Psyche
alle pijlers
En dan zit je opeens thuis.....
zaterdag 11 juni 2022 om 00:04
Zoals de topic titel al zegt, ik zit even thuis van werk en vind het stom! Burn-out of overspannenheid geen idee, ik hoop dat de bedrijfsarts of de huisarts daar iets over kan zeggen. Nog meer mensen die thuis zitten met vermoeidheidsklachten/spanningsklachten en de behoefte voelen om af en toe de onzekerheden, stomme buien maar ook de kleine successen of geluksmomenten te delen?
zaterdag 11 juni 2022 om 00:06
Wat een stom gedoe. Ik, die altijd alles onder controle heeft, heb het even niet zo onder controle. Verre van helaas. Ik zit nu een paar weken thuis van werk. Een 'officiele' diagnose is er (nog) niet, maar grote kans dat het overspannenheid / burn out / depressie of een combinatie ervan is. Ik doe hard mijn best om.te accepteren dat ik ziek ben en dat ik nu thuis zit, maar dat is heel moeilijk. Ik krijg mijn hoofd niet uit en ben nog steeds te veel bezig met hoe de dingen zouden moeten gaan/zijn en hoe het verbeterd moet worden. Ik maak mezelf af en toe helemaal gek. Deze week heb ik veel sociale afspraken af moeten zeggen bij gebrek aan energie en man wat voel ik me alleen in mijn proces.
Slapen lukt ook helemaal niet op het moment. Ik ga echt op tijd naar bed, maar slapen ho maar. Bij gebrek aan fysieke activiteit gedurende de dag denk ik, maar ja, daar heb ik geen energie voor.
Slapen lukt ook helemaal niet op het moment. Ik ga echt op tijd naar bed, maar slapen ho maar. Bij gebrek aan fysieke activiteit gedurende de dag denk ik, maar ja, daar heb ik geen energie voor.
zaterdag 11 juni 2022 om 01:08
Hou een dagritme aan en plan elke dag sowieso fysieke beweging al is het maar met een lekker muziekje op een stuk wandelen. Echt hoor anders kom je in een neerwaartse spiraal. En laat je onder geen beding opfokken door werkgever...wetten poortwachter en zulks. Wat niet gaat dat gaat niet. Toen ik zelf een burnout had werd ik helemaal gek van het gepush en wilde ik zo graag met rust gelaten worden. Maar dan weer elke week dat verplichte babbeltje met de leidinggevende ...urgh. Fysiek bezig zijn geeft energie. Het is ook een van de dingen die me er uit heeft weten te trekken.
zaterdag 11 juni 2022 om 05:59
To 
Ik ken het, maar zit inmiddels al bijna 10 maanden thuis en zit richting herstel. Probeer elke dag even rustig een stukje te wandelen, ook als je geen zin hebt.
Kijk welke begeleiding je nodig denkt te hebben. Ik ben geweest bij praktijkondersteuner huisarts (prima voor begin), haptonoom (paar sessies gehad), psycholoog (geen klik, na intake gestopt), burnout coach en momenteel enkel nog ceasartherapeut voor ontspanningsoefeningen.
Burnouts komen vaak juist bij de hardst werkende mensen. En acceptatie is de eerste stap naar herstel. Inmiddels kan ik mijn burnout ook zien als iets wat echt moest gebeuren voor ik ging luisteren naar wat ik juist wil.
Ik heb ook veel gehad aan het bork: Van burnout naar levenszin. Was voor mij heel herkenbaar en hielp bij de acceptatie.
Ik ken het, maar zit inmiddels al bijna 10 maanden thuis en zit richting herstel. Probeer elke dag even rustig een stukje te wandelen, ook als je geen zin hebt.
Kijk welke begeleiding je nodig denkt te hebben. Ik ben geweest bij praktijkondersteuner huisarts (prima voor begin), haptonoom (paar sessies gehad), psycholoog (geen klik, na intake gestopt), burnout coach en momenteel enkel nog ceasartherapeut voor ontspanningsoefeningen.
Burnouts komen vaak juist bij de hardst werkende mensen. En acceptatie is de eerste stap naar herstel. Inmiddels kan ik mijn burnout ook zien als iets wat echt moest gebeuren voor ik ging luisteren naar wat ik juist wil.
