Psyche
alle pijlers
Grenzen aangeven
zaterdag 13 juli 2024 om 13:44
Ben jij goed in grenzen aangeven of vind je het lastig? kun je zoiets nog écht leren? hoe krijg je de knop om dat je voortaan wél je grenzen aangeeft (zonder schuldgevoel)?
Zelf heb ik er al vanalles aan gedaan, oa een assertiviteitstraining. Ik zal niet zeggen dat ik er niks van heb geleerd, want ik was echt heel slecht in grenzen aangeven, ik durfde bijvoorbeeld niet eens als eerste de telefoon op te hangen op een gegeven moment. Dat soort dingen zijn echt verbeterd. Toch ben ik nog steeds een people pleaser en vind ik het nog steeds lastig om grenzen aan te geven. Ik moet eerlijk bekennen dat ik tegenwoordig vaak gebruik maak van ChatGPT om berichtjes voor mij te maken waarmee ik mijn grenzen dan kan aangeven
En ja, wat is nou eigenlijk het ergste wat kan gebeuren? Niks eigenlijk! Maar toch blijft het zo verrekte moeilijjk. Is dit herkenbaar?
Zelf heb ik er al vanalles aan gedaan, oa een assertiviteitstraining. Ik zal niet zeggen dat ik er niks van heb geleerd, want ik was echt heel slecht in grenzen aangeven, ik durfde bijvoorbeeld niet eens als eerste de telefoon op te hangen op een gegeven moment. Dat soort dingen zijn echt verbeterd. Toch ben ik nog steeds een people pleaser en vind ik het nog steeds lastig om grenzen aan te geven. Ik moet eerlijk bekennen dat ik tegenwoordig vaak gebruik maak van ChatGPT om berichtjes voor mij te maken waarmee ik mijn grenzen dan kan aangeven
En ja, wat is nou eigenlijk het ergste wat kan gebeuren? Niks eigenlijk! Maar toch blijft het zo verrekte moeilijjk. Is dit herkenbaar?
zaterdag 13 juli 2024 om 13:52
Hoe vaak moet jij grenzen aangeven dat je chat GP nodig hebt?
Ik kan heel goed grenzen aangeven, ik heb wel eens mensen die de grenzen blijven overschrijden, ik zeg daar een keer wat van en daarna ben ik wel klaar met ze.
Soms is het ook gewoon dingen naast je neerleggen en er niets mee doen of gewoon niet gaan als je niet kan of wil.
Noem eens een voorbeeld van een grens die je moet of wil aangeven?
Ik kan heel goed grenzen aangeven, ik heb wel eens mensen die de grenzen blijven overschrijden, ik zeg daar een keer wat van en daarna ben ik wel klaar met ze.
Soms is het ook gewoon dingen naast je neerleggen en er niets mee doen of gewoon niet gaan als je niet kan of wil.
Noem eens een voorbeeld van een grens die je moet of wil aangeven?
zaterdag 13 juli 2024 om 13:58
Ik heb een aandoening waardoor ik regelmatig verstek moet laten gaan, dus het komt wel regelmatig voor dat ik nee moet zeggen tegen verjaardagen etc. Of afspraken moet afzeggen omdat ik tegen mijn eigen grenzen aanloop. Ook heb ik sneller last van bepaalde prikkels waardoor ik dan bijvoorbeeld moet vragen of de muziek uitkan omdat ik anders het gesprek niet kan volgen.
Gelukkig over het algemeen reageren mensen hier nu goed op sinds ze weten dat ik die aandoening heb, maar het zit er nog heel erg ingebakken bij mij dat er dan wordt gepusht van "ach blijf nog wat langer" 'doe niet zo ongezellig" "niemand heeft hier last van, dus waarom jij wel?"
Gelukkig over het algemeen reageren mensen hier nu goed op sinds ze weten dat ik die aandoening heb, maar het zit er nog heel erg ingebakken bij mij dat er dan wordt gepusht van "ach blijf nog wat langer" 'doe niet zo ongezellig" "niemand heeft hier last van, dus waarom jij wel?"
zaterdag 13 juli 2024 om 14:10
Vaak is het vooral je eigen oordeel wat het moeilijk maakt. Jij mag van jezelf niet ongezellig zijn. Of misschien heb je zelf je beperkingen nog niet geaccepteerd.
