Een topic waar alles er mag zijn en ook weer mag verdwijnen

01-11-2022 08:55 3632 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Zoals de titel al aangeeft: een gedeelde veilige plek om verder te kunnen schrijven en naar hartelust ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: voor iedereen die van avocado’s houdt, voor wie zijn hart wil luchten maar geen ruimte durft in te nemen, voor wie wacht op januari en voor wie dat niet alleen hoeft te doen. Hier mag het samen :heart:


Vanwege de veiligheid en dat alles in dit topic ook weer mag verdwijnen: NIET QUOTEN
bloemenvaasje wijzigde dit bericht op 17-01-2024 22:33
10.73% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Green: mbt vervolg traject, ja ik heb inmiddels gehoord dat ik in behandeling mag. Ik weet alleen nog niet wanneer maar dat hoop ik binnenkort te horen. Ik ben in ieder geval heel blij dat ze me niet afwijzen wegens te complex. Ik heb ook echt vertrouwen in deze plek en hoop daar weer stappen te kunnen zetten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ga voor dat dekentje Green!
Lijkt me helemaal niet gek om dat nu even te doen.

Kun je dingen voor volgende week nog afzeggen/verzetten of door iemand anders laten waarnemen? Behalve therapie dan :) Ok...die cursus borstvoeding is waarschijnlijk niet iets voor je man om over te nemen, maar de zonnepanelen en bouwvakkers wel?

:-D :heart:
Alle reacties Link kopieren Quote
Bloemenvaasje schreef:
17-11-2022 13:09
Green: mbt vervolg traject, ja ik heb inmiddels gehoord dat ik in behandeling mag. Ik weet alleen nog niet wanneer maar dat hoop ik binnenkort te horen. Ik ben in ieder geval heel blij dat ze me niet afwijzen wegens te complex. Ik heb ook echt vertrouwen in deze plek en hoop daar weer stappen te kunnen zetten.
Oh wat goed! :cheer:
Wat fijn bloem! :high5:
Aan de ene kant ben ik ook trots op hoe ver ik ben gekomen, aan de andere kant zorgt dat ook voor een hoop angst en verwarring mbt verwachtingen. Van de maatschappij, van mezelf. Ik fantaseer over werken, maar als het uwv dan belt slaat de spanning meteen op mijn lijf, want ik kan het gewoon nog niet. Mijn belastbaarheid wisselt zo sterk. En dan komt het stemmetje weer dat me een aansteller noemt en en en... nou ja. Ik heb echt niet alle wijsheid in pacht, mijn draagkracht is nog steeds ruk, maar ik weet de balans tussen draagkracht/last wel steeds (terug) te vinden nu.




-weg-
Ik denk dat het neerkomt op verse kant en klaarmaaltijden halen, huishouden door man laten doen, en tussendoor gaan liggen.
anoniem_655bb33b3d61a wijzigde dit bericht op 19-11-2022 22:22
38.96% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Elfje* schreef:
17-11-2022 11:30
Sarkast, het is alsof ik mezelf lees.
Ik ook!

Ook vooral heel erg op werk met het schrijven van teksten. Ik ben naast een onderwijsbaan aan het promoveren (sowieso een beroepsgroep vol met betrokken streberige perfectionisten, in een werkomgeving vol zeer intelligente en geslaagde mensen) en herken sterk dat perfectionisme als ik schrijf (raad wat ik nu eigenlijk zou moeten doen).

De schijn ophouden lukt me niet echt en daar baal ik dan van (wat moeten mijn begeleiders wel niet denken...). En dat ik dit mag doen is ook nog eens een geweldige kans, en dat vind ik ook echt, maar ondertussen vind ik het ook enorm vermoeiend en wil ik alleen maar wandelen in de natuur en series kijken op de bank.
What a nuanced anxiety
Alle reacties Link kopieren Quote
Bloem wat fijn dat ze je willen helpen en het denken te kunnen! Klinkt als een gelijkwaardige positie, jij samen met hen aan de slag om het beter te maken.

Greenie, supervolle week zo zeg. Je komt er vast door als je waar je kan je rust neemt. Het helpt mij in zulke weken wel om een bepaald moment te prikken waarvan ik weet: dan is er rust. En te bedenken hoe ik dat eens heerlijk ga invullen. Want dat moment komt in alle drukte onvermijdelijk steeds dichter bij.

