Een topic waar alles er mag zijn en ook weer mag verdwijnen

01-11-2022 08:55 3632 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Zoals de titel al aangeeft: een gedeelde veilige plek om verder te kunnen schrijven en naar hartelust ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: voor iedereen die van avocado’s houdt, voor wie zijn hart wil luchten maar geen ruimte durft in te nemen, voor wie wacht op januari en voor wie dat niet alleen hoeft te doen. Hier mag het samen :heart:


Vanwege de veiligheid en dat alles in dit topic ook weer mag verdwijnen: NIET QUOTEN
bloemenvaasje wijzigde dit bericht op 17-01-2024 22:33
10.73% gewijzigd
Wat maakte dat je er zo verdrietig en paniekerig van werd Selune?
anoniem_65cc5baf55376 wijzigde dit bericht op 20-12-2023 15:11
80.39% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
.
selune wijzigde dit bericht op 14-01-2024 17:24
99.78% gewijzigd
Forever is a hell of a long time
.
anoniem_65cc5baf55376 wijzigde dit bericht op 20-12-2023 15:12
99.93% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Selune, wat naar dat je zo verdrietig werd van het gedicht. Maar knoopt je hoofd nu niet twee dingen aan elkaar die niet per se bij elkaar horen?
Dat collega in het gedicht zegt dat werken soms niet lukt betekent toch niet dat ze vinden dat je niet veel gedaan krijgt? Als ik naar mezelf kijk zou ik over een collega waarvan ik weet dat die het even moeilijk heeft (en die er tijdelijk minder is, of minder taken krijgt) prima bewonderend kunnen zeggen 'wat krijgt zij (nog) veel gedaan'. Tegelijkertijd zou ik kunnen zeggen dat werken soms even niet lukt, want iemand werkt niet voor niets minder uren of heeft minder taken. Maar dat zou niet betekenen dat ik dan dus vindt dat je het niet goed doet, of de kantjes ervan af loopt. Maar vooral dat ik het knap vindt dat ondanks dat het niet goed gaat de collega toch nog heel veel gedaan krijgt.
-poef-
anoniem_66b8bc5c27a03 wijzigde dit bericht op 21-12-2023 16:50
99.65% gewijzigd
Geen herkenning, sorrie, maar ik kan me wel indenken dat de ervaring doodeng en heel heftig moet zijn.
Wat knap hoe je dat doet zo in je hoofd!
Bedrijfsarts bleek POH van bedrijfsarts. ? Nu mag ik nog een keer naar de echte.
T ging niet heel lekker.
Ik moest om er binnen te komen langs paar agenten en strenge beveiligers in de centrale hal.
Ik wist ergens dat ze daar niet voor mij waren, maar mijn lijf snapte dat duidelijk niet.
Gesprek was daardoor niet zo.
Merk dat ik ergens gerustgesteld was dat die man niet boos was of mee en luie snol vond, maar zit nu ook met stress over wat ik eigenlijk gezegd heb en dossier.
Ik weet het niet zo goed.

Wat een gedoe man.
Ik ben er wel weer klaar mee.
Zie voor het eerst wel tegen de vakantie op merk ik.
Alle reacties Link kopieren Quote
Helpt het om een gesprek op te nemen? Dat heb ik bij de bedrijfsarts vaker gedaan zodat ik het gesprek later kon terugluisteren. Iets wat ik eigenlijk nooit gedaan heb, maar het idee dat het kon vond ik wel prettig.

Mag ik vragen waarom je tegen de vakantie op ziet?
Alle reacties Link kopieren Quote
Selune: eens met Maisnon. Die zin in het gedicht is op 2 manieren op te vatten. Ik zie het als iets feitelijks, zonder oordeel over jouw functioneren op dit moment.

Ik heb een collega die weer aan het opbouwen is na o.a. een burn-out en ze is er nog lang niet, maar wel steeds een beetje langer en dat vind ik echt super knap van haar. Omdat ik weet waar ze vandaan komt en dat ze echt lange tijd niet in staat is geweest om te werken. Maar ik denk dat jij zelf ook zo over collega's denkt, maar dat, als het over jezelf gaat, toch anders voelt. :hug:

Green: sorry, ik weet het ook niet. Lijkt me wel heel eng inderdaad!

