Psyche
alle pijlers
Een topic waar alles er mag zijn en ook weer mag verdwijnen
dinsdag 1 november 2022 om 08:55
Zoals de titel al aangeeft: een gedeelde veilige plek om verder te kunnen schrijven en naar hartelust ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: voor iedereen die van avocado’s houdt, voor wie zijn hart wil luchten maar geen ruimte durft in te nemen, voor wie wacht op januari en voor wie dat niet alleen hoeft te doen. Hier mag het samen 
Vanwege de veiligheid en dat alles in dit topic ook weer mag verdwijnen: NIET QUOTEN
Vanwege de veiligheid en dat alles in dit topic ook weer mag verdwijnen: NIET QUOTEN
bloemenvaasje wijzigde dit bericht op 17-01-2024 22:33
10.73% gewijzigd
zaterdag 23 december 2023 om 23:54
zondag 24 december 2023 om 14:56
@Avo, dank voor het ingaan op het energiestuk, geeft weer wat meer context voor mij.
Ik vind het trouwens zo knap wat jij aan het aangaan bent met je coach [...]. Heel heftig, ik hoop zo dat je dit doorzet en je je ooit veilig gaat voelen en vertrouwen zult hebben dat je goed bent zoals je bent en dat je mag vertellen wat je bezig houdt.
Fijn dat je lekker met de kinderen geprutst hebt en zelfs nog gewandeld.
@ID. Ik heb meermaals een burn out gehad en van de laatste ben ik nooit meer echt hersteld.
Wat fijn dat de workshop je bevallen is, erg benieuwd hoe de vervolgmodules gaan zijn voor je.
Ik vind het trouwens zo knap wat jij aan het aangaan bent met je coach [...]. Heel heftig, ik hoop zo dat je dit doorzet en je je ooit veilig gaat voelen en vertrouwen zult hebben dat je goed bent zoals je bent en dat je mag vertellen wat je bezig houdt.
Fijn dat je lekker met de kinderen geprutst hebt
en zelfs nog gewandeld.@ID. Ik heb meermaals een burn out gehad en van de laatste ben ik nooit meer echt hersteld.
Wat fijn dat de workshop je bevallen is, erg benieuwd hoe de vervolgmodules gaan zijn voor je.
torvi wijzigde dit bericht op 28-12-2023 09:16
74.41% gewijzigd
zondag 24 december 2023 om 19:06
Weer te snel vol gas natuurlijk. Helemaal gebroken en vol emoties. Sjonge jonge
Uit schuldgevoel, woede en compensatie veel te veel gedaan. Schoongemaakt en bakken open getrokken die altijd nog eens moesten worden bekeken. Dan ook gelijk zooi naar weggeefkastje gebracht. En naar de supermarkt voor vergeten spullen ook nog even joh. Tuurlijk.
Diva, ik snap het wel. Vind het ook niet fijn als mijn man met een vrouw op pad is. Vertrouw mijn man wel, maar de vrouw niet. Zal vast aan mij liggen.
Andersom vind hij ook niet fijn als ik met een man zou zijn.
Uit schuldgevoel, woede en compensatie veel te veel gedaan. Schoongemaakt en bakken open getrokken die altijd nog eens moesten worden bekeken. Dan ook gelijk zooi naar weggeefkastje gebracht. En naar de supermarkt voor vergeten spullen ook nog even joh. Tuurlijk.
Diva, ik snap het wel. Vind het ook niet fijn als mijn man met een vrouw op pad is. Vertrouw mijn man wel, maar de vrouw niet. Zal vast aan mij liggen.
Andersom vind hij ook niet fijn als ik met een man zou zijn.
zondag 24 december 2023 om 19:38
Monstrea: ik hoop dat je nu lekker rustig aan kunt doen. Ik herken het wel, zodra ik me fit en zonder pijn voel, denk ik dat ik alles weer kan en ga ik door totdat alles af is. Ik moet echt leren doseren.
Man heeft sinds wij bij elkaar zijn nog nooit een 'normale' vriendin gehad. Ik denk dat ik het ook makkelijker zou vinden als zij niet single zou zijn. Ondanks dat man er meteen super duidelijk tegenover haar is geweest dat wij getrouwd zijn en welke activiteiten hij niet met haar gaat doen omdat hij dat apart vindt en dat hij al snel heeft voorgesteld dat we ook dingen met z'n drieën zouden gaan doen. Ik kan ook best goed met haar overweg.
