Goede dag, slechte dag

@IBI:dat is ook exact de reden waarom ik zelf van Disney puzzels hou. Vooral dan diegene waar heel veel figuren van verschillende tekenfilms in staan vind ik leuk

Wat vervelend dat je je zo naar voelt over het bezoek. Dat huilen op de WC herken ik helaas, gebeurt mij ook vaak bij (bijvoorbeeld) familieweekenden. Maar het kan ook wel even opluchten misschien?



Het feestje is gelukkig wel enorm meegevallen.

Ik ben wel erg moe, na gister de verjaardag voor de grote mensen en vandaag dan nog 5 uur in 'het krijspaleis'. Vanavond daardoor een flinke huilbui gehad over het feit dat zoontje morgen voor het eerste 'voor het echt' naar school gaat. Wat ik hartstikke leuk voor hem vind, maar tegelijk maakt het me ook nerveus, want mijn rol gaat veranderen en ik weet nog niet hoe het er allemaal uit gaat zien. Maar over een paar weken ben ik niet anders meer gewend en kom ik hier fijn klagen over hoe de kerstvakantie mijn net nieuwe routine weer in de war schopt

Hoe dan ook: het was een goed weekend, ik heb op mijn toppen gepresteerd en dus mag ik best even janken. En morgen heb ik van 9 tot 3 voor mezelf om bij te komen Dus ik denk dat het goed moet gaan komen.

Zo er waren wat nachtbrakers hier vannacht.

Bearnaise ik hoop dat je goed wakker bent geworden en dat vandaag een goede dag is.

Viveranosleep of zoiets...welkom hier. Wat een moeilijke forumnaam heb je zeg.

IBI wat naar dat je je zo ongemakkelijk voelt op visite bij deze mensen. Ik hoop voor je dat het een beetje mee viel. Het is gelukkig weer voorbij.
Dank nog voor de Harry Potter-tip. Ik denk dat wij ze ook regelmatig gaan kijken. Wat een leuke films.

Ik moet er van de week ook maar even een blaadje bij pakken om wat meer inhoudelijk op anderen te reageren. Ik onthou nu alleen de forummers waar ik ietwat bekend mee ben. Nu geen zin om op te staan want ik zit heerlijk vast geplakt op de bank.

Ik ben wel tevreden over mijn weekend. Ik ben amper de deur uit geweest. Gisteren helemaal niet en vandaag alleen een blokje om met de hond. Man heeft de rest van de buitenhuis dingen op zich genomen. Maar ik ben binnen wel lekker actief geweest. En gisteren voelde ik me lichamelijk belabberd maar mentaal gewoon prima.
Ik heb huishoudelijke klusjes gedaan, lekkere dingen gekookt, films en series gekeken met dochter. Vandaag had dochter een vriendinnetje te spelen en heb ik pannenkoeken gebakken en slijm gemaakt met de dames. Was erg leuk. En nu ligt dochter in bed en man is aan het werk dus lekker me time.

Beetje forummen en een beetje netflixen denk ik. En morgen weer iets actiever zijn ook buitenshuis. Want twee dagen grotendeels binnen zitten is wel voldoende.

Succes met de nieuwe week allemaal. En fijne zondagavond!

Bumba ik hoop dat je lekker aan het bekomen bent van deze zware dag.

IBI als ik het goed heb, is de visite voorbij nu. Ik hoop dat het dit keer meegevallen is. Of dat het nu in ieder geval weer wat beter met je gaat.

MevrouwStippel jouw weekend klinkt heel leuk zeg! Fijn dat je ervan hebt kunnen genieten.

Mijn ochtend was er 1 met veel tranen. In de namiddag ben ik gaan wandelen met mijn moeder en daarna heb ik wat geslapen omdat afgelopen nacht behoorlijk kort was.

Oorzaak was ruzie met mijn broer. Ik ben door een ex van mij psychisch en fysiek mishandeld. Hij had al snel controle over alles. Zo ook mijn geld. Hij heeft een hoop schulden op mijn naam gemaakt. Die ben ik 5 jaar later nog steeds aan het afbetalen. (Nog 2 jaar te gaan ) Volgens die ex waren de schulden mijn schuld omdat ik niet met geld om kon.

Onzin natuurlijk. Hij was juist degene met een gat in zijn hand. Dat blijkt ook want ik doe het nu al jaren met een minimaal budget en ik kom prima rond. Ik kan zelfs sparen.

Direct na die ex kwam ik mijn laatste vriend tegen. Een schat van een man die helaas 16 jaar ouder was. Ook hij had een hoop bagage en na een relatie van 5 jaar heb ik daar een punt achter gezet. Hij kwam niet rond omwille van een dure vechtscheiding waarbij hij heel erg aan het kortste eind trok. Hij zag zijn kinderen amper omdat ex behoorlijk dwars lag. Het waren pure pesterijen. Daarbij kwam dat hij ziek werd en niet meer kon werken. Ik heb hem financieel veel moeten helpen. Ik zie hem nog heel graag maar als een gewone vriend. Ik trok die ellende ook niet meer. Ik moest aan mezelf denken. Ik heb geld achtergelaten voor 2 maanden huur en hem geholpen met het verhogen van zijn uitkering zodat hij het wel kan redden in zijn eentje. Het gaat gelukkig goed met hem.

Ik mis hem enorm en ik zit nu echt in een zwart gat. Want met hem zou ik trouwen, een huis kopen en een kindje krijgen. Dat valt allemaal weg. Daarbij moet ik alle ellende die ik heb gekend ook nog verwerken. Gelukkig mag ik bij mijn ouders wonen zolang ik nodig heb.

Gisteren waren mijn broer en zijn vriendin hier en ging het plots over geld. Mijn broer en zij (!) vonden dat ik niet genoeg bijdroeg aan mijn ouders. Ik heb hen gezegd dat dit hun zaken niet zijn en dat ik een regeling heb met mijn ouders. Ze bleven zich moeien en begonnen bedragen te roepen die zij geschikt vonden om af te dragen.

Ik betaal een paar maanden enkel de boodschappen zodat ik wat kan sparen voor noodzakelijke spullen. Ik moet nog steeds schulden afbetalen en heb niet eens een bed. Laat staan andere meubels. Mijn ex had dat allemaal al en ik had veel van mijn spullen verkocht. Ik slaap bij mijn zusje in bed. Dus dat is wel dringend. Daarna ga ik inderdaad mijn ouders helpen met de kosten. Heb ik zelf voorgesteld.

Anyway. Ik zei mijn broer dat we de geldzaken onder controle hebben en dat we zijn visie dus niet nodig hebben. Waarop hij spottend begon te lachen en denigrerend zei: "ik denk dat ik beter met geld om kan gaan dan jij" doelend op mijn schulden. Ik was zo ontzettend in shock door zo'n gemene opmerking van mijn eigen broer dat ik hem met een hart dat bonsde als een malle gezegd: "Genoeg. Ik denk dat het beter is dat je nu gaat." Waarop hij weer spottend lachte en zei: "Ga JIJ mij buiten zetten?" Hij bleef gewoon zitten. Mijn ouders probeerden de boel te sussen.

Maar er is iets geknapt. Na die eerste ex heb ik gezworen dat ik nooit meer zou pikken dat iemand mij respectloos en denigrerend behandeld. Ook mijn bloedeigen broer niet. Ik ben zo ontzettend gekwetst. Insinueren dat ik profiteer van mijn lieve ouders en minder waard ben dan een ander hakt er echt in. Ik heb het al zo moeilijk om mezelf te overtuigen dat ik wel ok ben. Bij mijn familie voelde ik mij veilig. Nu is ook dat weg.

Sorry voor de enorme post. Maar ik heb echt het idee dat ik bij niemand terecht kan. Mijn moeder vond het echt niet ok wat er gebeurde gisteren. Maar ik voel zoveel frustratie omdat ik me niet eens kon verdedigen gisteren. Ik was zo boos dat ik niks kon uitbrengen behalve dat hij beter kon gaan. Ik zou heel lelijke dingen willen schreeuwen naar mijn broer.

