Psyche
alle pijlers
Genante angst... Voor toiletpotten...
donderdag 30 juni 2011 om 20:17
Ehm... De titel zegt het al..
Heb een vreselijke angst voor toiletpotten. Niet omdat ik het vies vind ofzo maar de binnenwerk van de potten. Ik krijg de rillingen als ik In de pot ga kijken en als het water "laag" staat dan gil én ren ik die ruimte uit. Ik kan er ook nachtmerries van krijgen...
Vooral de toiletpotten waar je "het gat" gelijk ziet vind ik vreselijk en heel eng. Bijvoorbeeld vreemde wc's ga ik achterstevoren met ogen dicht naar binnen, is nooit mis gegaan...
Het is best grappig maar dat gevoel wat ik ervaar is niet echt humoristisch...
Maar goed... Wie o Wie heeft dit nog meer??
Nogmaals, ik ben niet vies van de potten, vind ze alleen doodeng!!
Groetjes Chantal
Heb een vreselijke angst voor toiletpotten. Niet omdat ik het vies vind ofzo maar de binnenwerk van de potten. Ik krijg de rillingen als ik In de pot ga kijken en als het water "laag" staat dan gil én ren ik die ruimte uit. Ik kan er ook nachtmerries van krijgen...
Vooral de toiletpotten waar je "het gat" gelijk ziet vind ik vreselijk en heel eng. Bijvoorbeeld vreemde wc's ga ik achterstevoren met ogen dicht naar binnen, is nooit mis gegaan...
Het is best grappig maar dat gevoel wat ik ervaar is niet echt humoristisch... Maar goed... Wie o Wie heeft dit nog meer??
Nogmaals, ik ben niet vies van de potten, vind ze alleen doodeng!!
Groetjes Chantal
donderdag 30 juni 2011 om 21:08
quote:SeptemberGirl schreef op 30 juni 2011 @ 21:02:
[...]
Vooral oude kerels, op Teva's, aaaaargh!
Laatst zag ik een jonge vrouw, zag er haske verzorgd uit. Afgezien van de enorm gebarsten eeltlaag op d'r voeten (die in hele kekke slippertjes stoken!).
Oké, nu is het genoeg.
[...]
Vooral oude kerels, op Teva's, aaaaargh!
Laatst zag ik een jonge vrouw, zag er haske verzorgd uit. Afgezien van de enorm gebarsten eeltlaag op d'r voeten (die in hele kekke slippertjes stoken!).
Oké, nu is het genoeg.
I am surrounded by morons
donderdag 30 juni 2011 om 22:40
Fobieën, hoe kom je eraan, maar belangrijker: hoe kom je er vanaf? En altijd gekke fobieën, maar wat een last kunnen die opleveren.
Zelf 'gezegend' met een angststoornis sinds m'n 8e
(nogal uit de hand gelopen fobie). Ik heb eerder therapie gehad van (i p z o). --> Google.
Vond het een goede therapie, veel kennis aanwezig daar!
En ja, exposure is vaak onderdeel. Maar echt; je kunt het beter aangaan, want hoe meer je vermijd, hoe meer last je ervan krijgt op lange termijn Trust me....
Succes!!! Je kunt er echt veel baat bij hebben!
Zelf 'gezegend' met een angststoornis sinds m'n 8e
(nogal uit de hand gelopen fobie). Ik heb eerder therapie gehad van (i p z o). --> Google.
Vond het een goede therapie, veel kennis aanwezig daar!
En ja, exposure is vaak onderdeel. Maar echt; je kunt het beter aangaan, want hoe meer je vermijd, hoe meer last je ervan krijgt op lange termijn Trust me....
Succes!!! Je kunt er echt veel baat bij hebben!
vrijdag 1 juli 2011 om 20:51
TO, je hebt een lotgenoot gevonden! Heel bizar, om te lezen dat iemand dezelfde angst heeft als ik. Ik heb er nooit mee naar buiten durven treden omdat het gewoon té gek is...
Ik kan er inmiddels wel mee functioneren, heb mezelf moeten dwingen op vreemde toiletten te gaan, je moét immers wel! Maar altijd ben ik 'op mijn hoede'... Vraag me niet waarvoor.