Man heeft sinds wij bij elkaar zijn nog nooit een 'normale' vriendin gehad. Ik denk dat ik het ook makkelijker zou vinden als zij niet single zou zijn. Ondanks dat man er meteen super duidelijk tegenover haar is geweest dat wij getrouwd zijn en welke activiteiten hij niet met haar gaat doen omdat hij dat apart vindt en dat hij al snel heeft voorgesteld dat we ook dingen met z'n drieën zouden gaan doen. Ik kan ook best goed met haar overweg.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
zondag 24 december 2023 om 19:55
Torvi: dat zijn wel veel oorzaken!! Dan snap ik wel dat je écht weinig kunt hebben. Bij mijn vorige baan ging ik ook telkens m'n eigen grenzen over waardoor ik lichamelijke klachten kreeg. Meestal was het na een paar dagen rust weer opgelost, maar ik leefde daar wel van vakantie tot vakantie. Ik heb toen één keer gehad dat ik een paar weken lang ernstig overprikkeld was. Eerst een week met draaiduizelig gelegen en toen dat beter ging en ik weer op was, kon ik nog dagen geen fel licht en geluid verdragen. Dat was erg lastig.Hoe erg moet het zijn als je dat altijd (en nog in ergere mate) hebt!
Je schrijft dat je hulp hebt. Is dat in huis voor praktische zaken? Ben je ook ergens in behandeling? Lijkt me erg moeilijk om te bepalen waar je moet beginnen met zowel verschillende oorzaken. Mij lijkt dat jouw hele systeem ontregeld is.
Misschien ook eens naar die workshop kijken die ik gisteren gedaan hebt? (Workshop heet 'Ontstressen', van Live the Connection, kun je zo googlen). Ik heb hem via Zoom gevolgd. Ik was wel helemaal kapot na afloop. Je hebt hem ook in een paar avonden of 2 dagdelen. Ik had die van een dag, maar denk dat dat wat heftig voor je is. Ik denk dat je met die workshop alleen al een eind komt. De methode lijkt wel iets op EMDR maar is ook anders. En je kunt het nadien thuis op alle stress-situaties zelf toepassen. En op zaken die vroeger gebeurd zijn en zelfs op situaties in de toekomst. Wordt allemaal uitgelegd hoe dat werkt.
Je schrijft dat je hulp hebt. Is dat in huis voor praktische zaken? Ben je ook ergens in behandeling? Lijkt me erg moeilijk om te bepalen waar je moet beginnen met zowel verschillende oorzaken. Mij lijkt dat jouw hele systeem ontregeld is.
Misschien ook eens naar die workshop kijken die ik gisteren gedaan hebt? (Workshop heet 'Ontstressen', van Live the Connection, kun je zo googlen). Ik heb hem via Zoom gevolgd. Ik was wel helemaal kapot na afloop. Je hebt hem ook in een paar avonden of 2 dagdelen. Ik had die van een dag, maar denk dat dat wat heftig voor je is. Ik denk dat je met die workshop alleen al een eind komt. De methode lijkt wel iets op EMDR maar is ook anders. En je kunt het nadien thuis op alle stress-situaties zelf toepassen. En op zaken die vroeger gebeurd zijn en zelfs op situaties in de toekomst. Wordt allemaal uitgelegd hoe dat werkt.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
zondag 24 december 2023 om 23:36
Torvi, wat enorm heftig, zo veel last van zoveel vormen van beperking.
Van wat je beschrijft snap ik helemaal dat ik dingen die je fijn vindt je energie kosten, en je ervan moet bijkomen en opladen.
Wat enorm frustrerend lijkt me dat!
En wat moeilijk om daar je weg in te vinden.
Heb je daar hulp of begeleiding bij?
Wel ontzettend fijn dat je nu hulp hebt (in huis neem ik aan). Goed dat je dat geregeld/aangenomen hebt.
Lijkt me dat je dat minimaal nodig hebt omdat zelf bijhouden gewoon ondoenlijk is.
Monstrea, beetje bijgekomen ondertussen?
Van wat je beschrijft snap ik helemaal dat ik dingen die je fijn vindt je energie kosten, en je ervan moet bijkomen en opladen.
Wat enorm frustrerend lijkt me dat!
En wat moeilijk om daar je weg in te vinden.
Heb je daar hulp of begeleiding bij?
