Psyche
alle pijlers
Een topic waar alles er mag zijn en ook weer mag verdwijnen
dinsdag 1 november 2022 om 08:55
Zoals de titel al aangeeft: een gedeelde veilige plek om verder te kunnen schrijven en naar hartelust ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: voor iedereen die van avocado’s houdt, voor wie zijn hart wil luchten maar geen ruimte durft in te nemen, voor wie wacht op januari en voor wie dat niet alleen hoeft te doen. Hier mag het samen 
Vanwege de veiligheid en dat alles in dit topic ook weer mag verdwijnen: NIET QUOTEN
Vanwege de veiligheid en dat alles in dit topic ook weer mag verdwijnen: NIET QUOTEN
bloemenvaasje wijzigde dit bericht op 17-01-2024 22:33
10.73% gewijzigd
woensdag 27 december 2023 om 13:11
Even op jou reageren Avo:
Lieve Avo, ik vermoed dat óók jij je ouders mist. In elk geval de ouders die je gehad zou willen hebben, de ouders die je nodig had. Dat anderen fijne ouders hebben of hadden en heel graag tijd met hen door (zouden) brengen is hun wens en tegelijkertijd hun rijkdom. Jouw last is een andere, jouw last is dat ze je niet genoeg beschermd hebben en dat je je tot in je diepste kern onveilig voelde en nóg. Daar mag jij ruimte voor innemen, echt waar.
Ik herken wel je strijd qua loyaliteit. [...] Goed, het blijft een strijd, maar ik zit gelukkig op de goede weg. Bij jou zit het weer anders, maar ik gun jou ook zo onwijs dat je ooit loyaliteit naar jezelf boven die naar je ouders mag stellen .
Ik vind het zo goed dat je een beetje voor jezelf gekozen hebt door het bij de brunch te houden (en je mag echt nog heel veel meer voor jezelf gaan kiezen, daar ben je nog niet, dat is vast zelfs een schrikbeeld voor je maar het mag echt). En ik vind je strijd en spanning helemaal geen gezeur. Goed dat je erover schrijft, volgens mij ben jij zo ongelofelijk hard aan het werk!
@Empanada: wat heftig, een dikke knuffel
.
Lieve Avo, ik vermoed dat óók jij je ouders mist. In elk geval de ouders die je gehad zou willen hebben, de ouders die je nodig had. Dat anderen fijne ouders hebben of hadden en heel graag tijd met hen door (zouden) brengen is hun wens en tegelijkertijd hun rijkdom. Jouw last is een andere, jouw last is dat ze je niet genoeg beschermd hebben en dat je je tot in je diepste kern onveilig voelde en nóg. Daar mag jij ruimte voor innemen, echt waar.
Ik herken wel je strijd qua loyaliteit. [...] Goed, het blijft een strijd, maar ik zit gelukkig op de goede weg. Bij jou zit het weer anders, maar ik gun jou ook zo onwijs dat je ooit loyaliteit naar jezelf boven die naar je ouders mag stellen
.Ik vind het zo goed dat je een beetje voor jezelf gekozen hebt door het bij de brunch te houden (en je mag echt nog heel veel meer voor jezelf gaan kiezen, daar ben je nog niet, dat is vast zelfs een schrikbeeld voor je maar het mag echt). En ik vind je strijd en spanning helemaal geen gezeur. Goed dat je erover schrijft, volgens mij ben jij zo ongelofelijk hard aan het werk!
@Empanada: wat heftig, een dikke knuffel
.
torvi wijzigde dit bericht op 28-12-2023 09:15
54.94% gewijzigd
donderdag 28 december 2023 om 00:14
Empanada, wat is er uit de mri gekomen?
Bij jou situatie vergeleken, valt mijn gezeur echt in het niet.
Ik voelde me vandaag niet zo lekker. Heel moe en koud. Uiteindelijk ook maar eerder naar huis gegaan. Hopelijk vannacht goed slapen en dan morgen weer goed!
Heeft iemand nog wat van Selune gehoord?
Bij jou situatie vergeleken, valt mijn gezeur echt in het niet.
Ik voelde me vandaag niet zo lekker. Heel moe en koud. Uiteindelijk ook maar eerder naar huis gegaan. Hopelijk vannacht goed slapen en dan morgen weer goed!
Heeft iemand nog wat van Selune gehoord?
