Psyche
alle pijlers
ergens ben ik bang voor het verstrijken van de tijd
donderdag 25 februari 2010 om 08:37
Ik ben bang voor het voorbijgaan van de tijd. Zeker nu ik ouder ben dan dertig heb ik het gevoel dat de tijd zo snel voorbij vliegt.
Het stomme is dat ik soms hoop dat de dag snel om is, omdat ik bv helemaal geen zin heb in de dingen die ik moet doen. Zeker met dit weer heb ik weinig zin in dingen, voel ik me snel moe en ben ik blij als het avond is en ik 'neer kan crashen' op de bank.
Maar dan lig ik op de bank en bedenk ik me dat ik meer uit het leven zou moeten halen. Dat het erg is dat ik moe ben en dat de dagen voorbij vliegen en ik, voordat ik het weet, oud zal zijn en dood zal gaan.
Herkent iemand dit?
Het stomme is dat ik soms hoop dat de dag snel om is, omdat ik bv helemaal geen zin heb in de dingen die ik moet doen. Zeker met dit weer heb ik weinig zin in dingen, voel ik me snel moe en ben ik blij als het avond is en ik 'neer kan crashen' op de bank.
Maar dan lig ik op de bank en bedenk ik me dat ik meer uit het leven zou moeten halen. Dat het erg is dat ik moe ben en dat de dagen voorbij vliegen en ik, voordat ik het weet, oud zal zijn en dood zal gaan.
Herkent iemand dit?
donderdag 25 februari 2010 om 08:46
Maak een plan! Bedenk wat je allemaal nog wilt doen in je leven, schrijf het op en plan het in. Probeer daarin ook eens 'out of the box' te denken, dus niet alleen maar dingen die voor de hand liggen, maar ook echt dingen waar je moeite voor moet doen. Sparen en daarna een grote reis maken, de Alp 'd huez op fietsen, vrijwilligersproject of weet ik het allemaal. Kijk eens naar the Bucket list, mooie film die gaat over...nee, gewoon kijken, erg inspirerend.
donderdag 25 februari 2010 om 08:56
Bedankt voor jullie reacties. Heegajemee: dat vind ik wel een goede tip! Ga ik doen..ik vind het soms wel lastig te voelen waar ik nu echt voldoening uithaal en hoe ik mijn tijd dus het liefst besteed. Het is vaak dubbel: als ik bv doordeweeks hobbies uitoefen heb ik wel het idee meer uit het leven te halen, maar voelt het ook als een verplichting omdat ik eigenlijk het liefst 's avonds niks meer doe behalve luieren. En als ik 's avonds ga luieren, heb ik weer het idee dat mijn leven op een zinloze manier verstrijkt.
Maar ik ga wel plannen maken en zeker naar die film kijken die je noemt!
Maar ik ga wel plannen maken en zeker naar die film kijken die je noemt!
donderdag 25 februari 2010 om 08:57
lill, Je klinkt wat gedeprimeerd, ben je mss een beetje zat van de winter? Iig is op de bank gaan liggen en toegeven aan je lusteloosheid niet de manier, daar kwam je zelf al achter.
Ga iets doen, bijvoorbeeld een hobby of andere activiteit. Ik weet niet of het iets voor je is, maar hardlopen is, behalve goed voor je lijf ook heel goed voor je hoofd door de aanmaak van endorfinen.
Succes, en.. op naar de lente!
Ga iets doen, bijvoorbeeld een hobby of andere activiteit. Ik weet niet of het iets voor je is, maar hardlopen is, behalve goed voor je lijf ook heel goed voor je hoofd door de aanmaak van endorfinen.
Succes, en.. op naar de lente!
Computer says nooooo
donderdag 25 februari 2010 om 09:03
@summer73: misschien heb ik idd wat depressieve gevoelens. Het voelt wel zo, alsof niks echt de moeite waard is. Ik denk idd ook dat het te maken heeft met de winter, zal blij zijn als de krokusjes en narcisjes weer uit de grond komen.
Hardlopen vind ik ook een heel goed idee! Toevallig heb ik me net ingeschreven voor een beginnersclubje, ik hoop zo weer wat meer zin in dingen te krijgen.
Het stomme is dat ik soms ook momenten heb dat ik me heel erg gelukkig voel en dan grijpt die gedachte dat de tijd zo snel voorbij gaat me ook heel erg aan! Dan zou ik de tijd wel stil willen zetten, ben ik zo bang voor de dood omdat ik dan zal moeten loslaten wat er nu is. En dan ben ik pas in de dertig. Dat wordt wat als ik 60 ben...
Hardlopen vind ik ook een heel goed idee! Toevallig heb ik me net ingeschreven voor een beginnersclubje, ik hoop zo weer wat meer zin in dingen te krijgen.
Het stomme is dat ik soms ook momenten heb dat ik me heel erg gelukkig voel en dan grijpt die gedachte dat de tijd zo snel voorbij gaat me ook heel erg aan! Dan zou ik de tijd wel stil willen zetten, ben ik zo bang voor de dood omdat ik dan zal moeten loslaten wat er nu is. En dan ben ik pas in de dertig. Dat wordt wat als ik 60 ben...
donderdag 25 februari 2010 om 09:18
Wat goed dat je gaat hardlopen! Je zult ook vast zien dat als je een nuttige besteding van je tijd hebt, je ook gemakkelijker even wat gaat rusten of lummelen omdat het dan ook een gerechtvaardigde 'activiteit' is.
En misschien heb je straks als je 60 bent wel zoveel geleerd van deze indolente periode in je leven, dat je er dan juist heel positief in staat!
En misschien heb je straks als je 60 bent wel zoveel geleerd van deze indolente periode in je leven, dat je er dan juist heel positief in staat!
Computer says nooooo
donderdag 25 februari 2010 om 09:39
Ha, nou daar komt ie dan, ik heb het nog nooit zo durven zeggen maar ik heb dit gevoel al sinds mijn kinderen "groot" zijn en de komende jaren gaan ze 1 voor 1 het huis uit. Net dat boek over die eendjes, elke keer een minder....
Nou voel ik mijzelf echt nog lang niet oud maar ik heb het gevoel dat ik zelf nu ook aan het aftellen ben. Ik sla mezelf regelmatig met een gezonde portie zelfkritiek en humor om de oren maar ja, af en toe komt het giga op mij af. Vroeger (uhm) toen wou ik studeren maar vooral trouwen en kindjes krijgen en nu moet ik dus een "seniorendoel" zoeken
Maar jij bent toch nog best wel piep (je kunt 30 nog maal drie doen; mijn leeftijd hoop ik nog te kunnen verdubbelen), hoop dat je er gauw uitkruipt. Ik snap dat hele smiley en bloemetje gedoe nog niet zo (ben ik zeker te oud voor, grinnik) Maar ook een bloemetje van mij, hoop dat je gauw een ander gevoel hierover krijgt.
Nou voel ik mijzelf echt nog lang niet oud maar ik heb het gevoel dat ik zelf nu ook aan het aftellen ben. Ik sla mezelf regelmatig met een gezonde portie zelfkritiek en humor om de oren maar ja, af en toe komt het giga op mij af. Vroeger (uhm) toen wou ik studeren maar vooral trouwen en kindjes krijgen en nu moet ik dus een "seniorendoel" zoeken
Maar jij bent toch nog best wel piep (je kunt 30 nog maal drie doen; mijn leeftijd hoop ik nog te kunnen verdubbelen), hoop dat je er gauw uitkruipt. Ik snap dat hele smiley en bloemetje gedoe nog niet zo (ben ik zeker te oud voor, grinnik) Maar ook een bloemetje van mij, hoop dat je gauw een ander gevoel hierover krijgt.
Je moet in feite gewoon niet te diep nadenken en dan klopt alles. (Herman Finkers)
donderdag 25 februari 2010 om 09:41
Mijn remedie tot nogtoe trouwens is weer opnieuw studeren, vrjiwilligerswerk doen bij de hulplijnen en daar doe ik sinds kort ook nachtdiensten (ik zit nu in mijn nachtdienst, het is hier nl. midden in de nacht), en zo tussen de hulptelefoontjes in zit ik dus te forummen. Soms is het oppakken van iets heel anders zoo leuk!
Je moet in feite gewoon niet te diep nadenken en dan klopt alles. (Herman Finkers)
donderdag 25 februari 2010 om 09:48
Ik herken het ook wel, niet dat depressieve, maar wel het idee dat de tijd zo snel gaat, en voor je het weet is het voorbij. En ook: wat staat me nog te wachten, want nu is iedereen in goede gezondheid bij me, maar de toekomst brengt onherroepelijk ook nare dingen. Daar ben ik wel eens bang voor.
Dat is het leven, dat weet ik wel, maar toch.
Dat is het leven, dat weet ik wel, maar toch.
donderdag 25 februari 2010 om 09:51
Het is fijn om actief bezig te zijn als je dat wilt, maar als hobby's als een verplichting voelen is het niet goed volgens mij. Dan doe je het dus alleen om het gevoel te hebben meer uit het leven te halen? En van wie moet dat dan? Wie bepaalt hoeveel je uit het leven moet halen?
Als jij 's avonds moe bent en lekker op de bank wilt hangen, dan doe je dat toch? Wie benadeel je daarmee?
Als jij 's avonds moe bent en lekker op de bank wilt hangen, dan doe je dat toch? Wie benadeel je daarmee?
donderdag 25 februari 2010 om 10:02
@annekeg: bedankt voor je lieve woorden en je bloemetje . Wat gaaf dat je iets totaal anders bent gaan doen! Hoe ben je op dat idee gekomen? En woon je soms in een ander land, als je zegt dat het bij jou midden in de nacht is?
Heb je meer energie gekregen doordat je dit doet?
@TheEmpress: ja, dat heb ik ook. Dat ik kan nadenken over hoe het zal zijn als ik of iemand van de mensen van wie ik houd niet meer gezond zijn. Heeft totaal geen zin, weet ik ook. Maar ik heb soms moeite om om te gaan met de betrekkelijkheid van het leven. Alles gaat voorbij. Natuurlijk komen er ook dingen voor in de plaats, maar je weet vantevoren niet hoe en wat en dat vind ik soms best eng.
@Roelfien: daar heb je ook een punt. Ik mag zelf bepalen wat ik met mijn leven doe en hoeveel ik 'eruit wil halen'. Ik vind mezelf alleen zo dubbel (een beetje een zeikerd eigenlijk), want als ik veel uitrust (boek lezen, tv kijken en me terugtrekken) voelt dat aan de ene kant heel lekker en aan de andere kant zo onbevredigend. Maar als ik meer sociale contacten opzoek en hobbies neem, heb ik daar van tevoren vaak helemaal geen zin in omdat ik het dan te druk vind worden. Misschien moet ik meer een tussenweg vinden. Ik vind het moeilijk die balans te vinden.
En ja, ik vind op dit moment weinig dingen voldoening geven. Zo heb ik allerlei afspraken voor de boeg en staan er dingen op mijn hobbielijstje die ik wil gaan uitproberen, maar bij alles denk ik : 'is dit het nou?'
Misschien verandert dat als ik meer ga hardlopen en zo meer positieve stofjes aanmaak.
Ik heb bewondering voor mensen die echt met voldoening leven en die in het hier en nu kunnen zijn, zonder bang te zijn voor wat er komen gaat.
Ik vraag me steeds vaker af of dat nu vooral in jezelf zit, of je dat kunt leren of dat het vooral te maken heeft met de dingen die je doet.
Heb je meer energie gekregen doordat je dit doet?
@TheEmpress: ja, dat heb ik ook. Dat ik kan nadenken over hoe het zal zijn als ik of iemand van de mensen van wie ik houd niet meer gezond zijn. Heeft totaal geen zin, weet ik ook. Maar ik heb soms moeite om om te gaan met de betrekkelijkheid van het leven. Alles gaat voorbij. Natuurlijk komen er ook dingen voor in de plaats, maar je weet vantevoren niet hoe en wat en dat vind ik soms best eng.
@Roelfien: daar heb je ook een punt. Ik mag zelf bepalen wat ik met mijn leven doe en hoeveel ik 'eruit wil halen'. Ik vind mezelf alleen zo dubbel (een beetje een zeikerd eigenlijk), want als ik veel uitrust (boek lezen, tv kijken en me terugtrekken) voelt dat aan de ene kant heel lekker en aan de andere kant zo onbevredigend. Maar als ik meer sociale contacten opzoek en hobbies neem, heb ik daar van tevoren vaak helemaal geen zin in omdat ik het dan te druk vind worden. Misschien moet ik meer een tussenweg vinden. Ik vind het moeilijk die balans te vinden.
En ja, ik vind op dit moment weinig dingen voldoening geven. Zo heb ik allerlei afspraken voor de boeg en staan er dingen op mijn hobbielijstje die ik wil gaan uitproberen, maar bij alles denk ik : 'is dit het nou?'
Misschien verandert dat als ik meer ga hardlopen en zo meer positieve stofjes aanmaak.
Ik heb bewondering voor mensen die echt met voldoening leven en die in het hier en nu kunnen zijn, zonder bang te zijn voor wat er komen gaat.
Ik vraag me steeds vaker af of dat nu vooral in jezelf zit, of je dat kunt leren of dat het vooral te maken heeft met de dingen die je doet.
donderdag 25 februari 2010 om 10:09
Ik woon in Canada. Het is nu 2 uur 's nachts hier.
Ja, ik krijg er meer energie van hoewel op dit moment ben ik wel een beetje afgepeigerd (schrijf je dat zo?) maar dat is eigen schuld ik zit gewoon te veel overdag de Olympische Spelen te kijken terwijl ik eigenlijk moet slapen.
Het voelt heel goed om nieuwe dingen te doen. Ik studeer Psychologie en werken bij de hulplijnen is gewoon super interessant. Elk telefoontje is weer een nieuw verhaal van iemand die het moeilijk heeft. Niet dat je iedereen kunt helpen maar je kunt in ieder geval een soort van support geven.
Ik vind dat jij in ieder geval een behoorlijk portie zelfkennis hebt en vaak is dat het begin. Geef jezelf even de tijd om die kennis te laten inzinken en dan zul je zien dat je soms zomaar ineens ziet wat je kunt doen om je leven boeiender te maken en "voller" te laten voelen.
Ja, ik krijg er meer energie van hoewel op dit moment ben ik wel een beetje afgepeigerd (schrijf je dat zo?) maar dat is eigen schuld ik zit gewoon te veel overdag de Olympische Spelen te kijken terwijl ik eigenlijk moet slapen.
Het voelt heel goed om nieuwe dingen te doen. Ik studeer Psychologie en werken bij de hulplijnen is gewoon super interessant. Elk telefoontje is weer een nieuw verhaal van iemand die het moeilijk heeft. Niet dat je iedereen kunt helpen maar je kunt in ieder geval een soort van support geven.
Ik vind dat jij in ieder geval een behoorlijk portie zelfkennis hebt en vaak is dat het begin. Geef jezelf even de tijd om die kennis te laten inzinken en dan zul je zien dat je soms zomaar ineens ziet wat je kunt doen om je leven boeiender te maken en "voller" te laten voelen.
Je moet in feite gewoon niet te diep nadenken en dan klopt alles. (Herman Finkers)
donderdag 25 februari 2010 om 10:14
Maar als je zegt dat je bang bent voor wat er komen gaat, zit daar toch meer in dan alleen dat de tijd zo snel voorbijgaat. Waar ben je dan precies bang voor?
Verder denk ik dat bijna iedereen wel periodes heeft dat weinig dingen voldoening geven.
En dat mensen o.h.a. veel plezier hebben in het leven zit denk vooral in henzelf. Positief in het leven staan heeft meer met je instelling te maken dan met de dingen die je doet.
Verder denk ik dat bijna iedereen wel periodes heeft dat weinig dingen voldoening geven.
En dat mensen o.h.a. veel plezier hebben in het leven zit denk vooral in henzelf. Positief in het leven staan heeft meer met je instelling te maken dan met de dingen die je doet.
donderdag 25 februari 2010 om 13:20
@annekeg: dank je wel! Goh, Canada...is het mooi om daar te wonen? En ben je daarheen ge-emigreerd? (Je hoeft hier uiteraard niet op te reageren, maar ik ben nieuwsgierig).
Mooi werk wat je doet!
@Roelfien: ik ben bang om ooit niet meer gezond te zijn en ik ben bang voor het moment dat ik op mijn leven terugkijk en denk: 'had ik maar...' of 'was ik nog maar jonger, want nu houdt het leven bijna op.' Zoiets. Ik heb het idee dat ik heel erg moet genieten van het leven omdat het zo voorbij is, maar tegelijk heb ik het gevoel dat ik zelf geen enorme levensgenieter ben-dat ik die kunst van het genieten niet goed beheers (ik denk dat dat ook deels in mijn persoon zit).
Ik ga wel proberen vooral naar het positieve te kijken wat er is, dus mijn instelling wat positiever maken. Maar dat lusteloze en het niet echt ergens zin in hebben staat bij mij nu op de voorgrond.
Mooi werk wat je doet!
@Roelfien: ik ben bang om ooit niet meer gezond te zijn en ik ben bang voor het moment dat ik op mijn leven terugkijk en denk: 'had ik maar...' of 'was ik nog maar jonger, want nu houdt het leven bijna op.' Zoiets. Ik heb het idee dat ik heel erg moet genieten van het leven omdat het zo voorbij is, maar tegelijk heb ik het gevoel dat ik zelf geen enorme levensgenieter ben-dat ik die kunst van het genieten niet goed beheers (ik denk dat dat ook deels in mijn persoon zit).
Ik ga wel proberen vooral naar het positieve te kijken wat er is, dus mijn instelling wat positiever maken. Maar dat lusteloze en het niet echt ergens zin in hebben staat bij mij nu op de voorgrond.
donderdag 25 februari 2010 om 13:28
Ja, je leven houdt een keer op. Maar hoe wil je erop terugkijken? Met de gedachte dat je te weinig hebt gedaan of met de gedachte dat je allerlei dingen hebt gedaan die je eigenlijk niet wilde?
Dat je nu lusteloos bent, is misschien gewoon een fase. Als het straks lente is, heb je vast meer zin om dingen te ondernemen. Dat hoeven geen grote dingen te zijn, van een lekkere fietstocht kun je ook al opknappen en echt het gevoel hebben dat je actief bezig bent. Als je daar tenminste van houdt, anders vul je wat anders in.
Ik ben ook helemaal geen levensgenieter, ik vind het leven vooral moeilijk. Maar ik denk niet vaak: Straks ben ik oud en dan heb ik spijt van dit of dat. Dat heeft er ook wel mee te maken dat ik geloof in een leven na dit leven, dus ik weet dat het straks niet echt afgelopen is.
Als je echt het gevoel hebt dat er sprake is van een depressie zou ik wel naar de huisarts gaan.
Dat je nu lusteloos bent, is misschien gewoon een fase. Als het straks lente is, heb je vast meer zin om dingen te ondernemen. Dat hoeven geen grote dingen te zijn, van een lekkere fietstocht kun je ook al opknappen en echt het gevoel hebben dat je actief bezig bent. Als je daar tenminste van houdt, anders vul je wat anders in.
Ik ben ook helemaal geen levensgenieter, ik vind het leven vooral moeilijk. Maar ik denk niet vaak: Straks ben ik oud en dan heb ik spijt van dit of dat. Dat heeft er ook wel mee te maken dat ik geloof in een leven na dit leven, dus ik weet dat het straks niet echt afgelopen is.
Als je echt het gevoel hebt dat er sprake is van een depressie zou ik wel naar de huisarts gaan.
donderdag 25 februari 2010 om 13:47
@Roelfien: je reactie helpt me het wat meer te relativeren. Dat zogenaamde moeten genieten geeft me namelijk druk, en door jouw reactie denk ik eraan dat dat allemaal niet per se moet. Misschien is het lusteloze idd een fase, ik heb het niet altijd (alhoewel ik moet toegeven dat ik in het algemeen genomen veel houd van slapen, lezen, tv kijken en binnen zijn). Ik wacht even af of het beter wordt als ik meer beweeg en als het mooier weer wordt. Zo niet, dan ga ik wel bij de huisarts langs.
Waarom vind jij het leven moeilijk (als je daar antwoord op wilt geven)? Ik ook hoor, maar ben benieuwd bij jou. Het klinkt wel goed hoe je ermee omgaat, ik denk veel acceptatie te lezen in jouw reacties. Wat mooi dat je gelooft in dat er meer is. Dat kan ook de druk wel weghalen dat alles in dit leven per se goed moet gaan, denk ik zo. Zelf geloof ik soms wel, maar als ik angstig word geloof ik ineens weer dat alles gaat ophouden en dat ik op moet schieten met mijn ontwikkeling.
Waarom vind jij het leven moeilijk (als je daar antwoord op wilt geven)? Ik ook hoor, maar ben benieuwd bij jou. Het klinkt wel goed hoe je ermee omgaat, ik denk veel acceptatie te lezen in jouw reacties. Wat mooi dat je gelooft in dat er meer is. Dat kan ook de druk wel weghalen dat alles in dit leven per se goed moet gaan, denk ik zo. Zelf geloof ik soms wel, maar als ik angstig word geloof ik ineens weer dat alles gaat ophouden en dat ik op moet schieten met mijn ontwikkeling.
donderdag 25 februari 2010 om 13:53
Hoi,
Wij zijn geemigreerd omdat we dat eigenlijk altijd al wilden. Ook voor de kids vinden wij Canada een superland. We zijn allemaal nogal "van de avontuurlijke" (op zijn Kluk Kluks). We wonen heel erg mooi, op een uurtje van de bergen en een leuk klimaat met heel veel zon. Vooral dat laatste heb ik echt nodig, ik ben echt zo'n wintertobber en daar heb ik hier bijna geen last meer van.
Ik vind zelf het gevoel van aftellen heel naar en daar kan ik soms echt heel erg mee zitten. 't Voelt zo als afbouwen en daar ben ik helemaal nog niet klaar voor. Ik zou zo weer opnieuw willen beginnen, ik heb heel erg genoten van de jaren van zwangerschap, peuters, kleuters, pubers, etc. Lekker druk en chaotisch. 't Is nu zo kalmpjes op dat gebied en ik weet dat dit gewoon nooit weer komt. En dan komt er zo nu en dan eens een opmerking als "maar straks zul je eens zien hoe je gaat genieten van de kleinkinderen", xcuse me? ik ben nog niet klaar met moederen, ik ga nog niet oma'en. Tja ik ben een muts. Wat doe je eraan?
Ik zou als ik jou was toch eens langs "ome dok" wie weet is er iets biologisch of een depressie? Kop op, je lijkt me een hartstikke leuke meid!
Wij zijn geemigreerd omdat we dat eigenlijk altijd al wilden. Ook voor de kids vinden wij Canada een superland. We zijn allemaal nogal "van de avontuurlijke" (op zijn Kluk Kluks). We wonen heel erg mooi, op een uurtje van de bergen en een leuk klimaat met heel veel zon. Vooral dat laatste heb ik echt nodig, ik ben echt zo'n wintertobber en daar heb ik hier bijna geen last meer van.
Ik vind zelf het gevoel van aftellen heel naar en daar kan ik soms echt heel erg mee zitten. 't Voelt zo als afbouwen en daar ben ik helemaal nog niet klaar voor. Ik zou zo weer opnieuw willen beginnen, ik heb heel erg genoten van de jaren van zwangerschap, peuters, kleuters, pubers, etc. Lekker druk en chaotisch. 't Is nu zo kalmpjes op dat gebied en ik weet dat dit gewoon nooit weer komt. En dan komt er zo nu en dan eens een opmerking als "maar straks zul je eens zien hoe je gaat genieten van de kleinkinderen", xcuse me? ik ben nog niet klaar met moederen, ik ga nog niet oma'en. Tja ik ben een muts. Wat doe je eraan?
Ik zou als ik jou was toch eens langs "ome dok" wie weet is er iets biologisch of een depressie? Kop op, je lijkt me een hartstikke leuke meid!
Je moet in feite gewoon niet te diep nadenken en dan klopt alles. (Herman Finkers)
donderdag 25 februari 2010 om 14:09
@annekeg: zo, wat avontuurlijk zeg, wat jullie gedaan hebben! En wat fijn dat het ook zo goed bevalt daar! Ik ben ook dol op zon en bergen, misschien moet ik emigreren ook maar eens overwegen.. . Bedankt voor je laatste opmerking, doet me echt goed! Ik heb een hekel aan doktoren, maar als je het 'ome dok' noemt, klinkt het ineens als een gezellig iemand om naar toe te gaan 
. Misschien kan het toch geen kwaad..ik denk erover na.
Wat rot dat je het gevoel van aftellen hebt. Je klinkt als een heel energiek iemand die veel aankan. Moet je nu eraan wennen dat het rustiger is op het gebied van de kinderen? Mis je vooral het opvoeden van kinderen, of ook andere dingen uit de tijd dat je zwanger was/jonge kinderen had?
En als je nog niet klaar bent met moederen, is het werken met jonge kinderen van andere mensen dan iets voor je? Of gaat het echt om je eigen kinderen?
Heb je in je studie psychologie gekozen voor de richting met kinderen of met volwassenen?
. Misschien kan het toch geen kwaad..ik denk erover na.Wat rot dat je het gevoel van aftellen hebt. Je klinkt als een heel energiek iemand die veel aankan. Moet je nu eraan wennen dat het rustiger is op het gebied van de kinderen? Mis je vooral het opvoeden van kinderen, of ook andere dingen uit de tijd dat je zwanger was/jonge kinderen had?
En als je nog niet klaar bent met moederen, is het werken met jonge kinderen van andere mensen dan iets voor je? Of gaat het echt om je eigen kinderen?
Heb je in je studie psychologie gekozen voor de richting met kinderen of met volwassenen?
donderdag 25 februari 2010 om 14:20
quote:levenenlatenleven schreef op 25 februari 2010 @ 13:47:
@Roelfien: je reactie helpt me het wat meer te relativeren. Dat zogenaamde moeten genieten geeft me namelijk druk, en door jouw reactie denk ik eraan dat dat allemaal niet per se moet. Misschien is het lusteloze idd een fase, ik heb het niet altijd (alhoewel ik moet toegeven dat ik in het algemeen genomen veel houd van slapen, lezen, tv kijken en binnen zijn). Ik wacht even af of het beter wordt als ik meer beweeg en als het mooier weer wordt. Zo niet, dan ga ik wel bij de huisarts langs.
Waarom vind jij het leven moeilijk (als je daar antwoord op wilt geven)? Ik ook hoor, maar ben benieuwd bij jou. Het klinkt wel goed hoe je ermee omgaat, ik denk veel acceptatie te lezen in jouw reacties. Wat mooi dat je gelooft in dat er meer is. Dat kan ook de druk wel weghalen dat alles in dit leven per se goed moet gaan, denk ik zo. Zelf geloof ik soms wel, maar als ik angstig word geloof ik ineens weer dat alles gaat ophouden en dat ik op moet schieten met mijn ontwikkeling.
Tja, waarom vind ik het leven moeilijk, dat vind ik best een lastige vraag. Maar ik zal een poging doen.
Eigenlijk is mijn leven op zich niet zo moeilijk. Ik heb wel wat tegenslag gehad in mijn studententijd, waardoor de dingen anders liepen dan ik voor ogen had, en niet leuk anders, maar heel vervelend anders. Toen ben ik de eerste keer echt depressief geworden. Maar verder is mijn leven niet speciaal moeilijk. Ik ben zelf moeilijk. Vanbinnen ben ik moeilijk. Ik heb het idee dat ik een heel wankel evenwicht heb. Het lukt me net om mijn leven een beetje op de rails te houden, maar er moeten niet te veel gekke dingen gebeuren, want dan ontspoort de boel voor mijn gevoel. Dus zolang het loopt, loop ik mee. Maar veel ruimte om andere dingen te doen dan het dagelijks leven: zorgen voor mijn gezin en werken, is er niet. Ik heb ook geen ruimte om grootse plannen te maken om een baan in een heel andere richting te zoeken bijvoorbeeld, wat ik best wel zou willen.
Ik ben eigenlijk al tevreden als de boel niet ontspoort. Ben ik dan te snel tevreden? Misschien wel, maar meer zit er niet in, althans nu niet. Wie weet ziet het er over een paar jaar anders uit.
Was dit te volgen?
@Roelfien: je reactie helpt me het wat meer te relativeren. Dat zogenaamde moeten genieten geeft me namelijk druk, en door jouw reactie denk ik eraan dat dat allemaal niet per se moet. Misschien is het lusteloze idd een fase, ik heb het niet altijd (alhoewel ik moet toegeven dat ik in het algemeen genomen veel houd van slapen, lezen, tv kijken en binnen zijn). Ik wacht even af of het beter wordt als ik meer beweeg en als het mooier weer wordt. Zo niet, dan ga ik wel bij de huisarts langs.
Waarom vind jij het leven moeilijk (als je daar antwoord op wilt geven)? Ik ook hoor, maar ben benieuwd bij jou. Het klinkt wel goed hoe je ermee omgaat, ik denk veel acceptatie te lezen in jouw reacties. Wat mooi dat je gelooft in dat er meer is. Dat kan ook de druk wel weghalen dat alles in dit leven per se goed moet gaan, denk ik zo. Zelf geloof ik soms wel, maar als ik angstig word geloof ik ineens weer dat alles gaat ophouden en dat ik op moet schieten met mijn ontwikkeling.
Tja, waarom vind ik het leven moeilijk, dat vind ik best een lastige vraag. Maar ik zal een poging doen.
Eigenlijk is mijn leven op zich niet zo moeilijk. Ik heb wel wat tegenslag gehad in mijn studententijd, waardoor de dingen anders liepen dan ik voor ogen had, en niet leuk anders, maar heel vervelend anders. Toen ben ik de eerste keer echt depressief geworden. Maar verder is mijn leven niet speciaal moeilijk. Ik ben zelf moeilijk. Vanbinnen ben ik moeilijk. Ik heb het idee dat ik een heel wankel evenwicht heb. Het lukt me net om mijn leven een beetje op de rails te houden, maar er moeten niet te veel gekke dingen gebeuren, want dan ontspoort de boel voor mijn gevoel. Dus zolang het loopt, loop ik mee. Maar veel ruimte om andere dingen te doen dan het dagelijks leven: zorgen voor mijn gezin en werken, is er niet. Ik heb ook geen ruimte om grootse plannen te maken om een baan in een heel andere richting te zoeken bijvoorbeeld, wat ik best wel zou willen.
Ik ben eigenlijk al tevreden als de boel niet ontspoort. Ben ik dan te snel tevreden? Misschien wel, maar meer zit er niet in, althans nu niet. Wie weet ziet het er over een paar jaar anders uit.
Was dit te volgen?
donderdag 25 februari 2010 om 14:28
@Roelfien: ik denk dat ik je wel volg. Je klinkt heel reeel. Je houdt rekening met je eigen persoonlijkheid en stemt je doelen af op wat je goed aankunt, klopt dat? En het klinkt alsof je ook hebt geaccepteerd dat je niet meer moet willen dan je aankunt/dan wat bij je past en waar je goed bij voelt.
Daar kan ik wel wat van leren.
Daar kan ik wel wat van leren
.
donderdag 25 februari 2010 om 15:00
Zo even op het randje van mijn nachtshift. Bijna naar huis, mijn bedje wacht....
Ik denk dat wat ik mis is het gevoel dat alles nog komt... Dat "Sinterklaasgevoel" waar mijn "hartje vol verwachting tikt (of klopt?)". 't Is moeilijk uit te leggen, ik praat er daarom ook niet vaak over, dat is het vaak he met gevoelsdingen, je kunt het zo moeilijk uitleggen. Ik houd ook erg van de drukte om mij heen, we hebben 4 pubers, 2 honden en 2 kittens. Heerlijke die (soms georganiseerde) chaos. Het gekke is dat drukte mij energie geeft maar rust maakt mij moe. Ik heb een tijdje thuis zonder werk gezeten, moe werd ik daarvan en zo gedeprimeerd als een, even denken...., pekinees (kan me even niks anders bedenken). Maar serieus ik ben denk ik haast een beetje bang voor rust alsof ik mijzelf dan tijd voor piekeren geef. Ik ben ook altijd bang om iemand te verliezen (ik hen mijn beide ouders vrij jong allebei kort na elkaar verloren).
Psychologie komt vanuit mijn interesse in het "waarom" we zijn en doen zoals we zijn/doen. Lekker vaag he? Maar ik vind mensen en gedrag gewoon heel erg boeiend. Zeker nu ik hier werk, je krijgt met zo veel soorten problemen te maken. En af en toe een een of andere mafkees die denkt dat we een seks lijn zijn maar dan een hele goedkopen
Ik ga in ieder geval zo lekker mijn bedje in. Een hele fijne dag!
Ik denk dat wat ik mis is het gevoel dat alles nog komt... Dat "Sinterklaasgevoel" waar mijn "hartje vol verwachting tikt (of klopt?)". 't Is moeilijk uit te leggen, ik praat er daarom ook niet vaak over, dat is het vaak he met gevoelsdingen, je kunt het zo moeilijk uitleggen. Ik houd ook erg van de drukte om mij heen, we hebben 4 pubers, 2 honden en 2 kittens. Heerlijke die (soms georganiseerde) chaos. Het gekke is dat drukte mij energie geeft maar rust maakt mij moe. Ik heb een tijdje thuis zonder werk gezeten, moe werd ik daarvan en zo gedeprimeerd als een, even denken...., pekinees (kan me even niks anders bedenken). Maar serieus ik ben denk ik haast een beetje bang voor rust alsof ik mijzelf dan tijd voor piekeren geef. Ik ben ook altijd bang om iemand te verliezen (ik hen mijn beide ouders vrij jong allebei kort na elkaar verloren).
Psychologie komt vanuit mijn interesse in het "waarom" we zijn en doen zoals we zijn/doen. Lekker vaag he? Maar ik vind mensen en gedrag gewoon heel erg boeiend. Zeker nu ik hier werk, je krijgt met zo veel soorten problemen te maken. En af en toe een een of andere mafkees die denkt dat we een seks lijn zijn maar dan een hele goedkopen
Ik ga in ieder geval zo lekker mijn bedje in. Een hele fijne dag!
Je moet in feite gewoon niet te diep nadenken en dan klopt alles. (Herman Finkers)
donderdag 25 februari 2010 om 19:50
Ik begrijp precies wat je bedoelt. Ik ben nu 31 en heb het gevoel dat alles zo snel gaat. Dat ik nu ineens belangrijke beslissingen moet gaan nemen omdat het anders misschien te laat is. Maar die beslissingen stel ik dan weer steeds uit.
Het lusteloze herken ik ook. Bij mij heeft dat echt met de winter te maken. Met name doordeweeks 's avonds heb ik nergens zin in. Maar als de avond dan voorbij is vind ik het weer zonde van mijn tijd...die toch al zo snel gaat.
Het lusteloze herken ik ook. Bij mij heeft dat echt met de winter te maken. Met name doordeweeks 's avonds heb ik nergens zin in. Maar als de avond dan voorbij is vind ik het weer zonde van mijn tijd...die toch al zo snel gaat.
vrijdag 26 februari 2010 om 10:16
Ik herken ook wat je schrijft...Al ben ik dan pas 20, ik sta er ook wel vaak bij stil dat de tijd maar doortikt en ik soms gewoon tijd zit te verspillen.
Dan zit ik op de bank tv te kijken, en dan denk ik; ik had nu een Engelse cursus kunnen doen, kunnen sporten of op meditatie kunnen gaan...Er is zoveel wat ik had kunnen doen!
Maar ik denk dat je daar een balans in moet vinden. Ik doe de laatste maanden wel meer en probeer ook echt meer dingen te doen die ik graag wil, zoals vrijwilligerswerk in het buitenland, bij een studentenvereniging, misschien als au pair naar het buitenland, engelse cursus doen etc. Maar daarnaast heb ik dan ook gewoon nog tijd om lekker op de bank te hangen, met een kop thee, want ook dat vind ik fijn!
Misschien 1 a 2 dagen s'avonds iets afspreken, en voor de rest tijd voor jezelf?
Dan zit ik op de bank tv te kijken, en dan denk ik; ik had nu een Engelse cursus kunnen doen, kunnen sporten of op meditatie kunnen gaan...Er is zoveel wat ik had kunnen doen!
Maar ik denk dat je daar een balans in moet vinden. Ik doe de laatste maanden wel meer en probeer ook echt meer dingen te doen die ik graag wil, zoals vrijwilligerswerk in het buitenland, bij een studentenvereniging, misschien als au pair naar het buitenland, engelse cursus doen etc. Maar daarnaast heb ik dan ook gewoon nog tijd om lekker op de bank te hangen, met een kop thee, want ook dat vind ik fijn!
Misschien 1 a 2 dagen s'avonds iets afspreken, en voor de rest tijd voor jezelf?