Wel ontzettend fijn dat je nu hulp hebt (in huis neem ik aan). Goed dat je dat geregeld/aangenomen hebt.
Lijkt me dat je dat minimaal nodig hebt omdat zelf bijhouden gewoon ondoenlijk is.
Monstrea, beetje bijgekomen ondertussen?
maandag 25 december 2023 om 15:19
Ah Monstrea, zo herkenbaar, dat vol gas gaan terwijl het nog helemaal niet kan. Blijft moeilijk die balans. (ik kan ook op adrenaline flink doorgaan, zodra ik dan stop zijn de gevolgen groot, dat zul jij nu ook hebben?)
@ID, wat jij zegt, ik heb dus ook het idee dat mijn hele systeem ontregeld is, denk dat ik daar toch nog op een of andere manier winst kan behalen. Maar ik heb nog maar net mijn grootste stressfactor sterk naar beneden gebracht, dus wie weet komt het over een tijd al weer wat meer in balans? Maar daarom ben ik wel heel erg geïnteresseerd in die Live Connection waar je het over had, wil dat zeker in mijn achterhoofd houden. Ik ben heel erg benieuwd wat het voor jou gaat doen!
@ID, wat jij zegt, ik heb dus ook het idee dat mijn hele systeem ontregeld is, denk dat ik daar toch nog op een of andere manier winst kan behalen. Maar ik heb nog maar net mijn grootste stressfactor sterk naar beneden gebracht, dus wie weet komt het over een tijd al weer wat meer in balans? Maar daarom ben ik wel heel erg geïnteresseerd in die Live Connection waar je het over had, wil dat zeker in mijn achterhoofd houden. Ik ben heel erg benieuwd wat het voor jou gaat doen!
torvi wijzigde dit bericht op 28-12-2023 09:19
65.89% gewijzigd
dinsdag 26 december 2023 om 00:11
Warrig verhaal maar ik weet het even niet meer. We hebben twee jonge kinderen
Partner heeft een nieuwe drukke baan, vaak 70 uur per week, in overleg werk ik nu even niet (contract was niet verlengt, en daarvoor veel gedoe op mijn oude werkplek waardoor ik überhaupt niet kon functioneren)
Hij is altijd al afstandelijk geweest, niet van het openbaar knuffelen of hand vasthouden, helemaal niets, dit vond ik moeilijk, maar zo is hij schijnbaar gewoon, dus geaccepteerd.
Ook dat hij wel tijd maakt voor vrienden en niet voor mij, okay, niet zeuren, het is vast een fase
Maar nu, we zouden een avondje samen hebben maar dat lukte niet omdat de kinderen steeds wakker werden, is hij ineens weer ontploft. Hij is er klaar mee en gaat weg
En dan?
Het boeit hem nu allemaal niets zegt hij, ik waardeer hem niet, zeur te veel, en het is een zootje in huis (er ligt inderdaad wel aardig war speelgoed, met twee kleine kinderen, verjaardag, sinterklaas en kerst net achter de rug)
En nu?
Hij slaapt wel op de bank zegt hij.
Ik ben gewoon onwijs in paniek, de jongste ligt tegen me aan te slapen, hoe nu verder?
Partner heeft een nieuwe drukke baan, vaak 70 uur per week, in overleg werk ik nu even niet (contract was niet verlengt, en daarvoor veel gedoe op mijn oude werkplek waardoor ik überhaupt niet kon functioneren)
Hij is altijd al afstandelijk geweest, niet van het openbaar knuffelen of hand vasthouden, helemaal niets, dit vond ik moeilijk, maar zo is hij schijnbaar gewoon, dus geaccepteerd.
Ook dat hij wel tijd maakt voor vrienden en niet voor mij, okay, niet zeuren, het is vast een fase
Maar nu, we zouden een avondje samen hebben maar dat lukte niet omdat de kinderen steeds wakker werden, is hij ineens weer ontploft. Hij is er klaar mee en gaat weg
En dan?
Het boeit hem nu allemaal niets zegt hij, ik waardeer hem niet, zeur te veel, en het is een zootje in huis (er ligt inderdaad wel aardig war speelgoed, met twee kleine kinderen, verjaardag, sinterklaas en kerst net achter de rug)
En nu?
Hij slaapt wel op de bank zegt hij.
