Psyche
alle pijlers
Even zielig doen hoor..
woensdag 30 oktober 2024 om 20:31
M’n titel zegt het al.. ik voel me even (en dat heb ik vaker..) best zielig. Ik heb best wat fysieke problemen (PDS, een auto immuun ziekte, een hormonaal probleem, een aangeboren gehoor afwijking waardoor mijn gehoor minder goed is… en o ja ook nog wat psychische problemen 
). Vandaag werd ik wegens een bezoek bij een arts weer even geconfronteerd met 1 van mijn problemen en voel me nu even (weer) zo down… aan de ene kant een soort van zelfmedelijden (‘wat sneu toch voor mij dat ik dit allemaal heb’) en ook het gevoel dat er ‘veel mis is met mij’. Dat ik een soort mislukt product ben, een soort misbaksel.. Ik weet het, zowel de slachtofferrol als het afkraken van mezelf zijn beide niet goed voor mijn stemming / welzijn… Maar de laatste tijd schiet ik hier (weer) regelmatig in.. O ja ik heb er nog 1.. (komt ook voort uit de slachtofferrol) , de gedachte: ik heb het veel zwaarder dan (veel) andere mensen en veel mensen snappen niet / hebben niet door waar ik mee moet dealen… Dat geeft dan weer een soort boos en gefrustreerd en ook eenzaam gevoel..
Pff het is wat. Sorry als dit misschien over komt als gezeik.. Weet ook niet zo goed wat ik wil met deze post.. Ben geloof ik wel benieuwd of dit herkend wordt..
Nou ik ga nu maar even proberen iets ontspannends te doen, even een oppervlakkige serie (Gooische Vrouwen!) kijken ofzo..
). Vandaag werd ik wegens een bezoek bij een arts weer even geconfronteerd met 1 van mijn problemen en voel me nu even (weer) zo down… aan de ene kant een soort van zelfmedelijden (‘wat sneu toch voor mij dat ik dit allemaal heb’) en ook het gevoel dat er ‘veel mis is met mij’. Dat ik een soort mislukt product ben, een soort misbaksel.. Ik weet het, zowel de slachtofferrol als het afkraken van mezelf zijn beide niet goed voor mijn stemming / welzijn… Maar de laatste tijd schiet ik hier (weer) regelmatig in.. O ja ik heb er nog 1.. (komt ook voort uit de slachtofferrol) , de gedachte: ik heb het veel zwaarder dan (veel) andere mensen en veel mensen snappen niet / hebben niet door waar ik mee moet dealen… Dat geeft dan weer een soort boos en gefrustreerd en ook eenzaam gevoel..Pff het is wat. Sorry als dit misschien over komt als gezeik.. Weet ook niet zo goed wat ik wil met deze post.. Ben geloof ik wel benieuwd of dit herkend wordt..
Nou ik ga nu maar even proberen iets ontspannends te doen, even een oppervlakkige serie (Gooische Vrouwen!) kijken ofzo..
chocoladerozijn wijzigde dit bericht op 30-10-2024 20:43
0.51% gewijzigd
woensdag 30 oktober 2024 om 20:38
Behalve de "ik heb het veel zwaarder" herken ik je. Net over geschreven op mijn eigen topic.
Vandaag bij de huisarts geweest en chronische aandoening nummer zoveel. Waarom, in hemelsnaam, wordt alles wat ik krijg chronisch?
(Jaja, ik ken de boeken van Bessel van der Kolk en Gabor Mate. De vraag is retorisch...).
Dus ik klaag graag samen
.
Ik heb alleen juist altijd het gevoel dat iedereen hetverger heeft dan ik. Kan nu niet werken, en ben elke afspraak met de bedrijfsarts weer zenuwachtig want ik stel me uiteraard enorm aan.
(Hier pppd, reuma, dysthyme stoornis, ptss en sinds vandaag een vermoeden tot chronische hyperventilatie).
Vandaag bij de huisarts geweest en chronische aandoening nummer zoveel. Waarom, in hemelsnaam, wordt alles wat ik krijg chronisch?
(Jaja, ik ken de boeken van Bessel van der Kolk en Gabor Mate. De vraag is retorisch...).
Dus ik klaag graag samen
.Ik heb alleen juist altijd het gevoel dat iedereen hetverger heeft dan ik. Kan nu niet werken, en ben elke afspraak met de bedrijfsarts weer zenuwachtig want ik stel me uiteraard enorm aan.
(Hier pppd, reuma, dysthyme stoornis, ptss en sinds vandaag een vermoeden tot chronische hyperventilatie).
woensdag 30 oktober 2024 om 20:50
Dikke knuffel TO! Ik snap het, ik heb zelf ook een waslijst aan gezellige dingen. Maar mijn vriend zegt altijd "jij bent je ziekte niet, jij hebt het, maar jij BENT het niet". Dus probeer je te distantiëren van je waslijst. Je identiteit bestaat niet uit medische kwalen, maar uit je talenten, karakter en je gedrag.
En omgekeerd denken: bij mensen die je kent, denk je dan ook meteen aan al hun medische kwalen? Bijna iedereen die jij op straat ziet lopen of tegenkomt bij de supermarkt, heeft wel iets he. En als iemand ziek is, bepaalt dat dan hun identiteit? Keesje met een gebroken been is nog steeds Keesje, bij wijze van spreken. En zo zien anderen jou ook (en als ze dat wel doen, dan laat je dat lekker bij hen).
Als laatste; mensen denken veel minder over jou na dan je denkt. Iedereen om je heen is meer met zichzelf bezig. En je hoeft je echt niet te verdedigen voor alles. Pas als erom gevraagd wordt, en dan geef je een toelichting. Geen verdediging. Het is jouw leven.
Ik ben zelf ook al langere tijd ziek en toch lukt het me redelijk om te focussen op de dingen die mij 'mij' maken. Ik kan goed luisteren en advies geven (en wordt daarom vaak om hulp gevraagd), ik kan goed zingen, heb oog voor kleur en vorm, kan goed schrijven, ben sociaal en attent. En ik heb een ijzeren doorzettingsvermogen.
Mijn tip: maak eens zo'n lijstje met dingen die bij jou horen, waar je trots op bent. Lees het lijstje voor het slapen gaan en bij het wakker worden. Woorden die je jezelf vertelt ga je geloven (en dat geldt dus ook andersom en dat moet je voorkomen!).
En heel belangrijk: je mag heus wel eens een avondje zwelgen in zelfmedelijden, maar weiger jezelf toe te staan dat je dat 24/7 doet. Kost heel veel energie, en je wordt er nooit beter van.
En omgekeerd denken: bij mensen die je kent, denk je dan ook meteen aan al hun medische kwalen? Bijna iedereen die jij op straat ziet lopen of tegenkomt bij de supermarkt, heeft wel iets he. En als iemand ziek is, bepaalt dat dan hun identiteit? Keesje met een gebroken been is nog steeds Keesje, bij wijze van spreken. En zo zien anderen jou ook (en als ze dat wel doen, dan laat je dat lekker bij hen).
Als laatste; mensen denken veel minder over jou na dan je denkt. Iedereen om je heen is meer met zichzelf bezig. En je hoeft je echt niet te verdedigen voor alles. Pas als erom gevraagd wordt, en dan geef je een toelichting. Geen verdediging. Het is jouw leven.
Ik ben zelf ook al langere tijd ziek en toch lukt het me redelijk om te focussen op de dingen die mij 'mij' maken. Ik kan goed luisteren en advies geven (en wordt daarom vaak om hulp gevraagd), ik kan goed zingen, heb oog voor kleur en vorm, kan goed schrijven, ben sociaal en attent. En ik heb een ijzeren doorzettingsvermogen.
Mijn tip: maak eens zo'n lijstje met dingen die bij jou horen, waar je trots op bent. Lees het lijstje voor het slapen gaan en bij het wakker worden. Woorden die je jezelf vertelt ga je geloven (en dat geldt dus ook andersom en dat moet je voorkomen!).
En heel belangrijk: je mag heus wel eens een avondje zwelgen in zelfmedelijden, maar weiger jezelf toe te staan dat je dat 24/7 doet. Kost heel veel energie, en je wordt er nooit beter van.
woensdag 30 oktober 2024 om 20:52
Lucy schreef: ↑30-10-2024 20:38Behalve de "ik heb het veel zwaarder" herken ik je. Net over geschreven op mijn eigen topic.
Vandaag bij de huisarts geweest en chronische aandoening nummer zoveel. Waarom, in hemelsnaam, wordt alles wat ik krijg chronisch?
(Jaja, ik ken de boeken van Bessel van der Kolk en Gabor Mate. De vraag is retorisch...).
Dus ik klaag graag samen
Ik heb alleen juist altijd het gevoel dat iedereen hetverger heeft dan ik. Kan nu niet werken, en ben elke afspraak met de bedrijfsarts weer zenuwachtig want ik stel me uiteraard enorm aan.
(Hier pppd, reuma, dysthyme stoornis, ptss en sinds vandaag een vermoeden tot chronische hyperventilatie).
Ja die ‘ik heb het zwaarder’ vind ik ook echt niet best van mezelf ! Zit iets verwijtends in, vind ik niet ok, dus hoop die toch echt weer te kunnen schrappen binnenkort (hij komt en gaat die gedachte).
Nou ik vind het een pittig pakketje wat je hebt hoor! Mag je best weten
Sterkte bij je volgende afspraak bij de bedrijfsarts!
chocoladerozijn wijzigde dit bericht op 30-10-2024 20:53
0.37% gewijzigd
woensdag 30 oktober 2024 om 20:52
Ik vind dit best een vervelende eigenschap. Ik ben aan 1 oor volledig doof geboren, heb endometriose en ben daardoor onvruchtbaar (en darmen die bijna zijn dichtgegroeid waardoor ik waarschijnlijk een stoma krijg) en ook heel veel andere dingen in mijn leven lopen niet op rolletjes. Soms als er weer een nieuwe tegenslag is, zit ik ook echt even in zak en as. Dan is even alles helemaal k*t. Maar ik vind dat je daarna wel weer jezelf bij elkaar moet rapen en moet kunnen relativeren. Sorry, maar ik vind je niet zielig.
woensdag 30 oktober 2024 om 20:57
Nou, jij stond ook niet vooraan toen ze een empatisch vermogen aan het uitdelen waren.Frost schreef: ↑30-10-2024 20:52Ik vind dit best een vervelende eigenschap. Ik ben aan 1 oor volledig doof geboren, heb endometriose en ben daardoor onvruchtbaar (en darmen die bijna zijn dichtgegroeid waardoor ik waarschijnlijk een stoma krijg) en ook heel veel andere dingen in mijn leven lopen niet op rolletjes. Soms als er weer een nieuwe tegenslag is, zit ik ook echt even in zak en as. Dan is even alles helemaal k*t. Maar ik vind dat je daarna wel weer jezelf bij elkaar moet rapen en moet kunnen relativeren. Sorry, maar ik vind je niet zielig.
woensdag 30 oktober 2024 om 20:58
Frost schreef: ↑30-10-2024 20:52Ik vind dit best een vervelende eigenschap. Ik ben aan 1 oor volledig doof geboren, heb endometriose en ben daardoor onvruchtbaar (en darmen die bijna zijn dichtgegroeid waardoor ik waarschijnlijk een stoma krijg) en ook heel veel andere dingen in mijn leven lopen niet op rolletjes. Soms als er weer een nieuwe tegenslag is, zit ik ook echt even in zak en as. Dan is even alles helemaal k*t. Maar ik vind dat je daarna wel weer jezelf bij elkaar moet rapen en moet kunnen relativeren. Sorry, maar ik vind je niet zielig.
