Psyche
alle pijlers
Gedwongen uit huis
woensdag 5 maart 2025 om 18:27
Mijn moeder is dement en met een boel hulp woont ze nog thuis. ( Mijn vader leeft niet meer)
Nu komt ze op het punt dat de professionals het langzamerhand niet meer verantwoord vinden. Vrijwillig gaat ze nooit uit huis. Dus langzamerhand komt artikel 21 of een rechterlijke macht in zicht. Dat vind ik behoorlijk heftig. Ook het rijbewijs is nu verlopen en wordt niet opnieuw aangevraagd . Dat weet ze nog niet en ook dat gaat een vreselijk gesprek worden en dat 100 keer omdat ze elke keer vergeet wat we zeggen.
Heeft iemand van jullie ervaring met het gedwongen uit huis gaan van een demente ouder?
Nu komt ze op het punt dat de professionals het langzamerhand niet meer verantwoord vinden. Vrijwillig gaat ze nooit uit huis. Dus langzamerhand komt artikel 21 of een rechterlijke macht in zicht. Dat vind ik behoorlijk heftig. Ook het rijbewijs is nu verlopen en wordt niet opnieuw aangevraagd . Dat weet ze nog niet en ook dat gaat een vreselijk gesprek worden en dat 100 keer omdat ze elke keer vergeet wat we zeggen.
Heeft iemand van jullie ervaring met het gedwongen uit huis gaan van een demente ouder?
donderdag 6 maart 2025 om 12:03
Hoi, ik heb ervaring met een gedwongen opname van een ouder in een verpleeghuis bij dementie. Mijn ouder was ook nooit uit zichzelf het huis uit gegaan, maar het kon zo niet langer.
En ja, dan krijg je het moment dat iemand dus niet vrijwillig meegaat. Dan wordt het dus letterlijk dwingen. Dit was ook best heftig om mee te maken want mijn ouder heeft enorm tegengestribbeld. Maar zoals iemand anders het hier eerder ook zei, je ziet na een tijdje dat iemand went op de nieuwe woonplek en dat ze eigenlijk ook wel kunnen ontspannen want ze hoeven niet meer op hun tenen te lopen. Ze kunnen al tijden niet meer goed meedraaien in de maatschappij en dat mogen ze dan loslaten.
En ja, dan krijg je het moment dat iemand dus niet vrijwillig meegaat. Dan wordt het dus letterlijk dwingen. Dit was ook best heftig om mee te maken want mijn ouder heeft enorm tegengestribbeld. Maar zoals iemand anders het hier eerder ook zei, je ziet na een tijdje dat iemand went op de nieuwe woonplek en dat ze eigenlijk ook wel kunnen ontspannen want ze hoeven niet meer op hun tenen te lopen. Ze kunnen al tijden niet meer goed meedraaien in de maatschappij en dat mogen ze dan loslaten.
donderdag 6 maart 2025 om 14:37
Verschrikkelijke ziekte is het. Met mijn vader onlangs hetzelfde meegemaakt, hij is ook dement. Hij woonde bij mij in en ik ben dankbaar dat hij naar een goed verzorgingshuis kon. Ik kon die zorg niet langer op me nemen. Dit vroeg 24/7 begeleiding van mij. Nu kan ik weer dochter zijn (deels althans) ipv zijn verzorger.Johanna67 schreef: ↑05-03-2025 21:15Ja klopt, we zijn ons nu aan het inlezen. Ze kan het leven niet meer overzien en zeker de gevolgen niet. Het moeilijke aan dementie vind ik dat ze soms best helder lijkt en dan ga ik weer aan alles twijfelen. Alleen haar korte termijn geheugen is ook in de heldere momenten goed stuk. Een dag later is ze dan ineens weer in de war en angstig. Het gaat met horten en stoten.
Anderen en hijzelf hebben zijn dementie vaak niet door. Maar ik zie hem steeds verder achteruit gaan. Dat doet pijn.
Mijn vader is door een herseninfarct bij revalidatiecentrum terecht gekomen en daar is dementie vastgesteld. Omdat hij in revalidatie zat en die plek te duur werd, is hij met voorrang geplaatst in een verzorgingshuis. Daar ben ik onwijs dankbaar voor. Hij krijgt nu de hulp en zorg die hij nodig heeft. In die mate had ik dat niet langer gekund.