Avocadeau, ik dacht ook aan je afgelopen weekend. Je beschrijft kleine stapjes die eigenlijk heel groot zijn. Tóch die knuffel vragen. Iets sneller afstand tot de herinneringen. Het kan dus nog steeds iets beter gaan, stapje voor stapje. Ik vind dat indrukwekkend en dat mag je gerust onzin vinden, ik vind het lekker toch!
tyche wijzigde dit bericht op 17-11-2022 14:41
26.03% gewijzigd
What a nuanced anxiety
Alle reacties Link kopieren Quote
OlleGrieze schreef:
17-11-2022 11:01
Ik heb hetzelfde Sarkast: Bij mij is het mijn perfectionisme dat in de weg zit. Het moet helemaal tot in de puntjes ... zo niet is het niet 'gedaan' en heb ik 'niets' gedaan. Bij het schrijven van beleidsstukken lukt het me intussen wel om 'op te knippen'. Ik tik alle belangrijke punten die vermeld moeten worden ruw onder elkaar. Niet in zinnen, maar in een soort van reminders. Later maak ik een indeling (wel netjes) en gooi ik die eerdere punten onder het (vermoedelijk) juiste kopje. En dan start ik met het schrijven van het onderdeel waarvan ik weet dat me dat de minst moeite kost. Hierdoor zie ik structuur ontstaan en kan ik verder 'opknippen'.
Ohh dit is zo herkenbaar!
Fijn om tips hierover te lezen, hoe het bij anderen werkt. Wellicht kan mijn hoofd hier ook iets mee :).


Blijkbaar maken mensen zich zorgen over me, dat voelt zo gek en niet nodig…
Alle reacties Link kopieren Quote
Succes met alle gesprekken en afspraken, meerdere mensen quoten lukt niet dus deze aanmoediging is voor ieder die het nodig heeft 🍀
Alle reacties Link kopieren Quote
Oh zie nu dat Olle al iets vergelijkbaars zei tav teksten.

...
rainydays wijzigde dit bericht op 19-11-2022 11:52
93.02% gewijzigd
Here am I in my little bubble
Alle reacties Link kopieren Quote
Oh en nog bedankt voor alle succeswensen, lief :heart:
Here am I in my little bubble
Wat een gedoe Rainy, je zal wel doodop zijn :hug: ik hoop ook dat je snel een afspraak met de arbeidsdeskundige hebt, en duidelijkheid krijgt.
Rainy, wat een dag :hug:
Mijn man had me vorige week vrijdag verrast met een paar dagen Parijs. Zo leuk!! Heb ervan kunnen genieten. Maar de doodswens blijft. Ik ben boos op mezelf en ben zo moe van het blijven vechten.
Alle reacties Link kopieren Quote
💚 rainydays
Alle reacties Link kopieren Quote
Elfje* schreef:
17-11-2022 15:39
Mijn man had me vorige week vrijdag verrast met een paar dagen Parijs. Zo leuk!! Heb ervan kunnen genieten. Maar de doodswens blijft. Ik ben boos op mezelf en ben zo moe van het blijven vechten.
💚 ook voor jou
Fijn dat je ervan hebt kunnen genieten.
Herkenbaar, dingen perfect willen doen, en dat het dan zo groot en onoverzichtelijk is dat je het maar niet gaat doen.

Ik werk al heel lang met lijstjes waar ik de taken zo klein mogelijk op maak.
Badkamer poetsen wordt dan:
- alle handdoeken in de was en machine aan
- badkamer opruimen
- wc poetsen
- wastafel poetsen
- spiegel schoonmaken
- bad schoonmaken
- douche poetsen (bestaat uit tegels, kraan, vloer en putje)
- handdoeken was in droger
- douchegordijn in wasmachine
- stofdoek door de ruimte
- vloer dweilen
- bak vd tandenborstels schoonmaken
- drinkbeker schoonmaken

Ik heb een aantal punten die ik echt minimaal een keer per week wil doen, en een vaste dag waarop ik ze gedaan wil hebben.
Het leuke is wel dat ik tussendoor makkelijker even een doekje door de wasbak haal, of over de wc, 'want dan is die alvast gedaan' of 'dan heb ik er dan minder werk aan'.
(De wasbak doe ik vaak tijdens het tandenpoetsen, de wc als ik wacht naast een kind dat tandenpoetst etc)

Maar heel kleine deelstapjes helpt bij mij.
Ik begin er makkelijker aan, het leidt snel tot succes, afstrepen is bevredigend, en het maakt het voor mij overzichtelijk.

Met werk probeer ik het ook wel zo aan te pakken. Gewoon maar beginnen, en dan zien we wel.
En inderdaad eerst belangrijke punten, indeling, gewoon los schrijven. Dan gaan schiften, herschrijven, en structureren en puntjes op de i.

Vaak als ik in de flow zit gaat het wel, het is het opstarten waar het probleem zit.

(Daarom staat er u al twee dagen een stofzuiger in de woonkamer. Daar moet ik wat mee.)


Oh, over klusjes... De tuin die ik zou doen is af!
Ik kan me inschrijven voor het weekend. Eerlijk verdient.



Op de rest reageer ik zo. Ik ben het alweer kwijt .
Alle reacties Link kopieren Quote
Avocadeau schreef:
17-11-2022 16:13

(Daarom staat er u al twee dagen een stofzuiger in de woonkamer. Daar moet ik wat mee.)

Een lijstje maken met als eerste punt 'stofzuiger klaarzetten', zodat je gelijk heel voldaan iets af kan strepen.
What a nuanced anxiety
Tyche: jup. :biggrin:

Rainy: good for you! You made it, en je bent nu uit eten en zorgt goed voor jezelf! Kanjer.
Kan me indenken dat je kapot moe bent van deze dag, met ook nog extra auto-stress.
Nu stoom afblazen en negeren tot over twee weken en 4 dagen. Dan mag je weer een nachtje piekeren en voorbereidden. :there:

Elfje, wat fijn dat je hebt kunnen genieten.
Hopelijk heeft het je ook even afgeleid.
Ik vind je echt heel knap dat het je lukt om niet te handelen. Dat je het gevecht steeds wint.
Maar wat kak dat er nog nul komma niets verbetering inzit zeg.

Sarkast, rustig aan. Piepkleine stapjes. Want een piepklein is meer dan niets. En succes is fijn en smaakt misschien wel naar meer.
Ben je niet nog een nieuw ritme aan het vinden na de drukke tijd afgelopen jaar?

Marianna, waarom maken ze zich zorgen?
Klinkt alsof ze om je geven. :heart:
Ik ben echt helemaal gaar gedraaid. Ik heb al 4 keer de post hier gelezen en inhoudelijk willen reageren maar ik zie water branden. :rofl:

Uiteindelijk sliep ik rond half 3 denk ik, het wilde echt niet vannacht. En om kwart voor 7 stond de wekker weer. Teamoverleg was echt heel intensief. We zijn met 95% vrouw, en heel eerlijk ik heb nog nooit eerder in zo’n groepsdynamica gezeten. Het is heel leerzaam, maar ook vermoeiend. :$

Ik had mijn leidinggevende nooit verteld dat ik PTSS heb. Hij wist wel dat er iets is en dat ik daar therapie voor ga krijgen enzo. Maar ik vond het altijd wel fijn om in het midden te laten waardoor precies..

Alleen op de werkvloer is het uiteindelijk wel ter sprake gekomen want een collega blijkt het ook te hebben. En die had het moeilijk vandaag. Dus die heb ik proberen te helpen waar ik kon. Maar bohh wat is dat heftig zeg. Om zo in het echt te zien wat PTSS met je doet en hoe dat je gedachtepatroon kan beïnvloeden. Het was net alsof ik in een spiegel keek. Maar omdat zei dus iets met de leidinggevende wilde bespreken maar niet goed durfde ben ik mee gegaan, dus nu weet m’n leidinggevende dat ik het ook heb door hoe het gesprek liep.

Ik kreeg wel complimenten van hem daarna, en hij bedankte me. Dat was zo gek voor me dat ik gewoon niet wist wat ik moest zeggen. :-O$
De prikkels zijn me zoveel geworden dat ik me afvraag of ik niet een diazepam moet nemen. Ik heb die alleen juist maandenlang niet hoeven gebruiken en een week geleden ook al geslikt dus ik ben er ongelofelijk over in strijd met mezelf maar ik zit niet echt lekker op de bank zeg maar..
Alle reacties Link kopieren Quote
Intense dag Frambloos. Bijzonder dat je iets kon betekenen op een punt waar je zelf ook mee worstelt, lijkt me mooi maar ook verwarrend.

Even onder een warme douche een idee?
What a nuanced anxiety
Wauw, dat zijn me stappen frambloos.
Je leidinggevende inlichten is al niet niets, en als je dan ook nog bezig bent met een ander helpen is het op dat moment misschien makkelijker omdat het niet om jou draait en je je gevoel weg houdt omdat je zit te helpen, maar daarna komt het misschien dubbel binnen?
Dat je daarna pas bij jezelf nagaat wat je eigenlijk gedaan hebt, gezegd hebt, en voelt het wat het met jou doet?

Wel mooi dat je je collega hebt kunnen helpen. Wat vond je het meest confronterende?

En is het erg als je nu behoefte hebt aan diazepam? Kan je op een andere manier ontprikkelen? Douchen, van je af schrijven, rondje rennen, zingen, knuffelen, een boek lezen, iemand bellen?
Is er iets waar je een beetje van ontlaad?
Jaa klopt Avo, ik ben dan meer bezig met wat het bij haar doet op dat moment dan dat ik bij mezelf stil sta. Ik denk dat dat ook een manier van omgaan met is.. hoe meer je met andere bezig bent, hoe minder tijd je voor jezelf overhoud. En hoe makkelijker ik het ondergeschikt kan maken en niet hoef te voelen. Dat is echt een hele grote valkuil van me geweest in het verleden.

Er is dus zo’n punt dat ik niet zo goed meer weer hoe mezelf te ontprikkelen.. nou ben ik daar sowieso nooit goed in geweest hoor. Als kind zat ik al met een tijdschrift, laptop en de tv tegelijk als relaxmodus. Ik kan nog steeds niet gewoon naar een film kijken en niet tegelijkertijd ergens anders mee bezig zijn. De manier waarop ik gestabiliseerd ben is puur medicatie geweest.. en daar loop ik nu tegen aan. Onder de douche draait mijn hoofd altijd overuren. Sowieso is mijn hoofd een hele drukke plek.
Alle reacties Link kopieren Quote
Rainy, ik heb aan je gedacht vandaag. Fijn dat het gesprek goed ging, en ik kan me voorstellen dat je nu kapot moe bent. Knap dat je gekozen hebt om het jezelf makkelijk te maken en in een cafeetje iets gegeten hebt!

Elf :hug: Fijn dat Parijs even genieten was. Maar is het na het genieten misschien nog confronterender dat die wens maar niet weg gaat?

Hoe voel je je er nu onder dat je leidinggevende het weet Frambloos? Het is niet niks hè? Is het erg als je lijf en hoofd behoefte hebben aan rust/slaap/wat de diazepam je geeft? Waarom wil je hem niet nemen? Het leest een beetje alsof je het voelt als falen, omdat je hem zo lang niet nodig hebt gehad. Als ik het mis heb moet je het zeggen hoor! Maar misschien kan je omdenken: je hebt iets gedaan dat heel knap is, en spannend was. Dan is het heel normaal dat je even wat hulp nodig hebt. En hoe die hulp er uit ziet verschilt per persoon. De één rent zich het apezuur, de tweede poetst het hele huis, de derde ligt een dag op de bank series te kijken, de vierde heeft een pilletje als hulp.

Avocadeau, tof dat de tuin af is! Mooi voordat het écht koud wordt. Mag een grote krul de de afsteeeplijst met 'tuin'!

Bloem, wat goed dat ze een plek voor je hebben!

Niet tot klussen komen/perfectionistisch zijn: zeer herkenbaar. Ik kan soms ook zo van mezelf balen dat ik ergens niet toe kom. En dan wordt het in mijn hoofd steeds groter, waardoor de berg (soms letterlijk) steeds groter wordt, en het beginnen steeds moeilijker.
Als het gaat om klusjes in huis heb ik daar wel een trucje op gevonden die voor mij redelijk werkt. Ik spreek met mezelf af dat ik 15 minuten iets ga doen. Ook als ik heel moe ben is 15 minuten meestal wel te overzien. En dan blijk ik in dat kwartier verrassend veel te kunnen doen. Natuurlijk niet geboeg om alles af te krijgen, maar vaak wel voldoende om 1 klusje te doen. Het gaat vooral om een ander vinden waardoor het in je hoofd te overzien is denk ik.

Schrijven: Olle, mijn vriend is redacteur en schrijver, en als hij een artikel of boek schrijft is jouw methode ook echt wat hij doet en leert aan anderen. Eerst nadenk over wat je wil schrijven. Dan informatie verzamelen. Dan maak je een indeling en zet je dat wat je al weet onder de goede kopjes/hoofdstukken. Ook de dingen die je toch nog uit moet zoeken. Dan schrijf je de stukjes/het hele stuk, wat dan vaak makkelijker gaat omdat je over het geheel eigenlijk al nagedacht hebt in het voorgaande proces. Mooi dat jouw methode ook de methode is die door de mensen 'uit het vak' gebruikt wordt ;-) (Overigens niet door iedereen, er zijn ook mensen die gewoon maar beginnen met schrijven. Dat kan soms heel goed uitpakken, maar volgens hem lees je dat vaak wel terug als je het moet redigeren hoe iemand begonnen is - lees: dan is het vaak minder goed opgebouwd of minder een logisch geheel)
Omdat ik heel bang ben dat 1 diazepam, 2 diazepams worden, 3.. etc. En ik heel veel last heb gehad van de bijwerkingen van alle medicatie zonder dat ik het zelf nog doorhad. Ik was zo afgestompt op een bepaald punt dat ik alles gewoon maar liet gebeuren.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven