Psyche
alle pijlers
Eenzaamheid bespreken
vrijdag 18 juni 2021 om 21:49
Beetje een aparte timing nu het forum dreigt te verdwijnen, maar misschien zijn er nog wat mensen die ook hun ervaring willen delen. Mijn ervaring is namelijk dat alleen al praten over eenzaamheid en weten dat je niet de enige bent, al een hoop kan schelen 
Wat mij betreft hoeft het niet een erg zwaarmoedig topic te worden, maar misschien dat we elkaar nog kunnen ondersteunen.
Zelf voel ik me in de zomer eenzamer vaak dan in de winter. Ik heb wel een handjevol vrienden, maar langzaam bij beetje spreidt iedereen zich over het land. Dat soort dingen kunnen puur een kwestie van geluk of pech zijn. In de vriendengroep van mijn broer zijn de meesten gaan samenwonen met vrouwen uit de regio. Zij spreken bijna elk weekend nog wel af met elkaar Mijn vriendinnen vinden partners die in Groningen, Maastricht of Rome wonen, en dan gaat het snel bergafwaarts met de sociale contacten. Binnenkort hebben we een vriendenweekend. Dat wordt pas de eerste keer dat we elkaar gaan zien in 2021.
Gelukkig heb ik nog wel een vriendin die me redelijk vaak uitnodigt, maar zij is getrouwd, woont samen en ze hebben een kleintje. Ik wil daar ook niet elk weekend de deur platlopen. Maar dan komt het dus steeds vaker voor dat één weekend niet met die vriendin afspreken, alweer inhoudt dat ik twee weken eigenlijk geen sociale activiteiten heb. Ik voel me dan wel vaak raar, een outlaw, een vreemde eend in de bijt. Soms ook wel een beetje een mislukking omdat echt iedereen een relatie lijkt te hebben.
Ik merk ook dat ik niet meer zo goed kan genieten van dingen die ik 2 jaar terug nog heel fijn vond. Dan ging ik op een mooie zomeravond nog om 11 uur in de natuur lopen. Of ging ik een lange fietsroute maken. Maar bij steeds meer van die dingen heb ik een ''been there, done that'' gevoel. Ik moet dan uitkijken dat ik uiteindelijk niet gewoon de hele dag met mijn laptop op bed ligt te lamballen.
Wie herkent zich hierin en wil meepraten?
Wat mij betreft hoeft het niet een erg zwaarmoedig topic te worden, maar misschien dat we elkaar nog kunnen ondersteunen.Zelf voel ik me in de zomer eenzamer vaak dan in de winter. Ik heb wel een handjevol vrienden, maar langzaam bij beetje spreidt iedereen zich over het land. Dat soort dingen kunnen puur een kwestie van geluk of pech zijn. In de vriendengroep van mijn broer zijn de meesten gaan samenwonen met vrouwen uit de regio. Zij spreken bijna elk weekend nog wel af met elkaar Mijn vriendinnen vinden partners die in Groningen, Maastricht of Rome wonen, en dan gaat het snel bergafwaarts met de sociale contacten. Binnenkort hebben we een vriendenweekend. Dat wordt pas de eerste keer dat we elkaar gaan zien in 2021.
Gelukkig heb ik nog wel een vriendin die me redelijk vaak uitnodigt, maar zij is getrouwd, woont samen en ze hebben een kleintje. Ik wil daar ook niet elk weekend de deur platlopen. Maar dan komt het dus steeds vaker voor dat één weekend niet met die vriendin afspreken, alweer inhoudt dat ik twee weken eigenlijk geen sociale activiteiten heb. Ik voel me dan wel vaak raar, een outlaw, een vreemde eend in de bijt. Soms ook wel een beetje een mislukking omdat echt iedereen een relatie lijkt te hebben.
Ik merk ook dat ik niet meer zo goed kan genieten van dingen die ik 2 jaar terug nog heel fijn vond. Dan ging ik op een mooie zomeravond nog om 11 uur in de natuur lopen. Of ging ik een lange fietsroute maken. Maar bij steeds meer van die dingen heb ik een ''been there, done that'' gevoel. Ik moet dan uitkijken dat ik uiteindelijk niet gewoon de hele dag met mijn laptop op bed ligt te lamballen.
Wie herkent zich hierin en wil meepraten?
vrijdag 18 juni 2021 om 22:13
Ik herken je gevoel en wil graag meeschrijven. Ik heb op zich best een gevulde agenda en ook een paar echt goede vrienden maar ik voel me de laatste tijd ook vaker alleen. Ben na 4 jaar weer single, hele goede vriendin is wappie geworden en met m’n moeder gaat het psychisch niet goed, dus die zie ik niet zo vaak nu, zijn snel teveel prikkels voor haar. Daarnaast mis ik ook een groep met wie je vanzelfsprekend bv voetbal gaat kijken of naar het strand gaat ofzo. Ik ben wel onlangs op tennis gegaan en moet zeggen dat dat wel leuke contacten oplevert. Misschien een tip? Maar goed, ik tob er dus ook over al denk ik dat niet veel mensen mij met eenzaamheid associëren, vind het ook lastig om hierin echt eerlijk te zijn en me kwetsbaar op te stellen merk ik...
vrijdag 18 juni 2021 om 22:16
Ik heb hier trouwens altijd al meer last van in de zomer dan in de winter, dus dat herken ik ook. Gevoel van eigenlijk met een toffe groep vrienden op een boot te moeten zitten ofzo. Aan de andere kant heb ik ook lang niet altijd zin om sociaal te doen maar zou ik de gezelligheid gewoon een beetje om me heen willen hebben. Gewoon samen boekje lezen of serie kijken. Ben je wel aan het daten of op andere manieren actief op zoek naar meer contact?
vrijdag 18 juni 2021 om 22:20
Ik herken het ook, en heb het ook zeker weten erger in de zomer.
Ik heb geen vrienden, ik woon samen met mijn vriend in een stad waar ik verder niemand heb (en 'maak contacten' is makkelijker gezegd dan gedaan, heb daar ook niet veel behoefte aan en vind het moeilijk en vervelend om met mensen om te gaan), en familie woont op 3,5 uur OV-afstand (heb geen rijbewijs).
Dus dat is regelmatig wel eenzaam ja. Nu heb ik ook niet per se behoefte aan een enorm sociaal leven, maar ik mis soms wel iemand om mee te kunnen praten, zeker omdat het op andere vlakken ook helemaal niet goed gaat met me momenteel.
Ik heb geen vrienden, ik woon samen met mijn vriend in een stad waar ik verder niemand heb (en 'maak contacten' is makkelijker gezegd dan gedaan, heb daar ook niet veel behoefte aan en vind het moeilijk en vervelend om met mensen om te gaan), en familie woont op 3,5 uur OV-afstand (heb geen rijbewijs).
Dus dat is regelmatig wel eenzaam ja. Nu heb ik ook niet per se behoefte aan een enorm sociaal leven, maar ik mis soms wel iemand om mee te kunnen praten, zeker omdat het op andere vlakken ook helemaal niet goed gaat met me momenteel.
vrijdag 18 juni 2021 om 22:23
Het is overigens ook vooral het gevoel van het verschil met vroeger wat ik het pijnlijkst vind. Dat ik als tiener nog vriendinnen had en mijn zomers en vakanties er toen zó anders uitzagen. En dat ik met mijn ouders op vakantie ging en dat soort dingen.
Als ik nu in mijn eentje buiten ben op zo'n zomeravond (toch een heel specifiek gevoel vind ik dat soort avonden), dan komen die herinneringen van toen terug en dan denk ik, jeetje, wat ben ik nu eigenlijk ongelukkig in vergelijking met vroeger, wat triest.
Maar misschien is mijn situatie wat zwaarmoediger dan die van jou OP, en van de anderen.
Als ik nu in mijn eentje buiten ben op zo'n zomeravond (toch een heel specifiek gevoel vind ik dat soort avonden), dan komen die herinneringen van toen terug en dan denk ik, jeetje, wat ben ik nu eigenlijk ongelukkig in vergelijking met vroeger, wat triest.
Maar misschien is mijn situatie wat zwaarmoediger dan die van jou OP, en van de anderen.
vrijdag 18 juni 2021 om 22:25
Dat is een leuk idee! Ik houd heel erg van spelletjes. Bedankt voor de tip
vrijdag 18 juni 2021 om 22:33
Welkom Blabla.
Het lijkt me al helemaal lastig als je uit een relatie komt. De band die je met een partner hebt (als het goed is prioriteit zijn voor elkaar) is toch heel anders met vrienden. Ik ben al best lang single dus eigenlijk weet ik niet beter meer, maar denk dat als ik nu net uit een relatie zou komen, ik de sociale wereld ook erg ''hard'' zou vinden. Voor vrienden (vooral die zélf druk bezig zijn met settelen) ben je toch veel minder een prioriteit dan voor een partner. Als dan ook een belangrijk persoon als je moeder (tijdelijk hopelijk) verminderd beschikbaar is, zijn dat toch al twee belangrijke personen.
Wel goed dat je bent gaan tennissen inderdaad. Ik moet ook meer r nieuwe dingen gaan oppakken. Ik vind het wel lastig, want ik woon niet in een van 's lands traditionele grote steden (>150 k inwoners). Ik merk toch dat de lokale tennis/roei/volleybal etc. vereniging vooral worden geoccupeerd door 20 minners en 45 plussers. Mijn generatie (rond de 30) is toch vooral erg bezig met zichzelf (huis kopen, trouwen, kindjes krijgen).
Herken ook je gevoel wat betreft die ''groep''. Al wordt dat wel minder naarmate ik ouder word. Haast niemand doet meer dagelijks/wekelijks dingen met grote vriendengroepen. Ben al blij als ik gewoon eens iemand vind waarmee ik enigszins laagdrempelig eens een wijntje kan gaan drinken ofzo. Qua daten zit ik alleen op Tinder momenteel, maar er gebeurt niet zo veel
Het lijkt me al helemaal lastig als je uit een relatie komt. De band die je met een partner hebt (als het goed is prioriteit zijn voor elkaar) is toch heel anders met vrienden. Ik ben al best lang single dus eigenlijk weet ik niet beter meer, maar denk dat als ik nu net uit een relatie zou komen, ik de sociale wereld ook erg ''hard'' zou vinden. Voor vrienden (vooral die zélf druk bezig zijn met settelen) ben je toch veel minder een prioriteit dan voor een partner. Als dan ook een belangrijk persoon als je moeder (tijdelijk hopelijk) verminderd beschikbaar is, zijn dat toch al twee belangrijke personen.
Wel goed dat je bent gaan tennissen inderdaad. Ik moet ook meer r nieuwe dingen gaan oppakken. Ik vind het wel lastig, want ik woon niet in een van 's lands traditionele grote steden (>150 k inwoners). Ik merk toch dat de lokale tennis/roei/volleybal etc. vereniging vooral worden geoccupeerd door 20 minners en 45 plussers. Mijn generatie (rond de 30) is toch vooral erg bezig met zichzelf (huis kopen, trouwen, kindjes krijgen).
Herken ook je gevoel wat betreft die ''groep''. Al wordt dat wel minder naarmate ik ouder word. Haast niemand doet meer dagelijks/wekelijks dingen met grote vriendengroepen. Ben al blij als ik gewoon eens iemand vind waarmee ik enigszins laagdrempelig eens een wijntje kan gaan drinken ofzo. Qua daten zit ik alleen op Tinder momenteel, maar er gebeurt niet zo veel
anoniem_64aebc6e31541 wijzigde dit bericht op 18-06-2021 22:33
0.07% gewijzigd
vrijdag 18 juni 2021 om 22:33
Een mislukking omdat iedereen een relatie heeft en jij niet?
Nou, ik heb een gezin, maar ik voel me de grootste mislukking die er bestaat
De eenzaamheid die jij omschrijft kan ik me voorstellen. Maar ik ken ook heel veel mensen met partner en/of kinderen (waaronder ikzelf) die zich moederziel alleen voelen.
Ik wil hier overigens absoluut niet mee suggereren dat je geen spijt of verdriet mag voelen over het feit dat je momenteel geen partner hebt. Maar een mislukking ben je om die reden echt niet
Nou, ik heb een gezin, maar ik voel me de grootste mislukking die er bestaat
De eenzaamheid die jij omschrijft kan ik me voorstellen. Maar ik ken ook heel veel mensen met partner en/of kinderen (waaronder ikzelf) die zich moederziel alleen voelen.
Ik wil hier overigens absoluut niet mee suggereren dat je geen spijt of verdriet mag voelen over het feit dat je momenteel geen partner hebt. Maar een mislukking ben je om die reden echt niet
vrijdag 18 juni 2021 om 22:34
Wat vervelend voor je dat het niet goed met je gaatChagrijnigPrinsesje schreef: ↑18-06-2021 22:20Ik herken het ook, en heb het ook zeker weten erger in de zomer.
Ik heb geen vrienden, ik woon samen met mijn vriend in een stad waar ik verder niemand heb (en 'maak contacten' is makkelijker gezegd dan gedaan, heb daar ook niet veel behoefte aan en vind het moeilijk en vervelend om met mensen om te gaan), en familie woont op 3,5 uur OV-afstand (heb geen rijbewijs).
Dus dat is regelmatig wel eenzaam ja. Nu heb ik ook niet per se behoefte aan een enorm sociaal leven, maar ik mis soms wel iemand om mee te kunnen praten, zeker omdat het op andere vlakken ook helemaal niet goed gaat met me momenteel.
vrijdag 18 juni 2021 om 22:36
Ik voel me ook regelmatig eenzaam.
Ben wel (gelukkig) getrouwd maar daarnaast maar een handjevol contacten. Vind het zelf soms ook lastig om contacten te onderhouden, dat geef ik eerlijk toe.
Privé gebeurt er ook van alles op dit moment waardoor het eenzame gevoel enorm versterkt wordt.
Afgelopen week was een vriendin van mij op bezoek. Ik merkte naderhand dat ik het toch wel heel fijn vond.
Ben wel (gelukkig) getrouwd maar daarnaast maar een handjevol contacten. Vind het zelf soms ook lastig om contacten te onderhouden, dat geef ik eerlijk toe.
Privé gebeurt er ook van alles op dit moment waardoor het eenzame gevoel enorm versterkt wordt.
Afgelopen week was een vriendin van mij op bezoek. Ik merkte naderhand dat ik het toch wel heel fijn vond.
vrijdag 18 juni 2021 om 22:39
Ik denk dat je als mens toch snel de neiging hebt om alleen datgene te zien wat de ander wél heeft en jij niet, in plaats van andersom.ChagrijnigPrinsesje schreef: ↑18-06-2021 22:23Het is overigens ook vooral het gevoel van het verschil met vroeger wat ik het pijnlijkst vind. Dat ik als tiener nog vriendinnen had en mijn zomers en vakanties er toen zó anders uitzagen. En dat ik met mijn ouders op vakantie ging en dat soort dingen.
Als ik nu in mijn eentje buiten ben op zo'n zomeravond (toch een heel specifiek gevoel vind ik dat soort avonden), dan komen die herinneringen van toen terug en dan denk ik, jeetje, wat ben ik nu eigenlijk ongelukkig in vergelijking met vroeger, wat triest.
Maar misschien is mijn situatie wat zwaarmoediger dan die van jou OP, en van de anderen.
Ik sla bijvoorbeeld alweer snel aan bij jouw opmerking dat je een relatie hebt. Dat lijkt me al zo waardevol, en bij mij in de verste verte nog niet in zicht. Terwijl jij bij mij misschien weer dingen ziet die positief lijken en je eigen situatie voor jou minder rooskleurig laat lijken. Al met al wel naar om te horen dat het niet goed met je gaat.
Wat je zegt over die zomeravond is wel erg herkenbaar. Ik woon nog altijd in de regio waar ik ook ben opgegroeid, en laatst ging ik in de avond hardlopen en zag ik allemaal van die examen-vlaggen buiten hangen. Ik en mijn vrienden deden in 2008 examen en ik herinner me nog de oneindige stroom aan BBQ's/Tuinfeestjes/Zoenen in de bosjes. Wat was iedereen toegankelijk, wat was iedereen benaderbaar, wat was iedereen open en sociaal in vergelijking met nu. Diezelfde mensen lijken nu zo'n veel hogere muur om zich heen te hebben.
anoniem_64aebc6e31541 wijzigde dit bericht op 18-06-2021 22:41
1.85% gewijzigd
vrijdag 18 juni 2021 om 22:40
Voel je je ook eenzaam in je relatie?ChagrijnigPrinsesje schreef: ↑18-06-2021 22:27Soms is eenzaamheid ook meer een gevoel dan echt alleen-zijn. Een aantal jaar terug toen ik nog alleen woonde en mijn leven op bepaalde vlakken nóg (ja het nog nog erger) alleniger was, voelde ik me minder eenzaam dan nu.
vrijdag 18 juni 2021 om 22:41
Kai_koura schreef: ↑18-06-2021 22:39Ik denk dat je als mens toch snel de neiging hebt om alleen datgene te zien wat de ander wél heeft en jij niet, in plaats van andersom.
Ik sla bijvoorbeeld alweer snel aan bij jouw opmerking dat je een relatie hebt. Dat lijkt me al zo waardevol, en bij mij in de verste verte nog niet in zicht. Terwijl jij bij mij misschien weer dingen ziet die positief lijken en je eigen situatie voor jou minder rooskleurig laat lijken.
Wat je zegt over die zomeravond is wel erg herkenbaar. Ik woon nog altijd in de regio waar ik ook ben opgegroeid, en laatst ging ik in de avond hardlopen en zag ik allemaal van die examen-vlaggen buiten hangen. Ik en mijn vrienden deden in 2008 examen en ik herinner me nog de oneindige stroom aan BBQ's/Tuinfeestjes/Zoenen in de bosjes. Wat was iedereen toegankelijk, wat was iedereen benaderbaar, wat was iedereen open en sociaal in vergelijking met nu. Diezelfde mensen lijken nu zo'n veel hogere muur om zich heen te hebben.
Ik snap zeker dat dat voor jou zo voelt hoor, als ik zeg dat ik een relatie heb. Maar het is helaas een relatie waarin ik eigenlijk niet echt gelukkig ben. En weg kunnen is lastig, zo niet onmogelijk in mijn geval. Dus dat zorgt weer voor een heel nieuwe laag van eenzaamheid.
vrijdag 18 juni 2021 om 22:42
vrijdag 18 juni 2021 om 22:42
Soms wel, soms niet. We kunnen erg goed praten, soms lol maken, hebben gedeelte interesses. Maar wat ik ook zei in mijn vorige post, ik ben op andere vlakken niet gelukkig hier met hem en heb vaak erg het gevoel dat ik een leven leid dat ik echt niet wil.
vrijdag 18 juni 2021 om 22:46
We zijn allemaal niet perfect. Maar jij bent ongetwijfeld van levensbelang voor je gezin en op z'n minst je kinderen, dat is op zichzelf al een reden waarom je geen mislukking bent.Saivash schreef: ↑18-06-2021 22:33Een mislukking omdat iedereen een relatie heeft en jij niet?
Nou, ik heb een gezin, maar ik voel me de grootste mislukking die er bestaat
De eenzaamheid die jij omschrijft kan ik me voorstellen. Maar ik ken ook heel veel mensen met partner en/of kinderen (waaronder ikzelf) die zich moederziel alleen voelen.
Ik wil hier overigens absoluut niet mee suggereren dat je geen spijt of verdriet mag voelen over het feit dat je momenteel geen partner hebt. Maar een mislukking ben je om die reden echt niet
Ik herken je eenzaamheid binnen een gezin / relatie heel erg van mijn moeder. Mijn vader heeft AAS, dus mijn moeder staat al min of meer haar hele leven overal alleen voor.
Zelf voel ik me ook niet altijd een mislukking. Maar er zijn wel tijden dat ik denk : volgens mij is iedereen op dit moment iets leuks aan het doen. Of zitten ze op zijn minst met elkaar op de bank, i.p.v. alleen. En zoals nu heb ik dit weekend ook geen plannen dus denk ik weer pffff hoe kom ik de tijd door?!
vrijdag 18 juni 2021 om 22:52
Doe ik wel, maar die vriendin wil dat liever niet. Zij hebben een kleintje en de spullen van dat kleintje (kinderwagen, doekjes, box met speeltjes, verschoonspullen) zijn daar aanwezig, plus kindje kan gewoon naar bed indien moe. Plus ze hebben een tuin. Ik woon 4 hoog in een appartement. Dus heeft feitelijk weinig toegevoegde waarde om bij mij te gaan zitten. Meeste anderen wonen in grotere steden (Groningen, Utrecht, Amsterdam etc). En ik dus in een kleinere plek (ca. 50/k inwoners). Afgezien van op mijn verjaardag hebben mensen niet zo veel behoefte om hierheen te komen merk al een tijdje.FeeLucifer01 schreef: ↑18-06-2021 22:42Gelukkig heb ik nog wel een vriendin die me redelijk vaak uitnodigt, maar zij is getrouwd, woont samen en ze hebben een kleintje. Ik wil daar ook niet elk weekend de deur platlopen.
En zelf haar ( of anderen) uitnodigen en bij jou thuis ipv bij haar, doe je dat wel eens?
vrijdag 18 juni 2021 om 22:54
Jeetje ik vind dat nogal wat (i.c.m. je vorige post). Ik ben geen relatie expert dus die zal ik zeker niet gaan uithangen. Niemand kan beter dan jijzelf de pro's en Cons tegen elkaar afwegen, maar ik kan goed begrijpen dat je in een relatie net zo eenzaam kunt zijn. Al is goed met elkaar kunnen praten wel echt enorm waardevol. Ik ken niet zo veel relaties waarin dat gebeurt eigenlijk. Niet goed kunnen praten met elkaar zie ik het erg vaak op stuklopen.ChagrijnigPrinsesje schreef: ↑18-06-2021 22:42Soms wel, soms niet. We kunnen erg goed praten, soms lol maken, hebben gedeelte interesses. Maar wat ik ook zei in mijn vorige post, ik ben op andere vlakken niet gelukkig hier met hem en heb vaak erg het gevoel dat ik een leven leid dat ik echt niet wil.
vrijdag 18 juni 2021 om 22:54
Jammer dat mama niet even ergens alleen heen wil, gezien er gewoon een andere ouder is. En jij bent er, dat zou waarde genoeg moeten zijn.Kai_koura schreef: ↑18-06-2021 22:52Doe ik wel, maar die vriendin wil dat liever niet. Zij hebben een kleintje en de spullen van dat kleintje (kinderwagen, doekjes, box met speeltjes, verschoonspullen) zijn daar aanwezig, plus kindje kan gewoon naar bed indien moe. Plus ze hebben een tuin. Ik woon 4 hoog in een appartement. Dus heeft feitelijk weinig toegevoegde waarde om bij mij te gaan zitten. Meeste anderen wonen in grotere steden (Groningen, Utrecht, Amsterdam etc). En ik dus in een kleinere plek (ca. 50/k inwoners). Afgezien van op mijn verjaardag hebben mensen niet zo veel behoefte om hierheen te komen merk al een tijdje.
Toch?
Dat zal ook niet helpen in je gevoel. Ik hoop dat je iets gaat vinden waarbij je misschien wat nieuwe mensen erbij ontmoet.
vrijdag 18 juni 2021 om 23:35
Dit is zo herkenbaar, alsof ik het zelf geschreven zou kunnen hebben. Ook wat jij schrijft TO.Blablachocoladevla schreef: ↑18-06-2021 22:13Ik herken je gevoel en wil graag meeschrijven. Ik heb op zich best een gevulde agenda en ook een paar echt goede vrienden maar ik voel me de laatste tijd ook vaker alleen.
Daarnaast mis ik ook een groep met wie je vanzelfsprekend bv voetbal gaat kijken of naar het strand gaat ofzo. Maar goed, ik tob er dus ook over al denk ik dat niet veel mensen mij met eenzaamheid associëren, vind het ook lastig om hierin echt eerlijk te zijn en me kwetsbaar op te stellen merk ik...
Ik heb wel een paar goede vrienden, een goede band met mijn familie en ga leuk om met een aantal collega's, en ben ook wel redelijk druk. Maar toch voel ik me regelmatig eenzaam, of heb ik in ieder geval het gevoel dat ik wat mis. Vooral dat je inderdaad mensen hebt met wie je vanzelfsprekend iets gaat doen, of een vriendengroep waarbij dat zo is of waar veel sociale activiteiten zijn waar je gewoon bij kunt aanhaken. Mensen in mijn omgeving zijn vooral bezig met hun eigen gezin.
Het helpt ook niet dat ik al lang single ben, en het gevoel heb dat ik altijd overal alleen naar toe moet en alles zelf moet regelen. Hoewel dat in de praktijk misschien niet echt zo is, voelt het vaak wel zo. Als ik op vakantie wil moet ik of alleen of iemand vragen, als ik een spelletje wil doen kan dat niet vrij laagdrempelig maar moet ik echt iets regelen, idem met uit eten, wat drinken op het terras of bioscoop.
En het klinkt misschien een beetje sneu, maar ik mis ook gewoon het gevoel dat ik voor iemand de leukste/belangrijkste ben.
zaterdag 19 juni 2021 om 00:14
Herkenbaar, ergens.
Ik ben ook single, al heel lang, handjevol vriendinnen met een relatie, sommige ook met kinderen en een handjevol die ook single zijn. Afspreken gaat hier ook niet altijd makkelijk.
Hier ben ik zelf ook schuldig aan, ik houd niet van afspreken met groepen dus val daardoor al snel buiten de groepsdingen. Ik ga soms wel, maar ga me dan snel ergeren aan drukte en wil dan weer weg, dus vaak ga ik ook niet.
Deels is het ook omdat ik geld spaar voor reizen en dan minder vaak uit eten wil, wil winkelen of naar de bios ofzo. Als ik dan ga wil ik ook 'bewust' gaan en niet omdat iedereen gaat. Dat heeft me wel wat vriendschappen gekost. Normaal staat daar om de zoveel tijd reizen tegenover, maar ja, dat ging de laatste anderhalf jaar niet.
Wat ook niet meewerkt is dat een van mijn beste vriendinnen op 24 uur vliegen (drie vliegtuigen) woont, bij mijn tweede thuis. Daar spreek je niet zomaar even een weekendje mee af.
Ik ben wel vanaf dat sommige vrienden kinderen kregen op hun kinderen gaan passen, ben gek op kinderen. Wat nu na 12 jaar wel een mooie band met hun pubers oplevert. Ze gaan graag met hun extra tante op stap of komen logeren.
Ik heb een sociaal beroep en werk de meeste weken 4 dagen echt de hele dag. Dan heb ik ook niet zoveel zin om 's avonds nog af te spreken.
Echt eenzaam voel ik me echter niet, ik kan goed alleen zijn. Toen ik begon te klagen dat ik in de lockdown mensen om me heen miste waren we een half jaar verder. Wat ik nu vooral mis is het nieuwe mensen leren kennen, met name tijdens reizen ofzo, gesprekjes met mensen in de trein of tijdens het wandelen.
Over het algemeen ben ik goed in het mensen leren kennen en contact maken. Contact ondehouden is niet mijn sterkste kant.
Ik ben ook single, al heel lang, handjevol vriendinnen met een relatie, sommige ook met kinderen en een handjevol die ook single zijn. Afspreken gaat hier ook niet altijd makkelijk.
Hier ben ik zelf ook schuldig aan, ik houd niet van afspreken met groepen dus val daardoor al snel buiten de groepsdingen. Ik ga soms wel, maar ga me dan snel ergeren aan drukte en wil dan weer weg, dus vaak ga ik ook niet.
Deels is het ook omdat ik geld spaar voor reizen en dan minder vaak uit eten wil, wil winkelen of naar de bios ofzo. Als ik dan ga wil ik ook 'bewust' gaan en niet omdat iedereen gaat. Dat heeft me wel wat vriendschappen gekost. Normaal staat daar om de zoveel tijd reizen tegenover, maar ja, dat ging de laatste anderhalf jaar niet.
Wat ook niet meewerkt is dat een van mijn beste vriendinnen op 24 uur vliegen (drie vliegtuigen) woont, bij mijn tweede thuis. Daar spreek je niet zomaar even een weekendje mee af.
Ik ben wel vanaf dat sommige vrienden kinderen kregen op hun kinderen gaan passen, ben gek op kinderen. Wat nu na 12 jaar wel een mooie band met hun pubers oplevert. Ze gaan graag met hun extra tante op stap of komen logeren.
Ik heb een sociaal beroep en werk de meeste weken 4 dagen echt de hele dag. Dan heb ik ook niet zoveel zin om 's avonds nog af te spreken.
Echt eenzaam voel ik me echter niet, ik kan goed alleen zijn. Toen ik begon te klagen dat ik in de lockdown mensen om me heen miste waren we een half jaar verder. Wat ik nu vooral mis is het nieuwe mensen leren kennen, met name tijdens reizen ofzo, gesprekjes met mensen in de trein of tijdens het wandelen.
Over het algemeen ben ik goed in het mensen leren kennen en contact maken. Contact ondehouden is niet mijn sterkste kant.
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