Avo: raar dat je niet meteen bij de bedrijfsarts terecht kwam. Is de nieuwe afspraak op dezelfde locatie? Misschien kun je met coach een vraag of zin voorbereiden met betrekking tot je dossier. Of vragen wat er nu in is gekomen, of dat misschien vervangen kan worden met Y. Maar vervelend dat je nu nog een keer moet gaan!

En verder: supergoed dat je hier ventileert. Je hoeft je hier echt niet te schamen hè. Wij blijven hier voor jou. :hug:
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Is misschien wel een idee voor bij de arts butterfly. Ik vind alleen mezelf horen of zien op bewegend beeld heel naar.
Opgenomen worden voelt heel onveilig.
Moet ik opnemen wat de bedrijfsarts zegt.

Tegen de vakantie opzien: nu heb ik veel het huis voor mezelf. Ben ik ongezien, geeft het niet als het niet gaat of lukt.
Dan wordt het continue aan.
Ik ben niet de leukste moeder momenteel. Dat vind ik echt vreselijk. En dan probeer ik het, en dan ben ik alleen maar eerder kortaf of geërgerd.
Gewoon geen geduld, eigenlijk nergens zin in, en alles kost zo idioot veel energie.
Hun herrie snijdt niet alleen door mijn hoofd, maar ook door mijn lijf en zet al mijn zenuwen op scherp. Of nouja, nog scherper.
En dan doen ze niets geks. Of nouja, niets wat gek is voor kinderen.

En de kerstdagen met familie en alle triggers.

Ik heb behoefte aan onderduiken en niets.
En vind dat ik twee weken leuk, huishoudster, animatiecomite en kerstbest moet zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik snap dat je dat gevoel hebt. Maar dat hoef je niet. Je hoeft alleen maar deze weken te overleven, en te zorgen dat iedereen een beetje overeind blijft. Jijzelf op de eerste plaats.
Is je man ook vrij? Kan je vooraf al afspraken maken hierover met hem? Dat je iedere dag van 10-12 of van 13-15 (vul in de tijd dat je het vaak lastig hebt) je terug trekt, en hij het met de kinderen even uitzoekt? Lekker voorspelbaar, je hoeft het niet te vragen als de spanning al opgelopen is, jij weet dat er een moment komt dat je even niets hoeft en zorgt dat iedereen het beter volhoudt.
Kan je vooraf al een paar wandelingen inplannen met vriendinnen of schoonmoeder? Ook een paar vastgelegde 'ontsnapmomenten' geven soms lucht.
Welke dingen met de kinderen gaan makkelijker? Is samen naar buiten gaan beter vol te houden? Of juist bakken of knutselen? Kan je bij man aangeven dat jij die dingen doet, en hij juist doet wat jij moeilijker vindt nu?

Heb je al een oplossing bedacht voor de familiekerst, of is niet gaan nu een nog moeilijke optie dan wel gaan?
Alle reacties Link kopieren Quote
Bij man was ook de eerste keer bij de POH, ik vermoed omdat er wat administratie aan te pas kwam. Bij man werd het verslag van het gesprek altijd met hem gedeeld, volgens mij ivm check wat je wel/niet met werkgever wilt delen.

Ik zou, als je deze niet ook automatisch ontvangt, contact opzoeken en het verslag van het gesprek aanvragen. Mocht er iets staan wat je niet prettig vindt zou je kunnen vragen dit aan te laten passen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Avo: je bedrijfsarts mag niks delen met je werkgever zonder jouw toestemming. Voor zo ver dat een geruststelling voor je is.

Hoe groot acht je de kans dat je teveel gezegd hebt? Dingen die hij/zij eigenlijk niet mocht weten?

Je hoeft de opname niet perse terug te luisteren (ik bedoelde alleen geluid, geen beeld). Zou je coach kunnen vragen om terug te luisteren zodat je weet wat er gezegd is? Voor een volgende keer.

Begrijpelijk dat je zo tegen de vakantie op ziet. Hierboven werd al geopperd om partner om hulp te vragen zodat je jezelf kunt afzonderen op momenten dat je dat nodig hebt. Is dat voor jou een mogelijkheid?

Kun je misschien een dag(deel) uit huis om te wandelen, even alleen zijn? Of juist man met kinderen eropuit en jij thuis?

