Psyche
alle pijlers
Eenzaamheid
zaterdag 4 mei 2019 om 22:21
Hallo
Ik ben 26 jaar en voel me geregeld eenzaam. Ik heb niet veel vriendinnen, één beste vriendin die naar de andere kant van het land is verhuisd om bij baar vriend in te wonen. Verder op het werk wel contact met collega's, maar die hebben allemaal hun eigen dingen en zitten allemaal in een andere fase in hun leven.
Het is niet zo dat ik elk weekend wil feesten ofzo maar iets meer aanspraak of mensen om iets mee te doen zou leuk zijn. Ik ga nu vooral veel dingen doen met mij moeder (wat ik ook wel erg gezellig vind hoor).
Vind het heel lastig om een vriendschap te sluiten, omdat de meeste meiden van mijn leeftijd al zo'n vaste groep vrienden heeft en ik me daar ook niet tussen wil opdringen ofzo.
Ben wel altijd een erg sociaal persoon die goed met mensen om kan gaan, maar ik krijg het niet voor elkaar om dit contact te laten groeien...
Stukje angst zeker.
Moest dit gewoon even kwijt.
Ik ben 26 jaar en voel me geregeld eenzaam. Ik heb niet veel vriendinnen, één beste vriendin die naar de andere kant van het land is verhuisd om bij baar vriend in te wonen. Verder op het werk wel contact met collega's, maar die hebben allemaal hun eigen dingen en zitten allemaal in een andere fase in hun leven.
Het is niet zo dat ik elk weekend wil feesten ofzo maar iets meer aanspraak of mensen om iets mee te doen zou leuk zijn. Ik ga nu vooral veel dingen doen met mij moeder (wat ik ook wel erg gezellig vind hoor).
Vind het heel lastig om een vriendschap te sluiten, omdat de meeste meiden van mijn leeftijd al zo'n vaste groep vrienden heeft en ik me daar ook niet tussen wil opdringen ofzo.
Ben wel altijd een erg sociaal persoon die goed met mensen om kan gaan, maar ik krijg het niet voor elkaar om dit contact te laten groeien...
Stukje angst zeker.
Moest dit gewoon even kwijt.
zaterdag 4 mei 2019 om 22:35
Ik herken het wel deels.
Ik ben (gelukkig) getrouwd, maar daarnaast weinig vrienden. De contacten die ik heb/zie blijven vaak behouden op mijn initiatief. Ik mis vooral het feit dat ik eigenlijk bijna nooit gebeld wordt om iets te ondernemen of dat iemand vraagt hoe het met me gaat.
Gelukkig heb ik een fijn huwelijk en eerlijk gezegd ben ik ook geen type dat elke dag wil afspreken met vrienden, maar het bezorgt me weleens een eenzaam gevoel.
Ik ben halverwege de 30 en heb laatst geprobeerd om nieuwe contacten op te doen, maar dat is tot op heden nog geen succes gebleken.
Ik ben (gelukkig) getrouwd, maar daarnaast weinig vrienden. De contacten die ik heb/zie blijven vaak behouden op mijn initiatief. Ik mis vooral het feit dat ik eigenlijk bijna nooit gebeld wordt om iets te ondernemen of dat iemand vraagt hoe het met me gaat.
Gelukkig heb ik een fijn huwelijk en eerlijk gezegd ben ik ook geen type dat elke dag wil afspreken met vrienden, maar het bezorgt me weleens een eenzaam gevoel.
Ik ben halverwege de 30 en heb laatst geprobeerd om nieuwe contacten op te doen, maar dat is tot op heden nog geen succes gebleken.
zaterdag 4 mei 2019 om 23:17
Herken het ook...
En voel er ook angst voor dat dit gevoel blijft.
Ik ben bang om alleen te zijn.
2 jaar geleden uit elkaar gegaan met de vader van mijn kinderen, veel problemen aan zijn kant, moeizame relatie nu samen en ik heb op 2 weekenden na in de maand de volledige zorg voor de kinderen.
Heb 1,5 jaar geleden wel iemand leren kennen, waar ik wel een relatie mee heb nu, ik ben stapelgek op hem en hij ook op mij, maar toch voel ik altijd de angst om hem kwijt te raken.
Heb 2 hele lieve vriendinnen, maar die zijn druk met hun eigen gezin.
En doordat ik eigenlijk vrijwel altijd de kinderen heb kan ik er moeilijk op uit. Ik voel me opgesloten in mijn leven en zie niet hoe Ik er verandering in kan aanbrengen.
Eigenlijk kan ik niet eens zo goed onder woorden brengen waarom ik me eenzaam voel, denk vooral door de angst om echt alleen te zijn met de kinderen.
En voel er ook angst voor dat dit gevoel blijft.
Ik ben bang om alleen te zijn.
2 jaar geleden uit elkaar gegaan met de vader van mijn kinderen, veel problemen aan zijn kant, moeizame relatie nu samen en ik heb op 2 weekenden na in de maand de volledige zorg voor de kinderen.
Heb 1,5 jaar geleden wel iemand leren kennen, waar ik wel een relatie mee heb nu, ik ben stapelgek op hem en hij ook op mij, maar toch voel ik altijd de angst om hem kwijt te raken.
Heb 2 hele lieve vriendinnen, maar die zijn druk met hun eigen gezin.
En doordat ik eigenlijk vrijwel altijd de kinderen heb kan ik er moeilijk op uit. Ik voel me opgesloten in mijn leven en zie niet hoe Ik er verandering in kan aanbrengen.
Eigenlijk kan ik niet eens zo goed onder woorden brengen waarom ik me eenzaam voel, denk vooral door de angst om echt alleen te zijn met de kinderen.
zondag 5 mei 2019 om 01:52
Maar hoe is dat dan bij jullie gegaan? Wat voor mij en de meeste mensen (mannen?) geldt, ik heb uit iedere fase van mijn leven wel een aantal vriendschappen overgehouden. Basisschool, middelbare school, muziekvrienden, elektronica-vrienden, studie natuurlijk, eerste baan, tweede baan, stad-zuipvrienden, vrienden van mijn zussen, school-kinder vrienden. Veel laat je ook weer achter maar als je dan op je 25-35ste eigenlijk al die relaties weer echt kwijt bent, hoe komt dat dan? Tussen mannen is misschien vaker een soort diepgaande kameraadschap die je als man volgens mij ook nodig hebt. Maar heb je dat als vrouw minder? Of ben je eigenlijk altijd een heel autonoom persoon geweest? Ik had die vriendschappen destijds ook 'nodig' om te functioneren vroeger dus misschien heb ik daar meer in geinvesteerd dan jullie?
Soumis!!
Soumis!!
zondag 5 mei 2019 om 08:01
Hoi Rietje 242,
Erg herkenbaar helaas.
Gelukkig getrouwd, maar daarnaast erg vaak alleen. Soms vind ik het moeilijk, soms helemaal niet.
Wat hierboven al genoemd werd: nooit een keertje worden gebeld of gevraagd worden hoe het gaat. Zelf doe ik dat juist wel bij mensen.
Wat vindt je leuk, wat doe je graag?
Waar woon je? Je mag me altijd een Privé berichtje doen hoor, misschien heb je daar wat aan.
Sterkte, en bedenk dat je niet de enige bent, het is (in mijn perceptie) een groeiend probleem wat voornamelijk met ouderen wordt geassocieerd.
De werkelijkheid is dat ook veel jonge mensen zich eenzaam kunnen voelen.
Wie weet tot schrijfs
Erg herkenbaar helaas.
Gelukkig getrouwd, maar daarnaast erg vaak alleen. Soms vind ik het moeilijk, soms helemaal niet.
Wat hierboven al genoemd werd: nooit een keertje worden gebeld of gevraagd worden hoe het gaat. Zelf doe ik dat juist wel bij mensen.
Wat vindt je leuk, wat doe je graag?
Waar woon je? Je mag me altijd een Privé berichtje doen hoor, misschien heb je daar wat aan.
Sterkte, en bedenk dat je niet de enige bent, het is (in mijn perceptie) een groeiend probleem wat voornamelijk met ouderen wordt geassocieerd.
De werkelijkheid is dat ook veel jonge mensen zich eenzaam kunnen voelen.
Wie weet tot schrijfs
zondag 5 mei 2019 om 09:00
Het hadden mijn woorden kunnen zijn. Lastige leeftijd is mijn ervaring, zeker als je (nog) geen kinderen hebt.19-Femke-86 schreef: ↑04-05-2019 22:35Ik herken het wel deels.
Ik ben (gelukkig) getrouwd, maar daarnaast weinig vrienden. De contacten die ik heb/zie blijven vaak behouden op mijn initiatief. Ik mis vooral het feit dat ik eigenlijk bijna nooit gebeld wordt om iets te ondernemen of dat iemand vraagt hoe het met me gaat.
Gelukkig heb ik een fijn huwelijk en eerlijk gezegd ben ik ook geen type dat elke dag wil afspreken met vrienden, maar het bezorgt me weleens een eenzaam gevoel.
Ik ben halverwege de 30 en heb laatst geprobeerd om nieuwe contacten op te doen, maar dat is tot op heden nog geen succes gebleken.
Zo te zien ben jij uit hetzelfde 'bouwjaar'
zondag 5 mei 2019 om 09:02
Klopt inderdaad. Ik heb ook geen kinderen. Ik wil ze wel, maar tot op heden is het nog niet geluktPolderbewoner schreef: ↑05-05-2019 09:00Het hadden mijn woorden kunnen zijn. Lastige leeftijd is mijn ervaring, zeker als je (nog) geen kinderen hebt.
Zo te zien ben jij uit hetzelfde 'bouwjaar'
Mijn bouwjaar klopt niet helemaal, maar het zit er wel in de buurt
zondag 5 mei 2019 om 09:09
Mijn ervaring is dat mensen over het algemeen heel erg op zichzelf zijn.19-Femke-86 schreef: ↑05-05-2019 09:02Klopt inderdaad. Ik heb ook geen kinderen. Ik wil ze wel, maar tot op heden is het nog niet gelukt
Mijn bouwjaar klopt niet helemaal, maar het zit er wel in de buurt
Zodra er kinderen zijn is er amper nog een plekje vrij in de agenda.
Vooral in het weekend is de confrontatie van het alleen zijn vaak erg aanwezig. Een soort gevoel van "iedereen heeft het leuk en ik zit hier maar op de bank".. Totale onzin natuurlijk dat "iedereen het altijd maar leuk heeft", maar zo ervaar ik het wel.
Een leuk stel om een biertje bij te gaan doen, een dagje mee op stap te gaan, hoe leuk zou dat zijn?
Maar: waar en hoe vind je dit?
zondag 5 mei 2019 om 09:13
Hoi Rietje242,
Ik herken het helaas ook. Ik ben na mijn studie naar de andere kant van het land verhuisd, dus het contact met studievriendinnen is al redelijk snel verwaterd. Daarnaast kan ik door gezondheidsredenen niet makkelijk dingen ondernemen, wat ook weer een belemmering is. En eerlijk gezegd ben ik ook heel schijterig als het op nieuwe contacten of oude vriendschappen aankomt; ik ben bang dat ik niet leuk genoeg ben of dat mensen niet op mij zitten te wachten.
Misschien kun je een oproepje plaatsen hier op het forum om mensen te leren kennen? Of een hobby proberen waarbij je nieuwe mensen kunt leren kennen? Het hoeft niet perse een club te zijn, maar als je bijvoorbeeld een museumpas hebt, kun je een museum-maatje zoeken. Maar ik weet natuurlijk niet wat je leuk vind om te doen.
Heel veel sterkte, ik snap dat het soms echt heel eenzaam kan zijn en ik weet hoe naar dat is.
Ik herken het helaas ook. Ik ben na mijn studie naar de andere kant van het land verhuisd, dus het contact met studievriendinnen is al redelijk snel verwaterd. Daarnaast kan ik door gezondheidsredenen niet makkelijk dingen ondernemen, wat ook weer een belemmering is. En eerlijk gezegd ben ik ook heel schijterig als het op nieuwe contacten of oude vriendschappen aankomt; ik ben bang dat ik niet leuk genoeg ben of dat mensen niet op mij zitten te wachten.
Misschien kun je een oproepje plaatsen hier op het forum om mensen te leren kennen? Of een hobby proberen waarbij je nieuwe mensen kunt leren kennen? Het hoeft niet perse een club te zijn, maar als je bijvoorbeeld een museumpas hebt, kun je een museum-maatje zoeken. Maar ik weet natuurlijk niet wat je leuk vind om te doen.
Heel veel sterkte, ik snap dat het soms echt heel eenzaam kan zijn en ik weet hoe naar dat is.
zondag 5 mei 2019 om 09:21
Mooi topic dit!
Ik herken het ook, ik heb wel een paar vrienden maar die hebben ook hun eigen leven, en die zijn natuurlijk niet 24-7 beschikbaar.
Ik had/heb wel een relatie, nu zijn we even uit elkaar want het gaat helaas deels door mijn onzekerheid een beetje ingewikkeld en gecompliceerd de laatste tijd, om verschillende redenen (lang verhaal) , daarom nemen we even afstand van de relatie.
Ik kan overigens enorm genieten van alleen zijn, en soms is het ook lastig.
Je vergelijkt je, zeker op mijn leeftijd (ik ben in de 30) te veel met anderen.
Althans daar ben ik voor mezelf achter dat ik dat doe en dat ik daar niet blij van word.
Dat is misschien meteen een tip: vergelijk jezelf niet te veel met anderen.
Anyway ik herken het ook.
Ik herken het ook, ik heb wel een paar vrienden maar die hebben ook hun eigen leven, en die zijn natuurlijk niet 24-7 beschikbaar.
Ik had/heb wel een relatie, nu zijn we even uit elkaar want het gaat helaas deels door mijn onzekerheid een beetje ingewikkeld en gecompliceerd de laatste tijd, om verschillende redenen (lang verhaal) , daarom nemen we even afstand van de relatie.
Ik kan overigens enorm genieten van alleen zijn, en soms is het ook lastig.
Je vergelijkt je, zeker op mijn leeftijd (ik ben in de 30) te veel met anderen.
Althans daar ben ik voor mezelf achter dat ik dat doe en dat ik daar niet blij van word.
Dat is misschien meteen een tip: vergelijk jezelf niet te veel met anderen.
Anyway ik herken het ook.
zondag 5 mei 2019 om 09:55
Goede vraag.Polderbewoner schreef: ↑05-05-2019 09:09Mijn ervaring is dat mensen over het algemeen heel erg op zichzelf zijn.
Zodra er kinderen zijn is er amper nog een plekje vrij in de agenda.
Vooral in het weekend is de confrontatie van het alleen zijn vaak erg aanwezig. Een soort gevoel van "iedereen heeft het leuk en ik zit hier maar op de bank".. Totale onzin natuurlijk dat "iedereen het altijd maar leuk heeft", maar zo ervaar ik het wel.
Een leuk stel om een biertje bij te gaan doen, een dagje mee op stap te gaan, hoe leuk zou dat zijn?
Maar: waar en hoe vind je dit?
Volgens mij ontstaan veel vriendschappen tijdens studie of werk of inderdaad via kinderen.
Als je een paar keer verhuist, dam moet je ook weer investeren en soms gaat dat minder makkelijk.
zondag 5 mei 2019 om 11:37
Hi Antoon 
Om op je vragen in te gaan, ik ben nooit een persoon geweest die overal maar vrienden had. Ja kon met iedereen prima door een deur en op de sport of op de opleiding of een baan was het gezellig, maar dat ging bij lange na niet altijd over naar daar buiten ook afspreken. En het contact bleef dan al helemaal niet hangen als ik weg ging.
Ik weet van mezelf ook dat ik niet goed ben in contacten onderhouden, en ergens is het ook dubbel, want heb ook niet de behoefte aan een grote vriendenkring.
Denk dat het nu vooral zo voelt omdat ik alleenstaand ouder ben en dus al niet veel kanten op kan. Daarnaast een paar maanden geleden gewisseld van baan, vanwege mijn thuissituatie. Maar nu dus op een plek zit, waar ik aardige collega's heb hoor, maar niet dat thuisgevoel heb zoals mijn vorige baan, en ik merk dat ik dat steeds meer mis. En daarbij geeft het werk mij niet de voldoening die ik in mij vorige baan had.
En kinderen hebben is zeker geen garantie voor meer contacten. Ik woon in een dorp waar ik niet ben opgegroeid, dus veel mensen kennen elkaar al van vroeger en daarnaast wonen er veel expats en die zoeken ook vooral elkaar op. Ja ik klets met andere ouders, maar verder afspreken doe ik niet. Ik geef toe ik doe ook niet heel hard mijn best, enerzijds omdat ik die behoefte ook niet heb, maar anderzijds voel ik me soms toch best eenzaam. Heel krom en tegenstrijdig eigenlijk.
Om op je vragen in te gaan, ik ben nooit een persoon geweest die overal maar vrienden had. Ja kon met iedereen prima door een deur en op de sport of op de opleiding of een baan was het gezellig, maar dat ging bij lange na niet altijd over naar daar buiten ook afspreken. En het contact bleef dan al helemaal niet hangen als ik weg ging.
Ik weet van mezelf ook dat ik niet goed ben in contacten onderhouden, en ergens is het ook dubbel, want heb ook niet de behoefte aan een grote vriendenkring.
Denk dat het nu vooral zo voelt omdat ik alleenstaand ouder ben en dus al niet veel kanten op kan. Daarnaast een paar maanden geleden gewisseld van baan, vanwege mijn thuissituatie. Maar nu dus op een plek zit, waar ik aardige collega's heb hoor, maar niet dat thuisgevoel heb zoals mijn vorige baan, en ik merk dat ik dat steeds meer mis. En daarbij geeft het werk mij niet de voldoening die ik in mij vorige baan had.
En kinderen hebben is zeker geen garantie voor meer contacten. Ik woon in een dorp waar ik niet ben opgegroeid, dus veel mensen kennen elkaar al van vroeger en daarnaast wonen er veel expats en die zoeken ook vooral elkaar op. Ja ik klets met andere ouders, maar verder afspreken doe ik niet. Ik geef toe ik doe ook niet heel hard mijn best, enerzijds omdat ik die behoefte ook niet heb, maar anderzijds voel ik me soms toch best eenzaam. Heel krom en tegenstrijdig eigenlijk.
dinsdag 7 mei 2019 om 14:34
Ontzettend herkenbaar. Ik voel me ook vreselijk eenzaam. Hier wel moeder van 2 kinderen, maar weinig contacten. 1 goede vriendin, maar in een andere levensfase. En 3 meiden die ik zo nu en dan eens per maand hooguit zie. Ik heb wel heel erg de behoefte om er op uit te gaan. Niet nachtenlang stappen, maar wel af en toe naar de kroeg. Lekker de hele dag borrelen/winkelen/kletsen. Of dat je spontaan wordt opgebeld wordt om te komen eten, omdat het leuk is dat ik er ben.
Ik heb al veel gedaan. Ik wil nu een team sport proberen om te zien of dit sociaal ook iets kan opleveren. Als ik zaterdag de kroeg in wil of spontaan uiteten is er eigenlijk niemand die mee kan. Treurig is dat. Maar we kunnen er alleen maar zelf iets aan veranderen.
Ik heb contacten gelegd met oud vriendinnetjes en dat moet nog gaan lopen.
Stuur me gerust een bericht voor wie zich aangesproken voelt.
Ik heb al veel gedaan. Ik wil nu een team sport proberen om te zien of dit sociaal ook iets kan opleveren. Als ik zaterdag de kroeg in wil of spontaan uiteten is er eigenlijk niemand die mee kan. Treurig is dat. Maar we kunnen er alleen maar zelf iets aan veranderen.
Ik heb contacten gelegd met oud vriendinnetjes en dat moet nog gaan lopen.
Stuur me gerust een bericht voor wie zich aangesproken voelt.
dinsdag 7 mei 2019 om 16:34
Wat naar! Ik heb je een PB gestuurd.december10 schreef: ↑07-05-2019 14:34Ontzettend herkenbaar. Ik voel me ook vreselijk eenzaam. Hier wel moeder van 2 kinderen, maar weinig contacten. 1 goede vriendin, maar in een andere levensfase. En 3 meiden die ik zo nu en dan eens per maand hooguit zie. Ik heb wel heel erg de behoefte om er op uit te gaan. Niet nachtenlang stappen, maar wel af en toe naar de kroeg. Lekker de hele dag borrelen/winkelen/kletsen. Of dat je spontaan wordt opgebeld wordt om te komen eten, omdat het leuk is dat ik er ben.
Ik heb al veel gedaan. Ik wil nu een team sport proberen om te zien of dit sociaal ook iets kan opleveren. Als ik zaterdag de kroeg in wil of spontaan uiteten is er eigenlijk niemand die mee kan. Treurig is dat. Maar we kunnen er alleen maar zelf iets aan veranderen.
Ik heb contacten gelegd met oud vriendinnetjes en dat moet nog gaan lopen.
Stuur me gerust een bericht voor wie zich aangesproken voelt.
Sterkte!
dinsdag 7 mei 2019 om 17:45
Je moet even kijken op de app Vina, Allerlei vrouwen die opzoek zijn naar nieuwe vriendinnen vanwege verhuizing, ziekte, leuke dingen doen/gezelligheid. Ik heb zelf ook een van mijn vriendinnen daar ontmoet.
Ik herken wel wat je zegt, dat je sociaal bent maar ook wel een beetje angstig enzo. Maar op die app, blijf lekker jezelf, praat over leuke dingen, vertel over wat je gedaan hebt die dag of wat je nog gaat ondernemen (nieuwe sport, nieuwe hobby, interesses). Zo kom je vanzelf op overeenkomsten (of niet) en kun je kijken of er een klik is en afspreken met diegene. Het is makkelijker dan je denkt maar je moet wel even door je eerste ongemakkelijke gevoel heen haha
Ik herken wel wat je zegt, dat je sociaal bent maar ook wel een beetje angstig enzo. Maar op die app, blijf lekker jezelf, praat over leuke dingen, vertel over wat je gedaan hebt die dag of wat je nog gaat ondernemen (nieuwe sport, nieuwe hobby, interesses). Zo kom je vanzelf op overeenkomsten (of niet) en kun je kijken of er een klik is en afspreken met diegene. Het is makkelijker dan je denkt maar je moet wel even door je eerste ongemakkelijke gevoel heen haha
dinsdag 7 mei 2019 om 22:07
Bedankt voor de tip!! Zal eens gaan kijkenOmdathetkan-1 schreef: ↑07-05-2019 17:45Je moet even kijken op de app Vina, Allerlei vrouwen die opzoek zijn naar nieuwe vriendinnen vanwege verhuizing, ziekte, leuke dingen doen/gezelligheid. Ik heb zelf ook een van mijn vriendinnen daar ontmoet.
Ik herken wel wat je zegt, dat je sociaal bent maar ook wel een beetje angstig enzo. Maar op die app, blijf lekker jezelf, praat over leuke dingen, vertel over wat je gedaan hebt die dag of wat je nog gaat ondernemen (nieuwe sport, nieuwe hobby, interesses). Zo kom je vanzelf op overeenkomsten (of niet) en kun je kijken of er een klik is en afspreken met diegene. Het is makkelijker dan je denkt maar je moet wel even door je eerste ongemakkelijke gevoel heen haha
dinsdag 7 mei 2019 om 22:08
Ben wel gestart met zumba kort geleden, maar daar zijn ook niet veel mensen en ook allemaal jonge moeders (dus ook net andere levensfase) gelukkig wel erg gezellig zo 1x in de week. Vond dit al een stap dat ik me hiervoor alléén heb aangemeld.
dinsdag 7 mei 2019 om 22:11
Met mijn beste vriendin zat ik op de basisschool en dat klikte super goed. Ook onze ouders werden vrienden.Antoon69 schreef: ↑05-05-2019 01:52Maar hoe is dat dan bij jullie gegaan? Wat voor mij en de meeste mensen (mannen?) geldt, ik heb uit iedere fase van mijn leven wel een aantal vriendschappen overgehouden. Basisschool, middelbare school, muziekvrienden, elektronica-vrienden, studie natuurlijk, eerste baan, tweede baan, stad-zuipvrienden, vrienden van mijn zussen, school-kinder vrienden. Veel laat je ook weer achter maar als je dan op je 25-35ste eigenlijk al die relaties weer echt kwijt bent, hoe komt dat dan? Tussen mannen is misschien vaker een soort diepgaande kameraadschap die je als man volgens mij ook nodig hebt. Maar heb je dat als vrouw minder? Of ben je eigenlijk altijd een heel autonoom persoon geweest? Ik had die vriendschappen destijds ook 'nodig' om te functioneren vroeger dus misschien heb ik daar meer in geinvesteerd dan jullie?
Soumis!!
Andere vrienden gingen qua school en studie allerlei andere dingen doen en met mensen van daar om en zo verwaterde dat. Het liep gewoon zo. Ben zelf ook niet erg goed/handig in contact onderhouden
dinsdag 7 mei 2019 om 22:12
Dit dus... meestal gaat het over ouderen en laatst hoorde ik over een initiatief (weet echt niet meer wat precies) voor jongeren tussen 16 en 23 ofzo... val er dan weer buiten.
dinsdag 7 mei 2019 om 22:23
Ik ken het val er ook overal buiten. Zie dat je zumba doet, zelf vind ik het erg moeilijk om echt vrienden te worden met iemand van de sportschool. Heb dan het idee dat de meeste alleen echt voor de zumba komen en verder snel weer naar huis willen. Er zou een soort datingapp voor vrienden moeten zijn ^^
dinsdag 7 mei 2019 om 22:39
Ik herken het wel. Sinds kort is mijn vorige vriendengroep ook zo goed als uit elkaar gevallen, iedereen was afgestudeerd en ging terug naar zijn thuisstad. Resultaat: mijn sociaal contact beperkt zich tot mijn vriend, zijn vrienden (maar dat is niet helemaal hetzelfde), één goede vriendin en hier en daar nog eens een korte afspraak (maximum 1 of 2 keer per jaar) met een paar oude vrienden van vroeger.
Mijn vriend heeft veel nieuwe vrienden gemaakt dankzij zijn nieuwe hobby waar hij wekelijks drie keer tijd aan spendeert. Binnenkort hoop ik ook zoiets te vinden, in de hoop wat nieuwe mensen te leren kennen. Anders zal ik me ook tot een app moeten richten waar je nieuwe mensen leert kennen, maar dat lijkt me dan ook weer geforceerd. Je bent in ieder geval niet alleen.
Mijn vriend heeft veel nieuwe vrienden gemaakt dankzij zijn nieuwe hobby waar hij wekelijks drie keer tijd aan spendeert. Binnenkort hoop ik ook zoiets te vinden, in de hoop wat nieuwe mensen te leren kennen. Anders zal ik me ook tot een app moeten richten waar je nieuwe mensen leert kennen, maar dat lijkt me dan ook weer geforceerd. Je bent in ieder geval niet alleen.
leeg
dinsdag 7 mei 2019 om 22:40
Dat bestaat. Ik weet niet of je ooit al gehoord hebt van de dating-app "bumbl"? Zij hebben ook een app waar je mensen op een vriendschappelijke manier kan ontmoeten.Spinaziebietje schreef: ↑07-05-2019 22:23Ik ken het val er ook overal buiten. Zie dat je zumba doet, zelf vind ik het erg moeilijk om echt vrienden te worden met iemand van de sportschool. Heb dan het idee dat de meeste alleen echt voor de zumba komen en verder snel weer naar huis willen. Er zou een soort datingapp voor vrienden moeten zijn ^^
leeg
