Psyche
alle pijlers
Eetverslaving. Tips, adviezen, ervaringen?
vrijdag 17 maart 2017 om 22:00
Geen grote klaagzang.. Ik geloof erin dat verandering mogelijk is. Het is me tot nu toe nog niet gelukt maar ik zal nooit opgeven.
Al van kinds af aan heb ik een moeilijke relatie met eten. Wat me nu vooral opvalt is dat ik altijd meer eet, meer wil, dan anderen. Ik eet één of meerdere keren per dag dingen die anderen nooit zouden eten, het komt ook gewoon niet in ze op. Mij beheerst het dag en nacht.
Waarom eet ik zoveel? Ik kan het niet goed beschrijven en ik weet dat er geen noodzaak is. Wat ik eet, is meestal ongezond en ik heb niet altijd honger. Het zit in mijn hoofd.
Wat gebeurt er als ik niet zou eten? Ik weet het niet. Het wordt erger bij moeilijke momenten, maar het beperkt zich niet tot 'emotie-eten'. Ik ben bang. Waarvoor, kan ik niet zeggen. Verdriet zit er ook, maar ik weet niet waarom.
Ik schaam me hiervoor en voel me eenzaam in mijn behoeften. Het is een verslaving waarop je aangekeken wordt, op een hele andere manier dan een alcohol/nicotineverslaving. Zelf oordeel ik er ook over, zowel bij anderen als bij mezelf. Ik vind het een zwakte en denk ook zo vaak 'eet gewoon wat gezonder en regelmatiger, dan kom je er wel'. Zo eenvoudig blijkt het dus niet te zijn. Ik wil zo graag ontdekken welke mindset wél werkt.
Heeft iemand tips of adviezen voor me? Ik zou graag van me afschrijven en daarnaast weer een begin maken met een positieve verandering. Als er mensen zijn die met me mee willen schrijven, sluit gerust aan, het zou mooi zijn om elkaar te kunnen sterken in het proces .
- Ik heb zowel individuele als groepstherapie gehad, specifiek op deze problematiek gericht. Het is in periodes zonder therapie vaak beter gegaan dan in de periode met therapie; hier kan ik geen verband tussen leggen.
- In de periode tot aan volwassen worden en wat later, tot een jaar of 20, heb ik een gezond gewicht gehad. In totaal ben ik bijna 40 kilo aangekomen, momenteel zit ik ongeveer 7 kilo onder mijn zwaarste gewicht ooit en heb ik een BMI van 31.
P.S. Ik ken jullie niet en jullie mij niet, maar ik zit er al minuten over te twijfelen om dit te plaatsen.. Die eeuwige schaamte.
Al van kinds af aan heb ik een moeilijke relatie met eten. Wat me nu vooral opvalt is dat ik altijd meer eet, meer wil, dan anderen. Ik eet één of meerdere keren per dag dingen die anderen nooit zouden eten, het komt ook gewoon niet in ze op. Mij beheerst het dag en nacht.
Waarom eet ik zoveel? Ik kan het niet goed beschrijven en ik weet dat er geen noodzaak is. Wat ik eet, is meestal ongezond en ik heb niet altijd honger. Het zit in mijn hoofd.
Wat gebeurt er als ik niet zou eten? Ik weet het niet. Het wordt erger bij moeilijke momenten, maar het beperkt zich niet tot 'emotie-eten'. Ik ben bang. Waarvoor, kan ik niet zeggen. Verdriet zit er ook, maar ik weet niet waarom.
Ik schaam me hiervoor en voel me eenzaam in mijn behoeften. Het is een verslaving waarop je aangekeken wordt, op een hele andere manier dan een alcohol/nicotineverslaving. Zelf oordeel ik er ook over, zowel bij anderen als bij mezelf. Ik vind het een zwakte en denk ook zo vaak 'eet gewoon wat gezonder en regelmatiger, dan kom je er wel'. Zo eenvoudig blijkt het dus niet te zijn. Ik wil zo graag ontdekken welke mindset wél werkt.
Heeft iemand tips of adviezen voor me? Ik zou graag van me afschrijven en daarnaast weer een begin maken met een positieve verandering. Als er mensen zijn die met me mee willen schrijven, sluit gerust aan, het zou mooi zijn om elkaar te kunnen sterken in het proces .
- Ik heb zowel individuele als groepstherapie gehad, specifiek op deze problematiek gericht. Het is in periodes zonder therapie vaak beter gegaan dan in de periode met therapie; hier kan ik geen verband tussen leggen.
- In de periode tot aan volwassen worden en wat later, tot een jaar of 20, heb ik een gezond gewicht gehad. In totaal ben ik bijna 40 kilo aangekomen, momenteel zit ik ongeveer 7 kilo onder mijn zwaarste gewicht ooit en heb ik een BMI van 31.
P.S. Ik ken jullie niet en jullie mij niet, maar ik zit er al minuten over te twijfelen om dit te plaatsen.. Die eeuwige schaamte.
anoniem_336653 wijzigde dit bericht op 17-03-2017 22:40
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
% gewijzigd
Never stop trying
zondag 30 april 2017 om 22:18
Vivamarita: wat heftig om te lezen zeg, je krijgt veel op je bordje! Ik kan begrijpen dat je dan niet goed aan jezelf toekomt, met alle gevolgen van dien. Heb je mensen om je heen die je kunnen steunen, ook in praktische zin met opvang bijvoorbeeld (als dat met je dochter überhaupt kan)?
Ik weet niet of er iets specifieks is dat me getriggerd heeft, ik denk dat het veel dingen bij elkaar zijn. Ik voel me heel angstig en terneergeslagen en met dat gevoel ga ik slapen en word ik wakker. Soms maakt een dip dat ik meer ga eten, maar als ik echt diep zit zoals nu word ik ook misselijk en eet ik juist minder. Soms voel ik me een dag beter, zoals vandaag. Maar nu is het weer mis. Geen peil op te trekken dus, erg vermoeiend. Ik denk dat ik zo maar naar bed ga en hoop op weer een goede dag morgen .
Wat gebeurt er bij jou als je een keer niet eet in plaats van wel? Voelt dat als onmogelijk? Is jouw gewicht ongeveer stabiel of zit daar nog verandering in?
Ik weet niet of er iets specifieks is dat me getriggerd heeft, ik denk dat het veel dingen bij elkaar zijn. Ik voel me heel angstig en terneergeslagen en met dat gevoel ga ik slapen en word ik wakker. Soms maakt een dip dat ik meer ga eten, maar als ik echt diep zit zoals nu word ik ook misselijk en eet ik juist minder. Soms voel ik me een dag beter, zoals vandaag. Maar nu is het weer mis. Geen peil op te trekken dus, erg vermoeiend. Ik denk dat ik zo maar naar bed ga en hoop op weer een goede dag morgen .
Wat gebeurt er bij jou als je een keer niet eet in plaats van wel? Voelt dat als onmogelijk? Is jouw gewicht ongeveer stabiel of zit daar nog verandering in?
Never stop trying
maandag 1 mei 2017 om 08:41
Hai Thoughtful, wat ontzettend vervelend. Het klinkt idd alsof je emmertje te vol is geraakt?
Ik hoop dat je vandaag een betere dag hebt? Wanneer ga je naar die coach?
Een keer niet eten ipv wel.... dat gebeurt maar zelden. Tijdens mijn scheiding kon ik niet eten, dat is ongeveer het enige moment dat ik dat heb gehad. Dat voelt inderdaad een beetje als onmogelijk.
Mijn gewicht is altijd vrij stabiel geweest, tot de afgelopen maanden. Ik lijk er ook maar geen verandering in aan te kunnen brengen. Nou heb ik in therapie geleerd dat je altijd een keuze hebt en dat dit eetgedrag je niet overkomt. Dat is ook zo. De vragen die ik me 'moet' stellen (waarom wil ik nu gaan eten, welke gedachten heb ik, ik stel het eten 10 minuten uit) schuif ik heel hardnekkig aan de kant en ga eten
Ik heb morgen weer een afspraak met de psycholoog waar ik vorig jaar therapie had. Even kijken of ik met een paar afspraken eea weer op de rit krijg.
Ik hoop dat je vandaag een betere dag hebt? Wanneer ga je naar die coach?
Een keer niet eten ipv wel.... dat gebeurt maar zelden. Tijdens mijn scheiding kon ik niet eten, dat is ongeveer het enige moment dat ik dat heb gehad. Dat voelt inderdaad een beetje als onmogelijk.
Mijn gewicht is altijd vrij stabiel geweest, tot de afgelopen maanden. Ik lijk er ook maar geen verandering in aan te kunnen brengen. Nou heb ik in therapie geleerd dat je altijd een keuze hebt en dat dit eetgedrag je niet overkomt. Dat is ook zo. De vragen die ik me 'moet' stellen (waarom wil ik nu gaan eten, welke gedachten heb ik, ik stel het eten 10 minuten uit) schuif ik heel hardnekkig aan de kant en ga eten
Ik heb morgen weer een afspraak met de psycholoog waar ik vorig jaar therapie had. Even kijken of ik met een paar afspraken eea weer op de rit krijg.
zondag 7 mei 2017 om 19:11
Hoi Vivamarita! Ik heb wat betere dagen achter de rug.. Ik herken wel precies wat je schrijft. Ben ook in therapie geweest en heb ook geleerd dat het uit heel veel kleine keuzes bestaat. Ook ik schuif regelmatig alles aan de kant en ga gewoon eten.
Hoe was het bij de psycholoog? En hoe is het nu verder met jou? Mijn afspraak was wel fijn. Ze spiegelde me voor dat ik vertel dat dingen meevallen en dat ik het wel rustig heb (ik vergelijk het in mijn hoofd vaak met hoe het ook zou kúnnen zijn), maar dat blijkt dat ik het eigenlijk heel druk heb wanneer ze verder vraagt. Mijn partner is meegegaan en heeft wat dingen benoemd die voor mij heel verdrietig waren, zoals dat het lijkt alsof alles nep of geforceerd is, wanneer we iets leuks doen en dat hij me sinds een tijdje soms niet meer herkent. Ik baal daar dan gewoon zó erg van, omdat ik mijn best doe om het echt leuk te hebben met hem en dan blijkt dat hij het toch zo ervaart. Zit alweer te huilen nu ik dit typ, erg pijnlijk.
We hebben een paar dingen afgesproken en ik zie haar binnenkort weer.
Lieve dames, lezen jullie nog mee? Drackie, Candy, hoe is het met jullie?
Hoe was het bij de psycholoog? En hoe is het nu verder met jou? Mijn afspraak was wel fijn. Ze spiegelde me voor dat ik vertel dat dingen meevallen en dat ik het wel rustig heb (ik vergelijk het in mijn hoofd vaak met hoe het ook zou kúnnen zijn), maar dat blijkt dat ik het eigenlijk heel druk heb wanneer ze verder vraagt. Mijn partner is meegegaan en heeft wat dingen benoemd die voor mij heel verdrietig waren, zoals dat het lijkt alsof alles nep of geforceerd is, wanneer we iets leuks doen en dat hij me sinds een tijdje soms niet meer herkent. Ik baal daar dan gewoon zó erg van, omdat ik mijn best doe om het echt leuk te hebben met hem en dan blijkt dat hij het toch zo ervaart. Zit alweer te huilen nu ik dit typ, erg pijnlijk.
We hebben een paar dingen afgesproken en ik zie haar binnenkort weer.
Lieve dames, lezen jullie nog mee? Drackie, Candy, hoe is het met jullie?
Never stop trying
