'Gewoon' beginnen

Lachattenoir schreef: ↑

25-09-2021 15:54

Ja hoor. Als die dat schrijft is hij een debieltje.

[...].

Allesmag schreef: ↑

24-09-2021 23:34

Nee hoor. Lees damiaan Dennis eens ..

Wat ben jij toch een ongelooflijke oetlul. Dat je zijn naam al niet eens kunt spellen, doet me al vermoeden dat je wat hij schrijft niet in de context van lopende wetenschappelijke discussies kunt plaatsen & alles wat ik verder van je gelezen heb hier op het forum bevestigt dat mijn vermoeden niet louter een vooroordeel is.

Tegen ieder ander zou ik zeggen: lees je eens in op 'ontwijkende persoonlijkheidsstoornis', ik weet wel zeker dat jouw held het bestaan daarvan niet zal ontkennen.

Daarmee zeg ik niet dat TO deze stoornis heeft, maar het zou kunnen - en het zou ook kunnen dat TO deze stoornis gaat ontwikkelen als zij/hij geen hulp zoekt en ontvangt.

Psychische stoornissen zijn ongelooflijk heftig als ze tot volledige uiting komen, denk bij deze bijvoorbeeld aan mensen die uiteindelijk helemaal niet meer buiten komen en letterlijk wegkwijnen van angst en eenzaamheid.

Het is vele malen beter dit soort angsten in een vroeg stadium aan te pakken, vóór ze uitgroeien tot een stoornis, dan valt er vaak nog heel wat te redden of zelfs genezen en dat is voor iedereen beter (en goedkoper, mocht dat je zorg zijn).

Dat zou ik tegen ieder ander zeggen, maar tegen jou heeft het waarschijnlijk geen zin, Allesmag. Want jij wil gewoon schoppen. Ik weet niet waarom, misschien 'gewoon omdat het kan' (want 'alles mag'?), maar constructief of helpend is het in elk geval geenszins.

TO, hopelijk zie je dat er ondanks de bagger van Allesmag ook heel waardevolle tips zijn gegeven. Kleine stapjes, kleine doelen en vier je overwinningen. Elk stapje dat je zet is een overwinning en daar mag je trots op zijn. Ik hoop dat je die kleine stapjes ook kunt delen met mensen in je omgeving (en met je therapeut) en dat ze je kunnen helpen om steeds weer een klein stapje extra te zetten. En dat ze elk stapje met je vieren. Je bent het waard. Het is niet makkelijk, als de angst zo groot is dat je in de vermijding schiet. Dat je überhaupt al probeert om toch door te zetten, is superdapper. Hou vol, en laat je ajb niet uit het veld slaan door trieste oetlullen die denken dat ze alles weten maar in feite weinig of niks begrijpen.

Oh ja TO, en nog iets. Als je hier zo in vast blijft zitten, zou het dan misschien kunnen dat je nog op zoek moet naar waar die diepe angst nou eigenlijk vandaan komt. Of waar die door getriggerd wordt?

Ik denk dat er wel mensen zijn die met dit soort angsten geboren worden en misschien hoor jij daar bij, dat kan. Maar dat is niet altijd zo. Ik heb zelf enorm met vermijding gekampt en het heeft mij enorm geholpen om (met hulp van een goede therapeut) onder ogen te gaan zien waarom dat nou eigenlijk ontstaan was. In mijn geval dat elke mislukking, hoe klein ook, gevoelens triggerde die bij een behoorlijk heftige traumatische periode hoorden. Gevoelens die ik sinds die periode altijd uit alle macht heb weggedrukt omdat ik simpelweg geen idee had hoe ik anders zou kunnen doorgaan met mijn leven.

Misschien zit er bij jou weer iets anders achter, maar het kan de moeite waard zijn om al die angsten die maken dat je zó bang bent om ergens aan te beginnen eens echt onder ogen komt. Dus niet blijft hangen in 'oh die angst slaat nergens op, ik moet gewoon beginnen', als dat voor jou niet werkt. (Mij hielp dat 'gewoon ff doen' niks, ik kon nog zoveel succeservaringen opdoen, de angst bleef elke keer weer even groot, omdat de onderliggende angst zo'n altijd op de loer liggend monster was waar ik nooit iets mee gedaan had.)

Nogmaals, ik weet niet of er zoiets bij jou ook aan de hand kan zijn en of wat voor mij werkte voor jou ook helpend is. Ik weet wel dat niet alle mensen hetzelfde zijn en dat daarom standaardoplossingen ('je moet gewoon...') niet voor iedereen helpen. Dus probeer vooral de tips op te volgen die je gegeven worden - maar als je dat serieus probeert en je komt toch jaar in jaar uit geen stap verder, misschien moet je dan toch eens kijken of er niet iets groters onder verborgen zit, wat je eerst moet opruimen voor je echt stappen kunt zetten om verder te komen.

Hoe dan ook, wens ik je sterkte. Ik weet hoe rot en zwaar het is om met dit soort angsten te kampen, hoe moeilijk het is om ermee naar buiten te komen en hoe keihard lompe reacties dan kunnen aankomen en je zo weer terug je hok in kunnen jagen waardoor je angsten alleen maar groter worden.

Ga een quiche bakken! Super makkelijk en daarna smul je heerlijk van het resultaat! En mislukt het toch? Gewoon analyseren waarom en opnieuw doen!

Misschien helpt het trouwens om hier te delen welke kleine stap je wilt maken en delen als het gelukt is? Misschien werkt dat juist niet, voor mij zou zoiets helpen

Allesmag schreef: ↑

26-09-2021 23:46

Grappig dat je een van de meest gerespecteerde psychiaters van dit moment een debieltje noemt en de to wel serieus neemt... Dit zijn toch echt non issues.. kom op zeg.

Als dat daadwerkelijk een psychiater is zou hij nooit zomaar zeggen dat de klachten van TO 'non-issues' zijn. De enige die dat ervan maakt ben jij. Totaal niet helpend wat je hier post, dus wat kom je hier doen? Nare karaktertrekken laat je hier zien van jezelf.

Je therapeut heeft gelijk. Er is maar 1 mogelijkheid en dat is door het te gaan doen.
Begin dan met kleine successen.
Zoals beschreven, verzamel eens je verfspullen. En begin gewoon. Voor een paar minuten.
Als je dit hebt gedaan is de kans groot dat je je beter voelt, en kan het de volgende keer nog beter gaan.

Check de TED-talks van Mel Robins! Haar methode - the 5 second rule - is om
1. vast te stellen dat je verlamd bent door een een gedachte, angst, gegeven
2. terug te tellen van 5 en GO te zeggen, liefst luidop, 5 - 4 - 3 - 2 - 1 - GO!
3. en een fysieke beweging te maken, rechtstaan, WC gaan....

Hierdoor doorbreek je je maalstroom en kom je in actie. De volgende stap is om gedurende 5 minuten iets te doen wat moet. Een succeservaring! Nadien breid je dat uit naar 10, 15 minuten ...

Mij heeft deze aanpak enorm geholpen.

Dana schreef: ↑

29-09-2021 01:00

Oh ja TO, en nog iets. Als je hier zo in vast blijft zitten, zou het dan misschien kunnen dat je nog op zoek moet naar waar die diepe angst nou eigenlijk vandaan komt. Of waar die door getriggerd wordt?

Ik denk dat er wel mensen zijn die met dit soort angsten geboren worden en misschien hoor jij daar bij, dat kan. Maar dat is niet altijd zo. Ik heb zelf enorm met vermijding gekampt en het heeft mij enorm geholpen om (met hulp van een goede therapeut) onder ogen te gaan zien waarom dat nou eigenlijk ontstaan was. In mijn geval dat elke mislukking, hoe klein ook, gevoelens triggerde die bij een behoorlijk heftige traumatische periode hoorden. Gevoelens die ik sinds die periode altijd uit alle macht heb weggedrukt omdat ik simpelweg geen idee had hoe ik anders zou kunnen doorgaan met mijn leven.

Misschien zit er bij jou weer iets anders achter, maar het kan de moeite waard zijn om al die angsten die maken dat je zó bang bent om ergens aan te beginnen eens echt onder ogen komt. Dus niet blijft hangen in 'oh die angst slaat nergens op, ik moet gewoon beginnen', als dat voor jou niet werkt. (Mij hielp dat 'gewoon ff doen' niks, ik kon nog zoveel succeservaringen opdoen, de angst bleef elke keer weer even groot, omdat de onderliggende angst zo'n altijd op de loer liggend monster was waar ik nooit iets mee gedaan had.)

Nogmaals, ik weet niet of er zoiets bij jou ook aan de hand kan zijn en of wat voor mij werkte voor jou ook helpend is. Ik weet wel dat niet alle mensen hetzelfde zijn en dat daarom standaardoplossingen ('je moet gewoon...') niet voor iedereen helpen. Dus probeer vooral de tips op te volgen die je gegeven worden - maar als je dat serieus probeert en je komt toch jaar in jaar uit geen stap verder, misschien moet je dan toch eens kijken of er niet iets groters onder verborgen zit, wat je eerst moet opruimen voor je echt stappen kunt zetten om verder te komen.

Hoe dan ook, wens ik je sterkte. Ik weet hoe rot en zwaar het is om met dit soort angsten te kampen, hoe moeilijk het is om ermee naar buiten te komen en hoe keihard lompe reacties dan kunnen aankomen en je zo weer terug je hok in kunnen jagen waardoor je angsten alleen maar groter worden.

Nu snap ik waarom je zo aanvallend op mij reageert. Je ziet jezelf in de to en voelt je aangevallen. Sneu.

_pompoensoepje schreef: ↑

08-10-2021 18:37

Ik reageer nu pas omdat het nu eindelijk weer een beetje beter gaat.
Heb alle reacties gelezen (echt alle) en was ook een beetje overweldigd dat het er zoveel waren, bedankt in ieder geval.

Mijn doel was zeker niet om gelijk te krijgen, ik wéét dat mijn vriend en therapeut gelijk hebben. Ik ben heel perfectionistisch en ben ontzettend bang om fouten te maken, hoe klein en onschuldig die fouten ook zijn. En ik denk dat dat is omdat ik het mezelf daarna enorm kwalijk neem, dat ik ‘weer iets fout heb gedaan’.

Dit topic openen was een beetje m’n laatste ‘redmiddel’ die dag, vandaar dat ik mij daar wel toe kon zetten. Hoopte op herkenning en tips en die heb ik nu zeker voorbij zien komen, dankjulliewel!

Hoi…
Goed dat je dit topic hebt geopend en fijn om te lezen dat het wat beter met je gaat.
Je zit jezelf in de weg voor …doen… zolang jij je er bewust van de bent dat jij de enige bent voor je eigen geluk kan je daar echt wel hulp bij krijgen, maar dan moet je dus dingen gaan doen.

Sterkte

Fijn dat het je toch wat hielp.

Weet je, even vastlopen in iets beginnen is niet erg. Maar kijk wel waarom dat is en of dat je nou helpt of juist niet.
Bij grote klussen, waar angst of perfectionisme naar boven komt, probeer ik in ieder geval toch een heel klein stapje te doen, vaak door 5 of 10 minuten een timer te zetten en ermee aan de slag te gaan. Vaak zit ik er dan toch al een beetje in na die tijd en ga ik langer door. Maar omdat ik de lat zo laag heb gelegd en ik na een paar minuten al mag stoppen, is de drempel om te beginnen er bijna niet.

Je hebt er nu alles aan gedaan om te ervaren wat nee niet doen je brengt.

Met de nee niet doen heb je al volop ervaring en weet je wat het je brengt, dus dat kan in de prullenbak.

Wat als je nu een ja wel doen ga zeggen en denken en eens afwacht wat er dan gebeurt? Het zou je weleens kunnen verrassen. Het is in ieder geval iets heel anders dan wat je tot nu toe hebt verkregen.

Hoi TO, hoe is het nu?