Ik hoop van harte dat er bij jullie linksom of rechtsom ook een oplossing komt. Een demente ouder, helemaal zonder partner die helpt, kan heel je leven overnemen. Sterkte!!
donderdag 6 maart 2025 om 15:58
Een inwonende ouder met dementie lijkt mij helemaal een drama. Je moet echt 24-uurs zorg leveren en dat gaat wel ten koste van je eigen rust en leven. Je ziet ook vaak dat als er wel een partner in het spel is er thuis veel te lang wordt aangemodderd. Dit echt echt ten koste van de partner en andere mantelzorgers. Thuis zorgen voor iemand met dementie is eigenlijk alleen te doen als je 24 uurs zorg kunt regelen en jezelf dus min of meer partner kunt blijven ipv verzorgende.
donderdag 6 maart 2025 om 16:04
Helaas lukt het niet om hier met haar over te praten , ze heeft geen inzicht in haar ziektebeeld en vindt dat ze prima voor zichzelf zorgt. Ook als ik uitleg over een eventuele crisisplaatsing als ze niet akkoord gaat, lijkt het of het gewoon niet binnenkomt. Haar absolute doel thuis blijven wonen.Tuingravin schreef: ↑06-03-2025 09:56Is het een idee om met haar te praten op een helder moment? Want als het een crisisopname moet worden, kan ze overal geplaatst worden. Terwijl een plek in de buurt veel fijner is voor je moeder, maar ook voor jou. Dat zou je met haar kunnen bespreken als ze helder en in een goede bui is.
Vraag ook eens aan de casemanager of er bij jou in de buurt bijeenkomsten worden gehouden voor mantelzorgers van mensen met Alzheimer (zoals een ‘Alzheimercafe). Hier kun je even stoom afblazen en inzichten delen, als je daar behoefte aan hebt.
Zorg goed voor jezelf, het is zwaar.
Alzheimercafe vond ik niet veel aan. Veel dingen die besproken werden die ik al wist. Het niveau bleef steken op hoe moeilijk het allemaal was.
donderdag 6 maart 2025 om 16:07
Dat letterlijk dwingen voorzie ik ook bij mijn moeder en daar verheug ik me bepaald niet op. Hoe ging dat bij jullie? Wie haalt haar uit huis?Beschuitmetjam schreef: ↑06-03-2025 12:03Hoi, ik heb ervaring met een gedwongen opname van een ouder in een verpleeghuis bij dementie. Mijn ouder was ook nooit uit zichzelf het huis uit gegaan, maar het kon zo niet langer.
En ja, dan krijg je het moment dat iemand dus niet vrijwillig meegaat. Dan wordt het dus letterlijk dwingen. Dit was ook best heftig om mee te maken want mijn ouder heeft enorm tegengestribbeld. Maar zoals iemand anders het hier eerder ook zei, je ziet na een tijdje dat iemand went op de nieuwe woonplek en dat ze eigenlijk ook wel kunnen ontspannen want ze hoeven niet meer op hun tenen te lopen. Ze kunnen al tijden niet meer goed meedraaien in de maatschappij en dat mogen ze dan loslaten.
donderdag 6 maart 2025 om 16:14
Heel herkenbaar dit en toch ging mijn schoonmoeder akkoord met het mooie voorstel van de CIZ indicatiedame. Die dame weet het heel positief te vertellen. Dat hadden wij eigenlijk niet aan zien komen.Johanna67 schreef: ↑06-03-2025 16:04Helaas lukt het niet om hier met haar over te praten , ze heeft geen inzicht in haar ziektebeeld en vindt dat ze prima voor zichzelf zorgt. Ook als ik uitleg over een eventuele crisisplaatsing als ze niet akkoord gaat, lijkt het of het gewoon niet binnenkomt. Haar absolute doel thuis blijven wonen.
Alzheimercafe vond ik niet veel aan. Veel dingen die besproken werden die ik al wist. Het niveau bleef steken op hoe moeilijk het allemaal was.
