Psyche
alle pijlers
Extreme heimwee en paniekaanvallen
zondag 11 september 2022 om 17:49
Lieve mensen,
Ik ben als onderdeel van mijn studie op uitwisseling in het buitenland. Ik ben hier nu zo'n 3 weken en heb extreme heimwee waar ik maar niet vanaf kom. Bij alles wat ik doe en zie denk ik aan thuis en hoeveel afleiding ik ook zoek, elke avond zit ik huilend op de bank en vraag ik mij af wat ik hier in godsnaam doe. Het is zo erg dat ik zelfs een aantal paniekaanvallen heb gehad omdat ik mij hier zo opgesloten voel en mijn familie en vrienden voor mijn gevoel een wereld bij me vandaan zijn. Ik bel iedere dag met mijn moeder, zusje en vriendje en ze proberen me zoveel mogelijk gerust te stellen en te vertellen dat het beter wordt, maar ik zie het niet gebeuren. Wanneer ik met andere medestudenten hierover praat lijken zij nergens last van te hebben: de uitwisseling is de tijd van je leven en je hoort het leuk te hebben, want dat heeft iedereen het.
Kortom: hebben jullie ooit iets soortgelijks meegemaakt en tips om hier vanaf te komen? Ik wil er alles aan doen om er het beste van te maken, maar kan zelf niets anders bedenken dan zoveel mogelijk afleiding zoeken.
Ik ben als onderdeel van mijn studie op uitwisseling in het buitenland. Ik ben hier nu zo'n 3 weken en heb extreme heimwee waar ik maar niet vanaf kom. Bij alles wat ik doe en zie denk ik aan thuis en hoeveel afleiding ik ook zoek, elke avond zit ik huilend op de bank en vraag ik mij af wat ik hier in godsnaam doe. Het is zo erg dat ik zelfs een aantal paniekaanvallen heb gehad omdat ik mij hier zo opgesloten voel en mijn familie en vrienden voor mijn gevoel een wereld bij me vandaan zijn. Ik bel iedere dag met mijn moeder, zusje en vriendje en ze proberen me zoveel mogelijk gerust te stellen en te vertellen dat het beter wordt, maar ik zie het niet gebeuren. Wanneer ik met andere medestudenten hierover praat lijken zij nergens last van te hebben: de uitwisseling is de tijd van je leven en je hoort het leuk te hebben, want dat heeft iedereen het.
Kortom: hebben jullie ooit iets soortgelijks meegemaakt en tips om hier vanaf te komen? Ik wil er alles aan doen om er het beste van te maken, maar kan zelf niets anders bedenken dan zoveel mogelijk afleiding zoeken.
maandag 12 september 2022 om 00:31
Dat lijkt me niet heel handig eerlijk gezegd. Ik kan ook flink last van heimwee hebben maar dan leg ik mezelf wel echt een grens op omdat ik er anders enorm in blijf hangen. Dus ik mag 1x per dag contact met man en verder niet. Dus niet tussendoor appen en ook niet allerlei andere mensen ook nog bellen.
Als het echt niet gaat dan houdt het op, maar door mentaal zo aan allerlei mensen thuis te hangen geef je jezelf geen kans. Probeer niet elk moment zonder afleiding door hen op te laten lossen.
maandag 12 september 2022 om 15:11
Hey vlinder1996,
Ik herken je verhaal enorm want ik heb dit 5 jaar geleden zelf meegemaakt. Ik zou 5 maanden in Amerika verblijven, maar vanaf dag 1 had ik al extreme heimwee, ook gevolgd door huilbuien en paniekaanvallen. Ik zat elke avond huilend onder een dekentje op de bank te facetimen met het thuisfront.
Ik ben naar huis gegaan en daar heb ik achteraf ook geen spijt van. Ik heb respect voor mensen die lang van huis kunnen zijn of de halve wereld overreizen, maar ik heb me gerealiseerd dat dat gewoon niet iets voor mij is. En dat is oké.
Zoals hier eerder al gezegd: het is geen falen om naar huis te gaan. Je hebt het geprobeerd, je bent er naartoe gegaan en dat is dapper. Juist een mooi leermoment voor jezelf dit! Wees lief voor jezelf en doe waar je je goed bij voelt. Het is echt oké.
Ik herken je verhaal enorm want ik heb dit 5 jaar geleden zelf meegemaakt. Ik zou 5 maanden in Amerika verblijven, maar vanaf dag 1 had ik al extreme heimwee, ook gevolgd door huilbuien en paniekaanvallen. Ik zat elke avond huilend onder een dekentje op de bank te facetimen met het thuisfront.
Ik ben naar huis gegaan en daar heb ik achteraf ook geen spijt van. Ik heb respect voor mensen die lang van huis kunnen zijn of de halve wereld overreizen, maar ik heb me gerealiseerd dat dat gewoon niet iets voor mij is. En dat is oké.
Zoals hier eerder al gezegd: het is geen falen om naar huis te gaan. Je hebt het geprobeerd, je bent er naartoe gegaan en dat is dapper. Juist een mooi leermoment voor jezelf dit! Wees lief voor jezelf en doe waar je je goed bij voelt. Het is echt oké.
dinsdag 13 september 2022 om 18:09
Dankjulliewel voor alle reacties. Ik vind het heel dubbel: aan de ene kant wil ik niets liever dan terug naar huis gaan, aan de andere kant voelt dat als falen en wil ik gewoon een leuke tijd hebben hier. Maar dan vraag ik me ook af of dat het verdriet en de stress die ik nu ervaar het waard is...
Ik heb een afspraak gemaakt met de psycholoog op de universiteit om mijn situatie te bespreken. De coördinator inlichten wil ik liever nog niet doen, omdat ik bang ben dat het wordt opgevat als opgeven, terwijl dat eigenlijk niet zo is.
Ik heb een afspraak gemaakt met de psycholoog op de universiteit om mijn situatie te bespreken. De coördinator inlichten wil ik liever nog niet doen, omdat ik bang ben dat het wordt opgevat als opgeven, terwijl dat eigenlijk niet zo is.
dinsdag 13 september 2022 om 18:11
Ik denk dat ik mij nu, omdat ik hier nu alleen ben, extra goed realiseer hoe goed en fijn ik het thuis heb. Ik heb een heel goede band met mijn ouders en zusje, heb een groot sociaal netwerk, had een baantje waar ik het onwijs naar mijn zin had: alles klopte eigenlijk. Daarom voel ik mij nu zo alleen, omdat dat allemaal zo ver weg lijkt te zijn
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
