Psyche
alle pijlers
Gedachten over zelfmoord die ik niet wil
zaterdag 17 december 2016 om 12:50
Eerst kleine intro: ben studente aan de universiteit, heel bezorgde en angstige ouders (neen, ik heb liever dat je niet bij die vriendin gaat slapen, want wat als haar kamer afbrandt), waardoor ik een angststoornis heb ontwikkeld.
Woon nog thuis want mag niet op kot (kamers). Heb dus heel weinig sociaal contact omdat ik mijn vrienden nooit kan zien wegens praktische redenen, terwijl ik net zo'n sociaal beestje ben.
Nu plannen mijn 'vriendinnen' steeds meer dingen zonder mij. Zo ben ik niet uitgenodigd op nieuwjaar alhoewel ik perfect zou kunnen gaan dan.
Nu dacht ik er gisteren aan, mijn vriend gaat naar zijn vrienden, mijn vriendinnen gaan weg zonder mij, en ik zit dan bij O&N alleen thuis. Werd heel verdrietig, begon onophoudelijk te wenen en dacht even van: 'heeft dit allemaal nog wel zin, als ik me ophang aan een touw vindt mijn vader mij'. En toen werd ik ZO bang, wil helemaal niet dood! Heb een hartstikke leuke vriend, heb materieel alles wat ik wil en studeer graag! Maar de gedachten heb ik sinds dan niet meer uit mijn hoofd gekregen. Niet dat ik zelfmoord wil plegen, maar ben gewoon bang om er aan te denken zeg maar.
Bang dat ik zolang er aan ga denken dat ik er zo gek van wordt dat ik het uiteindelijk toch ga doen.
Iemand tips? Zit nu al in de therapie voor mijn angst.
Woon nog thuis want mag niet op kot (kamers). Heb dus heel weinig sociaal contact omdat ik mijn vrienden nooit kan zien wegens praktische redenen, terwijl ik net zo'n sociaal beestje ben.
Nu plannen mijn 'vriendinnen' steeds meer dingen zonder mij. Zo ben ik niet uitgenodigd op nieuwjaar alhoewel ik perfect zou kunnen gaan dan.
Nu dacht ik er gisteren aan, mijn vriend gaat naar zijn vrienden, mijn vriendinnen gaan weg zonder mij, en ik zit dan bij O&N alleen thuis. Werd heel verdrietig, begon onophoudelijk te wenen en dacht even van: 'heeft dit allemaal nog wel zin, als ik me ophang aan een touw vindt mijn vader mij'. En toen werd ik ZO bang, wil helemaal niet dood! Heb een hartstikke leuke vriend, heb materieel alles wat ik wil en studeer graag! Maar de gedachten heb ik sinds dan niet meer uit mijn hoofd gekregen. Niet dat ik zelfmoord wil plegen, maar ben gewoon bang om er aan te denken zeg maar.
Bang dat ik zolang er aan ga denken dat ik er zo gek van wordt dat ik het uiteindelijk toch ga doen.
Iemand tips? Zit nu al in de therapie voor mijn angst.
zaterdag 17 december 2016 om 12:54
zaterdag 17 december 2016 om 12:55
Het is niet zo raar om zo'n gedachte te hebben, hoor. Zeker niet als je er even helemaal doorheen zit. Zoveel mensen denken dat weleens, zonder dat ze het ooit écht serieus zouden overwegen. Dus schrik daar niet te erg van.
Hoewel de tijd lang lijkt te duren als je jong bent, denk ik dat je misschien maar het beste jezelf kunt voorhouden 'this too shall pass'... Nog een paar jaartjes, dan ben je klaar met je opleiding en kun je alsnog het huis uit en je leven vieren zoals jij dat wilt, zonder beperkingen van je ouders.
Hoewel de tijd lang lijkt te duren als je jong bent, denk ik dat je misschien maar het beste jezelf kunt voorhouden 'this too shall pass'... Nog een paar jaartjes, dan ben je klaar met je opleiding en kun je alsnog het huis uit en je leven vieren zoals jij dat wilt, zonder beperkingen van je ouders.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
zaterdag 17 december 2016 om 13:00
Sowieso bespreken met je therapeut.
Is het niet tijd dat je de wijde wereld in gaat en het leven gaat ontdekken?
Het leven als een volwassene die voor zich zelf kan zorgen, haar eigen beslissingen neemt, sociale contacten heeft en kan onderhouden. Waarom ga je niet op kamers? Je schrijft dat je het niet mag maar je bent meerderjarig. Waarom ga jij niet tegen jouw ouders in en laat jij je zo ongelukkig maken. Kom in opstand, vecht voor je geluk en voor wat je wil en kom uit die slachtofferrol.
Laat je niet klein houden.
