Psyche
alle pijlers
Ernstige zorgen om ouders: herkenbaar en/of tips?
zaterdag 18 december 2021 om 03:09
Hi all,
Beetje lang verhaal, onderin staan de twee vragen die ik heb. Alvast dank
In vorige topics al verteld dat het met mijn moeder niet goed gaat. In het kort: zij heeft al 3,5 maand last van ernstige slapeloosheid. Dit is gebeurd na het uitspuiten van haar oor (een angst voor haar). Ze zit vast in een zware cirkel en krijgt ook allerlei stressklachten. Ze heeft allerlei hulp (psycholoog o.a.), maar het gaat nog steeds niet goed. Al had ik wél het idee dat het afgelopen tijd gelukkig wat beter ging qua stressgevoel. Ze is helemaal op. Logisch, als je niet slaapt.
Het gaat door mijn ma natuurlijk ook niet goed met mijn vader. Hij slaapt ook niet meer, let extreem op haar. Luistert of ze slaapt, en slaapt zelf pas als zij slaapt. Hij wil mijn moeder graag helpen, maar ik denk dat hij haar juist nerveus maakt. Hij is absoluut geen prater helaas. Ik heb tegen hem al vaker gezegd dat hij aan zichzelf moet gaan denken. Hij doet dan alsof alles prima gaat.
Nou, dat gaat het dus niet. Vanmorgen belde mijn moeder mij in paniek dat het 'echt niet goed gaat met pa'. Hij wil niet meer leven (en zegt echt enge dingen) en heeft driftaanvallen (had hij vroeger soms ook al). Het was zelfs zo erg dat hij vannacht het huis uit wilde om ... te doen. Uiteindelijk is hij helemaal niet gegaan, maar toch! Het gaat, hoorde ik, al een paar weken niet goed met hem met als 'hoogtepunt' vannacht.
Any way, moeder in paniek. Ik daarheen, mijn vader boos dat mijn moeder het had verteld en hij wilde absoluut niet praten. Samenvatting: het gaat niet goed daar. Ik snap dat als je 3,5 maand continu op elkaars lip zit en je ziet de ander lijden, dat je dan denkt: ik wil weg uit deze situatie. Ik heb al vaker gezegd dat ze hun leven weer moeten oppakken, op een light-manier voor nu. Maar dat moeten ze zélf doen. Mijn ouders hebben familie en vrienden, maar terwijl mijn ma met iedereen gewoon praat over haar staat, wil mijn pa dat niemand iets weet van zijn 'toestand'. Mijn moeder heeft vandaag wel twee broers en een vriend ingelicht van mijn vader, maar hij wil, nogmaals, geen hulp. Zelf denk ik dat ze even apart van elkaar moeten leven, om tot rust te komen. Maar dat willen ze niet en ik kan ze niet dwingen. Ze houden veel van elkaar, maar dat nekt ze nu. Ze maken zich zo'n zorgen om elkaar.
Naast dat ik enorm ben geschrokken vandaag, vraag ik mij ook twee dingen af:
1. Voor mij komen de woorden van mijn vader die hij afgelopen weken paar keer heeft gezegd over dood willen, over als een uiting van frustratie en wanhoop. Dat dénk ik tenminste. Ik heb de huisarts van mijn ouders hierover gebeld vandaag, maar die kunnen niks doen. Iemand moet zelf bellen. Maar mijn pa gaat never nooit om hulp vragen, ook niet als ik zeg dat het nodig is. En ik kan hem niet dwingen. Ik neem zijn woorden serieus, maar hoe serieus zijn ze en wat kan ik doen? Ik vind het echt ontzettend naar dat mijn vader dit zegt. Ik kan het bijna niet geloven.
2. Wat moet mijn rol op dit moment zijn? Ik vind het heel moeilijk. Mijn ouders waren (zijn?!) zijn mijn helden en altijd sterk en opeens zijn ze compleet veranderd. Ik ben enigkind, waar ik normaal helemaal geen probleem mee heb, maar nu wel jammer vind! Ik ben superclose normaal met mijn ouders, nu herken ik ze niet meer terug. Ik wil er zelf niet aan onderdoor gaan en daarvoor waken. Hoe doe ik dat? Natuurlijk wil ik ze helpen, maar het is erg zwaar. Ik denk dat ik sws afspraak bij mijn eigen HA maak om toch even te praten, evt met verwijzing naar psycholoog.
Ik heb geen vriend en kinderen trouwens, ter aanvulling Ik hoop zó dat ze nu slapen!
Tnx!
Beetje lang verhaal, onderin staan de twee vragen die ik heb. Alvast dank
In vorige topics al verteld dat het met mijn moeder niet goed gaat. In het kort: zij heeft al 3,5 maand last van ernstige slapeloosheid. Dit is gebeurd na het uitspuiten van haar oor (een angst voor haar). Ze zit vast in een zware cirkel en krijgt ook allerlei stressklachten. Ze heeft allerlei hulp (psycholoog o.a.), maar het gaat nog steeds niet goed. Al had ik wél het idee dat het afgelopen tijd gelukkig wat beter ging qua stressgevoel. Ze is helemaal op. Logisch, als je niet slaapt.
Het gaat door mijn ma natuurlijk ook niet goed met mijn vader. Hij slaapt ook niet meer, let extreem op haar. Luistert of ze slaapt, en slaapt zelf pas als zij slaapt. Hij wil mijn moeder graag helpen, maar ik denk dat hij haar juist nerveus maakt. Hij is absoluut geen prater helaas. Ik heb tegen hem al vaker gezegd dat hij aan zichzelf moet gaan denken. Hij doet dan alsof alles prima gaat.
Nou, dat gaat het dus niet. Vanmorgen belde mijn moeder mij in paniek dat het 'echt niet goed gaat met pa'. Hij wil niet meer leven (en zegt echt enge dingen) en heeft driftaanvallen (had hij vroeger soms ook al). Het was zelfs zo erg dat hij vannacht het huis uit wilde om ... te doen. Uiteindelijk is hij helemaal niet gegaan, maar toch! Het gaat, hoorde ik, al een paar weken niet goed met hem met als 'hoogtepunt' vannacht.
Any way, moeder in paniek. Ik daarheen, mijn vader boos dat mijn moeder het had verteld en hij wilde absoluut niet praten. Samenvatting: het gaat niet goed daar. Ik snap dat als je 3,5 maand continu op elkaars lip zit en je ziet de ander lijden, dat je dan denkt: ik wil weg uit deze situatie. Ik heb al vaker gezegd dat ze hun leven weer moeten oppakken, op een light-manier voor nu. Maar dat moeten ze zélf doen. Mijn ouders hebben familie en vrienden, maar terwijl mijn ma met iedereen gewoon praat over haar staat, wil mijn pa dat niemand iets weet van zijn 'toestand'. Mijn moeder heeft vandaag wel twee broers en een vriend ingelicht van mijn vader, maar hij wil, nogmaals, geen hulp. Zelf denk ik dat ze even apart van elkaar moeten leven, om tot rust te komen. Maar dat willen ze niet en ik kan ze niet dwingen. Ze houden veel van elkaar, maar dat nekt ze nu. Ze maken zich zo'n zorgen om elkaar.
Naast dat ik enorm ben geschrokken vandaag, vraag ik mij ook twee dingen af:
1. Voor mij komen de woorden van mijn vader die hij afgelopen weken paar keer heeft gezegd over dood willen, over als een uiting van frustratie en wanhoop. Dat dénk ik tenminste. Ik heb de huisarts van mijn ouders hierover gebeld vandaag, maar die kunnen niks doen. Iemand moet zelf bellen. Maar mijn pa gaat never nooit om hulp vragen, ook niet als ik zeg dat het nodig is. En ik kan hem niet dwingen. Ik neem zijn woorden serieus, maar hoe serieus zijn ze en wat kan ik doen? Ik vind het echt ontzettend naar dat mijn vader dit zegt. Ik kan het bijna niet geloven.
2. Wat moet mijn rol op dit moment zijn? Ik vind het heel moeilijk. Mijn ouders waren (zijn?!) zijn mijn helden en altijd sterk en opeens zijn ze compleet veranderd. Ik ben enigkind, waar ik normaal helemaal geen probleem mee heb, maar nu wel jammer vind! Ik ben superclose normaal met mijn ouders, nu herken ik ze niet meer terug. Ik wil er zelf niet aan onderdoor gaan en daarvoor waken. Hoe doe ik dat? Natuurlijk wil ik ze helpen, maar het is erg zwaar. Ik denk dat ik sws afspraak bij mijn eigen HA maak om toch even te praten, evt met verwijzing naar psycholoog.
Ik heb geen vriend en kinderen trouwens, ter aanvulling
Ik hoop zó dat ze nu slapen! Tnx!
rotterdam19821982 wijzigde dit bericht op 18-12-2021 03:17
Reden: er miste wat info!
Reden: er miste wat info!
3.96% gewijzigd
zaterdag 18 december 2021 om 03:25
Hé TO,
Heftig verhaal, ik snap je zorgen heel goed!
Waarom wil je moeder niet tijdelijk apart van je vader wonen om tot rust te komen? Ik snap dat je vader zich grote zorgen maakt om je moeder en die stress eigenlijk niet meer aankan..
Als je vader niet luistert is je moeder de enige die iets aan deze stressvolle situatie kan veranderen door je vader wat rust te gunnen.
Heeft je moeder broers of zussen die haar eventueel zouden kunnen opvangen? Of jij zelf? Heb je misschien binnenkort vakantie waar je even tijdelijk met je moeder op vakantie kan? Of je vader? Ik vind het oprecht heel naar voor je dat je hier alleen tegen vecht samen met je ouders.
Probeer nu vooral te gaan slapen, ik snap echt dat je nu angstig bent maar met wakker blijven ga je je beide ouders niet helpen..
Sterkte! Goed ook dat je zelf hulp zoekt, het klinkt als een zware situatie, misschien heb je nog een neef of nicht waarmee je dit kan bespreken?
P.S. Ik stuur je morgen even een PB!
Heftig verhaal, ik snap je zorgen heel goed!
Waarom wil je moeder niet tijdelijk apart van je vader wonen om tot rust te komen? Ik snap dat je vader zich grote zorgen maakt om je moeder en die stress eigenlijk niet meer aankan..
Als je vader niet luistert is je moeder de enige die iets aan deze stressvolle situatie kan veranderen door je vader wat rust te gunnen.
Heeft je moeder broers of zussen die haar eventueel zouden kunnen opvangen? Of jij zelf? Heb je misschien binnenkort vakantie waar je even tijdelijk met je moeder op vakantie kan? Of je vader? Ik vind het oprecht heel naar voor je dat je hier alleen tegen vecht samen met je ouders.
Probeer nu vooral te gaan slapen, ik snap echt dat je nu angstig bent maar met wakker blijven ga je je beide ouders niet helpen..
Sterkte! Goed ook dat je zelf hulp zoekt, het klinkt als een zware situatie, misschien heb je nog een neef of nicht waarmee je dit kan bespreken?
P.S. Ik stuur je morgen even een PB!
zaterdag 18 december 2021 om 04:27
Hoi To,
Als ex-mantelzorger weet ik van mijn huisarts dat ernstig slaapgebrek suïcide neigingen kan veroorzaken.
Nou ken ik de situatie niet goed genoeg en ben ik zeer zeker geen arts en wil en kan ik geen diagnose stellen maar stel dat het door slaapgebrek komt dan zou ik dat eerst proberen te verhelpen door in te zetten op hun nachtrust verbeteren.
Kan je misschien met huisarts overleggen hoe je in kan zetten op verbeteren slaap?? Is er misschien een mogelijkheid om je vader op een slaapbank of bed van thuiszorg de huiskamer te laten slapen en je moeder in de slaapkamer (of omgekeerd) zodat ze elkaar niet meer wakker houden? Ik zou echt inzetten op verbeteren nachtrust en stabiliteit en vandaar uit verder kijken.
En verkijk je niet op het enig kind zijn. Dat ben ik niet maar de zorg komt toch best vaak op 1 kind neer en de rest is kijkt weg. Je kan ook proberen om tijdelijk een nacht hulp in te schakelen (bv stichting saar aan huis) De huisarts kan je ook daar in misschien ondersteunen en dan kun je samen met de huisarts en De “Saar” overleggen hoe dit op te lossen? Iemand die ze ‘s nachts kan ondersteunen als ze wakker liggen of zich niet lekker voelen. Dan heb jij ook iemand om mee te sparren en ze kunnen jou ook steunen en begeleiden.
Heb trouwens zelf Saar keertje in gehuurd toen ik in ziekenhuis lag en niet kon mantelzorgen. Vandaar dat ik hun naam noem maar er zijn legio instanties die dit aanbieden. Het is niet goedkoop maar via verzekering en huisarts waarschijnlijk wel vergoeding mogelijk.
Veel sterkte en succes.
Als ex-mantelzorger weet ik van mijn huisarts dat ernstig slaapgebrek suïcide neigingen kan veroorzaken.
Nou ken ik de situatie niet goed genoeg en ben ik zeer zeker geen arts en wil en kan ik geen diagnose stellen maar stel dat het door slaapgebrek komt dan zou ik dat eerst proberen te verhelpen door in te zetten op hun nachtrust verbeteren.
Kan je misschien met huisarts overleggen hoe je in kan zetten op verbeteren slaap?? Is er misschien een mogelijkheid om je vader op een slaapbank of bed van thuiszorg de huiskamer te laten slapen en je moeder in de slaapkamer (of omgekeerd) zodat ze elkaar niet meer wakker houden? Ik zou echt inzetten op verbeteren nachtrust en stabiliteit en vandaar uit verder kijken.
En verkijk je niet op het enig kind zijn. Dat ben ik niet maar de zorg komt toch best vaak op 1 kind neer en de rest is kijkt weg. Je kan ook proberen om tijdelijk een nacht hulp in te schakelen (bv stichting saar aan huis) De huisarts kan je ook daar in misschien ondersteunen en dan kun je samen met de huisarts en De “Saar” overleggen hoe dit op te lossen? Iemand die ze ‘s nachts kan ondersteunen als ze wakker liggen of zich niet lekker voelen. Dan heb jij ook iemand om mee te sparren en ze kunnen jou ook steunen en begeleiden.
Heb trouwens zelf Saar keertje in gehuurd toen ik in ziekenhuis lag en niet kon mantelzorgen. Vandaar dat ik hun naam noem maar er zijn legio instanties die dit aanbieden. Het is niet goedkoop maar via verzekering en huisarts waarschijnlijk wel vergoeding mogelijk.
Veel sterkte en succes.
zaterdag 18 december 2021 om 06:00
Dank voor jullie reacties, heel fijn!
@ happyface: tja ze wil gewoon niet weg. Ze wil mijn vader nu ook niet alleen laten, want ze is bang dat hij rare dingen gaat doen (en tegelijkertijd is hij ook bang voor dat zij dat doet
). Ze is natuurlijk welkom bij mij, maar ik woon klein en eerlijk gezegd lijkt het voor mijzelf ook geen goed idee. Ik ben best geschrokken, en kan de slaap niet vatten helaas. Wat lief dat je een PB wil sturen!
@huiskwijt dank! Ja het begint met tot rust komen voor allebei. Maar ze zijn koppig allebei. Ik vind het lastig welke rol ik hierin moet spelen. Mijn ouders waren er altijd voor mij en nu is alles even anders. Ik mis het ‘gewone’.
@ happyface: tja ze wil gewoon niet weg. Ze wil mijn vader nu ook niet alleen laten, want ze is bang dat hij rare dingen gaat doen (en tegelijkertijd is hij ook bang voor dat zij dat doet
). Ze is natuurlijk welkom bij mij, maar ik woon klein en eerlijk gezegd lijkt het voor mijzelf ook geen goed idee. Ik ben best geschrokken, en kan de slaap niet vatten helaas. Wat lief dat je een PB wil sturen!@huiskwijt dank! Ja het begint met tot rust komen voor allebei. Maar ze zijn koppig allebei. Ik vind het lastig welke rol ik hierin moet spelen. Mijn ouders waren er altijd voor mij en nu is alles even anders. Ik mis het ‘gewone’.
zaterdag 18 december 2021 om 06:39
zaterdag 18 december 2021 om 07:21
zaterdag 18 december 2021 om 07:22
zaterdag 18 december 2021 om 08:12
Toch weer de huisarts bellen, ik weet dat helaas niet elke huisarts meewerkend is.
Vorig jaar had mijn vader ook zo'n slaapgebrek en was niet te genieten. Hij heeft gelukkig een huisarts die wel vond dat de signalen die ik gaf reden was om eens bij hem op bezoek te gaan. Dat heeft wel wat in beweging gezet, hij is bij ouderpsychiatrie terecht gekomen waar ze zeer veel ervaring hebben met ouderen en slaapproblemen.
Vorig jaar had mijn vader ook zo'n slaapgebrek en was niet te genieten. Hij heeft gelukkig een huisarts die wel vond dat de signalen die ik gaf reden was om eens bij hem op bezoek te gaan. Dat heeft wel wat in beweging gezet, hij is bij ouderpsychiatrie terecht gekomen waar ze zeer veel ervaring hebben met ouderen en slaapproblemen.
zaterdag 18 december 2021 om 09:15
Jemig wat herkenbaar 
.
Mijn moeder was dit jaar opgenomen in het ziekenhuis omdat ze was gevallen. Heup gebroken en hand gebroken. Ze woog blijkbaar nog maar 45 kilo. Met pa ging het ook niet goed. Steeds heen en weer er naartoe. Mijn moeder kwam weer thuis en mijn vader ging raar doen. Hij was heel moe. Ze zeiden door de ellende van mijn moeder. Dat heeft iets van 3 maanden gekost. Een paar weken geleden viel hij doordat een auto hem bijna aanreed. Hij was warrig. Ik de dokter bellen maar die kon niks doen omdat ze gewoon bekwaam zijn. Ik in de stress natuurlijk want hij begin ook steeds raarder te praten.
Vorige week vrijdagavond belde mijn moeder dat het niet zo goed ging met pa. Hij sliep op de bank en was overal bang voor. Hij kon ook niet meer praten en lopen. Ik zei dat mijn moeder de weekendarts moest bellen.
Heeft ze gedaan. Meteen naar het ziekenhuis.
En nu? Woensdag overleden. Longkanker. 1 long was helemaal kapot en de andere half. En een grote bult onder zijn oksel.
Als je het niet vertrouwt probeer of de dokter wil komen. Mijn vader is nooit naar een dokter geweest terwijl hij gewoon zoveel pijn moet hebben gehad.
Sorry dat ik hier mijn eigen ellende vertel maar ik schoot meteen weer vol na jouw verhaal. Ik moet het even kwijt. Ben zo verdrietig.
Mijn ouders wilden ook nooit hulp. Wat ik ook geprobeerd heb. Ik moest altijd mijn mond houden. En nu is het te laat…
. Mijn moeder was dit jaar opgenomen in het ziekenhuis omdat ze was gevallen. Heup gebroken en hand gebroken. Ze woog blijkbaar nog maar 45 kilo. Met pa ging het ook niet goed. Steeds heen en weer er naartoe. Mijn moeder kwam weer thuis en mijn vader ging raar doen. Hij was heel moe. Ze zeiden door de ellende van mijn moeder. Dat heeft iets van 3 maanden gekost. Een paar weken geleden viel hij doordat een auto hem bijna aanreed. Hij was warrig. Ik de dokter bellen maar die kon niks doen omdat ze gewoon bekwaam zijn. Ik in de stress natuurlijk want hij begin ook steeds raarder te praten.
Vorige week vrijdagavond belde mijn moeder dat het niet zo goed ging met pa. Hij sliep op de bank en was overal bang voor. Hij kon ook niet meer praten en lopen. Ik zei dat mijn moeder de weekendarts moest bellen.
Heeft ze gedaan. Meteen naar het ziekenhuis.
En nu? Woensdag overleden
. Longkanker. 1 long was helemaal kapot en de andere half. En een grote bult onder zijn oksel. Als je het niet vertrouwt probeer of de dokter wil komen. Mijn vader is nooit naar een dokter geweest terwijl hij gewoon zoveel pijn moet hebben gehad.
Sorry dat ik hier mijn eigen ellende vertel maar ik schoot meteen weer vol na jouw verhaal. Ik moet het even kwijt. Ben zo verdrietig.
Mijn ouders wilden ook nooit hulp. Wat ik ook geprobeerd heb. Ik moest altijd mijn mond houden. En nu is het te laat…
Alles komt goed..........
zaterdag 18 december 2021 om 09:26
Hebben ze medicatie? Het is niet iets wat ik direct aan zou raden en ook zeker overleggen met de huisarts. Maar kunnen ze tijdelijk niet iets krijgen zodat ze even beter kunnen slapen? Dat zou beide denk ik erg goed doen.
Ik denk niet dat ze wel gaan slapen als ze een weekendje weg zullen gaan om tot rust te komen of als ze niet bij elkaar slapen.
Als je angsten hebt kan je gewoon niet slapen ongeacht waar je slaapt.
Ik denk niet dat ze wel gaan slapen als ze een weekendje weg zullen gaan om tot rust te komen of als ze niet bij elkaar slapen.
Als je angsten hebt kan je gewoon niet slapen ongeacht waar je slaapt.
Blijf in jezelf geloven !
zaterdag 18 december 2021 om 10:26
@jub jub oh wat erg om te lezen! Hoe gaat het met jou en je moeder nu? Ja het is vreselijk om je ouders zo te zien hè en tegelijkertijd wil ik me er niet door van de wijs laten brengen omdat ik ook een eigen leven heb.
@05 ja mijn ma heeft wel medicatie maar omdat het laatste tijd wat beter ging, nam ze die niet meer. Mijn vader slaapt alleen als mijn moeder slaapt. Dus eig zou ze zoon pil voor hem moeten nemen nu. Ik zie het ook niet voor me dat ze weekend weggaan oid. Ze hebben rust nodig, allebei.
Dank voor alle reacties!
@05 ja mijn ma heeft wel medicatie maar omdat het laatste tijd wat beter ging, nam ze die niet meer. Mijn vader slaapt alleen als mijn moeder slaapt. Dus eig zou ze zoon pil voor hem moeten nemen nu. Ik zie het ook niet voor me dat ze weekend weggaan oid. Ze hebben rust nodig, allebei.
Dank voor alle reacties!
zaterdag 18 december 2021 om 10:34
@rotterdam: ik zit in de regelmodus. Ben helemaal kapot. De eerste 2 dagen heb ik bijna alleen in het ziekenhuis gezeten. Mijn zus en moeder kwamen pas na 2 dagen. Aan mijn zus heb ik niks. Die zegt doodleuk dat ze nu even niks wil doen. Dus ik doe alles alleen. Mijn moeder kan ook weinig. Die is sowieso niet goed nog maar ze zegt dat ze alleen maar boos is.
Gisteren kwam ik bij haar en ik wilde haar knuffelen en ik begon te janken maar zij pakte me niet eens. Ze zegt dat ze alleen maar boos is omdat hij niks heeft gezegd. Ik kan bij mijn familie totaal niet mijn ei kwijt.
Ik vind het wel erg dat mijn vader niks gezegd heeft maar ik weet dat hij dat niet deed om ons te sparen en niet naar het ziekenhuis te hoeven. Ik denk er alleen maar aan dat hij zo bang geweest moet zijn.
Mijn ouders zijn net zoals de jouwe. Net doen of er niks aan de hand is. Als je er wat van wilde zeggen mocht dat niet. Nee, er is niks aan de hand! En nu is het te laat.
De dokter wilde ook niks doen. Ze zeiden doodleuk: als er wat ergs gebeurt kunnen we pas wat doen! En nu is hij dood. Dat lijkt me toch wel erg genoeg.
Gelukkig is het bij jou denk niet zo als bij mij maar let gewoon goed op en zorg er anders voor dat je moeder belt ofzo. Of andersom. Je staat zo machteloos.
Gisteren kwam ik bij haar en ik wilde haar knuffelen en ik begon te janken maar zij pakte me niet eens. Ze zegt dat ze alleen maar boos is omdat hij niks heeft gezegd. Ik kan bij mijn familie totaal niet mijn ei kwijt.
Ik vind het wel erg dat mijn vader niks gezegd heeft maar ik weet dat hij dat niet deed om ons te sparen en niet naar het ziekenhuis te hoeven. Ik denk er alleen maar aan dat hij zo bang geweest moet zijn
.Mijn ouders zijn net zoals de jouwe. Net doen of er niks aan de hand is. Als je er wat van wilde zeggen mocht dat niet. Nee, er is niks aan de hand! En nu is het te laat.
De dokter wilde ook niks doen. Ze zeiden doodleuk: als er wat ergs gebeurt kunnen we pas wat doen! En nu is hij dood. Dat lijkt me toch wel erg genoeg.
Gelukkig is het bij jou denk niet zo als bij mij maar let gewoon goed op en zorg er anders voor dat je moeder belt ofzo. Of andersom. Je staat zo machteloos
.
Alles komt goed..........
zaterdag 18 december 2021 om 10:41
zaterdag 18 december 2021 om 10:54
Poeh. Ik regel inderdaad de uitvaart enzo. Ik heb geen idee of mijn vader het wist. Hij was altijd wel benauwd en had vroeger astma gehad maar hij zei maar dat het door het weer kwam enzo. Ik denk dat hij het heus wel wist. Ook die bult onder zijn oksel. Ik maakte me al heel lang zorgen. Toen hij vrijdag in het ziekenhuis kwam was het te laat. Hij kon alleen maar binnensmonds praten. Hij wilde me van alles zeggen maar ik snapte er niks van . Ik denk dan, had gewoon eerder gepraat. Nu is het zo ineens hoppekee voorbij en hij kon niks meer zeggen. Het enige wat hij nog hard zei was “fijn” toen ik zei dat ik alles zou regelen. Ik doe al sinds 2 maanden hun financien. Hij is pas net 75 . Ik snap het nog steeds allemaal niet. Het is zo erg.
Maar ik ga je topic niet inpikken. Wat ik wil zeggen is dat je gewoon de dokter steeds moet bellen. Het is toch te idioot dat ze niet komen.
. Ik denk dan, had gewoon eerder gepraat. Nu is het zo ineens hoppekee voorbij en hij kon niks meer zeggen. Het enige wat hij nog hard zei was “fijn” toen ik zei dat ik alles zou regelen. Ik doe al sinds 2 maanden hun financien. Hij is pas net 75 . Ik snap het nog steeds allemaal niet. Het is zo erg. Maar ik ga je topic niet inpikken
. Wat ik wil zeggen is dat je gewoon de dokter steeds moet bellen. Het is toch te idioot dat ze niet komen.
Alles komt goed..........
zaterdag 18 december 2021 om 10:57
Mijn vader had trouwens vorige week ook een beetje agressief gedrag zei mijn moeder. Hij wist niet meer wat hij deed. Ik heb het vermoeden dat hij een delier had.
Ik weet niet of jouw vader ziek is en erg veranderd is sinds kort anders moet je dat maar eens googlen. Ik wil je helemaal niet bang maken hoor maar je kunt er beter maar gewoon op tijd bij zijn.
Ik weet niet of jouw vader ziek is en erg veranderd is sinds kort anders moet je dat maar eens googlen. Ik wil je helemaal niet bang maken hoor maar je kunt er beter maar gewoon op tijd bij zijn.
Alles komt goed..........
zaterdag 18 december 2021 om 12:18
Ja dat lijkt me heel heftig. Ook voor je moeder. Mijn moeder zei dat mijn vader vorige week toen hij thuis was nog steeds naar buiten wilde en niet meer terug wilde komen. Wat angstig allemaal hè? Als het erger wordt moet je je moeder de weekendarts laten bellen. Dan kan ze in ieder geval overleggen. Heel veel sterkte.
Alles komt goed..........
zaterdag 18 december 2021 om 15:36
Neem ook contact op met de huisarts van je ouders. Natuurlijk mag de huisarts jou niets vertellen. Dat is privacy. Maar jij mag wel, bijvoorbeeld, een e-mail sturen met je bevindingen. Dit zou dan een reden voor de huisarts kunnen zijn om actie te ondernemen.
Of je ouders hulp willen accepteren is weer wat anders. De kans is groot dat ze ook mooi weer blijven spelen bij de artsen en verpleegkundigen.
Of je ouders hulp willen accepteren is weer wat anders. De kans is groot dat ze ook mooi weer blijven spelen bij de artsen en verpleegkundigen.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
zaterdag 18 december 2021 om 17:57
zaterdag 18 december 2021 om 20:07
Bedankt voor alle adviezen! Mijn moeder gaat ms een paar dagen naar haar zus.
Ik heb vandaag geappt met mijn vader, en wat er gisteren is gebeurd, komt denk ik nooit ter sprake...doofpot. Hij was op de app echt weer normaal. Ze hebben vandaag even gefietst en vannacht redelijk geslapen. Toen ik dat las, viel alle spanning van me af. Had hele dag een knoop in mijn maag. Maar goed, uiteindelijk zal ik nooit weten wat er zich 'echt' afspeelt achter de deuren.
Ik denk dat mijn pa de emoties niet meer aankan op sommige momenten. Het overstijgt hem en dan loopt het dus uit de hand. Ik vermoed dat dit al vaker is gebeurd, maar ik wil er vanaf nu eigenlijk niks meer over horen. Ik vind dat te lastig. Poeh ik ben gisteren enorm geschrokken. Had het nooit gedacht.
Iemand nog tips hoe hiermee om te gaan?
Ik heb vandaag geappt met mijn vader, en wat er gisteren is gebeurd, komt denk ik nooit ter sprake...doofpot. Hij was op de app echt weer normaal. Ze hebben vandaag even gefietst en vannacht redelijk geslapen. Toen ik dat las, viel alle spanning van me af. Had hele dag een knoop in mijn maag. Maar goed, uiteindelijk zal ik nooit weten wat er zich 'echt' afspeelt achter de deuren.
Ik denk dat mijn pa de emoties niet meer aankan op sommige momenten. Het overstijgt hem en dan loopt het dus uit de hand. Ik vermoed dat dit al vaker is gebeurd, maar ik wil er vanaf nu eigenlijk niks meer over horen. Ik vind dat te lastig. Poeh ik ben gisteren enorm geschrokken. Had het nooit gedacht.
Iemand nog tips hoe hiermee om te gaan?
