Emetofobie - Wat te doen?

Ik heb al zolang ik mij kan herinneren emetofobie. Oftewel een angst om over te geven. Hier heb ik cognitieve gedragstherapie voor gehad, EMDR en daarnaast schematherapie. Ik ben bevallen van een zoontje en na mijn bevalling zijn mijn angsten weer opgelopen. Ik heb er vooral last van als er iemand in mijn omgeving ziek is (en dit mogelijk buikgriep zou kunnen zijn), zoals nu ook het geval: partner ziek.

Ik loop dus eigenlijk al maanden rond met spanningsklachten, paniekaanvallen en continue angst om ziek te worden. Ik start in 2025 een nieuw GGZ-traject maar ik ben zo moe. Zo moe van de angst, ik wil zo graag weer "leven", vrij van angst. Het lijkt dus alsof therapie niet heeft geholpen.

Ik slik geen medicijnen al heeft de huisarts wel voorgesteld SSRI's te gaan gebruiken omdat ik al zo lang angsten heb. Ik weet niet goed wat ik met dit topic wil. Ik moet het even van me afschrijven. Ik merk dat ik steeds vaker overweeg medicatie te gaan gebruiken want ik kan niet meer maar ik wil het zonder kunnen.. Ik wil het niet nodig moeten hebben maar dit gaat niet zo..

Hebben jullie ervaringsverhalen? Kan je helemaal van angststoornissen afkomen? En hoe dan? Ik denk ook vaak aan hoe een "normaal" mens omgaat met zieke partner, met ziek kind, vast niet met zoveel angst en paniek?

Het is inderdaad zo dat je er doorheen moet voordat het beter kan worden. Maar pff wat is dat moeilijk. Ik kan ook gewoon niet meer eten zoals vroeger of er van genieten. Door de spanning krijg ik geen hap door mijn keel. Als ik teruglees wat ik schrijf, lees ik de angst terug.

Torvi schreef: ↑

19-12-2024 14:15

Heb je weleens ACT gehad? Dat gaat vooral over het accepteren van de angst en andere emoties en gedachten (en ze niet zo serieus nemen). Wat je daar onder andere mee bereikt is dat je niet meer angst op angst op angst stapelt. Beetje kort door de bocht, maar als jij bang bent voor overgeven en dat (die angst) kunt accepteren, dan hoef je het niet groter te maken dan dat, dus niet bang te zijn voor de angst om over te geven (want die kun jij handelen).

ACT ken ik niet. Het klinkt zoals jij het omschrijft wel als passend. Ik zal mijn behandelaar eens meer vragen hierover. Ik neem al mijn gevoelens en emoties heel serieus en ben er eigenlijk ook bang voor (want voelen betekent bij mij direct angst en ik wil juist niet voelen). Maar daar heb ik geen controle over.. (evenmin als over ziek worden). Ik heb een paar slechte dagen gehad en zelfs op momenten dat ik even dacht: nu voel ik me goed, word ik overvallen door paniek. Het is alsof ik me nooit helemaal veilig voel om me gewoon eens goed te voelen. Ik ben zo gewend geraakt aan deze spanning. Vanavond lukt me ook niks meer. Ik weet niet goed wat ik nu met mezelf aan moet. Ik ga zo maar wat opruimen, ofzoiets, even afleiding zoeken