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
donderdag 28 december 2023 om 06:15
Lange jurk
Glitter zwart
Zijn mijn kousen heel
Haar omhoog
Lippenstift
Parfum, niet teveel
Gister avond
School gala
Dansen met vriendinnen
En dan nu
Prijzengeld
Wie zal me dit jaar winnen
Zwarte string
Jarretels
Klaar voor wat gaat komen
Hakjes aan
Glimlach op
Denk aan mooie dromen
---
Rood jurkje
Gourmetstel aan
Iedereen gezellig
Tafel vol
Met eten
En mensen
Lachen
Ze allemaal
Als ik iets zeg
Vrolijk
Of toch niet
Zie ik
Mama's blik
Dicht
bij oma
Lekker veilig
Moet ik toch
Plassen
Naar de wc
Kom ik tegen
De klappen
In de gang
Stoute meisjes
Horen niet
Bij Kerst
Maar
Op de gang
Suist mijn hoofd
Kerststerretjes
Vrolijk
Vredig
Kerstfeest
----
Glitter zwart
Zijn mijn kousen heel
Haar omhoog
Lippenstift
Parfum, niet teveel
Gister avond
School gala
Dansen met vriendinnen
En dan nu
Prijzengeld
Wie zal me dit jaar winnen
Zwarte string
Jarretels
Klaar voor wat gaat komen
Hakjes aan
Glimlach op
Denk aan mooie dromen
---
Rood jurkje
Gourmetstel aan
Iedereen gezellig
Tafel vol
Met eten
En mensen
Lachen
Ze allemaal
Als ik iets zeg
Vrolijk
Of toch niet
Zie ik
Mama's blik
Dicht
bij oma
Lekker veilig
Moet ik toch
Plassen
Naar de wc
Kom ik tegen
De klappen
In de gang
Stoute meisjes
Horen niet
Bij Kerst
Maar
Op de gang
Suist mijn hoofd
Kerststerretjes
Vrolijk
Vredig
Kerstfeest
----
donderdag 28 december 2023 om 09:13
@Lemon, wat verdrietig hoe het ging en gaat. Dat vele werken van man, is dat iets waar jullie allebei echt achter staan? Het lijkt me zo eenzaam voor jou en het lijkt me ook dat de verbinding er amper nog kan zijn als één van beide zich vrijwel helemaal aan het gezinsleven (en gezinsverantwoordelijkheden) onttrekt. En waarom vind jij het okee dat hij wel tijd voor vrienden maakt en niet voor jou? Om de 'lieve vrede' maar te bewaren? En dan ontploft ie ook nog en vindt ie het allemaal jouw schuld/verantwoording.
Persoonlijk zou ik heel snel zelf weer een fijne baan zoeken, ik denk dat dat jou in elk geval al goed gaat doen. Zelf zou ik ook op mijn strepen staan qua werktijden van mijn man, dit zou ik geen okee verdeling vinden. En hij kan het blijkbaar ook niet aan want hij gaat het op jou afreageren, niet okee.
Ik vermoed dat relatietherapie ook wel erg nuttig zou zijn.
Sterkte, ik zou echt op je strepen gaan staan en dit gedrag niet accepteren.
Avo, heel fijn om te lezen dat je mijn bericht waardeert. En nee, dan valt het bij jou niet 'dus' heel erg mee. Het is anders, niet minder. Jouw situatie was anders, jouw coping was/is anders, jouw problemen zijn anders. En enorm heftig.
En wat raken je gedichten me zeg, heel intens, heel beeldend. Ze komen binnen. (ik wilde eigenlijk ook nog zeggen "ik zie je", maar iets in me zegt dat je dat juist heel confronterend en eng zou vinden?)
Persoonlijk zou ik heel snel zelf weer een fijne baan zoeken, ik denk dat dat jou in elk geval al goed gaat doen. Zelf zou ik ook op mijn strepen staan qua werktijden van mijn man, dit zou ik geen okee verdeling vinden. En hij kan het blijkbaar ook niet aan want hij gaat het op jou afreageren, niet okee.
Ik vermoed dat relatietherapie ook wel erg nuttig zou zijn.
Sterkte, ik zou echt op je strepen gaan staan en dit gedrag niet accepteren.
Avo, heel fijn om te lezen dat je mijn bericht waardeert. En nee, dan valt het bij jou niet 'dus' heel erg mee. Het is anders, niet minder. Jouw situatie was anders, jouw coping was/is anders, jouw problemen zijn anders. En enorm heftig.