Iemand met dementie heeft geen inzicht in eigen ziektebeeld. Dat is ook logisch.
donderdag 6 maart 2025 om 16:41
Zeer typerend gedrag voor iemand met dementie. Hopelijk kun je het zien als onderdeel van de ziekte, en niet als tegenwerking.Johanna67 schreef: ↑06-03-2025 16:04Helaas lukt het niet om hier met haar over te praten , ze heeft geen inzicht in haar ziektebeeld en vindt dat ze prima voor zichzelf zorgt. Ook als ik uitleg over een eventuele crisisplaatsing als ze niet akkoord gaat, lijkt het of het gewoon niet binnenkomt. Haar absolute doel thuis blijven wonen.
Alzheimercafe vond ik niet veel aan. Veel dingen die besproken werden die ik al wist. Het niveau bleef steken op hoe moeilijk het allemaal was.
donderdag 6 maart 2025 om 16:45
Klopt, daarom ben ik ook zo dankbaar voor dit superfijne verpleeghuis waar mijn vader nu mag wonen. Ik vond het al ontzettend zwaar met mijn eigen handicap, een getraumatiseerd kind en een kind dat chronisch ziek is en elke dag hulp nodig heeft. Mijn zieke vader daarbij werd echt teveel.Phlox24 schreef: ↑06-03-2025 15:58Een inwonende ouder met dementie lijkt mij helemaal een drama. Je moet echt 24-uurs zorg leveren en dat gaat wel ten koste van je eigen rust en leven. Je ziet ook vaak dat als er wel een partner in het spel is er thuis veel te lang wordt aangemodderd. Dit echt echt ten koste van de partner en andere mantelzorgers. Thuis zorgen voor iemand met dementie is eigenlijk alleen te doen als je 24 uurs zorg kunt regelen en jezelf dus min of meer partner kunt blijven ipv verzorgende.
Gelukkig zag de arts dat ook in en drong niet aan op 'terug naar huis want meneer woont toch in een mantelzorgwoning bij dochter', maar voorzag dat als ik om zou vallen dat niet alleen mijn vader zorg ontnomen werd, maar mijn hele gezin.
Maar het ligt veel aan de mensen om je heen. Andere mantelzorgers eventueel maar ook hulp van buitenaf en de welwillendheid van degene met dementie.
donderdag 6 maart 2025 om 17:03
Er kwam een ambulance met 2 potige verpleegkundigen en iemand die toestemming had gegeven voor de opname (ik weet niet meer exact de functie van deze persoon). Eerst wordt het natuurlijk gevraagd en probeerde men het al pratende voor elkaar te krijgen. Dat lukte niet, dus toen was het toch ouder 'vastpakken' en vastmaken op de brancard. Dit ging er dus redelijk 'wild' aan toe. Maar eenmaal ter plaatse was ouder rustiger.
donderdag 6 maart 2025 om 17:08
Oh, verschrikkelijk. Ik zou het vreselijk vinden om mijn moeder zo te zien. Ik hoop zo dat ze tijdens dat artikel 21 gesprek akkoord gaat. Maar ik vrees van niet.Beschuitmetjam schreef: ↑06-03-2025 17:03Er kwam een ambulance met 2 potige verpleegkundigen en iemand die toestemming had gegeven voor de opname (ik weet niet meer exact de functie van deze persoon). Eerst wordt het natuurlijk gevraagd en probeerde men het al pratende voor elkaar te krijgen. Dat lukte niet, dus toen was het toch ouder 'vastpakken' en vastmaken op de brancard. Dit ging er dus redelijk 'wild' aan toe. Maar eenmaal ter plaatse was ouder rustiger.
donderdag 6 maart 2025 om 17:26
Inderdaad vreselijk. Misschien verstandig om van tevoren vast wat scenario's te bedenken die mogelijk plaats zouden kunnen vinden en hoe jij het op dat moment wilt. Bijvoorbeeld zoals bovenstaande: wil je hier als dochter bij zijn? Of laat je dit bijv liever aan een ander over. Dat jij misschien klaarstaat om je moeder mee op te vangen op plaats van bestemming? Soms overkomen situaties je, vooral met zoveel emoties. Misschien helpt het je om wat scenario's te overdenken. Wat al pijnlijk genoeg is, het is echt een zware situatie.
donderdag 6 maart 2025 om 18:20
Ik zou er voor kiezen om er niet bij te zijn. Maar dat is laf van mij. Voor mijn moeder is, denk, fijn als ik erbij ben.apiejapie schreef: ↑06-03-2025 17:26Inderdaad vreselijk. Misschien verstandig om van tevoren vast wat scenario's te bedenken die mogelijk plaats zouden kunnen vinden en hoe jij het op dat moment wilt. Bijvoorbeeld zoals bovenstaande: wil je hier als dochter bij zijn? Of laat je dit bijv liever aan een ander over. Dat jij misschien klaarstaat om je moeder mee op te vangen op plaats van bestemming? Soms overkomen situaties je, vooral met zoveel emoties. Misschien helpt het je om wat scenario's te overdenken. Wat al pijnlijk genoeg is, het is echt een zware situatie.
donderdag 6 maart 2025 om 18:59
Daar twijfel ik aan. Het zou kunnen betekenen dat jij medeschuldig bent in haar ogen. Dan is het toch fijner als jij degene bent die haar juist kan troosten?
donderdag 6 maart 2025 om 19:00
Bedenk inderdaad even de verschillende scenario's zodat je je goed voor kan bereiden. En bespreek het stappenplan vooraf met degene die er over gaat. Ik moet zeggen dat het ons ook nogal overkwam hoor. Er waren geen maanden of weken vooraf dat we ons er in hadden kunnen verdiepen.
En bedenk ook dat je moeder waarschijnlijk niet blijft hangen in de weerstand. Half uur later is ze misschien weer anders.
Dat jij op plaats van bestemming bent lijkt me voor zowel jou als je moeder prettig. Kun je haar even op weg helpen.
Het is een lastige situatie, maar bedenk wel steeds waarom die beslissing is genomen. Dat helpt je waarschijnlijk.
donderdag 6 maart 2025 om 19:08
Dat is niet laf. Dat is wat liefde doet: het pijnlijk vinden als iemand die je lief hebt verdriet heeft. Daar is niks lafs aan.
Daarbij moet jij door met het gevoel op van dat moment. Terwijl je moeder het wellicht gauw vergeten zal zijn. En zo niet, dan ben jij als vertrouwd persoon misschien juist degene die als 'schuldige' aangewezen wordt. Neem het stuk troost op je door er voor haar te zijn op de plek waar ze woont. Zet koffie voor haar, doe samen een spelletje, net wat ze fijn vindt. Probeer je energie te gebruiken voor de verbindende, positieve dingen tussen jullie. De zorgtaken kun je dan bij de verzorging laten, jij mag weer dochter zijn. En ook dat stuk zal beetje bij beetje verdwijnen, maar zolang als het kan mag je die rol behouden. En daar is echt NIKS lafs aan!
donderdag 6 maart 2025 om 19:13
donderdag 6 maart 2025 om 19:28
Wat is een gastenhuis?Ben-ik-weer schreef: ↑06-03-2025 19:13Zoek een Gastenhuis voor haar.
Kost wat maar ik beloof je dat ze er na zes weken nooit meer weg wil.
donderdag 6 maart 2025 om 19:38
Ben-ik-weer schreef: ↑06-03-2025 19:13Zoek een Gastenhuis voor haar.
Kost wat maar ik beloof je dat ze er na zes weken nooit meer weg wil.
Ik heb dat even snel opgezocht maar het klinkt eigenlijk precies zoals het verpleeghuis waar mijn ouder heen ging.
Maar misschien hebben wij het getroffen.
donderdag 6 maart 2025 om 19:49
Mijn broer was ook erg bang voor die situatie. Bij ons ging de organisatie er toch vanuit dat we ouder zelf zouden komen afleveren. Dus wij hebben gewoon niks gezegd. Ik heb de koffer in de auto gedaan zonder dat ouder het door had. En toen gezegd dat we een stukje gingen rijden en ouder stapte braaf in. Bij het verzorgingstehuis gezegd dat we hier even een kopje koffie gingen drinken en met wat mensen praten. De intake was echt heel vriendelijk en heel voorzichtig richting ouder. Gesprek vond plaats in de (tijdelijke) kamer. Na een tijdje werd ouder moe en de verpleging vroeg of ie even wilde gaan liggen. Nou graag. Verpleging vertelde dat ouder hier een paar daagjes zou blijven. Dat was niet gelogen, want tijdelijke plek, en het haalde angel uit een definitieve verhuizing.
Die eerste nacht beleefde ouder dus een beetje als in een hotel. Was de volgende dag lyrisch over hoe vriendelijk de verzorging was. Een groot voordeel van een huis is dat er bijna telkens dezelfde gezichten zijn. Bij de thuiszorg wisselde dat elke dag.
Na een paar dagen zijn we wat persoonlijke spulletjes komen brengen. Schilderijen, tv, bekende stoel. Ouder kreeg toen door dat het definitiever werd maar vond het toen wel best.
donderdag 6 maart 2025 om 19:52
Moet natuurlijk ook wel kunnen zo. Wij hebben het appartement van mijn vader volledig in moeten richten, en zijn vertrouwde spullen gingen mee. Dus dat kon uiteraard niet zonder zijn medeweten.liza schreef: ↑06-03-2025 19:49Mijn broer was ook erg bang voor die situatie. Bij ons ging de organisatie er toch vanuit dat we ouder zelf zouden komen afleveren. Dus wij hebben gewoon niks gezegd. Ik heb de koffer in de auto gedaan zonder dat ouder het door had. En toen gezegd dat we een stukje gingen rijden en ouder stapte braaf in. Bij het verzorgingstehuis gezegd dat we hier even een kopje koffie gingen drinken en met wat mensen praten. De intake was echt heel vriendelijk en heel voorzichtig richting ouder. Gesprek vond plaats in de (tijdelijke) kamer. Na een tijdje werd ouder moe en de verpleging vroeg of ie even wilde gaan liggen. Nou graag. Verpleging vertelde dat ouder hier een paar daagjes zou blijven. Dat was niet gelogen, want tijdelijke plek, en het haalde angel uit een definitieve verhuizing.
Die eerste nacht beleefde ouder dus een beetje als in een hotel. Was de volgende dag lyrisch over hoe vriendelijk de verzorging was. Een groot voordeel van een huis is dat er bijna telkens dezelfde gezichten zijn. Bij de thuiszorg wisselde dat elke dag.
Na een paar dagen zijn we wat persoonlijke spulletjes komen brengen. Schilderijen, tv, bekende stoel. Ouder kreeg toen door dat het definitiever werd maar vond het toen wel best.
donderdag 6 maart 2025 om 19:54
Is dat niet particuliere zorg? Dat is voor velen niet te betalen helaas. Misschien nog wel voor enkele maanden maar als je alles bij elkaar telt, moet je behoorlijk inkomen (pensioen) of zak geld hebben om dat jarenlang te kunnen betalen.Ben-ik-weer schreef: ↑06-03-2025 19:13Zoek een Gastenhuis voor haar.
Kost wat maar ik beloof je dat ze er na zes weken nooit meer weg wil.
Maar misschien haal ik twee dingen door elkaar?
donderdag 6 maart 2025 om 21:26
Volkskrant artikel zonder paywall: https://archive.is/eBrED
(trouwens ook een handige site als je artikelen met paywall wil lezen: https://archive.is/ )
donderdag 6 maart 2025 om 22:44
Juist dat gebrek aan sociale contacten hebben wij heel erg gebruikt om haar zover te krijgen om geen verzet te tonen bij art. 22. Ook hebben wij steeds eerlijk gezegd wat de gevolgen zijn als ze wel verzet toont. Van die gesprekken bleven wel flarden hangen. Eigenlijk was haar conclusie dat ze geen keus had.
Claimen lieten wij niet toe, daarin kan jezelf een rol spelen.
De onrust is verschrikkelijk, die was er 24 uur per dag. Voor ons geen reden om extra naar haar om te kijken. Ze liep ook 's nachts op straat. Op een gegeven moment is er om die reden nachtzorg gekomen. Dat was wel fijn.
Schoonmoeder zit nu in een verzorgingstehuis waar ze goed wordt verzorgd.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
