Een topic waar alles er mag zijn en ook weer mag verdwijnen

01-11-2022 08:55 3632 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Zoals de titel al aangeeft: een gedeelde veilige plek om verder te kunnen schrijven en naar hartelust ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: voor iedereen die van avocado’s houdt, voor wie zijn hart wil luchten maar geen ruimte durft in te nemen, voor wie wacht op januari en voor wie dat niet alleen hoeft te doen. Hier mag het samen :heart:


Vanwege de veiligheid en dat alles in dit topic ook weer mag verdwijnen: NIET QUOTEN
bloemenvaasje wijzigde dit bericht op 17-01-2024 22:33
10.73% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
lieve avo, voel je ajb niet verplicht hier te schrijven, alles op zn tijd. Ik denk aan je.
Avo weet je nog dat je aangaf dat je graag wilde dat Coach je hand zou vasthouden bij deze reis? Heb je al contact met haar gehad? Ik denk dat je nu je eerste steile helling achter de rug hebt en als ik jouw hand-vasthouder zou mogen zijn zou ik dat graag weten denk ik 🙂.
.
anoniem_65cc5baf55376 wijzigde dit bericht op 19-10-2023 22:29
99.96% gewijzigd
DrBrowns, ik zie haar morgen.
Veel te vertellen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik kom je even een dikke :hug: brengen.

Ik mis de woorden om echt inhoudelijk te reageren. Teveel herkenning, al heb ik alle herinneringen en gevoelens zelf. Het afstoten is ook heel herkenbaar.

Wat fijn dat je coach morgen ziet!
Forever is a hell of a long time
Alle reacties Link kopieren Quote
Avocadeau schreef:
19-10-2023 07:39

Ik weet dat ik nu echt knetter gestoord overkom.
Nee dus! Ik vind dat je het heel goed kan omschrijven hoe dat werkt bij jou. Dat je je daar van bewust bent is (lekker cliche natuurlijk) al de grootste stap.
Het klinkt zelfs heel logisch in mijn oren, hoe die verschillende delen 'aan' gaan op de momenten dat het nodig is. Dat is overleven.
Het wordt je alleen zo verschrikkelijk hard gegund dat je van overleven naar leven kan gaan.
En dat doe je ook wel hoor, leven. Tussen het overleven door.

Ik durf zomaar te zeggen dat je schoonmoeder het heel fijn zou vinden om te horen van jou: "ik heb je zo gemist".
Want dat voelt zij ook, zij mist jou (en jullie band) denk ik net zo goed.
De warmte van die band voel ik door het scherm heen.

Net als jouw 'pleegmoeder'.
Je herkent de liefdevolle mensen wel. Daar heb je geen verkeerd beeld van. Je durft alleen nog niet je eigen oordeel te vertrouwen.

Heel veel succes morgen! Ga ervoor. :heart:

En ik hou van bloemen. Echt waar. Die mag je geven tijdens de wandeling ja :D Sterker nog: laten we een veldboeket plukken samen :daisy: :flirting:
Alle reacties Link kopieren Quote
Gestoord? Welnee. Ik heb wellicht niet veel kwaliteiten maar 1 ervan is dat ik vrijwel nooit iets gek vind :-) dus bij mij zit je goed ;-)

Heel herkenbaar dat patroon van opletten op kleine tekenen van afwijzing of teveel zijn en dan zelf het heft in handen nemen en iemand afserveren. Weet niet goed wat ik daarmee moet. Vriendinnen met wie ik dit laatst besprak zeiden; meteen zeggen als je opmerkt dat er iets is, of er een kwetsende opmerking is gezegd ofzo. Makkelijker gezegd dan gedaan. Maar wat iemand anders al zei; in the end is er met name 1 verliezer...ik

mag ik ook mee wandelen en bloemen plukken? :jump:
Alle reacties Link kopieren Quote
Nee hoor Avo, dat is helemaal niet gestoord. Al deze delen hielpen jou om alles te overleven. Ik vind het heel knap dat je eerder al bereikt hebt dat ze niet meer helemaal los van jou staan, en dat je een manier gevonden hebt (meestal dan), om er mee om te gaan. Dat is al een super grote stap.

Eerder zei je dat je al heel lang op een plateau/ onder aan de berg staat, maar daar ben ik het eigenlijk niet mee eens. Ik denk dat je, vanaf dat je hier in het begin een eigen topic opende, al op weg gegaan bent. Je had het alleen nog niet door. Nu heb je door dat die weg er is en je hard op weg bent, maar ook dat er nog een veel langere weg voor ligt. En dat lijkt me doodeng. Maar je bent al begonnen. Al twee jaar lang, stap voor stap.

Het afwijzen voordat je zelf afgewezen wordt ken ik uit mijn werk van mensen met hechtingsproblemen. Dit is een heel kenmerkend symptoom, en heel begrijpelijk als je je realiseert dat veel mensen die dit hebben in hun vroege jeugd hebben geleerd dat mensen niet te vertrouwen/betrouwbaar zijn. Heel ingewikkelde dynamiek, omdat ze het vaak niet willen, maar hun gevoel het overneemt.

Bloemen zijn tof! Zeker veldboeketten. Die zijn zo lekker wild en eigen :love:
maisnon3 wijzigde dit bericht op 19-10-2023 15:32
3.47% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
[https://media.licdn.com/dms/image/D4E22 ... vvCsMM9kBo]
Nou, jullie zijn helemaal knettergek dat je alles zo begrijpt zeg. :facepalm:
anoniem_65cc5baf55376 wijzigde dit bericht op 23-10-2023 22:10
84.35% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Knettergek geloof ik dan voor mezelf wel weer, maar jij bent hartstikke helder en duidelijk hoor ;-)

Ik snap dat het als een (enorme) afwijzing voelt, maar het ligt inderdaad niet aan jou. Probeer de ruimte te voelen een nieuwe afspraak te maken of vraag haar die te maken zodat kunt ervaren dat het echt niet aan jou ligt.

Familiedingen heb ik de afgelopen twee weekenden moeten doen en ik ben er nog niet van bijgekomen. Ik heb deze week vakantie, maar ik kom sowieso niet bij. Ik moet maandag weer werken en zie er als een berg tegenop (terwijl ik enorm van mijn werk hou) en voor die tijd moet ik eerst nog allerlei andere moeilijke momenten doorkomen. Ik ben een beetje in een gletsjerspleet gezakt op mijn plateau op de Mount Everest. Kom ik ook vast wel weer uit, maar nu heb ik nog geen grip op de enorm gladde wanden en ik kan de ijshaken om eruit te gaan klimmen nu niet vinden.

Je lichtpuntjes klinken fijn!
Forever is a hell of a long time
Klinkt alsof het allemaal een beetje veel is en je tijd en ruimte mist om bij te komen? Weer even op adem te komen en je schrap te zetten...

Herkenbaar trouwens van dat werk.

Wil je vertellen? Ik ben hier om te luisteren als je wilt. (maar hoop zo wel even te slapen)
Alle reacties Link kopieren Quote
Lief, maar zelfs proberen woorden te vormen levert nog meer angst en paniek op, ik durf nu niet. Misschien morgen. Ik ga proberen te slapen. Hopen dat het gevoel een beetje zakt. Ik hoop dat jij kunt slapen zo :hug:
Forever is a hell of a long time
Ik hoop dat het zakt Selune.
En meer paniek moeten we niet hebben, je weet zelf ondertussen waarschijnlijk het beste hoe je het binnen de perken kan houden.

Mocht je willen ventileren, steun kunnen gebruiken, of gewoon keihard gillen: ik ben er regelmatig.

Sterkte hoor! Angst is stom.
Hoop dat je snel kan slapen.
Welterusten!
Alle reacties Link kopieren Quote
Slechte nacht achter de rug, veel pijn en ook nu nog veel pijn. Meestal gaat het in de loop van de dag wel iets beter. Net ook een ibuprofen gepakt, maar dat werkt nog niet.

Ik vraag me echt af waarom ik dit heb. Heb je natuurlijk niks aan. En wat ik eerst nog allemaal kon en toen heel normaal vond om te doen/kunnen en wat ik nu niet meer kan.

Nu vakantie, maar maandag moet ik me echt ziek gaan melden, want het gaat echt niet zo. Ten eerste heb ik ruim een half uur reistijd en kan ik nu geen autorijden en ten tweede doet het ook gewoon teveel pijn. Ik voel me zo schuldig want er komt nu veel lesuitval door mij. En ik had net zo'n fijne groepen! En ik wil ook zo graag, maar het kan fysiek gezien gewoon niet. :frusty:
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Wat naar Diva, die pijn.
Is het normaal dat je die te lijf moet met alleen af en toe een ibuprofen?

