Psyche
alle pijlers
Een topic waar alles er mag zijn en ook weer mag verdwijnen
dinsdag 1 november 2022 om 08:55
Zoals de titel al aangeeft: een gedeelde veilige plek om verder te kunnen schrijven en naar hartelust ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: voor iedereen die van avocado’s houdt, voor wie zijn hart wil luchten maar geen ruimte durft in te nemen, voor wie wacht op januari en voor wie dat niet alleen hoeft te doen. Hier mag het samen 
Vanwege de veiligheid en dat alles in dit topic ook weer mag verdwijnen: NIET QUOTEN
Vanwege de veiligheid en dat alles in dit topic ook weer mag verdwijnen: NIET QUOTEN
bloemenvaasje wijzigde dit bericht op 17-01-2024 22:33
10.73% gewijzigd
donderdag 17 november 2022 om 20:22
Ik probeer die discipline/aanpak nu toe te passen op andere takken van sport.
donderdag 17 november 2022 om 20:36
(Dit haal ik weg)s-a-r-kast schreef: ↑17-11-2022 11:28Dit ja.
Dat merk ik op werk, ik merk het thuis. Van simpele dingen tot ingewikkelde dingen. Alles of niks. Of volledig waardeloos tot op het punt van het allerlaatste puntje.
Vermoeiend eigenlijk.
ollegrieze wijzigde dit bericht op 18-11-2022 09:24
34.43% gewijzigd
donderdag 17 november 2022 om 20:50
donderdag 17 november 2022 om 21:31
Olle wat je schrijft doet me denken aan iets dat Naomi Wolf schreef in haar boek The Beauty Myth. Over dat vrouwen van jongs af aan gewend zijn zichzelf van buitenaf te bekijken en beoordelen en dat dat ook bij seks je heel erg kan blokkeren om je te kunnen laten gaan. Omdat er altijd die kritische blik is die genadeloos elke imperfectie vergelijkt met een Hollywoodachtig beeld.
Ik vond het geen denderend boek verder maar dat stukje vond ik wel herkenbaar. (Wolf is ondertussen helemaal het conspiracy-pad op... maar dat terzijde.
Ik vond het geen denderend boek verder maar dat stukje vond ik wel herkenbaar. (Wolf is ondertussen helemaal het conspiracy-pad op... maar dat terzijde.
What a nuanced anxiety
donderdag 17 november 2022 om 23:05
Lieve Avocadeau, dapper dat je hier deelt. Helpt het hier delen je om niet de vriendin te appen? Ik heb geen oordeel over drugs, maar snap jouw overweging om het niet te willen.
Ik zou je gunnen dat je in deze moeilijkste weken van het jaar de teugels iets losser mag laten van jezelf. Ik snap dat je ook regelmaat en ritme nodig hebt, misschien ook juist nu het moeilijk is. Maar ik zou het je ook gunnen dat je het af en toe het ietsje makkelijker mag maken voor jezelf. Een keertje extra douchen, een keer extra die slaappil. Alleen die 4 weken per jaar dat het allemaal zo dichtbij komt.
Mocht de verleiding om vriendin te appen te groot worden, kan je dan niet beter een extra nacht een slaappil nemen? Daarvan ken je het effect en daar zal je niet meteen aan verslaafd raken als je een keer van jouw zelf ingestelde grens afwijkt.
Olle, wat leuk! Je ervaring is dus goed terug te lezen.
Nu ben ik natuurlijk nieuwsgierig naar de kinderboeken die je geschreven hebt (maar snap dat je er niks over gaat zeggen). Mijn vriend gaat er komend jaar ook een schrijven
Frambloos, dat snap ik hoor. Maar hoe groot is dat risico nu? Juist omdat je je daar zo van bewust lijkt.
Ik zou je gunnen dat je in deze moeilijkste weken van het jaar de teugels iets losser mag laten van jezelf. Ik snap dat je ook regelmaat en ritme nodig hebt, misschien ook juist nu het moeilijk is. Maar ik zou het je ook gunnen dat je het af en toe het ietsje makkelijker mag maken voor jezelf. Een keertje extra douchen, een keer extra die slaappil. Alleen die 4 weken per jaar dat het allemaal zo dichtbij komt.
Mocht de verleiding om vriendin te appen te groot worden, kan je dan niet beter een extra nacht een slaappil nemen? Daarvan ken je het effect en daar zal je niet meteen aan verslaafd raken als je een keer van jouw zelf ingestelde grens afwijkt.
Olle, wat leuk! Je ervaring is dus goed terug te lezen.
Nu ben ik natuurlijk nieuwsgierig naar de kinderboeken die je geschreven hebt (maar snap dat je er niks over gaat zeggen). Mijn vriend gaat er komend jaar ook een schrijven
Frambloos, dat snap ik hoor. Maar hoe groot is dat risico nu? Juist omdat je je daar zo van bewust lijkt.
donderdag 17 november 2022 om 23:14
Zelfmedicatie met alcohol of drugs of snijden of niet eten etc is voor mij persoonlijk een no-go. Slippery slope enzo.
Medicatie die je voorgeschreven hebt gekregen door een arts voor 'zo nodig' mag je gewoon nemen als het nodig is
dat is ook geen zelfmedicatie.
-weg-
Man gaat ook de wat in het huishouden doen dit weekend dus morgen ga ik relaxen.
Medicatie die je voorgeschreven hebt gekregen door een arts voor 'zo nodig' mag je gewoon nemen als het nodig is
dat is ook geen zelfmedicatie.-weg-
Man gaat ook de wat in het huishouden doen dit weekend dus morgen ga ik relaxen.
anoniem_655bb33b3d61a wijzigde dit bericht op 19-11-2022 22:19
37.40% gewijzigd
donderdag 17 november 2022 om 23:58
Zo herkenbaar wat er geschreven is over klusjes in huis. Hier kan momenteel nooit echt niemand spontaan langskomen 
De woonkamer schoonmaken bijvoorbeeld. Ik moet dan eerst van mezelf alles opruimen, dan afstoffen (tv, kastjes etc.) en het liefst ook alles nat afdoen. Dan stofzuigen (grote woonkamer en huisdieren) en dan nog dweilen. Ik ben hier echt lang mee bezig, dus ik heb al geen zin om eraan te beginnen. En dan moet het ook nog perfect natuurlijk.
Idem voor badkamer, daar heb ik echt een bloedhekel aan.
Het enige wat bij mij helpt is onder tijdsdruk werken. Bijvoorbeeld als er logees komen. Dan doe ik echt veel in relatief korte tijd. Het is wel altijd stress dan. Want ook dan moet het 100% zijn. (En dan helpt het ook niet mee dat bijvoorbeeld mijn ouders zeggen dat het niet spic en span hoeft te zijn, maar tijdens hun bezoek wel met hun vinger over de deurpost of een kastje strijken of willen gaan afwassen. Dus het moet beter dan 100%, dus nog meer stress.)
Ik probeer de manier van Rainydays toe te passen. Elke keer een beetje, zodat ik tenminste iets doe. Bijvoorbeeld afwassen als er iets in de oven staat. Of even snel de wc schoonmaken. En gelukkig doet man de was en hebben we een vaatwasser. Maar het blijft een ding, zeker als ik altijd zo moe ben of al overprikkeld van het werk kom. Dan is koken al een opgave, helemaal als het aanrecht helemaal vol staat...
Ik herken het ook met schrijven. Ik doe de pr voor een vereniging (vrijwillig en dit is ook echt aan mij besteed) maar ik hik er altijd zo tegen aan omdat het minimaal net zo goed moet zijn als eerder. En als ik er dan even voor ben gaan zitten, staat het zo op papier en ben ik trots op mezelf. Maar dat stomme beginnen altijd.
De woonkamer schoonmaken bijvoorbeeld. Ik moet dan eerst van mezelf alles opruimen, dan afstoffen (tv, kastjes etc.) en het liefst ook alles nat afdoen. Dan stofzuigen (grote woonkamer en huisdieren) en dan nog dweilen. Ik ben hier echt lang mee bezig, dus ik heb al geen zin om eraan te beginnen. En dan moet het ook nog perfect natuurlijk.
Idem voor badkamer, daar heb ik echt een bloedhekel aan.
Het enige wat bij mij helpt is onder tijdsdruk werken. Bijvoorbeeld als er logees komen. Dan doe ik echt veel in relatief korte tijd. Het is wel altijd stress dan. Want ook dan moet het 100% zijn. (En dan helpt het ook niet mee dat bijvoorbeeld mijn ouders zeggen dat het niet spic en span hoeft te zijn, maar tijdens hun bezoek wel met hun vinger over de deurpost of een kastje strijken of willen gaan afwassen. Dus het moet beter dan 100%, dus nog meer stress.)
Ik probeer de manier van Rainydays toe te passen. Elke keer een beetje, zodat ik tenminste iets doe. Bijvoorbeeld afwassen als er iets in de oven staat. Of even snel de wc schoonmaken. En gelukkig doet man de was en hebben we een vaatwasser. Maar het blijft een ding, zeker als ik altijd zo moe ben of al overprikkeld van het werk kom. Dan is koken al een opgave, helemaal als het aanrecht helemaal vol staat...
Ik herken het ook met schrijven. Ik doe de pr voor een vereniging (vrijwillig en dit is ook echt aan mij besteed) maar ik hik er altijd zo tegen aan omdat het minimaal net zo goed moet zijn als eerder. En als ik er dan even voor ben gaan zitten, staat het zo op papier en ben ik trots op mezelf. Maar dat stomme beginnen altijd.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
vrijdag 18 november 2022 om 05:47
Werd om 5 uur wakker, meteen herbeleving. Ik denk niet dat ik heb gedroomd eigenlijk. Er lag een kat op bed bij man dus die heb ik overgehaald om even bij mij te komen liggen maar het hielp niet. En toen begon de baby te bewegen en voelde ik me schuldig dat ik zelfs daardoor niet echt in het 'nu' kon blijven.
Heel raar ook om de baby te voelen en tegelijkertijd die andere dingen te voelen in mijn lijf.
Ben er nu een beetje uit dus heb snel een mega onsexy maar o zo veilige megapyjama met broek aangedaan, en ben mijn oortjes gaan pakken en ik ga proberen een ontspanningsoefening te doen. Ik wil er nog niet uit, uit mijn bed. Ik wil dat het weggaat. Maar de herinneringen zijn aan het buitelen, en mijn gedachten erover ook en dat is verwarrend en het ergste.
Zondag is de opening van het WK dat zal ook wel meespelen (nogal een trigger voor mij het WK). Ik heb weer lekkere timing wat dat betreft.
Heel raar ook om de baby te voelen en tegelijkertijd die andere dingen te voelen in mijn lijf.
Ben er nu een beetje uit dus heb snel een mega onsexy maar o zo veilige megapyjama met broek aangedaan, en ben mijn oortjes gaan pakken en ik ga proberen een ontspanningsoefening te doen. Ik wil er nog niet uit, uit mijn bed. Ik wil dat het weggaat. Maar de herinneringen zijn aan het buitelen, en mijn gedachten erover ook en dat is verwarrend en het ergste.
Zondag is de opening van het WK dat zal ook wel meespelen (nogal een trigger voor mij het WK). Ik heb weer lekkere timing wat dat betreft.
vrijdag 18 november 2022 om 09:23
Ik ben af.
Eind van de nacht in slaap gevallen. Wakker van wekker middenin droom. Zeiknat. Kwam er niet uit. Bleef naar misselijk en spugen.
Heb me ziekgemeld.
Dat geeft een beetje rust, maar maakt ook dat ik nog slechter ben. Meer straf verdien.
Maisnon, die slaappillen zorgen er dus voor dat ik vast kom te zitten in dromen. Ik merk dat ik ze daarom eigenlijk niet meer wil slikken.
Hoewel ik ze nu wel overweeg omdat de dag dan snel voorbij gaat. Ik me misschienn beter voel na slaap.
Maar vrijwillig weer een paar uur alles herbeleven. Ik vind dat ik straf verdien, maar toch gaat het nu opzoeken te ver.
Ik moet ook steeds spugen bij het idee.
Green, automutilatie, drugs, het is allemaal geen optie. En net zo moeten slapen, eten en ritme. Maar dat maakt de behoefte niet minder.
Hoop dat je je wat beter voelt ondertussen na je rotnacht.
Elfje, hoop dat je droom wat gezakt is.
Eind van de nacht in slaap gevallen. Wakker van wekker middenin droom. Zeiknat. Kwam er niet uit. Bleef naar misselijk en spugen.
Heb me ziekgemeld.
Dat geeft een beetje rust, maar maakt ook dat ik nog slechter ben. Meer straf verdien.
Maisnon, die slaappillen zorgen er dus voor dat ik vast kom te zitten in dromen. Ik merk dat ik ze daarom eigenlijk niet meer wil slikken.
Hoewel ik ze nu wel overweeg omdat de dag dan snel voorbij gaat. Ik me misschienn beter voel na slaap.
Maar vrijwillig weer een paar uur alles herbeleven. Ik vind dat ik straf verdien, maar toch gaat het nu opzoeken te ver.
Ik moet ook steeds spugen bij het idee.
Green, automutilatie, drugs, het is allemaal geen optie. En net zo moeten slapen, eten en ritme. Maar dat maakt de behoefte niet minder.
Hoop dat je je wat beter voelt ondertussen na je rotnacht.
Elfje, hoop dat je droom wat gezakt is.
vrijdag 18 november 2022 om 10:37
vrijdag 18 november 2022 om 10:56
vrijdag 18 november 2022 om 11:28
De reacties hier gaan hard, ik kan ze niet bijhouden, sorry!
Voor iedereen even een
Wat ik me even afvraag.. Sinds ik naar therapeut ga, overdenk ik soms nóg meer dan dat ik al deed. Ze laat me nadenken en twijfelen aan bijv mijn relatie. Ik wil gewoon niet zo onzeker zijn en het allemaal niet zo groot maken in mijn hoofd dan dat het is. Ik word op deze manier alleen maar meer labieler dan dat ik was voordat ik de gesprekken had. Is dat voor iemand herkenbaar? Moet ik hier doorheen? Ik twijfel soms om ermee te stoppen, want ik voel me er alleen maar slechter door lijkt het.. De twijfel bestaat zelfs om te vragen om AD, terwijl ik dat ergens echt niet wil (bang voor gewichtstoename).
Voor iedereen even een
Wat ik me even afvraag.. Sinds ik naar therapeut ga, overdenk ik soms nóg meer dan dat ik al deed. Ze laat me nadenken en twijfelen aan bijv mijn relatie. Ik wil gewoon niet zo onzeker zijn en het allemaal niet zo groot maken in mijn hoofd dan dat het is. Ik word op deze manier alleen maar meer labieler dan dat ik was voordat ik de gesprekken had. Is dat voor iemand herkenbaar? Moet ik hier doorheen? Ik twijfel soms om ermee te stoppen, want ik voel me er alleen maar slechter door lijkt het.. De twijfel bestaat zelfs om te vragen om AD, terwijl ik dat ergens echt niet wil (bang voor gewichtstoename).
vrijdag 18 november 2022 om 13:58
Over dingen nadenken lijkt me een van de doelen van therapie.
Ik ben ook aan het denken gezet over mijn relatie toentertijd.
Of deze in evenwicht was, wat het mij bracht, wat ik hem bracht, wat mijn destructieve gedrag met hem deed.
Je leeft in relatie met een ander. Het is goed om te beseffen welke rol je bij die ander aanneemt, hoe dingen op jou doorwerken, en op je partner.
Therapie is helaas geen oplossing die zorgt dat je problemen weg zijn.
Het is veel uitzoeken en nadenken, en als je daarvoor open staat oefenen met nieuw gedrag.
Tenminste, dat is mijn ervaring.
Ik ben vanochtend met pillen in slaap gevallen en nu net wakker en mijn emmertje weer begroet.
Het zakt nu wel, dus zo maar eens douchen en schrobben.
Ik ben ook aan het denken gezet over mijn relatie toentertijd.
Of deze in evenwicht was, wat het mij bracht, wat ik hem bracht, wat mijn destructieve gedrag met hem deed.
Je leeft in relatie met een ander. Het is goed om te beseffen welke rol je bij die ander aanneemt, hoe dingen op jou doorwerken, en op je partner.
Therapie is helaas geen oplossing die zorgt dat je problemen weg zijn.
Het is veel uitzoeken en nadenken, en als je daarvoor open staat oefenen met nieuw gedrag.
Tenminste, dat is mijn ervaring.
Ik ben vanochtend met pillen in slaap gevallen en nu net wakker en mijn emmertje weer begroet.
Het zakt nu wel, dus zo maar eens douchen en schrobben.
vrijdag 18 november 2022 om 15:48
Hoe deden we dat vroeger?
Waarom lijkt het nu zoveel lastiger om te dealen met een herrinnering, dan toen om te dealen met de werkelijkheid.
Niet dat ik ooit nog terug zou willen naar vroeger, begrijp me niet verkeerd.
Is het vanwege dat verdomde verstandige en gezonde gedrag? Of was er toen gewoon geen keuze?
Hoe deden we het?
Fulltime aanstaan, perfect zijn, en ondertussen een toneelleven leiden.
Waarom lijkt het nu zoveel lastiger om te dealen met een herrinnering, dan toen om te dealen met de werkelijkheid.
Niet dat ik ooit nog terug zou willen naar vroeger, begrijp me niet verkeerd.
Is het vanwege dat verdomde verstandige en gezonde gedrag? Of was er toen gewoon geen keuze?
Hoe deden we het?
Fulltime aanstaan, perfect zijn, en ondertussen een toneelleven leiden.
vrijdag 18 november 2022 om 15:58
Geen idee hoe jij het deed, mij lukte het niet 
Dus je hebt al een streepje voor op mij. Nee, ik was een puinhoop en functioneerde voor geen meter. Nou ja, toch wel normaliteit ertussendoor. In de ergste periode, die maanden lente/zomer, waren de maanden van mijn eindexamens. Ik ging al maanden niet meer naar school, niemand verwachtte dat ik het zou halen, maar heb alle examens gehaald en mijn diploma gehaald. Om vervolgens weer naar *hem* toe te gaan met alle horror.
Ik snap niet zo goed hoe ik het deed, waarom ik terug bleef gaan, waarom en hoe en alles. Ik denk dat ik heel goed was in alles in hokjes stoppen, wegmoffelen, categoriseren, en dan af en toe kwam al die ellende er op zeer dramatische wijze uit.
En nu wil ik niet meer die dramatische uitspattingen. Dus niet 0 of 100, maar een gemiddelde van 50, altijd, ofzo.
Ik weet eigenlijk helemaal niet wat ik wil zeggen.
Dus je hebt al een streepje voor op mij. Nee, ik was een puinhoop en functioneerde voor geen meter. Nou ja, toch wel normaliteit ertussendoor. In de ergste periode, die maanden lente/zomer, waren de maanden van mijn eindexamens. Ik ging al maanden niet meer naar school, niemand verwachtte dat ik het zou halen, maar heb alle examens gehaald en mijn diploma gehaald. Om vervolgens weer naar *hem* toe te gaan met alle horror.Ik snap niet zo goed hoe ik het deed, waarom ik terug bleef gaan, waarom en hoe en alles. Ik denk dat ik heel goed was in alles in hokjes stoppen, wegmoffelen, categoriseren, en dan af en toe kwam al die ellende er op zeer dramatische wijze uit.
En nu wil ik niet meer die dramatische uitspattingen. Dus niet 0 of 100, maar een gemiddelde van 50, altijd, ofzo.
Ik weet eigenlijk helemaal niet wat ik wil zeggen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