Wat vind je een vervelende eigenschap ? Zwelgen in zelfmedelijden.. ? Vind ik ook hoor. Probeer het uiteraard niet te doen (en rationeel weet ik uiteraard dat het altijd nog (heel) veel erger kan) maar soms neemt dit gevoel me helaas over. En tuurlijk raap ik mezelf uiteindelijk ook weer bij elkaar.
Begrijpelijk dat jij af en toe (ook) even in zak en as zit. Een knuffel van mij. Ken je dan wel niet maar vind je nu al sterk !
woensdag 30 oktober 2024 om 20:59
Haha ze bedoelt het niet rot (heb ik t gevoel..)Picknicktafel6 schreef: ↑30-10-2024 20:57Nou, jij stond ook niet vooraan toen ze een empatisch vermogen aan het uitdelen waren.
woensdag 30 oktober 2024 om 21:00
Ik heb heus empathie, maar niet voor iemand vol zelfmedelijden vanwege van vervelende aandoeningen. Want dat is het heus, vervelend. Ik weet er alles van. Maar ze kan beter haar energie besteden om een manier te vinden om ermee te leven. Ik voel echt mee met mensen die tegenslagen hebben, maar sorry, dan wel mensen die het wat minder makkelijk dan TO hebben en ook gewoon het beste ervan proberen te maken.Picknicktafel6 schreef: ↑30-10-2024 20:57Nou, jij stond ook niet vooraan toen ze een empatisch vermogen aan het uitdelen waren.
TO, op instagram een aantal kanalen die je kunt volgen om te relativeren. @longeneeslijk
@mijnlevenmetkanker
woensdag 30 oktober 2024 om 21:01
Ach frost, ik denk dat het bij rozijn geen standaard "staat van zijn" is. Bij mij in elk geval niet.
Maar soms wordt je gewoon geconfronteerd met je beperkingen. Door de pppd kan ik heel veel niet meer waar ik geel blij van werd (naar concerten, sporten, werken, reizen) en dat is soms best een rouwproces. En doordat ik bijna niets meer kan, verlies ik vrienden. Dat doet pijn.
Ik probeer elke dag te nemen zoals deze komt, nieuwe hobby's te ontwikkelen, de mooie dingen te zien, tegen beter weten in te reïntegreren.
Maar soms ongegeneerd kunnen klagen over hoe kut het leven is, lijkt me heerlijk. Een soort uitlaatklep ten opzichte van altijd maar het positieve te moeten zien. Want het is gewoon heel vaak ook even niet positief. Maar dat wil je "in het echte leven" niet laten zien.
Maar soms wordt je gewoon geconfronteerd met je beperkingen. Door de pppd kan ik heel veel niet meer waar ik geel blij van werd (naar concerten, sporten, werken, reizen) en dat is soms best een rouwproces. En doordat ik bijna niets meer kan, verlies ik vrienden. Dat doet pijn.
Ik probeer elke dag te nemen zoals deze komt, nieuwe hobby's te ontwikkelen, de mooie dingen te zien, tegen beter weten in te reïntegreren.
Maar soms ongegeneerd kunnen klagen over hoe kut het leven is, lijkt me heerlijk. Een soort uitlaatklep ten opzichte van altijd maar het positieve te moeten zien. Want het is gewoon heel vaak ook even niet positief. Maar dat wil je "in het echte leven" niet laten zien.
woensdag 30 oktober 2024 om 21:04
Dat is lief, dankjewel. Maar ik heb bijvoorbeeld mijn slechthorendheid nooit iets ervaren als 'och help waarom nou ik'. Ja, ik heb er dagelijks last van en het is iets wat helaas niet te verhelpen is en ook niet met een gehoorapparaat of een operatie. Maar ik vind dat er echt prima mee te leven is!Chocoladerozijn schreef: ↑30-10-2024 20:58Wat vind je een vervelende eigenschap ? Zwelgen in zelfmedelijden.. ? Vind ik ook hoor. Probeer het uiteraard niet te doen (en rationeel weet ik uiteraard dat het altijd nog (heel) veel erger kan) maar soms neemt dit gevoel me helaas over. En tuurlijk raap ik mezelf uiteindelijk ook weer bij elkaar.
Begrijpelijk dat jij af en toe (ook) even in zak en as zit. Een knuffel van mij. Ken je dan wel niet maar vind je nu al sterk !
En wat betreft pds: als je deze diagnose krijgt, is dat niet het einde van je zoektocht naar antwoorden op je klachten, maar het begin. Pds betekent namelijk dat er meer aan de hand is! Ik wil je ook heus sterkte wensen. Maar echt, probeer te relativeren. Hoop dat je morgen weer kunt genieten van een warme kop koffie, een heerlijke chocoladecake, een hond die je vrolijk komt begroeten met een speeltje of een voorbijganger die je vriendelijk een 'goedemorgen!' wenst.
woensdag 30 oktober 2024 om 21:06
Pimpelmeesje87 schreef: ↑30-10-2024 20:50Dikke knuffel TO! Ik snap het, ik heb zelf ook een waslijst aan gezellige dingen. Maar mijn vriend zegt altijd "jij bent je ziekte niet, jij hebt het, maar jij BENT het niet". Dus probeer je te distantiëren van je waslijst. Je identiteit bestaat niet uit medische kwalen, maar uit je talenten, karakter en je gedrag.
En omgekeerd denken: bij mensen die je kent, denk je dan ook meteen aan al hun medische kwalen? Bijna iedereen die jij op straat ziet lopen of tegenkomt bij de supermarkt, heeft wel iets he. En als iemand ziek is, bepaalt dat dan hun identiteit? Keesje met een gebroken been is nog steeds Keesje, bij wijze van spreken. En zo zien anderen jou ook (en als ze dat wel doen, dan laat je dat lekker bij hen).
Als laatste; mensen denken veel minder over jou na dan je denkt. Iedereen om je heen is meer met zichzelf bezig. En je hoeft je echt niet te verdedigen voor alles. Pas als erom gevraagd wordt, en dan geef je een toelichting. Geen verdediging. Het is jouw leven.
Ik ben zelf ook al langere tijd ziek en toch lukt het me redelijk om te focussen op de dingen die mij 'mij' maken. Ik kan goed luisteren en advies geven (en wordt daarom vaak om hulp gevraagd), ik kan goed zingen, heb oog voor kleur en vorm, kan goed schrijven, ben sociaal en attent. En ik heb een ijzeren doorzettingsvermogen.
Mijn tip: maak eens zo'n lijstje met dingen die bij jou horen, waar je trots op bent. Lees het lijstje voor het slapen gaan en bij het wakker worden. Woorden die je jezelf vertelt ga je geloven (en dat geldt dus ook andersom en dat moet je voorkomen!).
En heel belangrijk: je mag heus wel eens een avondje zwelgen in zelfmedelijden, maar weiger jezelf toe te staan dat je dat 24/7 doet. Kost heel veel energie, en je wordt er nooit beter van.
Dank je wat een lieve post !
En je hebt gelijk, het is belangrijk dat ik me (ook) blijf focussen op andere (en positievere) dingen dan mijn klachten en kwalen. . Gelukkig zijn die er ook genoeg . Ik herken toevallig veel van de positieve eigenschappen die jij hebt !
woensdag 30 oktober 2024 om 21:09
Met slechthorendheid ben je veel moe, want elke dag mensen goed proberen te verstaan is vermoeiend. Je hoort geen richting (althans ik met mijn 1 oor niet), dus bent constant alert waar geluid vandaan komt. Je bent continu bezig waar je gaat zitten in een restaurant, een vergadering of bij een wandeling met een vriendin of collega. Want je moet aan 'de juiste kant' zitten/staan om anderen te kunnen horen.
Maar weet je wat zo fijn is aan slechthorendheid? Ik heb nooit last van een vervelende zoemende mug of een feestje in de buurt dat iets te lang doorgaat. Ik leg mijn hoofd op mijn horende oor en het is heerlijk stil. Dat is ook écht wat waard en geniet ik vaak van!
Maar weet je wat zo fijn is aan slechthorendheid? Ik heb nooit last van een vervelende zoemende mug of een feestje in de buurt dat iets te lang doorgaat. Ik leg mijn hoofd op mijn horende oor en het is heerlijk stil. Dat is ook écht wat waard en geniet ik vaak van!
woensdag 30 oktober 2024 om 21:43
Misschien helpt het het relativeren met de gedachte dat elk huisje z'n kruisje heeft. Natuurlijk is het ene kruis groter dan het andere, maar dat het niet zichtbaar is wil niet zeggen dat het er niet is.
De een sleept een jeugd met sexueel misbruik met zich mee, een ander is eenzaam. De volgende heeft een suïcidale puberdochter waarover zeer forse zorgen zijn, weer een ander is stiekem aan de drank (zie het topic Stoppen met alcohol).
Er zijn mensen met een slechte relatie, een onvervulde kinderwens met ivf-traject zonder resultaat. Iemand is doodongelukkig op z'n werk; heeft financiële problemen, etc etc etc.
Maar ook dan: je mag er best af en toe eens flink van balen! Als je jezelf daarna maar weer uit die spiraal omlaag weet te trekken. Mocht dat niet lukken, dan is het misschien fijn om daar hulp voor te zoeken. Sterkte!
De een sleept een jeugd met sexueel misbruik met zich mee, een ander is eenzaam. De volgende heeft een suïcidale puberdochter waarover zeer forse zorgen zijn, weer een ander is stiekem aan de drank (zie het topic Stoppen met alcohol).
Er zijn mensen met een slechte relatie, een onvervulde kinderwens met ivf-traject zonder resultaat. Iemand is doodongelukkig op z'n werk; heeft financiële problemen, etc etc etc.
Maar ook dan: je mag er best af en toe eens flink van balen! Als je jezelf daarna maar weer uit die spiraal omlaag weet te trekken. Mocht dat niet lukken, dan is het misschien fijn om daar hulp voor te zoeken. Sterkte!
woensdag 30 oktober 2024 om 21:51
Ja klopt wat je zegt Frost, bij mij is dit (ook) zeker geen staat van zijn. Maar af en toe is het / heb ik het even nodig (blijkbaar).Lucy schreef: ↑30-10-2024 21:01Ach frost, ik denk dat het bij rozijn geen standaard "staat van zijn" is. Bij mij in elk geval niet.
Maar soms wordt je gewoon geconfronteerd met je beperkingen. Door de pppd kan ik heel veel niet meer waar ik geel blij van werd (naar concerten, sporten, werken, reizen) en dat is soms best een rouwproces. En doordat ik bijna niets meer kan, verlies ik vrienden. Dat doet pijn.
Ik probeer elke dag te nemen zoals deze komt, nieuwe hobby's te ontwikkelen, de mooie dingen te zien, tegen beter weten in te reïntegreren.
Maar soms ongegeneerd kunnen klagen over hoe kut het leven is, lijkt me heerlijk. Een soort uitlaatklep ten opzichte van altijd maar het positieve te moeten zien. Want het is gewoon heel vaak ook even niet positief. Maar dat wil je "in het echte leven" niet laten zien.
T heeft al geholpen trouwens om het even van me af te schrijven..
Ik wist trouwens niet wat pppd was, heb t even gegoogled. Lijkt me echt niet fijn zeg ! Heel verdrietig dat je er zo door beperkt wordt en daardoor ook vrienden verliest
woensdag 30 oktober 2024 om 21:53
Dank je. Wat een schattig muisje bij je profielfoto trouwens daar word ik dan wel weer blij vanmoizer schreef: ↑30-10-2024 21:43Misschien helpt het het relativeren met de gedachte dat elk huisje z'n kruisje heeft. Natuurlijk is het ene kruis groter dan het andere, maar dat het niet zichtbaar is wil niet zeggen dat het er niet is.
De een sleept een jeugd met sexueel misbruik met zich mee, een ander is eenzaam. De volgende heeft een suïcidale puberdochter waarover zeer forse zorgen zijn, weer een ander is stiekem aan de drank (zie het topic Stoppen met alcohol).
Er zijn mensen met een slechte relatie, een onvervulde kinderwens met ivf-traject zonder resultaat. Iemand is doodongelukkig op z'n werk; heeft financiële problemen, etc etc etc.
Maar ook dan: je mag er best af en toe eens flink van balen! Als je jezelf daarna maar weer uit die spiraal omlaag weet te trekken. Mocht dat niet lukken, dan is het misschien fijn om daar hulp voor te zoeken. Sterkte!
woensdag 30 oktober 2024 om 21:55
Dank je wel FrostFrost schreef: ↑30-10-2024 21:04Dat is lief, dankjewel. Maar ik heb bijvoorbeeld mijn slechthorendheid nooit iets ervaren als 'och help waarom nou ik'. Ja, ik heb er dagelijks last van en het is iets wat helaas niet te verhelpen is en ook niet met een gehoorapparaat of een operatie. Maar ik vind dat er echt prima mee te leven is!
En wat betreft pds: als je deze diagnose krijgt, is dat niet het einde van je zoektocht naar antwoorden op je klachten, maar het begin. Pds betekent namelijk dat er meer aan de hand is! Ik wil je ook heus sterkte wensen. Maar echt, probeer te relativeren. Hoop dat je morgen weer kunt genieten van een warme kop koffie, een heerlijke chocoladecake, een hond die je vrolijk komt begroeten met een speeltje of een voorbijganger die je vriendelijk een 'goedemorgen!' wenst.
woensdag 30 oktober 2024 om 21:57
Haha ja dat is ook een idee.. je fysieke problemen en klachten als excuus gebruiken
woensdag 30 oktober 2024 om 23:12
Tuurlijk, even flink balen, 'alles is k*t' roepen! En dan weer verder. Wat ook belangrijk om te onthouden is dat er haast geen enkel mens is zonder problemen (hoe groot of klein ook). Eigenlijk wat iemand anders hier ook al zei, iedereen krijgt (ooit) te maken met tegenslag.
En mocht je je nog eens rot voelen, Veldhuis en Kemper hebben er een leuk liedje over geschreven: Volkomen K*t.
Helpt je ook relativeren!
En mocht je je nog eens rot voelen, Veldhuis en Kemper hebben er een leuk liedje over geschreven: Volkomen K*t.
Helpt je ook relativeren!
donderdag 31 oktober 2024 om 08:10
donderdag 31 oktober 2024 om 11:19
Ik denk dat veel mensen het wel herkennen die met een ongeneeslijke ziekte/handicap te maken hebben. Ik leef zo goed mogelijk met, en om, mijn beperkingen heen, maar als ik een rot dag heb en dan ook nog eens geconfronteerd wordt met mijn ziekte, dan mag ik van mezelf een enorme aanval van zelfmedelijden hebben. Voordeel is dat je erkent dat het soms verschrikkelijk K is maar ook dat je je niet zo wil voelen. Na een uurtje en een dikke knuffel vol begrip, gaan we er weer voor.
Schaam je dus niet, lief zijn voor jezelf is heel belangrijk.
Schaam je dus niet, lief zijn voor jezelf is heel belangrijk.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