Ik ben gewoon onwijs in paniek, de jongste ligt tegen me aan te slapen, hoe nu verder?
dinsdag 26 december 2023 om 00:22
Ik merk dat ik dat van die vriendin van man wel heel lastig vind. Ze was hier vanmiddag / vanavond en man zit de hele tijd grapjes met haar te maken. Ook de hele tijd: heb ik je dit of dat al verteld? Ik dacht soms echt dat het ze niet uit zou maken of ik er wel of niet bij was. Ja, alleen om eten en drinken te maken of te geven.
Ik vind het echt helemaal niet leuk eigenlijk.
Ik merk dat ik nu de hele tijd hyperalert ben en aan het zoeken ben waar mijn plaats nog is in het geheel. Dat kost echt teveel energie, die ik toch al niet heb. Ik wil weer terug naar een paar maanden geleden, toen dit nog niet zo was en man en ik samen nog fijn en één voelde. Nu heb ik steeds meer het gevoel dat ik hem moet delen. En het steeds met hem bespreken... Ik denk dat hij mijn onzekerheid ook wel een keer zat is. Ik denk dat ik ook wel een bodemloze put ben wat betreft bevestiging krijgen.Ik wil ook niet steeds als jaloers worden gezien. Ik wéét dat er niks speelt ofzo, maar het triggert gewoon teveel.
@ Torvi: ik begrijp jouw verhaal omdat ik zelf ook erg prikkelgevoelig ben. Niet in de mate die jij beschrijft, maar ik ben ook in verhouding tot de meeste mensen die ik ken minder belastbaar. Ik werk bewust halve dagen en dan nog ben ik vaak uitgeput. Ik heb ca. 35 min reistijd enkele reis zonder files en op de terugreis moet ik vaak onderweg stoppen omdat ik anders te moe ben of in slaap dreig te vallen achter het stuur. Ik kan niet goed tegen drukke bijeenkomsten of een helemaal volgepland weekend. Daar moet ik ook dagen van bijkomen en dat is niet handig als ik moet werken. Ik hou er de laatste jaren wel meer rekening mee met dingen plannen.
Ik heb vaker bloedonderzoek laten doen maar er kwam nooit echt iets uit. Ik heb een paar jaar geleden een ambulant slaaponderzoek gehad, maar daar kwam ook niks uit dat e.e.a. kon verklaren. Ik wilde op ASS getest worden, maar heb het onderzoek dus nooit gekregen omdat 'ik daar te goed voor was' en het op persoonlijkheid werd gegooid. Toen ik na 3 jaar therapie nogmaals aangaf dat ik een andere therapievorm wilde omdat deze (cognitief) me niet verder hielp, kreeg ik opeens wel een onderzoek aangeboden omdat het toch raar was dat de therapie niet aansloot. Dat heb ik toen niet gedaan omdat ik me niet serieus genomen voelde. Het zou me niet verbazen als het toch in die hoek gezocht moet worden. Maar inmiddels denk ik ook dat trauma (en je coping daarmee) een hele grote rol kan spelen in je fysieke gesteldheid.
Ik vind het echt helemaal niet leuk eigenlijk.
Ik merk dat ik nu de hele tijd hyperalert ben en aan het zoeken ben waar mijn plaats nog is in het geheel. Dat kost echt teveel energie, die ik toch al niet heb. Ik wil weer terug naar een paar maanden geleden, toen dit nog niet zo was en man en ik samen nog fijn en één voelde. Nu heb ik steeds meer het gevoel dat ik hem moet delen. En het steeds met hem bespreken... Ik denk dat hij mijn onzekerheid ook wel een keer zat is. Ik denk dat ik ook wel een bodemloze put ben wat betreft bevestiging krijgen.Ik wil ook niet steeds als jaloers worden gezien. Ik wéét dat er niks speelt ofzo, maar het triggert gewoon teveel.
@ Torvi: ik begrijp jouw verhaal omdat ik zelf ook erg prikkelgevoelig ben. Niet in de mate die jij beschrijft, maar ik ben ook in verhouding tot de meeste mensen die ik ken minder belastbaar. Ik werk bewust halve dagen en dan nog ben ik vaak uitgeput. Ik heb ca. 35 min reistijd enkele reis zonder files en op de terugreis moet ik vaak onderweg stoppen omdat ik anders te moe ben of in slaap dreig te vallen achter het stuur. Ik kan niet goed tegen drukke bijeenkomsten of een helemaal volgepland weekend. Daar moet ik ook dagen van bijkomen en dat is niet handig als ik moet werken. Ik hou er de laatste jaren wel meer rekening mee met dingen plannen.
Ik heb vaker bloedonderzoek laten doen maar er kwam nooit echt iets uit. Ik heb een paar jaar geleden een ambulant slaaponderzoek gehad, maar daar kwam ook niks uit dat e.e.a. kon verklaren. Ik wilde op ASS getest worden, maar heb het onderzoek dus nooit gekregen omdat 'ik daar te goed voor was' en het op persoonlijkheid werd gegooid. Toen ik na 3 jaar therapie nogmaals aangaf dat ik een andere therapievorm wilde omdat deze (cognitief) me niet verder hielp, kreeg ik opeens wel een onderzoek aangeboden omdat het toch raar was dat de therapie niet aansloot. Dat heb ik toen niet gedaan omdat ik me niet serieus genomen voelde. Het zou me niet verbazen als het toch in die hoek gezocht moet worden. Maar inmiddels denk ik ook dat trauma (en je coping daarmee) een hele grote rol kan spelen in je fysieke gesteldheid.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
dinsdag 26 december 2023 om 05:13
Ach Lemon Pledge, wat een klote kerst zeg.
Ik hoop dat je nog wat slaap gekregen hebt, met de warme troost van je jongste naast je.
Wat een uitbarsting zo.
Klinkt ook als een beetje overstressye reactie van je partner.
Kan het uit moeheid en emotie en teleurstelling zijn, zijn reactie? Die hij, totaal onterecht, op jouw botviert?
Hadden jullie je verheugd op het avondje samen?
Jij kan er natuurlijk niets aan doen dat de kleintjes aandacht nodig hadden vanavond. Als je iets nou niet kan regelen bij kinderen is het slapen.
Wat klote dat hij al zijn frustratie en ongenoegen dan op jouw bordje gooit zeg.
Als het een troep is kan hij zelf ook even opruimen. Kleine kinderen zijn echt tropen jaren. Thuis zijn met ze is soms zwaarder dan op het werk.
Sterkte. Hoop dat jullie morgen tijd vinden om te praten.
Ik hoop dat je nog wat slaap gekregen hebt, met de warme troost van je jongste naast je.
Wat een uitbarsting zo.
Klinkt ook als een beetje overstressye reactie van je partner.
Kan het uit moeheid en emotie en teleurstelling zijn, zijn reactie? Die hij, totaal onterecht, op jouw botviert?
Hadden jullie je verheugd op het avondje samen?
Jij kan er natuurlijk niets aan doen dat de kleintjes aandacht nodig hadden vanavond. Als je iets nou niet kan regelen bij kinderen is het slapen.
Wat klote dat hij al zijn frustratie en ongenoegen dan op jouw bordje gooit zeg.
Als het een troep is kan hij zelf ook even opruimen. Kleine kinderen zijn echt tropen jaren. Thuis zijn met ze is soms zwaarder dan op het werk.
Sterkte. Hoop dat jullie morgen tijd vinden om te praten.
dinsdag 26 december 2023 om 05:22
Diva, wat naar dat je je zo rot en onzeker gevoeld hebt de hele tijd zeg. Derde wiel aan de wagen is een rotgevoel.
Als ze een man zou zijn, zou je dan ook moeite met het verloop van dit bezoek gehad hebben?
Want dan is het gewoon voor jou niet leuk om met zijn drieën af te spreken.
Is het nog een idee om hulp te zoeken ivm de onzekerheid en triggers? Dat je het deeltje jouw onzekerheid iig aanpakt zodat jij de leukste versie van jezelf bent, en ook objectief in gesprek met je partner over dit gedrag. Zonder oude emotie?
Geen idee hoor.
Verminderd belastbaar, check.
Ik werk weinig.
Anders loopt de boel in de soep en ik daarbij.
Met gelukkig lang zo heftig niet als jij Torvi.
Als ze een man zou zijn, zou je dan ook moeite met het verloop van dit bezoek gehad hebben?
Want dan is het gewoon voor jou niet leuk om met zijn drieën af te spreken.
Is het nog een idee om hulp te zoeken ivm de onzekerheid en triggers? Dat je het deeltje jouw onzekerheid iig aanpakt zodat jij de leukste versie van jezelf bent, en ook objectief in gesprek met je partner over dit gedrag. Zonder oude emotie?
