Psyche
alle pijlers
Eenzaam voelen
maandag 20 juni 2022 om 09:49
Al een aantal keren heb ik mijn verhaal getypt en weer weggehaald. Meer omdat ik zelf niet weet wat ik nu eigenlijk voel of wat er aan de hand is.
Ik voel me zo alleen continue. Even wat in het kort over mezelf: ik ben ongeveer 8 jaar geleden gescheiden, mijn ex en ik hebben een goed contact. We hebben samen twee kinderen.
Sinds 1,5 jaar woon ik samen met mijn vriend. Hij heeft 1 kindje die twee dagen in de week bij ons woont en mijn kinderen wonen bij mij (om de week een weekend naar hun vader en wanneer het uitkomt...het contact is zoals gezegd goed en ze zijn op een leeftijd dat ze zelf naar hem toe kunnen fietsen).
Het contact tussen mijn vriend en mijn kinderen is heel goed. Hij is ook 2 dagen thuis, dan werk ik. De andere dagen werkt hij veel, ook in de avond + 1 dag in het weekend.
Ik werk zelf 3 hele dagen en 1 halve dag.
Op mijn werk zit ik ook veel alleen en dat zal zeker niet helpend zijn maar ik merk dat ik me echt zo alleen voel. De laatste paar weken ben ik bang dat ik me altijd zo zal blijven voelen.
Ik heb sinds 3 maanden gesprekken met een therapeut, heel fijn, maar ik dacht misschien kan ik hier ook wat ervaringen delen. Omdat ik het soms ook echt niet weet.
Mijn kinderen zijn pubers; 13 en 15 en ze doen het super goed maar ik vind het soms ontzettend moeilijk hoe ik het moet doen. Voel me hierin ook wel alleen. Daarbij merk ik nu grote verschillen tussen mijn vriend en mij, die wist ik uiteraard wel. En het is ook niet erg maar het maakt dat ik mezelf heel klein voel.
Hij is heel extravert en spontaan en enthousiast. Ik ben kat-uit-de-boom type, introvert en hou er niet van om in de belangstelling te staan. Het lijkt alsof ik zelf niet meer weet wie ik ben. Ik trek me vaker terug. Heb weinig zin in dingen.
Ik onderneem ze wel en ik ga wel mee met een feestje, bv. Maar ik voel me daar altijd erg alleen.
Ervaar ook veel last van schuldgevoel richting de kinderen. Terwijl ik weet dat ik er altijd ben maar het voelt alsof alles op mijn schouders terecht komt en ik vind dat moeilijk.
Ik voel me zo alleen continue. Even wat in het kort over mezelf: ik ben ongeveer 8 jaar geleden gescheiden, mijn ex en ik hebben een goed contact. We hebben samen twee kinderen.
Sinds 1,5 jaar woon ik samen met mijn vriend. Hij heeft 1 kindje die twee dagen in de week bij ons woont en mijn kinderen wonen bij mij (om de week een weekend naar hun vader en wanneer het uitkomt...het contact is zoals gezegd goed en ze zijn op een leeftijd dat ze zelf naar hem toe kunnen fietsen).
Het contact tussen mijn vriend en mijn kinderen is heel goed. Hij is ook 2 dagen thuis, dan werk ik. De andere dagen werkt hij veel, ook in de avond + 1 dag in het weekend.
Ik werk zelf 3 hele dagen en 1 halve dag.
Op mijn werk zit ik ook veel alleen en dat zal zeker niet helpend zijn maar ik merk dat ik me echt zo alleen voel. De laatste paar weken ben ik bang dat ik me altijd zo zal blijven voelen.
Ik heb sinds 3 maanden gesprekken met een therapeut, heel fijn, maar ik dacht misschien kan ik hier ook wat ervaringen delen. Omdat ik het soms ook echt niet weet.
Mijn kinderen zijn pubers; 13 en 15 en ze doen het super goed maar ik vind het soms ontzettend moeilijk hoe ik het moet doen. Voel me hierin ook wel alleen. Daarbij merk ik nu grote verschillen tussen mijn vriend en mij, die wist ik uiteraard wel. En het is ook niet erg maar het maakt dat ik mezelf heel klein voel.
Hij is heel extravert en spontaan en enthousiast. Ik ben kat-uit-de-boom type, introvert en hou er niet van om in de belangstelling te staan. Het lijkt alsof ik zelf niet meer weet wie ik ben. Ik trek me vaker terug. Heb weinig zin in dingen.
Ik onderneem ze wel en ik ga wel mee met een feestje, bv. Maar ik voel me daar altijd erg alleen.
Ervaar ook veel last van schuldgevoel richting de kinderen. Terwijl ik weet dat ik er altijd ben maar het voelt alsof alles op mijn schouders terecht komt en ik vind dat moeilijk.
maandag 20 juni 2022 om 12:12
Ik lees alleen werk en moeder zijn.
Wat doe je voor jezelf om op te laden? Welke hobbies, leuke dingen doe jij waar je energie van krijgt?
Ik mis een beetje fut bij jou in je OP. En ik denk dat je dat weer terug moet vinden.
Kijk waar je zin in hebt, een voorstelling, museum, fietsen, watdanook, en kijk dan of je dat alleen wilt doen of met je vriend of met de kinderen.
Wat doe je voor jezelf om op te laden? Welke hobbies, leuke dingen doe jij waar je energie van krijgt?
Ik mis een beetje fut bij jou in je OP. En ik denk dat je dat weer terug moet vinden.
Kijk waar je zin in hebt, een voorstelling, museum, fietsen, watdanook, en kijk dan of je dat alleen wilt doen of met je vriend of met de kinderen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 20 juni 2022 om 12:20
Dat is eigenlijk precies wat ik mis denk ik. Ik heb geen hobbies, ik heb weinig leuke dingen om naar uit te kijken. Ik heb ook geen gespreksstof meer met mensen. Vind mezelf ook niet meer interessant om iets te vertellen.
Daarbij als ik iets doe voor mezelf heb ik meteen een schuldgevoel. Richting de kinderen vooral. Ik kan wel bedenken (en ik weet) dat dit niet nodig is maar het voelt zo fout allemaal.
Daarbij als ik iets doe voor mezelf heb ik meteen een schuldgevoel. Richting de kinderen vooral. Ik kan wel bedenken (en ik weet) dat dit niet nodig is maar het voelt zo fout allemaal.
maandag 20 juni 2022 om 12:37
Ik vind het ook lastig om te omschrijven.....
Ik heb nl. ook sinds 2 jaar een nieuwe baan. Dit is een nieuwe functie dat is ook altijd wennen voor mensen die er al werkte. Ik werk alleen, maar wel voor iedereen. Ik ben al niet iemand die op de voorgrond wil dus dat maakt het (vooral voor mezelf) vaak lastig.
Ik had ook nooit echt 1 vriendinnengroep maar wel 'losse' vriendinnen.
Nu houden mijn vriend en ik een feestje vanwege ons nieuwe huis en de hele vriendengroep van mijn vriend komt en mijn vriendinnen, die al een stuk minder zijn, komen of niet of weten het nog niet. Sommige ' kijken ' tegen die tijd, andere gaan misschien naar de camping; dan denk ik; ik nodig jullie uit en dan voelt het: als er iets leukers voorbij komt dan kunnen we niet. Snappen jullie wat ik bedoel?
Ik mis inderdaad wel een leven naast werk, kinderen. Omdat mijn vriend in de avond en weekend werkt ben ik vaak alleen (als de kinderen dan bij hun vader zijn). Anders ben ik ook alleen, ze zijn pubers en gaan er steeds vaker op uit. Wat ik ook zeker toe juich; wil voorkomen dat ze zich ook zo gaan voelen als ik. Ik hoop dat ze een groot sociaal leven krijgen.
Ik weet ook niet meer wat ik eerst deed eigenlijk. Ik ben dik 5 jaar alleen geweest, toen was ik ook veel alleen. Toen ik getrouwd was deden we dingen samen met ons gezin. Dat mis ik wel heel erg.
Daar ben ik mee aan de slag in mijn therapie. Ik ben nu vooral bang dat ik zo blijf. Ik mis mezelf, het lachen en het grapjes maken, vooral het genieten van het leven.
Ik heb nl. ook sinds 2 jaar een nieuwe baan. Dit is een nieuwe functie dat is ook altijd wennen voor mensen die er al werkte. Ik werk alleen, maar wel voor iedereen. Ik ben al niet iemand die op de voorgrond wil dus dat maakt het (vooral voor mezelf) vaak lastig.
Ik had ook nooit echt 1 vriendinnengroep maar wel 'losse' vriendinnen.
Nu houden mijn vriend en ik een feestje vanwege ons nieuwe huis en de hele vriendengroep van mijn vriend komt en mijn vriendinnen, die al een stuk minder zijn, komen of niet of weten het nog niet. Sommige ' kijken ' tegen die tijd, andere gaan misschien naar de camping; dan denk ik; ik nodig jullie uit en dan voelt het: als er iets leukers voorbij komt dan kunnen we niet. Snappen jullie wat ik bedoel?
Ik mis inderdaad wel een leven naast werk, kinderen. Omdat mijn vriend in de avond en weekend werkt ben ik vaak alleen (als de kinderen dan bij hun vader zijn). Anders ben ik ook alleen, ze zijn pubers en gaan er steeds vaker op uit. Wat ik ook zeker toe juich; wil voorkomen dat ze zich ook zo gaan voelen als ik. Ik hoop dat ze een groot sociaal leven krijgen.
Ik weet ook niet meer wat ik eerst deed eigenlijk. Ik ben dik 5 jaar alleen geweest, toen was ik ook veel alleen. Toen ik getrouwd was deden we dingen samen met ons gezin. Dat mis ik wel heel erg.
Daar ben ik mee aan de slag in mijn therapie. Ik ben nu vooral bang dat ik zo blijf. Ik mis mezelf, het lachen en het grapjes maken, vooral het genieten van het leven.
maandag 20 juni 2022 om 12:51
Wat hebben je kinderen aan een ongelukkige moeder die niets van of voor zichzelf mag hebben?Mamav2 schreef: ↑20-06-2022 12:20Dat is eigenlijk precies wat ik mis denk ik. Ik heb geen hobbies, ik heb weinig leuke dingen om naar uit te kijken. Ik heb ook geen gespreksstof meer met mensen. Vind mezelf ook niet meer interessant om iets te vertellen.
Daarbij als ik iets doe voor mezelf heb ik meteen een schuldgevoel. Richting de kinderen vooral. Ik kan wel bedenken (en ik weet) dat dit niet nodig is maar het voelt zo fout allemaal.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 20 juni 2022 om 13:00
Over 10 jaar zijn je kinderen uitgevlogen.Mamav2 schreef: ↑20-06-2022 12:20Dat is eigenlijk precies wat ik mis denk ik. Ik heb geen hobbies, ik heb weinig leuke dingen om naar uit te kijken. Ik heb ook geen gespreksstof meer met mensen. Vind mezelf ook niet meer interessant om iets te vertellen.
Daarbij als ik iets doe voor mezelf heb ik meteen een schuldgevoel. Richting de kinderen vooral. Ik kan wel bedenken (en ik weet) dat dit niet nodig is maar het voelt zo fout allemaal.
Zit je dan, met een leeg leven, alleen werk om te doen en zeeën van vrije tijd zonder idee om dat in te vullen.
Je kinderen en je vriend doen toch ook dingen voor zichzelf? Maar jij mag dat niet van jezelf? Best een aparte gedachtengang niet?
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 20 juni 2022 om 13:00
Je vriendinnen zijn mogelijk ook een beetje kat-uit-de-boom-kijk typjes, net als jij. Maakt niet uit, toch? Je hoeft toch niet dezelfde soort vrienden te hebben als je vriend? Ik ben zelf ook redelijk introvert en mijn vriendinnen over het algemeen ook, echt niet dat die (of ikzelf) zin hebben in een feestje met veel mensen. Veel leuker om met z'n tweeën een verjaardag te vieren met een etentje of zo. Daar is niets mis mee. Een groot (of goed) sociaal leven betekent niet per se dat je veel vrienden hebt op je feestje.
Doe je nu ook samen dingen met je gezin en je vriend erbij?
Ergens klink je nog verdrietig dat je huwelijk om welke reden dan ook is stukgelopen. Hoe je toekomst eruit ziet heb je moeten bijstellen en accepteren, maar misschien ben je daar wat minder ver in dan je zou willen. Goed dat je therapie hebt.
Doe je nu ook samen dingen met je gezin en je vriend erbij?
Ergens klink je nog verdrietig dat je huwelijk om welke reden dan ook is stukgelopen. Hoe je toekomst eruit ziet heb je moeten bijstellen en accepteren, maar misschien ben je daar wat minder ver in dan je zou willen. Goed dat je therapie hebt.
maandag 20 juni 2022 om 14:24
Hoe oud ben je ongeveer TO? Kan ook (begin van) de overgang zijn.
Ik heb bij tijd en wijle dat gevoel maar ik weet dat het bij mij ook weer over gaat. Ik accepteer het als een fase die onderdeel uit maakt van de overgang.
Doen jij en je vriend samen leuke dingen?
Ik begrijp dat het feestje het gevoel er niet beter op maakt omdat je vriendinnen lauw reageren op de uitnodiging. Ik zou je daar niet al te druk om maken. Lekker dat feestje vieren, probeer er van te genieten Wie weet doe je wel leuke nieuwe contacten op.
Het is als introvert niet makkelijk tegenwoordig want het lijkt wel alsof alles wat je ziet op sociale media of in je omgeving door alleen maar extraverte mensen wordt beleefd.
Ik maak me als introvert er inmiddels niet meer druk om. Dan zit ik misschien wel eens 3 dagen alleen overdag maar ik voel me daar gewoon het beste bij, vermaak me prima. Kletsen met een vriendin die een paar uurtjes op de thee komt vind ik van mezelf dan al een hele prestatie
Ik heb bij tijd en wijle dat gevoel maar ik weet dat het bij mij ook weer over gaat. Ik accepteer het als een fase die onderdeel uit maakt van de overgang.
Doen jij en je vriend samen leuke dingen?
Ik begrijp dat het feestje het gevoel er niet beter op maakt omdat je vriendinnen lauw reageren op de uitnodiging. Ik zou je daar niet al te druk om maken. Lekker dat feestje vieren, probeer er van te genieten Wie weet doe je wel leuke nieuwe contacten op.
Het is als introvert niet makkelijk tegenwoordig want het lijkt wel alsof alles wat je ziet op sociale media of in je omgeving door alleen maar extraverte mensen wordt beleefd.
Ik maak me als introvert er inmiddels niet meer druk om. Dan zit ik misschien wel eens 3 dagen alleen overdag maar ik voel me daar gewoon het beste bij, vermaak me prima. Kletsen met een vriendin die een paar uurtjes op de thee komt vind ik van mezelf dan al een hele prestatie
maandag 20 juni 2022 om 16:40
Ik heb vooral richting de kinderen schuldgevoel over mijn scheiding. Ook al was dit niet mijn keuze. Ik heb dit eigenlijk pas meer sinds we samenwonen omdat het nu nog meer voelt alsof we niet samen 1 gezin zijn....als dit logisch klinkt!
Mijn vriend en ik doen weinig samen omdat hij in de Horeca werkt. Er zijn meestal kinderen bij en als zijn kind er is zijn die van mij er niet (in het weekend dan en het ene weekend ook wel) en dan hoef ik niet perse erbij te zijn want ze willen ook samen tijd met hun tweeën. En dat vind ik ook helemaal prima.
Ik mis ook dingen om voor mezelf te doen en ik weet ook niet zo goed wat ik zelf leuk vind. Daarbij vind ik het nu ook druk met mijn huishouden, werk en de kinderen.
Ik ben 41 dus hopelijk nog niet in de overgang
Maar ik voel me zo niet gelukkig en ben me heel bewust van mezelf zeg maar. Ben bang dat ik iets verkeerd zeg en denk ook dat ik niets te melden heb.
Als ik met de kids ben voel ik me al beter maar vooral ook veel schuldgevoel.
Mijn vriend en ik doen weinig samen omdat hij in de Horeca werkt. Er zijn meestal kinderen bij en als zijn kind er is zijn die van mij er niet (in het weekend dan en het ene weekend ook wel) en dan hoef ik niet perse erbij te zijn want ze willen ook samen tijd met hun tweeën. En dat vind ik ook helemaal prima.
Ik mis ook dingen om voor mezelf te doen en ik weet ook niet zo goed wat ik zelf leuk vind. Daarbij vind ik het nu ook druk met mijn huishouden, werk en de kinderen.
Ik ben 41 dus hopelijk nog niet in de overgang
Maar ik voel me zo niet gelukkig en ben me heel bewust van mezelf zeg maar. Ben bang dat ik iets verkeerd zeg en denk ook dat ik niets te melden heb.
Als ik met de kids ben voel ik me al beter maar vooral ook veel schuldgevoel.
maandag 20 juni 2022 om 20:02
Al schrijf je in de titel dat je eenzaam je voelt, er lijkt veel meer te spelen. Goed dat je in therapie ging....
En hier https://psychcentral.com/blog/imperfect ... -interests? heb je mss iets aan om te kijken wat je op zou kunnen pakken aan hobbies....het is heel persoonlijk maar het is een heel open artikel, dat je mss op ideeen kan brengen....
En hier https://psychcentral.com/blog/imperfect ... -interests? heb je mss iets aan om te kijken wat je op zou kunnen pakken aan hobbies....het is heel persoonlijk maar het is een heel open artikel, dat je mss op ideeen kan brengen....
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
maandag 20 juni 2022 om 22:17
Als je weer leuke dingen gaat doen, heb je ook meteen weer wat te vertellen aan andere mensen. 
Waar heb je zin in? Wandelclubje, muziekles, musea, breien, tuinieren, bakken, of rugby?
Wat lijkt je wel wat?
Solo -hobbies kunnen misschien ook met je kinderen erbij, samen-hobbies leveren je ook weer nieuwe sociale contacten op.
Eenzaamheid heeft bij mij overigens niets te maken met alleen zijn.
Het is een gevoel, dat juist ook kan spelen als ik midden tussen de mensen ben.
Waar heb je zin in? Wandelclubje, muziekles, musea, breien, tuinieren, bakken, of rugby?
Wat lijkt je wel wat?
Solo -hobbies kunnen misschien ook met je kinderen erbij, samen-hobbies leveren je ook weer nieuwe sociale contacten op.
Eenzaamheid heeft bij mij overigens niets te maken met alleen zijn.
Het is een gevoel, dat juist ook kan spelen als ik midden tussen de mensen ben.
dinsdag 21 juni 2022 om 08:31
Ik denk ook inderdaad dat het een gevoel is, wat sterker is geworden na de scheiding + de niet zo hechte band met mijn ouders. Het gevoel om bij niemand terecht te kunnen is het meer.
Ik heb ook nergens zin in. En ik doe wel dingen, ik ga wel met vriendinnen borrelen en probeer af te spreken, vaak kunnen mensen ook niet omdat ze met hun eigen gezin iets gaan ondernemen. Het moet ook meestal vanuit mijn kant komen.
Ik denk ook wel dat veel te maken heeft met de scheiding, gebrek aan vertrouwen in mensen misschien ook.
Ik vind het lastig te benoemen wat het precies is.
Ik heb ook nergens zin in. En ik doe wel dingen, ik ga wel met vriendinnen borrelen en probeer af te spreken, vaak kunnen mensen ook niet omdat ze met hun eigen gezin iets gaan ondernemen. Het moet ook meestal vanuit mijn kant komen.
Ik denk ook wel dat veel te maken heeft met de scheiding, gebrek aan vertrouwen in mensen misschien ook.
Ik vind het lastig te benoemen wat het precies is.
dinsdag 21 juni 2022 om 08:57
Je zet jezelf niet op de eerste plaats. Je zet jezelf ook niet op plek 2, 3, 4 of 5.
Zelfs huishouden komt voor jou in de ranglijst.
Dat mag je écht veranderen gaan.
Je mag gewoon tijd maken voor jezelf. Niet je hele leven in dienst staan van anderen en je schuldgevoel. Nergens voor nodig en maakt je ook geen leuk mens.
Het is wat het is.
En dus trek je af en toe de deur achter je dicht om dat te doen wat je leuk vind. Of dat nu in bad gaan is, baantjes zwemmen in het zwembad, een boek lezen op een bankje in de natuur of naar een festival of braderie. Whatever rocks your boat.
Zodat je weer opgeladen terug komt met een lach op je gezicht!
Zelfs huishouden komt voor jou in de ranglijst.
Dat mag je écht veranderen gaan.
Je mag gewoon tijd maken voor jezelf. Niet je hele leven in dienst staan van anderen en je schuldgevoel. Nergens voor nodig en maakt je ook geen leuk mens.
Het is wat het is.
En dus trek je af en toe de deur achter je dicht om dat te doen wat je leuk vind. Of dat nu in bad gaan is, baantjes zwemmen in het zwembad, een boek lezen op een bankje in de natuur of naar een festival of braderie. Whatever rocks your boat.
Zodat je weer opgeladen terug komt met een lach op je gezicht!
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 21 juni 2022 om 10:41
Dat doe ik ook wel eigenlijk. In bad gaan...alhoewel er dan wel vaak 1 of 2 pubers komen kletsen
Wat ik vaak heb, en dat is eigenlijk iets van de laatste tijd, als ik met vriendinnen of andere mensen ben en er word zo gepraat over dingen of over niets....ik voel me er niet bij horen, ik voel me dan ook echt eenzaam. Als ik mensen hoor praten over gezin voel ik toch een soort van schaamte vanuit mezelf of de angst dat mensen me afkeuren.
Er zijn ook wat moeilijke momenten geweest met de kids, dat ze het moeilijk op school en ik kan er niet goed over praten, vaak komt het door de scheiding krijg ik dan te horen. Of andere kinderen lijken perfect....en ik weet echt wel dat dat niet zo is. Maar ik voel me vaak alleen en er niet bij horen.
Dat blijft sudderen, ondanks dat ik wel leuke dingen onderneem of probeer te ondernemen.
Ik mis iets en of dat nu 'het gezin' is, waarvan ik weet dat het niet terugkomt in de oude vorm....
Wat ik vaak heb, en dat is eigenlijk iets van de laatste tijd, als ik met vriendinnen of andere mensen ben en er word zo gepraat over dingen of over niets....ik voel me er niet bij horen, ik voel me dan ook echt eenzaam. Als ik mensen hoor praten over gezin voel ik toch een soort van schaamte vanuit mezelf of de angst dat mensen me afkeuren.
Er zijn ook wat moeilijke momenten geweest met de kids, dat ze het moeilijk op school en ik kan er niet goed over praten, vaak komt het door de scheiding krijg ik dan te horen. Of andere kinderen lijken perfect....en ik weet echt wel dat dat niet zo is. Maar ik voel me vaak alleen en er niet bij horen.
Dat blijft sudderen, ondanks dat ik wel leuke dingen onderneem of probeer te ondernemen.
Ik mis iets en of dat nu 'het gezin' is, waarvan ik weet dat het niet terugkomt in de oude vorm....
dinsdag 21 juni 2022 om 10:57
Ik denk dat 'eenzaam' niet het woord is wat je zoekt. Niet het gevoel is wat je hebt.
Ik denk eerder een minderwaardig gevoel, niet goed genoeg zijn, misschien zelfs het gevoel mislukt te zijn.
En ik denk dat dit onterecht is en je hulp mag zoeken bij het verwerken van de levensgebeurtenis Scheiden om weer op je pootjes te komen staan.
Ik denk eerder een minderwaardig gevoel, niet goed genoeg zijn, misschien zelfs het gevoel mislukt te zijn.
En ik denk dat dit onterecht is en je hulp mag zoeken bij het verwerken van de levensgebeurtenis Scheiden om weer op je pootjes te komen staan.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 21 juni 2022 om 12:48
Dan neem je daarin kleine stapjes. En ga je bijvoorbeeld, als de pubers gewoon thuis zijn, melden dat je nu een uur ongestoord in bad gaat zitten. En dat je alleen gestoord wil worden als het huis in brand staat.
En dan ga je dat lekker doen.
Maar neem de ruimte. Want je krijgt deze voldoende van je gezin. Pak het dan ook aan.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 21 juni 2022 om 13:08
Dan bel je de huisarts voor een doorverwijzing.
Want dan klinkt het alsof je nu in de verwerking van je scheiding zit en het besef dat dit je nieuwe leven is. En dat het je wat aanvliegt allemaal.
Helemaal niet erg, gewoon iets waar je even met een professional over moet sparren om weer jezelf te worden.
Doen hoor, gun dat jezelf!
Want dan klinkt het alsof je nu in de verwerking van je scheiding zit en het besef dat dit je nieuwe leven is. En dat het je wat aanvliegt allemaal.
Helemaal niet erg, gewoon iets waar je even met een professional over moet sparren om weer jezelf te worden.
Doen hoor, gun dat jezelf!
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 21 juni 2022 om 14:06
Klinkt als verwerken wat je allemaal hebt weggestopt en volledig hebt genegeerd.
Neem dit topic mee naar je therapeute. Zij kan je ook op dit vlak gaan bijstaan.
Sterkte, alleen al de hulp die je hebt gevraagd voor jezelf is al een flinke stap voorwaarts in kiezen voor jezelf en jezelf serieus nemen! Goed zo!
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 22 juni 2022 om 08:18
Daar heb ik wel eens over nagedacht. Ik ken eigenlijk niet echt iemand. Niet waar ik dingen mee zou delen.hagelslagjes schreef: ↑21-06-2022 21:50Zou je het fijn vinden om samen met andere gescheiden moeders wat te doen? Die zitten dan mogelijk met dezelfde dingen als jij. Misschien weet je therapeute zoiets.
Maar omdat het al langer geleden is weet ik ook niet of dat het is. Soms denk ik dat ik zo ben. Is mijn angst dat ik me altijd zo zal voelen.
Kan ook moeilijk meer leuk doen. Heb daardoor echt een hekel aan mezelf.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
