Psyche
alle pijlers
Een topic waar alles er mag zijn en ook weer mag verdwijnen
dinsdag 1 november 2022 om 08:55
Zoals de titel al aangeeft: een gedeelde veilige plek om verder te kunnen schrijven en naar hartelust ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: voor iedereen die van avocado’s houdt, voor wie zijn hart wil luchten maar geen ruimte durft in te nemen, voor wie wacht op januari en voor wie dat niet alleen hoeft te doen. Hier mag het samen 
Vanwege de veiligheid en dat alles in dit topic ook weer mag verdwijnen: NIET QUOTEN
Vanwege de veiligheid en dat alles in dit topic ook weer mag verdwijnen: NIET QUOTEN
bloemenvaasje wijzigde dit bericht op 17-01-2024 22:33
10.73% gewijzigd
woensdag 14 juni 2023 om 19:21
Als je een leukere, betere baan ziet zou ik dat zeker doen ja.
Sowieso, als je het niet naar je zin hebt is dat een reden om verder te kijken.
Wat vervelend dat de sociale contacten allemaal afhaken! Stom is dat!
Heb je een hobby waar je mensen tegenkomt en kan vragen of ze een bakkie willen doen? Of sport je?
Sowieso, als je het niet naar je zin hebt is dat een reden om verder te kijken.
Wat vervelend dat de sociale contacten allemaal afhaken! Stom is dat!
Heb je een hobby waar je mensen tegenkomt en kan vragen of ze een bakkie willen doen? Of sport je?
anoniem_65cc5baf55376 wijzigde dit bericht op 19-06-2023 23:10
33.82% gewijzigd
maandag 19 juni 2023 om 17:44
Jij gaat zeker lekker met je doelen Avo, niet schuldig over voelen! Ik zou ook heel graag opgroeien in jouw gezin.
Hier begin in langzaam wat positieve effecten te merken van alle therapie. Ik ben regelmatig zelfs een beetje trots op mezelf en dat is een bizar gevoel. Het is ook nog elke week de hel en dat ik zeg ik stop ermee dit is echt te zwaar, ik kan dit niet! Maar de hoop groeit
Sorry dat ik verder niet zoveel reageer. Ik overzie het vaak niet. Maar ik lees jullie wel en ben trots op jullie
Hier begin in langzaam wat positieve effecten te merken van alle therapie. Ik ben regelmatig zelfs een beetje trots op mezelf en dat is een bizar gevoel. Het is ook nog elke week de hel en dat ik zeg ik stop ermee dit is echt te zwaar, ik kan dit niet! Maar de hoop groeit
Sorry dat ik verder niet zoveel reageer. Ik overzie het vaak niet. Maar ik lees jullie wel en ben trots op jullie
maandag 19 juni 2023 om 22:03
Wauw, dat is me een hoogtepunt Bloem! En helemaal dat je dat dan ook nog hardop durft te zeggen hier. Wat goed zeg!!!
Ik hoop dat je een beetje kunt genieten van dat gevoel. Hoe onwennig misschien ook.
Ik vind het enorm knap dat je het volhoudt hoor, zo naar als het is.
Heb je een eind om naartoe te werken/leven, of is het 'as long as it takes'?
Hier vandaag een beetje de kater.
Moe, hoofdpijn, veel schuldgevoel.
Ik hoop dat je een beetje kunt genieten van dat gevoel. Hoe onwennig misschien ook.
Ik vind het enorm knap dat je het volhoudt hoor, zo naar als het is.
Heb je een eind om naartoe te werken/leven, of is het 'as long as it takes'?
Hier vandaag een beetje de kater.
Moe, hoofdpijn, veel schuldgevoel.
maandag 19 juni 2023 om 22:27
Er is geen einddatum gesteld, wel de verwachting dat deze intensieve behandeling nog een half jaar duurt en dat daarna nog nabehandeling nodig is. Ik bekijk het per week, as long as it takes kan ik niet overzien, dan houd ik het niet vol ben ik bang. Tot nu toe hebben ze me nog steeds niet weggestuurd hier en mag ik blijven tot ik ‘klaar’ ben. Dat geeft wel wat vertrouwen om het steeds weer aan te gaan.
Wat ‘klaar’ dan is dat weet ik niet zo goed. Ik hoop heel erg dat geen herbelevingen en nachtmerries meer haalbaar is, het liefst helemaal geen cptss meer of in ieder geval de c eraf. Ik wil me vooral veilig kunnen voelen bij mezelf en in de wereld, contact kunnen maken met mijn lichaam, zodat ik goed voor mezelf kan zorgen. Ik ben nu nog zo vaak alleen een hoofd met een lijf wat er niet bij hoort, wat ik afwijs en waar ik van walg. Dat wil ik niet meer. Ik zou het vreselijk vinden als mijn kinderen zo naar zichzelf zouden kijken en langzaam is er soms wat ruimte om mezelf ook beter te gunnen. Er is iets meer ruimte voor dialoog tussen de verschillende delen.
Wat naar van de kater. Denk je dat het schuldgevoel terecht is? Of is er ook een gevoel dat zegt dat het niet klopt?
Wat ‘klaar’ dan is dat weet ik niet zo goed. Ik hoop heel erg dat geen herbelevingen en nachtmerries meer haalbaar is, het liefst helemaal geen cptss meer of in ieder geval de c eraf. Ik wil me vooral veilig kunnen voelen bij mezelf en in de wereld, contact kunnen maken met mijn lichaam, zodat ik goed voor mezelf kan zorgen. Ik ben nu nog zo vaak alleen een hoofd met een lijf wat er niet bij hoort, wat ik afwijs en waar ik van walg. Dat wil ik niet meer. Ik zou het vreselijk vinden als mijn kinderen zo naar zichzelf zouden kijken en langzaam is er soms wat ruimte om mezelf ook beter te gunnen. Er is iets meer ruimte voor dialoog tussen de verschillende delen.
Wat naar van de kater. Denk je dat het schuldgevoel terecht is? Of is er ook een gevoel dat zegt dat het niet klopt?
dinsdag 20 juni 2023 om 09:28
Monstrea, ik zou niet wisselen als ik niet stabiel ben en er zo veel aan de hand is. Ik zou me eerder ziekmelden. Wat heb je veel op je bordje! Heb je iemand die met je meekijkt en nadenkt hoe je er mee om kunt gaan?
Bloem! Wow wat een inzet van je, ik ben trots op je
het per week bekijken lijkt me een goede insteek. Ik vond het vaak moeilijk te bepalen hoeveel een behandeling hielp, pas een tijd later kon ik vaak ineens opmerken wat er anders was (of niet.)
Avo, ik vind het altijd zo knap hoe je alles weet te omschrijven.
Ik ben met vaderdag niet naar mijn vader gegaan. Heb eerder die week een mail gestuurd en aangegeven voorlopig geen contact te willen. Ze hebben niet gereageerd. Wel hebben ze man geappt met de vraag of hij ergens mee kon helpen en zo niet dat hij dat wel moest laten weten. Met ook de vraag hoe hij in dit hele verhaal staat. Voor mij is het dus weer duidelijk dat ze het niet serieus nemen en doen alsof ik 'weer gek ben'.
Heb man verrast en ben naar schoonvader geweest.
Het is nogal wat om het contact (tijdelijk?) Te verbreken. Ik merk dat ik er gewoon niet aan wil denken. Voel me ook vaak schuldig. Maar heel eerlijk, ik denk dat ik vooral wat praktische dingen zou missen. Katten eten geven als we weg zijn, gereedschap kunnen lenen, een lift krijgen naar schiphol.
Ik mis niet de band. Want die heb ik niet. Ik mis niet dat ik ze kan bellen als ik het moeilijk heb, want dat doe ik niet.
Ik vind het wel moeilijk dat ik nauwelijks familie meer heb. Zij hadden al bijna geen contact met familie (en ik dus ook niet). Feestdagen zullen anders zijn. Man is bang voor ongemakkelijke momenten. We wonen in hetzelfde (hele kleine) dorp.
Zus heeft overigens dezelfde keuze gemaakt, onafhankelijk van elkaar. We hebben elkaar de ruimte gegeven om zonder invloed tot onze eigen conclusie gekomen.
Bloem! Wow wat een inzet van je, ik ben trots op je
het per week bekijken lijkt me een goede insteek. Ik vond het vaak moeilijk te bepalen hoeveel een behandeling hielp, pas een tijd later kon ik vaak ineens opmerken wat er anders was (of niet.)Avo, ik vind het altijd zo knap hoe je alles weet te omschrijven.
Ik ben met vaderdag niet naar mijn vader gegaan. Heb eerder die week een mail gestuurd en aangegeven voorlopig geen contact te willen. Ze hebben niet gereageerd. Wel hebben ze man geappt met de vraag of hij ergens mee kon helpen en zo niet dat hij dat wel moest laten weten. Met ook de vraag hoe hij in dit hele verhaal staat. Voor mij is het dus weer duidelijk dat ze het niet serieus nemen en doen alsof ik 'weer gek ben'.
Heb man verrast en ben naar schoonvader geweest.
Het is nogal wat om het contact (tijdelijk?) Te verbreken. Ik merk dat ik er gewoon niet aan wil denken. Voel me ook vaak schuldig. Maar heel eerlijk, ik denk dat ik vooral wat praktische dingen zou missen. Katten eten geven als we weg zijn, gereedschap kunnen lenen, een lift krijgen naar schiphol.
Ik mis niet de band. Want die heb ik niet. Ik mis niet dat ik ze kan bellen als ik het moeilijk heb, want dat doe ik niet.
Ik vind het wel moeilijk dat ik nauwelijks familie meer heb. Zij hadden al bijna geen contact met familie (en ik dus ook niet). Feestdagen zullen anders zijn. Man is bang voor ongemakkelijke momenten. We wonen in hetzelfde (hele kleine) dorp.
Zus heeft overigens dezelfde keuze gemaakt, onafhankelijk van elkaar. We hebben elkaar de ruimte gegeven om zonder invloed tot onze eigen conclusie gekomen.
dinsdag 20 juni 2023 om 17:58
Het is ook nogal wat.
Iets waarvan je mag gaan voelen wat het met je doet. Of dit is wat je wilt. Wat het je oplevert. Wat het je kost.
Een proces waarin je emoties en gedachten misschien nog wel zullen gaan schuiven en rommelen en wisselen van.
En dat mag.
Geef jezelf die tijd en ruimte.
Schuld mag je even voelen, en dan parkeren.
Net als verdriet, opluchting, en al die andere dingen.
Ik vind het knap dat je deze stap gezet hebt. Je hebt je niet laten leiden door angst of sociale druk of loyaliteit aan je ouders.
Je hebt gekeken naar wat je dacht dat jij nodig had.
Dat vind ik echt heel knap.
Iets waarvan je mag gaan voelen wat het met je doet. Of dit is wat je wilt. Wat het je oplevert. Wat het je kost.
Een proces waarin je emoties en gedachten misschien nog wel zullen gaan schuiven en rommelen en wisselen van.
En dat mag.
Geef jezelf die tijd en ruimte.
Schuld mag je even voelen, en dan parkeren.
Net als verdriet, opluchting, en al die andere dingen.
Ik vind het knap dat je deze stap gezet hebt. Je hebt je niet laten leiden door angst of sociale druk of loyaliteit aan je ouders.
Je hebt gekeken naar wat je dacht dat jij nodig had.
Dat vind ik echt heel knap.
dinsdag 20 juni 2023 om 19:02
@Green: Ik sluit me aan bij Cadeautje. Geef jezelf de tijd en tot die tijd is er geen contact zodat jouw tijd niet door hen 'ingepikt' wordt.
Cadeautje, iedere keer als ik jouw verhalen met de kinderen lees, moet ik aan Maman denken. Die vond ook weinig te dol en deed zelf als een malle met al onze fratsen mee. Bondjes sluiten en dan samen voorpret hebben
Bloem: Mijn oren klapperen; wat ben jij hard aan de slag en wat sta je er goed in: Doel voor ogen en in stukjes hakken. Je klinkt vastberaden en dat vind ik fijn om te lezen.
Monstrea: Ik heb voor mezelf drie heel belangrijke pijlers: Relatie, werk en (t)huis. Ingrijpende beslissingen over 1 van die drie neem ik alleen als de andere twee (redelijk) stabiel voelen.
Ikzelf: Tweede ronde behandeling gestart. En het is : Knop om en weer zes weken (onder)gaan. Daar ligt mijn focus en daar moet alles voor wijken heb ik besloten. In de praktijk ben ik al weer ingehaald door een stomme actie van de buren (iets met verbouwen en geen water) en toch weer verzeild in een gesprek met een (andere) zus waar ik me niet comfi in voel.
Ik voel me toch weer meegezogen en ik wil dat echt niet meer. Het is al veel minder maar wat er nu allemaal met mijn lijf en geest gebeurt in overlevingsmodus merk ik dat ik nog steeds zo beïnvloed wordt door mijn eigen overpeinzingen. Wat haat ik dat. Mijn energie moet naar mezelf, naar 'ons', naar toekomst... En elke keer lukt het me weer niet. Na zoveel jaren. Na zoveel therapie. Na zoveel actie.
Cadeautje, iedere keer als ik jouw verhalen met de kinderen lees, moet ik aan Maman denken. Die vond ook weinig te dol en deed zelf als een malle met al onze fratsen mee. Bondjes sluiten en dan samen voorpret hebben
Bloem: Mijn oren klapperen; wat ben jij hard aan de slag en wat sta je er goed in: Doel voor ogen en in stukjes hakken. Je klinkt vastberaden en dat vind ik fijn om te lezen.
Monstrea: Ik heb voor mezelf drie heel belangrijke pijlers: Relatie, werk en (t)huis. Ingrijpende beslissingen over 1 van die drie neem ik alleen als de andere twee (redelijk) stabiel voelen.
Ikzelf: Tweede ronde behandeling gestart. En het is : Knop om en weer zes weken (onder)gaan. Daar ligt mijn focus en daar moet alles voor wijken heb ik besloten. In de praktijk ben ik al weer ingehaald door een stomme actie van de buren (iets met verbouwen en geen water) en toch weer verzeild in een gesprek met een (andere) zus waar ik me niet comfi in voel.
Ik voel me toch weer meegezogen en ik wil dat echt niet meer. Het is al veel minder maar wat er nu allemaal met mijn lijf en geest gebeurt in overlevingsmodus merk ik dat ik nog steeds zo beïnvloed wordt door mijn eigen overpeinzingen. Wat haat ik dat. Mijn energie moet naar mezelf, naar 'ons', naar toekomst... En elke keer lukt het me weer niet. Na zoveel jaren. Na zoveel therapie. Na zoveel actie.
dinsdag 20 juni 2023 om 23:37
Heuh, maar die buren daar kan je ook gewoon niet omheen toch?
Kan je nog zo op jezelf willen focussen, ze raggen zich met grof geweld je bubbel in.
Wel een mooi voornemen Olle, zoveel mogelijk alle energie naar jezelf en jouw herstel. Knapperd.
Vindt je vast niet makkelijk, pas op de plaats qua werk en andere dingen.
Ik wilde dat ik iets van je over kon nemen. Zo oneerlijk dat het maar op blijft stapelen bij jou. je zou zeggen dat je nu wel recht hebt op minimaal 7 vette jaren.
Mocht je erop zitten te wachten dan stuur ik je met liefde komende 6 weken elke week een kaart.
Laat maar weten.
Wel met confetti, dat begrijp je, gezien mijn doel.
Schrijf je van je af, als dat oplucht? xx
Kan je nog zo op jezelf willen focussen, ze raggen zich met grof geweld je bubbel in.
Wel een mooi voornemen Olle, zoveel mogelijk alle energie naar jezelf en jouw herstel. Knapperd.
Vindt je vast niet makkelijk, pas op de plaats qua werk en andere dingen.
Ik wilde dat ik iets van je over kon nemen. Zo oneerlijk dat het maar op blijft stapelen bij jou. je zou zeggen dat je nu wel recht hebt op minimaal 7 vette jaren.
Mocht je erop zitten te wachten dan stuur ik je met liefde komende 6 weken elke week een kaart.
Laat maar weten. Wel met confetti, dat begrijp je, gezien mijn doel.
Schrijf je van je af, als dat oplucht? xx
maandag 26 juni 2023 om 19:58
Niet quoten a.u.b.
Yes, weer in m'n aloude valkuil gevallen.
Die valkuil van 'het is niet perfect of het deugt niet.'
Soort van beoordeling op het werk. Althans, het voelt als beoordeling, maar ze noemen het niet zo. Maar wel met een lijstje met plussen en minnen dat wordt ingevuld en iemand die bij je in de les komt kijken. Collega: je moet net doen alsof ik heb er niet ben. Ja..maar je bent er wel...en ik word daar ontzettend zenuwachtig van en ben alleen maar bezig met goed en fout.
Ik krijg nog feedback, waarschijnlijk in de vorm van tips en tops, maar het voelt alsof ik hopeloos gefaald heb, het niet kan en dat ze me maar beter kunnen ontslaan omdat ik toch maar alles fout doe en niet geschikt ben voor dit werk.
(Heb net m'n contract verlengd gekregen en getekend, maar toen wisten ze nog niet hoe slecht ik eigenlijk ben
Ik weet dat m'n gedachten niet kloppen, maar het voelt wel alsof ik het allemaal heel slecht heb gedaan en echt enorm door de mand ben gevallen.
Ze heeft ook al gezegd dat ik er niet zo mee moet zitten en dat het echt zo slecht niet was, maar ze vroeg wel of ik zenuwachtig was (ja, wat denk je dan?).
Ik denk alleen maar: ze hebben er echt spijt van dat ze mijn contract hebben verlengd...
Yes, weer in m'n aloude valkuil gevallen.
Die valkuil van 'het is niet perfect of het deugt niet.'
Soort van beoordeling op het werk. Althans, het voelt als beoordeling, maar ze noemen het niet zo. Maar wel met een lijstje met plussen en minnen dat wordt ingevuld en iemand die bij je in de les komt kijken. Collega: je moet net doen alsof ik heb er niet ben. Ja..maar je bent er wel...en ik word daar ontzettend zenuwachtig van en ben alleen maar bezig met goed en fout.
Ik krijg nog feedback, waarschijnlijk in de vorm van tips en tops, maar het voelt alsof ik hopeloos gefaald heb, het niet kan en dat ze me maar beter kunnen ontslaan omdat ik toch maar alles fout doe en niet geschikt ben voor dit werk.
(Heb net m'n contract verlengd gekregen en getekend, maar toen wisten ze nog niet hoe slecht ik eigenlijk ben
Ik weet dat m'n gedachten niet kloppen, maar het voelt wel alsof ik het allemaal heel slecht heb gedaan en echt enorm door de mand ben gevallen.
Ze heeft ook al gezegd dat ik er niet zo mee moet zitten en dat het echt zo slecht niet was, maar ze vroeg wel of ik zenuwachtig was (ja, wat denk je dan?).
Ik denk alleen maar: ze hebben er echt spijt van dat ze mijn contract hebben verlengd...
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
maandag 26 juni 2023 om 21:48
Lieve Diva: Adem in en adem uit. Ik kom even naast je zitten.
Je weet heus wel dat je het niet slecht hebt gedaan. Wel 'slechter' dan je kan want je was zo zenuwachtig en in de stress. Je collega heeft dat volgens mij heel goed in het snotje. Je contract is verlengd omdat je dat verdiende. Vandaag heeft daar niets aan verandert.
Je bent niet finaal in je valkuil gestort, je hebt weer een hobbel genomen. En met elke keer als je een hobbel neemt, bouw je op.
We zitten rustig op een bankje. En lopen de dag door. Met als conclusie: Had beter kunnen gaan. Maar je zit op een bankje en neemt van vandaag mee dat momentopnames niets zeggen.
Je weet heus wel dat je het niet slecht hebt gedaan. Wel 'slechter' dan je kan want je was zo zenuwachtig en in de stress. Je collega heeft dat volgens mij heel goed in het snotje. Je contract is verlengd omdat je dat verdiende. Vandaag heeft daar niets aan verandert.
Je bent niet finaal in je valkuil gestort, je hebt weer een hobbel genomen. En met elke keer als je een hobbel neemt, bouw je op.
We zitten rustig op een bankje. En lopen de dag door. Met als conclusie: Had beter kunnen gaan. Maar je zit op een bankje en neemt van vandaag mee dat momentopnames niets zeggen.
dinsdag 27 juni 2023 om 00:18
Dank Olle en Avo voor jullie reacties.
Ik voelde me echt even heel slecht.
En man was er niet voor mij, ik mag van hem nauwelijks over werk praten als ik thuis ben (omdat ik dat in zijn ogen teveel doe en het interesseert hem niks...). Dus ik heb eerst een uur boven liggen huilen en dit bericht getypt.
Ik weet dat de gedachtes niet kloppen. Ik kan echt veel beter dan vandaag, ik word gewoon echt heel zenuwachtig als ik het gevoel heb dat iemand mij beoordeelt. En er zijn enorm grote niveauverschillen in deze groep dus ik kan het bijna niet goed doen. Maar ik kan ook niet altijd aankomen met 'het is een lastige groep' want dat is bijna altijd zo.
@ Avo: het is geen onderlinge observatie; daar heb ik ook helemaal geen moeite mee. Hoeveel lesobservaties ik de afgelopen weken niet al gehad heb van collega's die in opleiding waren. Dan heb ik geen zenuwen en doe ik gewoon m'n ding. Dan kijken ze ook alleen naar de les (of ze bepaalde modellen erin terug zien en hoe ik e.e.a. aanbied, maar het gaat dan niet over mij als docent (of ik alles wel volgens het boekje doe).
Vandaag werd de observatie door een teamondersteuner gedaan en dan is er een lijstje met punten waar naar gekeken wordt.
Ik weet dat ik het meestal wel goed doe. En die collega die het minder doet kan ik me ook wel voor de geest halen. Soms ben ik ook wel bij heel ervaren collega's verbaasd te horen dat ze iets moeilijk vinden waar ik m'n hand niet voor omdraai.
Ik weet dat ik het goed genoeg heb gedaan; ik begrijp ook niet waar die enorme prestatiedruk met faalangst altijd toch vandaan komt. Dat was ook bijna het enige wat man wel zei: waar komt dat toch vandaag, want verder niemand van jouw broers en zussen heeft daar last van. Hij zei ook nog dat ik die collega die kwam observeren als een soort Angela de Jong moest zien; iemand die zichzelf werk verschaft.
Maar geen troostende woorden helaas en die had ik wel even nodig. Het gaat nu wel wat beter gelukkig!
Dank jullie wel
Ik voelde me echt even heel slecht.
En man was er niet voor mij, ik mag van hem nauwelijks over werk praten als ik thuis ben (omdat ik dat in zijn ogen teveel doe en het interesseert hem niks...). Dus ik heb eerst een uur boven liggen huilen en dit bericht getypt.
Ik weet dat de gedachtes niet kloppen. Ik kan echt veel beter dan vandaag, ik word gewoon echt heel zenuwachtig als ik het gevoel heb dat iemand mij beoordeelt. En er zijn enorm grote niveauverschillen in deze groep dus ik kan het bijna niet goed doen. Maar ik kan ook niet altijd aankomen met 'het is een lastige groep' want dat is bijna altijd zo.
@ Avo: het is geen onderlinge observatie; daar heb ik ook helemaal geen moeite mee. Hoeveel lesobservaties ik de afgelopen weken niet al gehad heb van collega's die in opleiding waren. Dan heb ik geen zenuwen en doe ik gewoon m'n ding. Dan kijken ze ook alleen naar de les (of ze bepaalde modellen erin terug zien en hoe ik e.e.a. aanbied, maar het gaat dan niet over mij als docent (of ik alles wel volgens het boekje doe).
Vandaag werd de observatie door een teamondersteuner gedaan en dan is er een lijstje met punten waar naar gekeken wordt.
Ik weet dat ik het meestal wel goed doe. En die collega die het minder doet kan ik me ook wel voor de geest halen. Soms ben ik ook wel bij heel ervaren collega's verbaasd te horen dat ze iets moeilijk vinden waar ik m'n hand niet voor omdraai.
Ik weet dat ik het goed genoeg heb gedaan; ik begrijp ook niet waar die enorme prestatiedruk met faalangst altijd toch vandaan komt. Dat was ook bijna het enige wat man wel zei: waar komt dat toch vandaag, want verder niemand van jouw broers en zussen heeft daar last van. Hij zei ook nog dat ik die collega die kwam observeren als een soort Angela de Jong moest zien; iemand die zichzelf werk verschaft.
Maar geen troostende woorden helaas en die had ik wel even nodig. Het gaat nu wel wat beter gelukkig!
Dank jullie wel
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
dinsdag 27 juni 2023 om 11:08
Nou Diva ik vind dat eigenlijk best onaardig van je man.
Waar het ook vandaan komt, je hebt er nu mee te dealen. Werk is nou eenmaal een groot onderdeel van het leven voor veel mensen, dus best raar als je daar niet over 'mag' praten.
Als bij mij iemand achterin de klas zit, ben ik ook meer gespannen. Je kijkt dan toch meer vanuit die externe blik en ziet dan natuurlijk vooral wat afwijkt van het ideaal, en niet wat als vanzelf goed gaat want dat valt je niet meer op, dat voelt niet als iets waar je moeite voor moet doen dus dan is het ook geen prestatie. Maar dat ziet een goede leidinggevende natuurlijk wel gewoon, al die dingen die wél goed gaan.
Onderwijs is ook nooit perfect, altijd onvoorspelbaar en duizend dingen tegelijk doen. Goed genoeg is dan ook echt goed!
Waar het ook vandaan komt, je hebt er nu mee te dealen. Werk is nou eenmaal een groot onderdeel van het leven voor veel mensen, dus best raar als je daar niet over 'mag' praten.
Als bij mij iemand achterin de klas zit, ben ik ook meer gespannen. Je kijkt dan toch meer vanuit die externe blik en ziet dan natuurlijk vooral wat afwijkt van het ideaal, en niet wat als vanzelf goed gaat want dat valt je niet meer op, dat voelt niet als iets waar je moeite voor moet doen dus dan is het ook geen prestatie. Maar dat ziet een goede leidinggevende natuurlijk wel gewoon, al die dingen die wél goed gaan.
Onderwijs is ook nooit perfect, altijd onvoorspelbaar en duizend dingen tegelijk doen. Goed genoeg is dan ook echt goed!
What a nuanced anxiety
dinsdag 27 juni 2023 om 21:45
Wat naar Avocadeautje, ben je ergens door getriggerd of was het er gewoon ineens? Ik hoop dat je je vanavond wat beter voelt en dat je vannacht iets fijns mag dromen.
Kom je anders met het meisje onder de magische deken? Dan kom ik naast jullie zitten om jullie te beschermen en te vertellen dat het veilig is nu
Kom je anders met het meisje onder de magische deken? Dan kom ik naast jullie zitten om jullie te beschermen en te vertellen dat het veilig is nu
dinsdag 27 juni 2023 om 21:48
woensdag 28 juni 2023 om 01:11
Thx Tyche en Bloemenvaasje.
Ik vind het ook niet leuk dat hij niet wil dat ik veel over mijn werk zeg. Ondanks dat, praat ik er alsnog wel over, maar hij zegt regelmatig dat het hem niet interesseert en hij reageert dan ook vaak gewoon niet. Super frustrerend vind ik dat. Hij heeft voor zichzelf bedacht dat hij als hij vrij is niet over werk wil praten, omdat werk al genoeg tijd in beslag neemt. Ik denk juist andersom: omdat het zo'n groot deel van je leven is, is het logisch dat je er thuis wel over praat.
Inmiddels voel ik me alweer een stuk beter. Ik dacht vandaag wel een paar keer bij andere collega's "jullie moesten eens weten." Maar ik heb het er ook nog met een paar even kort over gehad en één zei ook dat die collega die kwam kijken er toch ook wel begrip voor heeft als dingen niet helemaal goed gaan omdat de groep nou eenmaal erg divers is. En dat ze heus mijn kwaliteiten wel zou zien. Ja, zo kan ik er natuurlijk ook naar kijken. Dat krijg ik dan zelf weer niet bedacht.
Morgenmiddag krijg ik de feedback. Hopelijk kan ik het gewoon aanhoren zonder me steeds te gaan verantwoorden, wat wel mijn neiging is.
Misschien moet ze inderdaad gewoon nog eens komen kijken binnenkort, zoals ze gisteren al voorstelde. Toen interpreteerde ik dat als 'zie je wel dat het slecht was, anders stel je zoiets niet voor.' Nu denk ik vooral, 'gisteren was niet representatief omdat ik mezelf niet was, misschien is het wel een goed idee en kan ik het beoordelingsaspect meer loslaten nu ik weet wat het idee achter zo'n observatie is.'
Ik vind het ook niet leuk dat hij niet wil dat ik veel over mijn werk zeg. Ondanks dat, praat ik er alsnog wel over, maar hij zegt regelmatig dat het hem niet interesseert en hij reageert dan ook vaak gewoon niet. Super frustrerend vind ik dat. Hij heeft voor zichzelf bedacht dat hij als hij vrij is niet over werk wil praten, omdat werk al genoeg tijd in beslag neemt. Ik denk juist andersom: omdat het zo'n groot deel van je leven is, is het logisch dat je er thuis wel over praat.
Inmiddels voel ik me alweer een stuk beter. Ik dacht vandaag wel een paar keer bij andere collega's "jullie moesten eens weten." Maar ik heb het er ook nog met een paar even kort over gehad en één zei ook dat die collega die kwam kijken er toch ook wel begrip voor heeft als dingen niet helemaal goed gaan omdat de groep nou eenmaal erg divers is. En dat ze heus mijn kwaliteiten wel zou zien. Ja, zo kan ik er natuurlijk ook naar kijken. Dat krijg ik dan zelf weer niet bedacht.
Morgenmiddag krijg ik de feedback. Hopelijk kan ik het gewoon aanhoren zonder me steeds te gaan verantwoorden, wat wel mijn neiging is.
Misschien moet ze inderdaad gewoon nog eens komen kijken binnenkort, zoals ze gisteren al voorstelde. Toen interpreteerde ik dat als 'zie je wel dat het slecht was, anders stel je zoiets niet voor.' Nu denk ik vooral, 'gisteren was niet representatief omdat ik mezelf niet was, misschien is het wel een goed idee en kan ik het beoordelingsaspect meer loslaten nu ik weet wat het idee achter zo'n observatie is.'
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
woensdag 28 juni 2023 om 12:31
Nee hoor, ik heb het ook ‘gewoon’. Maar soms kan ik later wel zien wat de trigger was en dat helpt me dan om wat vriendelijker te zijn richting mezelf (ipv die schaamte en vinden dat ik niet moet zeuren). Dat was meer de reden dat ik het je vroeg, in de hoop dat het jou misschien ook op die manier zou kunnen helpen.Avocadeau schreef: ↑27-06-2023 22:17Ik weet niet of er een trigger is.
Maar of dat echt aanleiding is... Kweetniet.
Ik heb dit gewoon. Jullie niet?
En meestal schaam ik me dood of vind ik dat niemand dat mag weten, dat ik niet moet zeuren.
En nu dacht ik ik zeg het.
Even de wanhoop eruit gooien.
Ik krijg zelf jeuk van magie, maar het meisje is vast blij. En als iemand naast me zou komen zitten zou ik waarschijnlijk heul hard gaan huilen, al vind ik van niet.
Maar je zeurt niet, je hoeft je niet te schamen en ik vind het juist knap dat je die wanhoop hier deelt. Ik hoop dat mijn reacties je ook een beetje helpen. Ondanks dat je niet onder die deken wilt en vind dat je niet mag huilen. Ik herken dat heel erg. Maar misschien als jij naast mijn meisje gaat zitten en ik naast jouw meisje dat ze dan toch allebei niet zo alleen zijn en zich wat getroost voelen
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