Al weet ik wel waar de oorsprong ligt, zo'n 25 jaar geleden, ik was een kleuter. Ik keek samen met mijn broer naar 'Mevrouw Ten Kate', Villa Achterwerk. Daar was een aflevering waarbij MTK naar de wc ging, en er opeens een hand uit de wcpot omhoog kwam en naar haar graaide. Ik schrok me helemaal kapot, mijn pestkop-broer speelde hier 'leuk' op in en ging er lekker op door om mij nog banger te maken. Hij zei dat er ook spoken en geesten uit de wc kwamen. Daarbij verzekerde hij mij ook dat wand-toiletten (die toen net nieuw op de markt kwamen) van de muur zouden vallen als ik er op zou gaan zitten. Goedgelovig als ik was, is met deze pesterijen mijn enorme fobie geboren.
In mijn kinderjaren heb ik zo ontzettend vaak mijn plas eindeloos opgehouden om maar thuis te kunnen, als ik het niet kon ophouden duizend doden gestorven om op zo'n enge, vreemde wc te gaan. Als de wcbril ophoog stond durfde ik écht niet het hokje in te gaan, als het een wandtoilet was sloeg mijn hart een slag over en kromp ik bijna in elkaar. In hotels op vakantie plaste ik in de badkuip om maar niet op die wc te hoeven. Mijn moeder heeft me eens opgetild om me maar op de wc te laten plassen; ik heb over haar en de vloer geplast, jankend en spartelend boven die doodenge wc... Echt panisch was ik...
Inmiddels ben ik er van af, of beter gezegd, ik kan er mee omgaan. Ik kan inmiddels overal en altijd naar de wc, al kies ik er ook nog regelmatig voor om het op te houden als een toilet me echt niet aanstaat. Maar bijvoorbeeld het automatische spoelsysteem bij de toiletten op Schiphol zijn geen favoriet bij mij; ik schrik nog steeds als zo'n wc opeens begint te spoelen.
Pff dit is echt een onderwerp dat ik lang geleden heb geblokt uit mijn herinnering, maar door dit topic komen die oude gevoelens weer boven..!
Ik kan er inmiddels wel mee functioneren, heb mezelf moeten dwingen op vreemde toiletten te gaan, je moét immers wel! Maar altijd ben ik 'op mijn hoede'... Vraag me niet waarvoor.
Al weet ik wel waar de oorsprong ligt, zo'n 25 jaar geleden, ik was een kleuter. Ik keek samen met mijn broer naar 'Mevrouw Ten Kate', Villa Achterwerk. Daar was een aflevering waarbij MTK naar de wc ging, en er opeens een hand uit de wcpot omhoog kwam en naar haar graaide. Ik schrok me helemaal kapot, mijn pestkop-broer speelde hier 'leuk' op in en ging er lekker op door om mij nog banger te maken. Hij zei dat er ook spoken en geesten uit de wc kwamen. Daarbij verzekerde hij mij ook dat wand-toiletten (die toen net nieuw op de markt kwamen) van de muur zouden vallen als ik er op zou gaan zitten. Goedgelovig als ik was, is met deze pesterijen mijn enorme fobie geboren.
In mijn kinderjaren heb ik zo ontzettend vaak mijn plas eindeloos opgehouden om maar thuis te kunnen, als ik het niet kon ophouden duizend doden gestorven om op zo'n enge, vreemde wc te gaan. Als de wcbril ophoog stond durfde ik écht niet het hokje in te gaan, als het een wandtoilet was sloeg mijn hart een slag over en kromp ik bijna in elkaar. In hotels op vakantie plaste ik in de badkuip om maar niet op die wc te hoeven. Mijn moeder heeft me eens opgetild om me maar op de wc te laten plassen; ik heb over haar en de vloer geplast, jankend en spartelend boven die doodenge wc... Echt panisch was ik...
Inmiddels ben ik er van af, of beter gezegd, ik kan er mee omgaan. Ik kan inmiddels overal en altijd naar de wc, al kies ik er ook nog regelmatig voor om het op te houden als een toilet me echt niet aanstaat. Maar bijvoorbeeld het automatische spoelsysteem bij de toiletten op Schiphol zijn geen favoriet bij mij; ik schrik nog steeds als zo'n wc opeens begint te spoelen.