Is het niet tijd dat je de wijde wereld in gaat en het leven gaat ontdekken?
Het leven als een volwassene die voor zich zelf kan zorgen, haar eigen beslissingen neemt, sociale contacten heeft en kan onderhouden. Waarom ga je niet op kamers? Je schrijft dat je het niet mag maar je bent meerderjarig. Waarom ga jij niet tegen jouw ouders in en laat jij je zo ongelukkig maken. Kom in opstand, vecht voor je geluk en voor wat je wil en kom uit die slachtofferrol.
Laat je niet klein houden.
zaterdag 17 december 2016 om 13:05
TO, ik heb je even geloept en zie dat je in een zeer ongezonde situatie leeft met je vader.
In een ander topic werd je al aangeraden om het huis uit te gaan, en ik kan dat alleen maar onderstrepen. Stap op, ga weg, zoek een kamer, zoek een bijbaantje en geef je adres niet aan je vader.
Zorg goed voor jezelf, en de enige manier waarop je dat kunt is door afstand te nemen van hem. Zo lang je in deze verstikkende situatie blijft kun jij niet genezen van je angsten, ook niet met behulp van therapeuten.
In een ander topic werd je al aangeraden om het huis uit te gaan, en ik kan dat alleen maar onderstrepen. Stap op, ga weg, zoek een kamer, zoek een bijbaantje en geef je adres niet aan je vader.
Zorg goed voor jezelf, en de enige manier waarop je dat kunt is door afstand te nemen van hem. Zo lang je in deze verstikkende situatie blijft kun jij niet genezen van je angsten, ook niet met behulp van therapeuten.
zaterdag 17 december 2016 om 13:35
Normaal maken kinderen zich van de puberteit tot hun 25ste los van hun ouders. Wat hebben je ouders over jou te beslissen wanneer je boven de 18 bent?
Zijn je ouders weleens mee geweest naar therapie?
Zijn je ouders weleens mee geweest naar therapie?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 17 december 2016 om 13:43
Ik besef zo hard dat ik het huis uit moet, maar met al die angsten voel ik mij gewoon er niet klaar voor.. Het is echt een beetje een vicieuze cirkel zeg maar.
Vader is al meegeweest naar therapie, heeft zelfs al een paar keer alleen naar psycholoog moeten gaan, maar tot nu toe zonder resultaat!
En ik ga het uiteindelijk met mijn vriend vieren waarschijnlijk, maar vind het heel rot voor hem, hij had al met vrienden afgesproken en nu 'kan' hij niets doen omdat ik anders alleen zit weg te kwijnen thuis.
Vader is al meegeweest naar therapie, heeft zelfs al een paar keer alleen naar psycholoog moeten gaan, maar tot nu toe zonder resultaat!
En ik ga het uiteindelijk met mijn vriend vieren waarschijnlijk, maar vind het heel rot voor hem, hij had al met vrienden afgesproken en nu 'kan' hij niets doen omdat ik anders alleen zit weg te kwijnen thuis.
zaterdag 17 december 2016 om 14:14
quote:mismashful2 schreef op 17 december 2016 @ 13:43:
Ik besef zo hard dat ik het huis uit moet, maar met al die angsten voel ik mij gewoon er niet klaar voor.. Het is echt een beetje een vicieuze cirkel zeg maar.
Vader is al meegeweest naar therapie, heeft zelfs al een paar keer alleen naar psycholoog moeten gaan, maar tot nu toe zonder resultaat!
En ik ga het uiteindelijk met mijn vriend vieren waarschijnlijk, maar vind het heel rot voor hem, hij had al met vrienden afgesproken en nu 'kan' hij niets doen omdat ik anders alleen zit weg te kwijnen thuis.Bel je vriendinnen, dit gaat zo geen gezellig oud & nieuw worden.
Ik besef zo hard dat ik het huis uit moet, maar met al die angsten voel ik mij gewoon er niet klaar voor.. Het is echt een beetje een vicieuze cirkel zeg maar.
Vader is al meegeweest naar therapie, heeft zelfs al een paar keer alleen naar psycholoog moeten gaan, maar tot nu toe zonder resultaat!
En ik ga het uiteindelijk met mijn vriend vieren waarschijnlijk, maar vind het heel rot voor hem, hij had al met vrienden afgesproken en nu 'kan' hij niets doen omdat ik anders alleen zit weg te kwijnen thuis.Bel je vriendinnen, dit gaat zo geen gezellig oud & nieuw worden.
zaterdag 17 december 2016 om 14:34
quote:mismashful2 schreef op 17 december 2016 @ 13:56:
Hou dit is zo rot, ik weet dat jullie allemaal gelijk hebben. Zou er beter iets aan doen in plaats van heel de tijd op fora te zitten haha, ik weet het.Bel je vriendinnen en vraag of je kan aansluiten met O&N. En dan laat je vanavond even weten hier hoe het is gegaan.
Hou dit is zo rot, ik weet dat jullie allemaal gelijk hebben. Zou er beter iets aan doen in plaats van heel de tijd op fora te zitten haha, ik weet het.Bel je vriendinnen en vraag of je kan aansluiten met O&N. En dan laat je vanavond even weten hier hoe het is gegaan.
zaterdag 17 december 2016 om 14:48
quote:SpringDing schreef op 17 december 2016 @ 14:34:
[...]
Bel je vriendinnen en vraag of je kan aansluiten met O&N. En dan laat je vanavond even weten hier hoe het is gegaan.
Dit.... echte vriendinnen zullen het echt niet erg vinden en het leuk vinden dat je toch mee gaat!
En geloof me, kies voor jezelf en het zal beter worden. Je kunt het en je bent het waard!
[...]
Bel je vriendinnen en vraag of je kan aansluiten met O&N. En dan laat je vanavond even weten hier hoe het is gegaan.
Dit.... echte vriendinnen zullen het echt niet erg vinden en het leuk vinden dat je toch mee gaat!
En geloof me, kies voor jezelf en het zal beter worden. Je kunt het en je bent het waard!
zaterdag 17 december 2016 om 16:36
Dat je die gedachten had vind ik niet zo gek, je zal voor je gevoel klem zitten in de schijnbare uitzichtloosheid van de situatie. Angst is naar wat dat betreft. Het bevestigt telkens dat je het niet kunt en tekort schiet.
Maar het wordt echt beter. Hou je blik daarop gericht. Maak die opleiding af, kijk of je een nieuwe situatie kunt scheppen, liefst op korte termijn maar als dat niet lukt iig op de langere termijn. Je zult hiervan wegkomen en je gaat het redden.
Wanneer je eenmaal op jezelf woont en zelf je leven kunt bepalen, zul je voor het eerst echt kunnen ademhalen. En dan is je leven heel anders. Gun jezelf de tijd om daar te komen.
En bel je vriendinnen. Bij goede vrienden dring je je niet op wanneer je vraagt of je mee kunt met ze, dat vinden ze gezellig
Maar het wordt echt beter. Hou je blik daarop gericht. Maak die opleiding af, kijk of je een nieuwe situatie kunt scheppen, liefst op korte termijn maar als dat niet lukt iig op de langere termijn. Je zult hiervan wegkomen en je gaat het redden.
Wanneer je eenmaal op jezelf woont en zelf je leven kunt bepalen, zul je voor het eerst echt kunnen ademhalen. En dan is je leven heel anders. Gun jezelf de tijd om daar te komen.
En bel je vriendinnen. Bij goede vrienden dring je je niet op wanneer je vraagt of je mee kunt met ze, dat vinden ze gezellig
zaterdag 17 december 2016 om 22:37
quote:mismashful2 schreef op 17 december 2016 @ 22:35:
Ik heb het gevraagd en mag gewoon mee, was me gewoon weer wat aan het aanstellen haha! Nu nog hopen dat de angsten snel terug weggaan.. dankjewel allemaal!
Super, goed van je!
Ik zat nog te denken, is er een vriendin die ook nog thuis woont waarmee je zou kunnen kijken voor kamers? Of iemand die eventueel wel zou willen verhuizen?
Dat maakt voor jou de stap misschien iets minder groot?
Ik heb het gevraagd en mag gewoon mee, was me gewoon weer wat aan het aanstellen haha! Nu nog hopen dat de angsten snel terug weggaan.. dankjewel allemaal!
Super, goed van je!
Ik zat nog te denken, is er een vriendin die ook nog thuis woont waarmee je zou kunnen kijken voor kamers? Of iemand die eventueel wel zou willen verhuizen?
Dat maakt voor jou de stap misschien iets minder groot?
vrijdag 23 december 2016 om 22:47
quote:SpringDing schreef op 17 december 2016 @ 22:37:
[...]
Super, goed van je!
Ik zat nog te denken, is er een vriendin die ook nog thuis woont waarmee je zou kunnen kijken voor kamers? Of iemand die eventueel wel zou willen verhuizen?
Dat maakt voor jou de stap misschien iets minder groot?Nee jammer genoeg zit iedereen al op kamers
maar dankjewel voor de reactie alleszins!
[...]
Super, goed van je!
Ik zat nog te denken, is er een vriendin die ook nog thuis woont waarmee je zou kunnen kijken voor kamers? Of iemand die eventueel wel zou willen verhuizen?
Dat maakt voor jou de stap misschien iets minder groot?Nee jammer genoeg zit iedereen al op kamers
maar dankjewel voor de reactie alleszins!