En wat raken je gedichten me zeg, heel intens, heel beeldend. Ze komen binnen. (ik wilde eigenlijk ook nog zeggen "ik zie je", maar iets in me zegt dat je dat juist heel confronterend en eng zou vinden?)
torvi wijzigde dit bericht op 02-01-2024 18:19
60.39% gewijzigd
donderdag 28 december 2023 om 11:34
Avo, eens met Torvi, je gedichten komen echt binnen! Daar heb je echt talent voor hoor, ook al zijn ze schrijnend.
Torvi: ik heb er last van sinds ik afgestudeerd ben en moest gaan werken. Toen ik studeerde zat ik bijna altijd in de bibliotheek, ik vond dat echt superfijn. Lekker rustig en geen afleiding. Daarna werken, vooral minder passende banen (qua inhoud en qua aantal uren), omdat het crisistijd was. Toen ik eindelijk na lang dubben een doorverwijzing bij de huisarts ging vragen voor een autismeonderzoek liep ik natuurlijk al tegen vanalles aan: altijd moe en overprikkeld, regelmatig last van draaiduizeligheid, ik werkte sowieso parttime, aanvankelijk nog 3 volledige dagen, maar dat lukte eigenlijk niet goed. Uiteindelijk ben ik toen ook naar 1 hele en 4 halve dagen gegaan, later naar 3 halve dagen.
Eerst waren ze serieus: m'n ouders hebben een gesprek gehad met mij erbij, m'n man moest mee, daarna zou het onderzoek bij een collega worden gepland. Duurde maar en duurde maar, toen is mijn casus weer in het team besproken en toen werd gezegd dat ze de toegevoegde waarde er niet van inzagen, dat ze dachten dat het meer persoonlijkheidsproblematiek zou zijn, dat ik 'te goed' was en dat er nooit met 100% zekerheid uit een diagnostisch onderzoek zou komen of iemand autisme had of niet.
Ik kon me toen ook wel vinden in het stukje persoonlijkheidsproblematiek, maar vond het wel jammer dat ze niet verder wilden kijken. Ik kreeg Mentalisation Based Therapy, erop gericht om helder te krijgen wat ik voel en wil. Ik ben daar wel iets in verbeterd, maar ik vond de therapievorm lange tijd erg onduidelijk doordat er geen rode lijn in zat. Ik kan er nog veel meer over vertellen, maar uiteindelijk dus maar gestopt omdat ik schematherapie wilde, maar ik ben (inmiddels) bang dat dat ook te cognitief is. In de tussentijd ben ik er zelf achtergekomen dat trauma (van het pesten en buitensluiten) waarschijnlijk een grote rol speelt. Daar ook vaak benoemd, maar dan zei ze 'vertel eens over het pesten' en dan vertelde ik een paar dingen, maar ik kwam dan niet bij mijn gevoel. Of maar heel even en dan was het weer weg. Ik had advies gevraagd of schematherapie iets zou kunnen zijn, maar dat vonden ze moeilijk om te zeggen en uiteindelijk kreeg ik dus alsnog een autismeonderzoek aangeboden omdat ze het 'raar' vonden dat de huidige therapie niet aansloot. Tja.
Volgens man moet ik het meer los gaan laten. Ben ik zoals ik ben. Ik vind dat moeilijk. Ik heb een slaaponderzoek gehad, draaiduizeligheid is onderzocht, regelmatig bloedonderzoek gehad en de vermoeidheid is er niet door te verklaren. Ik wil sowieso iets met het pesttrauma. En als het kan ook iets met de vermoeidheid.
Torvi: ik heb er last van sinds ik afgestudeerd ben en moest gaan werken. Toen ik studeerde zat ik bijna altijd in de bibliotheek, ik vond dat echt superfijn. Lekker rustig en geen afleiding. Daarna werken, vooral minder passende banen (qua inhoud en qua aantal uren), omdat het crisistijd was. Toen ik eindelijk na lang dubben een doorverwijzing bij de huisarts ging vragen voor een autismeonderzoek liep ik natuurlijk al tegen vanalles aan: altijd moe en overprikkeld, regelmatig last van draaiduizeligheid, ik werkte sowieso parttime, aanvankelijk nog 3 volledige dagen, maar dat lukte eigenlijk niet goed. Uiteindelijk ben ik toen ook naar 1 hele en 4 halve dagen gegaan, later naar 3 halve dagen.
