Gesloten persoonlijkheid, hoe kan ik hier een open persoonlijkheid van maken?

Hey!, gewoon geproberen, met belangstelling in anderen

 tonen zodat je dan ook vragen weer terug krijgt. en als je die dan zo

weet te beantwoorden heb je iig al een gesprek.



als de ander stil word en jij denkt van ja en nu?.. dan calculeer je maar mooi een nieuwe vraag zodatje het gesprek gaande houdt.



misschiennnn helpt het maar die cursus die je wilt doen lijkt me geen slecht plan..



het is iets wat natuurlijk uit je zelf komt denk ikzo.. maar daar kan je zeker in getraind worden.. sterkte!

Hei,



Ik ben zo iemand waar mensen van denken dat ik een b.tch ben maar dit helemaal niet ben. Mensen zullen dan ook niet vaak naar me toe komen.

Wanneer mensen me leren kennen weten ze dat ik veel voor andere mensen doe en hier proberen ze ook gebruik van te maken.



Ik heb gelukkig een vaste kern vriendinnen en die kennen mij goed.  En die weten ook dat ik veel goed vind en niet vaak nee zeg.

Ik probeer hier aan te werken door met iedereen een beetje te babbelen. En laat nooit het kaas van je brood eten dat heb ik wel geleerd. Vooral voor ons studenten is dit belangrijk



groetjes pebby

Hoi.

Jouw verhaal is voor mij heel herkenbaar. Ook ik ben best wel verlegen en dat is vooral moeilijk bij het leggen van nieuwe contacten. Met sommigen lukt het na een tijdje wel: durf ik mezelf te zijn en dan ben ik volgens vrienden aardig, grappig en kan ik best een grote mond hebben. Bij anderen lukt het gewoon niet, daar kan ik geen gesprek mee gaande houden en blijf ik heel gesloten. En daardoor wordt ik soms als arrogant gezien. Het vreemde is dat ik in m'n werk (verpleging) mezelf wel kan geven en uiten. Patïenten vertellen mij dingen die ze niet aan collega's vertellen en noemen me een vlotte tante die overal over mee kan praten. Het probleem doet zich bij mij dus alleen in het privé leven voor. Maar lastig is het wel!

Hoi Allemaal,



De laatste tijd begin ik steeds meer geconfronteerd te worden met mijn gesloten persoonlijkheid. Ik merk dat vooral contact met andere meiden heel moeilijk gaat. Maar met jongens kan ik het juist heel goed vinden!



Ben best wel verlegen( vooral bij mensen die ik niet ken). Sociaal gezien zoals op school, met uitgaan en als ik een nieuwe bijbaan heb, merk ik dat ik er net buiten val. Begin er wel van te balen, de vrienden die ik heb en die ik al heel lang ken vinden me gewoon gezellig, grappig, leuk en vriendelijk. Maar ze zien wel dat andere mensen mij als afstandelijk vinden. Zowel mijn moeder als mijn zus hebben dit ook. Ik wil een assertiviteitcursus gaan volgen op de VU alleen begint deze pas in Oktober. Zijn er meer meiden die dit kennen?? Hoe kun je veranderen ect!



Chantal, (24 student)

Kan het je echt veel schelen wat die andere mensen van je vinden? Ik bedoel is het zo dat je indruk wilt maken op iemand die jij misschien interresant vindt?! Dan begrijp ik het een beetje als je begint te "balen". Je zou al "blij" moeten zijn dat je vrienden je in ieder geval grappig, leuk en vriendelijk vinden. Meestal vinden mensen toch wel wat van je en denken ze toch al meestal iets, zelfs als je open naar iemand toe bent kan diegene in het begin aardig doen en daarna veranderen. En soms is "afstandelijk" tegen sommige mensen zijn wel goed, je hoeft echt niet tegen iedereen open te zijn. Het is toch niet zo dat je vervelend tegen iemand doet, je hebt mensen die wel "open"" zijn en contact kunnen maken met anderen, maar hoe ze sommige mensen weer behandelen?! Er zijn heel veel mensen die dubbelpraten en zich namaken hoor. Verlegen zijn mag best, als jezelf wel gewoon lekker in je vel zit is hier niks mis mee, je hoeft niet te koop te lopen ofzo. Innerlijke rust is het belangrijkste, je hebt in ieder geval vrienden die je interessant vinden dat zegt toch al iets over je. Contact kunnen maken zegt niks over iemands persoonlijkheid. En anderen mogen ook best op jou afstappen, dan kan je zien of iemand in jou geinterresserd is. Dit doe ik tegenwoordig ook een beetje de kat uit de boom kijken. Jij weet het beste wie je bent. Je bent heus wel sociaal. Nogmaals genoeg mensen die contact met iemand maken en daarna roddelen als de pest, vooraf hallo zeggen en achteraf (je kent het vast wel). Hiermee bedoel ik niet dat iedereen zo is, maar dat dit ook niet sociaal is. Je valt in ieder geval niemand lastig met je ""verlegenheid"" (nou ja misschien jezelf dan als je er erg mee zit. En wat is nou verlegen?! En dat je met meiden meer moeite heb kan ik nou begrijpen, sommige meiden zijn gewoon nep (ook al ben ik er zelf 1 ik zeg het gewoon eerlijk) Er is zo vaak ook een strijdt tussen sommige meiden echt niet normaal. Dus beter 1 vogel in de hand dan 10 in de lucht. ""Meer contacten"" maakt iemand geen beter/socialer mens. Het gaat erom hoe je iemand behandelt. Nou niet "denken" aub dat ik negatief ben ofzo hoor, dit is gewoon zo en nee niet omadat ik het zeg. Ik bedoel het gewoon goed, maak je geen zorgen om wat anderen (die je toch niet kent) denken, zolang degenen die jou wel kennen goed over je denken en niet wat anders van jou maken, want dit kan bij ""vrienden"" ook wel eens gebeuren. Tenzij je nogmaals iemand ziet op wie je indruk wilt maken. En dat je met jongens dus geen moeite hebt is (lucky you). Je hoeft echt niet met alles mee te doen, als jij maar weet wat je bent en de mensen die jij ""belangrijk"" vindt en aan wie je waarde hecht ook. Als je ""dalijk" trouwens heel "open" bent (wat hier precies onder wordt verstaan is ook heel verschillend) kunnen mensen ook weer dingen gaan denken. Echt waar mensen net als jou vindt ik juist leuk. Je hebt ook mensen die niet met andere mensen praten, omdat ze zich te hoog voelen, dit is dus niet sociaal zijn. Maar eh ik heb genoeg "gezegd". Begin maar gewoon met hallo :D.

Hoi Chantal, even kort, want ik moet zo weg, en heb dus ook niet alles gelezen hierboven...



Wat mij opviel in het SB-topic, is dat je erg veel vragen stelt, waar je dan antwoorden op krijgt. Daar ga je vervolgens niet meer op in, terwijl anderen dan toch moeite voor je gedaan hebben. Ook reageer je niet zoveel op anderen maar zet je vooral steeds je eigen verhaal/vraag neer. Natuurlijk is iemand op een forum niet hetzelfde als in het echt, maar mocht je in het echt ook zo reageren, dan kan ik me voorstellen dat je afstandelijk overkomt. Een beetje interesse in mensen, goed luisteren naar wat ze zeggen, doet vaak wonderen!

Fijn dat je het zo opvat! Ik ken je ook verder niet van andere topics, maar dit was puur wat me daar opviel.



Verder herken ik het ook wel hoor, vooral als ik niet zo lekker in mijn vel zit ben ik héél gesloten naar vreemden toe. Voel ik me wel lekker, dan gaat dat prima. En met vrienden ook idd. Het is denk ik toch ook een pantsertje van onzekerheid: als je jezelf niet zo lekker voelt, ben je eerder bang voor wat anderen van je vinden, en idd, zeker meiden kunnen daar een handje van hebben (al is oordelen over anderen ook weer vaak een teken van onzekerheid).

quote: anemoon reageerde



Hoi Chantal, even kort, want ik moet zo weg, en heb dus ook niet alles gelezen hierboven...



Wat mij opviel in het SB-topic, is dat je erg veel vragen stelt, waar je dan antwoorden op krijgt. Daar ga je vervolgens niet meer op in, terwijl anderen dan toch moeite voor je gedaan hebben. Ook reageer je niet zoveel op anderen maar zet je vooral steeds je eigen verhaal/vraag neer. Natuurlijk is iemand op een forum niet hetzelfde als in het echt, maar mocht je in het echt ook zo reageren, dan kan ik me voorstellen dat je afstandelijk overkomt. Een beetje interesse in mensen, goed luisteren naar wat ze zeggen, doet vaak wonderen! Ja, klopt ik zit daar ook wel eens. Ben net met SB begonnen. Nu dat je het zegt klopt het wel. In het "echt" ben ik wel anders, iedereen met problemen kan bij mij terrecht, ook als mensen problemen hebben neem ik altijd contact op, ben een luisterend oor. Dat vinden mijn vrienden juist heel prettig, krijg vaak genoeg te horen waarom ik zo weinig over mezelf praat en juist minder andermans problemen moet oplossen. In het verleden ben ik door nieuwe "vriendinnen" bedonderd omdat ik 24 uur voor ze klaar stond, veel tijd er in investeerde ect en uiteindelijk met een naaistreek waren ze er niet voor mij. Na die periode ben ik ook afstandelijker gevonden. Dus over luisteren en interesse tonen in het echte leven dat gebeurd wel. Maar op het forum zal ik het zeker in de gaten houden want anders krijg je al snel  die indruk, Al wil ik er wel bij zeggen dat ik op andere topics ook anderen help en niet alleen met mezelf bezig ben. Maar Anemoon ik vind het fijn dat je mij hier even op wijst.

Ik ff weer, dat van die naaistrek is heel herkenbaar, maar zulke "vriendinnen" zijn dus dan ook geen echte vriendinnen en gaan dan alleen maar met je om voor een bepaalde bijbedoeling. Dat je hierdoor "afstandelijker" bent geworden naar "anderen" (onbekenden) toe is logisch, je bent waarschijnlijk dus toch niet echt verleeeegen/afstandelijk maar wat ingetogener geworden om jezelf te ""beschermen"" tegen "zulke" mensen. En dat je niet alleen maar over jezelf praat vind ik ook mooi aan jou, betekent niet dat je trouwens alleen maar een luisterend oor voor mensen (nepperrtjes) hoeft te zijn als ze "problemen" hebben en jou dus daarvoor alleen maar kennen. Heb jij ze dus nodig, dan laten ze je vallen. En ik zeg altijd als iemand je in "slechte" tijden niet kent wat heb je er dan aan, dit is dus inderdaad tijdverspilling maar ook energie verspilling. Hou dzeze energie liever voor jezelf en voor de mensen aan wie je wel wat hebt. Wat voor problemen hadden deze ""vriendinnen" trouwens?! Iets wat ze een beetje zelf zochten of dingen waar ze echt niks aan konden doen?! Ik ken namelijk mensen die soms klagen over andere mensen bij anderen en vervolgens gaan ze dan weer met degenen om over wie ze klagen en ga zo maar door. Dit noem ik dus geen "problemen" hebben maar iets wat ze zelf kunnen oplossen, dus wat zijn "problemen nou weer?! Ik probeer het mijzelf tegenwoordig echt makkelijk te maken waar ik het kan. Als je soms niet uitkijkt vreten bepaalde mensen gewoon je hersens en ik wil nog zo lang mogelijk gezond blijven en genoeg energie hebben voor mezelf en voor mensen die mijn aandacht waard zijn, want ik ben mij eigen sowieso waard en jezelf heb je voor het leven, op jezelf kan je vertrouwen en bouwen :D. Ff in het kort dus, zijn bepaalde figuren je aandacht wel waard... Nou weer genoeg gebabbeld en dit was weer goed bedoeld , you are cool.  ;)

Ok nog ff 1 keer iets "zeggen" het probleem hoeft trouwens niet bij jou te liggen hoor kan ook aan andere liggen, ik bedoel soms klikt het niet tussen bepaalde mensen, de 1 mag de niet de ander die weer niet bla bla. Ook hobbys enzo zijn verschillend, je moet dus wel een beetje dezelfde golflengte met iemand hebben om er sowieso wat van te maken en begrip en karakter allemaal dingen die een rol in dit spelen. Als je trouwens wat vaker "genaaid" bent leer je bepaalde figuren al kennen zonder dat je ze eecht kent en wordt het dus makkelijker om jezelf niet te laten "naaien" om het maar ff zo te zeggen ;)

Hoi Chantaldominique. Sorry dat m'n antwoord even op zich liet wachten. Met m'n baas en b.v. een stagebegeleider heb ik het niet dat ik me niet kan uiten. Daar heb je dan vaak één op één contact mee, en dan kom ik beter uit de verf dan in een groep. Juist dan trek ik me terug en meng ik me niet in gesprekken. En het is ook wel een beetje uit zelfbescherming ontstaan. Ik heb me meerdere keren voor iemand ingezet, iets voor iemand doen of voor iemand opkomen. En als je dan later door die personen besodemieterd wordt, tja dan leer je het wel af. Vandaar dat ik me ook niet direct "geef" laten ze eerst maar eens bewijzen dat ze m'n vriendschap waard zijn. En de personen waar het dan wel mee klikt, daar zit het ook echt goed mee. En dat is ook wel wat waard!

Hoi.

Jouw verhaal is voor mij heel herkenbaar. Ook ik ben best wel verlegen en dat is vooral moeilijk bij het leggen van nieuwe contacten. Met sommigen lukt het na een tijdje wel: durf ik mezelf te zijn en dan ben ik volgens vrienden aardig, grappig en kan ik best een grote mond hebben. Bij anderen lukt het gewoon niet, daar kan ik geen gesprek mee gaande houden en blijf ik heel gesloten. En daardoor wordt ik soms als arrogant gezien. Het vreemde is dat ik in m'n werk (verpleging) mezelf wel kan geven en uiten. Patïenten vertellen mij dingen die ze niet aan collega's vertellen en noemen me een vlotte tante die overal over mee kan praten. Het probleem doet zich bij mij dus alleen in het privé leven voor. Maar lastig is het wel!

Hoi Fiba.



Hier een berichtje van iemand die ook verlegen is. Ik ben al enkele jaren lid van de VVM een club voor verlegen mensen. www.verlegenmensen.nl

Tja "een gesprek gaande houden". Het meeste word er gesproken tussen de woorden in, ik kan juist er genieten van stiltes, ( als ik bij de juiste persoon ben tenminste )



Groetjes, Pieter:)

Hey,



Als puber was ik ook gesloten en introvert, ik legde moeizaam contact en zo. Ik ben toen - bewust, als soort therapie - beginnen werken in de commerciele sector en verplichtte mezelf om jobs uit te zoeken waar ik veel face-to-face contact had met mensen. Het is gelukt,nu heb ik veel zelfvertrouwen in contact met mensen, al spendeer ik nog steeds graag tijd in mijn eentje. En ik ben supercommercieel geworden. Verplicht jezelf misschien om elke dag opener te worden? Het is kwestie van door de zure appel heen te bijten, maar het loont.