Psyche
alle pijlers
Egoistisch door depressie
vrijdag 1 maart 2019 om 08:25
Hoe bescherm je je partner hier tegen? Ik krijg sinds kort medicatie maar dat duurt enkele weken voordat het echt werkt en wat het resultaat gaat zijn dat weet ik nu ook nog niet.
Ik wil het liefst alleen nog maar op bed liggen en huilen maar ben bang dat ik de energie uit mijn partner zuig op deze manier omdat hij me vaak zo ziet, en dat we straks samen knakken. Voel me zo egoïstisch dat ik alleen nog maar druk ben met mezelf.
Mensen met ervaring of tips hier?
Ik wil het liefst alleen nog maar op bed liggen en huilen maar ben bang dat ik de energie uit mijn partner zuig op deze manier omdat hij me vaak zo ziet, en dat we straks samen knakken. Voel me zo egoïstisch dat ik alleen nog maar druk ben met mezelf.
Mensen met ervaring of tips hier?
vrijdag 1 maart 2019 om 08:31
Tijdens een depressie kan je alleen maar met jezelf bezig zijn. Dat is niet egoïstisch. Je hebt deze tijd en energie nodig om beter te worden.
Ik begrijp dat je alleen maar in bed wil liggen en wil huilen en slapen. Probeer dit zo min mogelijk te doen. Maak voor jezelf een ritme waar je je aan vast kan houden. Opstaan, ontbijten, douchen, kleuren, wandelen, lunchen, middagdutje, muziek luisteren, avondeten en weer vroeg naar bed. Een ritme hebben helpt echt.
Ik begrijp dat je alleen maar in bed wil liggen en wil huilen en slapen. Probeer dit zo min mogelijk te doen. Maak voor jezelf een ritme waar je je aan vast kan houden. Opstaan, ontbijten, douchen, kleuren, wandelen, lunchen, middagdutje, muziek luisteren, avondeten en weer vroeg naar bed. Een ritme hebben helpt echt.
I told you walking was idiotic.
vrijdag 1 maart 2019 om 08:45
Gun jezelf een huilmomentje tussen structuur cq ritme door...een bepaalde tijd opstaan en aankleden....al ga je iedere dag ff naar de winkel om iets te halen (met een toeristische omweg)
Het is natuurlijk wel zaak dat je partner weet wat depressie is en vooral dat het tijdelijk is en er veel begrip nodig is...van beide kanten! Dan kan zoiets ook nooit egoïstisch genoemd worden...dat je het zelf wel zo ziet geeft in ieder geval aan dat je er mee bezig bent...en naar jezelf kijkt...(maar niet TE kritisch hè...dan ben je je eigen ergste vijand)
Je gevoel moet je natuurlijk nooit wegcijferen maar denk dat je jezelf beter voelt als je jouw huilmomentjes lekker alleen hebt...had ik wel back when
Het is natuurlijk wel zaak dat je partner weet wat depressie is en vooral dat het tijdelijk is en er veel begrip nodig is...van beide kanten! Dan kan zoiets ook nooit egoïstisch genoemd worden...dat je het zelf wel zo ziet geeft in ieder geval aan dat je er mee bezig bent...en naar jezelf kijkt...(maar niet TE kritisch hè...dan ben je je eigen ergste vijand)
Je gevoel moet je natuurlijk nooit wegcijferen maar denk dat je jezelf beter voelt als je jouw huilmomentjes lekker alleen hebt...had ik wel back when
vrijdag 1 maart 2019 om 08:55
Nee ik werk voor mezelf dus ben gelukkig verplicht om uit bed te gaan want ik kan me tenslotte niet zomaar ziek melden maar de momenten dat ik niks meer ‘hoef’ zijn voor mij lastiger. Ik ben over een paar weken uitgerekend en moet daardoor vaker mijn rust pakken en gaan liggen maar dat zijn wel de momenten dat ik mezelf even niet meer groot kan houden, en voor intimiteit of gezelligheid is in mijn hoofd al een paar maanden geen plek maar dat zijn wel dingen die ik heel erg vind voor mijn man.
vrijdag 1 maart 2019 om 09:02
'Egoïstisch' is niet het juiste woord. Het is logisch dat je nu tijd voor jezelf moet nemen en aan jezelf moet denken. Een relatie hebben betekent niet dat dat nooit kan. Zeker nu je in verwachting bent is het onwijs belangrijk om aan je welzijn te denken!
Je bent bezig om beter te worden, hebt hulp gezocht. Ik vind dat je partner hier begrip voor moet hebben. Als je er nou niks aan zou doen dan zou je partner een punt hebben.
Praat er vooral over met hem! Want ik denk dat je veel dingen nu voor hem invult. Vindt hij jou egoïstisch of denk je dat alleen maar?
Ik hoop dat je je snel beter voelt!
vrijdag 1 maart 2019 om 09:05
Krijg je naast medicatie ook therapie?
Is het mogelijk om jezelf af te leiden tijdens momenten van rust? Bijvoorbeeld met luisterboeken, muziek of de breathe app?
Aanvullend: heb je er met je partner over gesproken? Misschien begrijpt hij de situatie wel beter dan je verwacht.
Sterkte!
Is het mogelijk om jezelf af te leiden tijdens momenten van rust? Bijvoorbeeld met luisterboeken, muziek of de breathe app?
Aanvullend: heb je er met je partner over gesproken? Misschien begrijpt hij de situatie wel beter dan je verwacht.
Sterkte!
inktlijn wijzigde dit bericht op 01-03-2019 09:10
27.43% gewijzigd
vrijdag 1 maart 2019 om 09:07
Boomtak2 schreef: ↑01-03-2019 08:55Nee ik werk voor mezelf dus ben gelukkig verplicht om uit bed te gaan want ik kan me tenslotte niet zomaar ziek melden maar de momenten dat ik niks meer ‘hoef’ zijn voor mij lastiger. Ik ben over een paar weken uitgerekend en moet daardoor vaker mijn rust pakken en gaan liggen maar dat zijn wel de momenten dat ik mezelf even niet meer groot kan houden, en voor intimiteit of gezelligheid is in mijn hoofd al een paar maanden geen plek maar dat zijn wel dingen die ik heel erg vind voor mijn man.
Wat heftig met zo'n depressie. Heb je wel goede begeleiding? Dat er ook na de bevalling goed gelet wordt op hoe het met je gaat?
vrijdag 1 maart 2019 om 09:14
Mooi weer Viva amber.
vrijdag 1 maart 2019 om 09:17
Wilde ik ook vragen. Is het niet deels hormonaal? Een familielid is bekend met zwangerschapsdepressie en pnd en heeft hier de hele tweede zwangerschap gericht hulp voor gekregen met haar partner. Eerste zwangerschap en bevalling was namelijk een hel voor beiden.ze hebben hier veel aangehad.
vrijdag 1 maart 2019 om 09:20
Blijf communiceren.
Vertel je partner wat je nodig hebt, vraag waar je partner behoefte aan heeft, geef aan wat je wel kunt en wat niet. Eén van de zwaarste dingen als partner is dat je eigenlijk niets kunt doen, het kan dan een soort opluchting zijn als je op een praktische manier toch een beetje kunt helpen. Benoem wat je waardeert. Als je behoefte hebt om je af te sluiten, laat dat weten maar geef ook aan wanneer je weer 'terug' kunt zijn (door het hierboven genoemde ritme aan te houden).
Hebben jullie een netwerk om je heen? Kan jouw vriend(in) ergens terecht als het te veel wordt?
Is de depressie gerelateerd aan de zwangerschapshormonen? Hebben jullie hulp als de baby komt?
Sterkte, dit is zwaar voor jullie beiden, leg de lat voor elkaar niet te hoog!
Vertel je partner wat je nodig hebt, vraag waar je partner behoefte aan heeft, geef aan wat je wel kunt en wat niet. Eén van de zwaarste dingen als partner is dat je eigenlijk niets kunt doen, het kan dan een soort opluchting zijn als je op een praktische manier toch een beetje kunt helpen. Benoem wat je waardeert. Als je behoefte hebt om je af te sluiten, laat dat weten maar geef ook aan wanneer je weer 'terug' kunt zijn (door het hierboven genoemde ritme aan te houden).
Hebben jullie een netwerk om je heen? Kan jouw vriend(in) ergens terecht als het te veel wordt?
Is de depressie gerelateerd aan de zwangerschapshormonen? Hebben jullie hulp als de baby komt?
Sterkte, dit is zwaar voor jullie beiden, leg de lat voor elkaar niet te hoog!
What a nuanced anxiety
vrijdag 1 maart 2019 om 09:28
Als partner van iemand die depressief is geweest was het voor mij belangrijk/noodzakelijk om veel van huis te zijn en met vrienden contact te hebben om niet helemaal meegezogen te worden in de negativiteit thuis. Hoewel ik echt begreep dat hij er niets aan kon doen en zijn best deed, was het soms zo frustrerend en zwaar om bij iemand te zijn die niets wil en nergens van geniet. Tijd voor mezelf en af en toe een goed gesprek samen heeft ons er wel doorheen geholpen.
Heel veel succes deze zware tijd gewenst!
Heel veel succes deze zware tijd gewenst!
vrijdag 1 maart 2019 om 09:41
Bedankt voor alle fijne reacties, ook de reacties vanuit perspectief partner. Voor de zwangerschap waren er ook al angst gerelateerde klachten, toen ik zwanger werd was het sluimerend op de achtergrond aanwezig maar tijdens de zwangerschap weer helemaal naar de voorgrond gekomen en dan 10 keer zo erg dus ik denk dat de basis ergens al in mijn hoofd lag maar dat de hormonen, moeheid en verveling de klachten verergerd hebben.
Mijn man zegt niet dat hij me egoïstisch vindt maar zo voelt het voor mij, hij zegt heel vaak dat ik het allemaal goed doe, dat hij alles voor me wil doen en hoe gek hij op me is en ik ruil krijgt hij iemand die hem alleen maar afstoot. Terwijl het voor hem net zo goed lastig is allemaal.
Mijn man zegt niet dat hij me egoïstisch vindt maar zo voelt het voor mij, hij zegt heel vaak dat ik het allemaal goed doe, dat hij alles voor me wil doen en hoe gek hij op me is en ik ruil krijgt hij iemand die hem alleen maar afstoot. Terwijl het voor hem net zo goed lastig is allemaal.
vrijdag 1 maart 2019 om 11:09
Overigens vind ik het heel knap dat je zo veel oog hebt voor je partner, zelfs in deze omstandigheden (en zwangerschap en depressie brengt beide nogal een gekokerde blik). Dat je tegen hem kan zeggen dat je er nu even niet zo voor hem kan zijn zo als je zou willen is al heel veel waard. Jullie klinken heel liefdevol naar elkaar. Er komt weer lucht/licht!
vrijdag 1 maart 2019 om 16:14
Klinkt als een lieve, begripvolle man! Neem het maar van hem aan dat hij het echt zo ziet. Als je je ook nog te veel druk gaat maken om zijn welzijn, kan dat je eigen herstel in de weg zitten. Blijf samen praten en erken dat je ziet dat het voor hem ook ruk is nu.Boomtak2 schreef: ↑01-03-2019 09:41
Mijn man zegt niet dat hij me egoïstisch vindt maar zo voelt het voor mij, hij zegt heel vaak dat ik het allemaal goed doe, dat hij alles voor me wil doen en hoe gek hij op me is en ik ruil krijgt hij iemand die hem alleen maar afstoot. Terwijl het voor hem net zo goed lastig is allemaal.
Ik heb trouwens hetzelfde meegemaakt (burn out, angstklachten en depressie) en het komt echt goed! Helaas moet je nu even door de shitstorm heen.
zondag 3 maart 2019 om 11:47
.Boomtak2 schreef: ↑01-03-2019 09:41Mijn man zegt niet dat hij me egoïstisch vindt maar zo voelt het voor mij, hij zegt heel vaak dat ik het allemaal goed doe, dat hij alles voor me wil doen en hoe gek hij op me is en ik ruil krijgt hij iemand die hem alleen maar afstoot. Terwijl het voor hem net zo goed lastig is allemaal.
Schuldgevoel hoort bij depressie.
Luister nou echt naar wat je man zegt en neem hem serieus!
Heb je professionele begeleiding? Dit lijkt me niet iets om alleen te doen met een baby op komst.
Sterkte
maandag 4 maart 2019 om 09:03
Ik herken je angst enorm. Ik ging door een heel diep dal, heb gevochten en trok me steeds meer in mezelf terug. Ik heb oneindig vaak en letterlijk te horen gekregen en gevoeld dat ik egoïstisch ben, mijn gezin kapot heb gemaakt, alleen aan mezelf denk en geen verantwoordelijkheid nam.
Wat heb ik mezelf verafschuwd, terwijl ik zelfs daar geen energie voor had.
Voelde me echter in en in slecht en fout.
Nu, achteraf, weet ik dat ik echt niet anders kon.
Een schoonheidsprijs verdiend mijn gedrag niet. Trots ben ik er niet op. Echter ooit was ik de stabiele factor in het gezin. Ik ving partner op wanneer deze (dreigde) te vallen, ik zorgde voor een lach en een gedroogde traan, ik loste problemen op en was de verbindende factor. Toen dat wegviel werd partner wellicht onzeker en bleek dat hij zelf wankel stond. Ineens was hij aan zet.
Maar goed, dat zie ik nu. Puzzelstukjes vallen heel langzaam op hun plek.
Ik wil jou meegeven....zorg voor jezelf. De rest komt later, of niet.
Waar twee zijn zijn twee aan zet. Wanneer een van twee veranderd, ook als dat beter en gezonder is voor die persoon kan dat voor de ander dermate bedreigend voelen dat deze daardoor als een kat in het nauw kan acteren. Dat is een geheel eigen proces. De tijd zal leren of jullie deze situatie bestand zijn als team.
Wat heb ik mezelf verafschuwd, terwijl ik zelfs daar geen energie voor had.
Voelde me echter in en in slecht en fout.
Nu, achteraf, weet ik dat ik echt niet anders kon.
Een schoonheidsprijs verdiend mijn gedrag niet. Trots ben ik er niet op. Echter ooit was ik de stabiele factor in het gezin. Ik ving partner op wanneer deze (dreigde) te vallen, ik zorgde voor een lach en een gedroogde traan, ik loste problemen op en was de verbindende factor. Toen dat wegviel werd partner wellicht onzeker en bleek dat hij zelf wankel stond. Ineens was hij aan zet.
Maar goed, dat zie ik nu. Puzzelstukjes vallen heel langzaam op hun plek.
Ik wil jou meegeven....zorg voor jezelf. De rest komt later, of niet.
Waar twee zijn zijn twee aan zet. Wanneer een van twee veranderd, ook als dat beter en gezonder is voor die persoon kan dat voor de ander dermate bedreigend voelen dat deze daardoor als een kat in het nauw kan acteren. Dat is een geheel eigen proces. De tijd zal leren of jullie deze situatie bestand zijn als team.
