Psyche
alle pijlers
Gepest
donderdag 11 maart 2010 om 16:37
Ik wil even mijn verhaal kwijt en ben ook op zoek naar ervaringen van anderen...
Op de middelbare school ben ik heel veel gepest. Het begon in de eerste klas en is de gehele middelbare school periode doorgegaan. Uitschelden, uitlachen, schoppen, slaan, spullen kapot maken etc.
Er zijn nog een aantal situaties welke mij heel duidelijk zijn bijgebleven.
Een keer was ik op de kermis, waar ook en groepje meiden waren die bij mij op school zaten. Zij waren met zo'n 15 vriendinnen, ik met 1 vriendin. Ze stonden in een cirkel om ons heen en gingen schoppen, slaan, uitlachen, aan onze haren trekken, op de grond duwen, in prikkeldraad duwen etc.
Een andere keer was op school. Ik zat in klas 1 en aangezien ik nog geen borsten had, had ik geen bh aan. Soms deed ik wel zo'n plat iets aan, maar soms vergat ik het gewoon, omdat het ook nog geen nut had. (Misschien stom? maar ik was 12..) De jongens zagen dat en gingen in een groep om mij heen staan en mijn shirt omhoog trekken. Ze lachten mij uit en maakte grapjes, terwijl ze mijn shirt omhoog hielden. Ik schaamde me dood, maar had, denk ik, weinig in te brengen, aangezien zij met een hele groep waren. En anders had ik toch wel meer tegengesputtert? Het gebeurde die dag vaker, terwijl ik ze wel probeerde te ontlopen.
En verder; water over mij heen gooien wanneer ik op de wc zat, mijn tas overgooien, stomme liedjes over mij zingen als ik langsliep, worsten in mijn tas stoppen (ik was vega), lelijke en rare dingen in de kerk ophangen met mijn naam erop, mij op mijn mobiel bellen en dan seksgeluiden maken etc etc.
Ik vind het zo stom, maar ik heb hier gewoon nogsteeds last van. Nogsteeds heel onzeker en negatief zelfbeeld, waar ik keer op keer tegenaan blijf lopen. Zo stom, want er zijn meiden die verkracht of mishandeld zijn, en zij zijn er al overheen. En ik nogsteeds niet...
Ben benieuwd; hoe zijn jullie ermee omgegaan als je gepest bent? En beinvloed dit je leven nog?
Op de middelbare school ben ik heel veel gepest. Het begon in de eerste klas en is de gehele middelbare school periode doorgegaan. Uitschelden, uitlachen, schoppen, slaan, spullen kapot maken etc.
Er zijn nog een aantal situaties welke mij heel duidelijk zijn bijgebleven.
Een keer was ik op de kermis, waar ook en groepje meiden waren die bij mij op school zaten. Zij waren met zo'n 15 vriendinnen, ik met 1 vriendin. Ze stonden in een cirkel om ons heen en gingen schoppen, slaan, uitlachen, aan onze haren trekken, op de grond duwen, in prikkeldraad duwen etc.
Een andere keer was op school. Ik zat in klas 1 en aangezien ik nog geen borsten had, had ik geen bh aan. Soms deed ik wel zo'n plat iets aan, maar soms vergat ik het gewoon, omdat het ook nog geen nut had. (Misschien stom? maar ik was 12..) De jongens zagen dat en gingen in een groep om mij heen staan en mijn shirt omhoog trekken. Ze lachten mij uit en maakte grapjes, terwijl ze mijn shirt omhoog hielden. Ik schaamde me dood, maar had, denk ik, weinig in te brengen, aangezien zij met een hele groep waren. En anders had ik toch wel meer tegengesputtert? Het gebeurde die dag vaker, terwijl ik ze wel probeerde te ontlopen.
En verder; water over mij heen gooien wanneer ik op de wc zat, mijn tas overgooien, stomme liedjes over mij zingen als ik langsliep, worsten in mijn tas stoppen (ik was vega), lelijke en rare dingen in de kerk ophangen met mijn naam erop, mij op mijn mobiel bellen en dan seksgeluiden maken etc etc.
Ik vind het zo stom, maar ik heb hier gewoon nogsteeds last van. Nogsteeds heel onzeker en negatief zelfbeeld, waar ik keer op keer tegenaan blijf lopen. Zo stom, want er zijn meiden die verkracht of mishandeld zijn, en zij zijn er al overheen. En ik nogsteeds niet...
Ben benieuwd; hoe zijn jullie ermee omgegaan als je gepest bent? En beinvloed dit je leven nog?
donderdag 11 maart 2010 om 16:43
Ik heb altijd gezegd dat het mijn leven niet meer beinvloedde. En aan de oppervlakte gaat alles ook heel goed: geweldige man en dito kind, heel veel vrienden, goede baan, mooi salaris, mooi huis, ik ben gelukkig.
Maar ik merk het soms toch, in kleine dingetjes. Ik heb veel last van faalangst (weet ik sinds kort), en ik maak het liever anderen naar de zin dan dat ik zelf gelukkig ben. Sja. Ooit ga ik daar misschien wel wat aan doen, maar voorlopig vind ik het wel even best.
Het is niet gek dat pesten je leven nog steeds beinvloedt; het heeft mede gevormd wie je bent. Als je je er maar niet door laat tegenhouden om een mooi leven te leiden, want dat zou zonde zijn
Maar ik merk het soms toch, in kleine dingetjes. Ik heb veel last van faalangst (weet ik sinds kort), en ik maak het liever anderen naar de zin dan dat ik zelf gelukkig ben. Sja. Ooit ga ik daar misschien wel wat aan doen, maar voorlopig vind ik het wel even best.
Het is niet gek dat pesten je leven nog steeds beinvloedt; het heeft mede gevormd wie je bent. Als je je er maar niet door laat tegenhouden om een mooi leven te leiden, want dat zou zonde zijn
donderdag 11 maart 2010 om 16:51
Jeetje.. Toen ik het begin van je verhaal las, dacht ik dit gaat over mij..
Ik ben vanaf de middelbare school ook heel erg gepest. Werd echt behoorlijk de grond in getrapt, opgewacht na school, spullen verstoppen, kapot maken, rare liedjes, uitschelden en noem het maar op..
Ik heb altijd gedacht dat ik er geen moeite mee had. Ben iemand die dingen heel makkelijk van me af kan zetten en na de middelbare school heb ik nergens meer last van gehad.
Tot 2 jaar terug.. Ik had een punt gezet achter mijn relatie. Iets waar ik het heel erg moeilijk mee had, want ik hield vreselijk veel van hem. Aan het einde van onze relatie trapte hij me ook regelmatig de grond in. Hij wist mijn zelfvertrouwen flink onderuit te halen. Ik heb met toen afgevraagd waarom ik daar zo gevoelig voor was.. Maar dat had met mijn verleden te maken.
Of ik er toen over ben gaan praten? Nee.. helaas niet... Ik ben mijn troost gaan zoeken bij mannen.. zij wisten mijn zelfvertrouwen op te krikken.. zij wisten mij weer het gevoel te geven dat ik er mocht zijn.. Op een gegeven moment ben ik gebroken en heb ik 1 gesprek gehad met een psycholoog waar ik alles, maar dan ook echt alles op tafel heb gegooid.. Wat luchtte dat op zeg..
Sindsdien kan ik met sommige mensen wat makkelijker over moeilijke dingen praten.. En sinds het gesprek met de psycholoog, kan ik zeggen dat ik het echt heb afgesloten. Het beinvloed mijn leven niet mee, maar heeft het wel heel lang gedaan.. Bovenstaande is nog maar 1 voorbeeld van hoe het mijn leven heeft beinvloed, maar gelukkig wel degene die mijn ogen heeft geopend...
Praat erover.. Schrijf een brief aan degene die jou hebben gepest.. Ga een gesprek aan met degene die jou hebben gepest (ik heb ook wel meegemaakt dat de pesters er geen idee van hebben wat ze jou eigenlijk hebben aangedaan..)
Ik wens je in ieder geval heeel erg veel succes!!
Ik ben vanaf de middelbare school ook heel erg gepest. Werd echt behoorlijk de grond in getrapt, opgewacht na school, spullen verstoppen, kapot maken, rare liedjes, uitschelden en noem het maar op..
Ik heb altijd gedacht dat ik er geen moeite mee had. Ben iemand die dingen heel makkelijk van me af kan zetten en na de middelbare school heb ik nergens meer last van gehad.
Tot 2 jaar terug.. Ik had een punt gezet achter mijn relatie. Iets waar ik het heel erg moeilijk mee had, want ik hield vreselijk veel van hem. Aan het einde van onze relatie trapte hij me ook regelmatig de grond in. Hij wist mijn zelfvertrouwen flink onderuit te halen. Ik heb met toen afgevraagd waarom ik daar zo gevoelig voor was.. Maar dat had met mijn verleden te maken.
Of ik er toen over ben gaan praten? Nee.. helaas niet... Ik ben mijn troost gaan zoeken bij mannen.. zij wisten mijn zelfvertrouwen op te krikken.. zij wisten mij weer het gevoel te geven dat ik er mocht zijn.. Op een gegeven moment ben ik gebroken en heb ik 1 gesprek gehad met een psycholoog waar ik alles, maar dan ook echt alles op tafel heb gegooid.. Wat luchtte dat op zeg..
Sindsdien kan ik met sommige mensen wat makkelijker over moeilijke dingen praten.. En sinds het gesprek met de psycholoog, kan ik zeggen dat ik het echt heb afgesloten. Het beinvloed mijn leven niet mee, maar heeft het wel heel lang gedaan.. Bovenstaande is nog maar 1 voorbeeld van hoe het mijn leven heeft beinvloed, maar gelukkig wel degene die mijn ogen heeft geopend...
Praat erover.. Schrijf een brief aan degene die jou hebben gepest.. Ga een gesprek aan met degene die jou hebben gepest (ik heb ook wel meegemaakt dat de pesters er geen idee van hebben wat ze jou eigenlijk hebben aangedaan..)
Ik wens je in ieder geval heeel erg veel succes!!
donderdag 11 maart 2010 om 17:21
Ik ben ook op de Middelbare school erg gepest. Ik ben nu 39 en het heeft nog steeds invloed op me. Ik durf nog steeds niet langs groepjes mensen te fietsen-lopen en kan niet tegen kritiek, zie het meteen als zie je wel ik deug niet, ik ben lelijk, stom, dom enz. Heb ook een persoonlijkheidsstoornis ontwikkeld. Ik weet niet of dat pesten daaraan bijgedragen heeft, maar ik denk het wel. Dus 100 % begrip dat jij daar nog niet overheen bent. En ik denk ook wel eens van er zijn mensen die verkracht of mishandeld zijn, die een stuk beter in het leven staan dan ik, maar pesten is ook een traumatische ervaring, onderschat dat niet.
donderdag 11 maart 2010 om 18:14
Lieve Butterfly1989,
Je verhaal raakt me heel erg, vooral omdat ik ook zo'n verhaal heb wat er erg veel op lijkt.
Wat mij heel erg heeft geholpen is om me te realiseren dat ik geen schuld het aan wat er is gebeurt en dat ik wat er gebeurt is ook niet meer kan veranderen maar dat ik wel verantwoordelijk ben voor hoe ik er nu, vandaag de dag, mee omga.
Dit klinkt misschien heel hard, maar zo bedoel ik het helemaal niet. Ik probeer me gewoon steeds te bedenken dat ik wel een leuk persoon ben, dat niet alle mensen tegen me zijn en redelijk open in de wereld te staan. In plaats van me terug te trekken en nooit meer mijn huis uit te komen wat ik soms eigenlijk veel liever zou willen.
Probeer kracht te putten uit de leuke en goede dingen in je leven, ook al lijkt het soms of dat er maar weinig zijn.
Besef dat je niet alleen ben, kijk maar eens naar de reacties die je hier krijgt!
Besef dat het altijd een plaats in je gedachten zal houden maar laat dat je er niet van weerhouden om te doen wat je graag wil.
Ik ben nu bijna 25, het pesten is gestopt toen ik ging studeren in een andere stad, ik ben daar helemaal opnieuw begonnen, lid geworden bij een studentenvereniging, actief bij mijn studie, lekker gaan sporten, nu twee masters op zak en een goede baan ....en......nooit meer gepest.
Als ik er wel eens over vertel kunnen mensen niet begrijpen dat dat mij is overkomen en daar ben ik ergens blij om, want voor mij betekend dat dat ik me niet meer pestbaar opstel, en dat het hopelijk ook niet zo snel meer zal gebeuren.
Heel veel sterkte
Je verhaal raakt me heel erg, vooral omdat ik ook zo'n verhaal heb wat er erg veel op lijkt.
Wat mij heel erg heeft geholpen is om me te realiseren dat ik geen schuld het aan wat er is gebeurt en dat ik wat er gebeurt is ook niet meer kan veranderen maar dat ik wel verantwoordelijk ben voor hoe ik er nu, vandaag de dag, mee omga.
Dit klinkt misschien heel hard, maar zo bedoel ik het helemaal niet. Ik probeer me gewoon steeds te bedenken dat ik wel een leuk persoon ben, dat niet alle mensen tegen me zijn en redelijk open in de wereld te staan. In plaats van me terug te trekken en nooit meer mijn huis uit te komen wat ik soms eigenlijk veel liever zou willen.
Probeer kracht te putten uit de leuke en goede dingen in je leven, ook al lijkt het soms of dat er maar weinig zijn.
Besef dat je niet alleen ben, kijk maar eens naar de reacties die je hier krijgt!
Besef dat het altijd een plaats in je gedachten zal houden maar laat dat je er niet van weerhouden om te doen wat je graag wil.
Ik ben nu bijna 25, het pesten is gestopt toen ik ging studeren in een andere stad, ik ben daar helemaal opnieuw begonnen, lid geworden bij een studentenvereniging, actief bij mijn studie, lekker gaan sporten, nu twee masters op zak en een goede baan ....en......nooit meer gepest.
Als ik er wel eens over vertel kunnen mensen niet begrijpen dat dat mij is overkomen en daar ben ik ergens blij om, want voor mij betekend dat dat ik me niet meer pestbaar opstel, en dat het hopelijk ook niet zo snel meer zal gebeuren.
Heel veel sterkte
donderdag 11 maart 2010 om 20:02
ik ben vroeger op school ook een tijdje gepest. en enorm gepest door mn broer die 8 jr ouder is.. de pesterijen op school was maar een paar maanden, maar de pesterijen van mn broer hebben jaren lang geduurd. helaas merk ik dat ik er nog wel es last van heb. bijv dat ik snel op mn teentjes ben getrapt..
donderdag 11 maart 2010 om 21:59
quote:ziva schreef op 11 maart 2010 @ 17:37:
Ik heb ooit gelezen dat gepest worden dezelfde impact kan hebben als misbruik.
Pesters maken inbreuk op je lijf, je geest en je eigenwaarde en zelfbeeld. Dat kan ver gaan.
Zoek hulp hiervoor.
Sterkte hoor
Ik ben ook gepest en thuis was het al niet veel beter maar de zelfde impact als misbruik? Zo heb ik er nooit tegen aan gekeken, misbruik lijkt veel erger eigenlijk...
Ook nooit bij na gedacht om er hulp voor te zoeken, lijkt overdreven ergens :s
Ik heb ooit gelezen dat gepest worden dezelfde impact kan hebben als misbruik.
Pesters maken inbreuk op je lijf, je geest en je eigenwaarde en zelfbeeld. Dat kan ver gaan.
Zoek hulp hiervoor.
Sterkte hoor
Ik ben ook gepest en thuis was het al niet veel beter maar de zelfde impact als misbruik? Zo heb ik er nooit tegen aan gekeken, misbruik lijkt veel erger eigenlijk...
Ook nooit bij na gedacht om er hulp voor te zoeken, lijkt overdreven ergens :s
vrijdag 12 maart 2010 om 09:15
Ik ben ook erg gepest op de middelbare school. Mensen die ik al jaren als vrienden beschouwde hadden zich van de ene op de andere dag (althans, zo voelde het voor mij, zal wel signalen hebben gemist 
) volledig tegen me gekeerd. Inclusief kinderachtig gedrag als een geheimtaal gebruiken, iedereen kerstkaarten geven behalve mij, dat soort dingen. Nooit fysieke dingen maar altijd dat buitensluiten. Heb nu nog steeds moeite om in groepen te zijn, ik wantrouw mensen altijd en ben bang dat ze iets vervelends van plan zijn. Heb er nooit over kunnen praten thuis trouwens, het 'zou allemaal wel meevallen'.
Het gaat wel beter gelukkig Het is nu meer dan tien jaar geleden. Ben nog wel echt bang voor 1 van die meiden van toen :X Ze zoekt contact met me via sociale netwerksites maar ik heb er echt geen behoefte aan om haar te spreken. Misschien ooit wel, maar nu nog niet.
Overigens een andere 'pestkop' ooit nog gesproken en zij heeft idd nooit doorgehad wat voor impact het op mij heeft gehad. Toch hoef ik die dame die ik net noemde nog niet tegen te komen
Om wat meer op TS in te gaan:
Ik vind het niet raar dat je er nog last van hebt. Pesten is een soort groepsdynamica die je latere gedrag in groepen zeer kan kleuren. Bovendien is het behoorlijk traumatisch wat je hebt meegemaakt. Kon je niet bij docenten of je ouders terecht?
Of je er echt therapie voor zou moeten volgen weet ik niet, dat klinkt ook meteen zo zwaar, maar als je merkt dat het je belemmert in bijvoorbeeld je werk, zou je de vertrouwenspersoon aldaar eens kunnen aanschieten?
) volledig tegen me gekeerd. Inclusief kinderachtig gedrag als een geheimtaal gebruiken, iedereen kerstkaarten geven behalve mij, dat soort dingen. Nooit fysieke dingen maar altijd dat buitensluiten. Heb nu nog steeds moeite om in groepen te zijn, ik wantrouw mensen altijd en ben bang dat ze iets vervelends van plan zijn. Heb er nooit over kunnen praten thuis trouwens, het 'zou allemaal wel meevallen'. Het gaat wel beter gelukkig Het is nu meer dan tien jaar geleden. Ben nog wel echt bang voor 1 van die meiden van toen :X Ze zoekt contact met me via sociale netwerksites maar ik heb er echt geen behoefte aan om haar te spreken. Misschien ooit wel, maar nu nog niet.
Overigens een andere 'pestkop' ooit nog gesproken en zij heeft idd nooit doorgehad wat voor impact het op mij heeft gehad. Toch hoef ik die dame die ik net noemde nog niet tegen te komen
Om wat meer op TS in te gaan:
Ik vind het niet raar dat je er nog last van hebt. Pesten is een soort groepsdynamica die je latere gedrag in groepen zeer kan kleuren. Bovendien is het behoorlijk traumatisch wat je hebt meegemaakt. Kon je niet bij docenten of je ouders terecht?
Of je er echt therapie voor zou moeten volgen weet ik niet, dat klinkt ook meteen zo zwaar, maar als je merkt dat het je belemmert in bijvoorbeeld je werk, zou je de vertrouwenspersoon aldaar eens kunnen aanschieten?
vrijdag 12 maart 2010 om 13:35
Ik ben zelf niet gepest en heb ook niet gepest tijdens mijn schooljaren, dus ik ken het fenomeen niet zo goed. Ik vraag me wel af of zij de gepest werden later zelf ook de behoefte hebben of hadden om anderen te pesten? Je leest wel eens van dat soort domino verhalen, slachtoffers worden later zelf agressors enz.
Herkent iemand dit?
Herkent iemand dit?
vrijdag 12 maart 2010 om 13:43
Ook ik ben heel mijn basisschooltijd gepest en ik heb dat altijd weggeschoven als 'ach ik was nog maar een kind'... en de pesters ook.
Maar ze hebben me als kind echt stuk gemaakt, dit heeft nog steeds impact op mijn leven nu zoals onzekerheid, faalangst, eetproblemen e.d.
Laatst liep ik helemaal vast met al mijn gevoelens en ben ik naar de psycholoog gegaan, ik dacht dat het met mijn leven nu te maken had, maar er is naar boven gekomen dat ik nu last heb van dat pesten. Zij noemt het zelfs een 'trauma' en ik moet ook in trauma therapie (emdr)om het te verwerken. Het voelde wel als een verklaring van alle problemen die ik heb.
Onderschat het probleem dus zeker niet, dat heb ik ook heel lang gedaan, maar het is niet iets wat je zelf een plekje kunt geven!!!(tenminste ik niet).
Maar ze hebben me als kind echt stuk gemaakt, dit heeft nog steeds impact op mijn leven nu zoals onzekerheid, faalangst, eetproblemen e.d.
Laatst liep ik helemaal vast met al mijn gevoelens en ben ik naar de psycholoog gegaan, ik dacht dat het met mijn leven nu te maken had, maar er is naar boven gekomen dat ik nu last heb van dat pesten. Zij noemt het zelfs een 'trauma' en ik moet ook in trauma therapie (emdr)om het te verwerken. Het voelde wel als een verklaring van alle problemen die ik heb.
Onderschat het probleem dus zeker niet, dat heb ik ook heel lang gedaan, maar het is niet iets wat je zelf een plekje kunt geven!!!(tenminste ik niet).
vrijdag 12 maart 2010 om 13:44
Ik denk juist dat mensen die vroeger werden gepest later extra veel afkeer krijgen van agressie en meer aandacht hebben voor problemen van anderen... precies omdat je het zelf hebt meegemaakt!
Ik werd vroeger ook heel veel gepest, al denk ik dat mensen die me nu kennen dat moeilijk zouden geloven. Ik kom zelfverzekerd over, goede baan en relatie enz... Waar ik wel eens bang voor ben, is dat mijn kinderen ooit hetzelfde zullen meemaken (dat je ze dus onbewust toch zou opvoeden op een manier die ze "pestbaar" en kwetsbaar maakt in een groep)... dat is echt mijn grootste angst.
Ik werd vroeger ook heel veel gepest, al denk ik dat mensen die me nu kennen dat moeilijk zouden geloven. Ik kom zelfverzekerd over, goede baan en relatie enz... Waar ik wel eens bang voor ben, is dat mijn kinderen ooit hetzelfde zullen meemaken (dat je ze dus onbewust toch zou opvoeden op een manier die ze "pestbaar" en kwetsbaar maakt in een groep)... dat is echt mijn grootste angst.
vrijdag 12 maart 2010 om 14:09
quote:jantar schreef op 11 maart 2010 @ 21:59:
[...]
Ik ben ook gepest en thuis was het al niet veel beter maar de zelfde impact als misbruik? Zo heb ik er nooit tegen aan gekeken, misbruik lijkt veel erger eigenlijk...
Ook nooit bij na gedacht om er hulp voor te zoeken, lijkt overdreven ergens :s
Hangt er vanaf wat voor misbruik natuurlijk. uit de openingspost begrijp ik dat ze zo ongeveer elke dag werd mishandeld en eigenlijk ook aangerand (dat BH verhaal).. Sexuele intimidatie over de telefoon, het aantasten van je veiligheidsgevoel..
Sexueel misbruik is dan wel misschien iets traumatischer, maar dit doet er niet veel voor onder mijn inziens.
[...]
Ik ben ook gepest en thuis was het al niet veel beter maar de zelfde impact als misbruik? Zo heb ik er nooit tegen aan gekeken, misbruik lijkt veel erger eigenlijk...
Ook nooit bij na gedacht om er hulp voor te zoeken, lijkt overdreven ergens :s
Hangt er vanaf wat voor misbruik natuurlijk. uit de openingspost begrijp ik dat ze zo ongeveer elke dag werd mishandeld en eigenlijk ook aangerand (dat BH verhaal).. Sexuele intimidatie over de telefoon, het aantasten van je veiligheidsgevoel..
Sexueel misbruik is dan wel misschien iets traumatischer, maar dit doet er niet veel voor onder mijn inziens.
vrijdag 12 maart 2010 om 14:22
Ik ben ook erg gepest (mijn hele basisschooltijd) en hoop dat je iets hebt aan wat ik je hier wil vertellen.
Op mij heeft het ook nog steeds invloed, ik ben niet goed in groepen, begrijp sommige sociale regeltjes niet en heb een enorme antenne voor signalen dat iemand me niet mag. Op mijn werk luister ik ook altijd naar alle gesprekken van collega's (geen afgesloten ruimte) om alles maar in de hand te houden waarschijnlijk.
Een jaar geleden heb ik meegedaan aan de pilot van een nieuw tv-programma, waarin gepeste mensen en pesters met elkaar geconfronteerd worden (klinkt heftiger dan het was). In het proces van dat programma heb ik mijn angst voor mijn pesters telkens een beetje overwonnen en heb ik de twee ergste pesters (twee meiden) ontmoet. Dat was voor mij echt een doorbraak. Ik moest (prob vd zenuwen ook) bijna lachen, toen ik een van de meiden naar mij toe zag lopen, met een cameraman voor zich die achteruit moest lopen. Ineens realiseerde ik me dat we geen beide meer de meisjes zijn van vroeger, ik ben sterker geworden ik ben gelukkig, zij is ook veranderd en zag in dat ze mij erg gekwetst heeft. Ik kon haar daarom recht aankijken en iets afsluiten, het verleden hoeft dus geen macht over je te hebben!!
De gevolgen van pesten zullen misschien blijven, maar daar kun je op een goede manier mee leren omgaan. Ik kan je ook zeker aanraden om in therapie te gaan als je het gevoel hebt dat je verleden je belemmert. Ook het confronteren van de pesters kan dus zin hebben, door bijvoorbeeld een brief of mail te sturen.
Op mij heeft het ook nog steeds invloed, ik ben niet goed in groepen, begrijp sommige sociale regeltjes niet en heb een enorme antenne voor signalen dat iemand me niet mag. Op mijn werk luister ik ook altijd naar alle gesprekken van collega's (geen afgesloten ruimte) om alles maar in de hand te houden waarschijnlijk.
Een jaar geleden heb ik meegedaan aan de pilot van een nieuw tv-programma, waarin gepeste mensen en pesters met elkaar geconfronteerd worden (klinkt heftiger dan het was). In het proces van dat programma heb ik mijn angst voor mijn pesters telkens een beetje overwonnen en heb ik de twee ergste pesters (twee meiden) ontmoet. Dat was voor mij echt een doorbraak. Ik moest (prob vd zenuwen ook) bijna lachen, toen ik een van de meiden naar mij toe zag lopen, met een cameraman voor zich die achteruit moest lopen. Ineens realiseerde ik me dat we geen beide meer de meisjes zijn van vroeger, ik ben sterker geworden ik ben gelukkig, zij is ook veranderd en zag in dat ze mij erg gekwetst heeft. Ik kon haar daarom recht aankijken en iets afsluiten, het verleden hoeft dus geen macht over je te hebben!!
De gevolgen van pesten zullen misschien blijven, maar daar kun je op een goede manier mee leren omgaan. Ik kan je ook zeker aanraden om in therapie te gaan als je het gevoel hebt dat je verleden je belemmert. Ook het confronteren van de pesters kan dus zin hebben, door bijvoorbeeld een brief of mail te sturen.
maandag 15 maart 2010 om 21:08
Ik heb ook nog steeds last van de pesterijen van vroeger, en mijn man zegt altijd, er is vast niemand van die pesters die zich nog met jou bezighoudt of jou herinnert, en jij bent nog steeds met ze bezig. Je geeft ze zo heel veel macht. Maar ik merk dat dat in mijn leven ook elke keer weer terugkomt, ik geef mensen veel te veel macht, en daardoor kunnen ze mij zo naar beneden halen. Ik ben erg onzeker over mezelf en hoewel dat voor een deel in mij zit, wijt ik dit ook aan de pesterijen.
maandag 15 maart 2010 om 21:25
Ik ben ook gepest. Weliswaar niet zo erg als jij.
Ik heb altijd gedacht / gezegd: Ik heb liever dat ze mij nemen dan een ander meisje. Omdat ik het best goed kon handelen. Ik heb nooit gehuild erom in die periode. Vond het niet echt heel erg en lachte vaak gewoon mee, hoewel ze soms wel gemene dingen zeiden.
Maar ik merk het nu wel in sommige dingen. Ben ondanks dat zij zeiden dat ik lelijk was, toch redelijk blij met hoe ik eruit zie. Alleen eten bij nieuwe mensen heb ik moeite mee, omdat de pesters zeiden dat ik raar at.
En ik heb moeite met intimiteit.
Verder durf ik soms niet voor mezelf op te komen. Bang dat de ander boos op mij word en/of mij niet meer mag.
Terwijl iemand laatst tegen zoiets als dit zei: Ja en wát als ze boos worden? Dat is toch niet het einde van de wereld? Dat gebeurd. Je kan niet iedereen te vriend houden.
Dat is zo, dat weet ik. Ik moet gewoon nog leren om nee te zeggen. Niet zo bang zijn dat ze boos worden.
Ik heb altijd gedacht / gezegd: Ik heb liever dat ze mij nemen dan een ander meisje. Omdat ik het best goed kon handelen. Ik heb nooit gehuild erom in die periode. Vond het niet echt heel erg en lachte vaak gewoon mee, hoewel ze soms wel gemene dingen zeiden.
Maar ik merk het nu wel in sommige dingen. Ben ondanks dat zij zeiden dat ik lelijk was, toch redelijk blij met hoe ik eruit zie. Alleen eten bij nieuwe mensen heb ik moeite mee, omdat de pesters zeiden dat ik raar at.
En ik heb moeite met intimiteit.
Verder durf ik soms niet voor mezelf op te komen. Bang dat de ander boos op mij word en/of mij niet meer mag.
Terwijl iemand laatst tegen zoiets als dit zei: Ja en wát als ze boos worden? Dat is toch niet het einde van de wereld? Dat gebeurd. Je kan niet iedereen te vriend houden.
Dat is zo, dat weet ik. Ik moet gewoon nog leren om nee te zeggen. Niet zo bang zijn dat ze boos worden.
dinsdag 16 maart 2010 om 19:19
Een tijdje geleden las ik een artikeltje in de krant. Het ging over een meisje dat mishandeld was. Ze was onderweg opgewacht door mensen, was geschopt en geslagen en er waren sigaretten op haar uitgedrukt. Terwijl dat zo las, dacht ik dat wat in het artikel mishandeling werd genoemd, vroeger ' gewoon' pesten was. Daaruit blijkt dat pesten in feite ook niets anders dan mishandeling is.
Ik heb ook mogen meemaken. Helaas een lange periode, namelijk 10 jaar lang. Ik kan me nog steeds herinneren dat de oorzaak altijd bij mij werd gezocht. Als ik zou veranderen zou het pesten vanzelf wel ophouden. Omdat iedereen dat zei, geloofde ik dat ook. Daardoor raakte ik er nog meer van overtuigd dat ik raar was, en dat ik, of liever gezegd mijn karakter, er om vroeg om gepest te worden. Dat andere mensen het recht hadden dit te doen omdat er iets heel ergs mis met mij was. Een overtuiging die veel stuk heeft gemaakt.
Inmiddels al heel wat jaren verder. Ik heb nu ingezien dat ik niet de oorzaak van het pesten was. Als ik niet in die klas had gezeten, was een ander kind de klos geweest. Wel heeft het pesten veel kapot gemaakt. De dingen die hier genoemd worden, zoals niet fijn voelen in groepen, niet voor jezelf op kunnen komen, ik herken dat ook. De mensen van vroeger zijn mij allang vergeten, terwijl ik nog bijna dagelijks gevolgen van toen tegenkom.
Wat ik het moeilijkste vind is toch wel het onbegrip dat je af en toe krijgt. Niet iedereen begrijpt dat iets wat zo lang geleden is, toch nog veel invloed in je leven kan hebben. Sommige mensen zeggen dat je in een slachtofferrol zit. Ja dat doet pijn als iemand dat zegt.
Pesten is vernietigend, het heeft maar 1 doel, het kapot maken van iemand. Iemands karakter/persoonlijkheid kan erdoor veranderen. Mijn klasgenoten toen hadden echt als doel om mij kapot te maken. Al ben ik er van overtuigd dat het nooit de bedoeling is geweest dat ik er later in mijn volwassen leven nog last van zou houden. Als ze dat zouden weten, zouden ze wel schrikken denk ik. Kinderen weten niet wat ze doen. Ik hoop dat volwassenen steeds beter met pesten omgaan in tegenstelling toen ik nog een kind was. Dat had een hoop ellende gescheeld.
Ik wens je heel kracht om het pesten achter je te laten. Ik hoop van harte dat het je lukt.
Ik heb ook mogen meemaken. Helaas een lange periode, namelijk 10 jaar lang. Ik kan me nog steeds herinneren dat de oorzaak altijd bij mij werd gezocht. Als ik zou veranderen zou het pesten vanzelf wel ophouden. Omdat iedereen dat zei, geloofde ik dat ook. Daardoor raakte ik er nog meer van overtuigd dat ik raar was, en dat ik, of liever gezegd mijn karakter, er om vroeg om gepest te worden. Dat andere mensen het recht hadden dit te doen omdat er iets heel ergs mis met mij was. Een overtuiging die veel stuk heeft gemaakt.
Inmiddels al heel wat jaren verder. Ik heb nu ingezien dat ik niet de oorzaak van het pesten was. Als ik niet in die klas had gezeten, was een ander kind de klos geweest. Wel heeft het pesten veel kapot gemaakt. De dingen die hier genoemd worden, zoals niet fijn voelen in groepen, niet voor jezelf op kunnen komen, ik herken dat ook. De mensen van vroeger zijn mij allang vergeten, terwijl ik nog bijna dagelijks gevolgen van toen tegenkom.
Wat ik het moeilijkste vind is toch wel het onbegrip dat je af en toe krijgt. Niet iedereen begrijpt dat iets wat zo lang geleden is, toch nog veel invloed in je leven kan hebben. Sommige mensen zeggen dat je in een slachtofferrol zit. Ja dat doet pijn als iemand dat zegt.
Pesten is vernietigend, het heeft maar 1 doel, het kapot maken van iemand. Iemands karakter/persoonlijkheid kan erdoor veranderen. Mijn klasgenoten toen hadden echt als doel om mij kapot te maken. Al ben ik er van overtuigd dat het nooit de bedoeling is geweest dat ik er later in mijn volwassen leven nog last van zou houden. Als ze dat zouden weten, zouden ze wel schrikken denk ik. Kinderen weten niet wat ze doen. Ik hoop dat volwassenen steeds beter met pesten omgaan in tegenstelling toen ik nog een kind was. Dat had een hoop ellende gescheeld.
Ik wens je heel kracht om het pesten achter je te laten. Ik hoop van harte dat het je lukt.
woensdag 17 maart 2010 om 15:43
Wat klinkt dit allemaal herkenbaar. Ik ben op de basisschool en op de middelbare school gepest. Ik werd vooral bij alles buitengesloten, mocht nergens aan mee doen, werd uitgelachen en mocht nooit mijn mond opentrekken anders werd er gedreigd me in elkaar te trappen. Je kunt wel denken 'ach het waren kinderen' maar daarom is de impact niet minder groot.
Ik heb heel sterk het idee dat ik daardoor sterk achterop loop met mijn sociale ontwikkeling. Als kind was ik al heel verstandig en serieus en eigenlijk een beetje verder dan de andere kinderen, maar ik heb nooit goed geleerd hoe ik op een normale manier met mensen moest omgaan en ben op een gegeven moment achterop gaan lopen..
Wat ik eraan over heb gehouden? Een slecht zelfbeeld, zware depressies en een zenuwinzinking toen ik nog een tiener was (waardoor ik uiteindelijk ook nog twee jaar ben blijven zitten), faalangst en wantrouwen ten opzichte van mensen. Ik heb nu een vaste relatie en heb het echt moeten leren om zelf initiatief te nemen, te geloven dat iemand echt van mij houdt, mij mooi en bijzonder kan vinden en ik heb echt moeten leren communiceren.
Het gaat nu veel beter met me en wanneer ik mensen vertel over mijn pestverleden kunnen ze het nauwelijks geloven, maar het voelt nog steeds als een handicap.
Ik heb heel sterk het idee dat ik daardoor sterk achterop loop met mijn sociale ontwikkeling. Als kind was ik al heel verstandig en serieus en eigenlijk een beetje verder dan de andere kinderen, maar ik heb nooit goed geleerd hoe ik op een normale manier met mensen moest omgaan en ben op een gegeven moment achterop gaan lopen..
Wat ik eraan over heb gehouden? Een slecht zelfbeeld, zware depressies en een zenuwinzinking toen ik nog een tiener was (waardoor ik uiteindelijk ook nog twee jaar ben blijven zitten), faalangst en wantrouwen ten opzichte van mensen. Ik heb nu een vaste relatie en heb het echt moeten leren om zelf initiatief te nemen, te geloven dat iemand echt van mij houdt, mij mooi en bijzonder kan vinden en ik heb echt moeten leren communiceren.
Het gaat nu veel beter met me en wanneer ik mensen vertel over mijn pestverleden kunnen ze het nauwelijks geloven, maar het voelt nog steeds als een handicap.
woensdag 17 maart 2010 om 17:00
Verschrikkelijk die verhalen.
Dikke knuffel. Wat een verschrikkelijke losers waar jullie mee te maken hebben gehad. Besef wel jullie zijn de winnaars. Ik zou niet kunnen leven als ik weet dat ik aan zoiets heb meegedaan.
Ik waak er ook voor dat mijn kinderen dat neit gaan doen. En ook niet overkomt.
Als het een van mijn kinderen was geweest die dit overkwam, je moet er niet aan denken. Hebben jullie ouders wel stappen ondernomen?
Vraag ook regelmatig aan kinderen of er kinderen in de klas zijn die gepest worden. Ik ben vaak op school en in de klas en als ik er maar iets tegen kan doen helpt het misschien.
Als ik hoor dat mijn kinderen dat doen of mee doen of niets doen. Daar waak ik ook voor. Ik zou verslagen en heel verdrietig zijn en mijn kinderen nog lang niet jarig. Maar dat weten ze. Als er iemand gepest wordt moeten ze dat meteen melden bij mij en juf.
Ik hoop zo echt mijn steentje bij te dragen. Verschrikkelijk die verhalen. En de losers lopen rond zonder schuldgevoel en weten het misschien niet eens meer.
Heel veel sterkte ik vind jullie winnaars!
Dikke knuffel. Wat een verschrikkelijke losers waar jullie mee te maken hebben gehad. Besef wel jullie zijn de winnaars. Ik zou niet kunnen leven als ik weet dat ik aan zoiets heb meegedaan.
Ik waak er ook voor dat mijn kinderen dat neit gaan doen. En ook niet overkomt.
Als het een van mijn kinderen was geweest die dit overkwam, je moet er niet aan denken. Hebben jullie ouders wel stappen ondernomen?
Vraag ook regelmatig aan kinderen of er kinderen in de klas zijn die gepest worden. Ik ben vaak op school en in de klas en als ik er maar iets tegen kan doen helpt het misschien.
Als ik hoor dat mijn kinderen dat doen of mee doen of niets doen. Daar waak ik ook voor. Ik zou verslagen en heel verdrietig zijn en mijn kinderen nog lang niet jarig. Maar dat weten ze. Als er iemand gepest wordt moeten ze dat meteen melden bij mij en juf.
Ik hoop zo echt mijn steentje bij te dragen. Verschrikkelijk die verhalen. En de losers lopen rond zonder schuldgevoel en weten het misschien niet eens meer.
Heel veel sterkte ik vind jullie winnaars!
woensdag 17 maart 2010 om 17:08
Ik ben ook veel gepest, dus herken mezelf in je verhaal. Hier een paar tips:
1) Het pesten ligt nooit aan degene die gepest wordt, maar aan degene die pest. Dus het is absoluut niet jou schult. Jij hebt er niet om gevraagd.
2) Je zegt dat je er nog steeds mee zit. Je zegt daarbij dat sommige mensen die bijvoorbeeld verkracht zijn dit al wel hebben kunnen verwerken. Vergelijk jezelf nooit met een ander op dit gebied. Jij gaat er op je eigen manier mee om. Misschien kunnen anderen dit sneller van zich afzetten en gaan makkelijker verder met hun leven. Jij hebt het er gewoon nog moeilijk mee en dat mag best. Ik (26) heb het er ook nog steeds moeilijk mee. Ik kan moeilijk vrienden maken en ben onzeker. Ook ben ik er nog wel eens verdrietig over.
3) Praat er eens met iemand over. Dit kan opluchten. Je bericht plaatsen op dit forum is al een goede stap. Je komt hier lotgenoten tegen en mensen waar je je verhaal bij kwijtkunt. En wanneer ik je zou kunnen helpen, dan hoor ik het graag van je!
1) Het pesten ligt nooit aan degene die gepest wordt, maar aan degene die pest. Dus het is absoluut niet jou schult. Jij hebt er niet om gevraagd.
2) Je zegt dat je er nog steeds mee zit. Je zegt daarbij dat sommige mensen die bijvoorbeeld verkracht zijn dit al wel hebben kunnen verwerken. Vergelijk jezelf nooit met een ander op dit gebied. Jij gaat er op je eigen manier mee om. Misschien kunnen anderen dit sneller van zich afzetten en gaan makkelijker verder met hun leven. Jij hebt het er gewoon nog moeilijk mee en dat mag best. Ik (26) heb het er ook nog steeds moeilijk mee. Ik kan moeilijk vrienden maken en ben onzeker. Ook ben ik er nog wel eens verdrietig over.
3) Praat er eens met iemand over. Dit kan opluchten. Je bericht plaatsen op dit forum is al een goede stap. Je komt hier lotgenoten tegen en mensen waar je je verhaal bij kwijtkunt. En wanneer ik je zou kunnen helpen, dan hoor ik het graag van je!
Na regen komt regent, kijk maar in de woordenboek
woensdag 17 maart 2010 om 23:07
Je kunt leed niet vergelijken, dat heeft geen nut en zegt niets over hoe erg je ervaringen zijn. Onderschat niet wat stelselmatige kleinering, jarenlang, in de tijd dat je je zelfbeeld en vertrouwen ontwikkelt, met je kan doen! (kromme zin, maar je snapt me wel denk ik.)
Geen ervaring hier dus geen tips, maar neem jezelf serieus en wees niet bang hulp te zoeken als je denkt er alleen niet uit te komen.
Geen ervaring hier dus geen tips, maar neem jezelf serieus en wees niet bang hulp te zoeken als je denkt er alleen niet uit te komen.
What a nuanced anxiety