Geen idee hoor.
Verminderd belastbaar, check.
Ik werk weinig.
Anders loopt de boel in de soep en ik daarbij.
Met gelukkig lang zo heftig niet als jij Torvi.
dinsdag 26 december 2023 om 09:06
Avo, ik ben zo iemand die iedereen is verloren: moeder, man, en nu onlangs mijn vader, die ik heel erg mis. Maar ik had een vader die mij liefhad en beschermde, die me aan het lachen maakte en met wie ik alles kon bespreken.
Dus ik heb nu pijn van zijn overlijden, maar kijk met warmte en dankbaarheid terug op een leven lang met een fijne papa. Ik ben een bofkont.
Hoe erg moet het zijn om onveilig op te groeien, om ouders te hebben die dingen laten die ze hadden moeten doen en dingen deden die ze hadden moeten laten. Dat is een leven lang pijn.
Ik zie je worstelen om toch nog een goede dochter te zijn. Ik zou je willen toeroepen dat je ze niks verschuldigd bent, dat je desnoods de deur voorgoed achter je mag dichttrekken als dat voor jou beter is, dat je je mag concentreren op je eigen kinderen om hen wel die veiligheid te bieden.
En ik snap ook dat dat voor jou momenteel geen optie is.
Maar lieve Avo, verontschuldig je nooit voor je gevoelens. Je hebt het zo verschrikkelijk zwaar, en ik heb alleen maar verdriet. Ik heb alles gehad wat jij hebt moeten missen.
En dan nog. Al was dat niet zo. Jij hebt recht op jouw gevoelens en die mag je ook verwoorden. Altijd.
Dus ik heb nu pijn van zijn overlijden, maar kijk met warmte en dankbaarheid terug op een leven lang met een fijne papa. Ik ben een bofkont.
Hoe erg moet het zijn om onveilig op te groeien, om ouders te hebben die dingen laten die ze hadden moeten doen en dingen deden die ze hadden moeten laten. Dat is een leven lang pijn.
Ik zie je worstelen om toch nog een goede dochter te zijn. Ik zou je willen toeroepen dat je ze niks verschuldigd bent, dat je desnoods de deur voorgoed achter je mag dichttrekken als dat voor jou beter is, dat je je mag concentreren op je eigen kinderen om hen wel die veiligheid te bieden.
En ik snap ook dat dat voor jou momenteel geen optie is.
Maar lieve Avo, verontschuldig je nooit voor je gevoelens. Je hebt het zo verschrikkelijk zwaar, en ik heb alleen maar verdriet. Ik heb alles gehad wat jij hebt moeten missen.
En dan nog. Al was dat niet zo. Jij hebt recht op jouw gevoelens en die mag je ook verwoorden. Altijd.
dinsdag 26 december 2023 om 12:18
Lieve Avo, wat dapper dat je een grens hebt getrokken voor jezelf, alhoewel je weet dat je kinderen liever anders hadden gewild, en dat je ouders er ook vanalles van vinden.
Natuurlijk voelt dit niet goed. En dat mag. Kiezen voor jezelf geeft nou eenmaal helaas niet de filmbeleving waarbij alle puzzelstukjes op zijn plaats vallen en je dan precies weet hoe het verder moet en je voortaan blij door het leven danst. Je mag het moeilijk vinden, je schuldig voelen naar iedereen, twijfelen of dit de juiste keus was en er achteraf heel rot bij voelen. Je mag je ook tegelijk opgelucht en super schuldig voelen. Het is allemaal goed, maar wel heel zwaar en super stom.
Jeetje Lemon Pledge, wat een rotboodschap en een nog ergere timeing. Het klinkt inderdaad niet alsof jullie een hele warme relatie hadden, maar ik kan me goed voorstellen dat je dit niet verwacht had. En de manier waarop is helemaal heel naar. Kon je nog een beetje slapen vannacht?
Diva, ik snap dat je het naar vindt als je het idee hebt dat jouw aanwezigheid er niet toe doet. De vraag van Avo vindt ik wel terecht: had het uitgemaakt als het een man was geweest waarmee je man zo'n goede vriendschap was aangegaan? Zo niet, dan kan je dát open met hem bespreken. Dat het je niet uitmaakt of het een man of vrouw is, maar dat je het moeilijk vindt dat je je soms buitengesloten voelt door hoe leuk ze het met elkaar hebben. Misschien is dat dan ook makkelijker bespreekbaar te maken, als het niet gaat over het geslacht van de nieuwe vriend van je partner. Mocht het wel uitmaken dat ze een vrouw is, dan kan je ook kijken of je kan nagaan waar dat verschil dan toch vandaan komt?
Natuurlijk voelt dit niet goed. En dat mag. Kiezen voor jezelf geeft nou eenmaal helaas niet de filmbeleving waarbij alle puzzelstukjes op zijn plaats vallen en je dan precies weet hoe het verder moet en je voortaan blij door het leven danst. Je mag het moeilijk vinden, je schuldig voelen naar iedereen, twijfelen of dit de juiste keus was en er achteraf heel rot bij voelen. Je mag je ook tegelijk opgelucht en super schuldig voelen. Het is allemaal goed, maar wel heel zwaar en super stom.
Jeetje Lemon Pledge, wat een rotboodschap en een nog ergere timeing. Het klinkt inderdaad niet alsof jullie een hele warme relatie hadden, maar ik kan me goed voorstellen dat je dit niet verwacht had. En de manier waarop is helemaal heel naar. Kon je nog een beetje slapen vannacht?
Diva, ik snap dat je het naar vindt als je het idee hebt dat jouw aanwezigheid er niet toe doet. De vraag van Avo vindt ik wel terecht: had het uitgemaakt als het een man was geweest waarmee je man zo'n goede vriendschap was aangegaan? Zo niet, dan kan je dát open met hem bespreken. Dat het je niet uitmaakt of het een man of vrouw is, maar dat je het moeilijk vindt dat je je soms buitengesloten voelt door hoe leuk ze het met elkaar hebben. Misschien is dat dan ook makkelijker bespreekbaar te maken, als het niet gaat over het geslacht van de nieuwe vriend van je partner. Mocht het wel uitmaken dat ze een vrouw is, dan kan je ook kijken of je kan nagaan waar dat verschil dan toch vandaan komt?
dinsdag 26 december 2023 om 16:52
Gelukkig maar.
En wat lief dat je het vraagt. Ja, het was gezellig, drie dagen afspraken met lieve mensen. Er was ook verdriet en gemis, maar die horen er momenteel bij. Nu lekker nietsdoen en uitrusten, want ben wel doodop van al die emoties.
dinsdag 26 december 2023 om 23:12
Fijn dat je gezelligheid en liefde om je heen had.
Ik kan me indenken dat die het gemis en verdriet niet wegnemen, maar de dagen wel fijne momenten geven. Zoiets.
Die emoties snap ik denk ik ook wel ja. Lekker uitrusten nu, het zit er weer op voor dit jaar.
Ik kan me indenken dat die het gemis en verdriet niet wegnemen, maar de dagen wel fijne momenten geven. Zoiets.
Die emoties snap ik denk ik ook wel ja. Lekker uitrusten nu, het zit er weer op voor dit jaar.
anoniem_65cc5baf55376 wijzigde dit bericht op 07-01-2024 19:50
56.30% gewijzigd
woensdag 27 december 2023 om 03:58
Hoe kunnen dingen onverwacht anders verlopen.
We hadden zo ontzettend uitgekeken naar tweede kerstdag na drukke dagen met zijn 3en series kijken in onze pyjama op de bank.
Vanmiddag is mijn partner onwel geworden en met een herseninfarct in het ziekenhuis gekomen, spraak is deels weg.
Ik lig nu in bed te malen en kan niet slapen ..
We hadden zo ontzettend uitgekeken naar tweede kerstdag na drukke dagen met zijn 3en series kijken in onze pyjama op de bank.
Vanmiddag is mijn partner onwel geworden en met een herseninfarct in het ziekenhuis gekomen, spraak is deels weg.
Ik lig nu in bed te malen en kan niet slapen ..
woensdag 27 december 2023 om 09:26
Empanada, wat vreselijk zeg!
Heel veel sterkte!!
Avo: ik vind dat je goed bezig bent en goed aan jezelf denkt, wat iedereen er verder ook van vindt! Natuurlijk vinden kinderen en ouders dit niet leuk, want het wijkt af van wat ze gewend zijn. Ik kan begrijpen dat er vanalles in jou in verzet komt, maar zijn er ook delen die nu rustig en blij zijn? Lijkt me evengoed heel verwarrend allemaal!
Ik was aardig in paniek gisternacht. Ik had de ontstress-oefening nog gedaan voordat ik ging slapen, maar de stress bleef maar even weg helaas. Ik lag in bed en man sliep al en ik kon alleen maar huilen. Op een gegeven moment werd man wakker, maar die had nog niks door. Uiteindelijk heb ik alles er ongenuanceerd uitgegooid. Dat ik deze situatie gewoon heel erg moeilijk vind, ookal weet ik dat er niks achter zit etc, maar dat het zoveel triggert. En dat ik vind dat ik op zo'n moment de verbinding met hém verlies en hij die dan met haar wel lijkt te hebben. Ik zei nog, was het een man geweest of was het die en die en die vrouw, dat doe je maar, maar nu voelt het extra bedreigend etc. En dat alleen afspreken en dat zij hem regelmatig appt en daardoor nog meer in zijn leven is dan nodig zou zijn. Nouja,het was een heel lang gesprek. Hij heeft me wel weer gerustgesteld en vindt het jammer dat ik er zo over denk terwijl hij er verder niks achter zoekt, ik echt de enige ben etc. Ik was echt helemaal uitgeput daarna en had gisteren echt een slechte nacht en ik moest vroeg op omdat we naar familie in het noorden gingen.
Gisteren voelde ik me redelijk, ik zeg nog tegen hem, nu ben je weer van mij. Zegt hij: ik ben altijd van jou. En stelt bijna 10 jaar getrouwd dan niks voor. Op zo'n moment niet, dan zie ik echt alles voor m'n ogen in vlammen opgaan. Dan denk ik 'zie je wel, uiteindelijk gaat ook hij'.
Nu wel weer ok zolang zij uit beeld blijft, maar we gaan haar deze week sowieso nog 1 keer zien en misschien zelfs twee keer. Nu wel met anderen erbij. Hoe blijf ik voor mijn gevoel in verbinding met man? Want zolang dat is, kan ik het wel aan...
Heel veel sterkte!!
Avo: ik vind dat je goed bezig bent en goed aan jezelf denkt, wat iedereen er verder ook van vindt! Natuurlijk vinden kinderen en ouders dit niet leuk, want het wijkt af van wat ze gewend zijn. Ik kan begrijpen dat er vanalles in jou in verzet komt, maar zijn er ook delen die nu rustig en blij zijn? Lijkt me evengoed heel verwarrend allemaal!
Ik was aardig in paniek gisternacht. Ik had de ontstress-oefening nog gedaan voordat ik ging slapen, maar de stress bleef maar even weg helaas. Ik lag in bed en man sliep al en ik kon alleen maar huilen. Op een gegeven moment werd man wakker, maar die had nog niks door. Uiteindelijk heb ik alles er ongenuanceerd uitgegooid. Dat ik deze situatie gewoon heel erg moeilijk vind, ookal weet ik dat er niks achter zit etc, maar dat het zoveel triggert. En dat ik vind dat ik op zo'n moment de verbinding met hém verlies en hij die dan met haar wel lijkt te hebben. Ik zei nog, was het een man geweest of was het die en die en die vrouw, dat doe je maar, maar nu voelt het extra bedreigend etc. En dat alleen afspreken en dat zij hem regelmatig appt en daardoor nog meer in zijn leven is dan nodig zou zijn. Nouja,het was een heel lang gesprek. Hij heeft me wel weer gerustgesteld en vindt het jammer dat ik er zo over denk terwijl hij er verder niks achter zoekt, ik echt de enige ben etc. Ik was echt helemaal uitgeput daarna en had gisteren echt een slechte nacht en ik moest vroeg op omdat we naar familie in het noorden gingen.
Gisteren voelde ik me redelijk, ik zeg nog tegen hem, nu ben je weer van mij. Zegt hij: ik ben altijd van jou. En stelt bijna 10 jaar getrouwd dan niks voor. Op zo'n moment niet, dan zie ik echt alles voor m'n ogen in vlammen opgaan. Dan denk ik 'zie je wel, uiteindelijk gaat ook hij'.
Nu wel weer ok zolang zij uit beeld blijft, maar we gaan haar deze week sowieso nog 1 keer zien en misschien zelfs twee keer. Nu wel met anderen erbij. Hoe blijf ik voor mijn gevoel in verbinding met man? Want zolang dat is, kan ik het wel aan...
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
