Psyche
alle pijlers
Egoistisch? graag julie mening
dinsdag 17 november 2009 om 21:11
Hallo forumgenoten.
Ik heb een vraag waar ik graag jullie mening op krijg.
Ik heb dus last van paniek en hypochondrie..Ik heb een hele grote angst voor kanker . Ik ben er eigenlijk zo bang voor dat ik er gewoon niets over wil horen.
Nu heeft een tante van mij borstkanker, ze heeft al een amputatie achter de rug en is nu aan het kuren. Mijn oma heeft terminale darmkanker en nu moet mijn schoonmoeder deze week naar het ziekenhuis voor een punctie in haar borst, waar ze een knobbel hebben gevonden.
Ik ben alleen bang dat ik nog niet zover ben om met haar mee te kunnen leven en praten over wat er momenteel gebeurd met haar.
Ze is zelf niet op de hoogte van mijn situatie. Is het egoïstisch als ik haar uitleg dat ik er niet kan zijn voor haar vanwege mijn psychische gesteldheid?
Ik voel me zo lullig dat ik er alleen al over nadenk maar ik ben bang dat ik nog meer last krijg van angst en de gevolgen daar weer van
Ik heb een vraag waar ik graag jullie mening op krijg.
Ik heb dus last van paniek en hypochondrie..Ik heb een hele grote angst voor kanker . Ik ben er eigenlijk zo bang voor dat ik er gewoon niets over wil horen.
Nu heeft een tante van mij borstkanker, ze heeft al een amputatie achter de rug en is nu aan het kuren. Mijn oma heeft terminale darmkanker en nu moet mijn schoonmoeder deze week naar het ziekenhuis voor een punctie in haar borst, waar ze een knobbel hebben gevonden.
Ik ben alleen bang dat ik nog niet zover ben om met haar mee te kunnen leven en praten over wat er momenteel gebeurd met haar.
Ze is zelf niet op de hoogte van mijn situatie. Is het egoïstisch als ik haar uitleg dat ik er niet kan zijn voor haar vanwege mijn psychische gesteldheid?
Ik voel me zo lullig dat ik er alleen al over nadenk maar ik ben bang dat ik nog meer last krijg van angst en de gevolgen daar weer van
dinsdag 17 november 2009 om 21:15
dinsdag 17 november 2009 om 21:17
dinsdag 17 november 2009 om 21:17
Angst wordt groter als je datgene waar je bang voor bent, vermijdt. Aangaan dus, die angst. Misschien merk je dat je minder bang wordt als je haar kunt steunen en merkt wat het effect van medeleven kan zijn.
Heb jij zelf psychische hulp om je hypochondrie en paniek te bestrijden? Zo niet, dan lijkt me dit het moment. Ga naar je huisarts en leg het hem voor!
Heb jij zelf psychische hulp om je hypochondrie en paniek te bestrijden? Zo niet, dan lijkt me dit het moment. Ga naar je huisarts en leg het hem voor!
dinsdag 17 november 2009 om 21:19
dinsdag 17 november 2009 om 21:20
INderdaad, als het onderdeel is van je therapie, om dit soort situaties te vermijden...ok, maar anders...
Wat vind je vriend hiervan? Ik zou mega veel respect verliezen voor mijn vriend als hij niet bij 1 van mijn ouders op bezoek ging of mee ging naar het ziekenhuis omdat "hij het zelf niet aankon"
Wat vind je vriend hiervan? Ik zou mega veel respect verliezen voor mijn vriend als hij niet bij 1 van mijn ouders op bezoek ging of mee ging naar het ziekenhuis omdat "hij het zelf niet aankon"
dinsdag 17 november 2009 om 21:20
pfff, als je dan toch deze situatie om jezelf wilt laten draaien, laat het dan de állerbeste aanleiding om als de donder iets aan je angsten te gaan doen! Ga in behandeling (ben je hopelijk al?), ga medicijnen gebruiken ofzo. Maar zorg dat je er kunt zijn voor de mensen om je heen. Je kunt nu eenmaal niet door het leven zonder met kanker geconfronteerd te worden. Dan kun je maar beter zorgen dat je er dan enigszins mee om kunt gaan.
Ik begrijp dat het moeilijk is om over een dergelijke angst heen te komen, maar het begint bij de wil er overheen te komen. Je tante, oma en schoonmoeder lijken mee een héle goede motivatie!
Ik begrijp dat het moeilijk is om over een dergelijke angst heen te komen, maar het begint bij de wil er overheen te komen. Je tante, oma en schoonmoeder lijken mee een héle goede motivatie!
dinsdag 17 november 2009 om 21:31
Maar neem een besluit! Ik zou in zo'n situatie (als ik ziek zou zijn) graag willen weten of mensen in mijn omgeving een steun of een obstakel gaan zijn, zodat ik míjn energie niet hoef te steken in de mensen die er eigenlijk helemaal geen zin in hebben, maar dat niet durven te zeggen. Angst is weer iets anders natuurlijk, maar ook aan die mensen zou ik dan even geen/weinig aandacht meer besteden, omdat ik zelf genoeg te behapstukken zou hebben. Zij hun angst, ik mijn ziekte. Hard, maar praktisch...
dinsdag 17 november 2009 om 22:02
Inderdaad, egoïstisch. Ik ben heel bang dat je met je hypochondrie op een zeker punt in je leven heel erg eenzaam en misschien wel ziek en eenzaam gaat worden. Tenzij je er iets aan gaat doen.
En nog iets om over na te denken: denk je dat het voor niet hypochondrische mensen gemakkelijk is om om te gaan met kankerpatiënten? Met alle angst, onzekerheid en soms een heel naar ziektebed en overlijden waar kanker mee gepaard kan gaan? Voor de meesten van ons is dit ook niet gemakkelijk maar we doen het toch. Omdat juist zieke mensen liefde en steun nodig hebben.
