Psyche
alle pijlers
Eetstoornissen; streng lijnen afwisselen met eetbuien
zondag 2 juni 2019 om 17:03
Ik moet even van mij afschrijven.
Ik loop al enige tijd rond met psychologische problemen wat in 2011 begon. Ik heb veel hulp gehad en op een gegeven moment ging het zeker ook weer goed en was ik stabiel. Ik had angst en paniekklachten. En heb hulp gekregen om mijn verleden te verwerken. Dat heeft mij wel geholpen en merkte dat ik weer kon genieten.
vorig jaar januari 2018 Had ik opeens weer angst en paniekklachten. Waarschijnlijk door de stress, drukte en perfectionistisch Naar huisarts geweest en doorverwezen naar psycholoog. Kreeg CGT van een psycholoog. Ik had toen ook een relatie. Waar ik achteraf gezien veel stress van kreeg. In juli 2018 heb ik die sessies afgerond. En ging er van uit dat het goed ging en dat hield ik mezelf voor. Had nog steeds angst en paniekklachten, destijds.
Dat even in het kort.
Uiteindelijk in augustus 2018 heb ik een eind aan mijn relatie gemaakt omdat hij een grote stressfactor voor mij was en er speelde meer dingen. Eerst was het een opluchting en hield mezelf voor dat het wel goed met mij ging wat achteraf niet zo was. In november 2018 uiteindelijk naar de huisarts gegaan. Alles verteld. Dat ik last heb van stemmingswisselingen, mezelf beschadig, soms aan de dood denk, niet meer kan genieten etc. Uiteindelijk opnieuw doorverwezen. Daar kwam ik januari dit jaar terecht en werd bij mij de diagnose borderline gediastioniseerd. Niet in een extreme vorm.
Uiteindelijk een PMT training gehad en toen is er bij mij ook soort eetstoornis ontwikkeld, eerst nog niet extreem. Het begon met calorieën tellen en elke ochtend op de weegschaal. Een stemmetje in mijn hoofd zei je bent dik, je moet afvallen. Als je afvalt zien mensen je wel staan en wordt je aantrekkelijker gevonden. Het is ook meer die controle érgens over hebben. Door deze controle merk ik ook dat ik mij iets beter voel en mijzelf niet meer beschadig.
Als ik een dag ergens anders eet, voel ik zoveel spanning omdat ik dan iets eet wat ik niet wil om de volgende dag nog strenger te gaan doen. Af en toe heb ik écht honger maar durf ik niet goed te eten of heb ik echt zin in iets dat ik opeens een chocolade reep koop en 1 keer op eet om mij daarna vervolgens weer schuldig te voelen en voek mij dan gewoom dik waardoor ik nog strenger ga lijnen. Het is niet zo dat ik overgeef.
Maar soms lijkt het erger te worden, omdat ik nu weinig eet en veel voedingsmiddelen laat staan. En mijn honger gevoel negeer. Hele dag bezig met wat wel en niet eten.
Ooit afgevallen met een koolhydraatarm dieet. Toen ik op gewicht was, at ik normaal en met mate. Kreeg een relatie en was toen niet zozeer met eten bezig, wel weer 4 kilo aangekomen maar geen overgewicht. En toen mijn relatie vorig jaar uit ging, had ik er nog weinig last van. Het begon in januari dit jaar met minder eten wat uiteindelijk erger is geworden en daardoor nu weer 7 a 8 kilo weer kwijt ben.
Maar nu lijkt het alleen maar erger te worden. Tel alles en hou alles bij in een app. Verzin smoesjes als iemand mij vraagt om te komen eten etc. En daarbij worden de calorieën minder. Zit steeds tussen de 600 en 700. Heel soms tussen 800 en 900. Maar soms denk ik, oké, ga meer calorieën eten.
Op sommige momenten kom ik tot de 1200 maar dat getal lijkt in mijn ogen zo hoog, dat ik er van in paniek raak. Nu is het zo dat ik onder de 1000 calorieën wil blijven en daarnaast tel ik ook koolhydraten. Soms kom ik bovrn een aantal calorieën en denk ik oke dit kan nog. Maar dan nog die angst om aan te komen. Als ik ben afgevallen voel ik mij juist goed en gemotiveerd. Daarbij eet ik wel veel producten met weinig calorieën zoals veel komkommer, sla en tomaat. En laat ik veel andere voedingsmiddelen staan.
Vaak probeer ik het eten uit te stellen tot wat later eten, omdat als ik laat eet, dan de avond niet echt honger meer heb. Heel soms kan ik de verleiding niet weerstaan, dit is 1 keer in de zoveel tijd, en sporadisch maar vooral als ik bij mijn ouders ben, Meestal kan ik gemakkelijk nee zeggen maar soms... heb ik echt honger, dan krijgen hun gebak, denk ik oke, ik doe het gewoon.
Maar vervolgens ben ik daar aan begonnen, en omdat ik dan trek heb, eet ik dan ook meer zoals een ijsje, chocolade, snoep en kan ik de weerleiding niet weerstaan. Niet dar ik Grote hoeveel heden eet. Waardoor ik mij zo dik en vies voel waarbij ik denk: zullen ze het niet zien dat ik ben aangekomen? Thuis heb ik dat gelukkig niet in huis. Om vervolgens de dag erna nog strenger te lijnen, minder eten en maaltijden overslaan. En ben ik de kilo's weer snel kwijt niet dat ik extreem aan kom en dit kan ik zo weer een paar week volhouden.
Maar ik wil gewoon kunnen genieten van eten en genoeg eten zonder heel af en toe zo eetbui zonder na te denken over eten
Het is dat ik nog net geen ondergewicht heb. Soms kom ik 4 ons aan, soms is t zomaar eraf maar kom geen kilos aan. Als ik een ons ben aangekomen denk ik oke dit kan nog. Dan ga ik soms minder eten.
Ik denk vaak zolang ik geen ondergewicht heb, is het toch prima?
En toch weet ik dat ik niet goed bezig ben maar het lukt mij gewoon niet om die controle los te laten, genieten van het eten.
PMT therapie is afgelopen maar uiteindelijk heeft het voor mij niet geholpen en dat zag die therapeut ook. eind evaluatie gehad met de psycholoog en alles verteld. Over mijn eetstoornis die nu wat uit de hand loopt omdát ik nu veel dingen niet meer eet, hele dag aan wel of niet eten denk, soms weinig eet, het eten soms uitstel en noem maar op. Eet niet meer bij mijn ouders. Niemand weet van dit af, alleen mijn zusje en een goede vriend.
Psycholoog heeft aangegeven dat ik waarschijnlijk dan niet in die instelling verder kan worden geholpen omdat ze daar niet gespecialiseerd zijn in eetstoornissen en ik heb nog steeds stemmingswisselingen. Maar mijn angstklachten zijn redelijk weg, ik ga zelfs weer af en toe de drukte in. Naar overleg met de psychiater wordt ik doorverwezen naar een kliniek die gespecialiseerd is in eetstoornissen.
En toch vind ik het weer spannend. Bang voor het onbekende. Mijn verhaal weer moeten vertellen. Geheel weer nieuwe mensen ontmoeten en niet weten wat ik kan verwachten.
Nu dus zover dat ik naar een andere instelling ga voor mijn eetstoornis. Bang voor het onbekende, op dit moment er nog geen vertrouwen in, alhoewel ben ook van mijn angst en paniekklachten af. Weer een nieuwe omgeving en ik werk gelukkig wel, parttime, maar ook bang dat ik het niet kan combineren met werk, ook omdat mijn werkgever er niets van af weet om vooroordelen te voorkomen.
Ik wil weer gewoon kunnen genieten van eten zonder een schuldgevoel. Ook af en toe een pizza of patat etc kunnen eten.
Ik wil gewoon mijn verhaal nu even kwijt en ik weet ik kom hier vanaf, maar op dit moment wacht ik nog op hulp.
Moet gewoon van mij afschrijven en ik weet dat dit niet goed is, maar die controle ...
Sorry voor het lange verhaal maar moet het van mij afschrijven...
Ik loop al enige tijd rond met psychologische problemen wat in 2011 begon. Ik heb veel hulp gehad en op een gegeven moment ging het zeker ook weer goed en was ik stabiel. Ik had angst en paniekklachten. En heb hulp gekregen om mijn verleden te verwerken. Dat heeft mij wel geholpen en merkte dat ik weer kon genieten.
vorig jaar januari 2018 Had ik opeens weer angst en paniekklachten. Waarschijnlijk door de stress, drukte en perfectionistisch Naar huisarts geweest en doorverwezen naar psycholoog. Kreeg CGT van een psycholoog. Ik had toen ook een relatie. Waar ik achteraf gezien veel stress van kreeg. In juli 2018 heb ik die sessies afgerond. En ging er van uit dat het goed ging en dat hield ik mezelf voor. Had nog steeds angst en paniekklachten, destijds.
Dat even in het kort.
Uiteindelijk in augustus 2018 heb ik een eind aan mijn relatie gemaakt omdat hij een grote stressfactor voor mij was en er speelde meer dingen. Eerst was het een opluchting en hield mezelf voor dat het wel goed met mij ging wat achteraf niet zo was. In november 2018 uiteindelijk naar de huisarts gegaan. Alles verteld. Dat ik last heb van stemmingswisselingen, mezelf beschadig, soms aan de dood denk, niet meer kan genieten etc. Uiteindelijk opnieuw doorverwezen. Daar kwam ik januari dit jaar terecht en werd bij mij de diagnose borderline gediastioniseerd. Niet in een extreme vorm.
Uiteindelijk een PMT training gehad en toen is er bij mij ook soort eetstoornis ontwikkeld, eerst nog niet extreem. Het begon met calorieën tellen en elke ochtend op de weegschaal. Een stemmetje in mijn hoofd zei je bent dik, je moet afvallen. Als je afvalt zien mensen je wel staan en wordt je aantrekkelijker gevonden. Het is ook meer die controle érgens over hebben. Door deze controle merk ik ook dat ik mij iets beter voel en mijzelf niet meer beschadig.
Als ik een dag ergens anders eet, voel ik zoveel spanning omdat ik dan iets eet wat ik niet wil om de volgende dag nog strenger te gaan doen. Af en toe heb ik écht honger maar durf ik niet goed te eten of heb ik echt zin in iets dat ik opeens een chocolade reep koop en 1 keer op eet om mij daarna vervolgens weer schuldig te voelen en voek mij dan gewoom dik waardoor ik nog strenger ga lijnen. Het is niet zo dat ik overgeef.
Maar soms lijkt het erger te worden, omdat ik nu weinig eet en veel voedingsmiddelen laat staan. En mijn honger gevoel negeer. Hele dag bezig met wat wel en niet eten.
Ooit afgevallen met een koolhydraatarm dieet. Toen ik op gewicht was, at ik normaal en met mate. Kreeg een relatie en was toen niet zozeer met eten bezig, wel weer 4 kilo aangekomen maar geen overgewicht. En toen mijn relatie vorig jaar uit ging, had ik er nog weinig last van. Het begon in januari dit jaar met minder eten wat uiteindelijk erger is geworden en daardoor nu weer 7 a 8 kilo weer kwijt ben.
Maar nu lijkt het alleen maar erger te worden. Tel alles en hou alles bij in een app. Verzin smoesjes als iemand mij vraagt om te komen eten etc. En daarbij worden de calorieën minder. Zit steeds tussen de 600 en 700. Heel soms tussen 800 en 900. Maar soms denk ik, oké, ga meer calorieën eten.
Op sommige momenten kom ik tot de 1200 maar dat getal lijkt in mijn ogen zo hoog, dat ik er van in paniek raak. Nu is het zo dat ik onder de 1000 calorieën wil blijven en daarnaast tel ik ook koolhydraten. Soms kom ik bovrn een aantal calorieën en denk ik oke dit kan nog. Maar dan nog die angst om aan te komen. Als ik ben afgevallen voel ik mij juist goed en gemotiveerd. Daarbij eet ik wel veel producten met weinig calorieën zoals veel komkommer, sla en tomaat. En laat ik veel andere voedingsmiddelen staan.
Vaak probeer ik het eten uit te stellen tot wat later eten, omdat als ik laat eet, dan de avond niet echt honger meer heb. Heel soms kan ik de verleiding niet weerstaan, dit is 1 keer in de zoveel tijd, en sporadisch maar vooral als ik bij mijn ouders ben, Meestal kan ik gemakkelijk nee zeggen maar soms... heb ik echt honger, dan krijgen hun gebak, denk ik oke, ik doe het gewoon.
Maar vervolgens ben ik daar aan begonnen, en omdat ik dan trek heb, eet ik dan ook meer zoals een ijsje, chocolade, snoep en kan ik de weerleiding niet weerstaan. Niet dar ik Grote hoeveel heden eet. Waardoor ik mij zo dik en vies voel waarbij ik denk: zullen ze het niet zien dat ik ben aangekomen? Thuis heb ik dat gelukkig niet in huis. Om vervolgens de dag erna nog strenger te lijnen, minder eten en maaltijden overslaan. En ben ik de kilo's weer snel kwijt niet dat ik extreem aan kom en dit kan ik zo weer een paar week volhouden.
Maar ik wil gewoon kunnen genieten van eten en genoeg eten zonder heel af en toe zo eetbui zonder na te denken over eten
Het is dat ik nog net geen ondergewicht heb. Soms kom ik 4 ons aan, soms is t zomaar eraf maar kom geen kilos aan. Als ik een ons ben aangekomen denk ik oke dit kan nog. Dan ga ik soms minder eten.
Ik denk vaak zolang ik geen ondergewicht heb, is het toch prima?
En toch weet ik dat ik niet goed bezig ben maar het lukt mij gewoon niet om die controle los te laten, genieten van het eten.
PMT therapie is afgelopen maar uiteindelijk heeft het voor mij niet geholpen en dat zag die therapeut ook. eind evaluatie gehad met de psycholoog en alles verteld. Over mijn eetstoornis die nu wat uit de hand loopt omdát ik nu veel dingen niet meer eet, hele dag aan wel of niet eten denk, soms weinig eet, het eten soms uitstel en noem maar op. Eet niet meer bij mijn ouders. Niemand weet van dit af, alleen mijn zusje en een goede vriend.
Psycholoog heeft aangegeven dat ik waarschijnlijk dan niet in die instelling verder kan worden geholpen omdat ze daar niet gespecialiseerd zijn in eetstoornissen en ik heb nog steeds stemmingswisselingen. Maar mijn angstklachten zijn redelijk weg, ik ga zelfs weer af en toe de drukte in. Naar overleg met de psychiater wordt ik doorverwezen naar een kliniek die gespecialiseerd is in eetstoornissen.
En toch vind ik het weer spannend. Bang voor het onbekende. Mijn verhaal weer moeten vertellen. Geheel weer nieuwe mensen ontmoeten en niet weten wat ik kan verwachten.
Nu dus zover dat ik naar een andere instelling ga voor mijn eetstoornis. Bang voor het onbekende, op dit moment er nog geen vertrouwen in, alhoewel ben ook van mijn angst en paniekklachten af. Weer een nieuwe omgeving en ik werk gelukkig wel, parttime, maar ook bang dat ik het niet kan combineren met werk, ook omdat mijn werkgever er niets van af weet om vooroordelen te voorkomen.
Ik wil weer gewoon kunnen genieten van eten zonder een schuldgevoel. Ook af en toe een pizza of patat etc kunnen eten.
Ik wil gewoon mijn verhaal nu even kwijt en ik weet ik kom hier vanaf, maar op dit moment wacht ik nog op hulp.
Moet gewoon van mij afschrijven en ik weet dat dit niet goed is, maar die controle ...
Sorry voor het lange verhaal maar moet het van mij afschrijven...
zondag 2 juni 2019 om 17:56
zondag 2 juni 2019 om 18:29
Wat rot dat je zo van de regen in de drup komt en je hulpverlener zich lijkt te beperken tot hokjes, terwijl alles samenhangt.
Wachtlijsten bij eetstoornisklinieken zijn extreem lang. Het is belangrijk om nu al zelf wat regie te nemen over je herstel. Hoe langer je een eetstoornis hebt des te moeilijker het is er vanaf te komen. Je kunt laagdrempelige ondersteuning zoeken bij bijvoorbeeld het Leonitenhuis, Ixta Noa of Stichting JIJ (kijk wat bij jou in de regio is).
Belangrijk is om je eetpatroon te stabiliseren en normaliseren en daarnaast de onderliggende problemen aan te pakken, wat zal samenhangen met je angst en persoonlijkheidsprobelmatiek.
Veel sterkte. Een eetstoornis is het niet waard. Hoe eng ook, zet je in voor herstel en durf je eetpatroon stap voor stap weer te normaliseren (hulp hierbij is handig) en iets te doen met het gevoel dat je dan overhoudt. Je zult mogelijk iets aankomen, maar dit zal echt weer stabiliseren wanneer je lichaam weer gewend is. Ook 1200kcal is te weinig voor een jonge vrouw.
Wachtlijsten bij eetstoornisklinieken zijn extreem lang. Het is belangrijk om nu al zelf wat regie te nemen over je herstel. Hoe langer je een eetstoornis hebt des te moeilijker het is er vanaf te komen. Je kunt laagdrempelige ondersteuning zoeken bij bijvoorbeeld het Leonitenhuis, Ixta Noa of Stichting JIJ (kijk wat bij jou in de regio is).
Belangrijk is om je eetpatroon te stabiliseren en normaliseren en daarnaast de onderliggende problemen aan te pakken, wat zal samenhangen met je angst en persoonlijkheidsprobelmatiek.
Veel sterkte. Een eetstoornis is het niet waard. Hoe eng ook, zet je in voor herstel en durf je eetpatroon stap voor stap weer te normaliseren (hulp hierbij is handig) en iets te doen met het gevoel dat je dan overhoudt. Je zult mogelijk iets aankomen, maar dit zal echt weer stabiliseren wanneer je lichaam weer gewend is. Ook 1200kcal is te weinig voor een jonge vrouw.
zondag 2 juni 2019 om 19:30
Je bent helemaal niet van je angst en paniekklachten af, besef je dat zelf wel? Je hebt alleen een andere manier gevonden om ze te dempen. Door controle uit te oefenen over wat je eet. Therapie voor een eetstoornis begint altijd met het normaliseren van je eetpatroon, daarna is er echt ruimte om met de achterliggende oorzaken aan de slag te gaan. Op basis van je verhaal, komen die oorzaken eigenlijk sinds 2011 op hetzelfde neer, maar zoekt je geest er steeds een andere uitlaatklep voor. Het zal dus zaak zijn écht met je achterliggende problemen aan de gang te gaan, anders blijft het, op verschillende manieren, terugkomen.
zondag 2 juni 2019 om 19:32
zondag 2 juni 2019 om 19:38
Dat herken ik dus wel, alleen de volgende dag eet ik alleen iets minder als mijn gewicht omhoog is gegaan. Als de volgende dag het gewicht weer in orde is zie ik geen reden om mezelf nodeloos te pesten. Dus compenseren doe ik wel maar alleen als dat nuttig is. Verder haal ik geen bevrediging uit lijnen.Als ik een dag ergens anders eet, voel ik zoveel spanning omdat ik dan iets eet wat ik niet wil om de volgende dag nog strenger te gaan doen. Af en toe heb ik écht honger maar durf ik niet goed te eten of heb ik echt zin in iets dat ik opeens een chocolade reep koop en 1 keer op eet om mij daarna vervolgens weer schuldig te voelen en voek mij dan gewoom dik waardoor ik nog strenger ga lijnen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zondag 2 juni 2019 om 19:47
Je weet dat je gewicht een natuurlijke schommeling heeft van +1,5 tot -1,5 kilo? Elke dag wegen slaat dus nergens op. Je gewicht kan ook niet omhoog gaan van 1 dag meer eten: je moet 8000 kcal extra eten, dus bovenop je normale dag, om een kilo aan te komen. Neem aan dat je op een 'slechte' dag ook geen twee slagroomtaarten naar binnen schuift.retrostar schreef: ↑02-06-2019 19:38Dat herken ik dus wel, alleen de volgende dag eet ik alleen iets minder als mijn gewicht omhoog is gegaan. Als de volgende dag het gewicht weer in orde is zie ik geen reden om mezelf nodeloos te pesten. Dus compenseren doe ik wel maar alleen als dat nuttig is. Verder haal ik geen bevrediging uit lijnen.
maandag 3 juni 2019 om 07:15
Hoi Famke!
Hartstikke goed dat je hier weer je verhaal doet!!
En ook hartstikke goed dat je je psycholoog hebt verteld over je eetstoornissen.
Dat is moedig.
Zoals je zelf zei, het gaat je echt lukken. Je bent een kei en hebt al veel in jezelf overwonnen.
Ja, de omgeving is nieuw, de struktuur weer anders maar.......alles gericht op een betere kwaliteit in jouw leven
Hartstikke goed dat je hier weer je verhaal doet!!
En ook hartstikke goed dat je je psycholoog hebt verteld over je eetstoornissen.
Dat is moedig.
Zoals je zelf zei, het gaat je echt lukken. Je bent een kei en hebt al veel in jezelf overwonnen.
Ja, de omgeving is nieuw, de struktuur weer anders maar.......alles gericht op een betere kwaliteit in jouw leven
maandag 3 juni 2019 om 16:18
Ik snap dat het eng is, maar die controle die jij wilt behouden kan je compleet gaan overnemen, en dat wil je echt niet! Ik ben vier jaar geleden ook in behandeling geweest bij Altrecht Rietveld in Zeist; twee jaar intensieve therapie gehad. Ik kon weer genieten van eten en sporten maar die dwangmatige gedachten en het ''dik voelen'' blijven altijd een onderdeel. Heel naar, maar je leert na verloop van tijd (hopelijk) wel de juiste keuzes te maken en niet toe te geven aan de dwang. Daarnaast, als de therapie goed is, kom je er ook achter waarom je zo graag die die controle wilt. Leren relativeren is daarin super belangrijk.
Kortom: sta open voor de nieuwe behandeling! Die mensen zitten daar om jou te helpen en kunnen dat ook mits jij het toelaat! Heel veel sterkte de komende tijd, ik weet er alles van, maar komt uiteindelijk allemaal goed!
Kortom: sta open voor de nieuwe behandeling! Die mensen zitten daar om jou te helpen en kunnen dat ook mits jij het toelaat! Heel veel sterkte de komende tijd, ik weet er alles van, maar komt uiteindelijk allemaal goed!
maandag 3 juni 2019 om 20:13
maandag 3 juni 2019 om 20:39
Maar gaat je therapie niet gewoon verder ondertussen?
En kan je niet bellen met die kliniek om te vragen hoe het ervoor staat?
Dan weet je met hoe lang je ongeveer te maken hebt. De wachttijd tot intake kan al behoorlijk lang zijn en dan ben je nog niet eens begonnen aan een behandeling voor je eetstoornis. Daarnaast heb je nog andere problematiek, gaat je behandeling daarvoor niet gewoon door ondertussen?
Kan je verder nog iets met de tips?
En kan je niet bellen met die kliniek om te vragen hoe het ervoor staat?
Dan weet je met hoe lang je ongeveer te maken hebt. De wachttijd tot intake kan al behoorlijk lang zijn en dan ben je nog niet eens begonnen aan een behandeling voor je eetstoornis. Daarnaast heb je nog andere problematiek, gaat je behandeling daarvoor niet gewoon door ondertussen?
Kan je verder nog iets met de tips?
maandag 3 juni 2019 om 20:47
De laatste therapie heb ik afgerond. Eind evaluatie gehad met mijn psycholoog. Hij vind dat mijn eetprobleem nu op de voorgrond staat. Doorverwezen naar een gespecialiseerd kliniek, alleen weet nog niet welke dat is. Bij die kliniek waar ik heen ga, zijn ze ook gespecialiseerd in andere aspecten. Wordt waarschijnlijk een combi.tu1nhek schreef: ↑03-06-2019 20:39Maar gaat je therapie niet gewoon verder ondertussen?
En kan je niet bellen met die kliniek om te vragen hoe het ervoor staat?
Dan weet je met hoe lang je ongeveer te maken hebt. De wachttijd tot intake kan al behoorlijk lang zijn en dan ben je nog niet eens begonnen aan een behandeling voor je eetstoornis. Daarnaast heb je nog andere problematiek, gaat je behandeling daarvoor niet gewoon door ondertussen?
Kan je verder nog iets met de tips?
Ze hebben vandaag de verwijzing per mail vestuurd naar desbetreffende kliniek, waarschijnlijk was er ietd fouts gegaan. meer dan wachten kan ik niet doen.
vrijdag 7 juni 2019 om 11:19
Misschien toch een klein lichtpuntje 
Werd net gebeld door de kliniek voor eetstoornis. Nadat ik deze week contact had opgenomen bij mijn psycholoog dat het wat lang duurde.
Ze wilden een afspraak inplannen voor aankomende woensdagochtend. Maar ben dan helaas aan het werk en kan moeilijk vrij krijgen. Ma na overleg kon ik het ook op dinsdagochtend, omdat ik dinsdags altijd vrij ben. maar dat is pas op 30 juli. Ik denk maar zo er zit schot in de zaak
Voor nu probeer ik dit weekend te genieten. Morgen een BBQ en maandag toch weer eindelijk eten bij ouders. Toch proberen te genieten en niet bij elke hap nadenken. Alhoewel ik het wel weer probeer te compenseren door overdag weinig te eten of de dagen erna minder ga eten, omdat ik mij soms gewoon dik voel als ik een dag te veel heb gegeten of dingen heb ik gegeten die ik liever niet wil eten...
Werd net gebeld door de kliniek voor eetstoornis. Nadat ik deze week contact had opgenomen bij mijn psycholoog dat het wat lang duurde.
Ze wilden een afspraak inplannen voor aankomende woensdagochtend. Maar ben dan helaas aan het werk en kan moeilijk vrij krijgen. Ma na overleg kon ik het ook op dinsdagochtend, omdat ik dinsdags altijd vrij ben. maar dat is pas op 30 juli. Ik denk maar zo er zit schot in de zaak
Voor nu probeer ik dit weekend te genieten. Morgen een BBQ en maandag toch weer eindelijk eten bij ouders. Toch proberen te genieten en niet bij elke hap nadenken. Alhoewel ik het wel weer probeer te compenseren door overdag weinig te eten of de dagen erna minder ga eten, omdat ik mij soms gewoon dik voel als ik een dag te veel heb gegeten of dingen heb ik gegeten die ik liever niet wil eten...
vrijdag 7 juni 2019 om 13:29
Ik had de woensdag vrij gevraagd van mijn werk. Nu moet je nog 6 weken wachten. En dit is nog maar het eerste gesprek, voordat je dan ook daadwerkelijk therapie krijgt ben je vaak weer maanden verder. Je kunt vrij vragen voor dit soort dingen, als je naar de huisarts moet of ziekenhuis en het kan niet op je vrije dag dan zal je werkgever je ook vrij moeten geven. Ik vind het heel vreemd. Je doet steeds paniekerig topics openen en nu ga je er zo laks mee om.
niks moet en alles mag
vrijdag 7 juni 2019 om 13:42
Allesmag schreef: ↑07-06-2019 13:29Ik had de woensdag vrij gevraagd van mijn werk. Nu moet je nog 6 weken wachten. En dit is nog maar het eerste gesprek, voordat je dan ook daadwerkelijk therapie krijgt ben je vaak weer maanden verder. Je kunt vrij vragen voor dit soort dingen, als je naar de huisarts moet of ziekenhuis en het kan niet op je vrije dag dan zal je werkgever je ook vrij moeten geven. Ik vind het heel vreemd. Je doet steeds paniekerig topics openen en nu ga je er zo laks mee om.
Dit
Ik zou als ik jou was de afspraak van woensdag echt nemen. Het is hartstikke belangrijk en je moet het ook echt als volledige prioriteit zien!!
vrijdag 7 juni 2019 om 18:51
Het is een beetje laat om nog vrij te vragen. Heb vorige week net vakantie gehad, en nu is het een vakantieperiode, waardoor ik moeilijk vrij kan vragen. Ik ben elke dinsdag woensdagmiddag en vrijdag vrij, dus ik moet mijn afspraken in die tijd inplannen. En ik wil niet dat mijn werkgever dit weet.Allesmag schreef: ↑07-06-2019 13:29Ik had de woensdag vrij gevraagd van mijn werk. Nu moet je nog 6 weken wachten. En dit is nog maar het eerste gesprek, voordat je dan ook daadwerkelijk therapie krijgt ben je vaak weer maanden verder. Je kunt vrij vragen voor dit soort dingen, als je naar de huisarts moet of ziekenhuis en het kan niet op je vrije dag dan zal je werkgever je ook vrij moeten geven. Ik vind het heel vreemd. Je doet steeds paniekerig topics openen en nu ga je er zo laks mee om.
Dit is misschien wel laks, al vind ik dat zelf niet, maar kan echt niet vrij vragen. zolang kan ik wel wachten
