'Gewoon' beginnen

23-09-2021 14:13 39 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik heb al een tijdje therapie en loop op dit moment heel erg tegen vermijding aan. Ik durf niet te beginnen, bang dat het toch mis gaat. Een goede afloop zit er gewoon niet in in mijn gedachten en blijf liever veilig zitten waar ik zit. Nee heb je, ja kun je krijgen? Ik blijf 'liever' hanger bij de nee, dan weet ik in ieder geval dat ik geen moeite hoef te doen voor alsnog die nee.

Ik moet solliciteren maar durf het niet, bang voor de afwijzing.
Ik wil sociale contacten onderhouden maar ook dat durf ik niet, ook weer die afwijzing.
Het gaat zo ver dat ik mijn creatieve hobby's niet meer durf te beoefenen, want het kan mislukken. Dan heb ik materiaal en vooral tijd verspild.
Ik weet dat ik die tijd ook verspil door niets te doen, maar alsnog zit die angst zó hoog.

Mijn therapeut zegt dat ik stappen moet zetten, 'gewoon' moet beginnen. Mijn vriend zegt me hetzelfde. Maar op dit moment voelt het al als zo'n grote drempel om papier te pakken, een schets te maken (want van wat dan?), verf te mengen (dat gaat toch mis en dat is zonde).

Ik heb zó veel redenen om niet te beginnen, en het lukt me oprecht niet. Ik durf het niet, of wil ik het ook niet?
Alle reacties Link kopieren
Pak een papier uit de oud papier bak.
Pak een pen.
Ga zitten en schets terwijl je muziek luistert.

Dat kan volgens mij 0 kwaad toch?
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Alle reacties Link kopieren
Bang voor afwijzing bij solliciteren > niet solliciteren = geen baan krijgen
Sociale contacten niet onderhouden > geen contact met sociale contacten = geen contact
Creatieve hobby niet doen want is verspilling > creatieve spullen niet gebruiken = verspilling

Geen keuze maken is in deze ook een keuze maken. Juist door niet te doen wat je wil of wat je vindt dat je zou moeten doen, gebeurt sowieso waar je bang voor bent, namelijk geen baan, geen contact (je afgewezen voelen), materiaal verspillen (want het ligt er dan maar stof te verzamelen).
Alle reacties Link kopieren
Ik herken het wel en wat betreft hobby toch papier en verf pakken en doen. Je moet je mindset veranderen, het is namelijk pas echt zonde om de materialen niet te gebruiken. Ik moest deze drempel ook over en de enige manier om dit te veranderen is doen.
Alle reacties Link kopieren
Van de andere kant, die verf ligt er toch, en wordt er niet beter van als hij lang in de tube/pot blijft zitten. Dus kun je hem even goed gebruiken
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
Alle reacties Link kopieren
Toen ik solliciteerde was ik ook enorm bang voor afwijzing. Mijn strategie is een tijd lang geweest om sneller te solliciteren dan ik afwijzingen kreeg. Ik stuurde dan per week bijvoorbeeld 10 sollicitaties weg en ontving 3 afwijzingen. Op deze manier had ik altijd hoop omdat er nog een andere sollicitatie liep. Later raakte de afwijzingen me minder en ging ik meer gericht solliciteren en daarbij verstuurde ik minder sollicitaties. Het klinkt vast raar maar ik denk dat ik de fase van sneller solliciteren dan er afwijzingen kwamen nodig had om te wennen aan afwijzingen en tot meer gericht sollicteren te komen.
Alle reacties Link kopieren
Wat is het ergste dat er kan gebeuren?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Wat mij helpt als ik me zo voel:
- zorgen dat het niet erg is als het mis gaat. Ik kleur bijvoorbeeld graag, en in dit soort buien pak ik geprinte platen. Als die ‘mislukken’ is dat minder erg dan in mijn kleurboek (dat zeg ik dan tegen mijn hoofd). In jouw geval zou ik schetsen met potlood, of natekenen wat er voor je neus staat.
- niet met het eindresultaat bezig zijn, maar met het stapje wat ik nu zet. Begin eens met een vacature bekijken en uit te zoeken of je dat werk en bij die werkgever zou willen doen. Dat is al heel anders dan een brief schrijven, maar je bent wel actief bezig met werk zoeken.
- stuur iedere dag minimaal 1 persoon een leuk/lief/grappig berichtje. Dat kan hier op het forum of via een of andere berichtenapp. Dat is laagdrempelig, maar tegelijkertijd ook contact.

Zie het niet als ‘gewoon’ doen, maar als de eerste stapjes na een flinke blessure.
Alle reacties Link kopieren
Klein beginnen. En niet alles hoeft ineens af.

Bv. Bij de action liggen nu sets om zelf kerstkaarten te maken.
Even er uit en naar de winkel dus. (neem meteen wat kruidnootjes mee)
Morgen eens rustig de set bekijken. De spullen die je nodig hebt verzamelen. (schaar, lijm) kop chocolademelk melk maken, kruidnootjes erbij en de onderdelen voor de eerste kaart uitknippen. Klaar. Gaat het goed dan maak je de kaart af en anders is dat iets voor de dag erna.

Sociale contacten onderhouden wil niet meteen zeggen afspreken, langs gaan enz.
Hou het simpel.
Stuur een berichtje naar een vriendin/ familie en vraag hoe het met ze gaat. Vertel ze iets leuk wat je hebt meegemaakt. Of als het nog kleiner moet, reageer op een facebook post bv.

Ook solliciteren gaat in stappen.
Zoek eerst eens uit wat je wil.
Wat voor werk. Waar. Hoeveel uren enz.
Daarna je cv updaten.
Zoek online naar voorbeeldbrieven.
Als je er iedere dag een beetje tijd aan besteed dan heb je aan het einde van de week je eerste sollicitatie verstuurd en de eerste kerstkaart af ;)
Héél erg herkenbaar. Mijn hele leven staat stil door (onder andere) dit.
Alle reacties Link kopieren
Stom hè, ik zit momenteel slecht in mijn vel en iets beginnen vind ik heel lastig. Gewoon de dagelijkse dingen gaan wel prima. Maar ik laat mij vreselijk afleiden door alles, waardoor ik gewoon nergens aan begin.

Gewoon beginnen is de truuk, maar soms zoooo lastig. Maar als ik het wel doe, dan lucht het echt op.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Alle reacties Link kopieren
Neem één heel klein stapje, dan heb je alvast wat gedaan.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
Alle reacties Link kopieren
Bang voor een afwijzing is bang voor een nee maar eigenlijk heb je die al. Je zegt eigenlijk elke dag heel vaak nee tegen jezelf en dat is zonde jezelf afwijzen. Dat is namelijk veel erger dan iemand die van je af staat.

Als je nou een planner maakt dat staat het al een beetje ergens zwart op wit. Op donderdag stuur ik een sollicitatie brief tussen 11:00-14:00 op zaterdag schilder ik een vogel in de middag voor het avondeten.
viva-amber schreef:
23-09-2021 14:36
Wat is het ergste dat er kan gebeuren?
Dit, die nee heb je al.
Alle reacties Link kopieren
[...]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 30-09-2021 19:45
Reden: Ongepast
97.44% gewijzigd
niks moet en alles mag
Alle reacties Link kopieren
Die vermijding is een mechanisme in jezelf wat probeert om je te helpen.
Het is niet helpend meer maar je zou het eens kunnen bevragen: waartegen wil het je beschermen? Wat maakt dat dit van alle kwaden de minst kwade lijkt?
Het scheelt je in ieder geval energie en ballast als je het niet veroordeelt in jezelf. Probeer er misschien eens nieuwsgierig naar te zijn en het te begrijpen. Als je het écht begrijpt, kun je er bijna altijd wel wat mee.
Alle reacties Link kopieren
Zou het je helpen als je je doelen en verwachtingen gaat bijstellen?

Bijvoorbeeld:
Je gaat minstens 30 keer solliciteren. Uiteraard word je vele keren afgewezen, maar dat hoort bij het proces naar werk. Dat zijn geen ‘echte’ afwijzingen, dat zijn de kuilen in de weg die erbij horen.

Je gaat mínstens zes tubes verf verspillen voordat je een bloemetje op papier hebt staan. Dat hoort zo. De kliederfase is een onderdeel van schilderen. Zo hoort dat nu eenmaal.

Hoeveel mensen wonen er in jouw stad/omgeving? De meeste mensen hebben maar enkele vrienden, dus daaruit zou je kunnen concluderen dat voor de meeste mensen de meeste anderen in hun omgeving niet passend genoeg zijn voor blijvende contacten. Bij jou zal dat niet anders zijn. Met de meeste mensen heb je ‘de klik’ niet. als contacten leuk zijn is het mooi meegenomen.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
Alle reacties Link kopieren
Maak er een gewoonte van om alles wat je te eng vindt, 1 dag uit te stellen. Je mag van jezelf 1 dag wennen dat je iets de volgende dag gaat doen, als je het de volgende dag niet doet dan heb je een hele dag voor niets in de rats gezeten en nog steeds geen resultaat. Stel je zelf een korte deadline, zo wordt het voor jezelf duidelijker hoeveel stress, uitstellen oplevert en hoe zonde dat pas is, kan je beter al verf verknallen. Je weet dat er geen logica is die achter je gevoel zit, het is alleen een gedachte die jij jezelf hebt aangeleerd.
Allesmag schreef:
23-09-2021 23:37
Pff, een typisch voorbeeld van je eigen problemen creëeren en er vervolgens lekker in blijven hangen. Dat daar überhaupt therapie voor vergoed wordt.
Hah, wat een onzin.
Alle reacties Link kopieren
Lachattenoir schreef:
24-09-2021 08:13
Hah, wat een onzin.
Nee hoor. Lees damiaan Dennis eens ..
niks moet en alles mag
Alle reacties Link kopieren
Ik begrijp je heel goed, mijn brein heeft soms dezelfde neigingen. Ik ben door heel heel veel oefening en mezelf pushen/confronteren een stuk verder gekomen

Wat bij mij helpt is om de dingen die ik wil doen, op te delen in hele kleine brokjes. Dus zoals iemand al zei: als je geen materiaal wil verspillen, knutsel dan wat met afvalmateriaal, of teken op dingen die je toch al weg wilde doen.

probeer een "worst case scenario" te bedenken. 'in het allerergste geval word ik afgewezen, hoe erg is dat eigenlijk? En hoe zou ik daarmee kunnen dealen?' ik merk bij mezelf dat als ik opgewassen ben tegen het ergste scenario, ik sneller de stap durf te zetten.

En maak het besoreekbaar met mensen die je vertrouwt. Misschien kunnen zij onzekerheden wegnemen of je over een grens heen helpen.
Herkenbaar, kleine stappen nemen idd. Of denken aan het gevoel, de voldoening als het wel goed gaat.
Allesmag schreef:
24-09-2021 23:34
Nee hoor. Lees damiaan Dennis eens ..
Ja hoor. Als die dat schrijft is hij een debieltje.
Alle reacties Link kopieren
Niet helemaal hetzelfde, maar door vermoeidheid lukt het mij vaak niet om ergens aan te beginnen. Wat dan helpt, vind ik, is echt kleine stappen.
In jouw geval:
- papier pakken, verder hoef je nog niks van jezelf... alleen papier pakken.
- potlood + schetsblok pakken, niet verder vooruit denken... alleen het potlood en schetsblok pakken.
- een onderwerp voor je schets bedenken. Je hoeft het nog niet te maken... alleen over nadenken.

Enz.
Alle reacties Link kopieren
Vindt het eerlijk gezegd vreemd dat TO wel een topic weet te openen en exact weet neer te schrijven wat ze niet durft.

Dan is het nogal raar dat ze wel een topic durft te openen aangezien de uitkomst ongewis is. Blijkbaar wordt verwacht dat er naar haar mond wordt gepraat.

In plaats van zo'n topic openen kun je beter je energie steken in datgene wat je zogenaamd niet durft.
Bang voor sociale contacten maar wel in staat om je mond open te doen bij de kassa als je iets moet afrekenen of als je naar bv de bank moet bellen omdat je je bankpas verloren hebt.

Voor iedereen over mij heen valt en / of mij neer sabelt, ja ik wéét dat er mensen zijn heel wat moeite hebben met zaken die voor de meeste mensen heel normaal zijn. Maar dat neemt niet weg dat de laatste groep op zijn tijd ook wel eens de nodige last / moeite heeft om bepaalde stappen te zetten.
Die geven zichzelf een schop onder de kont of ze laten een ander hen die schop onder hun kont geven.

Het enige wat TO kan overkomen dat ze op haar plaat gaat omdat het niet perfect is of niet de uitkomst geeft die ze wilt.

Sorry TO, maar je therapeut en je vriend hebben gelijk. Gewoon doen en als het niet meteen lukt, ja en? De wereld vergaat niet. Zie het net als lopen en fietsen. Voordat je dat onder de knie had ben je regelmatig gevallen, en zelfs al ben je daarin volleerd - vallen blijft erbij horen.

De vraag aan jou is waar ben je nou daadwerkelijk bang voor?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven