Psyche
alle pijlers
Erg onzeker in mijn doen en laten
zaterdag 11 april 2020 om 21:43
Een groot deel van mijn leven heb ik al last van het feit dat mensen me erg onzeker vinden overkomen.
Ik heb zelf het gevoel dat ik op sociaal en emotioneel vlak erg kwetsbaar ben.
Dat heeft vooral met mijn negatieve denken te maken, mijn negatief zelfbeeld en ook ASS (autisme).
Ik heb altijd het gevoel dat ik degene ben die raar is, dom is, fout is etc.
Daardoor kan ik moeilijk confrontaties aangaan en ga deze vaak dan ook uit de weg (door me geen raad met de situatie te weten, angst, onzekerheid enz).
Conflicten vind ik al helemaal vreselijk en kan me hier vreselijk naar bij voelen.
Ook heb ik het gevoel dat er op sociaal en emotioneel vlak door bepaalde mensen misbruik is gemaakt van mij.
Vooral door me onderuit te halen, over mijn grenzen te gaan, door bazig/dominant gedrag te vertronen etc.
Wil hierin niet als slachtoffer overkomen; dit is echter hetgeen wat ik hierin constateer.
Ik heb ook het gevoel dat ik te slap ben in de communicatie; te lievig, soft, pleasend etc.
Alsof ik bang ben dat mensen mijn ware ik te zien krijgen.
Het lijkt een soort van gemaskeerde houding (uit zelfbescherming)..
Om maar geen problemen te krijgen.
Ik heb het hierover ook met mijn hulpverleners.
Heb ook eigenlijk het vermoeden dat een assertiviteitstraining (reeds eerder gevolgd) te weinig gaat opleveren, aangezien het probleem psychisch (psycho-sociaal) lijkt te zijn.
Overweeg bijvoorbeeld wel haptonomie.
Wie herkent eigenlijk dit soort situaties?
Ik heb zelf het gevoel dat ik op sociaal en emotioneel vlak erg kwetsbaar ben.
Dat heeft vooral met mijn negatieve denken te maken, mijn negatief zelfbeeld en ook ASS (autisme).
Ik heb altijd het gevoel dat ik degene ben die raar is, dom is, fout is etc.
Daardoor kan ik moeilijk confrontaties aangaan en ga deze vaak dan ook uit de weg (door me geen raad met de situatie te weten, angst, onzekerheid enz).
Conflicten vind ik al helemaal vreselijk en kan me hier vreselijk naar bij voelen.
Ook heb ik het gevoel dat er op sociaal en emotioneel vlak door bepaalde mensen misbruik is gemaakt van mij.
Vooral door me onderuit te halen, over mijn grenzen te gaan, door bazig/dominant gedrag te vertronen etc.
Wil hierin niet als slachtoffer overkomen; dit is echter hetgeen wat ik hierin constateer.
Ik heb ook het gevoel dat ik te slap ben in de communicatie; te lievig, soft, pleasend etc.
Alsof ik bang ben dat mensen mijn ware ik te zien krijgen.
Het lijkt een soort van gemaskeerde houding (uit zelfbescherming)..
Om maar geen problemen te krijgen.
Ik heb het hierover ook met mijn hulpverleners.
Heb ook eigenlijk het vermoeden dat een assertiviteitstraining (reeds eerder gevolgd) te weinig gaat opleveren, aangezien het probleem psychisch (psycho-sociaal) lijkt te zijn.
Overweeg bijvoorbeeld wel haptonomie.
Wie herkent eigenlijk dit soort situaties?
zaterdag 11 april 2020 om 22:23
Hoi, ik ben ook zo.
Nu ik 2 kinderen heb wil ik me niet meer constant aanpassen en mezelf als het ware aan de kant zetten.
Ik krijg sinds wat weken coaching waardoor ik leer meer om mezelf te denken, mezelf serieus nemen en heel misschien op later termijn begin ik mezelf wel oké te vinden (van mezelf houden vind ik nog een te grote omschrijving, maar is wel waar het op neerkomt).
Het komt vooral meer op mijn gevoel serieus nemen en me hieraan houden. Daarbij minder denken over hoe de ander mij zal vinden, want uiteindelijk diet dat er niet toe. Wat ik er zelf van vindt en wat ik ermee doe is eigenlijk veel belangrijker. Uiteraard makelijker gezegd dan gedaan....
Sterkte en besef dat ook jij uniek bent en er mag zijn!!
Nu ik 2 kinderen heb wil ik me niet meer constant aanpassen en mezelf als het ware aan de kant zetten.