Eerst waren ze serieus: m'n ouders hebben een gesprek gehad met mij erbij, m'n man moest mee, daarna zou het onderzoek bij een collega worden gepland. Duurde maar en duurde maar, toen is mijn casus weer in het team besproken en toen werd gezegd dat ze de toegevoegde waarde er niet van inzagen, dat ze dachten dat het meer persoonlijkheidsproblematiek zou zijn, dat ik 'te goed' was en dat er nooit met 100% zekerheid uit een diagnostisch onderzoek zou komen of iemand autisme had of niet.
Ik kon me toen ook wel vinden in het stukje persoonlijkheidsproblematiek, maar vond het wel jammer dat ze niet verder wilden kijken. Ik kreeg Mentalisation Based Therapy, erop gericht om helder te krijgen wat ik voel en wil. Ik ben daar wel iets in verbeterd, maar ik vond de therapievorm lange tijd erg onduidelijk doordat er geen rode lijn in zat. Ik kan er nog veel meer over vertellen, maar uiteindelijk dus maar gestopt omdat ik schematherapie wilde, maar ik ben (inmiddels) bang dat dat ook te cognitief is. In de tussentijd ben ik er zelf achtergekomen dat trauma (van het pesten en buitensluiten) waarschijnlijk een grote rol speelt. Daar ook vaak benoemd, maar dan zei ze 'vertel eens over het pesten' en dan vertelde ik een paar dingen, maar ik kwam dan niet bij mijn gevoel. Of maar heel even en dan was het weer weg. Ik had advies gevraagd of schematherapie iets zou kunnen zijn, maar dat vonden ze moeilijk om te zeggen en uiteindelijk kreeg ik dus alsnog een autismeonderzoek aangeboden omdat ze het 'raar' vonden dat de huidige therapie niet aansloot. Tja.
Volgens man moet ik het meer los gaan laten. Ben ik zoals ik ben. Ik vind dat moeilijk. Ik heb een slaaponderzoek gehad, draaiduizeligheid is onderzocht, regelmatig bloedonderzoek gehad en de vermoeidheid is er niet door te verklaren. Ik wil sowieso iets met het pesttrauma. En als het kan ook iets met de vermoeidheid.
imaginary_diva wijzigde dit bericht op 29-12-2023 01:38
0.50% gewijzigd
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
donderdag 28 december 2023 om 16:16
Sorry ik ben er, lees mee, maar reageren lukt me steeds niet. Kerst doorstaan, maar ook hier enorme loyaliteitsconflicten. Veel schuldgevoel, schaamte, dood- en doodmoe. Oud-en-nieuw nog, dan zijn de ‘feestdagen’ in ieder geval voorbij.
@Avo voor je gedichten. Herkenbare tegenstellingen 
@Avo
voor je gedichten. Herkenbare tegenstellingen
Forever is a hell of a long time
vrijdag 29 december 2023 om 02:00
Selune, ik ben ook blij je even te lezen
@Torvi: je verhaal over dat bezoek van jouw vriendin klinkt inderdaad herkenbaar. Ik kan de redenatie van jouw man wel volgen, maar ik zou me denk ik net zo voelen als jij.
Ik merk dat ik het gewoon heel lastig vind om de situatie op zo'n moment objectief te blijven zien. Vroeger probeerde ik altijd net te doen alsof iets me niet raakte of interesseerde. Nu zeg ik ook niks op het moment zelf, maar komt het er achteraf wel uit.
Man was trouwens blij dat ik het vertelde. Volgens hem is dit de reden dat we al bijna 10 jaar getrouwd zijn: dat we zo goed met elkaar kunnen praten. Dat klopt wel, maar ik ben toch bang dat hij een keer genoeg van mijn onzekerheid krijgt.
@Torvi: je verhaal over dat bezoek van jouw vriendin klinkt inderdaad herkenbaar. Ik kan de redenatie van jouw man wel volgen, maar ik zou me denk ik net zo voelen als jij.
Ik merk dat ik het gewoon heel lastig vind om de situatie op zo'n moment objectief te blijven zien. Vroeger probeerde ik altijd net te doen alsof iets me niet raakte of interesseerde. Nu zeg ik ook niks op het moment zelf, maar komt het er achteraf wel uit.
Man was trouwens blij dat ik het vertelde. Volgens hem is dit de reden dat we al bijna 10 jaar getrouwd zijn: dat we zo goed met elkaar kunnen praten. Dat klopt wel, maar ik ben toch bang dat hij een keer genoeg van mijn onzekerheid krijgt.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
zondag 31 december 2023 om 10:52
Lieve Hanke , dank je wel
Thx avo, ik weet het, maar het voelt zo egoïstisch en ik kon me er de afgelopen tijd echt niet toe zetten te schrijven, reageren. Hoe gaat het met jou? Hoe is vanavond voor jou?