Als je daar schijt aan hebt kan je neutraal omgaan met jezelf en wat je nodig hebt en merk je dat het eigenlijk niet moeilijk is om uit te spreken. Niet anders dan melden dat het vandaag regent.
Als je daar schijt aan hebt kan je neutraal omgaan met jezelf en wat je nodig hebt en merk je dat het eigenlijk niet moeilijk is om uit te spreken. Niet anders dan melden dat het vandaag regent.
zaterdag 13 juli 2024 om 14:22
Zeker! Maar tegelijkertijd ben ik voorheen ook wel vaak onder druk gezet om langer te blijven of om over mijn eigen grenzen heen te gaan. Als ik dan zei: ik weet niet of ik naar die verjaardag ga, want het is eigenlijk te druk voor mij, dan werden er wel vaak dingen gezegd over dat ik ongezellig was, dat ik mezelf teveel van iedereen zou afsluiten en dat ik op die manier eenzaam zou gaan worden. of dat ik mensen erg teleur zou stellen. Inmiddels is dat inderdaad een geïnternaliseerde stem geworden.
zaterdag 13 juli 2024 om 14:39
Jazeker kun je dat leren. Ik heb het al een aantal jaren best redelijk goed onder de knie.
Wat me daarbij geholpen heeft, is een aantal dingen in gedachten houden.
Ten eerste moet je wel bereid zijn om consequenties te verbinden aan onwenselijk gedrag, en je daar ook aan houden. Consequenties in de zin van: als mensen over die grens gaan, stopt het gesprek. Of ga je naar huis. Spreek dat ook uit, bijvoorbeeld: ik vind constant commentaar op mijn rijstijl heel onprettig. Als je dat blijft doen, rij ik de volgende keer niet meer. En dat dan ook doen.
Soms werkt niet uitspreken beter. Bijvoorbeeld als iemand je probeert te manipuleren. Sommige mensen zijn daar zo goed in, dat het überhaupt moeilijk is om het te benoemen. Dan helpt het ook prima om gewoon het gesprek af te sluiten en weg te lopen.
En soms is het beter om een situatie vóór te zijn. Ik heb een kennis die regelmatig appt dat ze een half uurtje later komt. Vind ik al niet fijn, want ik was natuurlijk al klaar, maar ik weet uit ervaring dat dat meestal betekent dat ze het nóg één of twee keer verzet. Dus is het uiteindelijk wel anderhalf of twee uur later, en baal ik. Dus dat laat ik niet meer gebeuren. Appt ze of het ook een half uurtje later kan, dan app ik: oh, dat red ik niet, spreken we gewoon een andere keer af.
Verschillende situaties vragen verschillende soorten aanpak. Ik vind het menselijke gedrag in die zin eigenlijk erg interessant.
Bedenk vooral dat je niet erg veel te verliezen hebt.
Wat me daarbij geholpen heeft, is een aantal dingen in gedachten houden.
Ten eerste moet je wel bereid zijn om consequenties te verbinden aan onwenselijk gedrag, en je daar ook aan houden. Consequenties in de zin van: als mensen over die grens gaan, stopt het gesprek. Of ga je naar huis. Spreek dat ook uit, bijvoorbeeld: ik vind constant commentaar op mijn rijstijl heel onprettig. Als je dat blijft doen, rij ik de volgende keer niet meer. En dat dan ook doen.
Soms werkt niet uitspreken beter. Bijvoorbeeld als iemand je probeert te manipuleren. Sommige mensen zijn daar zo goed in, dat het überhaupt moeilijk is om het te benoemen. Dan helpt het ook prima om gewoon het gesprek af te sluiten en weg te lopen.
En soms is het beter om een situatie vóór te zijn. Ik heb een kennis die regelmatig appt dat ze een half uurtje later komt. Vind ik al niet fijn, want ik was natuurlijk al klaar, maar ik weet uit ervaring dat dat meestal betekent dat ze het nóg één of twee keer verzet. Dus is het uiteindelijk wel anderhalf of twee uur later, en baal ik. Dus dat laat ik niet meer gebeuren. Appt ze of het ook een half uurtje later kan, dan app ik: oh, dat red ik niet, spreken we gewoon een andere keer af.
Verschillende situaties vragen verschillende soorten aanpak. Ik vind het menselijke gedrag in die zin eigenlijk erg interessant.
Bedenk vooral dat je niet erg veel te verliezen hebt.
zaterdag 13 juli 2024 om 14:40
Waarom vind je dat erg? Leren om daar niet mee te zitten, maakt het enorm veel makkelijker om assertief te zijn.auroraatje schreef: ↑13-07-2024 13:58Ik heb een aandoening waardoor ik regelmatig verstek moet laten gaan, dus het komt wel regelmatig voor dat ik nee moet zeggen tegen verjaardagen etc. Of afspraken moet afzeggen omdat ik tegen mijn eigen grenzen aanloop. Ook heb ik sneller last van bepaalde prikkels waardoor ik dan bijvoorbeeld moet vragen of de muziek uitkan omdat ik anders het gesprek niet kan volgen.
Gelukkig over het algemeen reageren mensen hier nu goed op sinds ze weten dat ik die aandoening heb, maar het zit er nog heel erg ingebakken bij mij dat er dan wordt gepusht van "ach blijf nog wat langer" 'doe niet zo ongezellig" "niemand heeft hier last van, dus waarom jij wel?"
zaterdag 13 juli 2024 om 14:52
Hiermee laat je ruimte voor zo iemand om dan te reageren. Je kan ook zeggen ik kom niet want dat is te druk. Mocht ik mij heel goed voelen die dag dan zie je mij vanzelf verschijnen.auroraatje schreef: ↑13-07-2024 14:22Zeker! Maar tegelijkertijd ben ik voorheen ook wel vaak onder druk gezet om langer te blijven of om over mijn eigen grenzen heen te gaan. Als ik dan zei: ik weet niet of ik naar die verjaardag ga, want het is eigenlijk te druk voor mij, dan werden er wel vaak dingen gezegd over dat ik ongezellig was, dat ik mezelf teveel van iedereen zou afsluiten en dat ik op die manier eenzaam zou gaan worden. of dat ik mensen erg teleur zou stellen. Inmiddels is dat inderdaad een geïnternaliseerde stem geworden.
Krijg je dan alsnog reactie dat het ongezellig is kun je zeggen klopt vind ik ook maar het is niet anders.
Is natuurlijk maar een voorbeeld. En zoals jufjoke zei verschillende situaties en mensen vragen andere aanpak.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
zaterdag 13 juli 2024 om 15:28
Ik heb long covid en kan ook niet goed tegen prikkels. Ik laat daarom vaker verstek gaan dan dat ik wel kom. Ik zeg van tevoren vaak 'ik kom als het kan, maar ik weet het pas last minute'. En 'ik kom wel, maar hoe lang ik het volhou weet ik niet'. Dus ik bereid mensen vaak voor op wat ze van mij kunnen verwachten. Dan is het ook geen verrassing of teleurstelling meer als ik afhaak. En dan accepteren ze het beter.
Er is mij nog nooit gezegd dat ik ongezellig was of dat ik eenzaam zou worden. Vaak ligt de teleurstelling bij de anderen, en zij projecteren dat op jou. Het zegt alles over hen en niets over jou. Sterker nog, het is uiterst onaardig wat ze (onbewust) doen.
Wat ik ook vaak doe is zeggen 'een druk feestje met veel mensen gaat mij echt niet lukken, maar lunchen met z'n tweetjes wel'. Biedt dus een realistisch alternatief voor de teleurgestelde. Of als ze zeggen 'dan word je eenzaam' kan je ook zeggen 'klopt, kom je binnenkort koffie drinken?'. Dat is een stuk leuker dan dat gaslighten.
Het belangrijkste is dat jij je nimmer schuldig gaat voelen dat jij niet kan wat anderen wel kunnen. Mijn beste strategie is dus mensen voorbereiden, en voor de rest moeten ze het maar accepteren.
