Psyche
alle pijlers
Gedicht
zaterdag 19 november 2022 om 14:10
Ik denk te veel en ik voel te veel.
Steeds meer momenten dat ik echt niet meer wil.
Ik voel langzaam hoe ik elke dag een stukje meer de controle verlies.
Ik weet geen raad met m’n eigen gedachtes, alles is zo chaotisch.
Ik weet dat drugs me niet verder gaat helpen in dit proces.
Maar beter zo verdoven dan mezelf weer openhalen met een mes.
Inmiddels zit ik al anderhalf jaar in deze hel.
Maaar.. het komt vast goed; is wat ik mezelf dan maar vertel.
Maar elke dag groeit de angst dat ik hier niet meer uitkom.
Wat doe ik toch zo verkeerd, ik snap het niet: waarom?
Elke dag verdoof ik mezelf zodat ik niets meer voel.
Ik schreeuw, snij, huil, smeek.. maar niemand snapt echt wat ik bedoel.
Uiteindelijk sta je er echt alleen voor.
Het besef kwam laat.. maar nu heb ik het door.
Maar is dat het leven wat ik wil?
Wakker worden, verdoofd zijn en om me heen is het doodstil.
Ik wil me niet meer zo voelen want dan is dit het me niet waard.
Maar de gedachtes beangstigen me als ik mn moeder zie staan bij mijn uitvaart.
Ik wil haar geen pijn doen, echt niet.
Ik snap soms nog steeds niet waarom papa ons wel verliet.
Als mama er niet was, had ik al lang opgegeven.
Papa jij ging weg, ondertussen zijn wij met de pijn achtergebleven.
Maar mama weet wel hoe ze gelukkig moet zijn.
Terwijl ik enkel nog het gevoel ken van leegte of pijn.
Ik kan het niet meer aan om mensen steeds te verliezen waar ik zo veel van hou.
Ik zou voor ze door het vuur gaan, maar mij laten ze staan in de kou.
Elke keer gaf ik mezelf de hoop dat die ene persoon anders zou zijn.
Maar toch is het elke keer hetzelfde: een en al schijn.
Ik geef en voel te veel en dat zal nooit weggaan.
Maar de vraag is: weet ik wel hoe ik hiermee moet omgaan?
Is het niet gewoon tijd om te accepteren dat ik gewoon niet sterk genoeg ben.
Kijk hoe ik steeds voor elk probleem wegren.
Dit is geen leven, dit is overleven.
En geloof me.. dit duurt nu al even.
Dat licht in de tunnel is inmiddels weg.
T zijn denk ik genen.. dusja ik heb gewoon pech.
Dat is hoe ik nu naar de situatie kijk en dat klinkt misschien zwak.
Maar eerlijk gezegd voel ik me ook gewoon een mislukt, zielig wrak.
Want het lukt me niet hoe vaak ik t ook probeer.
Maar mn energie is nu op, ik kan niet meer.
Er is een tijd van komen en een tijd van gaan.
Elke dag iets meer leegte en soms nog een traan.
Maar ik voel aan alles dat het einde nabij is.
Daarom verdoof ik elke dag zodat ik elke gedachte maar makkelijk uit mn hoofd wis.
Zo deed papa het immers ook.
Drugsen, drinken en kapotgaan in een junkhol van sigarenrook.
Dagen wakker blijven en dan zo’n beslissing maken.
Sindsdien zit ik in een nachtmerrie en het lukt me niet te ontwaken.
Laat het stoppen alsjeblieft ik ga kapot.
Het is voor mama ook geen leven om te zien hoe ik langzaam wegrot.
Waar doe ik goed aan? Ik weet het niet meer.
Ik wil weg maar niet weg van mama, dus probeer ik het keer op keer.
Deze pijn zou ik mama nooit aan kunnen doen.
Pas goed op je moeder, ja dat zei je toen.
Laat het maar aan mij over, ookal beloofde je me nooit in de steek te laten.
Waarom al die brieven, maar er niet met iemand over willen praten?
Ik was toch je alles dus waarom doe je me dit aan?
Nee demi zit goed bij dr moeder dus ik kan wel gaan.
En mama nu dan? Wat gebeurt er als ik deze keuze zou maken?
Er zou geen ergere pijn bestaan die haar kan raken.
Dus eigenlijk betekent dat dat ik moet leren te leven met deze ondraaglijk eenzame pijn van binnen.
Zonder familie, vrienden of vriendinnen.
Want hoe je t ook went of keert: ik slaag er niet in relaties goed te houden.
Ze laten me in de steek terwijl ik ze ten volste vertrouwde..