Diva, goed dat je het wel met je man bespreekt. Het klinkt wel als jou onzekerheid inderdaad. Bij ons zou het geen probleem zijn. Wij hebben beiden vrienden van het andere geslacht (gehad) tijdens ons huwelijk waarmee we los dingen deden. Ik heb nu ook een collega waar ik heel goed mee omga, ook regelmatig app en soms alleen iets mee ga drinken ofzo, daar vinden zowel mijn man als zijn vrouw niets van. Ik kan ook eerlijk zeggen dat er geen enkele spanning ofzo is tussen ons. Gewoon vriendschap, zoals ik die ook met vriendinnen heb. Geen idee of het helpt, maar in de afgelopen 20 jaar (zo lang zijn man en ik samen), is er nooit iemand geweest waar meer gevoelens dan vriendschap voor waren. Ik hoop dat jullie hier een goede modus in kunnen vinden, want ik kan me goed voorstellen dat die rwijfel vreselijk naar voelt voor je
, dank je wel Thx avo, ik weet het, maar het voelt zo egoïstisch en ik kon me er de afgelopen tijd echt niet toe zetten te schrijven, reageren. Hoe gaat het met jou? Hoe is vanavond voor jou?
Diva, goed dat je het wel met je man bespreekt. Het klinkt wel als jou onzekerheid inderdaad. Bij ons zou het geen probleem zijn. Wij hebben beiden vrienden van het andere geslacht (gehad) tijdens ons huwelijk waarmee we los dingen deden. Ik heb nu ook een collega waar ik heel goed mee omga, ook regelmatig app en soms alleen iets mee ga drinken ofzo, daar vinden zowel mijn man als zijn vrouw niets van. Ik kan ook eerlijk zeggen dat er geen enkele spanning ofzo is tussen ons. Gewoon vriendschap, zoals ik die ook met vriendinnen heb. Geen idee of het helpt, maar in de afgelopen 20 jaar (zo lang zijn man en ik samen), is er nooit iemand geweest waar meer gevoelens dan vriendschap voor waren. Ik hoop dat jullie hier een goede modus in kunnen vinden, want ik kan me goed voorstellen dat die rwijfel vreselijk naar voelt voor je
selune wijzigde dit bericht op 14-01-2024 17:27
27.87% gewijzigd
Forever is a hell of a long time
zondag 31 december 2023 om 12:03
Oeh, naar Selune. Massive triggerpoint dus straks.
Heb je al een idee hoe je dat voor jezelf zo prettig mogelijk kan maken? Of het minst naar? Wat heb je extra nodig om hierdoor te komen?
Wat kunnen 24 uur dan lang duren.
Kan me indenken dat alle chaos en verhuisgedoe de veiligheid van je huis wegnemen. Voor mij helpen rust, knus en opgeruimdheid erg mee. Iets met controle en overzicht ofzo?
Moet er straks in jullie nieuwe huis een hoop geklust worden?
Heb je al een idee hoe je dat voor jezelf zo prettig mogelijk kan maken? Of het minst naar? Wat heb je extra nodig om hierdoor te komen?
Wat kunnen 24 uur dan lang duren.
Kan me indenken dat alle chaos en verhuisgedoe de veiligheid van je huis wegnemen. Voor mij helpen rust, knus en opgeruimdheid erg mee. Iets met controle en overzicht ofzo?
Moet er straks in jullie nieuwe huis een hoop geklust worden?
anoniem_65cc5baf55376 wijzigde dit bericht op 07-01-2024 19:36
41.74% gewijzigd
zondag 31 december 2023 om 13:11
.Wat fijn dat de rust na kerst is teruggekeerd! Elke herbeleving is er een teveel, maar wel fijn dat het zoveel beter is
Dat je opziet tegen weer gaan werken begrijp ik. Dat heb ik ook een ik ben niet echt thuis geweest. Die stap lijkt me nog groter.
De komende tijd gewoon hier blijven schrijven, we slepen elkaar er wel doorheen
Dat je opziet tegen weer gaan werken begrijp ik. Dat heb ik ook een ik ben niet echt thuis geweest. Die stap lijkt me nog groter.