Je mag best bij de patiënt aangeven dat je het moeilijk vindt dat ze ziek zijn, maar het draait niet om jou. Hypochondrie is echt niet te vergelijken met kanker. Dus: zorg dat je volwassen wordt en doe wat aan die hypochondrie.
En nog iets om over na te denken: denk je dat het voor niet hypochondrische mensen gemakkelijk is om om te gaan met kankerpatiënten? Met alle angst, onzekerheid en soms een heel naar ziektebed en overlijden waar kanker mee gepaard kan gaan? Voor de meesten van ons is dit ook niet gemakkelijk maar we doen het toch. Omdat juist zieke mensen liefde en steun nodig hebben.
Je mag best bij de patiënt aangeven dat je het moeilijk vindt dat ze ziek zijn, maar het draait niet om jou. Hypochondrie is echt niet te vergelijken met kanker. Dus: zorg dat je volwassen wordt en doe wat aan die hypochondrie.
dinsdag 17 november 2009 om 22:10
Toen mijn moeder in t ziekenhuis lag met indd kanker heeft haar broer niets van zich laten horen.
Hij gaf later toe dat hij niet wist wat hij er mee moest doen en voelde zich ongemakkelijk ermee...of weet ik veel wat voor B.S hij er van maakte.
Gewoon heen gaan met een bloemetje of whatever diegene lekker vind en mooi over andere dingen lulle.
Denk je nou echt dat iemand die in t ziekenhuis ligt alleen maar over kanker wil praten en beroerd voelen?
Ook als die nog niet in t ziekenhuis ligt, maakt allemaal niet uit. Gewoon langs gaan!
Dus, ga gewoon handje vast houden van diegene ofzo en probeer wat leuks te vertellen of kijk samen tv, boeit niet wat je doet als je je koppie maar laat zien anders ben je ECHT egoistisch
Hij gaf later toe dat hij niet wist wat hij er mee moest doen en voelde zich ongemakkelijk ermee...of weet ik veel wat voor B.S hij er van maakte.
Gewoon heen gaan met een bloemetje of whatever diegene lekker vind en mooi over andere dingen lulle.
Denk je nou echt dat iemand die in t ziekenhuis ligt alleen maar over kanker wil praten en beroerd voelen?
Ook als die nog niet in t ziekenhuis ligt, maakt allemaal niet uit. Gewoon langs gaan!
Dus, ga gewoon handje vast houden van diegene ofzo en probeer wat leuks te vertellen of kijk samen tv, boeit niet wat je doet als je je koppie maar laat zien anders ben je ECHT egoistisch
dinsdag 17 november 2009 om 22:30
Eerst even een dikke
Hopelijk ben je al in therapie voor je klachten, maar dan ben je er nog niet even snel vanaf. Ik vind je dus niet egocentrisch, maar misschien moet je wel tegen je schoonmoeder vertellen wat eraan de hand is.
Maar er is heus een oplossing! Je hoeft niet persé iedere keer langs te gaan. Wat denk je van een lief kaartje? Dan laat je toch merken dat je met haar meeleeft.
Veel sterkte met je beslissing. Hopelijk kun je dit ook met je partner bespreken.
Hopelijk ben je al in therapie voor je klachten, maar dan ben je er nog niet even snel vanaf. Ik vind je dus niet egocentrisch, maar misschien moet je wel tegen je schoonmoeder vertellen wat eraan de hand is.
Maar er is heus een oplossing! Je hoeft niet persé iedere keer langs te gaan. Wat denk je van een lief kaartje? Dan laat je toch merken dat je met haar meeleeft.
Veel sterkte met je beslissing. Hopelijk kun je dit ook met je partner bespreken.
woensdag 18 november 2009 om 01:22
Nou, ik vind je niet egoistisch hoor. Er wordt hier wel heel gemakkelijk gezegd dat dat wel zo is en waarschijnlijk heeft niemand ook maar enig idee waar het het over hebt. Angststoornissen en hypochondrie zijn dingen die je niet zo naast je neerlegt, alsof je je aanstelt en het over gaat als jij het wilt. Je redt het niet door het rationeel te bekijken, was dat maar waar.
Bovendien denk ik dat je schoonmoeder er ook niet op zit te wachten dat je wel komt en dan een aanval zou krijgen.
Maar ik zou zeker dit wel met haar bespreken, uitleggen. Dat het geen onwil van je is.
En het werd al eerder gevraagd: doe je er iets aan, heb je therapie, medicijnen vind ik altijd moeilijk maar ze kunnen wel in het begin iets doorbreken maar ja, ook dan heb je goede begeleiding nodig. Want uit ervaring weet ik dat het "genezen" kan worden of beter gezegd dat je ermee kunt leren omgaan zodat het niet meer je leven bepaalt.
Sterkte in ieder geval en blijf bij jezelf!
Bovendien denk ik dat je schoonmoeder er ook niet op zit te wachten dat je wel komt en dan een aanval zou krijgen.
Maar ik zou zeker dit wel met haar bespreken, uitleggen. Dat het geen onwil van je is.
En het werd al eerder gevraagd: doe je er iets aan, heb je therapie, medicijnen vind ik altijd moeilijk maar ze kunnen wel in het begin iets doorbreken maar ja, ook dan heb je goede begeleiding nodig. Want uit ervaring weet ik dat het "genezen" kan worden of beter gezegd dat je ermee kunt leren omgaan zodat het niet meer je leven bepaalt.
Sterkte in ieder geval en blijf bij jezelf!
