Psyche
alle pijlers
Gestopt met antidepressiva en nu weer ‘last’
zaterdag 10 september 2022 om 18:39
Hoi,
Even korte voorgeschiedenis:
28 jaar. Meerdere depressieve episodes in mijn leven gehad, kenmerken van een persoonlijkheidsstoornis maar te weinig voor een harde diagnose.
Meerdere antidepressiva in mijn leven geslikt, maar Venlafaxine was de enige die goed werkte.
Onlangs een lang traject schematherapie afgerond en omdat het heel goed ging ben ik met de huisarts in gesprek gegaan of ik evt. kon afbouwen met de AD. Ik wilde de handvaten van therapie in de praktijk toepassen en omdat ik de AD al een tijd slikte wilde ik kijken of het zonder zou lukken.
Het afbouwen ging niet zonder slag of stoot; nooit gedacht dat mijn lichaam het zó lastig vond om van de medicatie te ontwennen. Uiteindelijk is het me 5 weken geleden gelukt. Sinds begin augustus slik ik het niet meer. Super trots was ik op mezelf want merkte weinig verschil, ik concludeerde soms zelfs dat het juist beter ging als toen ik nog AD slikte. Alsof het ook de positieve gevoelens dempte, voelde me heel goed en kon weer echt genieten van de dingen om me heen (dit was eerst ook wel zo, maar merkte toch dat het nu nog intenser was).
Enige minpunt: ik slaap al weken slecht, sinds de stop.
Nu sinds 2 weken voel ik me langzaam aan weer iets terug glijden. Ook wel door bepaalde omstandigheden: corona isolatie, vakantie waarin ik niemand zag etc.
Het is goed dat ik komende week weer ga werken denk ik.
Sinds 2 dagen voel ik me intens slecht, zo somber. Ik heb in de afgelopen 5 weken geen enkele keer getwijfeld om weer AD te gaan slikken, maar nu toch wel…
Maar wil er ook niet te snel naar teruggrijpen omdat ik nu eindelijk zo ver ben dat ik gestopt ben. Mogelijk komt er een menstruatie aan (irregulaire cyclus dus geen idee wanneer), en paar dagen voorafgaand aan menstruatie ben ik ook erg somber. Het thuis zitten werkte ook niet mee dus wellicht trekt het bij als ik weer ga werken. Ik herken wel altijd dat ik zo rond oktober licht depressief raak (door het weer?).
Maar de afgelopen weken voelde ik me langzaam aan somberder worden, met laatste 2 dagen extreem. Wanneer besluit je dat je toch weer aan de AD zou moeten? Wanneer concludeer je dat het toch niet zonder kan?
Vind het erg lastig. Ik ben natuurlijk wel “depressie gevoelig”. Maar was zo ontzettend trots dat ik het zonder kon nu!
Even korte voorgeschiedenis:
28 jaar. Meerdere depressieve episodes in mijn leven gehad, kenmerken van een persoonlijkheidsstoornis maar te weinig voor een harde diagnose.
Meerdere antidepressiva in mijn leven geslikt, maar Venlafaxine was de enige die goed werkte.
Onlangs een lang traject schematherapie afgerond en omdat het heel goed ging ben ik met de huisarts in gesprek gegaan of ik evt. kon afbouwen met de AD. Ik wilde de handvaten van therapie in de praktijk toepassen en omdat ik de AD al een tijd slikte wilde ik kijken of het zonder zou lukken.
Het afbouwen ging niet zonder slag of stoot; nooit gedacht dat mijn lichaam het zó lastig vond om van de medicatie te ontwennen. Uiteindelijk is het me 5 weken geleden gelukt. Sinds begin augustus slik ik het niet meer. Super trots was ik op mezelf want merkte weinig verschil, ik concludeerde soms zelfs dat het juist beter ging als toen ik nog AD slikte. Alsof het ook de positieve gevoelens dempte, voelde me heel goed en kon weer echt genieten van de dingen om me heen (dit was eerst ook wel zo, maar merkte toch dat het nu nog intenser was).
Enige minpunt: ik slaap al weken slecht, sinds de stop.
Nu sinds 2 weken voel ik me langzaam aan weer iets terug glijden. Ook wel door bepaalde omstandigheden: corona isolatie, vakantie waarin ik niemand zag etc.
Het is goed dat ik komende week weer ga werken denk ik.
Sinds 2 dagen voel ik me intens slecht, zo somber. Ik heb in de afgelopen 5 weken geen enkele keer getwijfeld om weer AD te gaan slikken, maar nu toch wel…
Maar wil er ook niet te snel naar teruggrijpen omdat ik nu eindelijk zo ver ben dat ik gestopt ben. Mogelijk komt er een menstruatie aan (irregulaire cyclus dus geen idee wanneer), en paar dagen voorafgaand aan menstruatie ben ik ook erg somber. Het thuis zitten werkte ook niet mee dus wellicht trekt het bij als ik weer ga werken. Ik herken wel altijd dat ik zo rond oktober licht depressief raak (door het weer?).
Maar de afgelopen weken voelde ik me langzaam aan somberder worden, met laatste 2 dagen extreem. Wanneer besluit je dat je toch weer aan de AD zou moeten? Wanneer concludeer je dat het toch niet zonder kan?
Vind het erg lastig. Ik ben natuurlijk wel “depressie gevoelig”. Maar was zo ontzettend trots dat ik het zonder kon nu!
zaterdag 10 september 2022 om 18:42
Tjsa, ik slik het al een aantal jaren en wil nooit meer zonder. Omdat het me net datgene geeft wat ik nodig heb om goed te kunnen functioneren. Waarom ben je trots op jezelf dat je zonder kunt? Als je bv hartkwalen hebt neem je toch ook je medicijnen omdat dat nou eenmaal helpt? Als je een been breekt hoef je toch ook niet trots te zijn dat je zonder paracetamol de dagen doorkomt? Waarom dat met ad wel?
zaterdag 10 september 2022 om 18:42
zaterdag 10 september 2022 om 18:47
Ik snap wel dat TO ervan af wil, AD hebben ook bijwerkingen en die kunnen heel vervelend zijn.
zaterdag 10 september 2022 om 18:48
Ja had wel last van bijwerkingen. Maar niet zwaarder dan een depressie natuurlijk. Alleen volgens de arts is het wel logisch dat je na een poos wil belijken of het zonder kan. Vooral na een therapietrajectLady*Voldemort schreef: ↑10-09-2022 18:47Ik snap wel dat TO ervan af wil, AD hebben ook bijwerkingen en die kunnen heel vervelend zijn.
zaterdag 10 september 2022 om 18:50
Als je veel bijwerkingen hebt kan je een ander middel proberen. Er is zat keus.Flowerpower40 schreef: ↑10-09-2022 18:48Ja had wel last van bijwerkingen. Maar niet zwaarder dan een depressie natuurlijk. Alleen volgens de arts is het wel logisch dat je na een poos wil belijken of het zonder kan. Vooral na een therapietraject
zaterdag 10 september 2022 om 19:15
Ik zou het nog even aankijken. Slecht slapen, menstruatie, vakantie, isolatie én de weersomslag: daar doen wel meer mensen het niet goed op. En dan ben jij ook nog aan het ontwennen. Dus zelf zou ik het nog even proberen. Twee menstruaties verder bijvoorbeeld. Met eventueel hulp van voorgeschreven slaapmedicatie.
Lukt het niet, dan is je ziekte niet weg en zul je blijvend medicatie nodig hebben. Tot het moment dat het wellicht wél weggetrokken is. Sterkte.
Lukt het niet, dan is je ziekte niet weg en zul je blijvend medicatie nodig hebben. Tot het moment dat het wellicht wél weggetrokken is. Sterkte.
zaterdag 10 september 2022 om 19:23
Ja ok, maar dat is met met meer medicijnen zo.Lady*Voldemort schreef: ↑10-09-2022 18:47Ik snap wel dat TO ervan af wil, AD hebben ook bijwerkingen en die kunnen heel vervelend zijn.
zaterdag 10 september 2022 om 19:26
Van de regen in de drup.Sherlock schreef: ↑10-09-2022 19:15Ik zou het nog even aankijken. Slecht slapen, menstruatie, vakantie, isolatie én de weersomslag: daar doen wel meer mensen het niet goed op. En dan ben jij ook nog aan het ontwennen. Dus zelf zou ik het nog even proberen. Twee menstruaties verder bijvoorbeeld. Met eventueel hulp van voorgeschreven slaapmedicatie.
Lukt het niet, dan is je ziekte niet weg en zul je blijvend medicatie nodig hebben. Tot het moment dat het wellicht wél weggetrokken is. Sterkte.
Ik zou gewoon lekker met je behandelaar overleggen.
zaterdag 10 september 2022 om 19:32
Ja precies. En misschien een ander middel, als de bijwerkingen een probleem waren.LuciFee2022 schreef: ↑10-09-2022 19:30Er weer aan dus, misschien aan lage onderhouds dosis voor altijd. Maar dat moet je met de voorschrijver bespreken.
zaterdag 10 september 2022 om 19:53
zaterdag 10 september 2022 om 20:03
Ging het goed met de laagste dosering ervan? 37,5?Flowerpower40 schreef: ↑10-09-2022 18:55Heb in mijn leven er al 6 gehad. Uiteindelijk werkte Venla het best.
Ik had ook voor mezelf besloten dat ik wilde kijken hoe het ging zonder, op een gegeven moment realiseerde ik me dat ik gewoon veel lekkerder functioneer met ondersteuning van medicatie.
Ik heb dus niet helemaal afgebouwd, maar de laagste dosering en dat is prima.
Afbouwen van dit middel kan echt lang duren btw.
Vraag je niet teveel van jezelf nu?
Mijn tip:
Ga terug naar je arts, bespreek dit met hem/haar.
zaterdag 10 september 2022 om 20:13
Als je heel lang depressies hebt, een "vage" diagnose dan kan therapie heel goed helpen. Je kan ook depressies gekregen hebben doordat je chemische spiegel niet goed is. Depressies zijn uitzichtloze periodes waarin je ook met je eigen persoonlijkheid in de problemen komt. Misschien dat dit meteen je "vage" diagnose verklaart.
Zonder AD kunnen gaat vaak niet om de medicatie maar wel waar het voor staat. "Als je zonder AD kunt dan ben je genezen en ben je weer normaal". Voor heel veel mensen gaat dit op maar voor heel veel mensen ook helemaal niet. In dat geval maakt je lichaam je ziek, het jammere is alleen dat die ziekte, jou als persoon verandert in die periodes.
Afkicken van Venlafaxine is al heel moeilijk en een terugval mag je ook verwachten en zoals je zegt, het was een tijd vol triggers en hormonen, maakt het ook niet makkelijk. De enige tip die ik je kan geven is dat je soms moet aanvaarden dat het ook jou kan overkomen dat het gewoon een biologische oorzaak heeft. Martel je zelf ook niet te lang als het niet nodig is.
Zonder AD kunnen gaat vaak niet om de medicatie maar wel waar het voor staat. "Als je zonder AD kunt dan ben je genezen en ben je weer normaal". Voor heel veel mensen gaat dit op maar voor heel veel mensen ook helemaal niet. In dat geval maakt je lichaam je ziek, het jammere is alleen dat die ziekte, jou als persoon verandert in die periodes.
Afkicken van Venlafaxine is al heel moeilijk en een terugval mag je ook verwachten en zoals je zegt, het was een tijd vol triggers en hormonen, maakt het ook niet makkelijk. De enige tip die ik je kan geven is dat je soms moet aanvaarden dat het ook jou kan overkomen dat het gewoon een biologische oorzaak heeft. Martel je zelf ook niet te lang als het niet nodig is.
zaterdag 10 september 2022 om 20:30
Ja dit had ik zelf ook. De omstandigheden zijn alles behalve oke, dus wil niet te vroeg terug naar AD. Maar heb het dus wel in mn achterhoofd nu het behoorlijk rot gaat…Sherlock schreef: ↑10-09-2022 19:15Ik zou het nog even aankijken. Slecht slapen, menstruatie, vakantie, isolatie én de weersomslag: daar doen wel meer mensen het niet goed op. En dan ben jij ook nog aan het ontwennen. Dus zelf zou ik het nog even proberen. Twee menstruaties verder bijvoorbeeld. Met eventueel hulp van voorgeschreven slaapmedicatie.
Lukt het niet, dan is je ziekte niet weg en zul je blijvend medicatie nodig hebben. Tot het moment dat het wellicht wél weggetrokken is. Sterkte.
zaterdag 10 september 2022 om 20:35
geen idee eigenlijk. Ik slikte 75mg.AirMaxlover schreef: ↑10-09-2022 20:03Ging het goed met de laagste dosering ervan? 37,5?
Ik had ook voor mezelf besloten dat ik wilde kijken hoe het ging zonder, op een gegeven moment realiseerde ik me dat ik gewoon veel lekkerder functioneer met ondersteuning van medicatie.
Ik heb dus niet helemaal afgebouwd, maar de laagste dosering en dat is prima.
Afbouwen van dit middel kan echt lang duren btw.
Vraag je niet teveel van jezelf nu?
Mijn tip:
Ga terug naar je arts, bespreek dit met hem/haar.
zaterdag 10 september 2022 om 20:38
Mooi geschreven zeg!DingDong schreef: ↑10-09-2022 20:13Als je heel lang depressies hebt, een "vage" diagnose dan kan therapie heel goed helpen. Je kan ook depressies gekregen hebben doordat je chemische spiegel niet goed is. Depressies zijn uitzichtloze periodes waarin je ook met je eigen persoonlijkheid in de problemen komt. Misschien dat dit meteen je "vage" diagnose verklaart.
Zonder AD kunnen gaat vaak niet om de medicatie maar wel waar het voor staat. "Als je zonder AD kunt dan ben je genezen en ben je weer normaal". Voor heel veel mensen gaat dit op maar voor heel veel mensen ook helemaal niet. In dat geval maakt je lichaam je ziek, het jammere is alleen dat die ziekte, jou als persoon verandert in die periodes.
Afkicken van Venlafaxine is al heel moeilijk en een terugval mag je ook verwachten en zoals je zegt, het was een tijd vol triggers en hormonen, maakt het ook niet makkelijk. De enige tip die ik je kan geven is dat je soms moet aanvaarden dat het ook jou kan overkomen dat het gewoon een biologische oorzaak heeft. Martel je zelf ook niet te lang als het niet nodig is.
Ja dat voel ik ook zo, het lukt zonder dus heb ik de ziekte/stoornis niet meer en hoor ik bij “normaal”. Hoewel dit natuurlijk onzin is.
zaterdag 10 september 2022 om 20:43
Als ik mijn best zou hebben gedaan om mijn eetpatroon om te gooien en daardoor wel zonder insuline kon? Jazeker zou ik dan trots en blij zijn. TO die hard gewerkt heeft in schematherapie had de hoop dat het nu wel zonder kon en daar leek/lijkt het op, terecht dat ze trots was. Maar betekent in beide gevallen niet dat als het niet lukt je dan gefaald hebt, dan heb je het blijkbaar gewoon echt nodig, ook met het nieuwe patroon.
zaterdag 10 september 2022 om 20:45
Mooi geschreven. Het voelt wel als falen als blijkt dat het wel nodig is, alsof therapie niets gedaan heeft. Al weet ik dat deze gedachte onterecht is.S-Groot schreef: ↑10-09-2022 20:43Als ik mijn best zou hebben gedaan om mijn eetpatroon om te gooien en daardoor wel zonder insuline kon? Jazeker zou ik dan trots en blij zijn. TO die hard gewerkt heeft in schematherapie had de hoop dat het nu wel zonder kon en daar leek/lijkt het op, terecht dat ze trots was. Maar betekent in beide gevallen niet dat als het niet lukt je dan gefaald hebt, dan heb je het blijkbaar gewoon echt nodig, ook met het nieuwe patroon.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