De komende tijd gewoon hier blijven schrijven, we slepen elkaar er wel doorheen
selune wijzigde dit bericht op 14-01-2024 17:27
57.45% gewijzigd
Forever is a hell of a long time
maandag 1 januari 2024 om 13:16
De beste wensen voor 2024. Dat er veel kracht mag zijn om te dealen met onze negatieve uren en dagen.
Ik ben mij aan het voorbereiden op bezoek van de migraine arts. Veel gelezen en toch merendeel van de patiënten komen weinig tot niet verder. Positiefste wat ik las is medicatie om een aanval te versnellen of verzachten. Sommige hebben het over voedsel e dat artsen daar (nog) niet achter staan. Andere hebben het over hormonaal en dat artsen daar nog niet alles voor weten. En een deel heeft het over stress en ander ritme wat een val geeft omdat de boel ontregeld is.
Ik wil niet aan de medicijnen. En dit gaat zo in mijn nadeel werken. Dan hoef ik dus ook niet naar een arts.
Een plekje inpikken waar iemand anders kan.
En de stress en ander ritme horen bij het leven. De gezelschapsdingen die ik af en toe heb en dus iets uit ritme ga zijn het enige wat ik heb. Zonder dat is het geen doen. Maar dealen met het nadeel waar ik dan mee zit als ik het wel doe is ook niet goed vol te houden. Het is gewoon ruk. Bah.
Ik ben mij aan het voorbereiden op bezoek van de migraine arts. Veel gelezen en toch merendeel van de patiënten komen weinig tot niet verder. Positiefste wat ik las is medicatie om een aanval te versnellen of verzachten. Sommige hebben het over voedsel e dat artsen daar (nog) niet achter staan. Andere hebben het over hormonaal en dat artsen daar nog niet alles voor weten. En een deel heeft het over stress en ander ritme wat een val geeft omdat de boel ontregeld is.
Ik wil niet aan de medicijnen. En dit gaat zo in mijn nadeel werken. Dan hoef ik dus ook niet naar een arts.
Een plekje inpikken waar iemand anders kan.
En de stress en ander ritme horen bij het leven. De gezelschapsdingen die ik af en toe heb en dus iets uit ritme ga zijn het enige wat ik heb. Zonder dat is het geen doen. Maar dealen met het nadeel waar ik dan mee zit als ik het wel doe is ook niet goed vol te houden. Het is gewoon ruk. Bah.
maandag 1 januari 2024 om 17:14
Lastig Monstrea, therapie om van je medicatie angst af te komen nog een optie?
Niet dat je perse medicatie moet, maar het lijkt me weer wat ademruimte geven als er weer een behandeloptie is.
Ik herken het vastzitten in onmogelijkheden. En het maakt alles zo uitzichtloos en zwaar.
Selune, december zit erop. Je bent ondertussen vast al wat aan het verven en doen in je nieuwe huis.
Maak er een fijn en veilig plekje van waar je je thuis en prettig voelt.
Dat ben je waard, verdien je, en maakt alles echt een stukje beter.
Niet dat je perse medicatie moet, maar het lijkt me weer wat ademruimte geven als er weer een behandeloptie is.
Ik herken het vastzitten in onmogelijkheden. En het maakt alles zo uitzichtloos en zwaar.
Selune, december zit erop. Je bent ondertussen vast al wat aan het verven en doen in je nieuwe huis.
Maak er een fijn en veilig plekje van waar je je thuis en prettig voelt.
Dat ben je waard, verdien je, en maakt alles echt een stukje beter.
anoniem_65cc5baf55376 wijzigde dit bericht op 07-01-2024 19:36
14.40% gewijzigd
dinsdag 2 januari 2024 om 00:10
Hier ook medicatie angst monstrea, heel onhandig inderdaad, maar hou de optie open. Misschien is er een weg om het een mogelijkheid te maken .
Ik hoop dat het goed gaat vannacht Avo! Het is he zo gegund dat je je een beetje meer jezelf kunt voelen. Jezelf ben je immers al
, maar ik snap heel goed dat het niet zo voelt!
. Ik hoop dat het goed gaat vannacht Avo! Het is he zo gegund dat je je een beetje meer jezelf kunt voelen. Jezelf ben je immers al
, maar ik snap heel goed dat het niet zo voelt!
selune wijzigde dit bericht op 14-01-2024 17:28
30.01% gewijzigd
Forever is a hell of a long time
dinsdag 2 januari 2024 om 08:09
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
