Psyche
alle pijlers
Geduld, valt het te leren???
donderdag 14 mei 2009 om 14:05
Een van mijn slechtse eigenschappen is ongeduldig zijn.
Klinkt redelijk onschuldig, maar loop er nu toch echt tegen aan bij de opvoeding van mijn kinderen.
Als ik iets vraag wil ik dat het nú gebeurt, kan niet rustig iets nog een keer uitleggen, heb een kort lontje of ik ontplof direct.
Ik heb ook geen geduld om te luisteren naar de 'onbelangrijke' verhalen. Luister dan maar met een half oor. Hoe ik dan verwachten dat ze bij me komen als er écht iets belangrijks is, als ik nú al niet naar ze luister.
Ik weet van mezelf dat ik dit moet veranderen.
Alleen kom ik daar dan weer pas achteraf op, op het moment dat het speelt dringt het niet ot me door lijkt het.
Of ik doe weer een poosje m'n best, maar na verloop van (korte-) tijd komt het klad er weer in.
Valt geduldig zijn te leren????Wie heeft tips??
Klinkt redelijk onschuldig, maar loop er nu toch echt tegen aan bij de opvoeding van mijn kinderen.
Als ik iets vraag wil ik dat het nú gebeurt, kan niet rustig iets nog een keer uitleggen, heb een kort lontje of ik ontplof direct.
Ik heb ook geen geduld om te luisteren naar de 'onbelangrijke' verhalen. Luister dan maar met een half oor. Hoe ik dan verwachten dat ze bij me komen als er écht iets belangrijks is, als ik nú al niet naar ze luister.
Ik weet van mezelf dat ik dit moet veranderen.
Alleen kom ik daar dan weer pas achteraf op, op het moment dat het speelt dringt het niet ot me door lijkt het.
Of ik doe weer een poosje m'n best, maar na verloop van (korte-) tijd komt het klad er weer in.
Valt geduldig zijn te leren????Wie heeft tips??
donderdag 14 mei 2009 om 14:13
Toen ik je titel zag, wilde ik reageren: toen ik moeder werd, kreeg ik er een aanzienlijk portie geduld bij... Helaas heeft het bij jou niet zo gewerkt.
Heeft het ook te maken dat je altijd het gevoel hebt "tijd te kort" te hebben? Ik vind het heerlijk om naar kind's onzin verhalen te luisteren. Neem er ook de tijd voor. En dat kan ik pas sinds ik zelf meer tijd heb en dus meer geduld voor dingen die ik vroeger als "onzin" zou bestempelen!
Beetje tijd maken voor zelfreflectie? Sterkte!
Heeft het ook te maken dat je altijd het gevoel hebt "tijd te kort" te hebben? Ik vind het heerlijk om naar kind's onzin verhalen te luisteren. Neem er ook de tijd voor. En dat kan ik pas sinds ik zelf meer tijd heb en dus meer geduld voor dingen die ik vroeger als "onzin" zou bestempelen!
Beetje tijd maken voor zelfreflectie? Sterkte!
Volg je hart. Dat klopt.
donderdag 14 mei 2009 om 14:19
Ik heb niet het idee tijd te kort te hebben, kinderen zijn beide schoolgaand. Ben redelijk tevreden met de tijd voor mezelf.
Het hoe en waarom, zit waarschijnlijk in mijn aard. Alleen nu de kinderen ouder worden, je minder gaat voeden en meer gaat opvoeden, loop ik er juist steeds meer tegenaan.
Meer tijd voor mezelf hoef ik niet, het enige waar ik meer van zou willen hebben is geduld....maar hoe leer ik dat?
Het hoe en waarom, zit waarschijnlijk in mijn aard. Alleen nu de kinderen ouder worden, je minder gaat voeden en meer gaat opvoeden, loop ik er juist steeds meer tegenaan.
Meer tijd voor mezelf hoef ik niet, het enige waar ik meer van zou willen hebben is geduld....maar hoe leer ik dat?
donderdag 14 mei 2009 om 14:24
Door stil te staan bij wat je doet.
Net als Pink dacht ik aan het hebben van te weinig tijd (of dat zo voelen) waardoor je ongeduldig bent. Maar je geeft aan dat dat niet zo is. Neem dan voor alles gewoon de tijd. Adem in, adem uit.
Grommit had laatst cursus en heeft daar geleerd stil te staan bij de volgende zin:
'Moet Ik Dit Nu Doen?'
En dan de vraag 5 keer stellen en elke keer de klemtoon op een ander woord. (snap je 'm nog? )
9 van de 10 keer kan je vijf vragen met 'nee' beantwoorden, misschien geeft dat rust. (mij wel )
Net als Pink dacht ik aan het hebben van te weinig tijd (of dat zo voelen) waardoor je ongeduldig bent. Maar je geeft aan dat dat niet zo is. Neem dan voor alles gewoon de tijd. Adem in, adem uit.
Grommit had laatst cursus en heeft daar geleerd stil te staan bij de volgende zin:
'Moet Ik Dit Nu Doen?'
En dan de vraag 5 keer stellen en elke keer de klemtoon op een ander woord. (snap je 'm nog? )
9 van de 10 keer kan je vijf vragen met 'nee' beantwoorden, misschien geeft dat rust. (mij wel )
donderdag 14 mei 2009 om 14:28
Nak,
Ik herken meteen mezelf in je verhaal. Ik wil ook dat het nu gebeurt, wordt moe van 2 keer hetzelfde herhalen..eigenlijk herken ik alles wat je schrijft (alleen ontplof ik niet maar ik kan erg verveeld reageren of gaan snauwen). Ik heb trouwens nog geen kinderen.. Lees dus met je mee, al moet ik zeggen dat ik mij vooral heb neergelegd bij het feit dat ik zo ben.
Ps. Ik word zelfs ongeduldig wanneer mensen zo langzaam praten :-S
Ik herken meteen mezelf in je verhaal. Ik wil ook dat het nu gebeurt, wordt moe van 2 keer hetzelfde herhalen..eigenlijk herken ik alles wat je schrijft (alleen ontplof ik niet maar ik kan erg verveeld reageren of gaan snauwen). Ik heb trouwens nog geen kinderen.. Lees dus met je mee, al moet ik zeggen dat ik mij vooral heb neergelegd bij het feit dat ik zo ben.
Ps. Ik word zelfs ongeduldig wanneer mensen zo langzaam praten :-S
Perfectionisme is niet perfect...
donderdag 14 mei 2009 om 14:32
Ik noem het maar ontploffen, maar het is eerder snauwen idd.. Ik doe dit ook vooral bij mjn kinderen.
Bij de rest weet ik meer te beheersen. Stom hè? Net alsof ik het alleen bij hen durf omdat ik weet dat ik de kinderen 'aan kan' ??
Ook erger ik me snel, als ik moet wachten omdat iemand uitgebreid z'n tijd neem, terwijl ik wacht!!
I
Bij de rest weet ik meer te beheersen. Stom hè? Net alsof ik het alleen bij hen durf omdat ik weet dat ik de kinderen 'aan kan' ??
Ook erger ik me snel, als ik moet wachten omdat iemand uitgebreid z'n tijd neem, terwijl ik wacht!!
I
donderdag 14 mei 2009 om 14:36
Ben je wel echt geinteresseerd dan?
Ik denk dat het gewoon je karakter is. Of je bent overspannen aan het worden oid.
Ik ben heel erg geduldig en neem altijd de tijd voor mensen en luister tot ik erbij neerval, en ik kan je vertellen dat ik daar de laatste tijd ook schijtziek van word want je krijgt er nooit wat voor terug.
Dus ik zeg, blijf gewoon wie je bent.
Ik denk dat het gewoon je karakter is. Of je bent overspannen aan het worden oid.
Ik ben heel erg geduldig en neem altijd de tijd voor mensen en luister tot ik erbij neerval, en ik kan je vertellen dat ik daar de laatste tijd ook schijtziek van word want je krijgt er nooit wat voor terug.
Dus ik zeg, blijf gewoon wie je bent.
donderdag 14 mei 2009 om 15:45
In dat soort situaties je afvragen: 'Is het een probleem of is het een ongemak?'. En hopelijk kun je jezelf daarmee trainen om niet van elk ongemak een probleem te maken. My god, wat een zonde-energie, daar kun je veel leukere dingen mee doen. Aan jou de keus!
