wie weet lucht het ook heel erg op.

Wij zijn van zwijgen naar begroeten gegaan. Maar hoeven niet meer bij elkaar over de vloer. Bij familiebijeenkomsten is het nu oké. Ook voor de rest an de familie. Soms is de klik er gewoon niet. Hier koste alles zoveel moeite. Iets bespreken of voorbereiden. Zo blij dat die onrust nu weg is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Selune, ik lees juist dat leidinggevende en andere collega's het goed oppakken. Dat ze mee willen denken om het voor jou werkbaar te houden. Ik snap deels hoe je je voelt. Niet van het straffen, want dat heb ik gelukkig nooit. Ik denk dan alleen erg negatief en denk dat ik ergens moet compenseren voor het feit dat ik, zoals in mijn geval, ruim 6 weken niet heb kunnen werken. En ik zie mijn vaste contract in gedachte al aan m'n neus voorbij gaan. (Dat ik dat krijg is trouwens nog helemaal niet zeker, omdat ze ook een flexibele schil willen houden. En er zijn zat collega's die er meerdere keren eerst uit hebben gemoeten voordat ze eens een keer een vast contract kregen.)

Monstrea, bij ons is het contact altijd wel goed geweest. Het is meer iets van de laatste jaren. Ik woon ver van mijn oudste broer en zus, dus iets samen doen moet van tevoren worden afgesproken. Zij kunnen dat dezelfde dag nog beslissen. Daarbij liggen ze dichter bij elkaar met interesses en life style.

*weg*

Ik moet alleen nog even accepteren dat het nu eenmaal zo is. (Helaas is dit ook enorme een trigger en bevestiging dat ik dus blijkbaar inderdaad 'niet leuk genoeg of saai ben.' Net als vroeger.)
imaginary_diva wijzigde dit bericht op 14-12-2023 18:37
46.26% gewijzigd
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
.
anoniem_65cc5baf55376 wijzigde dit bericht op 16-12-2023 22:33
99.60% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik woon bij niemand dichtbij. Naar broer en zus in Amsterdam en naar ouders meer in het oosten is allebei ruim 2 uur rijden.

Wij zitten allemaal redelijk in dezelfde levensfase, maar de interesses en life styles liggen erg uiteen.

Ik vind mijn siblings allemaal wel leuk en aardig, de 'aanhang' in Nederland ook. Ik kan alleen niet zo goed overweg met de schoonzus in het buitenland omdat we echt 180 graden van elkaar verschillen. Ik spreek het liefst 1-op-1 met ieder koppel af, zodat zij uit de dynamiek en beïnvloeding van elkaar zijn en dan is het ook echt gezellig. Met mijn jongste broer en de neefjes (buitenland) zit 1-op-1 afspreken er dus niet in helaas. Zelfs als we daar zijn is het beperkt, al doet mijn broer dan nog wel wat moeite. Jaren geleden gingen we er vaak één weekend per jaar heen, maar ik wil dat nu niet meer omdat mij dat teveel energie kost.

Maar ik voel mij ook steeds meer anders dan de rest. Helemaal als de verschillen tussen ons weer eens benadrukt worden.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
.
anoniem_65cc5baf55376 wijzigde dit bericht op 15-12-2023 20:54
99.19% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Gelukkig schijnt de zon maar wat voel ik mij kut.
Het hoeft echt niet meer. Niemand die op mij wacht of eventjes iets vraagt. Heb het natuurlijk zelf ook verpest want kan prima alleen zijn.
Ben allemaal spullen aan het verkopen en weggeven om mij beetje goed te voelen. Huis door en alles aanpakken en langs. In het nieuwe jaar de kinderkamers behangen. Hun blij en mama beetje blij. En voor mezelf kan ik niks kiezen. Waar word ik nou blij van. Dat gevoel is zo dood. Heel raar om dejuiste woorden te vinden. Ben mezelf gewoon kwijt. Daarom kan ik ook niks met mijn man doen. Heb geen gevoel meer. En het verdriet al voorbij. Voelt heel ver weg en dof. Ik ben niks meer. Word niet gemist. Wandelvriendin werd in mei moeder. Paar berichtjes over en weer (met dagen er tussen) op kraamvisite geweest was gezellig. Maar nu loopt het stroef. Hoor het wel eens dat je dan veranderd. Ik heb dat eigenlijk nooit gehad. Eventjes uurtje weg kon/ ging ik al vrij snel. Maar ik probeer het echt te begrijpen. En moet mijn gevoel niet bij andere leggen. Waarschijnlijk wilt ze lekker coconnen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lieve Monstrea, ik zou je echt aanraden om hulp te zoeken bij dit gevoel. Het klinkt alsof het echt niet goed gaat, al langere tijd niet, en op meerdere vlakken niet. Hulp voor mentale klachten is net zo nodig soms als voor lichamelijke klachten. Dat mag je jezelf gunnen.

Diva, wat naar dat jij zo hard moet werken om een beetje contact te behouden met je familie. Ik snap dat dat het niet goed genoeg gevoel bevestigt. Zeker als je in de basis een goed contact (zou willen) hebben met je familie is dat extra pijnlijk als ze voor jou gevoel altijd als laatste aan jou denken. Ik herken dat gevoel wel, maar in mindere mate gelukkig. Mijn vader is met pensioen en weet zich goed bezig te houden (gelukkig). Hij is ook gewoon niet zo'n attente man. Hij is in de basis echt geen slechte opa voor de kinderen, maar ik heb wel altijd het gevoel dat alle andere dingen in zijn leven belangrijker zijn dat wij. Dat steekt soms, alhoewel dat gelukkig niet betekent dat we hem nooit zien. Maar dat gevoel om nooit op de eerste plaats te komen, en er altijd om te moeten vragen is wel pijnlijk.

Selune, hoe was het bij de nieuw psych?

Avo, hoe is de dag van vandaag?
.
anoniem_65cc5baf55376 wijzigde dit bericht op 15-12-2023 20:55
99.95% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Avo,
Ik lees jou stukje en bedenk mij dat vorige week een vrouw mij vastpakte bij een balie. Ze wou even tussendoor en had steun aan mijn arm en boog zo langs om dus even wat te vragen. Erg onprettig. Misschien zocht ze steun omdat ze wankel was. Maar toch, laat mij zijzelf steunen vind ik al genoeg op het moment. Voel mij dan weer schuldig.
En vind het ook steeds vaker onprettig om mensen een hand te geven. Zeg liever heel gemeend en vrolijk gedag dan een handje erbij. Andere kant is dat ik een enkeling vol liefde drie kussen en sommige een dikke knuffel wil/kan geven.
Maar je puntje dat het veel energie kost komt hier even binnen zeg. Nooit bij stil gestaan. Maar ik herken zulke situaties. Geluid en ergenis en niet altijd weg kunnen. Daarna zo moe en ook wel eens migraine. Denk dat mijn lijf dan vol spanning zit en hoofd draait over uren. Plus emoties. Boem.

Straks met man praten dat het niet goed gaat. En ik wil vaker momenten alleen met hem. Weekendje weg, dagje museum zulke dingen. Op werk hoor ik allemaal mensen die dsy doen. Zelf een vaste avond per week voor samen ergen te eten hebben. Dat gaat dan voor mij een beetje te ver. Maar oke, waarom niet als het kan en je er blij van wordt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bedankt voor al jullie reacties op mijn posts over familie.

Het is fijn om het eens een keer allemaal op te schrijven (al haal ik het deels ook weer weg vanwege herkenbaarheid).

Ik hoop dat het contact en de dynamiek komend jaar een beetje gaat veranderen, want mijn zus is zwanger. Vooralsnog houd ze me goed op de hoogte en krijg ik echofilmpjes etc. doorgestuurd.

Ik denk / weet ook wel dat niemand dingen bewust doet om mij te pesten. Maar aan de andere kant is er veel ook al ingesleten en is het normaal gedrag geworden. Terwijl ik juist áltijd rekening met een ander houd. Dan is het extra jammer als ze dat niet met jou doen.


Monstrea, wat naar dat je het gevoel hebt dat er niemand voor je is en dat niemand je mist. Dat is echt niet fijn! Heb je nog andere contacten behalve wandelvriendin? Zou je graag meer contacten willen?

Avo, ik zou ook graag willen dat mensen hier graag komen en dan niks zeggen over rommel of wel of niet gestoft. Dat ze gewoon voor jou komen en niet voor je huis. Ik probeer het wel netjes te houden maar dat lukt niet altijd. Man is ook een groot sloddervos. En met huisdieren ligt er altijd wel iets op de vloer.

Fijn dat er deze week veel mensen voor je willen zijn. Je hebt echt goed om hulp gevraagd. Je vriendin lijkt een fijn klankbord omdat ze dichtbij je staat en daardoor betrouwbaar is. Het gaat beter maar nog niet goed. En dat is oké.

Selune: hoe gaat het?
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
.
anoniem_65cc5baf55376 wijzigde dit bericht op 16-12-2023 22:33
99.95% gewijzigd
Ik ben zo moe en labiele Lea vandaag.
Vanochtend moest ik wel mn bed uit, wandeling met vriendin gepland, stok achter de deur.
Toen smiddags lunch met schoonfamilie.

Bij thuiskomst op de bank in slaap gevallen.
Kwam collega iets liefs brengen namens werk, helemaal een persoonlijk grapje, en staat er op de kaart 'we houden van je, we missen je.'
Ik zit nu dus weer te huilen.
Goffer de goffer.

En nu ben ik allemaal kleinigheidjes voor collega's in aan het pakken. Had ik tijd terug al besteld, grapje dat bij mij past.

Maar ik moet huilen, en voel me heel alleen en juist terwijl ik zoveel liefde ontvang is het vanavond een groot zwart gat.
Ik kan het niet omschrijven, het moet alleen heel snel stoppen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Oh lieve Avo :hug:
Hoe gaat het nu? Ik snap je zwarte gat gevoel wel een beetje. Kunnen we iets voor je doen?
selune wijzigde dit bericht op 14-01-2024 17:19
50.78% gewijzigd
Forever is a hell of a long time
Lieve Selune, hoe voel je je bij haar? Is ze iemand die je op termijn kan durven vertrouwen? Met wie je denkt een klik te kunnen krijgen?
Triggert ze iets?
Wat doet het met je, dat ze door je muur heengaat? Kan je dan ook eerlijk zijn, of heeft het een ander effect?

Zombie vind ik niet raar. Je bent door je vecht en vlucht heengegaan misschien wel? Lijfelijke reactie op totaal onveilig. Want praten/hulp toelaten/een stukje gezien worden/stout? Zoiets?

Ik vind het ontzettend dapper dat je gaat.
En je weet dat reageren niet nodig is.
Ook niet op al mijn 1000 vragen. Die mag je gewoon laten, als je wilt.
Maar misschien vindt je het fijn om te reflecteren? (Of ben ik nu eenmaal de enige die schrijvend denkt)


Ik jad gister om 22.00 al slaappillen genomen, en ben dus vlak na berichtje omgekukeld. Uit tot 10.30 vanochtend. :$

Daarna nawerkingen nog redelijk rustig, dat vind ik zo fijn.
Met de kinderen gekletst, in bad gestopt, ondertussen de boel gesopt.
Met zijn allen er even uitgelopen.

Kwam allerlei klanten tegen... Dat voelt zo lullig dan. Ja, haaai, ja, ik werk niet nee, ik loop hier wel ja. Ja. Doei he.
Mijn Gezonde Zelf kan best bedenken dat je met trauma/depressie/burnout niet alleen maar doodziek in bed hoeft te liggen. Maar er zijn delen van mij die zich enorm schuldig voelen, schamen voor de aanstellerij, en bang zijn voor straf.
Ach ja, what else is new.

Maandag even. Uurtje op werk langs.
Afleiding, even koffie drinken. Dat.
Superspannend ook wel.
Alle reacties Link kopieren Quote
.
selune wijzigde dit bericht op 14-01-2024 17:20
99.85% gewijzigd
Forever is a hell of a long time
Wat leidt je af, als het niet goed gaat?
Want ik begrijp dat je je werk nu als afleiding en externe veiligheid gebruikt.
Zijn er andere dingen/mensen die die rol/functie kunnen overnemen in de vakantie?
Is dat misschien ook iets om met je psych te bespreken?
(Mijn een-na-laatste sessie ging anderhalf uur lang over 'hoe kom ik deze dag door zonder brokken' en heeft me wel echt geholpen.)

Helpt het bij jou om af te spreken met vrienden voor een wandeling/spelletje/film/samen was vouwen/kinderen laten bowlen?
Helpt het om bij de action een aantal pruts-samen-met-de-kinderen-in-elkaar -pakketjes te kopen? Of bij de Kruidvat?
Kinderen bezig, en het is zo simpel dat ik er zelf ook soort van tot rust kom.
Is er een mogelijkheid om yoga te doen? YouTube of les? (I know.... Maar ik ben zo verbaasd over het effect)

Straffen mag. Het is jouw lijf. Als het jou rust geeft, controle, is het prima
Wil je het veranderen? Of voel je je vooral schuldig naar anderen omdat het niet hoort, je mensen teleurstelt?

Kijk, het mooist zou zijn als je het niet nodig had. Als je jezelf te belangrijk vindt, voorzichtig met jezelf om wilt gaan, goed voor jezelf wilt zorgen.
Maar dat lees ik eigenlijk niet.
Dan lijkt het me alleen maar extra druk, dat 'niet mogen' straffen.

Ik heb er zelf een soort van weg in gevonden die voor mij werkt.
Het mag nooit nooit zichtbaar zijn. Zo oppervlakkig mogelijke schade opleveren. Geen grote (medische) gevolgen hebben.
Blijkbaar is pijn mijn vriend. Mijn geruststelling. Mijn manier van omgaan met schuld, innerlijke pijn, spanning.
Ik zoek en probeer ook andere manieren.
Maar als die niet efficiënt genoeg zijn, is dit beter dan ergere acties of een crisis.


Enne, als je mijn mening wilt:
Ja, je stelt je ontzettend kwetsbaar op nu.
Dat is geen falen, maar ik snap echt precies hoe onveilig het voelt.
Je doet het niet fout, je doet niets verkeerd.
Je zorgt goed voor jezelf.
Eindelijk.
En misschien, heel misschien, zorg je daarmee ook goed voor het kleine meisje in jou.
Dat meisje dat al zoveel pijn meegemaakt heeft. Altijd haar mond heeft moeten houden en doorgaan. Eigenlijk niet mocht zijn.
Dat meisje, als je haar op straat zou zien lopen, zou je dat afwijzen en wegsturen?
Dat je nog niet naar haar kan luisteren, haar verdriet nog niet aankan, dat snap ik als geen ander.
Maar je zorgt nu voor haar. Voor jezelf.
Dat is niet slecht.
Dat is fantastisch knap.
En misschien, als je voorzichtig naar binnen kijkt, zie je dat ze je daar dankbaar voor is.

Al weten jullie beiden nog niet zo goed hoe het verder moet nu.

Xx
Wij proberen hier te bedenken hoe we eerste kerstdag onder mijn ouders uitkomen.
Voor het eerst dat ik het 'Nee, ik wil niet!' gevoel serieus wil nemen.
Benieuwd of ik het gevecht met schuld, dankbaar moeten zijn, goede dochter etc, kan winnen.
Want welk kind weigert er nou met Kerst naar zijn gezellige ouders te gaan.
Zo zielig voor ze, waar hebben ze dat aan verdient.
Ik hoor het al door de familie gaan.
En dat ouders dan grootmoedig zeggen 'ach, zo gaat dat met kinderen he, die hebben hun eigen drukke leven'. Met een dapper gezicht.
En de rest zich boos maken.

Aaarghhhh.
Hadden ze me maar in een rolstoel gemept.
Me vermoord, verkocht aan een handelaar, iets zichtbaars. Iets.

Ik denk dat een deel van mij enorm behoefte heeft aan begrip. Aan niet meer hoeven liegen over winterdepressies. Aan de waarheid van de daken schreeuwen.
Misschien, heel misschien, is dat deel zelfs wel boos?

:O ik doe niet aan boos hierover. Ik voel geen boos, wil geen boos, kan geen boos.
Want. Want het is mijn schuld.
Dus de enige boos is op mij.

Godver.
Gaat dat nou ook op losse schroeven?

Ik ga maar eens wat yoga doen.
Heb mezelf in drie minuten over de zeik geholpen. :yes:
Alle reacties Link kopieren Quote
.
selune wijzigde dit bericht op 14-01-2024 17:20
99.89% gewijzigd
Forever is a hell of a long time
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik hoop dat je jezelf weer een beetje rustig krijgt Avo :hug:
selune wijzigde dit bericht op 14-01-2024 17:20
87.33% gewijzigd
Forever is a hell of a long time
Dat snap ik. .wat ontzettend naar!!!
En herkenbaar hoor, triggers en dan de weg kwijt zijn.
Veel triggers weet ik nu een beetje waar ze bij horen. Maar nog steeds zijn er onbekende. Of gaat er opeens een luikje open dat ik denk 'ohja'.
En soms heb ik niet eens door dat er een trigger is, of wat, maar overspoelen angst en emoties me gewoon.

Klinkt alsof samen wandelen voor jou nu veilig of prettig kan zijn.
Ik heb het jaren geleden voor het eerst eens her en der laten vallen. 'wie wil er wandelen'
Ondertussen een aantal vaste wandelmaatjes met wie ik regelmatig afspreek. En een aantal mensen die dat zagen/hoorden en zich nu ook aanbieden nu ze weten dat het niet zo goed gaat, en dit helpt.
Mensen willen vaak graag helpen, maar weten niet hoe.
Plaatselijk wandelcluppie kan ook nog?

Te oude kinderen: ik zat hier van de week een kleuterknutsel te doen met pleegje. Toen de buurpuber even wat kwam lenen wilde die t wel overnemen van me. Heeft braaf met pleegje een uur zitten verven.

Heb nu nog houten huisjes van de action. In elkaar zetten is uitdagend, misschien te, bekladderen zal ehm, tot een bijzonder kerstdorp lijden.
Ook houten kerstfiguurtjes van de action. Diamond paint kerstkaarten, en kleuter-diamond paint kerstzooi.

Als ik ga zitten komt er meestal wel een even kijken. En als er dan nog een pakje ligt 'even proberen'.

Net als koekjes bakken & versieren, kerstkaarten schrijven, pindas rijgen en al dat soort.

Die laatste kan ik alleen even niet opbrengen, teveel stappen.

Yoga: YouTube? Yin-yoga is lang in een houding en bewust navoelen. Dat maakt me bewust van mn lijf.
Ashtanga yoga (ofzo?) Zijn bewegingsseries. Voelt natuurlijker, maar ben ik meer bezig met 'het goed doen' dan heel erg voelen.
Wel fijn om mijn hele lijf voorzichtig te bewegen en rekken.

We kunnen gewoon een topic openen?
Alle reacties Link kopieren Quote
.
selune wijzigde dit bericht op 14-01-2024 17:21
99.56% gewijzigd
Forever is a hell of a long time
Alle reacties Link kopieren Quote
Weggehaald….
hendrikje106 wijzigde dit bericht op 20-12-2023 06:33
98.61% gewijzigd
The problem is people are being hated when they are real, and are being loved when they are fake.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven