Een topic waar alles er mag zijn en ook weer mag verdwijnen

Nouja, wat bizar dat je zelf geen contact op mag nemen met je nichtje! Heb je een goede band met haar?
Die zakelijke aanpak lijkt me trouwens de beste.
Duidelijk, niet anders interpreteerbaar, en niet meer jouw probleem. Like!!! Powervrouw.

Ik heb nu overigens een beeld van jou van een dame met een mantelpakje, opgestoken haar met een pen erin (geen idee, vanwege het boeken schrijven. Niet dat je dat met een pen doet) die ontzettend classy en ontzettend goed is in wat ze doet, hoog op de carrière ladder.

Als je maar weet dat ik gepeupel ben met piekhaar, op sportschoenen en een te grote mond.

@Cadeautje: Je beeld klopt wel een beetje Ik heb inderdaad een grijze chignon, kundig gespeld zonder zichtbare spelden en als ik hem speels wil maken stop ik er een potlood in En het stijltje is inderdaad zakelijk vrouwelijk van de oude stempel met kleding van nu waar altijd een 'speciaaltje' aan zit: Een apart detail en altijd goede belijning en stof. En altijd hakken. Dat is mijn 'imago/huisstijl' waar ik me sterk en zelfverzekerd bij voel. En vaak denk ik: Waarom kan ik niet gewoon een jeans en sneakers aantrekken en me sterk voelen?
We hadden altijd goed contact met nichtje. Tot zus een burn out kreeg en ons verwijten ging maken en nichtje ging 'afschermen' van onze 'slechte' houding. Moet je weten dat haar 2 kinderen door ons opgevangen werden toen zij een PND had en meer dan 10 jaar zowat alle kindervakanties voor de helft bij ons doorbrachten (Ze was getrouwd en vader was helemaal prima, maar vond het ook fijn voor de kinderen dat ze bij ons andere ervaringen kregen en even weg waren uit de situatie met hun moeder). Daar namen we vrij voor. We kenden de kinderen heel goed tot ver in hun pubertijd. We waren ook (notarieel vastgelegd) de pleegouders indien iets met hun biologische ouders zou gebeuren. Het maakt me zo verdrietig allemaal.

Haha cadeautje ik moet vaak ook gewoon zo lachen om jou. Je schrijft zo leuk.

En dat beeld heb ik ook bij Olle. Een vrouw die grijs haar elegant draagt en koud kan lijken omdat mensen niet gewend zijn aan professionele vrouwen maar die eigenlijk heel erg lief is.

tyche schreef: ↑

21-11-2022 21:17

Haha cadeautje ik moet vaak ook gewoon zo lachen om jou. Je schrijft zo leuk.

En dat beeld heb ik ook bij Olle. Een vrouw die grijs haar elegant draagt en koud kan lijken omdat mensen niet gewend zijn aan professionele vrouwen maar die eigenlijk heel erg lief is.

Wat lief Tyche!

Wat heftig dat jullie zulke traumatische ervaringen hebben met misbruik

Misbruik heb ik niet meegemaakt maar mijn ex werd wel altijd boos als ik s geen zin had een keer. Dus dan deed ik het meestal toch maar om ruzie te voorkomen. Hij was de eerste en zijn 16 jaar samen geweest dus dat vormt dan toch. Met mijn huidige vriend moet ik er wel aan "wennen" dat het oké is als ik keertje geen zin heb oid. Nou zien we elkaar om het weekend dus komt geen zin niet zo vaak voor maar ik moet wel leren dat dat oke is en hij niet boos wordt.

Ik heb s morgens zo'n moeite met opstaan met de dag beginnen. Als ik er dan eenmaal uit ben gaat t wel dan zakt de ergste onrust omdat ik dan bezig ben. Dus eigenlijk is opstaan beter maar ja t kost zoveel moeite.

Olle, dat van me nichtje klinkt wel heel verdrietig zeg, kan me voorstellen dat dat pittig is als je zoveel zorg gedragen hebt voor iemand en dan word er opeens zo met je omgegaan!

Avo, ik heb ook een misbruik verleden. En in het leren kennen van iemand heb ik wel moeite, ik kan de eerste keer echt zo nerveus zijn dat ik zit te shaken als een rietje, terwijl ik er wel zin in heb. Als ik me eenmaal op m’n gemak voel zou het van mij iedere dag wel mogen.. Maar ik weet ook wel dat dat niet realistisch is en zou dat nooit verwachten. Ik vind het wel lastig hoor.. omdat het niet echt passend is bij het beeld wat je meestal hoort. Ik heb ook echt wel om leren moeten gaan met afwijzing. Ik denk dat het voor een deel ook veilig voelt.. als er seks is is het goed toch? Echt heel achterlijk natuurlijk..

Olle, als je zus toch al een heks is, en jou toch al een heks vindt, kan je dan niet gewoon een kaartje/appje aan je nichtje sturen dat je zo aan haar denkt, dat je hoopt dat het goed met haar en baby gaat, en je graag weer meer contact zou willen als zij dat leuk vindt?
Ik bedoel, het is niet dat je bij je zus veel te verliezen hebt?
Maar misschien zie ik dat helemaal verkeerd hoor.

Frambloos, wat jammer dat je toch ook slechte ervaringen hebt, maar wat tof dat je desondanks wel zin hebt in seks. Woehoe, good for you, hoewel afgewezen worden omdat de ander je niet bij kan benen ook niet leuk is natuurlijk.
Ach weetje, volgens mij is het in de meeste relaties en beetje schipperen tussen het libido van de een en het libido van de ander.

En ja, weer gaan daten, eerste keren, dat is ook doodeng en weer aftasten en uitzoeken.
Maar alles beter dan in een relatie die niet goed voor je is of waar je niet gelukkig in bent.

Tyche, wat grappig dat je ook dat beeld bij Olle hebt, en dat het nog klopt ook.

Elfje, ik hoop dat het niet tot opname hoeft te komen. En dat het wat lichter voor je mag gaan voelen

Verder een voor iedereen.

*poefff

Nou oké. Ik win. Dit was de langste egopost ooit En geen spijt hoor. Voelt wel lekker om het eruit te gooien.

Okedoeiii.

Wat een dappere en eerlijke post Rainy.
Ik snap eigenlijk heel goed dat jij komt tot een relatie.
Ik denk dat ik namelijk ook niet tot daten gekomen was. Idd, zelfbeeld, mensen vertrouwen, controle.

Je vergeet in dit plaatje een paar dingen mee te nemen.
Ook ik ben, net als een aantal anderen hier, op een dag tegen mijn lief afgelopen.
Zomaar, zonder moeite voor te hoeven doen.
We raakten aan de praat, hadden een klik, en dan doen hormonen de rest.
Verliefd zijn doet dingen met een mens. Rare dingen, goede dingen, maar je vergeet dat verliefdheid heel heel krachtig kan zijn. En liefde al helemaal.
Door verliefdheid kan die ander en tijdje de leukste, liefste, aantrekkelijkste zijn van de wereld. Je ziet bijna geen minpunten, liefde maakt blind is niet voor niets een cliche.
Dat moet je wel overkomen.

Jij vergeet dat er gewoon mensen zijn die, zonder specifieke moeite, op een dag in hun leven verliefd werden op iemand die ze zomaar tegenkwamen. Een kennis, klasgenoot, collega, iemand uit de buurt, van de supermarkt of weet ik het waar je de hele dag door mensen tegenkomt.

Als die verliefdheidsfase wat overgaat, en je ineens ziet dat hij niet weet hoe een wasmand werkt, blijkbaar onvermogend is om het dopje op de tandpasta te draaien, of allergisch is voor stofzuigen, komen de eerste irritaties.
Die kunnen ruzies worden, goede gesprekken, of leiden tot zelfinzicht en ach hoe belangrijk vind ik dat dopje eigenlijk.
Dat is het moment waarop je erachter komt of je eigenlijk een beetje bij elkaar past. Of er meer is dan dierlijke feromonen.

En je vergeet en heel belangrijke verneukeratieve factor: veel meisjes/vrouwen met een pittige jeugd of een slecht zelfbeeld snakken naar liefde. Naar bevestiging. Naar vriendelijke aandacht.
Ze zijn extreem gevoelig voor een jongen die ze wel de moeite waard vindt.
Het is bijzonder dat velen hier zo'n lieve partner hebben, want het staat erom bekend dat meisjes met 'iets' aan een verkeerde jongen komen.
Zo in de wolken zijn met aandacht en bevestiging dat ze eigenlijk bijna alles pikken. Ook omdat ze dat vaak gewend zijn. Het veilig en bekend gedrag is.

Jij lieve Rainy hebt punt een pech gehad dat je nog niet tegen iemand aangebotst bent met de juiste feromonen die jou verliefd maakten.
Daarnaast is het verstand sterk en jij ook: je bent niet zomaar te paaien met wat aandacht een complimentjes.
(Verkijk je niet hoeveel mensen in klinieken in een afhankelijke of ongezonde relatie zitten).
En als je wat ouder bent, is het een stuk lastiger om zomaar een nieuwe single man te leren kennen. Een leuke.

Dus heb je issues? Ja, maar dat weet je al.
Ben erger dan erg omdat het jou niet lukt tot een relatie te komen terwijl elke mislukte getraumatiseerde gek het blijkbaar wel kan: nee!

Het betekent dat je juist nog gezond verstand hebt, niet zomaar jezelf aan de eerste de beste loser geeft. En dat je misschien minder snel verliefd wordt.

Geen falen dus, maar gewoon combinatie van omstandigheden.

Ik zei al, ik ben tegen mijn lief aangelopen.
We hadden twee dingen gemeenschappelijk. Waren jong. Praatten lang. Hij was lief en gaf me aandacht, dus ik besprong hem.
En na die feromonen fase bleek ik toevallig de grootste lieverd aan de haak geslagen te hebben die er is.
Tegen alle kansberekening en statistieken in, want theoretisch gezien zou ik met een verslaafde loser eindigen en het patroon van mijn jeugd voortzetten.
Puur mazzel dus.

Neem je die even mee in je piekerende slimme hersens?
Pure mazzel, feromonen, verliefdheid worden, en hoe ontvankelijk je bent voor positieve aandacht?

Het maakt je juist geen loser dat je niet aan de eerste de beste bent blijven hangen, om de verkeerde redenen en nu in een relatie zit die je niet gelukkig maakt.


Einde preek, ik zal wissen als je gelezen hebt.

Olle, dat vind ik vrij bizar dat je geen contact mag opnemen met je nichtje. Ze is toch volwassen, mag ze zelf bepalen.
Sterk hoe jij erin staat met het kerstgebeuren.

Bloem, jij (en de anderen die jouw cooingmechanisme herkennen) bent niet gestoord. De situatie was gestoord, en heel moeilijk te verwerken, en je gaat daar zo goed mogelijk mee om.

Bloem, heel normaal copingsmechanisme. Re-enactment noemen ze dat. Ik doe dat niet net man, maar doe het soms wel mezelf aan 'solo' zeg maar en dat is een heel naar en verwarrend en ik ben een slet gevoel.

Rainy, wat een mooie post. Ik wilde heel veel zeggen, maar Avo heeft het zo ongeveer allemaal benoemd.
Ik heb mijn man ontmoet IN een psychiatrische kliniek toen ik 17 was, we hebben tien maanden samen opgenomen gezeten. Dat had gruwelijk mis kunnen lopen maar nee al was het op het begin als twee tieners met forse issues echt niet altijd een gezonde relatie tbh.

Olle, wat een rare situatie met je nichtje en zussen. Ik denk dat het hierin goed is om zakelijk te zijn, maar het zal vast pijnlijk blijven zo.

Is het jaja, dat-geld-voor-iedereen,-maar-bik-mij-is-jet-echt-anders-en-ligt-het-gewoon-aan-mij dag Bloem?


Greenie.
Dat doe ik ook.
Mezelf zo veel pijn. Geeft geen uiterlijke schade en is zo nodig.
Ik ben echt mijn eigen dader geworden.


Net terug van huisarts. Had nooit van prazosine gehoord en kon het ook niet voorschrijven. Ze was wel enorm vriendelijk en meelevend en ik kwam redelijk uit mijn woorden maar wel heel oppervlakkig gehouden.
Ik vrees dat ze zich een hoedje schrikt als ik vertel dat ik echt niet durf te slapen van de nachtmerries, en hoe groot de invloed daarvan overdag is.
Hoewel ik me na al die slaap vrijdag beter voel.
Onrustig, maar niet hysterisch of panisch of het moet NU stoppen.
Dus ik vrees dat ik vrijdagavond weer een drogeernacht noet doen voor de verstandig.

Ik haat verstandig.

Ja, wij zijn de twee enige mensen op de wereld op wie alle theorieën niet van toepassing zijn hè Bloem.

Hier enorme schaamte voor het toegeven (aan mezelf al) maar ook wel opluchting doordat ik niet de enige ben. Bi-zar.

Huisarts wilde me graag helpen. Vond het zo rot dat het mijn leven nog steeds zo beïnvloedde en wilde graag helpen maar kon niets betekenen.
(En ik wist niet of ik moest lachen of huilen omdat ze dat zo rot vond.)

Wat jammer dat ze de medicijnen niet kon voorschrijven. Is dat iets wat een psychiater misschien wel kan? Niet zomaar laten wegsturen hoor dan gaat ze het maar uitzoeken hoe je het wel kan krijgen.

Als we dan toch over dit soort dingen hebben..

Ik moet vanmiddag naar de dokter. Want ik heb een spiraaltje en menstrueer niet echt meer maar heb al 10 dagen heel licht bloedverlies. En daar word ik nerveus van. Ik ben zo bang voor dokters, dat ik het gevoel begin te krijgen dat ik een hypochonder aan het worden ben. Niet omdat ik nou zo bang ben voor ziektes, maar ik weet niet meer wanneer ik iets aan moet kijken, of juist naar de dokter ga. Het lijkt nooit goed te zijn, of je komt te snel, of je wacht te lang. Of als het over de ggz gaat ben ik jarenlang gewoon helemaal niet serieus genomen. Nu gelukkig wel een andere huisarts hoor. En dan zullen ze vanmiddag ook nog wel een eendenbek erbij gaan halen.. ik begin hem licht te trippen zeg maar. En als ze me dan zo nerveus zien, dan zijn ze alleen maar bezig dat dat niet nodig is. Maar dat werkt niet. Ik ben niet gek zeg maar, ik weet dat het me niet helpt, dus ik heb laatst een hele mail naar de praktijkondersteuner gestuurd over hoe ik steeds nerveuzer word voor de dokter. Tot het punt dat ik niet meer effectief kan communiceren waar ik last van heb als ik dan een keer langs moet komen. Maar vervolgens krijg ik ook weer niet van de praktijkondersteuner een reactie maar van de huisarts.. wat dan precies de fysieke klacht is waar ik last van heb en dat we anders ook een half uur in kunnen plannen voor die afspraak..

En dat van die tijd vind ik heel fijn, maar dan denk ik wel, het is ook niet goed overgekomen. Want ik mailde dat juist toen ik geen fysieke klachten had, omdat ik dacht, nu heb ik de rust om misschien die zenuwen eens uit de wereld te helpen..

Heb de reacties gelezen hoor, maar nog even geen tijd om erop in te gaan. Volgt nog.

Misschien juist iets om met de arts te bespreken, wanneer je wel of niet langs moet komen.
Denk dat ze je prima advies kunnen geven.
Als ik bij de kinderen twijfel bel ik altijd even met de assistente (of loop daar langs).
Die weten ook superveel, en kunnen prima aangeven of het handig is dat er een dokter naar kijkt.

Zou zoiets bij jou nog kunnen helpen? Assistente als eerste aanspreekpunt?

Vorig jaar toen ik niet uit mijn woorden kwam bij de dokter heb ik het opgeschreven, op advies van lieverds hier.
Zoals jij de spanning al schriftelijk bespreekbaar gemaakt hebt met de POH.

Held trouwens, spiraaltje.
Ik ben bevallen met mijn benen bij elkaar, en doe pas aan uitstrijkjes sinds je een doe het zelf test aan kan vragen.
Dus ik vind het superdapper dat je sowieso gaat.

Ik had niet veel keuze met dat spiraaltje, alle andere anticonceptie is onbetrouwbaar dankzij andere medicatie of veroorzaakt een bloedbad. En de handelingen die je uit moet voeren om een kind uit je lichaam te krijgen lijken me nog steeds erger dan dat spiraaltje. Al vond ik dat zo verschrikkelijk dat ik daarna stond te kotsen in de bosjes. Wat is het toch heerlijk om vrouw te zijn hè.

Alleen nu blijkt dat dat spiraaltje misschien ontstoken is.. Even wachten tot wat er terug komt van het lab..

Het is trouwens verrassend goed gegaan. Ze was heel begripvol de dokter. Dus ondanks eendenbek is het meegevallen.