Leiolepis ngovantrii: mannetjes zijn ook niet nodig omdat de dames zichzelf klonen!
donderdag 14 mei 2009 om 18:59
quote:Jive schreef op 14 mei 2009 @ 15:08:
Bij 'de rest' weet je je meer te beheersen omdat die wel eens gewoon zouden kunnen weglopen als je gaat snauwen.
Wat doen jouw kinderen als reactie op jouw snauwen?
Is jouw tijd belangrijker dan die van jouw kinderen (of de rest)?
Ik denk dat hier (dat weglopen dan hè) zeker een kern van waarheid in zit, hoe triest ook.
Al vind ik mijn tijd niet belangrijker dan de tijd van een ander. Ook niet als ik moet wachten. Op zich vind ik wachten in het algemeen helemaal niet zo erg. Bij de dokter of in een drukke winkel heb ik daar geen probleem mee, vooral niet als ik zie dat er hard gewerkt wordt. Waar ik minder geduld voor heb ik uitgebreid geklets/traagheid waardoor ik onnodig moet wachten (snap je 't nog?).
Als ik vind dat ik te ver ben gegaan, bied ik wel altijd achteraf mijn excuses aan. Alleen dat is dan toch weer mosterd....
Ondertussen zijn mijn kinderen al aardig wat gewend en ook niet echt onder de indruk meer. Dat maakt dat het ook totaal niet meer het gewenste effect heeft.
Als mijn man een keer boos is op de kids zijn ze véél meer onder de indruk, daar kan ik dan weer jaloers op zijn.
Zoasl ik het doe is dus helemaal niet nodig.
Bij 'de rest' weet je je meer te beheersen omdat die wel eens gewoon zouden kunnen weglopen als je gaat snauwen.
Wat doen jouw kinderen als reactie op jouw snauwen?
Is jouw tijd belangrijker dan die van jouw kinderen (of de rest)?
Ik denk dat hier (dat weglopen dan hè) zeker een kern van waarheid in zit, hoe triest ook.
Al vind ik mijn tijd niet belangrijker dan de tijd van een ander. Ook niet als ik moet wachten. Op zich vind ik wachten in het algemeen helemaal niet zo erg. Bij de dokter of in een drukke winkel heb ik daar geen probleem mee, vooral niet als ik zie dat er hard gewerkt wordt. Waar ik minder geduld voor heb ik uitgebreid geklets/traagheid waardoor ik onnodig moet wachten (snap je 't nog?).
Als ik vind dat ik te ver ben gegaan, bied ik wel altijd achteraf mijn excuses aan. Alleen dat is dan toch weer mosterd....
Ondertussen zijn mijn kinderen al aardig wat gewend en ook niet echt onder de indruk meer. Dat maakt dat het ook totaal niet meer het gewenste effect heeft.
Als mijn man een keer boos is op de kids zijn ze véél meer onder de indruk, daar kan ik dan weer jaloers op zijn.
Zoasl ik het doe is dus helemaal niet nodig.
donderdag 14 mei 2009 om 19:01
quote:sarah2ndlife schreef op 14 mei 2009 @ 15:49:
[quote]nak schreef op 14 mei 2009 @ 14:05:
Valt geduldig zijn te leren????
neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
de tijden dat ik ongeduldig was, was ik gewoon overbelast, is dat misschien een aanwijzing???
sterkte.
Wie weet, alleen heb ik het zelf op dit moment niet genoeg door misschien.
Alhoewel ik op het werk wel onder spanning sta en we thuis net een verbouwing hebben, maar mijn 'klachten' had ik daarvoor ook al (misschien wel in iets mindere mate, maar toch).
[quote]nak schreef op 14 mei 2009 @ 14:05:
Valt geduldig zijn te leren????
neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
de tijden dat ik ongeduldig was, was ik gewoon overbelast, is dat misschien een aanwijzing???
sterkte.
Wie weet, alleen heb ik het zelf op dit moment niet genoeg door misschien.
Alhoewel ik op het werk wel onder spanning sta en we thuis net een verbouwing hebben, maar mijn 'klachten' had ik daarvoor ook al (misschien wel in iets mindere mate, maar toch).
donderdag 14 mei 2009 om 19:12
Misschien helpt het om je in te leven in je kind die dolgraag zijn/haar moeder iets wil vertellen en daar graag een leuke reactie op krijgt. Zelfs als een kind iets voor de derde keer verteld, kan het voor het kind iets nieuws zijn dat hij/zij met enthousiasme wil vertellen en ook gehoord wil worden!
Als je hardop herhaalt wat kinderen tegen je zeggen voelen ze zich ook gehoord en dan zullen ze ook sneller tevreden zijn en ook minder vaak dingen herhalen.
Dat herhalen doen ze volgens mij vooral als ze graag willen dat iemand luistert en het gevoel hebben dat het niet aankomt (is bij volwassenen eigenlijk ook). Het helpt dan dus om echt te luisteren en duidelijk te laten merken dat je luistert.
Bovendien is het toch ook leuk dat je kind je zo graag iets wil vertellen en zo graag aandacht van je wilt op dat moment? Het zou niet goed zijn als je kind je niks (meer) vertelt!
Als je hardop herhaalt wat kinderen tegen je zeggen voelen ze zich ook gehoord en dan zullen ze ook sneller tevreden zijn en ook minder vaak dingen herhalen.
Dat herhalen doen ze volgens mij vooral als ze graag willen dat iemand luistert en het gevoel hebben dat het niet aankomt (is bij volwassenen eigenlijk ook). Het helpt dan dus om echt te luisteren en duidelijk te laten merken dat je luistert.
Bovendien is het toch ook leuk dat je kind je zo graag iets wil vertellen en zo graag aandacht van je wilt op dat moment? Het zou niet goed zijn als je kind je niks (meer) vertelt!
donderdag 14 mei 2009 om 20:04
Geduld valt wel een beetje te leren denk ik. De tip even tot tien tellen is al gegeven zie ik Maar misschien is de drukte op je werk en thuis toch de reden dat het nog wat erger is geworden. Het kan ook een karaktertrek zijn he, dat dingen volgens jouw manier moeten gaan. Je wil duidelijk wel in control zijn. Misschien helpt het de volgende keer dat je je begint op te naaien, dat je probeert te relativeren. Bijv. wanneer de kinderen niet beginnen met opruimen als je het 1x gevraagd hebt: dat hoort er gewoon bij, het ligt niet aan jou dat ze niet luisteren. Je kan het nog een paar keer zeggen, en als je weet dat zo'n ritueel 10 minuten duurt misschien vast eerder beginnen?
En over de onbelangrijke verhalen: ik geloof eigenlijk dat de meest 'lullige' onderwerpen voor een kind heel belangrijk zijn! Misschien er proberen anders tegen aan te kijken...
Het leven is meer dan zinvolle activiteiten alleen...
En tellen he
En over de onbelangrijke verhalen: ik geloof eigenlijk dat de meest 'lullige' onderwerpen voor een kind heel belangrijk zijn! Misschien er proberen anders tegen aan te kijken...
Het leven is meer dan zinvolle activiteiten alleen...
En tellen he
donderdag 14 mei 2009 om 21:20
Ik vind het ook belangrijk dat de kinderen hun verhaal bij me kwijt kunnen. En ik ben me er heel erg bewust van dat als ze hun (in mijn ogen kulverhaal) kleine dingen nu niet met me kunnen delen, ze later de grote dingen ook niet met me zullen delen.
Goede voornemens genoeg. Ik weet wat belangrijk is en waarom, alleen vind ik soms de uitvoering ervan nog moeilijk.
Maar dat tellen, ik zal het doen (zonder hoorbaar diep zuchten!)
Goede voornemens genoeg. Ik weet wat belangrijk is en waarom, alleen vind ik soms de uitvoering ervan nog moeilijk.
Maar dat tellen, ik zal het doen (zonder hoorbaar diep zuchten!)
donderdag 14 mei 2009 om 21:52
Wat je in elk geval kunt onderzoeken is of je dingen 'op laat lopen'.
Tijdig ingrijpen, oogcontact wanneer je iets heel graag wil.
Strategieen aanreiken zoals de diverse taakjes van het opruimen uitsplitsen en opschrijven of als ze nog niet kunnen lezen 1 voor 1 aangeven. Als opruimen en wel nu je probleem is dan.
Aangeven dat je nu even geen goede oren hebt voor een verhaal maar na een kop koffie/bij het eten/als je dit en dit afgemaakt hebt wel.
En vooral leuke dingen blijven doen met ze zodat ze je niet alleen als dat snauwmens zien.
Van snauwen krijg je overigens op de lange duur ook snauwerige kinderen. Waar je nog snauweriger van wordt en zo. Misschien helpt het je dat te realiseren.
Als je er echt tegenaan blijft lopen -hoe oud zijn je kinderen, hoe lang doe je het al?- is er natuurlijk ook opvoedingsondersteuning, varierend van een korte cursus bij maatschappelijk werk voor snelle leerders tot allerlei intensievere begeleidingsvormen voor harde leerders.
Tijdig ingrijpen, oogcontact wanneer je iets heel graag wil.
Strategieen aanreiken zoals de diverse taakjes van het opruimen uitsplitsen en opschrijven of als ze nog niet kunnen lezen 1 voor 1 aangeven. Als opruimen en wel nu je probleem is dan.
Aangeven dat je nu even geen goede oren hebt voor een verhaal maar na een kop koffie/bij het eten/als je dit en dit afgemaakt hebt wel.
En vooral leuke dingen blijven doen met ze zodat ze je niet alleen als dat snauwmens zien.
Van snauwen krijg je overigens op de lange duur ook snauwerige kinderen. Waar je nog snauweriger van wordt en zo. Misschien helpt het je dat te realiseren.
Als je er echt tegenaan blijft lopen -hoe oud zijn je kinderen, hoe lang doe je het al?- is er natuurlijk ook opvoedingsondersteuning, varierend van een korte cursus bij maatschappelijk werk voor snelle leerders tot allerlei intensievere begeleidingsvormen voor harde leerders.
vrijdag 15 mei 2009 om 11:13
Als je je bij anderen kunt beheersen dan kun je dat toch ook bij je kinderen leren? Je snauwt waarschijnlijk minder op je werk omdat je weet dat het daar minder/ niet geaccepteerd wordt. Je kinderen hebben weinig keus, die moeten het wel accepteren dus het is veel makkelijker om bij hen zulk gedrag te hebben. Het gaat er dus om je echt te realiseren wat je doet en dat je dat niet wilt. Tel tot tien, houd je in en zoek een andere uitlaadklep om je ongeduld en irritatie over van alles kwijt te raken ( sporten of iets dergelijks).
Wil je dat je kinderen zich later herinneren dat je zo vaak snauwde? Of dat ze straks als pubers helemaal niet meer luisteren omdat ze zo gewend zijn dat je snauwt. Je zegt dat het nu al niet echt meer indruk maakt.
Ik bedoel het niet hard maar ik denk dat het belangrijkste is dat je echt beseft wat het effect van je gedrag is en dat je dat echt wilt veranderen. Met die wil begint het volgens mij.
Wil je dat je kinderen zich later herinneren dat je zo vaak snauwde? Of dat ze straks als pubers helemaal niet meer luisteren omdat ze zo gewend zijn dat je snauwt. Je zegt dat het nu al niet echt meer indruk maakt.
Ik bedoel het niet hard maar ik denk dat het belangrijkste is dat je echt beseft wat het effect van je gedrag is en dat je dat echt wilt veranderen. Met die wil begint het volgens mij.
vrijdag 15 mei 2009 om 18:48
Dat besef heb ik inmiddels al wel, daar heb ik geen hulp bij nodig. Ik gaf al aan dat ik wil veranderen en waarom.
Net als een roker, die weet ook dondersgoed waarom het beter is te stoppen, allen hoe....
Dan heb ik meer aan de tips hóe te verandere dan wáárom.
De tip: Moet Ik Dit Nu Doen vind ik een hele goeie!
Ik merk ook dat het besef te willen veranderen al heel veel doet. Zowel gisteren als vandaag een hele geduldige dag gehad. Niet eens hoeven tellen enzo.
Maar alle tips hóe ik dit kan veranderen zijn welkom, het wáárom ik moet veranderen hoeft niet; dat weet ik al!
Nu er naar werken dat het een nieuw automatisme wordt....
Net als een roker, die weet ook dondersgoed waarom het beter is te stoppen, allen hoe....
Dan heb ik meer aan de tips hóe te verandere dan wáárom.
De tip: Moet Ik Dit Nu Doen vind ik een hele goeie!
Ik merk ook dat het besef te willen veranderen al heel veel doet. Zowel gisteren als vandaag een hele geduldige dag gehad. Niet eens hoeven tellen enzo.
Maar alle tips hóe ik dit kan veranderen zijn welkom, het wáárom ik moet veranderen hoeft niet; dat weet ik al!
Nu er naar werken dat het een nieuw automatisme wordt....
vrijdag 15 mei 2009 om 18:54
quote:mamzelle schreef op 14 mei 2009 @ 21:52:
Wat je in elk geval kunt onderzoeken is of je dingen 'op laat lopen'.
Tijdig ingrijpen, oogcontact wanneer je iets heel graag wil.
Strategieen aanreiken zoals de diverse taakjes van het opruimen uitsplitsen en opschrijven of als ze nog niet kunnen lezen 1 voor 1 aangeven. Als opruimen en wel nu je probleem is dan.
Aangeven dat je nu even geen goede oren hebt voor een verhaal maar na een kop koffie/bij het eten/als je dit en dit afgemaakt hebt wel.
En vooral leuke dingen blijven doen met ze zodat ze je niet alleen als dat snauwmens zien.
Van snauwen krijg je overigens op de lange duur ook snauwerige kinderen. Waar je nog snauweriger van wordt en zo. Misschien helpt het je dat te realiseren.
Als je er echt tegenaan blijft lopen -hoe oud zijn je kinderen, hoe lang doe je het al?- is er natuurlijk ook opvoedingsondersteuning, varierend van een korte cursus bij maatschappelijk werk voor snelle leerders tot allerlei intensievere begeleidingsvormen voor harde leerders.
Ik laat het niet oplopen, integndeel zou ik bijna zeggen. Als ik er goed over nadenk geef ik ze eerder te weinig ruimte dan te veel, maar ook dat valt reuze mee.
Het klinkt allemaal wel heel heftig in zo'n kort verhaal. Moeilijk om de nuance aan te geven.
Ik geloof dat ik geen opvoed ondersteuning nodig heb. Heb makkelijke kinderen en ze respecteren de in huis gestelde duidelijke regels en grenzen (af en toe natuurlijk niet, maar hé het zijn kinderen!)
Ik geloof dat ikzelf eerder aan de beurt ben om te onderzoeken hoe ik zelf in elkaar steek.
We hebben vandaag wat afspraken thuis gemaakt om de sfeer te verbeteren. hoop dat het allemaal helpt.
Ik laat het weten!
Wat je in elk geval kunt onderzoeken is of je dingen 'op laat lopen'.
Tijdig ingrijpen, oogcontact wanneer je iets heel graag wil.
Strategieen aanreiken zoals de diverse taakjes van het opruimen uitsplitsen en opschrijven of als ze nog niet kunnen lezen 1 voor 1 aangeven. Als opruimen en wel nu je probleem is dan.
Aangeven dat je nu even geen goede oren hebt voor een verhaal maar na een kop koffie/bij het eten/als je dit en dit afgemaakt hebt wel.
En vooral leuke dingen blijven doen met ze zodat ze je niet alleen als dat snauwmens zien.
Van snauwen krijg je overigens op de lange duur ook snauwerige kinderen. Waar je nog snauweriger van wordt en zo. Misschien helpt het je dat te realiseren.
Als je er echt tegenaan blijft lopen -hoe oud zijn je kinderen, hoe lang doe je het al?- is er natuurlijk ook opvoedingsondersteuning, varierend van een korte cursus bij maatschappelijk werk voor snelle leerders tot allerlei intensievere begeleidingsvormen voor harde leerders.
Ik laat het niet oplopen, integndeel zou ik bijna zeggen. Als ik er goed over nadenk geef ik ze eerder te weinig ruimte dan te veel, maar ook dat valt reuze mee.
Het klinkt allemaal wel heel heftig in zo'n kort verhaal. Moeilijk om de nuance aan te geven.
Ik geloof dat ik geen opvoed ondersteuning nodig heb. Heb makkelijke kinderen en ze respecteren de in huis gestelde duidelijke regels en grenzen (af en toe natuurlijk niet, maar hé het zijn kinderen!)
Ik geloof dat ikzelf eerder aan de beurt ben om te onderzoeken hoe ik zelf in elkaar steek.
We hebben vandaag wat afspraken thuis gemaakt om de sfeer te verbeteren. hoop dat het allemaal helpt.
Ik laat het weten!