Je faalt niet als moeder, alhoewel ik je gevoel daarin herken. Je bent sterk en staat er voor ze! Je had ook andere keuzes kunnen maken, maar dat doe je niet. Je bent er en doet zo hard je best om de beste versie van jezelf te laten zien. Je hoeft niet perfect te zijn. :hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Zo.n vervelend gevoel in nek, hoofd en ogen. En vervolgens schuldig voelen dat ik in bed lig en de boel de boel laat.
Maar net in de keuken gestaan en dat ging niet. Voelt laf
Ik ben niks. Niemand mist mij. Geen bericht of iets. Alles gaat door zonder mij.

Ergste is het afwezige gevoel. En de oorsuizen zijn ook vervelend. Ik hoofd mijn geen zorgen te maken. Want het is niks wat schade aan brengt. Maar wel aan mijn leven. Er is zo echt geen ruk aan. Rennen en vliegen en wat krijg ik.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hallo allemaal, ik lees nu een paar weken mee omdat ik soms ook graag mee zou schrijven maar toch nog twijfel. Ik lees veel heftige dingen en vind het heel mooi hoe jullie er hier open over kunnen en durven zijn en hoe jullie er telkens weer mee omgaan. En daar worden dan weer heel mooie en bijzondere reacties op gegeven, dan voel ik me wel wat 'onder doen' en niet echt passen (ook doordat ik een andere vorm van problemen heb).
torvi wijzigde dit bericht op 22-01-2024 13:12
59.49% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
@green
Wat ontzettend naar zeg :( Dat klikt heel beangstigend.
Is dat dan een beeld wat ineens 'alles' inneemt? Dus je zit niet meer in die auto dan.
En jij bent het zelf niet toch - of een versie van jou...je bedoelde het echt als een vreemde.
Begonnen toen je tussen 12-15 was: hele hele stomme vraag misschien en het spijt me als dit echt dom klinkt: heb jij in die tijd misschien een keer een horrorfilm gezien en heb je dit beeld vastgehouden? Heb je er zo iets 'echts' van gemaakt dat het als een 'eigen' gedachte is vastgezet in je. Waar staat het voor? Angst, letterlijk de dood, voelt het als een geest?

Als je niks wil beantwoorden: vooral niet doen dan he. Ik kan me ook goed voorstellen dat je zo snel mogelijk er helemaal niet meer aan wil denken.
Het beeld is een flits, het is iets wat ik te zien krijg, niet iets wat ik 'word', dus ik zit gewoon in mijn auto denk ik? Ik ben het inderdaad niet.
Ik denk niet dat ik het echt heb gezien, zou vast uit een enge film kunnen zijn (al keek en kijk ik die nooit omdat ik een schijterd ben) wat ik heb geinternaliseerd als een soort metafoor ofzo?
Geen geest. Ik denk echt de dood. Of de doodsangst.


Niet quoten trouwens.

Autometafoor verder uitgelegd, omdat ik dar eng vind om uit te leggen dus dan zal het wel een goede uitdaging zijn. Het heeft te maken met bewustzijn en met controle over mijn lijf.
Voorin: bewust
Achterbank: gedeeltelijk bewust
Kofferbak: niet bewust (dan ben ik dus echt tijd kwijt)
En dan voorin achter het stuur heb ik de controle over mijn lijf. Passagiersstoel niet, ook al ben ik wel bewust.
Tegenwoordig zit ik trouwens eigenlijk altijd zelf achter het stuur al heb ik af en toe nog gezelschap ;) maar zoals laatst gebeurt nog zelden. Dus vind het wel fijn om nu proberen uit te zoeken wat maakt dat het nu gebeurt.

Ik besef me nu ineens dat ik die vrouw eerder (jaren terug) op de achterbank heb gehad, toen ik ergens over getriggerd raakte, toen werd ik ook heel bang. En toen ben ik expres gedissocieerd zodat ik er niet mee hoefde te dealen :facepalm:
Alle reacties Link kopieren Quote
Monstrea: hoe gaat het nu? Ben je nog op geweest vandaag? Worden die klachten bij jou ergens door getriggerd of kan het in feite altijd toeslaan? Heel veel sterkte :hug:

Torvi: voel je vrij hier ook zelf iets te delen. Het maak niet uit waar jij tegenaan loopt. Er is geen minder erg of erger qua problematiek. Bij mij is het ook iets anders, maar ik haal qua gevoel veel herkenning uit dit topic.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Green, ik vind t een prachtige metafoor. Ik snap je helemaal.
Ik herken heel erg het gevoel 'niet zelf achter het stuur zitten'. Vooral knap hoe je er nu intern mee aan het werk kan.

