Psyche
alle pijlers
eenzaamheid
vrijdag 30 juni 2017 om 00:34
Nooit gedacht dat ik nog eens een topic zoals dit zou openen. Lang vond ik mijn leventje prima. Single zijn, vrijheid blijheid en veel dingen alleen ondernemen. Maar de laatste maanden is dat voorbij. Ik herken mezelf niet meer. Een gevoel van eenzaamheid overvalt me steeds vaker. Ik vind het helemaal zo leuk niet meer om alleen te zijn. Alleen thuiskomen, alles steeds alleen moeten regelen. Ik werk veel en eigenlijk is dat best een vlucht denk ik. Want ik weet gewoonweg niet wat ik moet doen op een vrije dag. Het zit hem in simpele dingen: voor mezelf koken, alleen een film kijken etc. Eenzaamheid, nooit gedacht dat ik daar nog eens last van zou hebben.
Misschien dat dit een fase is die wel weer overgaat. Maar ik schrik er soms van. Ik was altijd die stoere onafhankelijke Mick. En nu ineens voel ik me kwetsbaar en alleen. En mis ik gewoon echt iemand om me heen...
Misschien dat dit een fase is die wel weer overgaat. Maar ik schrik er soms van. Ik was altijd die stoere onafhankelijke Mick. En nu ineens voel ik me kwetsbaar en alleen. En mis ik gewoon echt iemand om me heen...
vrijdag 30 juni 2017 om 01:20
vrijdag 30 juni 2017 om 01:53
Wat een ontzettend onaardige reactie
Mick, ik begrijp denk ik wel wat je bedoelt. Woon ook al jaren alleen en ben daar op zich helemaal tevreden over maar soms heb je gewoon behoefte aan wat reuring in huis, een arm om je heen, iemand die een klusje voor je doet al is het maar een kop koffie brengen..
Heb je dit gevoel al langer of speelt er inderdaad iets waardoor je wat meer steun nodig hebt dan anders? Ik heb dat gevoel bij vlagen maar diep in mijn hart moet ik er niet aan denken om getrouwd te zijn of samen te wonen. Wat me wel helpt is al mijn moed bij elkaar harken en een goede vriend of vriendin bellen en gewoon hardop zeggen dat ik me zo voel.
Vaak snappen anderen (vooral als ze zelf langere tijd alleen hebben gewoond) heel goed hoe je je voelt. Alleen dat al maakt vaak dat gevoel al wat minder.
Heb je zelf enig idee waar dit gevoel vandaan komt?
vrijdag 30 juni 2017 om 05:18
Hee Mick,
Ik kan me voorstellen dat dit heel raar voor je moet zijn. Een shock to the system als het ware.
Want je bent nooit zo geweest. En dat is balen dat dit is veranderd, tenminste dat kan ik me goed voorstellen.
En ook heel onbekend. Zoals je al zegt, je herkent jezelf niet.
Goed dat je het hier hebt neergeschreven! Om te delen.
Ik kan me voorstellen dat dit heel raar voor je moet zijn. Een shock to the system als het ware.
Want je bent nooit zo geweest. En dat is balen dat dit is veranderd, tenminste dat kan ik me goed voorstellen.
En ook heel onbekend. Zoals je al zegt, je herkent jezelf niet.
Goed dat je het hier hebt neergeschreven! Om te delen.
vrijdag 30 juni 2017 om 08:33
Ik begrijp dat wel, maar dit hoort bij het gewone leven. Je accepteert tenslotte wat je krijgt en probeert daar je comfort in te vinden. Tenslotte hebben zowel het gebonden-zijn en het single-zijn hun prijs. Als jij gebonden bent dan vind je de voordelen daarvan al gauw gewoon en dan wordt de rest (vaak ook eenzaamheid want ieder heeft toch zijn eigen leven en eigen belang) ook een probleem. Je moet het samenleven niet idealiseren.
Dus neem een voorbeeld aan een hond of kat; die zitten ook nooit ontvreden te zijn met hun leven maar gaan gewoon voor de verwarming liggen (of erop) of in het zonnetje zitten als dat lekker is, zijn blij als ze wat lekkers krijgen en verder vragen ze zich nooit af of het elders beter is. Een kat gaat soms aan de wandel en komt nooit terug.
Ik denk (vaag vermoeden) dat bij jou het probleem is dat je voortdurend denkt te kunnen ontsnappen aan narigheid door er vandoor te gaan. Je focus is dus gericht op daar en niet op hier. Maar blijf gewoon en kijk aandachtig naar je omgeving en of daar wat meer in zit.
Misschien biedt de huidige technologie je leuk speelgoed?
Dus neem een voorbeeld aan een hond of kat; die zitten ook nooit ontvreden te zijn met hun leven maar gaan gewoon voor de verwarming liggen (of erop) of in het zonnetje zitten als dat lekker is, zijn blij als ze wat lekkers krijgen en verder vragen ze zich nooit af of het elders beter is. Een kat gaat soms aan de wandel en komt nooit terug.
Ik denk (vaag vermoeden) dat bij jou het probleem is dat je voortdurend denkt te kunnen ontsnappen aan narigheid door er vandoor te gaan. Je focus is dus gericht op daar en niet op hier. Maar blijf gewoon en kijk aandachtig naar je omgeving en of daar wat meer in zit.
Misschien biedt de huidige technologie je leuk speelgoed?
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
vrijdag 30 juni 2017 om 08:38
Gewoon een 
. Soms lijkt het voor mensen moeilijk te snappen heb ik het idee; alsof het vinden van een leuke partner maakbaar of af te dwingen is. Tussen de regels door krijg je daarmee toch de boodschap "je doet het jezelf aan", terwijl de liefde ook gewoon een loterij is; je moet geluk hebben. En gesettelde mensen die iets stellen als "was ik nog maar single" of "samen wonen is ook niet zaligmakend"> dat laatste is ook zo, maar blijkbaar prefereren ze het toch boven single zijn. Iets meer empathie of gewoon een of een eerlijke reactie als "ik zou er niet aan moeten denken zonder mijn partner te zitten" zou soms fijn zijn.
. Soms lijkt het voor mensen moeilijk te snappen heb ik het idee; alsof het vinden van een leuke partner maakbaar of af te dwingen is. Tussen de regels door krijg je daarmee toch de boodschap "je doet het jezelf aan", terwijl de liefde ook gewoon een loterij is; je moet geluk hebben. En gesettelde mensen die iets stellen als "was ik nog maar single" of "samen wonen is ook niet zaligmakend"> dat laatste is ook zo, maar blijkbaar prefereren ze het toch boven single zijn. Iets meer empathie of gewoon een of een eerlijke reactie als "ik zou er niet aan moeten denken zonder mijn partner te zitten" zou soms fijn zijn.
vrijdag 30 juni 2017 om 08:46
Mensen zijn uiteindelijk niet gemaakt om alleen door het leven te gaan. (honden trouwens ook niet, zijn echte groepsdieren)
Vroeg of laat kom je daar achter.
En wat ze je ook proberen wijs te maken in deze samenleving, dat je ook gelukkig bent alleen, uiteindelijk is dat niet waar.
Wij mensen zijn ook echte groepsdieren.
En dan heb ik het helemaal niet over een liefdesrelatie. Met een of 2 goede vriendschappen in je leven redt je het ook.
Alleen is maar alleen, als wij mensen ons nooit eenzaam zouden voelen was het menselijk ras al lang uitgestorven volgens mij.
Het is dus heel normaal en menselijk wat je voelt.
Vroeg of laat kom je daar achter.
En wat ze je ook proberen wijs te maken in deze samenleving, dat je ook gelukkig bent alleen, uiteindelijk is dat niet waar.
Wij mensen zijn ook echte groepsdieren.
En dan heb ik het helemaal niet over een liefdesrelatie. Met een of 2 goede vriendschappen in je leven redt je het ook.
Alleen is maar alleen, als wij mensen ons nooit eenzaam zouden voelen was het menselijk ras al lang uitgestorven volgens mij.
Het is dus heel normaal en menselijk wat je voelt.
vrijdag 30 juni 2017 om 08:51
Maar dan gaat het om iemand die je al kent, van wie je houdt en waar je erg veel verdriet om hebt als hij weg is. Dat is toch wat anders dan verlangen naar een fantasie. Dat laatste moet je jezelf niet aandoen. Iedereen heeft behoefte aan sociale warmte maar de meesten zijn niet gehandicapt op dat punt en kunnen heus wel voor wat gezelligheid zorgen. Alleen zolang je geen vaste partner hebt moet je daar telkens actief zelf voor zorgen.Timetraveler schreef: ↑30-06-2017 08:38maar blijkbaar prefereren ze het toch boven single zijn. Iets meer empathie of gewoon een
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
vrijdag 30 juni 2017 om 09:00
Niet per sé. Ik heb vriendinnen die zeggen dat ze hun partner enorm zouden missen, niet alleen om de individu van wie ze houden, maar ook omdat ze dan weer alleen moeten koken/eten/in een stil huis thuiskomen/op zondag alleen ontbijten etc. Die aspecten zouden ze ook missen, los van de individu. Eerlijk gezegd heb ik daar vaak meer aan dan wanneer iemand alleen zegt "Joh geniet er nog van, ik wilde dat ik nog single was!" Ik bedoel, als je dat echt wil dan is die keuze zo gemaakt hoorretrostar schreef: ↑30-06-2017 08:51Maar dan gaat het om iemand die je al kent, van wie je houdt en waar je erg veel verdriet om hebt als hij weg is. Dat is toch wat anders dan verlangen naar een fantasie. Dat laatste moet je jezelf niet aandoen. Iedereen heeft behoefte aan sociale warmte maar de meesten zijn niet gehandicapt op dat punt en kunnen heus wel voor wat gezelligheid zorgen. Alleen zolang je geen vaste partner hebt moet je daar telkens actief zelf voor zorgen.
.
vrijdag 30 juni 2017 om 09:09
Ja, maar als je eerlijk bent vind je ook niet iedereen leuk om mee te ontbijten. In feite wil je vermoedelijk met een heleboel níet ontbijten. Dus het is een fantasie dat je met iemand wil ontbijten. Je droom; dáármee wil je ontbijten. En die heeft toevallig ook nog heel veel belangstelling voor jou, is reuze warm, interessant, humoristisch, je kan trots op hem zijn op je facebook en hij heeft alles voor je over. Overigens ben je heel gauw gewend aan al die dingen trouwens; en dan ga je elders weer zoeken naar wat je dan weer tekort komt; minder sleur bijvoorbeeld; treurig eigenlijk.Timetraveler schreef: ↑30-06-2017 09:00Niet per sé. Ik heb vriendinnen die zeggen dat ze hun partner enorm zouden missen, niet alleen om de individu van wie ze houden, maar ook omdat ze dan weer alleen moeten koken/eten/in een stil huis thuiskomen/op zondag alleen ontbijten etc. Die aspecten zouden ze ook missen, los van de individu. Eerlijk gezegd heb ik daar vaak meer aan dan wanneer iemand alleen zegt "Joh geniet er nog van, ik wilde dat ik nog single was!" Ik bedoel, als je dat echt wil dan is die keuze zo gemaakt hoor
Overigens herken ik het dat ieder gewoon wil kunnen klagen als uitlaatklep.
Gewoon als behoefte.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
vrijdag 30 juni 2017 om 09:33
Denk ik ook hoor. Ik heb een paar maanden in Japan gewoond en daar is het probleem enorm. Er zijn daar heel veel singles en vooral vrouwen boven de 35 waarmee ik sprak gaven vaak aan eenzaam te zijn.shisha schreef: ↑30-06-2017 08:46Mensen zijn uiteindelijk niet gemaakt om alleen door het leven te gaan. (honden trouwens ook niet, zijn echte groepsdieren)
Vroeg of laat kom je daar achter.
En wat ze je ook proberen wijs te maken in deze samenleving, dat je ook gelukkig bent alleen, uiteindelijk is dat niet waar.
Wij mensen zijn ook echte groepsdieren.
En dan heb ik het helemaal niet over een liefdesrelatie. Met een of 2 goede vriendschappen in je leven redt je het ook.
Alleen is maar alleen, als wij mensen ons nooit eenzaam zouden voelen was het menselijk ras al lang uitgestorven volgens mij.
Het is dus heel normaal en menselijk wat je voelt.
Als je 25 bent dan denk je dat gewone vrienden genoeg zijn, maar omdat iedereen zijn eigen leven leidt vlakt dat uiteindelijk toch af. Mensen zijn druk met hun carrière, relatie, verhuizen naar een andere stad, etc.
Een vaste partner is toch iemand die er altijd is, naast wie je wakker wordt, met wie je in slaap valt, eet, vrijt, lacht, huilt.
vrijdag 30 juni 2017 om 09:55
Nja voor zo lang een relatie duurt natuurlijk. Maar dat lijkt mij logisch en daar ben je zelf bij. En "gewone" vriendschappen zijn ook niet voor eeuwig, dus dan kan je die ook afschrijven.
vrijdag 30 juni 2017 om 10:46
Ik herken dit en hoop hier mee te kunnen schrijven.
Ik ben alleenstaande moeder, kind van 6. Eigenlijk heb ik t super goed voor elkaar. Maar die eenzaamheid. Soms overvalt t me gewoon.
Ik heb genoeg leuke vriendinnen, vrienden, redelijk goed contact met mijn ouders en ook genoeg sociale contacten buiten vriendschappen om. Maar een soort steun, iemand die soms voor mij kan zorgen, naar mij omkijkt...tja dat mis ik.
Ik ben altijd onafhankelijk geweest, regel alles zelf maar soms ben ik t gewoon effe zat. Net zoals nu. Druilerig weer, spannend gesprek voor de boeg...bah!
Dus...heel herkenbaar!
Ik ben alleenstaande moeder, kind van 6. Eigenlijk heb ik t super goed voor elkaar. Maar die eenzaamheid. Soms overvalt t me gewoon.
Ik heb genoeg leuke vriendinnen, vrienden, redelijk goed contact met mijn ouders en ook genoeg sociale contacten buiten vriendschappen om. Maar een soort steun, iemand die soms voor mij kan zorgen, naar mij omkijkt...tja dat mis ik.
Ik ben altijd onafhankelijk geweest, regel alles zelf maar soms ben ik t gewoon effe zat. Net zoals nu. Druilerig weer, spannend gesprek voor de boeg...bah!
Dus...heel herkenbaar!
vrijdag 30 juni 2017 om 10:48
Ik denk dat iedereen op een bepaald punt merkt dat hij/zij klaar is om zich echt te binden aan een ander. Jij hebt de happy single tijd gehad en dat is super want dan heb je dat ook kunnen meemaken. Maar nu ben je gewoon klaar om je te binden en dat is helemaal niet raar, zelfs heel normaal. Wat ik nu niet zou doen als ik jou was is hopeloos op zoek gaan. Wat komt dat komt en ik geloof echt dat iedereen de juiste persoon kan vinden. Blijf gewoon lekker de dingen doen waar je blij van wordt en probeer niet TE veel aandacht te geven aan dat gevoel van eenzaamheid, en dan uiteindelijk zal er zeker iemand op jouw pad komen.
vrijdag 30 juni 2017 om 10:57
Bedankt voor de reacties allemaal. Het opschrijven helpt al een beetje 
Er speelt op dit moment wel iets waar ik ivm herkenbaarheid niets over kan zeggen. En zeker sinds dat aan de hand is/was voel ik me rot. En denk ik: "waarom moet ik alles toch alleen". Verder ben ik dit jaar 30 geworden en ik merk dat dat toch meer invloed heeft dan ik dacht. Ik heb nu toch wel zin om iemand te ontmoeten en dingen mee te delen. Al weet ik ook wel dat niets zaligmakend is.
Er speelt op dit moment wel iets waar ik ivm herkenbaarheid niets over kan zeggen. En zeker sinds dat aan de hand is/was voel ik me rot. En denk ik: "waarom moet ik alles toch alleen". Verder ben ik dit jaar 30 geworden en ik merk dat dat toch meer invloed heeft dan ik dacht. Ik heb nu toch wel zin om iemand te ontmoeten en dingen mee te delen. Al weet ik ook wel dat niets zaligmakend is.
vrijdag 30 juni 2017 om 11:00
Ja. En sindsdien gaat t niet helemaal lekker. Ik heb wel weer even moeten wennen. Maar dat is t verder niet denk ik. Ik denk dat ik toe ben aan een andere fase in m'n leven.Petite_max schreef: ↑30-06-2017 10:47@mick: ik heb je eerder in een ander topic gelezen. Klopt t dat je net terug bent van reizen? Misschien heeft dat er iets mee te maken?
vrijdag 30 juni 2017 om 12:46
Tuurlijk kan dat. Dat kan ook met vriendschappen, familiebanden, etc. Maar als ik mocht kiezen tussen voor een x aantal jaar in een overwegend fijne relatie zitten die helaas op de klippen loopt, of helemaal die relatie niet meemaken, dan koos ik wel voor het eerste.
Wat jij hierboven schrijft is natuurlijk net zo goed waar inderdaad: je wil niet 'iemand' om mee in een rela te zitten, je wil iemand die voor jou speciaal is en die jou speciaal vindt.
vrijdag 30 juni 2017 om 13:02
ik zou eenzaamheid en het hebben van een relatie loskoppelen, een relatie is geen zekerheid , iemand is er miss vaak maar niet altijd beschikbaar voor jou of snapt niet wat je bedoelt of voelt en soms ook wel maar het is geen zekerheid waar je op kunt rekenen,
de enige zekerheid ben je zelf.
eenzaamheid kan een tekort aan contacten zijn,
of een tekort aan aansluiting binnen de contacten die je hebt
en doet zich idd bij wijzigingen in je leven wat vaker voor.
een tekort aan contacten is wat makkelijk op te lossen dan tekort aan aansluiting.
de enige zekerheid ben je zelf.
eenzaamheid kan een tekort aan contacten zijn,
of een tekort aan aansluiting binnen de contacten die je hebt
en doet zich idd bij wijzigingen in je leven wat vaker voor.
een tekort aan contacten is wat makkelijk op te lossen dan tekort aan aansluiting.
--
vrijdag 30 juni 2017 om 16:14
Herkenbaar hoor... Ik heb nog niet alles gelezen, ga ik nog doen.
Ik ben over het algemeen graag alleen, doe veel dingen alleen, ook al lange tijd single en heb dat ook vaak als prettig ervaren.
Maar ik zit nu ook in zo'n fase..., ben stappen aan het zetten in mijn leven, vriendschappen zijn aan het veranderen en ik heb nu eigenlijk niemand die echt betrokken is en bv een keer zegt:'Goh, wat goed of wat knap' of : 'Ik ben er voor je' en op zijn tijd vind iedereen dat volgens mij weleens fijn en dat mis ik soms ook echt.
( Dat soort dingen hoor ik wel soms van mensen die verder van me af staan)
Het is met mijn vrienden (meer kennissen inmiddels eigenlijk) heel erg ieder voor zich geworden en dan wordt je weleens met je neus op de feiten gedrukt.
Iedereen is met zichzelf bezig en dat probeer ik te begrijpen maar ik ben nu ook op het punt dat ik niet meer zo'n zin heb om in bepaalde 'vriendschappen' te investeren omdat het vaak van mijn kant moet komen.
Het voelt gewoon niet lekker meer, uit balans.
Ik voel ook dat het tijd is om een nieuwe weg in te slaan. (Waar ik al mee bezig ben)
Verder zie ik het ook als een positieve verandering om dichterbij mezelf te komen en te kijken wat ik echt wil. Ook wat betreft vriendschappen.
Ik richt me voornamelijk op mezelf.
Misschien dit proberen te zien als een frisse start? Ik lees ook dat je toe bent aan een nieuwe fase, ook erg herkenbaar.
Toe aan nieuwe mensen, nieuwe stap, nieuwe omgeving.
Ik probeer in ieder geval positief te blijven. Ik ben ook naar een paar doelen toe aan het werken, dat helpt mij heel erg.
Er komen vast en zeker nieuwe mensen op ons pad en misschien zit daar die leuke man ook wel tussen! Maar ik snap je gevoel echt helemaal
Ik ben over het algemeen graag alleen, doe veel dingen alleen, ook al lange tijd single en heb dat ook vaak als prettig ervaren.
Maar ik zit nu ook in zo'n fase..., ben stappen aan het zetten in mijn leven, vriendschappen zijn aan het veranderen en ik heb nu eigenlijk niemand die echt betrokken is en bv een keer zegt:'Goh, wat goed of wat knap' of : 'Ik ben er voor je' en op zijn tijd vind iedereen dat volgens mij weleens fijn en dat mis ik soms ook echt.
( Dat soort dingen hoor ik wel soms van mensen die verder van me af staan)
Het is met mijn vrienden (meer kennissen inmiddels eigenlijk) heel erg ieder voor zich geworden en dan wordt je weleens met je neus op de feiten gedrukt.
Iedereen is met zichzelf bezig en dat probeer ik te begrijpen maar ik ben nu ook op het punt dat ik niet meer zo'n zin heb om in bepaalde 'vriendschappen' te investeren omdat het vaak van mijn kant moet komen.
Het voelt gewoon niet lekker meer, uit balans.
Ik voel ook dat het tijd is om een nieuwe weg in te slaan. (Waar ik al mee bezig ben)
Verder zie ik het ook als een positieve verandering om dichterbij mezelf te komen en te kijken wat ik echt wil. Ook wat betreft vriendschappen.
Ik richt me voornamelijk op mezelf.
Misschien dit proberen te zien als een frisse start? Ik lees ook dat je toe bent aan een nieuwe fase, ook erg herkenbaar.
Toe aan nieuwe mensen, nieuwe stap, nieuwe omgeving.
Ik probeer in ieder geval positief te blijven. Ik ben ook naar een paar doelen toe aan het werken, dat helpt mij heel erg.
Er komen vast en zeker nieuwe mensen op ons pad en misschien zit daar die leuke man ook wel tussen! Maar ik snap je gevoel echt helemaal
yesss wijzigde dit bericht op 30-06-2017 18:12
18.96% gewijzigd
vrijdag 30 juni 2017 om 17:05