Ik krijg sinds wat weken coaching waardoor ik leer meer om mezelf te denken, mezelf serieus nemen en heel misschien op later termijn begin ik mezelf wel oké te vinden (van mezelf houden vind ik nog een te grote omschrijving, maar is wel waar het op neerkomt).
Het komt vooral meer op mijn gevoel serieus nemen en me hieraan houden. Daarbij minder denken over hoe de ander mij zal vinden, want uiteindelijk diet dat er niet toe. Wat ik er zelf van vindt en wat ik ermee doe is eigenlijk veel belangrijker. Uiteraard makelijker gezegd dan gedaan....
Sterkte en besef dat ook jij uniek bent en er mag zijn!!
zaterdag 11 april 2020 om 22:24
Even een knuffel voor jou TO
Ik herken mezelf helemaal in jouw verhaal. Daarom ben ik via POH uit eindelijk nu bij een psycholoog gekomen. Ik kan je nog helaas niks verder vertellen omdat ik pas ga starten met de behandeling. Maar het helpt me enorm om mijn mentale last te delen met zo'n iemand als de psycholoog.
Te lezen aan jouw verhaal heb je al hulp gezocht?
zaterdag 11 april 2020 om 22:50
zaterdag 11 april 2020 om 23:14
Ik zou zelf ook wel haptonomie willen, dus ik volg je topic ff. Herken ook wel wat dingen die je zegt, bij mij speelt contact met mezelf een grote rol. Waarom zou je haptonomie willen proberen?
Je hebt ook een heel negatief zelfbeeld, schematherapie heeft mij daar heel goed mee geholpen. En heeft veel mensen goed geholpen. Maar daar moet je wel heel gemotiveerd voor zijn.
Je hebt ook een heel negatief zelfbeeld, schematherapie heeft mij daar heel goed mee geholpen. En heeft veel mensen goed geholpen. Maar daar moet je wel heel gemotiveerd voor zijn.
zaterdag 11 april 2020 om 23:58
Hallo beste mensen,
Heel erg bedankt voor jullie fijne en begripvolle reacties tot dusver..
Hippiemeisje;
Zou graag haptonomie willen gaan proberen, om meer met mijn gevoel in contact te gaan komen en om hier meer naar te gaan 'luisteren'.
Heb in het verleden wel CGT gevolgd en heb hier destijds zeer veel baat bij gehad.
Wellicht ook iets om weer te gaan oppakken.;
Alice2706;
Het klopt inderdaad dat ik ook al reeds hulp heb.
Heb een maatschappelijk werker en psychiater.
Bij beide personen heb ik een zeer goed gevoel.
Toch is het voor mij ook erg belangrijk om ook buiten mijn eigen 'vertrouwde wereld' (comfort-zone) me staande te kunnen houden.
Heel erg bedankt voor jullie fijne en begripvolle reacties tot dusver..
Hippiemeisje;
Zou graag haptonomie willen gaan proberen, om meer met mijn gevoel in contact te gaan komen en om hier meer naar te gaan 'luisteren'.
Heb in het verleden wel CGT gevolgd en heb hier destijds zeer veel baat bij gehad.
Wellicht ook iets om weer te gaan oppakken.;
Alice2706;
Het klopt inderdaad dat ik ook al reeds hulp heb.
Heb een maatschappelijk werker en psychiater.
Bij beide personen heb ik een zeer goed gevoel.
Toch is het voor mij ook erg belangrijk om ook buiten mijn eigen 'vertrouwde wereld' (comfort-zone) me staande te kunnen houden.
zondag 12 april 2020 om 00:09
Hoi Mund, ook voir mij helaas herl herkenbaar. Ik heb ook ASS weet ik sinds ruim een jaar. Het vastlopen in conflicten en moeilijke situaties loopt ook als een rode draad door mijn leven. Gepest op de basisschool en op de mavo, mezelf laten overrulen door een partner en in mijn huwelijk, vastlopen op het werk door een zeer autoritaire leiding. En ook in de opvoeding van mijn jongste zoon met ASS. Hij is zo agressief en dominant als iets hem verboden wordt...Hiervoor heb ik hulp, en mijn zoon ook. Maar het blijft een terugkerend iets. Gaat het in de thuissituatie en op school weer redelijk goed, komt hij in een verkeerd vriendengroepje terecht en kunnen we weer van voor af aan beginnen. . Zelfde nu met de Corona maatregelen, is de boel anders dan anders en weer tramalant. En niet alleen omdat hij dit lastig vindt, jaar ik dus ook. De adviezen en hulp bij de vorige hulpvraag werken nu niet want de situatie is anders.
Bij de hulpverlening dringt nu na twee jaar eindelijk door dat ik waarschijnlijk blijvend hulp nodig heb bij de opvoeding van hem.
