Gestopt met antidepressiva en nu weer ‘last’

Hoi,
Even korte voorgeschiedenis:
28 jaar. Meerdere depressieve episodes in mijn leven gehad, kenmerken van een persoonlijkheidsstoornis maar te weinig voor een harde diagnose.
Meerdere antidepressiva in mijn leven geslikt, maar Venlafaxine was de enige die goed werkte.

Onlangs een lang traject schematherapie afgerond en omdat het heel goed ging ben ik met de huisarts in gesprek gegaan of ik evt. kon afbouwen met de AD. Ik wilde de handvaten van therapie in de praktijk toepassen en omdat ik de AD al een tijd slikte wilde ik kijken of het zonder zou lukken.

Het afbouwen ging niet zonder slag of stoot; nooit gedacht dat mijn lichaam het zó lastig vond om van de medicatie te ontwennen. Uiteindelijk is het me 5 weken geleden gelukt. Sinds begin augustus slik ik het niet meer. Super trots was ik op mezelf want merkte weinig verschil, ik concludeerde soms zelfs dat het juist beter ging als toen ik nog AD slikte. Alsof het ook de positieve gevoelens dempte, voelde me heel goed en kon weer echt genieten van de dingen om me heen (dit was eerst ook wel zo, maar merkte toch dat het nu nog intenser was).
Enige minpunt: ik slaap al weken slecht, sinds de stop.

Nu sinds 2 weken voel ik me langzaam aan weer iets terug glijden. Ook wel door bepaalde omstandigheden: corona isolatie, vakantie waarin ik niemand zag etc.
Het is goed dat ik komende week weer ga werken denk ik.
Sinds 2 dagen voel ik me intens slecht, zo somber. Ik heb in de afgelopen 5 weken geen enkele keer getwijfeld om weer AD te gaan slikken, maar nu toch wel…
Maar wil er ook niet te snel naar teruggrijpen omdat ik nu eindelijk zo ver ben dat ik gestopt ben. Mogelijk komt er een menstruatie aan (irregulaire cyclus dus geen idee wanneer), en paar dagen voorafgaand aan menstruatie ben ik ook erg somber. Het thuis zitten werkte ook niet mee dus wellicht trekt het bij als ik weer ga werken. Ik herken wel altijd dat ik zo rond oktober licht depressief raak (door het weer?).

Maar de afgelopen weken voelde ik me langzaam aan somberder worden, met laatste 2 dagen extreem. Wanneer besluit je dat je toch weer aan de AD zou moeten? Wanneer concludeer je dat het toch niet zonder kan?
Vind het erg lastig. Ik ben natuurlijk wel “depressie gevoelig”. Maar was zo ontzettend trots dat ik het zonder kon nu!

S-Groot schreef: ↑

10-09-2022 20:54

Het lastige is dat je nu niet weet wat de uitkomst gaat zijn. Je omstandigheden zijn op dit moment in elk geval zo dat ze niet bepaald optimaal zijn om een depressie te voorkomen, dus het kán zijn dat het daaraan ligt (en dan is het belangrijk om je preventieplan aan te passen) en dat als je weer 'gezondere' omstandigheden hebt je er weer uitkomt. Het kan ook zijn dat je toch zo gevoelig blijkt voor depressies dat het steeds weer terug blijft komen (en je nu het risico loopt dat je diep wegzakt, maar ik weet niet wat je geschiedenis is qua zwaarte en duur van de depressies?).

Artsen kunnen dit ook niet voorspellen, vandaar ook dat de HA de keuze aan jou laat: wil je het nog even zonder proberen (misschien lukt het en kun je zonder blijven) of wil je het risico niet lopen dat je verder wegzakt (en stop je dus met je huidige stoppoging)?

Mijn depressie 2,5 jaar geleden was erg heftig (met IHT).

De huisarts wil me in alles ondersteunen, maar legt wel de keuze bij mij neer. Ze voelt namelijk niet wat ik voel.

AirMaxlover schreef: ↑

11-09-2022 01:57

Ah, en je ging van dat naar niks? Dat is toch heel erg heftig!
Er bestaat ook een 37,5 dosis. Ik ben op dit moment net hier vanaf, maar heb zeker twee en een halve maand
75 - 37,5 - 75 - 37,5
gedaan.
Bespreek dit met degene die je behandeld. Want dit spul stop je niet zomaar mee.
En bij teveel bijwerkingen kan je ook kijken naar een andere medicatie soort.
Had je er wel baat bij toen je 75 had?

Nee nee, ik ben echt afgebouwd naar 37,5 en toen met tapering. Dus rustig aan. Sorry ik begreep je verkeerd.