Er is mij nog nooit gezegd dat ik ongezellig was of dat ik eenzaam zou worden. Vaak ligt de teleurstelling bij de anderen, en zij projecteren dat op jou. Het zegt alles over hen en niets over jou. Sterker nog, het is uiterst onaardig wat ze (onbewust) doen.
Wat ik ook vaak doe is zeggen 'een druk feestje met veel mensen gaat mij echt niet lukken, maar lunchen met z'n tweetjes wel'. Biedt dus een realistisch alternatief voor de teleurgestelde. Of als ze zeggen 'dan word je eenzaam' kan je ook zeggen 'klopt, kom je binnenkort koffie drinken?'. Dat is een stuk leuker dan dat gaslighten.
Het belangrijkste is dat jij je nimmer schuldig gaat voelen dat jij niet kan wat anderen wel kunnen. Mijn beste strategie is dus mensen voorbereiden, en voor de rest moeten ze het maar accepteren.
zaterdag 13 juli 2024 om 15:36
Ik geef (ivm prikkelverwerkingaandoening en zenuwpijnaandoeningen) altijd aan dat iets onder voorbehoud is als ik denk dat ik wel wil en kan op die dag maar ik logischerwijs nog niet weet of mijn lichaam het red.
Moet er iets gereserveerd worden en meteen betaald, dan bedank ik.
Gaat het om een verjaardag/feest/uitje waar ik best heel wil en niets betaald moet worden van te voren, dan is het dus onder voorbehoud.
Wat iemand daar van vindt, zeker als ze weten het het zit, zal me aan mijn reet roesten.
En opmerkingen die je noemt kan je gewoon negeren, jij bent klaar want overprikkeld en moe ect en je vond gezellig maar je gaat naar huis.
Mensen zullen altijd onbegrip tonen, soms zelfs onbedoeld en enige wat je moet leren is dat naast je neer te leggen.
Je kan prima grenzen aangeven, je bent alleen bang dat iemand je dan stom vindt, of een aansteller, ongezellig enz..denk ik?
Moet er iets gereserveerd worden en meteen betaald, dan bedank ik.
Gaat het om een verjaardag/feest/uitje waar ik best heel wil en niets betaald moet worden van te voren, dan is het dus onder voorbehoud.
Wat iemand daar van vindt, zeker als ze weten het het zit, zal me aan mijn reet roesten.
En opmerkingen die je noemt kan je gewoon negeren, jij bent klaar want overprikkeld en moe ect en je vond gezellig maar je gaat naar huis.
Mensen zullen altijd onbegrip tonen, soms zelfs onbedoeld en enige wat je moet leren is dat naast je neer te leggen.
Je kan prima grenzen aangeven, je bent alleen bang dat iemand je dan stom vindt, of een aansteller, ongezellig enz..denk ik?
zaterdag 13 juli 2024 om 17:07
Helemaal eens.
Toen mijn omgeving jaren geleden toch een beetje aan het wachten was op de aankondiging van kind 2, kreeg ik daar vragen over die ik best wel ongepast vond. Komt er een tweede/wanneer komt de tweede/enig kind is toch zielig/niet te lang wachten hoor/is deze niet goed bevallen hahaha
Pas toen ik dit soort vragen zo kort mogelijk ging beantwoorden, liefst met één woord, werd dat opeens heel snel minder.
Wanneer komt de tweede? Niet.
Vind je het niet zielig als hij alleen blijft? Nee.
Zoiets. En op een toon die doorvragen ontmoedigt. Helpt heel goed. Mensen krijgen op die manier geen ruimte om een discussie aan te gaan (meer mensen dan je denkt hebben die behoefte, echt irritant)
zaterdag 13 juli 2024 om 19:25
Ik herken het zeker TO en het is nu voor mij ook heel actueel om te oefenen met grenzen überhaupt voelen en dan ook aangeven.
Wat mij helpt is de vraag waarom ik anderen belangrijker maak dan mijzelf.
Het heeft bij mij ook veel te maken met zelfacceptatie. Ik ben vaak geneigd te denken dat ik afwijkend ben (is op zich ook zo
) en dat ik me daarom altijd maar moet aanpassen, dat heb ik vroeger al geleerd. Dat is gewoon niet waar, dat ik altijd degene moet zijn die zich moet aanpassen. Sterker nog, je raakt jezelf op een gegeven moment kwijt als je niet oppast en dan heb je helemaal veel werk te doen.