Ik heb ook veel gehad aan het bork: Van burnout naar levenszin. Was voor mij heel herkenbaar en hielp bij de acceptatie.
zaterdag 11 juni 2022 om 08:08
Agh lieve TO helaas zijn die wegen zo bekend hier.
Heb je al contact voor profi hulp?
In de meantime, geef jezelf structuur, doe dingen die JIJ wel leuk vind en die je energie geven. Ga wandelen, zoek het kleine maar fijne in een dag. Bel mensen waarbij je je ei kwijt kan.
Hele dikke virtuele knuffel!
Oh en dat ei mag je eventueel ook in mijn inbox kwijt
Heb je al contact voor profi hulp?
In de meantime, geef jezelf structuur, doe dingen die JIJ wel leuk vind en die je energie geven. Ga wandelen, zoek het kleine maar fijne in een dag. Bel mensen waarbij je je ei kwijt kan.
Hele dikke virtuele knuffel!
Oh en dat ei mag je eventueel ook in mijn inbox kwijt
zaterdag 11 juni 2022 om 09:16
zaterdag 11 juni 2022 om 11:30
Wat mij heeft geholpen naast professionele hulp is wandelen, elke dag wandelen al is het maar 5 minuten. Ik kreeg letterlijk ruimte in mijn hoofd door het wandelen.
Daarnaast hielp bij mij structuur ook, dagelijks probeerde ik op de zelfde tijden naar bed te gaan en uit bed te komen.
Achteraf heeft mijn burn out mij ook veel gegeven, ik ken mezelf nu veel beter en ik heb keuzes gemaakt die ik anders niet had gemaakt maar die wel beter voor mij zijn.
Daarnaast hielp bij mij structuur ook, dagelijks probeerde ik op de zelfde tijden naar bed te gaan en uit bed te komen.
Achteraf heeft mijn burn out mij ook veel gegeven, ik ken mezelf nu veel beter en ik heb keuzes gemaakt die ik anders niet had gemaakt maar die wel beter voor mij zijn.
zaterdag 11 juni 2022 om 12:00
Het advies is inderdaad doen wat je leuk vindt, elke dag naar buiten en een flink stuk wandelen: dat verzet je gedachten even en het is goed voor de gezondheid, en zoek iemand om mee te praten, misschien de praktijkondersteuner van je huisarts of iemand via je werk.
Lezen, lekker uitgebreid voor jezelf koken, Netflix / Disney+ / Videoland leegtrekken. Met vriendinnen afspreken om mee te wandelen of bijvoorbeeld terrasjes te doen. Dit zijn de eerste dingen die in me opkomen.
Sterkte en succes
Lezen, lekker uitgebreid voor jezelf koken, Netflix / Disney+ / Videoland leegtrekken. Met vriendinnen afspreken om mee te wandelen of bijvoorbeeld terrasjes te doen. Dit zijn de eerste dingen die in me opkomen.
Sterkte en succes
zaterdag 11 juni 2022 om 13:03
Zo kijk ik er ook naar. Zonder de burnout zou ik onder ander nog steeds in die baan zitten waar ik niet gelukkig van werd uit angst voor het onbekende.Pioenroossss schreef: ↑11-06-2022 11:30
Achteraf heeft mijn burn out mij ook veel gegeven, ik ken mezelf nu veel beter en ik heb keuzes gemaakt die ik anders niet had gemaakt maar die wel beter voor mij zijn.
zaterdag 11 juni 2022 om 14:43
Het fysiek bezig zijn, daarvan merk ik wel dat het helpt, maar ik moet me er af en toe echt toe zetten. Soms kom ik liever de deur helemaal niet uit. Dan heb ik daar echt geen energie voor. Als ik buiten aan het lopen ben merk ik overigens wel dat ik mezelf soms letterlijk voorbij loop. Ik merk dat ik eigenlijk altijd heel gehaast loop, ik probeer nu ook bewust een wat lager tempo te nemen en wat meer om mee heen te kijken. Gelukkig een mooi wandelpad langs het water hier, dus dat is fijn.