Pff dit is echt een onderwerp dat ik lang geleden heb geblokt uit mijn herinnering, maar door dit topic komen die oude gevoelens weer boven..!
vrijdag 1 juli 2011 om 20:58
Wat jij ook schrijft, het ín de pot kijken, vond ik ook doodeng... Ik schuifelde langzaam naar de pot toe en keek dan of het water hoog genoeg stond. Als het te laag stond durfde ik er echt niet op!
Op school (basis en middelbaar) durfde ik ook maar naar één specifieke wc, die ik als 'vertrouwd' had bestempeld. Als die bezet was wachtte ik rustig terwijl de andere 5 vrij waren...
Een keer op een scoutingcamp, in de bossen, was een 'sanitair hok' met een toiletpot zonder bril. Dat vond ik dus ook doodeng, niet eens zozeer goor, vooral eng. Ik heb dus die dagen mijn behoefte gedaan stiekem áchter dat sanitaire hok, in de bosjes. Dat liever dan in de buurt moeten komen van die enge wc!
Ik ben zooo blij dat ik inmiddels normaal naar ieder toilet kan! Al zou ik in een geval van pot-zonder-bril nog altijd de voorkeur geven aan ophouden.
Op school (basis en middelbaar) durfde ik ook maar naar één specifieke wc, die ik als 'vertrouwd' had bestempeld. Als die bezet was wachtte ik rustig terwijl de andere 5 vrij waren...
Een keer op een scoutingcamp, in de bossen, was een 'sanitair hok' met een toiletpot zonder bril. Dat vond ik dus ook doodeng, niet eens zozeer goor, vooral eng. Ik heb dus die dagen mijn behoefte gedaan stiekem áchter dat sanitaire hok, in de bosjes. Dat liever dan in de buurt moeten komen van die enge wc!
Ik ben zooo blij dat ik inmiddels normaal naar ieder toilet kan! Al zou ik in een geval van pot-zonder-bril nog altijd de voorkeur geven aan ophouden.
vrijdag 1 juli 2011 om 21:58
Jeetje wat fijn om iemand te "spreken" met dezelfde fobie! Bizar! weet je dat ik bijna heb zitten huilen Superletje? Echt geweldig! Nou ja geweldig, niet leuk om deze fobie te hebben maar wat fijn dat ik dus écht niet alleen sta..
Je wilt niet weten wat ik allemaal heb uitgehaald om maar niet naar de wc te gaan, er was immers genoeg plek om ergens te verschuilen! Ik doe nog wel een ritueel als ik naar de wc ga maar dat is meer aangeleerd van toen ik jong was. Ik heb me ook leren vermannen om niet zo raar te doen als ik naar een vreemd toilet moet, ik heb wel altijd "vaste" wc's als ik ga winkelen. Ik kan dus ook echt wachten als de wc bezet is. Ik zoek trouwens ook altijd mensen om mij heen anderd vind ik het nog steeds eng. Ik ben bijna 32 maar ik voel mij echt een klein peutertje wat net zindelijk is. Als ik erover droom dan zijn de toiletten ook echt huge. Vreselijk. Maar jouw verhaal zou ook zo de mijne kunnen zijn met wat je allemaal schrijft. alhoewel ik niet echt weet wat mijn angst veroorzaakt heeft heb ik wel bepaalde herinneringen wat het misschien wel erger heeft gemaakt. Ik was al heel moeilijk zindelijk te krijgen, ik was zindelijk op mijn 3de maar het ging daarna drastisch mis... Maar wat???
Zo fijn om eindelijk een lotgenootje te spreken zo!!!!
Wat wel jammer is dat mensen het niet zo goed begrijpen en vooral mijn familie vind het een beetje raar en moest mij niet aanstellen. Wat ik vroeger moest doen was dus ook de wc's schoonmaken en moest ik dus voordurend in dat enge pot kijken in de hoop dat het water niet plots gaat stijgen of leeg lopen met rare gorgelende geluiden. Als ik er aan denk krijg ik dat enge gevoel weer! Oeh, verschrikkelijk!!!