Wat mij helpt is de vraag waarom ik anderen belangrijker maak dan mijzelf.
Het heeft bij mij ook veel te maken met zelfacceptatie. Ik ben vaak geneigd te denken dat ik afwijkend ben (is op zich ook zo
) en dat ik me daarom altijd maar moet aanpassen, dat heb ik vroeger al geleerd. Dat is gewoon niet waar, dat ik altijd degene moet zijn die zich moet aanpassen. Sterker nog, je raakt jezelf op een gegeven moment kwijt als je niet oppast en dan heb je helemaal veel werk te doen.
zondag 14 juli 2024 om 09:49
Jufjoke schreef: ↑13-07-2024 14:39
En soms is het beter om een situatie vóór te zijn. Ik heb een kennis die regelmatig appt dat ze een half uurtje later komt. Vind ik al niet fijn, want ik was natuurlijk al klaar, maar ik weet uit ervaring dat dat meestal betekent dat ze het nóg één of twee keer verzet. Dus is het uiteindelijk wel anderhalf of twee uur later, en baal ik. Dus dat laat ik niet meer gebeuren. Appt ze of het ook een half uurtje later kan, dan app ik: oh, dat red ik niet, spreken we gewoon een andere keer af.
Dit is heel herkenbaar. maar bij mij vraagt die virnedin niet eens of het goed is, ze komt gewoon te laat en laat niks weten. Hoe kan ik daar dan mee omgaan?
zondag 14 juli 2024 om 09:50
zondag 14 juli 2024 om 09:51
Blauwedruif85 schreef: ↑13-07-2024 14:52Hiermee laat je ruimte voor zo iemand om dan te reageren. Je kan ook zeggen ik kom niet want dat is te druk. Mocht ik mij heel goed voelen die dag dan zie je mij vanzelf verschijnen.
Krijg je dan alsnog reactie dat het ongezellig is kun je zeggen klopt vind ik ook maar het is niet anders.
Is natuurlijk maar een voorbeeld. En zoals jufjoke zei verschillende situaties en mensen vragen andere aanpak.
Is dat dan niet asociaal? Mensen verwachten toch een bepaald aantal mensen voor een verjaardag als ik dan opeens tussendoor kom dan hebben ze daar niet op gerekend. (Ik zou dat zelf best lastig vinden in elk geval, maargoed ik hou ook heel erg van duidelijkheid)
zondag 14 juli 2024 om 09:52
Pimpelmeesje87 schreef: ↑13-07-2024 15:28Ik heb long covid en kan ook niet goed tegen prikkels. Ik laat daarom vaker verstek gaan dan dat ik wel kom. Ik zeg van tevoren vaak 'ik kom als het kan, maar ik weet het pas last minute'. En 'ik kom wel, maar hoe lang ik het volhou weet ik niet'. Dus ik bereid mensen vaak voor op wat ze van mij kunnen verwachten. Dan is het ook geen verrassing of teleurstelling meer als ik afhaak. En dan accepteren ze het beter.
Er is mij nog nooit gezegd dat ik ongezellig was of dat ik eenzaam zou worden. Vaak ligt de teleurstelling bij de anderen, en zij projecteren dat op jou. Het zegt alles over hen en niets over jou. Sterker nog, het is uiterst onaardig wat ze (onbewust) doen.
Wat ik ook vaak doe is zeggen 'een druk feestje met veel mensen gaat mij echt niet lukken, maar lunchen met z'n tweetjes wel'. Biedt dus een realistisch alternatief voor de teleurgestelde. Of als ze zeggen 'dan word je eenzaam' kan je ook zeggen 'klopt, kom je binnenkort koffie drinken?'. Dat is een stuk leuker dan dat gaslighten.
Het belangrijkste is dat jij je nimmer schuldig gaat voelen dat jij niet kan wat anderen wel kunnen. Mijn beste strategie is dus mensen voorbereiden, en voor de rest moeten ze het maar accepteren.
Dat zijn heel moooie voorbeeldzinnen, die ga ik even ergens opschrijven voor een volgende keer
zondag 14 juli 2024 om 09:54
Met hulp van een coach heb ik wel een aantal grenzen voor mezelf opgesteld. Bijvoorbeeld dat ik maximaal 1 sociale activiteit doe per weekend (soms speel ik wel vals door dan vrijdagavond wel wat te gaan doen en dan op zondag weer, en dat is eigenlijk dan ook teveel). Minstens 2 lege dagen per doordeweekse week. Daarmeee red ik de prikkels van de rest van de week vaak wel
zondag 14 juli 2024 om 09:55
Ja, dat is ook best lastig te accepteren. ik heb altijd gedacht als ik maar goed genoeg mijn best doe dan moet het allemaal wel lukken. Zelfs toen ik net mijn diagnose had dacht ik: mooi, nu krijg ik vast life hacks te horen waarmee ik WEL alles kan doen. Maar de conclusie is: je bent gewoon minder belastbaar, dus daar moet je naar gaan leven. Dat vind ik nog best lastig, want als je in mijn hart kijkt ben ik ook het liefst overal bij, maar bijvoorbeeld een drukke verjaardag dat trek ik gewoon niet, of ik lig er daarna een paar dagen vanaf.
zondag 14 juli 2024 om 09:57
Jufjoke schreef: ↑13-07-2024 17:07Helemaal eens.
Toen mijn omgeving jaren geleden toch een beetje aan het wachten was op de aankondiging van kind 2, kreeg ik daar vragen over die ik best wel ongepast vond. Komt er een tweede/wanneer komt de tweede/enig kind is toch zielig/niet te lang wachten hoor/is deze niet goed bevallen hahaha
Pas toen ik dit soort vragen zo kort mogelijk ging beantwoorden, liefst met één woord, werd dat opeens heel snel minder.
Wanneer komt de tweede? Niet.
Vind je het niet zielig als hij alleen blijft? Nee.
Zoiets. En op een toon die doorvragen ontmoedigt. Helpt heel goed. Mensen krijgen op die manier geen ruimte om een discussie aan te gaan (meer mensen dan je denkt hebben die behoefte, echt irritant)
Ja die is ook heel erg herkenbaar. Heb zelf ook 1 kind en er is een fase geweest dat die vraag heel vaak kwam. Toen heb ik op een gegeven moment wel heel erg mijn grens aangegeven, nu krijg ik de vraag niet meer.
zondag 14 juli 2024 om 09:59
maree schreef: ↑13-07-2024 19:25Ik herken het zeker TO en het is nu voor mij ook heel actueel om te oefenen met grenzen überhaupt voelen en dan ook aangeven.
Wat mij helpt is de vraag waarom ik anderen belangrijker maak dan mijzelf.
Het heeft bij mij ook veel te maken met zelfacceptatie. Ik ben vaak geneigd te denken dat ik afwijkend ben (is op zich ook zo
heel herkenbaar. En ja, dat jezelf altijd moeten aanpassen zit er bij mij ook wel met de paplepel ingegoten. Wie weet kunnen we hierin wat van elkaar leren in dit topic, ik heb al veel goede tips voorbij zien komen
zondag 14 juli 2024 om 10:18
auroraatje schreef: ↑14-07-2024 09:55Ja, dat is ook best lastig te accepteren. ik heb altijd gedacht als ik maar goed genoeg mijn best doe dan moet het allemaal wel lukken. Zelfs toen ik net mijn diagnose had dacht ik: mooi, nu krijg ik vast life hacks te horen waarmee ik WEL alles kan doen. Maar de conclusie is: je bent gewoon minder belastbaar, dus daar moet je naar gaan leven. Dat vind ik nog best lastig, want als je in mijn hart kijkt ben ik ook het liefst overal bij, maar bijvoorbeeld een drukke verjaardag dat trek ik gewoon niet, of ik lig er daarna een paar dagen vanaf.
Ik zou daarom als ik jou was m’n tijd steken in verwerken van/rouwen om.
Daarna wordt de rest makkelijker, echter ook ipv een truc. Want dat nadenken erover kost je ook veel energie, en dat heb je juist niet.
•
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