Torvi, voel je welkom. Ik maak gewoon veel drama hier. :$
Laat je daar niet door tegenhouden.

Monstrea, bij mij op het werk gaat ook alles gewoon door. Gelukkig maar.
Maar ik begrijp dat je behoefte hebt om te horen dat ze je missen, of wat liefdevolle aandacht. Weet dat we je hier horen en lezen.
Kan je zelf een berichtje sturen dat je ze mist en hoe het gaat?
Misschien leidt dat weer tot contact van de andere kant?
Jemig wat zijn jullie toch lieverds mer jullie reacties. Het blijft me zo raken en verbazen.
Dat jullie nog niet afgehaakt zijn. Slechte soapgehalte zat zijn.


Duidelijke adviezen: opnemen en door ander laten afluisteren is denk optie.
Weet niet of ik denk aan die aanzetten, maar volgende keer ben ik nu ook voorbereid op dat politiebureau bij de ingang. Dat zal schelen.

Online opzoeken zou makkelijkst zijn. Moet ik mezelf straks toe zetten.

Vakantierust: man wil wel dingen met ze doen, maar ik ben de extraverte regelneef, spring in t veld creatieve bij ons.
Hij is de introvertere thuis rust oke ik ga mee, maar vaak ook niet.
Hij is nu al een week bezig met 'ik fa vrijdag wat doen met de kinderen' maar was niet verder gekomen dan een duur museum wat op Mijnn verlanglijstje staat.
Vond ik niet heel leuk.

Zwemmen, met ze naar de speeltuin, kijken bij een kerstmarkt, dat past allemaal echt niet bij hem.
Dus dan gaan ze thuis film kijken ofzo.

Anyway.
Man is naar kerst op school met kids, een kind logeert elders 'want vakantie' dus ik heb eigenlijk al de hele dag rust.

Heb geslapen tot de kinderen thuis kwamen, toen was ik net aangekleed. :$

Wel gekookt en keuken schoongemaakt
Alle reacties Link kopieren Quote
Man komt net heel blij thuis: 'Heb jij ook van die en die een appje gehad met een uitnodiging voor zijn verjaardag?' Eh...nee.

*verhaal over oud zeer mbt niet uitgenodigd worden op verjaardagsfeestjes etc.*

Kijkt hij nog eens wat er nou eigenlijk precies in dat appje staat, is het ook aan mij gericht :facepalm:

Dus voor niks :cry:
Maar blijkt dus wel nog steeds een trigger.
imaginary_diva wijzigde dit bericht op 21-12-2023 23:36
64.34% gewijzigd
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dank jullie. Misschien maar even een voorzichtig beginnetje maken zo dan.

@GLF
Ik vond de metafoor heel mooi en heel erg duidelijk, bijzonder dat je zo een manier gevonden hebt om het voor jezelf heel beeldend te krijgen hoe het werkt

@ID:
:hug:
Hoe meer van dat soort ervaringen, hoe meer dat op de pijnlijke plek drukt. Ik mis natuurlijk nogal wat aan 'geschiedenis' die jullie hier opgebouwd hebben dus als je geen zin hebt om het verder uit te leggen is dat helemaal prima natuurlijk, maar zowel: heb je hulp (gehad) bij verwerken van oud zeer/trauma's?


En dan mijn eigen beginnetje. Ik ben heel beperkt belastbaar en blijf het moeilijk vinden om daar goed mee om te gaan.

Ik ben aan het leren om beter te doseren en meer ruimte voor rust in te bouwen... wil effe niet zo lukken :facepalm: . En nu wil ik dat het leven stilstaat zodat ik éérst weer tot rust kan komen en dan weer verder kan met de klus op een manier dat ik ook ruimte heb voor onverwachte rotdingen die het leven op m'n pad gooit. Maar ja, ik heb de pauzeknop nog niet gevonden helaas.

Ik moet echt leren om niet meer op het randje te plannen, ik blijf vergeten ruimte in te bouwen voor die stomme onverwachte/ongeplande dingen. En dat vind ik dan weer stom van mezelf, enerzijds dat ik dat nodig heb, anderzijds dat ik dat nou nóg niet weet (want het is niet bepaald de eerste keer dat het zo gaat).
torvi wijzigde dit bericht op 22-01-2024 13:11
32.31% gewijzigd
Diva, ik nodig bij stellen ook vaak maar 1 van de twee uit, en ga ervanuit dat ie de uitnodiging overbrengt aan zijn wederhelft.
Is dat niet gewoon de bedoeling?

Anders snap ik je verdriet ja. Het is een oude diepe wond bij je.
En vind ik het ook eigenlijk totaal not done. Maar een van een stel uitnodigen als je de ander ook regelmatig ziet en kent.

Torvi:
Wat rot dat zo'n klus en het leven dan zo tegenwerken! Grrr. Herken wel dat je dan door wil bijten en het af wil hebben.

Helpt het jou om kleine taken en rustmomenten in te plannen?
Klein behapbaar stukje klus, uur bijkomen, klein behapbaar stukje huishouden dat moet. Uur iets waar je van oplaad. Etc.

Bij mijn helpt dat wel.
En soms zet ik timers: kwartier aan klus x, dan kwartier huishouden, dan kwartier ogen dicht en niets, dan half uur lezen, kwartier fruittijd, half uur huishouden, half uur mail wegwerken, aflevering Netflix, tweede aflevering Netflix met was en strijk goed.

Echte klusdingen in huis kunnen dus best lang duren dan.

Gezien je nu op het randje zit: prioriteiten stellen.
Wat MOET echt nu, dat energie kost.
Wat levert energie op?
Wat kan je uitbesteden?
Waar kan je energie plannen voor de kinderen?
En de rest heeft pech.

Maar die trucjes ken je vast allang.

Wat ontzettend kut dat het zo rot loopt en je je zo overbelast voelt, en niet de moeder kan zijn die je wilt.
Heb je een partner die in kan springen?
Vrienden om bij uit te janken of een ovenschotel te vragen? Of waar de kinderen kunnen spelen als het jou even teveel is?
Zorg goed voor jezelf.
(Oh, wat zeg ik dat lekker makkelijk).
Wat zou dat voor jou inhouden?
Alle reacties Link kopieren Quote
Avo: ik snap dat dat vaak zo gaat dat één van de twee van een stel de uitnodiging krijgt en dat dat betekent dat die voor allebei is bedoeld. Zo gaat dat bij ons met vrienden ook wel. Nu voelde het voor mij anders, omdat diegene (nog) geen vriend is en ik het ook echt wel had begrepen als hij liever alleen man had uitgenodigd. Ik voel me vaak teveel en een zoveelste wiel (bij nieuwe mensen) en man is juist altijd heel relaxed en kletst heel makkelijk als hij iemand aardig vindt. Ik kijk nog heel lang de kat uit de boom om er zeker van te zijn dat die persoon oké is.

Beetje dubbel wel. Ik had het begrepen als ik niet uitgenodigd was ondanks dat het me echt veel pijn zou doen, want het bevestigt mijn gevoel van niet leuk genoeg etc.

@Torvi: ik heb geen hulp hierbij. Ik ben wel 3 jaar bij de GGZ geweest maar de conclusie was eigenlijk dat ik me besefte dat ik nog erg veel last van mijn pestverleden had. Ik had psychodynamische therapie (praten), waarmee ik dit niet over zag gaan. Uiteindelijk ben ik daar gestopt, omdat ik schematherapie wilde, maar dat kon daar niet. Nu zoekende naar iets dat met wél kan helpen, zonder lange wachtlijsten.

Vakantie is net begonnen en meteen dag/nachtritme prut :bonk:
imaginary_diva wijzigde dit bericht op 22-12-2023 11:38
16.25% gewijzigd
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Diva, wat naar dat je dat zo voelt en ervaart.
Introvert is niet minder dan extravert he?

Ik begrijp je wel hoor, buiten onze vaste eeuwenoude vrienden, verwacht ik ook dat men me niet mag en hoeft en wil.
Sterker, ik blijf afwachten tot de mensen dichtbij me dat ook eindelijk zullen zien.
Daarom is het ook zo doodeng om stukjes echte zelf te laten zien, en niet de perfecte, attente, vriendelijke, avocadeau die ik speel te zijn.

Toch weet ik ergens ook dat het in mij zit, die angst. In mijn hoofd.

Ik gun je hulp om te beseffen dat je anders bent dan je lief, maar niet minder waard of leuk.

Succes. Ik hoop dat je gezellig met je vriend meegaat naar dat feestje. Je vriend is vast trots en blij als je mee gaat. Hij is niet voor niets met jou.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven