Psyche
alle pijlers
eerste keer naar een psycholoog
dinsdag 3 juni 2008 om 21:27
ik heb binnenkort een afspraak met de shrink, voor het eerst dus. ben er nog nooit geweest.
Maanden lang heb ik geprobeerd om het te ontlopen maar heb toch maar besloten om "iets' aan mezelf te gaan doen.
wat er aan de hand is vindt ik eigenlijk moeilijk uit te leggen. ik zit gewoon 'vast"zeg maar.
ik kan er eigenlijk ook niet zo goed benoemen wat er aan de hand is.
door een combinatie van factoren en gebeurtenissen in mijn leven ben ik geworden wie ik ben,
ik zou niet weten hoe een shrink er voor gaat zorgen dat ik me beter voel. hoe doen ze dat dan??
stomme vragen allemaal, ik weet het.
jullie kunnen mij er waarschijnlijk ook niet bij helpen.
maar goed!
mischien kan iemand me vertellen hoe dat er aan toe gaat.. zo`n eerste gesprek..?
Maanden lang heb ik geprobeerd om het te ontlopen maar heb toch maar besloten om "iets' aan mezelf te gaan doen.
wat er aan de hand is vindt ik eigenlijk moeilijk uit te leggen. ik zit gewoon 'vast"zeg maar.
ik kan er eigenlijk ook niet zo goed benoemen wat er aan de hand is.
door een combinatie van factoren en gebeurtenissen in mijn leven ben ik geworden wie ik ben,
ik zou niet weten hoe een shrink er voor gaat zorgen dat ik me beter voel. hoe doen ze dat dan??
stomme vragen allemaal, ik weet het.
jullie kunnen mij er waarschijnlijk ook niet bij helpen.
maar goed!
mischien kan iemand me vertellen hoe dat er aan toe gaat.. zo`n eerste gesprek..?
zaterdag 7 juni 2008 om 14:21
Hoi allemaal,
De eerste acht gesprekken met eerstelijns psychologen worden standaard vergoed (hoewel er natuurlijk ook 't eigen risico is), met een eigen bijdrage van 10 euro per sessie (dat laatste is zo bij mijn verzekeraar, volgens mij kan het bedrag verschillen). Gelukkig mag ik door naar tweedelijns-hulpverlening
De eerste acht gesprekken met eerstelijns psychologen worden standaard vergoed (hoewel er natuurlijk ook 't eigen risico is), met een eigen bijdrage van 10 euro per sessie (dat laatste is zo bij mijn verzekeraar, volgens mij kan het bedrag verschillen). Gelukkig mag ik door naar tweedelijns-hulpverlening
zaterdag 7 juni 2008 om 19:32
Ik krijg mijn eerste 2 gesprekken bij de psycholoog niet vergoed, want ik moet 50 euro zelf betalen en 65 euro betaalt de verzekering. Dus de eerste 2 gesprekken gaan van de 150,- euro eigen risico af en daarna krijg ik pas gesprekken vergoed!
Waarschijnlijk heeft iedereen dit, maar blijkbaar is het wel per verzekering anders wat je vergoed krijgt in de basisverzekering. Wel vreemd... basis is toch wettelijk vastgelegd dacht ik. Mijn pyscholoog gaat er ook achteraan zei hij bij ministerie van volksgezondheid, want hij wil duidelijkheid voor zijn clienten en voor alle mensen in Nederland die hulp zoeken op dit gebied.
In mijn aanvullend verzekering zitten nog eens 4 gesprekken waarvan ik 60 euro vergoed krijg (Jong en zeker pakket bij VGZ)
Waarschijnlijk heeft iedereen dit, maar blijkbaar is het wel per verzekering anders wat je vergoed krijgt in de basisverzekering. Wel vreemd... basis is toch wettelijk vastgelegd dacht ik. Mijn pyscholoog gaat er ook achteraan zei hij bij ministerie van volksgezondheid, want hij wil duidelijkheid voor zijn clienten en voor alle mensen in Nederland die hulp zoeken op dit gebied.
In mijn aanvullend verzekering zitten nog eens 4 gesprekken waarvan ik 60 euro vergoed krijg (Jong en zeker pakket bij VGZ)
maandag 9 juni 2008 om 00:50
Hi
Alweer heel wat jaar geleden ben ik via de huisarts doorverwezen naar een maatschappelijk werkster en na een bepaalde periode verwees deze maatschapelijk werkster me door naar een psychotherapeute (omdat ze mijn problemen te complex vond en ze het gevoel had dat de psychotherapeute me beter kon helpen. En dat klopte inderdaad).
Ik heb dus een aantal keer de 'eerste stap' moeten zetten naar een hulpverlener en dat vond ik heel spannend. Maar omdat ik ook 'vast' zat, wist ik dat er wat moest gebeuren.
Ik heb alles steeds maar over me heen laten komen. Verstand op nul gezet en gegaan.
De eerste gesprekken bij zowel de maatschappelijk werkster als de psychotherapeute waren puur ter kennismaking.
Bij de maatsch. werkster ging het er vrij formeel aan toe. Ze werkte volgens de richtlijnen van het maatschappelijk werk bureau. Naarmate de gesprekken vorderden, werd ons contact wel losser, maar toch moest ze zich houden aan de regels e.d. van het bureau waarbij ze werkte.
De psychotherapeute naar wie de maatsch. werkster me verwees, werkt vanuit haar eigen huis. Ze is niet aangesloten bij een of andere instantie. Ze heeft eigenlijk 'gewoon' haar eigen praktijkje opgezet. Ik heb hier in het begin eigenlijk nooit bij stil gestaan. Het kan natuurlijk heel onveilig zijn met zo'n therapeute in zee te gaan, omdat je op deze manier nergens terecht kan, mocht er iets mis gaan in het therapeutisch proces als je begrijpt wat ik bedoel. Maar goed, gelukkig is het nooit mis gegaan en ben ik heel goed geholpen door deze vrouw (en nog steeds helpt ze me heel goed!). Deze vrouw is heel kundig.
Ik vind het wel prettig zo vanuit haar huis therapie te krijgen. Het is minder formeel dus en op deze manier werken past wel bij me. Ik ken haar nu al een poosje en het contact tussen ons is, tja hoe omschrijf ik dat..., losjes. Ik ben wel client van haar en zij is de therapeute, maar ze doet minder 'afstandelijk' dan een therapeut(e) zal doen die helemaal via een instantie werkt.
Ik moet de therapiesessies helemaal zelf betalen, omdat de therapeute zelfstandig werkt en nergens bij is aangesloten. Gelukkig betaal ik bij deze therapeute erg weinig (voor 1,5 uur per keer) als ik het vergelijk met de standaard prijzen. En de sessies helpen me heel goed dus ik vind het zeker geen weggegooid geld!
Groet, Vlin
Alweer heel wat jaar geleden ben ik via de huisarts doorverwezen naar een maatschappelijk werkster en na een bepaalde periode verwees deze maatschapelijk werkster me door naar een psychotherapeute (omdat ze mijn problemen te complex vond en ze het gevoel had dat de psychotherapeute me beter kon helpen. En dat klopte inderdaad).
Ik heb dus een aantal keer de 'eerste stap' moeten zetten naar een hulpverlener en dat vond ik heel spannend. Maar omdat ik ook 'vast' zat, wist ik dat er wat moest gebeuren.
Ik heb alles steeds maar over me heen laten komen. Verstand op nul gezet en gegaan.
De eerste gesprekken bij zowel de maatschappelijk werkster als de psychotherapeute waren puur ter kennismaking.
Bij de maatsch. werkster ging het er vrij formeel aan toe. Ze werkte volgens de richtlijnen van het maatschappelijk werk bureau. Naarmate de gesprekken vorderden, werd ons contact wel losser, maar toch moest ze zich houden aan de regels e.d. van het bureau waarbij ze werkte.
De psychotherapeute naar wie de maatsch. werkster me verwees, werkt vanuit haar eigen huis. Ze is niet aangesloten bij een of andere instantie. Ze heeft eigenlijk 'gewoon' haar eigen praktijkje opgezet. Ik heb hier in het begin eigenlijk nooit bij stil gestaan. Het kan natuurlijk heel onveilig zijn met zo'n therapeute in zee te gaan, omdat je op deze manier nergens terecht kan, mocht er iets mis gaan in het therapeutisch proces als je begrijpt wat ik bedoel. Maar goed, gelukkig is het nooit mis gegaan en ben ik heel goed geholpen door deze vrouw (en nog steeds helpt ze me heel goed!). Deze vrouw is heel kundig.
Ik vind het wel prettig zo vanuit haar huis therapie te krijgen. Het is minder formeel dus en op deze manier werken past wel bij me. Ik ken haar nu al een poosje en het contact tussen ons is, tja hoe omschrijf ik dat..., losjes. Ik ben wel client van haar en zij is de therapeute, maar ze doet minder 'afstandelijk' dan een therapeut(e) zal doen die helemaal via een instantie werkt.
Ik moet de therapiesessies helemaal zelf betalen, omdat de therapeute zelfstandig werkt en nergens bij is aangesloten. Gelukkig betaal ik bij deze therapeute erg weinig (voor 1,5 uur per keer) als ik het vergelijk met de standaard prijzen. En de sessies helpen me heel goed dus ik vind het zeker geen weggegooid geld!
Groet, Vlin
woensdag 18 juni 2008 om 20:28
tuurlijk mag je meelezen 
wat ik me eigenlijk afvraag is of jullie het ook op je werk vertellen dat je bij een shrink loopt?
ik heb er voor gekozen om het op mijn werk helemaal niet te vertellen. ik heb het wel tegen 1 collega verteld. zij is ook een vriendin van mij.
maar verder tegen niemand. heb daar ook helemaal niet de behoefte aan, om het aan. dat "iedereen" dat weet.
ik weet wel dat ik me er niet voor hoef te schamen hoor.. maarja ik hou het liever stil.
en als ik er over wil praten, dan kom ik gezellig op het forum!
wat ik me eigenlijk afvraag is of jullie het ook op je werk vertellen dat je bij een shrink loopt?
ik heb er voor gekozen om het op mijn werk helemaal niet te vertellen. ik heb het wel tegen 1 collega verteld. zij is ook een vriendin van mij.
maar verder tegen niemand. heb daar ook helemaal niet de behoefte aan, om het aan. dat "iedereen" dat weet.
ik weet wel dat ik me er niet voor hoef te schamen hoor.. maarja ik hou het liever stil.
en als ik er over wil praten, dan kom ik gezellig op het forum!
woensdag 18 juni 2008 om 21:09
Hallo! Ik ben net nieuw hier en dacht laat ik me er ook maar eens mee gaan bemoeien! Ik heb zelf erg goede ervaringen met de psycholoog! Ook ik had geen grote problemen (dacht ik), maar voelde me al wel een tijdje heel moe, last van rugklachten en beetje depri. Na lang nadenken heb ik me aangemeld bij een psycholoog en dat is een van de beste dingen die ik in mn leven heb gedaan! Veel "oud verdriet" is naar boven gekomen en ik heb alles heerlijk van me afgepraat. Ik heb geleerd om dingen los te laten en weer vooruit te kunnen kijken. Ik ben nu bijna klaar, ik zie haar nog maar eens per maand en voel me stukken beter! Female, ik hoop dat jij over een tijdje hetzelfde kan vertellen, het is echt heel knap dat je die eerste stap gezet hebt! Ook voor de anderen, veel succes met alles!!
dinsdag 24 juni 2008 om 15:23
Ook ik ga volgende week vrijdag voor het eerst. Ik vond de stap ook lastig, ik dacht vaak zie je, het gaat een paar dagen al heel goed, ik hoef niet te gaan. Als het weer minder ging, wilde ik weer de stap nemen. Dan ging t net weer wat beter waardoor ik het uitstelde. Toch heb ik 3 weken geleden de stap gezet. Via de huisarts (telefonisch consultje) heb ik een verwijsbriefje waardoor ik idd 10euro per keer ga betalen, op de eerste 2 keer na want die vallen binnen t eigen risico.
Vind dit topic erg interessant om te lezen, en blijf m ook wel volgen. Vind de eerste keer heel spannend en weet van mezelf dat ik vast moet huilen.
Ga juist om het feit dat mijn emo vaak mijn ratio overrulled, met name met betrekking tot mijn relatie, (zelf)vertrouwen en peiekeren... Hierdoor ga ik dingen onrealistisch zien. Ik denk zelf te weten wat oorzaken zouden kunnen zijn, maar kom hier zelf niet uit en wordt steeds gevangen door mijn gedachten.
En wat de meeste al zeiden, mijn vriend helpt me bijv. heel erg, maar is niet echt objectief natuurlijk... De psycholoog straks wel.
Hoop dat jullie ook willen blijven delen en schrijven hier...!
X
Vind dit topic erg interessant om te lezen, en blijf m ook wel volgen. Vind de eerste keer heel spannend en weet van mezelf dat ik vast moet huilen.
Ga juist om het feit dat mijn emo vaak mijn ratio overrulled, met name met betrekking tot mijn relatie, (zelf)vertrouwen en peiekeren... Hierdoor ga ik dingen onrealistisch zien. Ik denk zelf te weten wat oorzaken zouden kunnen zijn, maar kom hier zelf niet uit en wordt steeds gevangen door mijn gedachten.
En wat de meeste al zeiden, mijn vriend helpt me bijv. heel erg, maar is niet echt objectief natuurlijk... De psycholoog straks wel.
Hoop dat jullie ook willen blijven delen en schrijven hier...!
X