Ik werk bijna 12 jaar bij mijn werk en sinds vorig jaar weten een paar van mijn wc-angst en gelukkig accepteren ze het van mij. Het is soms wel hilarisch maar soms o zo eng!
Je wilt niet weten wat ik allemaal heb uitgehaald om maar niet naar de wc te gaan, er was immers genoeg plek om ergens te verschuilen! Ik doe nog wel een ritueel als ik naar de wc ga maar dat is meer aangeleerd van toen ik jong was. Ik heb me ook leren vermannen om niet zo raar te doen als ik naar een vreemd toilet moet, ik heb wel altijd "vaste" wc's als ik ga winkelen. Ik kan dus ook echt wachten als de wc bezet is. Ik zoek trouwens ook altijd mensen om mij heen anderd vind ik het nog steeds eng. Ik ben bijna 32 maar ik voel mij echt een klein peutertje wat net zindelijk is. Als ik erover droom dan zijn de toiletten ook echt huge. Vreselijk. Maar jouw verhaal zou ook zo de mijne kunnen zijn met wat je allemaal schrijft. alhoewel ik niet echt weet wat mijn angst veroorzaakt heeft heb ik wel bepaalde herinneringen wat het misschien wel erger heeft gemaakt. Ik was al heel moeilijk zindelijk te krijgen, ik was zindelijk op mijn 3de maar het ging daarna drastisch mis... Maar wat???
Zo fijn om eindelijk een lotgenootje te spreken zo!!!!
Wat wel jammer is dat mensen het niet zo goed begrijpen en vooral mijn familie vind het een beetje raar en moest mij niet aanstellen. Wat ik vroeger moest doen was dus ook de wc's schoonmaken en moest ik dus voordurend in dat enge pot kijken in de hoop dat het water niet plots gaat stijgen of leeg lopen met rare gorgelende geluiden. Als ik er aan denk krijg ik dat enge gevoel weer! Oeh, verschrikkelijk!!!
Ik werk bijna 12 jaar bij mijn werk en sinds vorig jaar weten een paar van mijn wc-angst en gelukkig accepteren ze het van mij. Het is soms wel hilarisch maar soms o zo eng!
vrijdag 1 juli 2011 om 22:04
Oei, maak wel veel tikfoutjes... Sorry!! Hihihi
Zal wel mijn de schrik van mijn fobie zijn
Ik heb trouwens ook een diepte fobie... Ook als ik omhoog kijk, de ruimte in dan voel ik mij duizelig worden en heel naar. Gevoel voor oneindige, daar houdt ik echt niet van...
Allemaal toch weer bedankt voor de tips en het delen van jullie angsten, toch het gevoel dat je er niet alleen voor staat.
Ik wil jullie ook sterkte wensen met jullie fobieën, voet-fobie lijkt mij op dit moment dan ook echt vreselijk, het mooie weer op komst en de blote pootjes zijn weer in zicht. Heb het met jullie te doen!! Sterkte de komende maandjes!!
Nogmaals bedankt allemaal!!!!
Zal wel mijn de schrik van mijn fobie zijn
Ik heb trouwens ook een diepte fobie... Ook als ik omhoog kijk, de ruimte in dan voel ik mij duizelig worden en heel naar. Gevoel voor oneindige, daar houdt ik echt niet van...
Allemaal toch weer bedankt voor de tips en het delen van jullie angsten, toch het gevoel dat je er niet alleen voor staat.
Ik wil jullie ook sterkte wensen met jullie fobieën, voet-fobie lijkt mij op dit moment dan ook echt vreselijk, het mooie weer op komst en de blote pootjes zijn weer in zicht. Heb het met jullie te doen!! Sterkte de komende maandjes!!
Nogmaals bedankt allemaal!!!!
zaterdag 2 juli 2011 om 10:21
Chantallief, ik was ook heel verbaasd en 'blij' om te lezen dat er iemand was met dezelfde fobie! Ik dacht ook echt dat ik alleen was. De nachtmerries over wc had ik ook, er is zelfs nog een kindertekening van mij van de kleuterschool waar ik een wcpot heb getekend met de bril omhoog waar allemaal spoken uitkomen.
Ik heb tegenwoordig nog steeds met enige regelmaat dezelfde terugkerende droom: ik loop dan in een soort doolhof met allerlei deuren en trappen en achter elke deur zitten wc's en badkamers. Allemaal aparte vormen, kleuren, designs, maar heel beklemmend. En dan moét ik vlak langs zo'n wc om naar de volgende deur te kunnen. Ik voel me dan zo benauwd, angstig, opgejaagd. Het houdt niet op, overal waar ik kijk zijn wc's... Misschien heeft deze droom wel te maken met de confrontatie aangaan met moeilijke dingen in het leven ofzo, maar dat kan ik niet gelijk vertalen naar 'real life'.
In sommige hippe horecagelegenheden hebben ze zo'n hypermodern toilet, strak design, felle kleuren, gedimd licht, etc. Daar durf ik vandaag de dag nog steeds niet op, zeg ik vol schaamte.
Jij zegt dat je vorig jaar op je werk je toiletangst kenbaar hebt gemaakt. Dat betekent dat je nog steeds wel echt bang bent? Of kun je inmiddels wel 'normaal' functioneren met je angst? Als je er wel mee om kunt gaan inmiddels, waarom heb je het dan toch verteld op je werk?
Van mij weet echt niemand buiten mijn familie het, en mijn vriendinnetje uit mijn kinderjaren. Zij en haar ouders hebben mij erin geluisd (of noem het geholpen) : Zij hadden beneden een normaal toilet, en in de badkamer boven een nieuw wandtoilet. Toen ik daar kwam logeren zeiden ze dat de wc beneden kapot was, ik kon hem dus niet gebruiken en moést dus wel boven op de hangwc. Met heel veel pijn, moeite en angstzweet heb ik heel langzaam de wc bestudeerd, langzaam dichterbij durven staan, aanraken, en zo heel langzaam vertrouwd raken met de wc. Uiteindelijk heb ik erop geplast en dit was zo'n enorme overwinning voor mij! Het scheelt wel dat dit een toilet was in een huis waar ik vertrouwd was, bij een openbaar toilet was dit nooit gelukt toen.
Toen de familie me later vertelde dat de kapotte wc een smoesje was was ik boos!! Maar achteraf was het wel een goede tactiek.
Ik ben ook heel blij om te lezen dat ik niet de enige ben/was met deze bizarre, irrationele angst.
Ik heb tegenwoordig nog steeds met enige regelmaat dezelfde terugkerende droom: ik loop dan in een soort doolhof met allerlei deuren en trappen en achter elke deur zitten wc's en badkamers. Allemaal aparte vormen, kleuren, designs, maar heel beklemmend. En dan moét ik vlak langs zo'n wc om naar de volgende deur te kunnen. Ik voel me dan zo benauwd, angstig, opgejaagd. Het houdt niet op, overal waar ik kijk zijn wc's... Misschien heeft deze droom wel te maken met de confrontatie aangaan met moeilijke dingen in het leven ofzo, maar dat kan ik niet gelijk vertalen naar 'real life'.
In sommige hippe horecagelegenheden hebben ze zo'n hypermodern toilet, strak design, felle kleuren, gedimd licht, etc. Daar durf ik vandaag de dag nog steeds niet op, zeg ik vol schaamte.
Jij zegt dat je vorig jaar op je werk je toiletangst kenbaar hebt gemaakt. Dat betekent dat je nog steeds wel echt bang bent? Of kun je inmiddels wel 'normaal' functioneren met je angst? Als je er wel mee om kunt gaan inmiddels, waarom heb je het dan toch verteld op je werk?
Van mij weet echt niemand buiten mijn familie het, en mijn vriendinnetje uit mijn kinderjaren. Zij en haar ouders hebben mij erin geluisd (of noem het geholpen) : Zij hadden beneden een normaal toilet, en in de badkamer boven een nieuw wandtoilet. Toen ik daar kwam logeren zeiden ze dat de wc beneden kapot was, ik kon hem dus niet gebruiken en moést dus wel boven op de hangwc. Met heel veel pijn, moeite en angstzweet heb ik heel langzaam de wc bestudeerd, langzaam dichterbij durven staan, aanraken, en zo heel langzaam vertrouwd raken met de wc. Uiteindelijk heb ik erop geplast en dit was zo'n enorme overwinning voor mij! Het scheelt wel dat dit een toilet was in een huis waar ik vertrouwd was, bij een openbaar toilet was dit nooit gelukt toen.
Toen de familie me later vertelde dat de kapotte wc een smoesje was was ik boos!! Maar achteraf was het wel een goede tactiek.
Ik ben ook heel blij om te lezen dat ik niet de enige ben/was met deze bizarre, irrationele angst.
dinsdag 12 juli 2011 om 02:09
Dames lotgenoten!! Geweldig dat ik opeens twee medestanders vind in mijn langdurige toiletfobie!! Vanavond had ik het met collega's over vreemde fobiëen - weer wat geleerd: er bestaan ook banaanfobiëen, clownfobiëen, grote angst voor vieze knoopjes op de grond - echt waar! En daar moest ik ook hartelijk om lachen. Maar ik heb dus nog nooit anderen gehoord met dezelfde fobie als ik. Tot ik na dat gesprek eens ging googlen en bij jullie - zeeeer herkenbare - verhalen uitkwam! Hoera! Nou, niet dat jullie er ook last van hebben, want het is inderdaad nogal lastig, verlammend en onbegrijpelijk (ook voor mijzelf). Maar dat er dus tóch mensen zijn die mij begrijpen....want het ís geen claustrofobie en het ís geen smetvrees (hoewel...vieze toiletpotten...brrrrr!), het ís geen angst om te plassen in het openbaar en het is zéker niet de angst dat er een krokodil uit de pot zou komen zoals velen door de jaren heen gesuggereerd hebben. Zoals jij dan misschien wel door die hand uit de pot een traumatisch beeld op je netvlies hebt staan, superletje. Maar dan is het nog vreemd dat niet ál die kinderen die dat programma zagen nu chronische toiletvrees hebben. Ik vind het an sich niet zo'n probleem om mijn fobie te openbaren aan mensen, maar ik vind het wel best moeilijk als iemand mij in die angst-toestand ziet. Mijn man was er een poosje geleden bij toen we in een openbaar toilet in een oud klooster kwamen dat helemaal aan de voorwaarden voldeed om mij volledig te overspoelen met vrees. En dat zag hij dus ook bij mij gebeuren: ik kromp helemaal in elkaar van angst toen we de ruimte binnenkwamen en hij is toen voor de (halfopen) deur blijven staan, terwijl ik, met mijn ogen dicht, zo snel mogelijk mijn behoefte deed om er daarna, zowat met m'n broek op de hielen, naar buiten te vluchten . Er was nl. geen andere toilet in de buurt en ik pieste bijna in mijn broek, dus ik móest wel. Met rillingingen en al. Ook jullie verhalen herken ik maar al te goed, met name 'rare' wc's, zoals grote invalide-toiletten, Franse hurk-wc's (Aaaargggg!! - waar mijn moeder mij inderdaad ook boven moest hangen), Amerikaanse potten (in tegenstelling tot jullie vind ik het juist vreselijk als het water bijna tot de rand staat, zoals die vogelbadjes die Amerikanen als wc-pot hebben....ieks) en inderdaad die automatisch doorspoelers op vluchthavens en bij tankstations - getver. Of die in de trein, ook leuk: waar je de rails onder de pot door ziet trekken als je flusht, laat staan in vliegtuigen. Neeee...het is dat je er inderdaad bijna niet onderuit komt (op campings ook menigmaal in de iglotent in een grote popcornbeker geplast om een nachtelijke tocht naar die afgrijselijke openbare campingtoiletten met doodse stilte, gapende wc-potten die je aanstaren achter de opengelaten deuren, met alleen het geluid van het zoemende neon-licht, de klapperende nachtmotten ertegenaan, de installaties die opeens aanslaan en het gegorchel uit de spoelbakken- help - maar te voorkomen. Ik weet niet hoe het met jullie zit, lieve dames, maar ik heb ook heel frequent mijn leven lang nachtmerries gehad over toiletten - vreemde, surrealistische sanitaire dromen met vaak overstromingen of spuitende fonteinen. En fin, ik kan er uren over doorgaan; ik bén zelfs bij een regressietherapeut geweest...het heeft me wel inzicht gegeven over bepaalde zaken maar uitgerekend niet over dit mysterie (wat ik volgens mijn moeder ook zo rond mijn 3de jaar heb ontwikkeld - zonder schijnbare aanleiding). Een paar maanden geleden heb ik daarom in een opwelling ook eens een mail erover gestuurd naar gratisadviseurs.nl, klik/plak in browser: http://www.gratisadviseurs.nl/question.php?id=190240
waar Regressietherapeute Marianne Notschaele een heel verhelderend licht op het fenomeen heeft geworpen. Ik weet niet of het écht zo is geweest zoals zij het voelt en uitlegt, maar it made sense bij mij...het werkte wel en ik moet zeggen dat de angst en dromen sindsdien een stuk milder zijn in elk geval. Baadt het niet dan...Als het je echter geen bal uitmaakt wat de achterliggende symboliek is van deze hinderlijke fobie, dan kan ik ook van harte Emotional Freedom Technics (EFT) aanbevelen (kijk op google). Klinkt ook wat vreemd ja, maar schijnbaar met zeer goeie, snelle en blijvende resultaten bij met name fobiëen. Ook voor voet- (wat mijn zoontje van 3 overigens ook heeft, ook heel maf en zonder zichtbare aanleiding), spin-, banaan-, overgeef-, muizen-, etcetera-fobiëen!! Dus...ik hoop dat we er ooit verlost van zijn! Hoewel ik er in 36 jaar tijd beter mee heb om leren gaan, gaat het in sommige situaties nog steeds niet van harte, dus het zou wel fijn zijn om voortaan gehaal angstvrij naar de wc te kunnen. Ik ga naar bed – het is superlaat en mijn verhaal is een hele lap geworden maar ik móest het even delen, haha.
Succes!! Van een mede toiletpotvrezer - we bestáán
waar Regressietherapeute Marianne Notschaele een heel verhelderend licht op het fenomeen heeft geworpen. Ik weet niet of het écht zo is geweest zoals zij het voelt en uitlegt, maar it made sense bij mij...het werkte wel en ik moet zeggen dat de angst en dromen sindsdien een stuk milder zijn in elk geval. Baadt het niet dan...Als het je echter geen bal uitmaakt wat de achterliggende symboliek is van deze hinderlijke fobie, dan kan ik ook van harte Emotional Freedom Technics (EFT) aanbevelen (kijk op google). Klinkt ook wat vreemd ja, maar schijnbaar met zeer goeie, snelle en blijvende resultaten bij met name fobiëen. Ook voor voet- (wat mijn zoontje van 3 overigens ook heeft, ook heel maf en zonder zichtbare aanleiding), spin-, banaan-, overgeef-, muizen-, etcetera-fobiëen!! Dus...ik hoop dat we er ooit verlost van zijn! Hoewel ik er in 36 jaar tijd beter mee heb om leren gaan, gaat het in sommige situaties nog steeds niet van harte, dus het zou wel fijn zijn om voortaan gehaal angstvrij naar de wc te kunnen. Ik ga naar bed – het is superlaat en mijn verhaal is een hele lap geworden maar ik móest het even delen, haha.
Succes!! Van een mede toiletpotvrezer - we bestáán
vrijdag 15 juli 2011 om 16:29
Wat 'leuk' om te lezen dat we dus niet de enige zijn Amamia21! Ik herken helemaal wat je schrijft en dat bevestigt maar weer dat ik dus niét 'echt gek' ben! Ik heb je link ook even bekeken van de gratis adviseur. Haar antwoord vond ik eerlijk gezegd erg vergezocht en onwaarschijnlijk, al kan jij dat natuurlijk beter zelf beoordelen. Ik zou zelf dezelfde vraag gesteld kunnen hebben, en ik had haar antwoord absoluut niet serieus genomen, dus dat zou mij niet helpen ben ik bang.
vrijdag 15 juli 2011 om 19:03
quote:Dana schreef op 15 juli 2011 @ 17:17:
k raad jullie aan om vanavond maar even niet naar het nieuws te kijken...na dit nieuws heb ik ook angst gekregen voor wc potten!!! OMG echt vreselijk!!! Hou de deur iig gesloten wanneer er niet gebruik wordt gemaakt van de wc (soms wordt de deur alleen even weggeduwd) en even goed kijken voordat je naar binnen stapt.... eerst licht aan, inspecteren of er rare dingen liggen op de vloer (of ergens anders... brrr!!) en daarna naar de wc.
k raad jullie aan om vanavond maar even niet naar het nieuws te kijken...na dit nieuws heb ik ook angst gekregen voor wc potten!!! OMG echt vreselijk!!! Hou de deur iig gesloten wanneer er niet gebruik wordt gemaakt van de wc (soms wordt de deur alleen even weggeduwd) en even goed kijken voordat je naar binnen stapt.... eerst licht aan, inspecteren of er rare dingen liggen op de vloer (of ergens anders... brrr!!) en daarna naar de wc.
zaterdag 16 juli 2011 om 10:55
Dit is een zeer interessant probleem, TO, waar ik wel direct gevoelsmatig begrip voor had. Ik kon het lugubere alleen niet duiden. Maar de reincarnatiemevrouw wel! Dat over WOII, dat was het precies. In dat opzicht ziet je nick er niet helemaal prettig uit.
Verder bedenk ik mij ineens dat ik 'n half jaar geleden of zo ook een onprettige droom had over een wc pot, in een granieten badkamer. Dat toilet was heel erg hoog, een soort troon, en verrijdbaar over kleine rails in de vloer.
Verder bedenk ik mij ineens dat ik 'n half jaar geleden of zo ook een onprettige droom had over een wc pot, in een granieten badkamer. Dat toilet was heel erg hoog, een soort troon, en verrijdbaar over kleine rails in de vloer.
zaterdag 16 juli 2011 om 13:17
maandag 21 november 2011 om 15:59
Chantal!!!!!!! Ik heb het ook! De wc-pot fobie! Herken jouw hele verhaal! Alhoewel het wel een stuk minder is geworden bij mij. Maar idd, die angst om niet te weten welk gat je tegenkomt....De vertrouwde wc-potten gaan, maar zodra ik in het buitenland ben...Of vliegtuigen, of verstopte wc's, aaahhhh, doodeng! Ik los het probleem nu ook vaak op door eerst de klep op een kier te doen en dan snel wc-papier er in te gooien zodat ik het gat niet zie. Het heeft wel echt een impact op mijn leven gehad, vooral als kind, vreselijk. Iemand moest altijd met mij mee naar de wc omdat ik niet durfde...heel genant.
Het is ook voor het eerst dat ik op internet lees dat ik een lotgenoot heb! Ik google sowieso vandaag voor het eerst over mijn "probleem". Omdat ik toch wel wilde weten of ik de enige was in de wereld....Ik droom er nog steeds regelmatig over, vannacht zelfs nog! Donkere afgelegen plek waar alleen maar "enge" wc's zijn...
Bij mij heeft het wel een aanwijsbare oorzaak. Toen ik 3 was liet mij moeder mij naar het toilet gaan en vervolgens was ik met mijn bips vast komen te zitten. Bingo, trauma "geboren". Gilde het uit, en is daarna nooit meer weggegaan. Het zal altijd onderdeel blijven van mijn leven denk ik, maar wel apart (en fijn!!!) om te weten dat ik echt niet de enige ben, gelukkig!
Het is ook voor het eerst dat ik op internet lees dat ik een lotgenoot heb! Ik google sowieso vandaag voor het eerst over mijn "probleem". Omdat ik toch wel wilde weten of ik de enige was in de wereld....Ik droom er nog steeds regelmatig over, vannacht zelfs nog! Donkere afgelegen plek waar alleen maar "enge" wc's zijn...
Bij mij heeft het wel een aanwijsbare oorzaak. Toen ik 3 was liet mij moeder mij naar het toilet gaan en vervolgens was ik met mijn bips vast komen te zitten. Bingo, trauma "geboren". Gilde het uit, en is daarna nooit meer weggegaan. Het zal altijd onderdeel blijven van mijn leven denk ik, maar wel apart (en fijn!!!) om te weten dat ik echt niet de enige ben, gelukkig!
