Eetstoornis denken, ik kom er moeilijk van af.

Ik heb sinds mijn 16/17e een eetstoornis, boulima. Streng lijnen wisselt zich af met ( kleine) eetbuien. Daarna compenseer ik door te braken. Meestal braak ik het verboden voedsel uit. Soms braak ik ook gewoon gezond eten uit. Braakte moet ik zeggen want dat laatste doe ik niet meer.

Het gaat vaak een lange tijd goed. Dan ben ik niet bezig met eten en gewicht en eet ik alles wat ik wil. Dat is niet per se gezond want ik ben een snoepkont. In de corona periode kwam hier nog een tandje bij. Ook in de winterperiode heb ik er meer laat van. Enfin dan komt er weer een moment dat ik denk mwa die lovehandles en buikrol mag wel wat minder ( ik heb overigens een prima gezond gewicht en draag maat 36). Ik heb niks te klagen behalve dan dat op een gegeven moment alles te strak en niet lekker meer zit. Paar kilotjes eraf dus. Vanaf dat moment gaat er een knop om en komen de eetstoornisgedachten a la minute opzetten. Het is alles of niks, enorm zwart wit. Ik ga er dan vol voor en alles wordt berekend en precies afgewogen, ik ga sporten ( wat ik normaal niet doe, vreselijk). Dat gaat een paar weken goed en dan komen er kleine scheurtjes. Het strenge houd ik niet vol, ik word er chagrijnig van en ben continu bezig met wat ik wanneer mag eten. De behoefte aan verboden voedsel wordt sterker en in mijn hoofd is er dan 1 oplossing. Het opeten zodat die wens uit mn systeem is en om de schade te beperken is uitspugen de beste optie in mijn hoofd. Dit is voor mij nl zo makkelijk. Ik voel geen enkele drempel. Ik kan het geruisloos doen zelfs als er mensen thuis zijn. Dit gebeurt dan zo om de paar dagen. Meestal 1 keer per dag.

Maar dit wil ik natuurlijk helemaal niet. Ik wil niet steeds alles of niks. Alles loslaten en maar vreten of zo streng, chagrijnig zijn en rare fratsen uithalen. Waarom kan ik geen middenweg hebben? Ik weet perfect wat gezond eten is. Ik kan aardig en gevarieerd koken en heb voor ontbijt en lunch hele lekkere recepten waar ik echt van kan genieten en die voedzaam zijn. Maar een leven zonder lekkere dingen zie ik niet zitten. Ik word daar echt gewoon niet blij van. Ik zou graag gezond willen eten en af en toe wat lekkers. Mee borrelen, een chippie in het weekend op de bank. Een negerzoen als ik daar gewoon zin in heb. Een keer wat snoepjes uit de snoeppot.
Ik ben alleen bang dat ik geen maat kan houden. Dat ik binnen no time weer terug bij af ben. Daarnaast kan ik het moeilijk rijmen in mijn hoofd dat je af en toe wat lekkers mag, dat dat kan. Dat je dan niet meteen aankomt, dat het dan niet allemaal voor niks is geweest. Ik heb altijd een schuldgevoel en de behoefte om het teniet te doen. Ik wil daar zo graag vanaf.

Ik heb behandeling gehad. Ik heb grote stappen gezet maar nu duikt het weer op. Ik lees oude notities terug maar het blijft op de achtergrond Zeuren. Ik weet het allemaal wel en soms heb ik geen last maar deze irritante gedachten gaan toch nooit helemaal weg.

Wie worstelt hier ook mee? Hoe doen jullie dit?

Hoe blijf ik nu gezond op gewicht? Ik ben nu een paar kilo afgevallen. Ik ben aardig tevreden over mijn lijf. Zoals het nu is. Niks meer graag. Maar hoe kan ik dit behouden en toch een leuk leven hebben waar lekkers bijhoort op zn tijd?
Door de weeks gezond en in het weekend alles mogen eten? Is dat wat zou werken?

Fijn om jullie ervaringen te lezen oh deer en accioavocado.
Fijn om te weten dat je soms niet alleen worstelt.

Vandaag was gelukkig weer een betere dag. Ook omdat ik erg veel afspraken had en gewoonweg geen tijd had.
Het is dus belangrijk om bezig te blijven voor mij.

Ik probeer ook milder te zijn. Niet meteen iets als verpest te zien maar eerder morgen weer een dag. Ik eet 90 procent gezond, voedzaam en bewust. Hoe erg is die 10 procent nou? Dat hoort ook bij het leven.