Aangezien mijn intelligentie bovengemiddeld is, is mijn eigen hulpverlening snel gestopt, want mijn inzicht was zo goed en ik had mijn babbeltje wel bij me. Ja dat heb ik ook wel, totdat ik er niet meer uitkom. Waardoor ik ook ga pleasen, bv op het werk. Met hevige stress tot gevolg. Ik ben nu zoekende wat mij hierbij kan helpen. Haptonomie is volgens mij vrij nauw contact met de hulpverlener, ik ben niet zo goed in mezelf laten gaan bij iemand anders. De optie schematherapie heb ik ook weleens over gedacht. Zou een hoop oud zeer kunnen wegnemen misschien, maar biedt denk ik geen oplossingen voor toekomstige problemen. De manier waarop ik dingen oplos in mijn speciaal bekabelde brein is hier gewoon niet tegen opgewassen denk ik. Conflicten zijn onvoorspelbaar en dus altijd moeilijk. Ik hoop dat jij wel iets kan met haptonomie, zou mooi zijn.
Bij de hulpverlening dringt nu na twee jaar eindelijk door dat ik waarschijnlijk blijvend hulp nodig heb bij de opvoeding van hem.
Aangezien mijn intelligentie bovengemiddeld is, is mijn eigen hulpverlening snel gestopt, want mijn inzicht was zo goed en ik had mijn babbeltje wel bij me. Ja dat heb ik ook wel, totdat ik er niet meer uitkom. Waardoor ik ook ga pleasen, bv op het werk. Met hevige stress tot gevolg. Ik ben nu zoekende wat mij hierbij kan helpen. Haptonomie is volgens mij vrij nauw contact met de hulpverlener, ik ben niet zo goed in mezelf laten gaan bij iemand anders. De optie schematherapie heb ik ook weleens over gedacht. Zou een hoop oud zeer kunnen wegnemen misschien, maar biedt denk ik geen oplossingen voor toekomstige problemen. De manier waarop ik dingen oplos in mijn speciaal bekabelde brein is hier gewoon niet tegen opgewassen denk ik. Conflicten zijn onvoorspelbaar en dus altijd moeilijk. Ik hoop dat jij wel iets kan met haptonomie, zou mooi zijn.
Het ware te wensen, dat alle mensen, hun eigen gebreken wat beter bekeken. Dan zouden ze het wel laten om over andere mensen te praten!!
zondag 12 april 2020 om 00:24
In mijn comfortzone leef ik deels als einzelganger.Hippiemeisje schreef: ↑12-04-2020 00:10Hoe ziet je comfortzone eruit TO?
En waneer heb je het meest last van je onzekerheid?
Dat is wie ik ben; veel op mezelf.
Heb daarnaast wel een zeer prettig sociaal netwerk, waar ik erg blij en content mee ben.
Ik heb het meest last van onzekerheid als ik met mensen ben die ik niet goed ken en/of waar ik niet zo'n goed gevoel bij heb.
Het lijkt dan net alsof ik alle controle over mezelf verlies en daardoor een soort van gespannen, ongemakkelijke en geforceerde houding krijg.
Ik voel dan ook dat ik mezelf totaal niet ben.
zondag 12 april 2020 om 00:28
Dat zeker.wittereiger schreef: ↑12-04-2020 00:19Heb je iets meegemaakt vroeger wat heeft bijgedragen aan je onzekerheid en angst?
Veel last van pesten gehad in de middelbare schooltijd (tussen mijn ca 12 en 19e).
En daarna ook veel problemen gehad op de werkvloer.
Veel mislukkingen op dat vlak meegemaakt.
Op sociaal vlak was het vaak erg lastig en qua omgang liep het vaak moeizaam..
Gelukkig heb ik de laatste twee jaar een erg leuke werkplek (ict-dagbesteding)
zondag 12 april 2020 om 00:32
Ben iemand die zich ook niet erg makkelijk laat gaan bij anderen.caretta_01 schreef: ↑12-04-2020 00:09Hoi Mund, ook voir mij helaas herl herkenbaar. Ik heb ook ASS weet ik sinds ruim een jaar. Het vastlopen in conflicten en moeilijke situaties loopt ook als een rode draad door mijn leven. Gepest op de basisschool en op de mavo, mezelf laten overrulen door een partner en in mijn huwelijk, vastlopen op het werk door een zeer autoritaire leiding. En ook in de opvoeding van mijn jongste zoon met ASS. Hij is zo agressief en dominant als iets hem verboden wordt...Hiervoor heb ik hulp, en mijn zoon ook. Maar het blijft een terugkerend iets. Gaat het in de thuissituatie en op school weer redelijk goed, komt hij in een verkeerd vriendengroepje terecht en kunnen we weer van voor af aan beginnen. . Zelfde nu met de Corona maatregelen, is de boel anders dan anders en weer tramalant. En niet alleen omdat hij dit lastig vindt, jaar ik dus ook. De adviezen en hulp bij de vorige hulpvraag werken nu niet want de situatie is anders.
Bij de hulpverlening dringt nu na twee jaar eindelijk door dat ik waarschijnlijk blijvend hulp nodig heb bij de opvoeding van hem.
Aangezien mijn intelligentie bovengemiddeld is, is mijn eigen hulpverlening snel gestopt, want mijn inzicht was zo goed en ik had mijn babbeltje wel bij me. Ja dat heb ik ook wel, totdat ik er niet meer uitkom. Waardoor ik ook ga pleasen, bv op het werk. Met hevige stress tot gevolg. Ik ben nu zoekende wat mij hierbij kan helpen. Haptonomie is volgens mij vrij nauw contact met de hulpverlener, ik ben niet zo goed in mezelf laten gaan bij iemand anders. De optie schematherapie heb ik ook weleens over gedacht. Zou een hoop oud zeer kunnen wegnemen misschien, maar biedt denk ik geen oplossingen voor toekomstige problemen. De manier waarop ik dingen oplos in mijn speciaal bekabelde brein is hier gewoon niet tegen opgewassen denk ik. Conflicten zijn onvoorspelbaar en dus altijd moeilijk. Ik hoop dat jij wel iets kan met haptonomie, zou mooi zijn.
Kan vrij gereserveerd ook zijn hierin..
Ben niet echt een emotie-uiter en toch wel wat een binnenvetter.
Vooral met laatstgenoemde wil ik toch wel gaan breken, in de zin dat ik opener wil gaan worden.
zondag 12 april 2020 om 08:24
Wil met dit topic trouwens zeker niet met een zielig verhaal aankomen zetten of mezelf sneu vinden.
Vele jaren merk ik al dat ik in mijn communicatie spaak loop, in vele opzichten.
Of het nou met vriendschappen is, op de werkvloer, in andere sociale situaties etc.
Ik voel me zeer kwetsbaar, onzeker en heb moeite om mijn grenzen aan te geven en om van me af te bijten.
Heb de neiging me als het ware onderdanig/nederig op te stellen, ook door gevoelens van angst en minderwaardigheid.
Daar ben ik zo langzamerhand steeds meer klaar mee.
Wil hierin echt harder gaan worden, vooral in de zin van duidelijker en directer communiceren.
Tevens wil ik ook consequenter gaan worden en meer aan mijn (zelf)discpline gaan werken.
Heb vaak allerlei plannen, ideeën tc, maar vaak komt hietr te weinig van terecht.
Vind mezelf vaak te slap en inconsequent handelen.
Er mag ook veel meer pit in ook wat dat betreft.
Vele jaren merk ik al dat ik in mijn communicatie spaak loop, in vele opzichten.
Of het nou met vriendschappen is, op de werkvloer, in andere sociale situaties etc.
Ik voel me zeer kwetsbaar, onzeker en heb moeite om mijn grenzen aan te geven en om van me af te bijten.
Heb de neiging me als het ware onderdanig/nederig op te stellen, ook door gevoelens van angst en minderwaardigheid.
Daar ben ik zo langzamerhand steeds meer klaar mee.
Wil hierin echt harder gaan worden, vooral in de zin van duidelijker en directer communiceren.
Tevens wil ik ook consequenter gaan worden en meer aan mijn (zelf)discpline gaan werken.
Heb vaak allerlei plannen, ideeën tc, maar vaak komt hietr te weinig van terecht.
Vind mezelf vaak te slap en inconsequent handelen.
Er mag ook veel meer pit in ook wat dat betreft.
zondag 12 april 2020 om 09:44
Hoi Mund. Ik herken me helemaal in je verhaal. Zet vaak de behoeften en waarden van anderen boven mijn eigen om zo conflicten te voorkomen. Ook mijn eigen mening uiten durf ik niet omdat als iemand in de "tegenaanval" gaat meteen die gedachte opkomt dat ik het fout doe en niet goed genoeg ben. Heb zelf ook een pestverleden en heb daardoor altijd het gevoel gehad dat ik me moet bewijzen tegenover iedereen om geaccepteerd te worden. Bij niemand kan ik mezelf zijn, altijd gaat dat masker weer voor zodat ik iedereen bevriend houd, want als iemand tegen mij in gaat of boos wordt op mij dan breek ik gewoon op emotioneel vlak en blijf ik maar over dat moment piekeren.
Ik heb nu een 6-tal afspraken bij de praktijkondersteuner gehad. Na de tweede afspraak werd ik doorverwezen naar de psycholoog maar wachttijd is erg lang dus vandaar dat ik in de overbruggende de tijd nog bij de praktijkondersteuner loop. Ik hoop zo dat ik hier ooit nog uit ga komen, het lijkt een heel lang pad in elk geval...
Ik heb nu een 6-tal afspraken bij de praktijkondersteuner gehad. Na de tweede afspraak werd ik doorverwezen naar de psycholoog maar wachttijd is erg lang dus vandaar dat ik in de overbruggende de tijd nog bij de praktijkondersteuner loop. Ik hoop zo dat ik hier ooit nog uit ga komen, het lijkt een heel lang pad in elk geval...
zondag 12 april 2020 om 11:55
Heel herkenbaar, ook ASS. Al heel mijn leven ben ik wat dat betreft overgevoelig. Van peuter tot eind basisschool eindigde het vaak in een huilbui als iemand zijn/haar stem nog maar een béétje verhief. Ik voelde dan echt aangevallen. En ik weet nog precies waar het over ging na 20-30 jaar. De ander is dat al lang vergeten. Ook veel gepest in mijn puberteit, waardoor ik mensen niet snel meer vertrouw.
Dat zichtbaar huilen ging over na de basisschool. Maar als volwassene kunnen vervelende opmerkingen me nog erg dwars zitten. Dan blijf ik erover piekeren. En dan ook altijd het gevoel hebben dat ik raar, stom of een nitwit ben. Van best veel dingen weet ik inderdaad weinig, omdat ik me er nooit in verdiept heb. En ik houd niet van veranderingen, terwijl de wereld continue verandert. Dat allemaal bij houden kost veel energie en als het niet perse hoeft denk ik: laat maar.
In 2 stukgelopen vriendschappen te horen gekregen dat het moeilijk is om met mij om te gaan. Dat ik niet duidelijk ben. Maar een duidelijkere uitleg dat ik al gegeven had, heb ik niet. De een had ook steeds kritiek op mijn manier van leven. Dan kun je er beter mee stoppen, je wil juist vrienden die je nemen zoals je bent.
Het gevoel bij niemand echt mezelf te kunnen zijn draagt er ook aan bij dat ik nooit een serieuze relatie heb gehad. De paar "vriendjes" die ik had maakten vaak ook negatieve opmerkingen over me. Dan ben ik liever single.
Dat zichtbaar huilen ging over na de basisschool. Maar als volwassene kunnen vervelende opmerkingen me nog erg dwars zitten. Dan blijf ik erover piekeren. En dan ook altijd het gevoel hebben dat ik raar, stom of een nitwit ben. Van best veel dingen weet ik inderdaad weinig, omdat ik me er nooit in verdiept heb. En ik houd niet van veranderingen, terwijl de wereld continue verandert. Dat allemaal bij houden kost veel energie en als het niet perse hoeft denk ik: laat maar.
In 2 stukgelopen vriendschappen te horen gekregen dat het moeilijk is om met mij om te gaan. Dat ik niet duidelijk ben. Maar een duidelijkere uitleg dat ik al gegeven had, heb ik niet. De een had ook steeds kritiek op mijn manier van leven. Dan kun je er beter mee stoppen, je wil juist vrienden die je nemen zoals je bent.
Het gevoel bij niemand echt mezelf te kunnen zijn draagt er ook aan bij dat ik nooit een serieuze relatie heb gehad. De paar "vriendjes" die ik had maakten vaak ook negatieve opmerkingen over me. Dan ben ik liever single.
woensdag 15 april 2020 om 15:04
Wat betreft vriendschappen, heb ik vooral het volgende probleem.
Vind het niet zozeer lastig om deze aan te gaan, maar het in stand houden van sommige vriendschappen heeft veel energie van me gevergd en nog steeds vind ik dit erg lastig.
Soms kan het helaas scheefgroeien, bijv dmv verkeerde communicatie, oplopende irritaties, irreëele verwachtingspatronen, veranderende behoeftes, interesses, opvattingen etc.
Het is nooit leuk als je op den duur op een punt bent geland dat het echt niet meer matcht en dat het lijkt alsof je over de houdbaarheid heen bent.
Wie herkent dit eigenlijk?
En hoe gaan jullie hiermee om?
En wat betreft relaties; dat is mij al sinds ca 2001 niet meer 'overkomen'.
Het lijkt net alsof ik in een soort van zwart gat ben gevallen en hierin nog steeds lijk rond te dolen.
De laatste jaren heb ik ook weinig ondernomen hierin en het lijkt alsof ik hierin wat in een 'bubble' zit.
Sta er wel voor open, maar ben er ook weer heel voorzichtig mee.
Ook uit angst voor teleurstellingen en andere vervelende situaties.
Vind het niet zozeer lastig om deze aan te gaan, maar het in stand houden van sommige vriendschappen heeft veel energie van me gevergd en nog steeds vind ik dit erg lastig.
Soms kan het helaas scheefgroeien, bijv dmv verkeerde communicatie, oplopende irritaties, irreëele verwachtingspatronen, veranderende behoeftes, interesses, opvattingen etc.
Het is nooit leuk als je op den duur op een punt bent geland dat het echt niet meer matcht en dat het lijkt alsof je over de houdbaarheid heen bent.
Wie herkent dit eigenlijk?
En hoe gaan jullie hiermee om?
En wat betreft relaties; dat is mij al sinds ca 2001 niet meer 'overkomen'.
Het lijkt net alsof ik in een soort van zwart gat ben gevallen en hierin nog steeds lijk rond te dolen.
De laatste jaren heb ik ook weinig ondernomen hierin en het lijkt alsof ik hierin wat in een 'bubble' zit.
Sta er wel voor open, maar ben er ook weer heel voorzichtig mee.
Ook uit angst voor teleurstellingen en andere vervelende situaties.
woensdag 15 april 2020 om 15:32
Ik vind het ook jammer te constateren wanneer de houdbaarheidsdatum van een vriendschap voorbij is. Hoe ik ermee omga? Meestal word ik dan terughoudend. Uit mezelf zeg ik niet gauw wat me dwars zit, ben conflict vermijdend van nature. Alleen als de ander erover begint, vertel ik mijn deel. Maar dat conflict vermijdende maakt denk ik ook dat anderen misbruik van me maken.
Ook ik zit wat relaties betreft in een bubbel. Aan de ene kant het soms wel willen, maar uit angst voor teleurstellingen geen actie ondernemen. Geen zin om weer niet begrepen te worden, afgekraakt te worden.
Ook ik zit wat relaties betreft in een bubbel. Aan de ene kant het soms wel willen, maar uit angst voor teleurstellingen geen actie ondernemen. Geen zin om weer niet begrepen te worden, afgekraakt te worden.
woensdag 15 april 2020 om 18:58
Hondemens;;
Dat herken ik ook zeer zeker.
Ook angsten voor dergelijke confrontaties en om hierin overlopen te kunnen worden.;
Sommige vriendschappen hebben mij in het verleden zo verschrikkelijk veel energie gekost en tevens veel twijfels, onzekerheid, irritaties, beklemmendheid etc.
Natuurlijk ben ik verantwoordelijk voor het feit met wie ik contacten aanga en wat ik hierin voel en ervaar.
Toch kunnen veel contacten op den duur veranderen.
Dit kan zoveel redenen hebben, zoals andere opvattingen, gedrag wat niet meer bij elkaar past, interesses en behoeftes die veranderen etc.
Soms kun je ook erg van elkaar vervreemd raken.
Tevens heb ik ook foute inschattingen gemaakt met mensen, met wie ik in het verleden contacten ben aangegaan en die ik dacht te kunnen vertrouwen.
Daarin ben ik ook wat naief geweest.
Dat herken ik ook zeer zeker.
Ook angsten voor dergelijke confrontaties en om hierin overlopen te kunnen worden.;
Sommige vriendschappen hebben mij in het verleden zo verschrikkelijk veel energie gekost en tevens veel twijfels, onzekerheid, irritaties, beklemmendheid etc.
Natuurlijk ben ik verantwoordelijk voor het feit met wie ik contacten aanga en wat ik hierin voel en ervaar.
Toch kunnen veel contacten op den duur veranderen.
Dit kan zoveel redenen hebben, zoals andere opvattingen, gedrag wat niet meer bij elkaar past, interesses en behoeftes die veranderen etc.
Soms kun je ook erg van elkaar vervreemd raken.
Tevens heb ik ook foute inschattingen gemaakt met mensen, met wie ik in het verleden contacten ben aangegaan en die ik dacht te kunnen vertrouwen.
Daarin ben ik ook wat naief geweest.
donderdag 16 april 2020 om 18:16
@Mund Ik heb overeenkomsten met wat je vertelt. Vroeger was ik anders. Dat is door enkele gebeurtenissen veranderd. Ik ging van flapuit naar binnenvetter.
Misschien kan het helpen om op een vechtsport/zelfverdediging te gaan. Ik heb dit een korte tijd gedaan, totdat wat 'oude' dingen er mij van weerhielden om terug te gaan. Maar het heeft mij in ieder geval een beetje geholpen steviger in mijn schoenen te staan. Ik ben nog steeds van plan om het weer op te pakken, ook thuis. Maar hoe langer je het doet en volhoud, des te assertiever word je.
Ik kan me overigens voorstellen dat het met ASS veel moeilijker is om met mensen om te gaan.
Misschien kan het helpen om op een vechtsport/zelfverdediging te gaan. Ik heb dit een korte tijd gedaan, totdat wat 'oude' dingen er mij van weerhielden om terug te gaan. Maar het heeft mij in ieder geval een beetje geholpen steviger in mijn schoenen te staan. Ik ben nog steeds van plan om het weer op te pakken, ook thuis. Maar hoe langer je het doet en volhoud, des te assertiever word je.
Ik kan me overigens voorstellen dat het met ASS veel moeilijker is om met mensen om te gaan.
donderdag 16 april 2020 om 21:58
hoi Bozo,
Bedankt voor je reactie.
Heb onlangs wel Aikido overwogen, maar op de ene of andere manier kan ik mij hier niet toe zetten.
Mis de daadwerkelijke motivatie hiervoor en heb ook nog eens last van overgewicht (weeg 102 kg).
Tevens voel ik me er erg onzeker, vooral ook in de sociale omgang.
Ik voel dat ik 'anders' overkom naar de buitenwereld.
Voor mijn gevoel kom ik erg zwak over in mijn commuinicatie
Onzeker, pleasend en zonder enige power.
Wil niet langer meer die slapjanus zijn
Bedankt voor je reactie.
Heb onlangs wel Aikido overwogen, maar op de ene of andere manier kan ik mij hier niet toe zetten.
Mis de daadwerkelijke motivatie hiervoor en heb ook nog eens last van overgewicht (weeg 102 kg).
Tevens voel ik me er erg onzeker, vooral ook in de sociale omgang.
Ik voel dat ik 'anders' overkom naar de buitenwereld.
Voor mijn gevoel kom ik erg zwak over in mijn commuinicatie
Onzeker, pleasend en zonder enige power.
Wil niet langer meer die slapjanus zijn
donderdag 16 april 2020 om 22:17
Mund schreef: ↑16-04-2020 21:58hoi Bozo,
Bedankt voor je reactie.
Heb onlangs wel Aikido overwogen, maar op de ene of andere manier kan ik mij hier niet toe zetten.
Mis de daadwerkelijke motivatie hiervoor en heb ook nog eens last van overgewicht (weeg 102 kg).
Tevens voel ik me er erg onzeker, vooral ook in de sociale omgang.
Ik voel dat ik 'anders' overkom naar de buitenwereld.
Voor mijn gevoel kom ik erg zwak over in mijn commuinicatie
Onzeker, pleasend en zonder enige power.
Wil niet langer meer die slapjanus zijn
Dat je je er niet toe kan zetten begrijp ik, daar heb ik ook nog steeds last van. Heeft denk ik met angsten te maken. Die vreten je energie en motivatie op. Ik heb gewoon eerst wat privelessen genomen. Groepslessen heb ik ook gedaan, alleen dat vond ik persoonlijk te snel gaan. Ik wil gewoon op mijn gemak oefenen en niet met zo'n zoemer die om de 1 minuut afgaat en dan wisselen naar die en die oefening en dan zo met je sparringspartner pff! Privelessen zijn veel duurder, maar het dubbel en dwars waard, zeker om te beginnen. Je leert niet alleen meer, maar ook sneller en je leert je ook op je gemak te voelen.
Ik heb uiteindelijk ook gewoon via email geïnformeerd en vertel hoe het zat met mij. Totaal geen probleem vonden ze. Ga voor een dojo/school waar ze vriendelijk zijn en/of je een goede vibe van krijgt. Bij Aikido zit dat vaak wel goed denk ik, wordt meestal gegeven door fatsoenlijke mensen, ze hebben ook een goede focus op respect en discipline. En Steven Seagal doet ook aan Aikido.
Al die onzekerheid heeft met je zelfbeeld te maken. Ik ben ook nog steeds te vaak te hard voor mijzelf. En dan ga je jezelf straffen en negatief over jezelf denken. En dan ga je. Ook je gevoelens niet kunnen/durven uiten; bij mij keert dat dan naar binnen en creërt onrust. Zorgt ook weer voor zelfafstraffing. Eén voordeel heb je wel met je gewicht, niemand die je zomaar omver duwt
Ik ben geen expert ofzo, dit zijn gewoon mijn gedachtes en bevindingen. En het is altijd makkelijker om advies te geven dan te uit te voeren
donderdag 16 april 2020 om 22:23
Je bent in ieder geval niet de enige slapjanus.Mund schreef: ↑16-04-2020 21:58hoi Bozo,
Bedankt voor je reactie.
Heb onlangs wel Aikido overwogen, maar op de ene of andere manier kan ik mij hier niet toe zetten.
Mis de daadwerkelijke motivatie hiervoor en heb ook nog eens last van overgewicht (weeg 102 kg).
Tevens voel ik me er erg onzeker, vooral ook in de sociale omgang.
Ik voel dat ik 'anders' overkom naar de buitenwereld.
Voor mijn gevoel kom ik erg zwak over in mijn commuinicatie
Onzeker, pleasend en zonder enige power.
Wil niet langer meer die slapjanus zijn
(kijk maar naar deze klacht:
relaties/vrienden-van-vriend/list_messages/460741
en daaronder de reactie van "kindrebel")
Wat is de vraag die ik niet weet maar wel moet stellen?
vrijdag 17 april 2020 om 17:17
Individueel les voor Aikido oid lijkt me ook wel interessant, maar ik vermoed dat dit best wel prijzig is.Bozo schreef: ↑16-04-2020 22:17Dat je je er niet toe kan zetten begrijp ik, daar heb ik ook nog steeds last van. Heeft denk ik met angsten te maken. Die vreten je energie en motivatie op. Ik heb gewoon eerst wat privelessen genomen. Groepslessen heb ik ook gedaan, alleen dat vond ik persoonlijk te snel gaan. Ik wil gewoon op mijn gemak oefenen en niet met zo'n zoemer die om de 1 minuut afgaat en dan wisselen naar die en die oefening en dan zo met je sparringspartner pff! Privelessen zijn veel duurder, maar het dubbel en dwars waard, zeker om te beginnen. Je leert niet alleen meer, maar ook sneller en je leert je ook op je gemak te voelen.
Ik heb uiteindelijk ook gewoon via email geïnformeerd en vertel hoe het zat met mij. Totaal geen probleem vonden ze. Ga voor een dojo/school waar ze vriendelijk zijn en/of je een goede vibe van krijgt. Bij Aikido zit dat vaak wel goed denk ik, wordt meestal gegeven door fatsoenlijke mensen, ze hebben ook een goede focus op respect en discipline. En Steven Seagal doet ook aan Aikido.
Al die onzekerheid heeft met je zelfbeeld te maken. Ik ben ook nog steeds te vaak te hard voor mijzelf. En dan ga je jezelf straffen en negatief over jezelf denken. En dan ga je. Ook je gevoelens niet kunnen/durven uiten; bij mij keert dat dan naar binnen en creërt onrust. Zorgt ook weer voor zelfafstraffing. Eén voordeel heb je wel met je gewicht, niemand die je zomaar omver duwt
Ik ben geen expert ofzo, dit zijn gewoon mijn gedachtes en bevindingen. En het is altijd makkelijker om advies te geven dan te uit te voeren
Zou in maart weer naar de sportschool gaan, maar dit ging ivm Coronacrisis dus niet door.
Wellicht ga ik dit in september alsnog weer doen.
Het is sowieso belangrijk dat ik voldoende beweeg, zoals wandelen, fietsen etc.'
Dat is wel het minste wat ik kan doen.
Ook ivm mijn overgewicht (102).
Tevens moet ik ook oppassen met mijn eetgedrag, zoals snaaien.
Die onzekerheid komt inderdaad voort uit mijn negatieve zelfbeeld en sowieso negatief denken en daar heb ik erg veel last van.
Moet ook meer incasseringsvermogen zien te gaan krijgen hierin en eveneens meer relativering
Ik kan vrij zwaar op de hand en zwartgallig zijn en dat is niet altijd nodig.
Deze periode van crisis maakt het er natuurlijk niet eenvoudiger op; hier wil ik me echter niet achter verschuilen.
Het blijft toch wel belangrijk om me op persoonlijk vlak meer te ontwikkelen.
vrijdag 17 april 2020 om 17:21
Heb ooit één keer aan golf gedaan en ik was hier blij verrast door.haarklover schreef: ↑16-04-2020 22:30Ik steek al veel tijd in een andere hobby (die om precieze bewegingen draait, zeg maar zoiets als golf) maar aikido lijkt mij erg leuk!
Vond het erg tof om dit te doen.
De afslag van mij was weliswaar niet goed, maar het putten ging een stuk beter.