Maarja als je vader het zelfs al kan, wie dan niet.
Dit is gewoon hoe het leven eruit ziet.
Ik leef door deze hel want ik zal wel moeten.
Mama hoeft nooooit voor onze zwaktes te boeten.
Jij maakte die keuze maar ik kan het niet.
De zwarte dag komt elke dag terug in mn hoofd; toen jij me verliet.
Maar zodra mama er niet meer is dan volg ik haar meteen.
En hopelijk zijn we dan allemaal weer samen en nooit meer alleen.
Steeds meer momenten dat ik echt niet meer wil.
Ik voel langzaam hoe ik elke dag een stukje meer de controle verlies.
Ik weet geen raad met m’n eigen gedachtes, alles is zo chaotisch.
Ik weet dat drugs me niet verder gaat helpen in dit proces.
Maar beter zo verdoven dan mezelf weer openhalen met een mes.
Inmiddels zit ik al anderhalf jaar in deze hel.
Maaar.. het komt vast goed; is wat ik mezelf dan maar vertel.
Maar elke dag groeit de angst dat ik hier niet meer uitkom.
Wat doe ik toch zo verkeerd, ik snap het niet: waarom?
Elke dag verdoof ik mezelf zodat ik niets meer voel.
Ik schreeuw, snij, huil, smeek.. maar niemand snapt echt wat ik bedoel.
Uiteindelijk sta je er echt alleen voor.
Het besef kwam laat.. maar nu heb ik het door.
Maar is dat het leven wat ik wil?
Wakker worden, verdoofd zijn en om me heen is het doodstil.
Ik wil me niet meer zo voelen want dan is dit het me niet waard.
Maar de gedachtes beangstigen me als ik mn moeder zie staan bij mijn uitvaart.
Ik wil haar geen pijn doen, echt niet.
Ik snap soms nog steeds niet waarom papa ons wel verliet.
Als mama er niet was, had ik al lang opgegeven.
Papa jij ging weg, ondertussen zijn wij met de pijn achtergebleven.
Maar mama weet wel hoe ze gelukkig moet zijn.
Terwijl ik enkel nog het gevoel ken van leegte of pijn.
Ik kan het niet meer aan om mensen steeds te verliezen waar ik zo veel van hou.
Ik zou voor ze door het vuur gaan, maar mij laten ze staan in de kou.
Elke keer gaf ik mezelf de hoop dat die ene persoon anders zou zijn.
Maar toch is het elke keer hetzelfde: een en al schijn.
Ik geef en voel te veel en dat zal nooit weggaan.
Maar de vraag is: weet ik wel hoe ik hiermee moet omgaan?
Is het niet gewoon tijd om te accepteren dat ik gewoon niet sterk genoeg ben.
Kijk hoe ik steeds voor elk probleem wegren.
Dit is geen leven, dit is overleven.
En geloof me.. dit duurt nu al even.
Dat licht in de tunnel is inmiddels weg.
T zijn denk ik genen.. dusja ik heb gewoon pech.
Dat is hoe ik nu naar de situatie kijk en dat klinkt misschien zwak.
Maar eerlijk gezegd voel ik me ook gewoon een mislukt, zielig wrak.
Want het lukt me niet hoe vaak ik t ook probeer.
Maar mn energie is nu op, ik kan niet meer.
Er is een tijd van komen en een tijd van gaan.
Elke dag iets meer leegte en soms nog een traan.
Maar ik voel aan alles dat het einde nabij is.
Daarom verdoof ik elke dag zodat ik elke gedachte maar makkelijk uit mn hoofd wis.
Zo deed papa het immers ook.
Drugsen, drinken en kapotgaan in een junkhol van sigarenrook.
Dagen wakker blijven en dan zo’n beslissing maken.
Sindsdien zit ik in een nachtmerrie en het lukt me niet te ontwaken.
Laat het stoppen alsjeblieft ik ga kapot.
Het is voor mama ook geen leven om te zien hoe ik langzaam wegrot.
Waar doe ik goed aan? Ik weet het niet meer.
Ik wil weg maar niet weg van mama, dus probeer ik het keer op keer.
Deze pijn zou ik mama nooit aan kunnen doen.
Pas goed op je moeder, ja dat zei je toen.
Laat het maar aan mij over, ookal beloofde je me nooit in de steek te laten.
Waarom al die brieven, maar er niet met iemand over willen praten?
Ik was toch je alles dus waarom doe je me dit aan?
Nee demi zit goed bij dr moeder dus ik kan wel gaan.
En mama nu dan? Wat gebeurt er als ik deze keuze zou maken?
Er zou geen ergere pijn bestaan die haar kan raken.
Dus eigenlijk betekent dat dat ik moet leren te leven met deze ondraaglijk eenzame pijn van binnen.
Zonder familie, vrienden of vriendinnen.
Want hoe je t ook went of keert: ik slaag er niet in relaties goed te houden.
Ze laten me in de steek terwijl ik ze ten volste vertrouwde..
Maarja als je vader het zelfs al kan, wie dan niet.
Dit is gewoon hoe het leven eruit ziet.
Ik leef door deze hel want ik zal wel moeten.
Mama hoeft nooooit voor onze zwaktes te boeten.
Jij maakte die keuze maar ik kan het niet.
De zwarte dag komt elke dag terug in mn hoofd; toen jij me verliet.
Maar zodra mama er niet meer is dan volg ik haar meteen.
En hopelijk zijn we dan allemaal weer samen en nooit meer alleen.
zaterdag 19 november 2022 om 14:24
Ach lieve Db,
Wat kun je mooi schrijven, maar wat doet het pijn om je verhaal te lezen. Het leven is niet eerlijk. Heel veel sterkte en een heel dikke knuffel!
Heb je professionele hulp hierbij? Zou je iemand dit kunnen laten lezen die je vertrouwd en die je kan steunen?
Wat kun je mooi schrijven, maar wat doet het pijn om je verhaal te lezen. Het leven is niet eerlijk. Heel veel sterkte en een heel dikke knuffel!
Heb je professionele hulp hierbij? Zou je iemand dit kunnen laten lezen die je vertrouwd en die je kan steunen?
student201 wijzigde dit bericht op 19-11-2022 14:33
29.31% gewijzigd
Zwetser
zaterdag 19 november 2022 om 14:29
Lieve Db
Mijn hart breekt voor jou.
Jouw pijn, wanhoop en eenzaamheid spat van mijn beeldscherm.
Ik zou wensen dat je dit gedicht niet op een anoniem forum zou hoeven plaatsen maar aan iemand voorlezen die een arm om je heenslaat.
Alsjeblieft zoek mensen je heen om te praten en contact te maken.
Al dan niet met steun van hulpverleners.
Blijf hier niet alleen mee rondlopen hoor.
Een warme hug! 
Mijn hart breekt voor jou.
Jouw pijn, wanhoop en eenzaamheid spat van mijn beeldscherm.
Ik zou wensen dat je dit gedicht niet op een anoniem forum zou hoeven plaatsen maar aan iemand voorlezen die een arm om je heenslaat.
Alsjeblieft zoek mensen je heen om te praten en contact te maken.
Al dan niet met steun van hulpverleners.
Blijf hier niet alleen mee rondlopen hoor.
Een warme hug!
It's not whatcha got, it's what you give
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
zaterdag 19 november 2022 om 14:31
Als je het helemaal niet meer weet, kun je hier ook praten en je verhaal kwijt. Zijn 24/7 mensen met een luisterend oor:
https://www.deluisterlijn.nl/
https://www.deluisterlijn.nl/
It's not whatcha got, it's what you give
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
zaterdag 19 november 2022 om 14:50
Wat lief.. dankjewel! Dat doet me goed. Ik zou eerlijk gezegd niet zo goed weten wie. Ik wil er mensen ook niet mee afschrikken, want ik kan me voorstellen dat dat een reactie is.Student201 schreef: ↑19-11-2022 14:24Ach lieve Db,
Wat kun je mooi schrijven, maar wat doet het pijn om je verhaal te lezen. Het leven is niet eerlijk. Heel veel sterkte en een heel dikke knuffel!
Heb je professionele hulp hierbij? Zou je iemand dit kunnen laten lezen die je vertrouwd en die je kan steunen?
Ik heb een verwijzing gekregen voor traumabehandeling, dus hopelijk kan ik daar snel starten.
zaterdag 19 november 2022 om 14:51
Ik houd ze meestal voor mezelf om m’n emoties kwijt te kunnen. Durf het denk ik niet snel aan iemand in mijn omgeving te laten lezen..sprankelend schreef: ↑19-11-2022 14:25Och arme lieve schat wat een ellende
Is er iemand aan wie je dit gedicht kan laten lezen die jou daarna even stevig kan vasthouden?
zaterdag 19 november 2022 om 14:52
Wat super lief.. mooie woorden. Ik zal het zeker meenemen wat je zegt.Friedel schreef: ↑19-11-2022 14:29Lieve Db
Mijn hart breekt voor jou.