Dit gaan jullie echt niet allemaal lezen. Maar dit neerschrijven hielp al.

Nog maar 2 weken tot mijn afspraak bij een psycholoog...

Ik beloof hierbij plechtig dat ik nooit meer zo'n lange post type.

Hoeft ook niet. Dat was ook meteen de afgelopen 10 jaar in een notendop.

Wat ontzettend heftig Bearnaise. Ik begrijp je woede en onveiligheid helemaal, wat laag en vreselijk gemeen hoe hij tegen je deed. Doet hij vaker zo? Weet je al wat je nu gaat doen richting je broer?

Drackie schreef: ↑

05-11-2017 22:42

Wat ontzettend heftig Bearnaise. Ik begrijp je woede en onveiligheid helemaal, wat laag en vreselijk gemeen hoe hij tegen je deed. Doet hij vaker zo? Weet je al wat je nu gaat doen richting je broer?

Eigenlijk wel. Hij deed als kind ook al zo. Altijd vitten op mijn jongere zus (die 5 jaar jonger is als hij. Ik ben de oudste) als zij iets nog niet kon en hij wel. Mijn moeder en ik moesten hem voortdurend zeggen dat dat normaal is omdat ze jonger is. Zusje reageerde dan ook heel erg gefrustreerd. Arm kind. Ik heb haar vaak verdedigd.

Ze voelt zich nog steeds minderwaardig.

Broer en ik lagen ook regelmatig in de clinch. Tot letterlijk op de vuist gaan toe. Dat is er gelukkig uit gegroeid.

Ik wil voorlopig niets van mijn broer horen of zien. Als hij volgend weekend weer op bezoek komt bij mijn ouders zorg ik dat ik weg ben. Ik denk dat ik dan mijn bed ga ophalen. Hij zal zijn excuses moeten aanbieden voor we weer verder kunnen. Maar dat zal hij nooit doen. En zelfs al verbaasd hij vriend en vijand door het toch te doen, dan nog zal ik dit nooit meer vergeten. Ik zal hem nooit meer kunnen vertrouwen.

Jeetje. Ik blijf typen. Maar dit lucht echt op.

Het is goed om veel te schrijven als dat oplucht. Voel je niet bezwaard. Ik kan me voorstellen dat je hem niet meer vertrouwt, maar wat moet dat heftig zijn, omdat familie een veilige plek voor je was. Voelen je ouders nog wel veilig? Ik hoop dat je bij hen terecht kan en dat ze achter je staan.

Drackie schreef: ↑

05-11-2017 23:36

Het is goed om veel te schrijven als dat oplucht. Voel je niet bezwaard. Ik kan me voorstellen dat je hem niet meer vertrouwt, maar wat moet dat heftig zijn, omdat familie een veilige plek voor je was. Voelen je ouders nog wel veilig? Ik hoop dat je bij hen terecht kan en dat ze achter je staan.

Mijn moeder blijkt achter mij te staan en vond mijn broer echt fout hierin. Dus dat is een opluchting.

Mijn vader gaat waarschijnlijk de kerk in het midden willen houden. Hij zei gisteravond na het gebeuren lieve dingen tegen mij maar zei niets over de ruzie. Hoeft ook niet maar ik wil even van hem horen dat ik niet van hen profiteer en dat hij nog steeds achter de tijdelijke afspraken staat die nu gelden. En dat vanaf 2018 de "echte afspraken" beginnen. Ik moet even van hem horen dat ik geen slecht mens ben die het allemaal vreselijk aanpakt. Dat gesprek komt er wel als hij terug is van zijn werk. Hij werkt dagen van 24h. Dus dat is soms lastig.

Dankjewel voor het lezen en reageren Drackie. Het hielp enorm.

Wat fijn dat je moeder achter je staat. Ik hoop dat je er met je vader nog over kunt praten en dat hij je gerust kan stellen wat betreft de afspraken. Ik kan me voorstellen dat het je onzeker maakt.

Graag gedaan hoor, ik ben blij dat het geholpen heeft. Hopelijk kun je, ondanks de zorgen, toch een beetje slapen en heb je morgen een betere dag.

Jeetje, wat een verhaal bearnaise! Je broer klinkt als een naar mens. Als ouder moet het wel heel raar lopen als je jouw kind niet wilt helpen. Dus ik zou me er niet teveel zorgen over maken, wat dat betreft.

Dikke knuffel meid.

Ik heb gelukkig prima kunnen slapen.

Mijn ouders hebben altijd voor me klaar gestaan. Dus het zal vast in orde zijn inderdaad. En mijn vader had het vast wel aangegeven als het anders moest. En toch.. ik moet het even horen. Dankjewel Bumba!

Zometeen werken. Dat zal ook wel weer helpen maar ik kijk er vandaag tegenop.

Een goede dag gewenst iedereen!

Graag gedaan. En je bent echt een kanjer. Menig persoon zou bij de pakken neer gaan zitten met zulke schulden. Maar jij zet gewoon je schouders eronder en kiest voor jezelf als dat nodig is, ook als dat pijn doet. Daar mag je echt wel trots op zijn!!


Ik ben benieuwd of dit een goede of een slechte dag gaat worden voor mij. School is nu echt begonnen. Geen wendagen meer,maar gewoon volle weken school. Ik vind het nog stiller in huis dan tijdens de wendagen, want met die wendagen wist ik dat het maar een half dagje per week was.

Het gaat vanzelf wennen zeggen ze. Dus daar vertrouw ik dan maar op... En zoals ik gister al zei: ik kan nu best even wat rust gebruiken!

Sorry dat ik niet reageer op berichten.. heb even genoeg aan mezelf. En sorry dat ik misschien overkom als een totaal negatief persoon (dat ben ik echt niet, ik doe mijn best), maar ik moet even mijn hart luchten.

Ik werk nu bijna een jaar waar ik nu werk, en ik moet zeggen, met een sociale fobie is het echt zo moeilijk vol te houden. Ik moet zoveel dingen doen die ik eng vind en me aan het piekeren brengen. Is er iemand die ook sociale fobie heeft en toch aan het werk is? Gewoon doorzet? Ik wil zo graag doorzetten en het volhouden! Van thuiszitten word ik ook niet blij, dat heb ik lang genoeg gedaan.
Nu moet in ongesteld worden, en dan worden de angstgevoelens erger. Vreselijk.

Ik heb, behalve mijn vriend en familie, niemand waar ik op terug kan vallen. Ja, een vriendin die ik eens in mijn leven gezien heb. Maar dat is toch anders. Door mijn sociale fobie ben ik mijn vriendinnen kwijtgeraakt. Ik was te uitgeput en down om af te spreken een aantal jaar geleden. Toen is alles afgezwakt.

Bumba1985 schreef: ↑

06-11-2017 08:54

Graag gedaan. En je bent echt een kanjer. Menig persoon zou bij de pakken neer gaan zitten met zulke schulden. Maar jij zet gewoon je schouders eronder en kiest voor jezelf als dat nodig is, ook als dat pijn doet. Daar mag je echt wel trots op zijn!!


Ik ben benieuwd of dit een goede of een slechte dag gaat worden voor mij.

Zo had ik het nog niet bekeken. Bedankt!

Nu ben ik toch wel benieuwd hoe het jou vergaan is vandaag? Ik vermoed dat er inmiddels weer leven in huis is.

AnneSophie123 schreef: ↑

06-11-2017 15:51

Sorry dat ik niet reageer op berichten.. heb even genoeg aan mezelf. En sorry dat ik misschien overkom als een totaal negatief persoon (dat ben ik echt niet, ik doe mijn best), maar ik moet even mijn hart luchten.

Ik werk nu bijna een jaar waar ik nu werk, en ik moet zeggen, met een sociale fobie is het echt zo moeilijk vol te houden. Ik moet zoveel dingen doen die ik eng vind en me aan het piekeren brengen. Is er iemand die ook sociale fobie heeft en toch aan het werk is? Gewoon doorzet? Ik wil zo graag doorzetten en het volhouden! Van thuiszitten word ik ook niet blij, dat heb ik lang genoeg gedaan.
Nu moet in ongesteld worden, en dan worden de angstgevoelens erger. Vreselijk.

Ik heb, behalve mijn vriend en familie, niemand waar ik op terug kan vallen. Ja, een vriendin die ik eens in mijn leven gezien heb. Maar dat is toch anders. Door mijn sociale fobie ben ik mijn vriendinnen kwijtgeraakt. Ik was te uitgeput en down om af te spreken een aantal jaar geleden. Toen is alles afgezwakt.

Ik ben helaas niet zo bekend met een sociale fobie. Heb je daar altijd last van gehad of is dat iets dat op een bepaald moment in je leven is opgekomen? Krijg je daar al hulp voor? Hoelang duurt het vooraleer je zo vertrouwd bent met iemand dat die fobie geen issue meer is?

Klinkt wel heel heftig!

@Bearnaise
Ik heb er altijd wel last van gehad kwam ik later achter. Toen ik op het mbo begon kwam het pas goed omhoog en ben ik thuis komen te zitten voor een half jaar. Ben bij psycholoog geweest en gebruik medicijnen.
Over je laatste vraag, geen idee! Ik voel me alleen echt vertrouwd en op mijn gemak bij mijn eigen familie en bij mijn vriend.

AnneSophie123 schreef: ↑

06-11-2017 16:10

@Bearnaise
Ik heb er altijd wel last van gehad kwam ik later achter. Toen ik op het mbo begon kwam het pas goed omhoog en ben ik thuis komen te zitten voor een half jaar. Ben bij psycholoog geweest en gebruik medicijnen.
Over je laatste vraag, geen idee! Ik voel me alleen echt vertrouwd en op mijn gemak bij mijn eigen familie en bij mijn vriend.

Waarom ben je gestopt met gesprekken bij de psycholoog? Je typte in verleden tijd dus ik ga ervan uit dat je dan gestopt bent. Ik kan me voorstellen dat je op een gegeven moment alle tips/handvatten wel hebt gekregen die er zijn, maar toch. Je loopt dagelijks wel tegen andere dingen aan denk ik.
Zo eens af en toe je hart luchten, zoals we hier allemaal doen, kan goed doen. Dit topic lijkt mij dus een prima oplossing voor jou!

Maak je trouwens maar geen zorgen om dat reageren op iedereen. Er is hier inderdaad een discussie geweest daaromtrent, maar ik vind dat persoonlijk geen must voor topics zoals dit. Iedereen komt hier in de eerste plaats van zich afschrijven en dus vanuit "egoïstische overwegingen". Niets mis mee! Er is altijd wel iemand aanwezig die wél energie heeft om op je te reageren. Gisteren was dat voor mij Drackie bvb.

Wel bijzonder dat jouw vriend dan toch ondanks jouw fobie zo dichtbij je is kunnen komen! Hij moet wel heel speciaal zijn!

Bearnaise schreef: ↑

06-11-2017 16:19

Waarom ben je gestopt met gesprekken bij de psycholoog? Je typte in verleden tijd dus ik ga ervan uit dat je dan gestopt bent. Ik kan me voorstellen dat je op een gegeven moment alle tips/handvatten wel hebt gekregen die er zijn, maar toch. Je loopt dagelijks wel tegen andere dingen aan denk ik.
Zo eens af en toe je hart luchten, zoals we hier allemaal doen, kan goed doen. Dit topic lijkt mij dus een prima oplossing voor jou!

Maak je trouwens maar geen zorgen om dat reageren op iedereen. Er is hier inderdaad een discussie geweest daaromtrent, maar ik vind dat persoonlijk geen must voor topics zoals dit. Iedereen komt hier in de eerste plaats van zich afschrijven en dus vanuit "egoistische overwegingen". Niets mis mee! Er is altijd wel iemand aanwezig die wél energie heeft om op je te reageren. Gisteren was dat voor mij Drackie bvb.

Wel bijzonder dat jouw vriend dan toch ondanks jouw fobie zo dichtbij je is kunnen komen! Hij moet wel heel speciaal zijn!

Ik ben vorige week sinds lange tijd weer een keer geweest, maar het kost 90 euro per consult en er wordt €150 per jaar vergoed. Je zal denken: geld maakt toch niet uit, als je je maar goed voelt. Maar ik betaal ook medicijnen. Volgende week ga ik weer, dus dat is wel fijn.

Echt een hele lieve reactie van je. En ja, mijn vriend is zeker heel speciaal! Hij probeert me altijd te begrijpen en is er altijd voor zover dat mogelijk is. Hij is alleen vrachtwagenchauffeur en wil graag internationaal gaan rijden. Dat gaat waarschijnlijk ook door. Zo lastig, aan de ene kant heb ik hem zo hard nodig maar ik wil hem ook niet iets afpakken wat hij graag wil.

AnneSophie123 schreef: ↑

06-11-2017 16:23

Ik ben vorige week sinds lange tijd weer een keer geweest, maar het kost 90 euro per consult en er wordt €150 per jaar vergoed. Je zal denken: geld maakt toch niet uit, als je je maar goed voelt. Maar ik betaal ook medicijnen. Volgende week ga ik weer, dus dat is wel fijn.

Echt een hele lieve reactie van je. En ja, mijn vriend is zeker heel speciaal! Hij probeert me altijd te begrijpen en is er altijd voor zover dat mogelijk is. Hij is alleen vrachtwagenchauffeur en wil graag internationaal gaan rijden. Dat gaat waarschijnlijk ook door. Zo lastig, aan de ene kant heb ik hem zo hard nodig maar ik wil hem ook niet iets afpakken wat hij graag wil.

Oei! €90 per consult. Ik heb het zelf niet breed maar in België hebben ze gelukkig een zeer goed zorgsysteem waardoor ik door mijn financiële situatie gebruik kan maken van gratis psychische hulp (goddank!).

Ik begrijp dus heel goed dat je, ondanks het feit dat je mentale gezondheid heel belangrijk is, toch 2 x nadenkt. Probeer het gunstig te spreiden want helemaal niet gaan lijkt me geen optie. Kan je hulp krijgen van je ouders ofzo?

Maar een gesprek in het vooruitzicht hebben is altijd wel fijn!

Binnen welke termijn gaat jouw vriend internationaal rijden? Lijkt mij wel iets om alvast aan te halen bij de psycholoog.

Wat vreemd,ik heb echt nog nooit hoeven te betalen voor een psycholoog, wordt toch door de zorgverzekering betaald? Althans, ik zit bij PsyQ en dan betaal ik alleen mijn eigen risico (wat ook nog best een behoorlijk bedrag is, maar ik heb het gewoon nodig!)


Mijn dag is goed verlopen. Was wel heel raar zo lang alleen thuis. Maar ook wel heel lekker

Bearnaise schreef: ↑

06-11-2017 16:36

Oei! €90 per consult. Ik heb het zelf niet breed maar in België hebben ze gelukkig een zeer goed zorgsysteem waardoor ik door mijn financiële situatie gebruik kan maken van gratis psychische hulp (goddank!).

Ik begrijp dus heel goed dat je, ondanks het feit dat je mentale gezondheid heel belangrijk is, toch 2 x nadenkt. Probeer het gunstig te spreiden want helemaal niet gaan lijkt me geen optie. Kan je hulp krijgen van je ouders ofzo?

Maar een gesprek in het vooruitzicht hebben is altijd wel fijn!

Binnen welke termijn gaat jouw vriend internationaal rijden? Lijkt mij wel iets om alvast aan te halen bij de psycholoog.

Mijn ouders helpen me al op financieel gebied bij andere dingen.
Hij heeft al een sollicitatiegesprek gehad en als dat doorgaat zal het binnen een paar maanden zijn.

Op dit moment voel ik me zo slecht dat ik erover denk morgen gewoon niet meer te gaan werken. Maar dat kan natuurlijk niet. Ik vraag me af of een andere baan zoeken zou helpen.

Bearnaise schreef: ↑

06-11-2017 16:36

Oei! €90 per consult. Ik heb het zelf niet breed maar in België hebben ze gelukkig een zeer goed zorgsysteem waardoor ik door mijn financiële situatie gebruik kan maken van gratis psychische hulp (goddank!).

Ik begrijp dus heel goed dat je, ondanks het feit dat je mentale gezondheid heel belangrijk is, toch 2 x nadenkt. Probeer het gunstig te spreiden want helemaal niet gaan lijkt me geen optie. Kan je hulp krijgen van je ouders ofzo?

Maar een gesprek in het vooruitzicht hebben is altijd wel fijn!

Binnen welke termijn gaat jouw vriend internationaal rijden? Lijkt mij wel iets om alvast aan te halen bij de psycholoog.

Mijn ouders helpen me al op financieel gebied bij andere dingen.
Hij heeft al een sollicitatiegesprek gehad en als dat doorgaat zal het binnen een paar maanden zijn.

Op dit moment voel ik me zo slecht dat ik erover denk morgen gewoon niet meer te gaan werken. Maar dat kan natuurlijk niet. Ik vraag me af of een andere baan zoeken zou helpen.

Bumba1985 schreef: ↑

06-11-2017 16:45

Wat vreemd,ik heb echt nog nooit hoeven te betalen voor een psycholoog, wordt toch door de zorgverzekering betaald? Althans, ik zit bij PsyQ en dan betaal ik alleen mijn eigen risico (wat ook nog best een behoorlijk bedrag is, maar ik heb het gewoon nodig!)


Mijn dag is goed verlopen. Was wel heel raar zo lang alleen thuis. Maar ook wel heel lekker

Mijn eigen risico staat op 885 dacht ik, en daar gaat het bij mij ook vanaf. Maar dat is best een bedrag! Zeker als je niet veel te besteden hebt toch. Maar je hebt gelijk, nodig is nodig.

AnneSophie123 schreef: ↑

06-11-2017 16:54

Mijn eigen risico staat op 885 dacht ik, en daar gaat het bij mij ook vanaf. Maar dat is best een bedrag! Zeker als je niet veel te besteden hebt toch. Maar je hebt gelijk, nodig is nodig.

Zou je dan volgend jaar niet beter een laag eigen risico nemen? Dan kun je tenminste hulp krijgen zonder er zoveel voor te hoeven betalen

AnneSophie123 schreef: ↑

06-11-2017 16:52

Mijn ouders helpen me al op financieel gebied bij andere dingen.
Hij heeft al een sollicitatiegesprek gehad en als dat doorgaat zal het binnen een paar maanden zijn.

Op dit moment voel ik me zo slecht dat ik erover denk morgen gewoon niet meer te gaan werken. Maar dat kan natuurlijk niet. Ik vraag me af of een andere baan zoeken zou helpen.

Fijn dat je er niet alleen voor staat.

Wat voor soort job doe je momenteel? Is een job met weinig tot geen contact met anderen een oplossing voor jou?

Ik had best een ok dagje. Vanmorgen was de schoonmaakhulp er en ik had geen zin om daarbij te blijven, dus ik heb de bus gepakt en ben naar de Primark gegaan. Daar heb ik een foute kersttrui gekocht en toen gelijk weer terug, want erg veel zin om rond te hangen in de stad had ik ook niet. Het was gelukkig nogal een eind met de bus (wat ik heerlijk vind, ik hou van lekker doezelen in de bus) dus toen ik terug kwam was de hulp al weg.

Vanmiddag weinig meer gedaan, maar dat was ook wel lekker. Nu verveel ik me, dat wel. Ik ben van plan om morgen te gaan schrijven. Of de zolderkamer opruimen misschien, daar staat een bureau (maar die kamer en ook het bureau zijn volgebouwd nog van de verhuizing) dus dat schrijft wel lekkerder. Heb ik daar mijn eigen plekje. Ik moet ook nog naar de dierenarts (niks bijzonders, inentingen enzo) en naar school voor mijn uitschrijving. Misschien kom ik wel helemaal niet toe aan schrijven, haha.