Psyche
alle pijlers
Geduld, valt het te leren???
donderdag 14 mei 2009 om 14:05
Een van mijn slechtse eigenschappen is ongeduldig zijn.
Klinkt redelijk onschuldig, maar loop er nu toch echt tegen aan bij de opvoeding van mijn kinderen.
Als ik iets vraag wil ik dat het nú gebeurt, kan niet rustig iets nog een keer uitleggen, heb een kort lontje of ik ontplof direct.
Ik heb ook geen geduld om te luisteren naar de 'onbelangrijke' verhalen. Luister dan maar met een half oor. Hoe ik dan verwachten dat ze bij me komen als er écht iets belangrijks is, als ik nú al niet naar ze luister.
Ik weet van mezelf dat ik dit moet veranderen.
Alleen kom ik daar dan weer pas achteraf op, op het moment dat het speelt dringt het niet ot me door lijkt het.
Of ik doe weer een poosje m'n best, maar na verloop van (korte-) tijd komt het klad er weer in.
Valt geduldig zijn te leren????Wie heeft tips??
Klinkt redelijk onschuldig, maar loop er nu toch echt tegen aan bij de opvoeding van mijn kinderen.
Als ik iets vraag wil ik dat het nú gebeurt, kan niet rustig iets nog een keer uitleggen, heb een kort lontje of ik ontplof direct.
Ik heb ook geen geduld om te luisteren naar de 'onbelangrijke' verhalen. Luister dan maar met een half oor. Hoe ik dan verwachten dat ze bij me komen als er écht iets belangrijks is, als ik nú al niet naar ze luister.
Ik weet van mezelf dat ik dit moet veranderen.
Alleen kom ik daar dan weer pas achteraf op, op het moment dat het speelt dringt het niet ot me door lijkt het.
Of ik doe weer een poosje m'n best, maar na verloop van (korte-) tijd komt het klad er weer in.
Valt geduldig zijn te leren????Wie heeft tips??
vrijdag 15 mei 2009 om 20:28
Heel herkenbaar overigens dat iemand dichtbij het eerder te verduren krijgt dan een wat verder weg staande collega bijv. Voor kinderen is het toch wel sneu inderdaad...
Het is me nog niet helemaal duidelijk bij wat / van welk gedrag je ongeduldig wordt en dan gaat snauwen. Ik lees bij het ophangen van de kulverhalen... maar je zegt dat jouw kinderen wel wat gewend zijn en niet meer zo onder de indruk zijn van jouw reactie. Maar welk effect wil je dan bereiken als ze kulverhalen ophangen? Of wil je juist weer indruk maken bij anderen situaties?
Het is me nog niet helemaal duidelijk bij wat / van welk gedrag je ongeduldig wordt en dan gaat snauwen. Ik lees bij het ophangen van de kulverhalen... maar je zegt dat jouw kinderen wel wat gewend zijn en niet meer zo onder de indruk zijn van jouw reactie. Maar welk effect wil je dan bereiken als ze kulverhalen ophangen? Of wil je juist weer indruk maken bij anderen situaties?
zondag 17 mei 2009 om 09:53
Tja, bij geruzie tussen de kids wordt ik snauwerig. En verder kan ik hierin nog niet echt een herkenbaar patroon vinden.
Het zijn idd de kulverhaaltjes terwijl je ondertussen wel wat anders aan je hoofd of te doen hebt.
Ik wil bereiken dat ik een luisterend oor ben, voor kulverhaaltjes en later dan ook hun "echte"dingen, zodat ze weten dat ze altijd bij me terecht kunnen.
Verder denk ik dat als ik geduldiger ben, minder snauw, de kinderen veel meer onder de indruk zijn van een 'milde reactie' als ik dan eens een keertje écht terecht boos ben.
Net zoals bij mijn man, die kan heel rustig blijven en het komt dan net zo goed over dan mijn minder subtiele reactie.
Ik moet zeggen dat het besef en de wil om te veranderen momenteel al heel veel doet. Volhouden nu....ik voel me net zo'n roker die elk moment kan terugvallen.
Het zijn idd de kulverhaaltjes terwijl je ondertussen wel wat anders aan je hoofd of te doen hebt.
Ik wil bereiken dat ik een luisterend oor ben, voor kulverhaaltjes en later dan ook hun "echte"dingen, zodat ze weten dat ze altijd bij me terecht kunnen.
Verder denk ik dat als ik geduldiger ben, minder snauw, de kinderen veel meer onder de indruk zijn van een 'milde reactie' als ik dan eens een keertje écht terecht boos ben.
Net zoals bij mijn man, die kan heel rustig blijven en het komt dan net zo goed over dan mijn minder subtiele reactie.
Ik moet zeggen dat het besef en de wil om te veranderen momenteel al heel veel doet. Volhouden nu....ik voel me net zo'n roker die elk moment kan terugvallen.
zondag 17 mei 2009 om 10:01
http://www.psycholoog.net/?p=593
Nak , leer jij je kinderen wel om zélf geduld te hebben , als zij zelf graag iets numeteendirect willen ?
Hoe oud zijn je kinderen eigenlijk ?
Nak , leer jij je kinderen wel om zélf geduld te hebben , als zij zelf graag iets numeteendirect willen ?
Hoe oud zijn je kinderen eigenlijk ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 17 mei 2009 om 14:06
zondag 17 mei 2009 om 14:45
quote:HoiPippiLangkous schreef op 17 mei 2009 @ 10:05:
Ik vind het nogal wat dat je de verhalen van je kids 'kul' noemt. Ik denk dat je je perceptie moet veranderen.
Ik noem het hier maar even "kul" , zoals ik al zei de nuance is moeilijk aan te geven. Het zijn gewoon hun alledaagse dingetjes.
Natruurlijk zijn die belangrijk. En ik realiseer me héél goed dat als ik hier niet naar luister, ze met écht belangrijke dingen op den duur ook niet bij me zullen gaan komen.
Ik vind het nogal wat dat je de verhalen van je kids 'kul' noemt. Ik denk dat je je perceptie moet veranderen.
Ik noem het hier maar even "kul" , zoals ik al zei de nuance is moeilijk aan te geven. Het zijn gewoon hun alledaagse dingetjes.
Natruurlijk zijn die belangrijk. En ik realiseer me héél goed dat als ik hier niet naar luister, ze met écht belangrijke dingen op den duur ook niet bij me zullen gaan komen.
zondag 17 mei 2009 om 14:46
quote:mamzelle schreef op 17 mei 2009 @ 14:06:
Ik zou eerlijk niet weten hoe ik een uitvoerige beschrijving van de belevenissen van Chamander en Pikachu anders moest omschrijven. Zeker niet als het de zoveelste is.
Okee, ik doe het dan af met dat ik persoonlijk echte belevenissen leuker vind dan dingen die op tv gebeuren.Precies! Dit soort tv-verhaaltjes zijn voor mij "kul"
Ik zou eerlijk niet weten hoe ik een uitvoerige beschrijving van de belevenissen van Chamander en Pikachu anders moest omschrijven. Zeker niet als het de zoveelste is.
Okee, ik doe het dan af met dat ik persoonlijk echte belevenissen leuker vind dan dingen die op tv gebeuren.Precies! Dit soort tv-verhaaltjes zijn voor mij "kul"
zondag 17 mei 2009 om 14:48
quote:blijfgewoonbianca schreef op 17 mei 2009 @ 10:01:
http://www.psycholoog.net/?p=593
Nak , leer jij je kinderen wel om zélf geduld te hebben , als zij zelf graag iets numeteendirect willen ?
Hoe oud zijn je kinderen eigenlijk ?
Ik leer ze het wel, alleen geef niet echt het goede voorbeeld zeg maar.
Ik merk nog niet veel van hun ongeduld, behalve een stukje verdraagzaamheid naar elkaar (maar is dat niet heel gewoon tussen broer/zus verhoudingen?)
Kinderen zijn 7 en 9.
http://www.psycholoog.net/?p=593
Nak , leer jij je kinderen wel om zélf geduld te hebben , als zij zelf graag iets numeteendirect willen ?
Hoe oud zijn je kinderen eigenlijk ?
Ik leer ze het wel, alleen geef niet echt het goede voorbeeld zeg maar.
Ik merk nog niet veel van hun ongeduld, behalve een stukje verdraagzaamheid naar elkaar (maar is dat niet heel gewoon tussen broer/zus verhoudingen?)
Kinderen zijn 7 en 9.
zondag 17 mei 2009 om 22:22
Voor hun is het inderdaad geen kul, verre van zelfs.
Maar ja, ook zij gaan er niet dood van te merken dat hun moeder in het ene verhaal net wat meer geinteresseerd is dan in het andere.
Nak, ik link het gebrek aan verdraagzaamheid in mijn huis wel degelijk aan mijn ongeduld. Met name de heftigheid ervan.
Maar ja, ook zij gaan er niet dood van te merken dat hun moeder in het ene verhaal net wat meer geinteresseerd is dan in het andere.
Nak, ik link het gebrek aan verdraagzaamheid in mijn huis wel degelijk aan mijn ongeduld. Met name de heftigheid ervan.
maandag 18 mei 2009 om 17:42
quote:HoiPippiLangkous schreef op 17 mei 2009 @ 16:22:
Maar voor hun is het toch geen kul?
Ik wil meer geduld tonen, vooral op persoonlijk vlak, maar ze mogen toch begst merken dat niet álles binnen mijn interese-gebied ligt? De "kul" dingen delen ze maar met leeftijdsgenootjes.
Daar leert een kind ook van dat niet alles om hem draait, stukje uitgestelde aandacht?
Maar voor hun is het toch geen kul?
Ik wil meer geduld tonen, vooral op persoonlijk vlak, maar ze mogen toch begst merken dat niet álles binnen mijn interese-gebied ligt? De "kul" dingen delen ze maar met leeftijdsgenootjes.
Daar leert een kind ook van dat niet alles om hem draait, stukje uitgestelde aandacht?