Ik heb wel al e.e.a. aan professionele hulp, ik ga naar de fysio voor mijn fysieke klachten, ik heb gesprekken met de POH GGZ en ben inmiddels doorverwezen naar een psycholoog. Daarnaast heb ik afspraken staan met de bedrijfsarts en een coach, hoewel ik moet zeggen dat ik nog niet zo blij ben met de coach, daar krijg ik alleen maar ontspanningsoefeningen maar daar doe ik er thuis al genoeg van. Dus genoeg hulp, ik zoek alleen een beetje richting ofzo. Ik hoef geen tijdsschema, maar het zou fijn zijn om een soort stappenplan te hebben van dit is wat je te wachten staat. Eerst dit, zodra je zover bent, dan de volgende stap etc. Het voelt nu allemaal zo doelloos. Er wordt gezegd dat je het eerst moet accepteren. Oke prima, maar hoe weet ik wanneer ik het volledig geaccepteerd heb. Ik heb meerdere keren gedacht dat ik al een heel stap in de richting van acceptatie was, maar dat er dan toch weer iemand dat volledig onderuit haalt en dat ik daarin dus nog verder moet gaan. Wanneer weet je of je het echt geaccepteerd hebt? Blijft ingewikkeld. Laatst zei iemand dat ik echt nog te veel met mijn hoofd en mijn verstand bezig was en meer moest gaan voelen.
@Due-scimmie, jeetje al 10 maanden thuis. Ben je inmiddels al wel weer deels aan het werk of vooral nog thuis. Dank voor de boekentip, daar ga ik zeker even naar kijken!
@RikM, ik snap inderdaad dat juist die controledrang me heeft gebracht waar ik nu ben, met daarbij nog een heleboel andere dingen. Het lastige is om dat nu los te laten. Ik besef me ergens wel dat ik niet alles onder controle hoef te hebben en dat het leven ook wel doorloopt zonder dat ik er controle over heb (dat is wel gebleken de afgelopen weken). Maar dat hoofd wil maar niet uit, het blijft zoeken naar een soort controle over de situatie. Ik heb de echte uitknop nog niet gevonden.
@Kaasschnitzel, moest je weer aan het werk of heb je zelf die keuze gemaakt? Lijkt me wel lastig als het eigenlijk nog niet goed voelt om dan toch weer te gaan werken. Lukt het wel om vol te houden?
@Badmuts, oeps, dat klinkt niet goed. Kom je wel een beetje tot rust thuis?
Wel goed om te lezen dat een aantal van jullie er echt wel goed uitgekomen zijn met ook een andere kijk op het leven en hoe dingen moeten zijn. Ik hoop ook echt dat ik er soort van relaxter uit kan komen en meer voor mezelf kan kiezen.
Ik heb wel al e.e.a. aan professionele hulp, ik ga naar de fysio voor mijn fysieke klachten, ik heb gesprekken met de POH GGZ en ben inmiddels doorverwezen naar een psycholoog. Daarnaast heb ik afspraken staan met de bedrijfsarts en een coach, hoewel ik moet zeggen dat ik nog niet zo blij ben met de coach, daar krijg ik alleen maar ontspanningsoefeningen maar daar doe ik er thuis al genoeg van. Dus genoeg hulp, ik zoek alleen een beetje richting ofzo. Ik hoef geen tijdsschema, maar het zou fijn zijn om een soort stappenplan te hebben van dit is wat je te wachten staat. Eerst dit, zodra je zover bent, dan de volgende stap etc. Het voelt nu allemaal zo doelloos. Er wordt gezegd dat je het eerst moet accepteren. Oke prima, maar hoe weet ik wanneer ik het volledig geaccepteerd heb. Ik heb meerdere keren gedacht dat ik al een heel stap in de richting van acceptatie was, maar dat er dan toch weer iemand dat volledig onderuit haalt en dat ik daarin dus nog verder moet gaan. Wanneer weet je of je het echt geaccepteerd hebt? Blijft ingewikkeld. Laatst zei iemand dat ik echt nog te veel met mijn hoofd en mijn verstand bezig was en meer moest gaan voelen.
@Due-scimmie, jeetje al 10 maanden thuis. Ben je inmiddels al wel weer deels aan het werk of vooral nog thuis. Dank voor de boekentip, daar ga ik zeker even naar kijken!
@RikM, ik snap inderdaad dat juist die controledrang me heeft gebracht waar ik nu ben, met daarbij nog een heleboel andere dingen. Het lastige is om dat nu los te laten. Ik besef me ergens wel dat ik niet alles onder controle hoef te hebben en dat het leven ook wel doorloopt zonder dat ik er controle over heb (dat is wel gebleken de afgelopen weken). Maar dat hoofd wil maar niet uit, het blijft zoeken naar een soort controle over de situatie. Ik heb de echte uitknop nog niet gevonden.
@Kaasschnitzel, moest je weer aan het werk of heb je zelf die keuze gemaakt? Lijkt me wel lastig als het eigenlijk nog niet goed voelt om dan toch weer te gaan werken. Lukt het wel om vol te houden?
@Badmuts, oeps, dat klinkt niet goed. Kom je wel een beetje tot rust thuis?
Wel goed om te lezen dat een aantal van jullie er echt wel goed uitgekomen zijn met ook een andere kijk op het leven en hoe dingen moeten zijn. Ik hoop ook echt dat ik er soort van relaxter uit kan komen en meer voor mezelf kan kiezen.
zaterdag 11 juni 2022 om 16:19
Je eerste zin laat zien dat er nog geen rust is. Burnout is een proces wat in mijn ogen begint met rust, rust en rust. Ik denk dat deel van acceptatie is accepteren dat je even minder kan. Dus geen weekenden vol plannen, zelfs niet dagelijks iets plannen. Pas op de plaats en jezelf voor zover mogelijk op 1 zetten.Bupsie schreef: ↑11-06-2022 14:43. Ik hoef geen tijdsschema, maar het zou fijn zijn om een soort stappenplan te hebben van dit is wat je te wachten staat. Eerst dit, zodra je zover bent, dan de volgende stap etc. Het voelt nu allemaal zo doelloos. Er wordt gezegd dat je het eerst moet accepteren. Oke prima, maar hoe weet ik wanneer ik het volledig geaccepteerd heb. Ik heb meerdere keren gedacht dat ik al een heel stap in de richting van acceptatie was, maar dat er dan toch weer iemand dat volledig onderuit haalt en dat ik daarin dus nog verder moet gaan. Wanneer weet je of je het echt geaccepteerd hebt? Blijft ingewikkeld. Laatst zei iemand dat ik echt nog te veel met mijn hoofd en mijn verstand bezig was en meer moest gaan voelen.
@Due-scimmie, jeetje al 10 maanden thuis. Ben je inmiddels al wel weer deels aan het werk of vooral nog thuis. Dank voor de boekentip, daar ga ik zeker even naar kijken!
De zin over voelen is ook heel herkenbaar. Ik beredeneer alles ipv het te voelen. Ik heb ook vaak keuzes gemaakt omdat een ander dat bij me vond passen ipv ikzelf. Vandaar dat ik nu adem en ontspanningtherapie volg om te leren voelen. Maar iets wat je al jaren hebt gebruikt als manier van (over)leven is ook niet in een paar weken opgelost.
Gemiddeld staat er voor burnoutherstel 1 jaar. Ik ben zelf na 7 maanden doorgegaan naar spoor 2 maar mijn werkuren bestonden toen eigenlijk alleen uit zoeken wat ik wilde want gedetacheerd en opdracht gestopt0. Inmiddels keuze gemaakt om per september uit dienst te gaan. Verwacht dan wel weer te kunnen werken en ga me nu focussen op naast mentaal fitter ook fysiek fit te worden en op een thuisstudie.
zaterdag 11 juni 2022 om 16:44
Due-scimmie schreef: ↑11-06-2022 16:19Je eerste zin laat zien dat er nog geen rust is. Burnout is een proces wat in mijn ogen begint met rust, rust en rust. Ik denk dat deel van acceptatie is accepteren dat je even minder kan. Dus geen weekenden vol plannen, zelfs niet dagelijks iets plannen. Pas op de plaats en jezelf voor zover mogelijk op 1 zetten.
Dat denk ik ook. Prima als je kunt bewegen en leuke dingen doen, maar het zou ook kunnen dat dat later pas kan. Belangrijkste is nu dat je op de rem trapt. Je lichaam heeft het al voor je gedaan, nu je geest nog.
Eigenlijk moet je eerst helemaal terug naar niets, en dan langzaam weer opbouwen.
zaterdag 11 juni 2022 om 17:18
Maar dat is nou net het ingewikkelde. Ik heb het idee al heel veel rust te hebben ingebouwd. Waar ik eerst dacht met een paar weken rust wel weer te kunnen starten ben ik al wel tot het besef gekomen dat dit wel eens langer kan gaan duren. Ik doe al bijna niks meer. Deze week heb ik al mijn afspraken af moeten zeggen, ook dit weekend mijn sociale afspraken af moeten zeggen. Helaas, want ik had ze graag door willen laten gaan, maar ik had wel door dat dat niet goed voor me is op dit moment. Ik besef ook echt dat ik op het moment even niet zo veel kan. Dus het voelt alsof ik al een heel eind ben, maar dat hoofd wil niet uit.
Veel onrust omdat ik geen ‘officiele’ diagnose heb. Is het echt een burn-out of ‘maar’ overspannenheid. De coach gaf aan ook veel tekenen van depressie te zien. Het lijkt me dat daar verschillend mee om moet worden gegaan in behandeling. Ook krijg ik overal wisselende/tegenstrijdige adviezen. De coach zegt dat ik niks meer mag doen en hooguit 5 minuten mag wandelen per keer. De fysio zegt dat ik prima naar de sportschool kan gaan als ik me daar goed genoeg voor voel. En van niks doen ga ik me alleen maar ellendig voelen. Ik heb het idee dat ik me beroerder voel dan toen ik nog niet thuis zat.
@Due, heb je al die 7 maanden thuisgezeten of al wel uren gemaakt in die tijd? Ga je op zoek naar totaal ander werk, of blijf je wel in dezelfde branche werken?
Veel onrust omdat ik geen ‘officiele’ diagnose heb. Is het echt een burn-out of ‘maar’ overspannenheid. De coach gaf aan ook veel tekenen van depressie te zien. Het lijkt me dat daar verschillend mee om moet worden gegaan in behandeling. Ook krijg ik overal wisselende/tegenstrijdige adviezen. De coach zegt dat ik niks meer mag doen en hooguit 5 minuten mag wandelen per keer. De fysio zegt dat ik prima naar de sportschool kan gaan als ik me daar goed genoeg voor voel. En van niks doen ga ik me alleen maar ellendig voelen. Ik heb het idee dat ik me beroerder voel dan toen ik nog niet thuis zat.
@Due, heb je al die 7 maanden thuisgezeten of al wel uren gemaakt in die tijd? Ga je op zoek naar totaal ander werk, of blijf je wel in dezelfde branche werken?
zaterdag 11 juni 2022 om 17:39
Ik zou in eerste instantie na 2 maanden al gaan opbouwen omdat ik niet volledig ahd laten zien hoe slecht het ging. En dat ging al volledig mis de eerste twee dagen.
Geloof dat ik met 6 maanden zien op 50% inzetbaar ben komen staan, maar er was niet echt iets voor mij om te doen omdat ik dus op opdrachtbasis werkte en toen uitviel. Dus kon alleen taken doen bij detacheerder en dat pastte weer niet bij mijn functie. Nu werkten wij al vanaf maart 2020 volledig thuis dus als ik iets moest doen aan werk was het toch vanuit thuis. Ik heb dus al sinds toen geen kantoor meer van binnen gezien.
Ik ga mijn hart volgen en eindelijk de stap maken richting de zorg en weg uit de druk/stress/geld waarin ik zat.
Je moet vooral doen wat voor jou goed voelt. Dus als jij naar sportschool kan, mag dat maar zorg wel dat je niet meteen voor 120% gaat. 15 minuten op de hometrainer is ook naar de sportschool.
Het veradelijke is ook dat rustig wandelen vaak juist goed is maar de depressieve of byrnout klachten er weer voor zorgen dat je daar geen zin in hebt. En dan blijft de vraag wat kies ik dan?
Geloof dat ik met 6 maanden zien op 50% inzetbaar ben komen staan, maar er was niet echt iets voor mij om te doen omdat ik dus op opdrachtbasis werkte en toen uitviel. Dus kon alleen taken doen bij detacheerder en dat pastte weer niet bij mijn functie. Nu werkten wij al vanaf maart 2020 volledig thuis dus als ik iets moest doen aan werk was het toch vanuit thuis. Ik heb dus al sinds toen geen kantoor meer van binnen gezien.
Ik ga mijn hart volgen en eindelijk de stap maken richting de zorg en weg uit de druk/stress/geld waarin ik zat.
Je moet vooral doen wat voor jou goed voelt. Dus als jij naar sportschool kan, mag dat maar zorg wel dat je niet meteen voor 120% gaat. 15 minuten op de hometrainer is ook naar de sportschool.
Het veradelijke is ook dat rustig wandelen vaak juist goed is maar de depressieve of byrnout klachten er weer voor zorgen dat je daar geen zin in hebt. En dan blijft de vraag wat kies ik dan?
zaterdag 11 juni 2022 om 19:20
Heeft iemand je goed geïnformeerd over de overeenkomsten en verschillen tussen een burn out, overspannenheid en een depressie?
Depressieve gevoelens kunnen zeker bij de eerste twee horen.
Voor mij was het heel helpend te weten dat mijn centrale zenuwstelsel ‘ziek’ was. En dat heeft niks te maken met een knop of accepteren. Dat is gewoon een orgaan dat beter moet worden. En dat kost tijd. Dat doe je door gezond te eten, goed te drinken, geen middelen te gebruiken, goede slaaphygiene, te zorgen voor beweging en buitenlucht en rust te nemen (opletten voor verdere overprikkeling).
Wat ik achteraf echt niet oké vind is dat ik in overspannen toestand regie moest zien te voeren over al die partijen: werkgever, arbeidsarts, coach, huisarts, tweede spoor etc etc. Later werd dat nog ingewikkelder door al die ingewikkelde regelgeving. Daarnaast vond ik het (dat zag ik ook pas achteraf) ziekmakend dat ik met zóveel partijen zo vaak moest praten over hoe het met me ging, en vooral: waarom het nog niet beter ging.
Als je wil leren van mijn ervaringen: probeer (Evt met hulp) duidelijk je grenzen aan te geven.
Depressieve gevoelens kunnen zeker bij de eerste twee horen.
Voor mij was het heel helpend te weten dat mijn centrale zenuwstelsel ‘ziek’ was. En dat heeft niks te maken met een knop of accepteren. Dat is gewoon een orgaan dat beter moet worden. En dat kost tijd. Dat doe je door gezond te eten, goed te drinken, geen middelen te gebruiken, goede slaaphygiene, te zorgen voor beweging en buitenlucht en rust te nemen (opletten voor verdere overprikkeling).
Wat ik achteraf echt niet oké vind is dat ik in overspannen toestand regie moest zien te voeren over al die partijen: werkgever, arbeidsarts, coach, huisarts, tweede spoor etc etc. Later werd dat nog ingewikkelder door al die ingewikkelde regelgeving. Daarnaast vond ik het (dat zag ik ook pas achteraf) ziekmakend dat ik met zóveel partijen zo vaak moest praten over hoe het met me ging, en vooral: waarom het nog niet beter ging.
Als je wil leren van mijn ervaringen: probeer (Evt met hulp) duidelijk je grenzen aan te geven.
•
zaterdag 11 juni 2022 om 19:46
Ow ik werd hier ook gek van. Een van de redenen waarom ik koos voor vaststellingsovereenkomst met 3 maanden vrijgesteld van werk. Ik wilde even niks en was moe van alles wat ik alsnog moest. Had ik gewoon nog 4 afspraken per week met verschillende mensen over hoe het met me ging.Frizz schreef: ↑11-06-2022 19:20
Wat ik achteraf echt niet oké vind is dat ik in overspannen toestand regie moest zien te voeren over al die partijen: werkgever, arbeidsarts, coach, huisarts, tweede spoor etc etc. Later werd dat nog ingewikkelder door al die ingewikkelde regelgeving. Daarnaast vond ik het (dat zag ik ook pas achteraf) ziekmakend dat ik met zóveel partijen zo vaak moest praten over hoe het met me ging, en vooral: waarom het nog niet beter ging.
zaterdag 11 juni 2022 om 20:45
Dat is wel echt een mega risico. Ik heb m’n hele ziekteperiode onderschat hoe ernstig ik eraan toe was. Als je dan niet binnen die drie maanden beter bent ben je de pineut.Due-scimmie schreef: ↑11-06-2022 19:46Ow ik werd hier ook gek van. Een van de redenen waarom ik koos voor vaststellingsovereenkomst met 3 maanden vrijgesteld van werk. Ik wilde even niks en was moe van alles wat ik alsnog moest. Had ik gewoon nog 4 afspraken per week met verschillende mensen over hoe het met me ging.
•
zaterdag 11 juni 2022 om 20:57
Ik ben zeker niet goed geïnformeerd over de verschillen tussen de drie. Op internet lees ik wel van alles maar goed, ik ben geen arts en kan geen diagnose stellen. Alle zorgverleners zeggen er nog niet zo veel over, behalve dan dat ik vermoeidheids en spanningsklachten heb en dat ik er vanuit moet gaan dat ik wel even uit de running ben. Binnenkort heb ik een afspraak met de huisarts in de hoop dat ik daar wat wijzer ga worden. Ik wil namelijk echt alles eraan doen om mijn systeem weer op orde te krijgen, maar dan is het volgens mij wel noodzakelijk om te weten wat dat systeem ontregelt, of het een burnout is of wellicht een depressie.
Het zijn inderdaad steeds heel veel afspraken en ik weet soms ook niet meer zo goed wat ik moet zeggen. Ik ben iedere keer bezig om hetzelfde te zeggen maar dan met andere woorden. De coach is ook alleen maar bezig met het ontspanningsproces en probeert verder alle gesprekken die iets meer richting persoonlijke kant en mogelijke oorzaak gaan te vermijden. Maar dat is nou net het probleem. Ik heb veel meegemaakt de afgelopen paar jaar en altijd alles voor mezelf gehouden en altijd maar doorgegaan. Niet echt stilgestaan bij alle heftige gebeurtenissen, totdat je lijf zegt er geen zin meer in te hebben. Gelukkig ziet de POH GGZ dat beter en heeft me doorgestuurd naar een psycholoog.
Lijkt me inderdaad wel spannend om een vaststellingsovereenkomst aan te gaan, niet wetende hoe lang het allemaal gaat duren. Bizar eigenlijk dat die optie beter voelt en je meer rust geeft dan het traject met hulp.
Het zijn inderdaad steeds heel veel afspraken en ik weet soms ook niet meer zo goed wat ik moet zeggen. Ik ben iedere keer bezig om hetzelfde te zeggen maar dan met andere woorden. De coach is ook alleen maar bezig met het ontspanningsproces en probeert verder alle gesprekken die iets meer richting persoonlijke kant en mogelijke oorzaak gaan te vermijden. Maar dat is nou net het probleem. Ik heb veel meegemaakt de afgelopen paar jaar en altijd alles voor mezelf gehouden en altijd maar doorgegaan. Niet echt stilgestaan bij alle heftige gebeurtenissen, totdat je lijf zegt er geen zin meer in te hebben. Gelukkig ziet de POH GGZ dat beter en heeft me doorgestuurd naar een psycholoog.
Lijkt me inderdaad wel spannend om een vaststellingsovereenkomst aan te gaan, niet wetende hoe lang het allemaal gaat duren. Bizar eigenlijk dat die optie beter voelt en je meer rust geeft dan het traject met hulp.
zaterdag 11 juni 2022 om 21:11
Aan het begin van de burnout zou ik dat een risico hebben gevonden. Nu ik aan beterende hand ben niet meer.
Ik weet zo zo zeker dat ik niet meer voor die werkgever en in die branche wil werken. Daarom heb ik dit ook gekozen. Ik wil bij eventuele nieuwe baan ook iets minder uur werken dan nu.
due-scimmie wijzigde dit bericht op 11-06-2022 21:14
20.81% gewijzigd
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
