Psyche
alle pijlers
Extreem ander leven maakt mij een compleet ander mens
woensdag 19 september 2007 om 21:58
Ik krijg steeds meer het idee dat ik 1 van de weinige ben die zo lang een extreem ander leven heeft geleid. Ik ben nl absurt lang uitgescholden om mijn uiterlijk, altijd vernederd inclusief door mijn familie. Vanaf mijn 30-ste ben ik me steeds meer gaan isoleren. Ik ben een compleet ander mens geworden. Al veel nare ervaring met de hulpverlening, maakt het er niet beter op en kijk ik heel anders tegen mensen aan. Herkent iemand er wat van? Het enige steunpunt wat ik heb is ex-6, dat zijn mensen die ook veel hebben meegemaakt en mij dus niet uitlachen of de deur wijzen. Heb jij ook zo'n extreem ander leven gehad en ben je hierdoor een compleet ander mens geworden dan anderen die wel een normaal leven hebben gehad?
woensdag 26 september 2007 om 18:02
Vandaag was heel heftig, de afgelopen paar dagen ook. Steeds weer word er de nadruk op gelegd dat ik als kind onder idioot hoge druk gezet moet zijn geweest en dat ik toen dit ontwikkeld heb. Ik heb dit altijd gedacht, mijn moeder heeft dit altijd bij hoog en laag ontkend en nu weet ik niet meer wie ik moet geloven, want eigenlijk neigde ik de laatste tijd in de richting van mijn moeder.
Vanaf vandaag krijg ik nieuwe medicijnen, ik heb tevens te horen gekregen dat ik waarschijnlijk iemand ben die nooit meer zonder medicijnen zal kunnen leven dat was echt wel even slikken, ben er eigenlijk nu nog steeds niet helemaal lekker van.
Vanaf vandaag krijg ik nieuwe medicijnen, ik heb tevens te horen gekregen dat ik waarschijnlijk iemand ben die nooit meer zonder medicijnen zal kunnen leven dat was echt wel even slikken, ben er eigenlijk nu nog steeds niet helemaal lekker van.
donderdag 27 september 2007 om 00:46
Het lijkt mij ook dat je geen DIS krijgt als je het niet heel hard nodig hebt om te "overleven" op dat moment. Moeilijk dat het vaag voor je blijft omdat je moeder het ontkent.
Wat de medicijnen betreft: Als het vanuit principiele overwegingen is dat je er moeite mee hebt ze te slikken, denk ik: kies gewoon voor jouw geluk, als je je er beter mee functioneert. Of hebben ze erg nare bijwerkingen?
Mijn geest/lichaam heeft een andere "truc" ontwikkeld: Inmiddels legt mijn onderbewustzijn mij plat wanneer iets me (onbewust) herinnert aan trauma's van vroeger. Mijn weerstand daalt dan en dan krijg ik een infectie. Ben er nu hard mee aan de slag. Ik hoop dat ik er zo mee leer omgaan dat ik weer helemaal gezond kan worden.
Wat de medicijnen betreft: Als het vanuit principiele overwegingen is dat je er moeite mee hebt ze te slikken, denk ik: kies gewoon voor jouw geluk, als je je er beter mee functioneert. Of hebben ze erg nare bijwerkingen?
Mijn geest/lichaam heeft een andere "truc" ontwikkeld: Inmiddels legt mijn onderbewustzijn mij plat wanneer iets me (onbewust) herinnert aan trauma's van vroeger. Mijn weerstand daalt dan en dan krijg ik een infectie. Ben er nu hard mee aan de slag. Ik hoop dat ik er zo mee leer omgaan dat ik weer helemaal gezond kan worden.
donderdag 27 september 2007 om 15:11
Oh meid wat is dit ontzettend herkenbaar. Geloof het of niet ik heb vroeger dezelfde soort klachten gehad, varierende van ontstekingen in m'n gewrichten tot blaas ontstekingen of bijholte ontstekingen, ik kreeg ze overal te pas en te onpas.
Ik vermoed dat ik de afgelopen tijd rand-psychotisch ben geweest, zelf vind ik het heel verwarrend dat ze dan weer over DIS beginnen en even daarvoor nog aan iets heel anders dachten en 2 weken daarvoor wéér. Zelf sluit ik nog steeds niet uit dat ik Schizoaffectief ben, want een anti-psychotica (heb een nieuwe sinds gisteren) helpt wel een beetje erg goed bij mij....
Ik vermoed dat ik de afgelopen tijd rand-psychotisch ben geweest, zelf vind ik het heel verwarrend dat ze dan weer over DIS beginnen en even daarvoor nog aan iets heel anders dachten en 2 weken daarvoor wéér. Zelf sluit ik nog steeds niet uit dat ik Schizoaffectief ben, want een anti-psychotica (heb een nieuwe sinds gisteren) helpt wel een beetje erg goed bij mij....