Jouw pijn, wanhoop en eenzaamheid spat van mijn beeldscherm.
Ik zou wensen dat je dit gedicht niet op een anoniem forum zou hoeven plaatsen maar aan iemand voorlezen die een arm om je heenslaat.
Alsjeblieft zoek mensen je heen om te praten en contact te maken.
Al dan niet met steun van hulpverleners.
Blijf hier niet alleen mee rondlopen hoor.
Een warme hug!
zaterdag 19 november 2022 om 14:59
Het tegenovergestelde van alle dingen waarover je schrijft als reacties op hoe je je voelt (drugs, snijden, verdoven etc.) is verbinding.
En ja, verbinding kan doodeng zijn, en ja, je kunt er vervelend je neus mee stoten.
Maar zelfs de meest pijnlijke en mislukte pogingen tot verbinding doen je minder schade dan de routes die je nu bewandelt.
Als één van de mensen van wie je onvoorwaardelijkheid mag verwachten je in de steek laat (zeker zo bruut) dan krijgt je vertrouwen natuurlijk een gigantische knauw.
Maar de meeste mensen begrijpen dat en de meeste mensen zullen blij zijn iets voor je te kunnen betekenen.
Zou je een heel klein lijstje van mensen kunnen bedenken bij wie je het op je allerbeste dag, als een extra zakje lef cadeau zou krijgen, aan zou durven omdat je ergens denkt dat zij er van alle mensen het beste op zouden reageren?
zaterdag 19 november 2022 om 15:05
Uit je eerdere berichten haal ik dat je in Breda woont.
Heb je er al eens over gedacht om contact op te nemen met bijvoorbeeld:
https://www.humanitas.nl/afdeling/regio ... ect-breda/
Gewoon, om eens van je af te kunnen praten en, in plaats van alles alleen te moeten verstouwen, het te delen en misschien samen het wat makkelijker en lichter te maken. Probeer uit te reiken (net zoals je doet door dit gedicht hier te plaatsen) naar mensen in plaats van je terug te trekken.
Heb je er al eens over gedacht om contact op te nemen met bijvoorbeeld:
https://www.humanitas.nl/afdeling/regio ... ect-breda/
Gewoon, om eens van je af te kunnen praten en, in plaats van alles alleen te moeten verstouwen, het te delen en misschien samen het wat makkelijker en lichter te maken. Probeer uit te reiken (net zoals je doet door dit gedicht hier te plaatsen) naar mensen in plaats van je terug te trekken.
It's not whatcha got, it's what you give
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
zaterdag 19 november 2022 om 15:06
Mooie post Sprankelend en ik sluit me er graag bij aan.sprankelend schreef: ↑19-11-2022 14:59Het tegenovergestelde van alle dingen waarover je schrijft als reacties op hoe je je voelt (drugs, snijden, verdoven etc.) is verbinding.
En ja, verbinding kan doodeng zijn, en ja, je kunt er vervelend je neus mee stoten.
Maar zelfs de meest pijnlijke en mislukte pogingen tot verbinding doen je minder schade dan de routes die je nu bewandelt.
Als één van de mensen van wie je onvoorwaardelijkheid mag verwachten je in de steek laat (zeker zo bruut) dan krijgt je vertrouwen natuurlijk een gigantische knauw.
Maar de meeste mensen begrijpen dat en de meeste mensen zullen blij zijn iets voor je te kunnen betekenen.
Zou je een heel klein lijstje van mensen kunnen bedenken bij wie je het op je allerbeste dag, als een extra zakje lef cadeau zou krijgen, aan zou durven omdat je ergens denkt dat zij er van alle mensen het beste op zouden reageren?
It's not whatcha got, it's what you give
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
zaterdag 19 november 2022 om 15:07
Dat is begrijpelijk hoor.
Maar neem je aan dat het voor haar lastig is, of heb je dat ook gevraagd?
It's not whatcha got, it's what you give
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
zaterdag 19 november 2022 om 15:07
Ik kan me voorstellen dat het doodeng is om dit met mensen te delen. Je mama is wel op de hoogte zeg je. Heb je met haar een goede band en kun je er met haar over praten? Of heb je geen goeie vriendin(nen) die je hiermee zou vertrouwen? Dit is wel heel veel om mee rond te lopenDb2911 schreef: ↑19-11-2022 14:50Wat lief.. dankjewel! Dat doet me goed. Ik zou eerlijk gezegd niet zo goed weten wie. Ik wil er mensen ook niet mee afschrikken, want ik kan me voorstellen dat dat een reactie is.
Ik heb een verwijzing gekregen voor traumabehandeling, dus hopelijk kan ik daar snel starten.
Ik gun je heel erg dat je je verhaal bij iemand kwijt kan die je een knuffel kan geven en je kan steunen.
Hele goeie stap ook dat je professionele hulp heb gezocht. Ik hoop dat je snel terecht kan en dat ze iets voor je kunnen betekenen.
Als je iets wil delen, je verhaal kwijt wil of met iemand wil praten, gebruik deze plek dan ook vooral.
Zwetser
zaterdag 19 november 2022 om 15:11
Dat is goed te lezen. Ik hoop ook voor jou dat het snel start.
Probeer die tijd te overbruggen door niet verder weg te zakken, maar je hoofd boven water te houden door contact te maken en je te uiten. Dat kan natuurlijk hier op het forum, maar nog beter zou zijn als je daarvoor mensen in je omgeving hebt.
Hou moed Db en laat die moed niet zakken!
It's not whatcha got, it's what you give
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
donderdag 24 november 2022 om 23:44
Hey
wat super lief.. ik lees het nu pas sorry. Ik heb morgen een intakegesprek en ga dan misschien 6 weken naar het buitenland voor traumabehandeling etc. Ook om weer wat positieve structuur in m’n leven te krijgen. Een soort reset. Hopelijk gaat met jou ook alles goed
vrijdag 25 november 2022 om 00:23
Fijn om even weer wat van je te lezen Db.
Wat goed nieuws dat je morgen een intake hebt en ik hoop echt voor je dat de behandeling in het buitenland doorgaat. Zo'n reset even ver weg van alles kan misschien wel een ommekeer in je leven betekenen en ik denk dat je heel veel behoefte hebt aan een positieve structuur. Pak het met beide handen aan!
Ik duim voor je en wens je heel veel sterkte èn succes! 
PS: Met mij gaat het goed hoor, lief dat je het vraagt.
Enne... als je het nodig hebt, kun je hier altijd nog even van je afschrijven hè?
Wat goed nieuws dat je morgen een intake hebt en ik hoop echt voor je dat de behandeling in het buitenland doorgaat. Zo'n reset even ver weg van alles kan misschien wel een ommekeer in je leven betekenen en ik denk dat je heel veel behoefte hebt aan een positieve structuur. Pak het met beide handen aan!
Ik duim voor je en wens je heel veel sterkte èn succes!
PS: Met mij gaat het goed hoor, lief dat je het vraagt.
Enne... als je het nodig hebt, kun je hier altijd nog even van je afschrijven hè?
It's not whatcha got, it's what you give
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
woensdag 30 november 2022 om 09:37
Gelukkig
goed om te horen.
goed om te horen. Friedel schreef: ↑25-11-2022 00:23Fijn om even weer wat van je te lezen Db.
Wat goed nieuws dat je morgen een intake hebt en ik hoop echt voor je dat de behandeling in het buitenland doorgaat. Zo'n reset even ver weg van alles kan misschien wel een ommekeer in je leven betekenen en ik denk dat je heel veel behoefte hebt aan een positieve structuur. Pak het met beide handen aan!
Ik duim voor je en wens je heel veel sterkte èn succes!
PS: Met mij gaat het goed hoor, lief dat je het vraagt.
Enne... als je het nodig hebt, kun je hier altijd nog even van je afschrijven hè?
woensdag 30 november 2022 om 09:39
Lief van je, dankjewelStudent201 schreef: ↑25-11-2022 16:00Hoi Db,
Goed om wat van je te horen en wat fijn om te horen dat je zo snel kunt komen. Heel veel succes vandaag
Ik hoop dat ze je daar hulp kunnen bieden en dat je je snel beter gaat voelen!
Voel me door jullie al een stuk minder eenzaam. Ookal is het natuurlijk een andere manier van communiceren. Dankjewel daarvoor
woensdag 30 november 2022 om 17:41
Fijn dat dit topic je toch een beetje helpt om minder eenzaam te voelen.
Ik hoop voor jou dat je vooral in het echte leven mensen om je heen zult krijgen om je ervaringen mee te delen en het leven wat lichter en leuker te maken.
Is je intake goed gegaan en mag je naar het buitenland voor de behandeling?
Hou je goed Db en verlies de moed niet hè?
Ik hoop voor jou dat je vooral in het echte leven mensen om je heen zult krijgen om je ervaringen mee te delen en het leven wat lichter en leuker te maken.
Is je intake goed gegaan en mag je naar het buitenland voor de behandeling?
Hou je goed Db en verlies de moed niet hè?
It's not whatcha got, it's what you give
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