Sorrie dat ik het niet opgeslagen heb, maar wil je delen hoe het komt dat je zoveel pijn hebt?

Wat werk betreft: wat niet gaat, gaat niet.
Is het uitzichtloos, dat je verwacht dat het komende dagen niet op gaat knappen?
Dat lijkt me ontzettend kut.

Sterkte, hoop dat je met wat afleiding de dag doorkomt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Avo, ik heb "iets neurologisch" in mijn been.
Geen rugpijn, hoewel daar waarschijnlijk wel de oorzaak zit. Misschien een hernia.

Het devies was 6 weken 3x per dag ibuprofen.
Ik haal dat nog niet, want de afgelopen dagen ging het 's middags en 's avonds best goed en had ik ook nauwelijks pijn, maar vandaag is echt een slechte dag.

Er is nu één week om van de 6.... :cry:
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat naar Diva dat je zo beperkt wordt momenteel. Ik begrijp ook de drempel om je ziek te melden, in het onderwijs blijft dat toch vaak lastig, we voelen allemaal een behoorlijke extra verantwoordelijkheid denk ik. Maar als het echt niet gaat, dan gaat het niet en moet je eerst voor jezelf zorgen.

Hier worden momenteel foto's van ons huis gemaakt. En ik snap dat het moet voor de verkoop, maar een onbekende in huis, die aan mijn spullen zit en die met camera's in de weer is, is meer dan ik hebben kan. Ik laat het mijn man maar opknappen en ik ben naar beneden gegaan met de kat (zodra het beneden klaar was). Het triggert en ik ben er behoorlijk naar van helaas.

Ik heb vanmiddag een (interne) coach benaderd voor werk. Ik merk zoveel weerstand om weer te starten maandag en dat vind ik heel erg. Mijn werk is leuk, collega's zijn fijn, het contact met de studenten is goud waard en toch is het momenteel allemaal doodeng.

Hoe is het bij jou Avo? Heb je een andere afspraak kunnen maken met je coach? Of andere afleiding? Denk aan je!
Forever is a hell of a long time
Alle reacties Link kopieren Quote
Vandaag gelukkig weer een redelijke goede dag met weinig pijn. En dan denk ik weer...maar nee, werken gaat echt nog niet lukken. Als ik met het ov moet, gaat daar zoveel extra tijd in zitten en dat gaat me zoveel energie kosten. Ik slaap al zo slecht. Ik kan max 2-2,5 uur liggen, daarna moet ik opstaan en even lopen. Of een pijnstiller pakken. En dan weer naar bed en 2,5 uur later hetzelfde. Overdag slapen gaat beter, dus doe ik dat maar.

Ik vind ziekmelden lastig omdat ik niet kan zeggen hoelang e.e.a. gaat duren. En met het personeelsgebrek etc. En ik vind het moeilijk dat alles en iedereen doorgaat terwijl ik thuis zit en weinig kan.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
.
anoniem_65cc5baf55376 wijzigde dit bericht op 23-10-2023 22:10
99.91% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Heb net mijn leidinggevenden alvast gemaild dat ik me morgen officieel ga ziekmelden. Ik vind het echt vreselijk en het voelt ook alsof ik me aanstel en ook alsof ik alles en iedereen in de steek laat. Waarom is het toch zo moeilijk om te kiezen voor wat goed is voor míj?

(Als ik vannacht weer meerdere keren loop te spoken omdat ik niet meer kan liggen van de pijn, weet ik wel dat dit de enige keuze is die ik kan maken.)

Morgenochtend naar de fysio. Hopelijk kan ik die 10 minuten in de auto zitten, want 's ochtends heb ik altijd veel pijn. De volgende afspraak wordt wel echt 's middags!
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dank je voor je reactie avo, heel erg lief en fijn!
Waar het hem in zit vind ik lastig. Collega’s die weten van mijn probleem zeggen collectief dat ik nee moet leren zeggen en minder moet doen. Ik denk dat daar wel iets in zit in de zin dat ik zelf geen enkele grens voel. Ik moet bezig blijven en alles doen wat iedereen van me verwacht/wil. Anders heb ik helemaal niet het recht er te zijn. Ik weet dat dat een gedachte is die niet helpend is, maar zo viel ik het wel. Tegelijk overweldigd het me ook allemaal, want ik mag geen fouten maken. Nou ja dat wordt denk ik wel een coachthema, althans ik hoop dat die coach denkt dat ze er iets mee kan, dat ze iets met mij kan.

Momenteel is alles zo’n beetje een trigger. Het idee morgen in het donker weg te gaan, ondanks heel vroeg vertrekken te druk OV, hele dag aanstaan, want deze week nog een overvol rooster en dan in de avond ook weer in het donker terug. Ik voel alleen daarvoor al angst, onrust, buikpijn, dichte keel en dan ga ik er vanuit dat het verder gewoon ‘goed’ gaat.

Ik snap precies wat je bedoeld met die sociale interactie. Niet weten wat je precies kunt verwachten, ik vind het heel erg ingewikkeld. En ook ik heb de kennis om het goed te laten verlopen, maar vanbinnen levert het angst, chaos en paniek op, want de mensen die veilig voelen zijn een hele kleine minderheid en zelfs daarbij ben ik bang teveel te zijn, te zeuren, te moeilijk, en dan wil ik het liefst verdwijnen en daar heb ik nou net het werk niet voor inderdaad, want altijd 100% aan.

Huis staat nu te koop inderdaad. En dat is goed, want verhuizen is echt de wens en ik ben heel blij dat we een nieuwe plek hebben die zoveel boxjes tikt, maar het is ook moeilijk en dubbel en het hele proces van huis verkopen, inpakken, weggaan waar we onze jongste hebben verloren, straks een nieuw leven op een nieuwe plek, het levert ook spanning op. Druppels in een emmer die al op overlopen stond en die in de donkere maanden altijd al wel overloopt.

Wat jij beschrijft over de afgelopen dagen doe ik ook. Thuis, in familieomstandigheden, maar ook op werk. Keihard rennen, altijd bezig, zo overleef ik uiteindelijk alles. Maar mede door lichamelijke klachten moet ik tegenwoordig soms, letterlijk, even stilstaan en dan voel ik alles en dat trek ik slecht. Sorry ik ben moe, zie tegen alles op en heb weer 9 weken te gaan. Dat voelt even als 9 weken teveel.

Ik hoop dat het weekend nog wel een beetje ok/te doen geweest is (als he voelt i.p.v. rent). Hoe ziet komende week er voor je uit? Ga jij coach nog zien/spreken?

@Diva ik hoop dat het he lukt morgen en dat je leidinggevende fijn reageert.
Forever is a hell of a long time
.
anoniem_65cc5baf55376 wijzigde dit bericht op 23-10-2023 22:11
99.87% gewijzigd
Goed.
Die afspraak is dus ook net afgezegd.
Ik vind het oprecht fijn dat ze niet verplicht en tegen haar zin in mij ertussen 'drukt' met tegenzin.
Dat is altijd mijn angst. Ongewenst ruimte innemen.

Het kost me alleen flink wat moeite om niet alvast de andere afspraken ook af te zeggen.
De 'zie je wels' me niet gek te laten maken.
Ziejewel ze moet je niet, ziejewel ze walgt van je. Ziejewel ze gelooft je niet, alles en iedereen is belangrijker dan jij. Wie wil jou nou, dacht je nou echt dat ze vrijwillig met je afsprak?
Ze kan het nu echt niet meer opbrengen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lieve avo, dat is het niet. Ze zal echt goede redenen hebben!!
Maar ik snap je gedachten zo goed. Ik zou ze zelf geschreven kunnen hebben. Ik weet even niet hoe je het kunt doorbreken, behalve dan dat je veel te leuk bent voor alle 'zie je wels' :hug:

Ik heb degene gesproken die mij hopelijk gaat coachen op werk. Superfijne reactie, maar al mijn zie je wels gingen ook aan. Verder was het ontzettend moeilijk vandaag en heb ik eerlijk naar teamleider uitgesproken dat ik verzuip en ik voel me daar vreselijk schuldig en slecht over.
selune wijzigde dit bericht op 23-10-2023 20:47
0.93% gewijzigd
Forever is a hell of a long time

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven